Μάλλον εμπορική παρά θρησκευτική γιορτή, τα Χριστούγεννα, έτσι δεν είναι; Ή όχι;

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Εκτύπωση

Τα λευκά κρινάκια της θάλασσας που είδαμε στον Οτζιά... Τι ομορφιά ήταν αυτή, Θεέ μου!

Posted in Επικαιρότητα

krina.tis.thlassas1
Τα είδαμε στην παραλία του Οτζιά, τη μέρα που πήγαμε για μπάνιο εκεί. Εδώ και 2500 τουλάχιστον χρόνια επιμένουν να φυτρώνουν στην καυτή και άνυδρη άμμο του καλοκαιριού και να χαρίζουν σε όσους τα παρατηρούν, το σπάνιο άρωμά τους. Η Σούλα έκοψε μερικά που ήταν έτοιμα να ξεραθούν...

krina.tis.thlassas2
Τα κρινάκια της θάλασσας είναι ένα υπέροχο και σπάνιο φυτό που ανθίζει και με τη δυνατή και γλυκιά μυρωδιά του αποτελεί ένα αληθινό στολίδι, ένα θαύμα της φύσης! Πραγματικά είναι το θαυμάζεις όλο αυτό. Να καίει ο ήλιος να μην μπορείς να σταθείς πάνω στην καυτή άμμο κι αυτά εκεί, ανθισμένα.

krina.tis.thlassas3
Το ψάξαμε λίγο στο διαδίκτυο και είδαμε ότι πρόκειται για ένα πολυετές φυτό που ανθίζει από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο, τα δε άνθη του εμφανίζονται μέσα από την καυτή άμμο, έχει το καθένα έξι πέταλα και διαμορφώνουν ένα στέμμα όπως οι ασφόδελοι και γι’ αυτό ονομάζεται «θαλάσσιος ασφόδελος».

krina.tis.thlassas4
Οι άνθρωποι του έχουν δώσει τα πιο απίθανα ονόματα, επειδή πρωτοανθίζουν τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά μπορεί να τα έχετε ακούσει και ως Κρινάκια της Άμμου, Λευκάθια ή και Θαλασσόκρινα. Η επιστημονική ονομασία τους είναι Pancratium maritimum.

krina.tis.thlassas5
Το σπάνιο αυτό κρινάκι είναι είδος υπό παρακολούθηση και προστασία, βγάζει τα φύλλα του τον χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται σαν να καίγονται από την καυτή άμμο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή μέσα στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού πετάγονται κάτασπρα τα άνθη του τεράστια, συμμετρικά, αρωματικά.

krina.tis.thlassas6
Και ανοίγουν αργά το απόγευμα προς το βράδυ για να φθάσουν στο ζενίθ του ανοίγματος την νύκτα που το άρωμα τους γίνεται αντιληπτό από μακριά προσελκύοντας τις νυκτόβιες πεταλούδες προς επικονίαση. Τα είδαμε, τα χαρήκαμε και νιώσαμε την ανάγκη να τα μοιραστούμε μαζί σας.
Εκτύπωση

Από την Τζιά και το σημερινό δημοσίευμα. Η Ιουλίδα τη μέρα, με τα μάτια του Κώστα...

Posted in Επικαιρότητα

iulida1.270821
Και μένα μου έκανε εντύπωση η πρωτεύουσα της Τζιά, την πρώτη φορά που μας πήγαν οι φίλοι μας βόλτα εκεί. Χτισμένη πάνω στο βουνό, κλασικά Αιγιοπελαγίτικη με το ένα σπίτι πάνω στο άλλο. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε. Και μετά απολαύστε τις φωτογραφίες του Κώστα, του γιου της Σούλας.

iulida2.270821
Σκάλες παντού, με ασπρισμένα, φροντισμένα τα σκαλοπάτια. Πιο πολύ με μονοπάτια μοιάζουν. Και στενά. Ίσα για να περνούν τα μουλάρια που μετέφεραν ότι χρειάζονταν οι άνθρωποι. Ούτε λόγος για αυτοκίνητα εδώ πέρα. Το παρκινγκ είναι έξω από την είσοδο του χωριού.

iulida3.270821
Μαγαζιά όμως με τουριστικά, θα βρεις παντού, καθώς κινείσαι στους δρόμους της Ιουλίδας. Και έχει μια λογική μέσα του, αυτό το πράγμα. Οι επισκέπτες θέλουν κάτι να πάρουν ως αναμνηστικό. Αυτή την ανάγκη καλύπτουν τέτοια μαγαζιά και την καλύπτουν αξιόπιστα.

