Ένας τόπος που αγαπάμε πολύ σ' αυτό το site, είναι η Άνδρος. Και νομίζω δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω το πώς και το γιατί. Πάρα πολύ συχνά διαβάζεται γι' αυτό το νησί, εδώ. Σήμερα θα σας δείξουμε χθεσινές φωτογραφίες της καλής μας φίλης Ευαγγελίας από εκεί. Δείτε μια ομορφιά!


Το χωριό Αποίκια που μένουν επίσης αρκετοί φίλοι μας, όπως φαίνεται από το σπίτι της Ευαγγελίας! Μια φθινοπωρινή μέρα με λίγα σύννεφα στον ουρανό και με καθαρή την ατμόσφαιρα από την υγρασία του Αιγαίου. Έχουμε περάσει πολύ όμορφες ώρες στα Αποίκια. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ...


Αυτή η φωτογραφία είναι από εκείνες που έχει στείλει στο παρελθόν, ο Λεωνίδας, καθώς έκανε ένα οδοιπορικό για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε το ΕΔΩ παρακαλώ, καθώς αποτυπώνει μια επίσης πολύ όμορφη πλευρά της Άνδρου. Ο Λεωνίδας είναι από εκείνους που αγαπούν το νησί που γεννήθηκε και το δείχνει.


Επιστροφή στην Ευαγγελία... Με μια όμορφη φωτογραφία εποχής. Το τριαντάφυλλο ανθισμένο, δίπλα από το παράθυρο, ένα μπουκέτο ομορφιάς που μοσχομυρίζει κιόλας. Το τελευταίο δεν είναι εύκολο να σας το δώσουμε μέσα από μια ιστοσελίδα με όχημα το διαδίκτυο, αλλά λειτουργήστε το μυαλό σας και φανταστείτε το.


Ένα υπέροχο λουλούδι που μοιάζει με τρομπέτα φωτογραφημένο από την Ευαγγελία. Χρώματα μοναδικά που τονίζονται ανάμεσα στο πυκνό πράσινο φύλλωμα του και την ανδριώτικη πέτρα. Δίπλα στα δέντρα, να ζουν αρμονικά χωρίς να τα εμποδίζει τίποτα να αναπτύσσονται παράλληλα.


Και κάτι από το χωριό Βουρκωτή, ένα υπέροχο τόπο που δεν έχουμε ακόμα αξιωθεί να πάμε αλλά τον βάζουμε στόχο σε ένα από τα επόμενα ταξίδια μας. Έχουμε ξαναγράψει γι' αυτήν στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ. Η ομίχλη που καλύπτει πολλές φορές τα πάντα να νομίζεις ότι σε... στέλνει σε άλλο τόπο.

Η Κερκίνη είναι μια τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε το 1932 με την δημιουργία φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα. Το 1982, λόγω της μείωσης της χωρητικότητας της λίμνης εξαιτίας των φερτών υλών από τον Στρυμόνα, κατασκευάστηκε νέο φράγμα. Η έκταση της λίμνης ποικίλλει από 54.250 έως 72.110 στρέμματα ανάλογα με την εποχή.


Απέχει 35 χλμ. από Σέρρες και 80 χλμ. από Θεσσαλονίκη. Η Κερκίνη δημιουργήθηκε, όπως είπαμε, το 1932 όταν έγινε το φράγμα στην περιοχή του Λιθότοπου, Στρυμόνα και αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν μέρος αποθήκευσης νερού για την άρδευση της πεδιάδας του Νομού.


Θαυμασμό προκαλούν τα παραποτάμια δάση, τα νούφαρα, και η ποικιλία των ψαριών που αποτελούν και πηγή εισοδήματος για πολλούς κατοίκους της περιοχής. Η λίμνη τροφοδοτείται με νερό κυρίως από το Στρυμόνα και λιγότερο από τους Κερκινίτη και Κρούσια.


