Ένας μικρός απολογισμός από τις δεκαήμερες φετινές καλοκαιρινές διακοπές μας
Καθώς μπαίνουμε σε μια νέα εργάσιμη εβδομάδα με επιστροφή στη δουλειά, είναι θαρρώ μια καλή ώρα να αναλογιστούμε λίγο τις μικρές διακοπές που περάσαμε φέτος στην Πελοπόννησο… Και οι φωτογραφίες που «ντύνουν» το δημοσίευμα είναι από το ξενοδοχείο του «Κόκκινου» στην Κακιά Σκάλα, στα όρια της Κινέττας για το οποίο έγραψα χθες… Μου άρεσαν πολύ και είπα να τις αξιοποιήσω, όλες…
Λοιπόν, οι μέρες έφυγαν πολύ γρήγορα… Σας αγέρας… Κι όταν αυτό συμβαίνει και δεν «κολλάει» ο χρόνος, τότε αυτό σημαίνει πως όλα πήγαν καλά… Πιο καλά κι από τα σχέδια που κάναμε στον προγραμματισμό του ταξιδιού… Κάθε καινούρια μέρα είχε να προσφέρει κάτι το διαφορετικό. Γνωρίσαμε νέους τόπους και ανθρώπους, ξεχωριστούς.
Για μένα, αλλά και για την παρέα μου, αυτό ήταν το ζητούμενο… Το Κιάτο, που τόσες φορές είχα περάσει, πηγαίνοντας στις διάφορες συνδικαλιστικές συνελεύσεις που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, αυτή τη φορά, είχα τη δυνατότητα να το περπατήσω και να το γνωρίσω καλύτερα.
Έτσι, πέρα από τις δυο ταβέρνες που είχαμε σταματήσει στο παρελθόν τα μεσημέρια για φαγητό με τους συναδέλφους, την άνοιξη (τις μόνες που ήταν ανοιχτές στην παραλία, εκείνη την περίοδο…) αυτή τη φορά τις είδαμε σχεδόν όλες. Και περπατήσαμε τόσο στον παραλιακό δρόμο, όσο και στο κέντρο. Όμορφη πόλη είναι… Όπως και οι γύρω πόλεις και χωριά…
Κάπως έτσι είδαμε το Ξυλόκαστρο και τα τόσα άλλα μέρη κοντά στο Κιάτο… Η θάλασσα στην περιοχή, πραγματικά υπέροχη, δροσερή, ανεκτίμητη αξία… Ήταν και καύσωνας οι μέρες που φύγαμε από την Αθήνα και όσο ζέστη και αν έκανε εκεί, το βράδυ είχε μια δροσιά υπέροχη που τη χρειαζόμαστε για να νιώσουμε καλύτερα…
Η Τέμενη και το παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ μας υποδέχθηκε πολύ όμορφα… Ο οικίσκος που μας φιλοξένησε καλό, με γείτονες πολύ ήσυχους, συνεργάσιμους… Η φίλη μας Ντίνα με την εγγονή της Τζένη και τα παιδιά της, η Αναστασία και ο Δημήτρης απέναντι μας με τα δίδυμα κορίτσια τους, την Κατερίνα και τη Βαλέρια και ο κ. Χρήστος με την οικογένεια του…
Περάσαμε μερικές βραδιές απολαμβάνοντας πολύ όμορφη μουσική και τραγούδι από ανθρώπους που δεν ήταν «ονόματα», αλλά αγαπούσαν και σέβονταν αυτό που έκαναν… Κι αυτό «πέρναγε» σε μας… Έτσι δεν γίνεται πάντα; Πολλά μικρά, διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνουμε στην καθημερινότητα μας, έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στις διακοπές μας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημερήσια εκδρομή που κάναμε στο χωριό της Σούλας, στα Σαβάλια Ηλείας. Μου άρεσε πολύ που περπάτησα στο ίδιο μέρος που γεννήθηκε, όπως άρεσε και στον παππού Διονύση που δεν περίμενε ποτέ, ότι στα 97 του θα μπορούσε να ξαναγυρίσει στον τόπο που αγάπησε και να ξαναδεί τους φίλους του Μπάμπη και Βάσω… Ναι, ήταν μια μέρα ξεχωριστή…
Όπως και η γνωριμία μας με τη Μαρίνα και τον Γιάννη, δυο αδελφούς που θέλησαν να μας γνωρίσουν, όταν έμαθαν ότι θα πάμε για διακοπές στο Αίγιο… Περάσαμε μερικές ώρες μαζί μέσα στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, απολαμβάνοντας μια υπέροχη μουσική βραδιά… Γνωρίσαμε επίσης από κοντά, τον Θωμά και τη Χριστίνα και απολαύσαμε καλή συναναστροφή… Ευχαριστούμε όλους όσους μας πρόσφερα αυτή τη χαρά…
Πλησιάσαμε πολύ πια, το ένα εκατομμύριο επισκέψεις στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μόλις 10.000 νέες επισκέψεις μας έμειναν και νάτο! Γεμάτοι χαρά που αυτό θα συμβεί, όπως δείχνουν τα πράγματα, μέσα στο Σεπτέμβρη, γράφουμε αυτό το σημείωμα. Ένα από τα συνηθισμένα που γράφουμε κάθε 10.000 νέες επισκέψεις στον ιστότοπο μας…