iulida4.270821
Εντύπωση μας έκαναν όταν συναντούσαμε συχνά τέτοια πατώματα πάνω από τον δρόμο... Διότι περί αυτού πρόκειται. Οι άνθρωποι προσπαθούν να αξιοποιήσουν κάθε σπιθαμή κι έτσι πάνω από το δρόμο υπάρχει ένα δωμάτιο ή αυλή ως συνέχεια του σπιτιού, δίπλα...

iulida5.270821
Το καλωσόρισμα στην είσοδο ενός μαγαζιού, από το οποίο μπορείς να πάρεις πανοραμικά πλάνα του χωριού. Ο Γιώργος μας πήγε και ο Κώστα το εκμεταλλεύτηκε επαρκώς με τη φωτογραφική μηχανή του. Προσεχώς θα σας δείξουμε πλάνα που τράβηξε με το κινητό του από εκεί.

iulida6.270821
Όλη η Ιουλίδα. αν έχεις τη δύναμη και το κουράγιο να την περπατήσεις και μάλιστα να συνεχίσεις στα χαραγμένα μονοπάτια της, έχει να δώσεις όμορφες πρωτότυπες εικόνες. Τέτοιες που δεν συναντάς εύκολα στην καθημερινότητα σου. Ευχαριστούμε τον Κώστα για το υλικό...
Εκτύπωση

Αφήσαμε πίσω μας τη Τζιά... Λίγες ακόμα εικόνες όμορφες, από νησί που μας άρεσε πολύ...

Posted in Επικαιρότητα

volta.me.mixani.1
Γράφουμε από την ασφάλεια του σπιτιού μας, καθώς επιστρέψαμε από το απόγευμα χθες, φορτωμένοι με τις αναμνήσεις από την Τζιά. Καθώς θα είμαστε Αθήνα και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο ταξίδι μας στην Κέρκυρα, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε μερικά πράγματα που μας άρεσαν πολύ.

volta.me.mixani.2
Σ' αυτό θα εντάξουμε ένα ταξίδι - εκδρομή του Κώστα στην [εριοχή του Οτζιά με μηχανή και με οδηγό τον Γιώργο. Έτσι λοιπόν θα δώσουμε και σήμερα το λόγο στον Κώστα με τις φωτογραφίες που τράβηξε, καθώς πολλά πράγματα του άρεσαν εκεί... Ας δούμε πώς τα αποτύπωσε στο κινητό του.

volta.me.mixani.3
Αυτή η ομορφιά του άγριου Αιγιοπελαγίτικου τοπίου. Βουνά χωρίς πράσινο. Τα είχα ξαναδεί Μάιο και τότε μου έμοιαζαν λίγο πιο πράσινα, καθώς τα αγριολούλουδα κάλυπταν τα πάντα. Τώρα όλα αυτά έχουν φρυγανίσει, ξεραθεί. Δεν υπάρχει ίχνος πράσινου, αλλά και πάλι ,το τοπίο δεν χάνει τη γοητεία του.

volta.me.mixani.4
Στο δρόμο λοιπόν για τον Οτζιά. Δείτε ένα δημοσίευμα που έχουμε κάνει ΕΔΩ στο παρελθόν, Μάιο; του 2019. Και μετά αφήστε το μυαλό σας και τη σκέψη σας να ταξιδέψει με αφορμή και τα πλάνα που τράβηξε ο Κώστας. Η ματιά του είναι σε θέσει να μας παρασύρει και να μας ξεκουράσει.

volta.me.mixani.5
Η Τζιά είναι κάπως έτσι. Αλλά είναι κι έτσι, δείτε ΕΔΩ πώς τη ζήσαμε εμείς σε ένα άλλο ταξίδι μας. Είναι κι οι φίλοι μας εκεί, όλα αυτά και η αγριάδα του τοπίου είναι που αγαπάμε και μας αρέσουν περισσότερο. Και το σπουδαίο είναι ότι άρεσε και στα παιδιά, τον Κώστα και την Άννυ.

volta.me.mixani.6
Βλέποντας πίσω, μόνο ιδιαίτερες ομορφιές ανακαλύπτουμε. Θα το δείτε και τις επόμενες μέρες. Έχουμε μπόλικο υλικό να φέρουμε στην επιφάνεια και να μιλήσουμε γι' αυτά που ζήσαμε, τα τόσο ξεχωριστά... Ένα μεγάλο ευχαριστώ στου φίλους μας εκεί, που η συντροφιά τους και η παρέα τους, μεγάλωσε την ομορφιά.
Εκτύπωση