Η Κερκίνη προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και αποτελεί περιοχή του Ευρωπαϊκού Δικτύου «Φύση 2000» ή «Natura 2000». Στην περιοχή της Κερκίνης συναντούμε πολλά είδη θηλαστικών όπως το τσακάλι, το λύκο, την αγριόγατα, τη βίδρα, τη νυφίτσα, το ζαρκάδι, το λαγό, το αγριογούρουνο κ.λ.π.


Υπάρχουν 10 είδη αμφίβιων και περίπου 20 είδη ερπετών. Η ιχθυοπανίδα είναι επίσης πλούσια αφού υπάρχουν 30 είδη ψαριών με κυριότερα τα χέλια και τα γριβάδια. Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 300 είδη πουλιών. Εδώ εστιάσαμε την προσοχή μας σήμερα, με τις υπέροχες φωτογραφίες της φίλης μας Μάρινας.


Ο αργυροπελεκάνος και η λαγγόνα που ζουν εκεί είναι μοναδικά στον κόσμο είδη, απειλούμενα με εξαφάνιση. Υπάρχουν και πολλά σπάνια αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο βασιλαετός, ο πετρίτης, ενώ η περιοχή αποτελεί μοναδικό πεδίο έρευνας σχετικά με τους υγρότοπους και τη διαχείριση τους. Θα επανέλθουμε…

Εικόνες σαν αυτή θα τις δείτε στους δρόμους από διαμαρτυρόμενες φεμινίστριες, με αφορμή κάποια ακόμα φόνο ανάμεσα σε ζευγάρια και με θύμα πάντα τη γυναίκα. Αλλά είναι έτσι τα πράγματα και είναι πραγματικά η πατριαρχία ο εχθρός; Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο που ακολουθεί θα δείτε πως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.

Ξεκίνημα του 2019. Έχει κατακλύσει όλα τα social media. Το σιγοτραγουδάνε πολλοί περπατώντας στο δρόμο. "Μην παραχαράσσετε την ιστορία...". Πολιτικοκοινωνικές πράξεις που μπορούν να αλλάξουν το ρου της ιστορίας. Ένα έθνος που ζητωκραυγάζει υποτίθεται για να κρατήσει ζωντανή την ιστορική παράδοση των Ελλήνων και των Μακεδόνων.

2021. Κίνημα metoo. Ιστορίες γνωστών και άγνωστων γυναικών που βιάστηκαν και παρενοχλήθηκαν. Είναι τραγικές ιστορίες. Άφησαν πίσω τους συναισθηματικά τραύματα.

2021. Δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους τους ή τους συντρόφους τους. Ενδοοικογενειακή βία και εκφοβισμός. Κατάρρευση του θεσμού της οικογένειας.

Βρίθουν τα ειδησεογραφικά sites και κάθε λογής blog και portal αλλά και τα κοινωνικά δίκτυα από επιθετικές εκφράσεις κατά της πατριαρχίας. Από εκρήξεις θυμού και μένους κατά της "ανδρικής κυριαρχίας".

Το μεγαλύτερο όπλο ανέκαθεν, ήταν και είναι, να κρατάς τον εχθρό σε σύγχυση. Να τον αποπροσανατολίζεις από τον πραγματικό στόχο, από τον πραγματικό εχθρό. Να τον κάνεις να χτυπάει στον αέρα, νομίζοντας ότι χτυπάει σωστά.

Αυτό πραγματικά συμβαίνει στη σημερινή "σύγχρονη" κοινωνία μας. Πρώτον, νομίζει ότι της φταίει ένας εχθρός ανύπαρκτος και δεύτερον, αν υπήρχε σήμερα δεν θα ήταν εχθρός.

Ποιός είναι αυτός ο "εχθρός"; Η πατριαρχία. Ναι ναι, καλά το διάβασες. Η πατριαρχία. Ξέρω ότι αρκετοί θα με αντιπαθήσετε ή και θα με μισήσετε μετά από αυτό το άρθρο. Αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό. Η αλήθεια πάντα μισούνταν. Μιλάνε όλοι για την πατριαρχία που φταίει για τους βιασμούς, για τις δολοφονίες, για την βία μέσα στην οικογένεια, για τον εκφοβισμό.

