Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, καθώς προετοιμάζονταν στη Θεσσαλονίκη για την πρώτη Συνέλευση Περιφερείας… Ο χώρος, όπως μορείτε κι εσείς να διαπιστώσετε, είναι υπέροχος…

Πρωινό Δευτέρας… Έχω ξυπνήσει όπως πάντα, από συνήθεια νωρίς. Μ’ αρέσει το πρωινό τιτίβισμα των πουλιών, μ’ αρέσει να βλέπω τον ήλιο να ανατέλει λαμπερός, είναι μοναδικό να βλέπεις να ζωντανεύει το χωριό μπροστά στα μάτια σου καθώς «σηκώνεται» η μέρα, ύστερα από ένα ξεκούραστο ύπνο και μια δραστήρια μέρα με καλές συναναστροφές.

Και είναι ακόμα πιο ωραίο να διαπιστώνεις πως οι υποσχέσεις δεν είναι λόγια, αλλά υλοποιούνται. Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείου, με περίμενε μια όμορφη προσωπική εμπειρία από τα βόρεια… Η Λένα, αδελφή μας,  συμμετείχε στην πρώτη τριήμερη Συνέλευση Περιφερείας στη Βόρειο Ελλάδα και ιδού πως κατέγραψε αυτή την εμπειρία της για να τη μοιραστεί μαζί μας…

Ξεκινάει πολύ όμορφα, λέγοντας ότι δεν θα σχολιάσει το πρόγραμμα καθώς μας έχουν δώσει οι αδελφοί μια πρόγευση. Από την Παρασκευή, την πρώτη μέρα, άρχισαν, ας μου επιτραπεί η έκφραση, τα ωραία. Πολύ ενθαρρυντικές οι ομιλίες, όσο περνάει η ώρα η θερμοκρασία ανεβαίνει, αλλά πραγματικά, το πρόγραμμα μας καθηλώνει όλους μας.

Πολλές ομιλίες θα μας κάνουν να αναθεωρήσουμε κάποιες ιδέες μας, κάποιες συνήθειες. Όλοι θα υποκινηθούμε να δουλέψουμε στον εαυτό μας επάνω. Άλλωστε αυτό σημαίνει εκπαίδευση. Το πνεύμα του Ιεχωβά φαίνεται, όπου να γυρίσεις να δεις, αρκεί να το αναζητήσεις.

Το Σάββατο ήδη πλέον συζητείτε στην πόλη μας, που δεν είναι και πολύ μεγάλη όπως την Αθήνα, ότι ξεκίνησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς το απόγευμα πολλοί αδελφοί ξεχύθηκαν στο κέντρο με τις κονκάρδες τους. Να μην ξεχνάμε ότι αυτή την περίοδο πραγματοποιείται στην πόλη μας και η παραολυμπιάδα κωφαλάλων στο στάδιο Καραισκάκη.

Γίνονται μεγάλες προετοιμασίες για να δοθεί μαρτυρία σε ξενοδοχεία, στο κέντρο, στο στάδιο, παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι που θα έλθουν στη χώρα μας για το αθλητικό αυτό γεγονός. Πολλοί αδελφοί έχουμε επιλέξει να βοηθήσουμε την εκκλησία Θεσσαλονίκη νοηματική, σ’ αυτό το έκτακτο έργο. Θα είναι μεγάλη μας χαρά, να μπορούν να έλθουν και σε κάποια από τις Συνελεύσεις μας.

Για μια φορά ακόμη δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό που νιώσαμε με το σημερινό πρόγραμμα. Και δεν πρέπει κιόλας. Μόνο θα πω αυτό που λένε πολλοί: Πάρτε χαρτομάντιλα, πάρτε μπόλικα σας λέω... Βέβαια, στόχος για μια φορά ακόμη, είναι να διδαχτούμε και να εκπαιδευτούμε, πράγμα που σίγουρα κάνουν όλοι οι αδελφοί μας. Όλα λειτούργησαν άψογα, παρά την αφόρητη ζέστη και σήμερα. Είναι μια έκσταση να ακούει κανείς τις φωνές των αδελφών να γεμίζουν την αίθουσα.

"Τι θα ανταποδώσω σε σένα Θεέ" ψάλλεις και αναρωτιέσαι τι να ανταποδώσεις για τόση ευλογία που νιώθεις από τον Ιεχωβά. Κουρασμένοι, αλλά χορτασμένοι πνευματικά, γυρνάμε στα σπίτια μας. Ακόμη και πριν κοιμηθούμε σκεπτόμαστε τα όσα είδαμε, και πόσο έχουν αλλάξει οι Συνελεύσεις μας, τα τελευταία δυο χρόνια. Αλλοίμονο και κρίμα μεγάλο σε όσους δεν είναι πλέον μαζί μας στη λατρεία. Κρίμα να χάνουν τέτοια πνευματική τροφή.

Πρωί Κυριακής σήμερα… Λίγο κουρασμένοι πήγαμε το πρωί. Φυσιολογικό, γιατί η ζέστη ήταν αφόρητη. Σήμερα σαν να πήγε να βρέξει ο καιρός, αλλά μετάνιωσε. Σκέπτομαι τους αδελφούς μας που είναι έξω (όπως στη Μαλακάσα…), χωρίς κλιματιστικά και εύχομαι να είναι καλά, να απολαύσουν όλοι τους το πρόγραμμα. Τι να πούμε, σήμερα δώσαμε κι άλλες αίθουσες Συναθροίσεων, και τελικά δώσαμε και το φουαγέ, καρέκλες να κάτσουν οι αδελφοί μας.