Αποχαιρετούμε το φετινό καλοκαίρι με υπέροχες φωτογραφίες από μοναδικά ηλιοβασιλέματα…

Posted in Επικαιρότητα

iliovasilema. andros.1
bonis.leoΦτάσαμε λοιπόν. Τελευταίες μέρες του Αυγούστου. Τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Τελευταίο άρθρο για αυτό το καλοκαίρι. Όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν, τουλάχιστον για λίγο ακόμα.

iliovasilema. andros.2
Ότι σχολιάσαμε, σχολιάσαμε. Πάντα η στιγμή που τελειώνει το καλοκαίρι είναι συγκινητική, ίσως και συγκλονιστική. Νομίζω ένας από τους καλύτερους τρόπους για να το αποχαιρετίσεις, είναι ένα απαλό ηλιοβασίλεμα.

iliovasilema. andros.3
Χρώματα που μπερδεύονται με τη θάλασσα και δίνουν άλλον τόνο στο μπλε του Αιγαίου. Χρώματα που σε συντροφεύουν κύμα με το κύμα. Χρώματα που, είτε λόγω της θλίψης σου που τελειώνει το καλοκαίρι, είτε λόγω του ότι τα ίδια τα χρώματα πήραν σκυθρωπή όψη, μοιάζουν να σκουραίνουν το ζωντανό, παιχνιδιάρικο μπλε.

iliovasilema. andros.4
Πώς μπορείς να υποδεχθείς τον χειμώνα με τον καλύτερο τρόπο; Πώς μπορείς να έχεις προσμονή για μια μουντή εποχή; Δανείζομαι τους στίχους του Βασίλη Καζούλλη απ' το τραγούδι του "Θα περιμένω το χειμώνα".

iliovasilema. andros.5
"Θα περιμένω το χειμώνα, γιατί ποθώ να νοσταλγήσω, το καλοκαίρι που θα ‘ρθει, τ’ όνειρο να μου φέρει πίσω". Έτσι ακριβώς. Γιατί ακόμα και η νοσταλγία για κάτι που περιμένεις, κρύβει μέσα της κάτι από αυτό που περιμένεις. Το επόμενο καλοκαίρι.

iliovasilema. andros.6
Ακούστε αυτό το τραγούδι «Θα Περιμένω Το Χειμώνα» από τον δίσκο «Απ' Το Λίβερπουλ Στη Σαντορίνη» ΕΔΩ σε ολόκληρη τη μορφή του... Μερικά πράγματα αξίζει να τα ακούμε με προσοχή. Ιδιαίτερα στα τραγούδια οι στοίχοι σαγηνεύουν πιο πολύ κι από την ερμηνεία ή τη μουσική...
Εκτύπωση

Μερικές σκέψεις από την επιστροφή των διακοπών, αν και οι δικές μας είναι ακόμα σε εξέλιξη...

Posted in Δημοσιογραφικά

vurkoti1
Το να μπορείς να ζεις στις μέρες μας μερικές απλές οικογενειακές στιγμές ή με φίλους λίγο πιο χαλαρά ή ανέμελα, είναι κάτι που όλοι το χρειαζόμαστε. Το ζήτημα είναι πόσοι το μπορούμε, πια, στις μέρες μας. Όμως, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί ότι οι "μπαταρίες" μας φορτίζονται...

vurkoti2
Και φυσικά δεν είναι για όλους εύκολο να έχουν ένα τέτοιο επίπεδο τουρισμού. Αλλά, πιστέψτε με, όσο κι αν γοητεύει η πολυτέλεια, δεν είναι αυτό που θα μας "γεμίσει". Μερικές φορές, αρκούν απλά πράγματα για να μας κάνουν χαρούμενους κι ευτυχισμένους. Ας το έχουμε υπόψη μας.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/08/2021

Πώς είναι να επιστρέφει κανείς από διακοπές; Αν κρίνω από μένα, φαντάζομαι παρόμοια συναισθήματα έχουν όλοι όσοι κατάφεραν και το φετινό καλοκαίρι να πάρουν μια «ανάσα» μακριά από τις ευθύνες του γραφείου και να νιώσουν στην επιστροφή τους ανανεωμένοι και έτοιμοι να ανασκουμπωθούν για να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά.

Ιδιαίτερα φέτος όμως αξίζει μια μνεία και αναφορά στην παρενέργεια των προβλημάτων με τον κορονοϊό Covid-19, επειδή τελικά δεν υπάρχει πια αυτονόητο για τίποτα. Όλα είναι ρευστά και όλα μοιάζουν να είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα.