Έχει μπερδέψει ο κόσμος τη σημασία της λέξης πατριαρχία. Σύμφωνα με την βικιπαίδεια, πατριαρχία, η οποία προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά πατήρ και αρχή, δηλαδή εξουσία, ονομάζεται το κοινωνικό σύστημα στο οποίο οι άντρες κρατούν κατά κύριο λόγο την εξουσία και κυριαρχούν στην πολιτική, αποτελούν ηθικές και ιδεολογικές αυθεντίες και διαθέτουν κοινωνικά προνόμια ενώ συνήθως διαθέτουν τον έλεγχο της περιουσίας.

Οι πατριαρχικές κοινωνίες είναι συνήθως ανδρογραμμικές, δηλαδή η περιουσία και το οικογενειακό όνομα κληρονομούνται από άντρα σε άντρα. Πατριάρχης είναι η αρσενική κεφαλή μιας εκτεταμένης οικογένειας που ασκεί δεσποτική και απόλυτη εξουσία, ή, κατ' επέκταση, ένα μέλος της άρχουσας τάξης ή κυβέρνησης μιας κοινωνίας που ελέγχεται από γηραιούς άντρες.

Και έρχομαι να σε ρωτήσω τώρα εγώ. Που στο καλό βλέπεις να υπάρχει πατριαρχία σήμερα στις χώρες του δυτικού κόσμου, όπως θέλει να θεωρείτε και η Ελλάδα; Να το πιάσω απ' την αρχή θες; Κοινωνικό σύστημα στο οποίο οι άντρες κρατούν κατά κύριο λόγο την εξουσία και κυριαρχούν στην πολιτική. Με γυναίκα πρόεδρο της δημοκρατίας, σε ένα από τα ελληνικά κόμματα να ηγείται γυναίκα και Βουλή που περιλαμβάνει και γυναίκες βουλευτές, το λες αυτό πατριαρχία;

Οι άντρες αποτελούν ηθικές και ιδεολογικές αυθεντίες και διαθέτουν κοινωνικά προνόμια. Αυτό πάλι; Που υπάρχει; Για ψάξε να δεις πόσα βιβλία αυτοβοήθειας με συμβουλές έχουν γραφτεί από γυναίκες. Μέσα στα κοινωνικά δίκτυα πόσοι infuencers και life coaches είναι γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζονται ως φτασμένες προσωπικότητες με γνώση και επιρροή, ως πρότυπα για έναν καλύτερο κόσμο; Το λες αυτό πατριαρχία;

Οι πατριάρχες συνήθως διαθέτουν τον έλεγχο της περιουσίας. Οι πατριαρχικές κοινωνίες είναι συνήθως ανδρογραμμικές, δηλαδή η περιουσία και το οικογενειακό όνομα κληρονομούνται από άντρα σε άντρα. Ποιος διαθέτει τον έλεγχο της περιουσίας σήμερα; Ο πατέρας γράφει σε κάθε παιδί ένα κομμάτι της περιουσίας του. Έχεις ένα αγόρι και ένα κορίτσι και θα γράψεις στον έναν το ένα σπίτι και στην άλλη το άλλο σπίτι; Που είναι η πατριαρχία;

Σαν γονείς καθίστε και συζητήστε μαζί ποιός θα πάρει τι. Σου απαγόρευσε κάνεις να συζητήσεις με τον άντρα σου ποιό παιδί θα πάρει τι; Από τη στιγμή που είστε παντρεμένοι ο νόμος σου δίνει δικαίωμα πάνω στην περιουσία του άντρα σου. Πχ αν χωρίσετε, δικαιούσαι κομμάτι από την περιουσία του. Στις περισσότερες οικογένειες δεν πάνε όλα στο αγόρι.

Μάλιστα αν μια οικογένεια αφήσει την κόρη χωρίς περιουσία και τα πάρει όλα ο γιος, τη θεωρούμε απαρχαιωμένη και πατριαρχική. Στην πλειονότητα των οικογενειών αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Εδώ ούτε το επίθετό της δεν αλλάζει η γυναίκα στην ταυτότητα μετά το γάμο. Παραμένει με το πατρικό της. Και αν σε πειράζει τόσο πολύ που τα παιδιά παίρνουν το επίθετο του πάτερα, δεν σε βλέπω να αντιδράς και πολύ γι' αυτό.

Πατριάρχης είναι η αρσενική κεφαλή μιας εκτεταμένης οικογένειας που ασκεί δεσποτική και απόλυτη εξουσία, ή, κατ' επέκταση, ένα μέλος της άρχουσας τάξης ή κυβέρνησης μιας κοινωνίας που ελέγχεται από γηραιούς άντρες. Που συμβαίνουν αυτά; Σε καταυλισμούς ζούμε; Δεν υπάρχουν εκτεταμένες οικογένειες σήμερα, αλλά ούτε υπάρχει και απόλυτη εξουσία. Μάλιστα οι γυναίκες ψηφίζουν ελεύθερα, εργάζονται ελεύθερα, κυκλοφορούν ελεύθερα, λένε ελεύθερα την άποψη τους. Υπάρχουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα στον πολιτισμό και γενικότερα κινούνται ελεύθερα μέσα στον κοινωνικό γίγνεσθαι. Που στο καλό είδες την πατριαρχία;

Μα θα μου πεις, τόσοι βιασμοί, ενδοοικογενειακή βία, δολοφονίες γυναικών. Αγαπητέ, αυτά δεν είναι πατριαρχικά φαινόμενα. Αυτά είναι φαινόμενα αμορφωσιάς και έλλειψης εκπαίδευσης. Όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς και τα παιδιά μεγαλώνουν παραμελημένα, με τους παππούδες που τους κάνουν όλα τα χατίρια, θα γίνουν αχάριστα.

Σήμερα απαιτούν ένα κρουασάν και να γίνει το δικό τους, αλλά αύριο θα απαιτούν από τη γυναίκα να υποκύψει στις διεστραμμένες απαιτήσεις τους με το έτσι θέλω. Η αχαριστία δεν έχει διαβαθμίσεις. Αν είσαι αχάριστος είσαι σε όλα. Όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς, με πρόσχημα να μην λείψει κάτι από το παιδί, το παιδί λαμβάνει το μήνυμα ότι τα υλικά πράγματα είναι το παν, βγάζοντας στην άκρη τα σωστά κοινωνικά πρότυπα, αξίες αλλά και την ηθική.

Όταν έχει μάθει το παιδί σου να έχει ότι θέλει, ναι, θα φτάσει και στο σημείο να σκοτώσει για να έχει αυτό που θέλει, είτε αυτό είναι αναγνώριση είτε αποδοχή είτε να περάσει το δικό του. Δεν είναι πατριαρχίκο φαινόμενο. Είναι αχαριστία, απληστία και έλλειψη αγάπης μαζί.

Όλοι θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν καλοί άνθρωποι, αλλά ποιος κάθεται να τα διδάξει να γίνουν καλοί άνθρωποι; Καλός άνθρωπος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Η πατριαρχία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στον σημερινό δυτικό κόσμο.

Αλλά, όπως έγραψα και πριν, αν υπήρχε σήμερα, δεν θα ήταν εχθρός. Φαντάσου έναν οικογενειάρχη, ακόμα και σε μια εκτεταμένη οικογένεια, μέσα στην οποία ο πατριάρχης έχει μεν την απόλυτη εξουσία, αλλά δείχνει γνήσιο ενδιαφέρον για κάθε μέλος της.

Φροντίζει ώστε όλα τα μέλη να προστατεύονται και να απολαμβάνουν θαλπωρή και φροντίδα. Φροντίζει συναισθηματικά, υλικά και πνευματικά την οικογένειά του. Φροντίζει ώστε η φωνή όλων να ακούγεται και λαβαίνει υπόψη τη γνώμη τους. Αυτή είναι μια σωστά διαρυθμισμένη πατριαρχική ή και όχι οικογένεια. Δεν παίζει ρόλο η πατριαρχία. Αν υπάρχει γνήσια αγάπη και ενδιαφέρον τους ενός για τον άλλον ακόμα και η πατριαρχία είναι λειτουργική.

Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την λεγόμενη απελευθέρωση των γυναικών. Όταν οι γυναίκες βγήκαν για δουλειά, απόκτησαν περισσότερα δικαιώματα κλπ, που καλώς έγιναν όλα αυτά, καλυτέρευσε ο κόσμος; Υπήρξε δικαιοσύνη; Υπήρξε αλληλοσεβασμός; Υπήρξε αγάπη; Όχι. Άρα δεν φταίει η πατριαρχία.

Φταίει η φθίνουσα πορεία των αξιών. Η φθίνουσα πορεία του ενδιαφέροντος για το κοινωνικό σύνολο. Η προσωπική ευχαρίστηση με κάθε κόστος αλλά και η ζήλια.

Παραχάραξη της ιστορίας θεώρησε η κοινωνία την ονομασία των Σκοπίων ως Βόρεια Μακεδονία, μιας περιοχής κομμάτι της οποίας κάλλιστα ανήκε στην αρχαία Μακεδονία. Παραχάραξη της ιστορίας είναι και η κακοπαράσταση ενός οικογενειακού μοντέλου, ώστε να δικαιολογηθεί η κατάρρευση των ηθικών αξιών.

Αλλάζουν οι εικόνες γύρω μας... Φθινοπωριάζει πια... Λίγο απότομα περάσαμε στη νέα λογική. Οι θερμοκρασίες έπεσαν απότομα κατά πως έλεγαν οι μετεωρολόγοι, αλλά αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους στη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν είναι να μην είναι βαρύς και σκληρός ο χειμώνας που θα έρθει. Θα είναι δύσκολο να τον αντέξουμε.


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/09/2021

Κράτησε πολύ το φετινό καλοκαίρι… Με θερμοκρασίες ιδιαίτερα επικίνδυνα υψηλές, ασυνήθιστες σε διάρκεια και δύσκολο να θυμηθείς στο παρελθόν κάτι ανάλογο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που μερικοί υποστηρίζουν ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Αλήθεια είναι.

Και τώρα που ακούμε ότι θα πέσουν 9-10 βαθμούς κάτω από τις συνήθεις θερμοκρασίες της εποχής, πάλι ανησυχούμε. Τελικά, πού πήγαν οι ισορροπίες που ξέραμε κάποτε και τις ζούσαμε στις ζωές μας;

Από την περασμένη Τετάρτη, που ημερολογιακά μπήκαμε στο φθινόπωρο, αλλά τίποτα πια δεν θυμίζει αυτά που ξέραμε κάποτε και θεωρούσαμε σταθερές. Πόσο κρατάνε οι εποχές και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τα οποία μας έκαναν να τις διακρίνουμε με σαφήνεια και καθαρότητα;

Όλα έχουν γίνει ένα θολό, θαμπό πράγμα. Ζέστες και κρύο εναλλάσσονται με τέτοια ταχύτητα που «τρελαίνουν» ανθρώπους, ζώα, φυτά. Αν δείτε προσεκτικά γύρω σας, είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Προσπαθούμε να «ακουμπήσουμε» στις σταθερές που είχαμε κάποτε, αλλά δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Τα τελευταία δυο χρόνια με την πανδημία της Covid-19 όλα έχουν αλλάξει γύρω μας. Κι εμείς έχουμε αλλάξει κι ας μην το παραδεχόμαστε.