Στην μεγάλη αίθουσα Συνελεύσεων δεν έπεφτε καρφίτσα… Το εντυπωσιακό ήταν ότι όλοι μα όλοι οι αδελφοί, έκαναν τα πάντα για να παραχωρούν ακόμη και μια θέση οπουδήποτε για τους αδελφούς μας. Κάποιοι έβγαιναν έξω για να παραχωρήσουν θέσεις σε άτομα που ήξεραν ότι ήταν πολύ καινούργια στην αλήθεια, άτομα που κάνουν μελέτη… Φάνηκε φέτος πολύ το στοχαστικό ενδιαφέρον, ειδικά το μεσημέρι.

Πόσοι αδελφοί δεν φώναζαν στον ίσκιο άλλους αδελφούς που ήταν στον ήλιο να μοιραστούν μαζί την λίγη σκιά του δέντρου. Τι όμορφη εικόνα! Μαζί με το όλο πρόγραμμ, αυτές οι σκηνές είναι μοναδικές. Κανείς στον κόσμο δεν θα νοιαστεί να φωνάξει κάποιον, "έλα μαζί μου να μην καίγεσαι αδελφέ μου", κανείς… Πόσο ενθαρρυντική συναναστροφή!

Στο τέλος του προγράμματος ήμασταν όλοι κλαμένοι… Με μάτια κόκκινα, χαιρετούσαμε ο ένας τον άλλον... Μέχρι την τελευταία στιγμή κλαίγαμε. Κάποιοι από εμάς, λίγο περισσότερο από άλλους, καθώς οι περιστάσεις μας, μας κάνουν να ταυτιζόμαστε με κάποιες καταστάσεις που ακούμε και βλέπουμε. Το σίγουρο είναι όμως ότι όλοι φεύγουμε γεμάτοι πνευματική τροφή, γεμάτοι ενθάρρυνση και σκέψεις για το πώς θα τα πάμε από δω και πέρα.

Φεύγουμε με το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, για το μεγάλο προνόμιο που έχουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά στην επίγεια οργάνωση του, μαζί με τον μόνο λαό που τον εκπροσωπεί σήμερα.

Και η Λένα συνεχίζει:

Αύριο σας στέλνω παρόντες ίσως και κάποιες φωτογραφίες… Ελπίζω όλες οι συνελεύσεις μας να είναι έτσι κατάμεστοι οι χώροι με αδελφούς ευτυχισμένους. Με πρόσωπα χαρούμενα μέσα σε πόλεις που ο κόσμος κυκλοφορεί με πρόσωπα σκυθρωπά, συνοφρυωμένα αγχωμένα και στενοχωρημένα. Καθίστε λίγο στο διάλειμμα κάπου και παρατηρήστε την όμορφη συντροφιά μας. Τον κάθε αδελφό και αδελφή με την δική του όμορφη παρουσία… Όλοι διαμάντια, στην κοσμηματοθήκη του Ιεχωβά!

Κλείνοντας αυτή την υπέροχη «ανταπόκριση» από τη Θεσσαλονίκη, η Λένα, τονίζει:

Και φυσικά αδελφέ μου θα διορθώσεις πάλι τα λάθη μου, σε βάζω σε κόπο. Αν είχα χρόνο θα το πάλευα μόνη μου, αλλά αύριο πάλι θα είμαι στο τρέξιμο και νυστάζω έως θανάτου. Δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου… Με μεγάλη μου χαρά φιλοξένησα ένα υπέροχο ζευγάρι αδελφών που υπηρετούν στην νοηματική Αθηνών. Είμαι πολύ κουρασμένη, αλλά γεμάτη χαρά που τους είχα κοντά μου. Η κούραση θα περάσει, αλλά η χαρά θα μείνει. Καλό ξημέρωμα.

Σου χρωστώ και μια ακόμη εμπειρία, κάποια στιγμή στη στέλνω. Όχι από τη Συνέλευση, άλλη, άλλη... Την αγάπη μου στην αδελφή Σούλα και να περνάτε όμορφα.

ΥΓ: Ζηλεύω, θέλω κι εγώ Κρήτη…

Τι όμορφα, απλά, ανθρώπινα που εκφράζεται η αδελφή μας Λένα! Πόσο θα θέλαμε να την γνωρίσουμε από κοντά… Θα το κάνουμε μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν… Κατάφερε να μας δώσει το κλίμα με τον καλύτερο τρόπο και την ευχαριστούμε που παρά την κούραση της, κάθισε να γράψει και να μοιραστεί μαζί μας, όλες αυτές τις όμορφες και ενθαρρυντικές σκέψεις..

Με την ευκαιρία θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε όλους όσους με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θεωρείτε τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ένα δικό σας φιλόξενο χώρο και μας τροφοδοτείτε με εξαιρετικό υλικό για δημοσίευση… Να ξέρετε πώς μας ωφελεί όλους, πολλαπλά. Συνεχίστε να το κάνετε αυτό. Πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν καθημερινά να διαβάσουν εδώ, ξεχωριστές ειδήσεις και γεγονότα. Καθαρά και χωρίς φανατισμό. Ειδήσεις με αλήθεια που λείπουν από τον κόσμο… Ευχαριστούμε για την αγάπη σας…