Άσε που από μια άποψη, είναι πολύ σημαντικό αν καταφέρουμε να πάμε κάπου… Τα συνεχή λοκ ντάουν επέφεραν ήδη ένα ισχυρό πλήγμα στην οικονομία με άμεση επίδραση στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Που, πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι μετράς πολύ προσεκτικά τα πράγματα για να δεις αν μπορείς πραγματικά να τα καταφέρεις, επειδή δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και η αυριανή μέρα.

Ας είναι. Ας είμαστε ευγνώμονες που τα καταφέραμε και φέτος. Για του χρόνου, μια ευχή δεν είναι αρκετή ώστε να την εμπιστευόμαστε. Γι’ αυτό και θα αποφύγουμε να την κάνουμε. Όχι μόνο σ’ αυτό το κομμάτι, αλλά και στη ζωή μας, γενικότερα.

Έχουμε μάθει να βλέπουμε από μια άλλη οπτική τα πράγματα. Λίγο πιο αισιόδοξα, κόντρα στον καιρό που θέλει να κυριαρχεί παντού ο φόβος γύρω μας.

Επιστροφή λοιπόν! Και είναι υπέροχο που μπορούμε να κάνουμε σχέδια και όνειρα, όχι πολύ μακρινά, αλλά μπορούμε… Ας το κρατήσουμε αυτό, για να πορευτούμε. Το χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη.

Προσεκτικά και με υπευθυνότητα, τηρούμε τα μέτρα για τον κορονοϊό, όχι επειδή μας επιβάλλονται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με την απειλή προστίμων για τους παραβάτες, αλλά επειδή σεβόμαστε το δώρο της ζωής και τους συνανθρώπους μας.episimansis.neo

Κάνουμε, καμιά φορά, τη ζωή μας δύσκολη με ιδεοληψίες, απλά για να εκφράζουμε τη διαφορετικότητα μας, νομίζοντας ότι αντιστεκόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο στο σύστημα. Αλλά, είναι έτσι στην πραγματικότητα;

Μάλλον όχι, για να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Δεν πετυχαίνουμε τίποτα, πέρα από το να αναλωνόμαστε σε κάτι που ούτε προοπτική έχει, ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Ας συνεργαζόμαστε, ας μιλάμε, ας μάθουμε να ακούμε κι ας μη ζητάμε μόνο από τους άλλους, αλλά ας παίρνουμε την πρωτοβουλία να δίνουμε. Ο καιρός περνάει, άσχημα ή όμορφα, περνάει. Αυτό ας το θυμόμαστε πάντα.

Και ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ώστε να είμαστε χρήσιμοι και σημαντικοί στην παρέα μας, αντί να ξεχωρίζουμε για τις παραξενιές μας και την έντονη διαφορετικότητα μας.

Ξέρουμε ότι το μέλλον μπροστά μας προμηνύεται δύσκολο. Κι επειδή κάποιοι σκόπιμα φροντίζουν να μας χωρίζουν (πάντα το έκαναν αυτό, αφού γνωρίζουν ότι η ενότητα δίδει δύναμη…) σε κατηγορίες, όπως εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι. Και κάποιοι πιέζονται τόσο πολύ, ώστε να απειλούνται να χάσουν τη δουλειά τους, ώστε τα πράγματα να δυσκολεύουν στ’ αλήθεια.

Ας είμαστε ψύχραιμοι, δεκτικοί σε ζητήματα που αφορούν οδηγίες για τη ζωή μας. Τα πράγματα, όπως είπαμε, θα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε!

Καλή δύναμη για την επιστροφή σε όλους. Η ζωή συνεχίζεται. Και παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη, αρκεί να είμαστε σε επαφή από την πραγματικότητα και όχι σε ένα παράλληλο σύμπαν… Ας πατάμε τα πόδια μας στη γη γνωρίζοντας, όσο είναι δυνατόν το αποτέλεσμα των ενεργειών μας. Αυτό θα μας βοηθήσει να γίνουν πιο σοφοί και σίγουρα πιο χρήσιμοι στον περίγυρό μας.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 28/8/2021 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
Εκτύπωση

Και το ταξίδι για τη Τζιά, ξεκινάει... Με ήρεμο καιρό, χωρίς αέρα το Αιγαίο, το χαρήκαμε ιδιαίτερα!