Έχουμε βρει μια ακόμα αφορμή για να χωριστούμε σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, σε ανθρώπους που υποτάσσονται στις κυβερνητικές οδηγίες και σε… δυναμικούς επαναστάτες που αγωνίζονται κάνοντας κακό στον εαυτό τους, επειδή θεωρούν ότι κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα τους να επιλέγουν εκείνοι τι είναι καλό και τι κακό για τον εαυτό τους.

Κι έτσι συνεχίζουμε να πορευόμαστε σε ένα κακό μονοπάτι που οδηγεί σε ένα ακόμα μεγαλύτερο διαχωρισμό, σε ακόμα μεγαλύτερο ανταγωνισμό και όχι στην ενότητα και τη συνεργασία που θα έδινε καλούς καρπούς.

Αιώνες τώρα, το ίδιο παραμύθι… Το μόνο που αλλάζει κάθε φορά είναι η αιτία που μας οδηγεί σ’ αυτόν τον κακό δρόμο με τα καταστροφικά αποτελέσματα.

Σα να έχουμε πιαστεί σε μια παγίδα που μας… αρέσει να διαμαρτυρόμαστε για ότι έχει φέρει μπροστά μας, πράγμα που, εννιά φορές στις δέκα γνωρίζουμε εκ των προτέρων.

Αυτός είναι ο Σεπτέμβρη που ζούμε, φορτωμένος επίσης με λογαριασμούς και φόρους και υποχρεώσεις για να μην αισθανόμαστε καλά και να μην καταφέρνουμε να ισορροπήσουμε, διεκδικώντας το καλύτερο που αξίζουμε.

Ναι, αντιδράσαμε στις ζέστες… Κάποιες μέρες ήταν ανυπόφορες, όσο καλή διάθεση κι αν είχαμε, αλλά στην προοπτική ότι μετά το φθινόπωρο ακολουθεί ένας χειμώνας, τρέμουμε στην ιδέα ότι αυτός μπορεί να είναι βαρύς και η ανάγκη για θέρμανση μεγάλη.

Με δεδομένες τις αυξήσεις στα καύσιμα και τα βασικά είδη διατροφής που μπορεί κανείς να προμηθευτεί από το σούπερ μάρκετ, είναι πολύ λογικό να τρομάζεις στη σκέψη ενός βαρύ χειμώνα.

Φυσικά όλα αυτά είναι σκέψεις στο πλαίσιο μιας δημοσιογραφικής στήλης που μπορεί να εκφράζει την αγωνία της για το αύριο, καθώς βιώνει τις κακές συνέπειες του σήμερα.

Μπορούμε άραγε να δούμε μέσα σε όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλιώς τη ζωή; Με μια καλύτερη ποιότητα και με προοπτική μπροστά μας; Δεν είναι και το πιο εύκολο.

Χρειάζεται κουράγιο, δύναμη και προπαντός σταθερές για να πιαστείς πάνω τους και να ζήσεις καλύτερα αγνοώντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, το φόβο και την αγωνία που διαχέεται όπου και αν κοιτάξεις γύρω σου.

Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε, να το παλέψουμε για να το καταφέρουμε. Κάπως έτσι θα ξεχωρίσουμε από τον κόσμο. Και είναι κι αυτό ένα ζητούμενο αν το δεις ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα. Δοκιμάστε το!

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στην στήλη μου "Επισημάνσεις".

Βρήκαμε αυτά τα δυο τόσο διαφορετικά άνθη, δημοσιευμένα στο τοίχο του φίλου μας Yaşar Durmaz. Πρόκειται για το άνθος της φραγκοσυκιάς που αργότερα θα γίνει φραγκόσυκο και για ένα λουλούδι πανέμορφο που λέγεται μεξικανικός αστέρας, όχι τόσο κοινό στους κήπους μας.


Ο Κόσμος λοιπόν, γνωστός και ως μεξικάνικο αστέρι, είναι ένα εξαιρετικά διακοσμητικό ετήσιο φυτό. Η ποικιλία του μοιάζει με φωτεινά κίτρινα άνθη που κάθονται πάνω από λεπτούς μίσχους ανάμεσα σε φτερά φύλλα. Αυτά τα τρυφερά φυτά είναι εξαιρετικά ανθεκτικά και ανεπιτήδευτα στην καλλιέργεια.


Το φραγκόσυκο ή κακτόσυκο είναι φρούτο, καρπός της φραγκοσυκιάς ή κακτοσυκιάς, κακτοειδούς φυτού Κεντρο-Αμερικανικής προέλευσης, που φυτρώνει στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ο καρπός αυτός αναπτύσσεται περιμετρικά πάνω στις άκρες των φύλλων της φραγκοσυκιάς.


Τα πολυάριθμα λουλουδάκια του μεξικανικού αστέρα υπάρχουν στον κήπο από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου. Το είδος αυτό ταιριάζει απόλυτα σε υπερυψωμένα σύνορα, όπου θα σχηματίστηκε ένα όμορφο λουλουδάτο λιβάδι σε συνδυασμό με άλλες ανθοφορία του καλοκαιριού.


Το φραγκόσυκο ή κακτόσυκο ονομαζέται και ως παυλόσυκο ή αραπόσυκο και το φυτό παυλοσυκιά ή αραποσυκιά. Το κόκκινο φραγκόσυκο ονομάζεται και ως δρακόσυκο. Στην Κύπρο ονομάζεται και ως παπουτσόσυκο και το φυτό παπουτσοσυκιά. Αλλά δείτε τι όμορφα που είναι τα άνθη του!


Ευχαριστούμε τον Yaşar Durmaz. Συνεχίζει να μας τροφοδοτεί καθημερινά με όμορφα λουλούδια. Ευαίσθητος, πολύ, δεν αρκείται σε όσα έχει σπίτι του, αλλά κάθε φορά που βγαίνει στη γειτονιά φωτογραφίζει ότι βρει στο δρόμο του. Αξία ανεκτίμητη. Άσε που αρχίζουμε να μαθαίνουμε και τα ονόματα τους...

Αφήνουμε πίσω την επικαιρότητα για να ταξιδέψουμε σε ένα μοναδικό προορισμό. Όταν κάποιος σκέφτεται νησί, το μυαλό πάει στις παραλίες. Εδώ όμως, ενώ είμαστε στην Άνδρο, βρισκόμαστε σε περιβάλλον που θυμίζει χερσαίο προορισμό.


Βρισκόμαστε στο δρόμο για τη Γερολίμνη της Άνδρου. Ακολουθώντας ένα τοπικό παλιό μονοπάτι, αφήνουμε πίσω μας ένα κακής κατάστασης χωματόδρομο και χανόμαστε μέσα στο δάσος που περικλείει την κοιλάδα, η οποία ξεκινά ψηλά στο βουνό και καταλήγει στη θάλασσα.


Περπατώντας συναντάμε περίεργα δέντρα με διάφορους καρπούς επάνω τους. Μπορεί κάποιος να μπει και στην κοίτη του ποταμού και να περπατήσει από βράχο σε βράχο, ανακαλύπτοντας μια μοναδική, πρωτόγνωρη εμπειρία.


Φτάνοντας στη Γερολίμνη το τοπίο είναι σαγηνευτικό. Το βάθος της αγγίζει τα 6 με 7 μέτρα περίπου. Ένας αρκετά μεγάλος καταρράκτης στέκεται μπροστά σου και σου αιχμαλωτίζει την προσοχή.


Το νερό κρύο. Μόνο αν είσαι θαρραλέος μπορείς να δοκιμάσεις να βουτήξεις. Είναι ένα μέρος που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί αν έρθει στην Άνδρο. Καλό ταξίδι λοιπόν.