Posted in Επικαιρότητα

pros.tzia1.250821
Αφήνουμε το Λαύριο, πίσω μας... Το ταξίδι για τη Τζιά, ξεκίνησε... Έχουμε βγει έξω με τον Κώστα και φωτογραφίζουμε και οι δυο. Και ,όπως σας έχουμε πει ήδη, οι σημερινές φωτογραφίες στο δημοσίευμα είναι προϊόν συνεργασίας... Μια όμορφη εικόνα από το ξεκίνημα μας στο λιμάνι του Λαυρίου.

pros.tzia2.250821
Ακριβώς στην ώρα του, το πλήρωμα ξεκίνησε τις διαδικασίες για να λύσει τους κάβους. Χωρίς καμιά καθυστέρηση... Και χωρίς ιδιαίτερα πολύ κόσμο. Οι συμπατριώτες μας έχουν μια λάθος αντίληψη, ότι το καλοκαίρι τελειώνει μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν προς όφελος μας.

pros.tzia3.250821
Το μπαρ στο εσωτερικό του πλοίου, στο σαλόνι. Προσεγμένο και με φαντασία διακοσμημένο. Εδώ καθίσαμε για να περάσει η μια ώρα που χρειάστηκε μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Και όπως είπαμε, το ταξίδι ήταν καλό. Ούτε που το καταλάβαμε πώς φτάσαμε.

pros.tzia4.250821
Είπαμε, ο Κώστας είναι συνεργάτης μας. Αλλά καμιά φορά, επειδή μας αρέσει ο τρόπος που καταγράφει τα πράγματα κρατάμε κι εμείς κάτι από αυτό. Κάτι τέτοιο αφορά αυτή η φωτογραφία στο λιμάνι του Λαυρίου, πριν το καράβι μας σηκώσει άγκυρες για την Τζιά. Κι εδώ που τα λέμε, το ιστιοφόρο είναι υπέροχο.

pros.tzia5.250821
Από τη βόλτα μας στο εξωτερικό του πλοίου... Μ' αρέσει να το κάνω αυτό κάθε φορά που μπαίνω σε καράβι. Αποτυπώνεται καλύτερα η αίσθηση του ταξιδιού και νομίζω ότι είναι σαν να ξεναγείς τον αναγνώστη στο μέρος που βρίσκεσαι. Δεν νιώθετε κι εσείς, μαζί μου, την αρμύρα της θάλασσας;

pros.tzia6.250821
Έξω η κατάσταση είναι σχετικά καλή. Πολλοί επιλέγουν να καθίσουν εκεί, αντί για το σαλόνι. Προτιμούν τη φυσική ατμόσφαιρα, από το αιρκοντίσιον. Γενικά όμως, όπως είπα και πιο πάνω, οι επιβάτες δεν είναι πολλοί Και το ταξίδι ήταν όμορφο. Φτάσαμε στη Τζιά ακριβώς στην ώρα που έλεγε ο προγραμματισμός.
Εκτύπωση

Συνηθίσαμε να «τρέχουμε» στην καθημερινότητα μας και πάψαμε να ζούμε τις μικρές στιγμές

Posted in Επικαιρότητα

stigmiotipo1
bonis.leoΧαμένοι μέσα σε κάποια πόλη ή απορροφημένοι από την απαιτητική καθημερινότητα, ίσως κάποιες φορές τείνουμε να ξεχνάμε. Τείνουμε να μην παρατηρούμε τον διπλανό μας ή ακόμα και τη δημιουργία που υπάρχει γύρω μας.


stigmiotipo2
Αλλά η φύση πάντα μας τραβάει κοντά της. Μας υπενθυμίζει ότι είναι εκεί για εμάς. Όσοι ζουν σε πόλη ίσως νιώθουν αυτό το κάλεσμα. Αυτή τη μεγαλύτερη ανάγκη να έρθουν σε επαφή με τη φύση.

stigmiotipo3
Ένα ηλιοβασίλεμα, ένα λουλούδι, μια ριπή φρέσκου αέρα, σκιά από ένα πλούσιο με φύλλα πλάτανο. Ένα καλοκαίρι γεμάτο με αναμνήσεις από όπου κι αν βρεθεί ο καθένας.

stigmiotipo4
Εκτός από γενικά όμορφα τοπία με καταπράσινα δάση ή ψηλές βουνοκορφές, ποτάμια ή γαλαζοπράσινες θάλασσες, υπάρχει κρυμμένη ομορφιά και σε μικρές λεπτομέρειες. Πράγματα που ίσως κάποιες φορές να τα περνάμε απαρατήρητα.

stigmiotipo5
Κι όμως μέσα στη φύση, υπάρχει καλά κρυμμένη, εκθαμβωτική ομορφιά. Ακόμα και τα αγκάθια έχουν τη δική τους ομορφιά. Σήμερα λοιπόν, θα εστιάσουμε σε μικρά απλά πράγματα.

stigmiotipo6

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA