Ακούω, χαλάει ο καιρός και βλέπω τα συνεχή δελτία της ΕΜΥ. Αλλά εδώ, στην Αθήνα, τίποτα από αυτά δεν τα βλέπουμε, καθώς ο Αύγουστος του 2015 παίρνει την κατιούσα του. Συνεχίζουμε να ζούμε σε μια ζεστή πόλη που μερικά βράδια είναι ανυπόφορα…


Κι όμως, αυτές εδώ οι φωτογραφίες του φίλου μου Γιάννη Τάγκα από την Αγία Άννα της Βόρειας Εύβοιας, δείχνουν κάτι διαφορετικό. Πράγματι, εκεί ο καιρός έχει αλλάξει… Αφρισμένη θάλασσα, τα κύματα της και μόνο είναι υπέροχα να τα ακούς, να χτυπούν με ρυθμό τα βότσαλα…


Όμορφο τοπίο… Θα μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες να αγναντεύω  το πέλαγος… Εντάξει, δεν είναι για να κάνεις μπάνιο αυτή η θάλασσα… Αλλά μήπως μόνο αυτό είναι; Άμα είσαι καλά μέσα σου, όλα γύρω σου, νιώθεις ότι είναι καλά. Δεν είναι έτσι;

Στις 25 Μαΐου 1993, έληξε τελικά ένας μεγάλος νομικός αγώνας. Ο αγώνας αυτός ξεκίνησε πριν από εφτά και πλέον χρόνια σε ένα ηλιόλουστο νησί της Μεσογείου και έφτασε στο αποκορύφωμά του στο πιο σεβαστό δικαστήριο της Ευρώπης. Το Μάρτιο του 1986, στο νησί της Κρήτης, ένας ηλικιωμένος κύριος ονόματι Κοκκινάκης και η σύζυγός του πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, διεξάγοντας Γραφικές συζητήσεις με διάφορους γείτονές τους. Μίλησαν σε μια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος ήταν ψάλτης της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επειδή αυτή η επίσκεψη των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν άρεσε καθόλου στο σύζυγο, αυτός κάλεσε την αστυνομία. Το αντρόγυνο συνελήφθη.

Ο Μίνως Κοκκινάκης έδωσε μάχη ενάντια στην καταδίκη, στην ποινή φυλάκισης και στο πρόστιμο που του επιβλήθηκαν στη συνέχεια, φτάνοντας μέχρι το Αναιρετικό Δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο, το οποίο απέρριψε την προσφυγή του. Έτσι, το 1988, ο Κοκκινάκης προσέφυγε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτή η Επιτροπή, που αποτελείται από νομικούς οι οποίοι εκπροσωπούν τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφάνθηκε ότι η υπόθεση θα έπρεπε να εκδικαστεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτό και έγινε το φθινόπωρο του 1992. Στις 25 Μαΐου 1993, με ψήφους έξι έναντι τριών, το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του: η Ελλάδα είχε όντως παραβιάσει ένα ανθρώπινο δικαίωμα—και συγκεκριμένα, το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας.

Αλλά, τι οδήγησε σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα υπέρ των βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου; Γιατί εμπλέκονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε τέτοιους αγώνες σε μια χώρα η οποία ανέκαθεν φημιζόταν για την προσήλωσή της σε υψηλά ιδεώδη; Τι είδους χώρα είναι η Ελλάδα;

Κύματα Αλλαγής στο Διάβα της Ιστορίας

Οι ακτές της Ελλάδας δέρνονται από κύματα εδώ και αιώνες. Η χώρα βρίσκεται στο άκρο μιας πλατιάς χερσονήσου, η οποία απλώνεται προς τα νότια στη Μεσόγειο Θάλασσα και περιστοιχίζεται από τα πολυάριθμα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους. Έτσι, οι χιλιάδες παραλίες της έχουν ανθέξει σε περισσότερα παλιρροϊκά κύματα και θύελλες από ό,τι θα μπορούσε να απαριθμήσει άνθρωπος. Από τότε που υποχώρησαν τα νερά του Κατακλυσμού του Νώε, η Ελλάδα κλυδωνίστηκε από άλλου είδους κύματα: από διακυμάνσεις στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας. Μερικοί, μάλιστα, λένε ότι ο Δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε σε αυτή τη χώρα.

Η οικογένεια του εγγονού του Νώε, του Ιαυάν, σχημάτισε ένα κύμα λαού που ξεχύθηκε από την Ανατολή· η Ελλάδα ήλκυσε πολλούς από αυτούς τους εποίκους. Αυτοί έφεραν προφανώς μαζί τους διάφορες ιστορίες για το μεγάλο Κατακλυσμό και για τον κόσμο που καταποντίστηκε παλιά στις ημέρες του Νώε. Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι μερικοί από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους δεν ήταν παρά διαστρεβλωμένες και παραποιημένες εκδοχές πραγματικών γεγονότων που καταγράφονται στην Αγία Γραφή.

Η ιστορία της αρχαίας Ελλάδας είναι στην πραγματικότητα αλληλένδετη με τη Βιβλική ιστορία. Ο Εβραίος προφήτης Δανιήλ προείπε τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ. ότι οι δυνάμεις που υποκινούν τα διάφορα κύματα αλλαγής στο διάβα της ιστορίας θα οδηγούσαν την Ελλάδα στο απόγειο της παγκόσμιας εξουσίας. Τα λόγια του Δανιήλ ταίριαζαν με τέτοια ακρίβεια στις καταπληκτικές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στον ξαφνικό θάνατο και στο διαμερισμό της αυτοκρατορίας του σε τέσσερα μικρότερα μέρη, ώστε μερικοί λόγιοι επιχείρησαν—χωρίς επιτυχία—να αποδείξουν ότι αυτά τα εδάφια γράφτηκαν αφότου είχαν λάβει χώρα αυτά τα γεγονότα.—Δαν. 7:2· 8:5-8, 20-22.

Μολονότι η Αγία Γραφή δεν περιγράφει λεπτομερώς την περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα εξουσίαζε τον Ισραήλ, στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές φαίνονται καθαρά τα ανεξίτηλα ίχνη που άφησε εκείνη η εποχή. Πολλοί από τους ακολούθους του Ιησού που έζησαν τον πρώτο αιώνα μιλούσαν και έγραφαν στην ελληνική, την κοινή γλώσσα του πολιτισμένου κόσμου την εποχή εκείνη. Οι αντιλήψεις Ελλήνων φιλοσόφων, όπως ήταν ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, ήταν διαδεδομένες μεταξύ των Ιουδαίων της εποχής του Ιησού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο απόστολος Παύλος είχε τέτοιους ανώτερους διανοουμένους υπόψη του όταν έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου ότι ο λόγος του Θεού θα μπορούσε να ‘ανατρέψει ισχυρά οχυρωμένους διαλογισμούς’.—2 Κορ. 10:4, 5.

Η Χριστιανοσύνη Ακμάζει και Σβήνει

Η Ελλάδα υπήρξε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα την οποία επισκέφτηκε ένας απόστολος του Ιησού Χριστού. Ο Παύλος αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Νεάπολης και επισκέφτηκε διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της πόλης των Φιλίππων, της Θεσσαλονίκης και της Βέροιας στο βορρά, και της Αθήνας και της Κορίνθου στο νότο. Ως αποτέλεσμα της ενεργητικότητας που διέκρινε την πρώτη Χριστιανοσύνη, σύντομα άρχισαν να ακμάζουν εκκλησίες σε αυτές τις πόλεις. Οι επιστολές του Παύλου προς τους Χριστιανούς των Φιλίππων, της Κορίνθου και της Θεσσαλονίκης, καθώς και οι επιστολές του προς Χριστιανούς που ζούσαν αλλού, τις οποίες έγραψε ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα, έχουν ενισχύσει έκτοτε την πίστη εκατομμυρίων Χριστιανών.

Είναι, ωστόσο, λυπηρό το γεγονός ότι λίγο μετά το θάνατο του τελευταίου αποστόλου, του Ιωάννη—ο οποίος κατέγραψε την αξιοσημείωτη αποκάλυψη που του δόθηκε ενώ ήταν εξόριστος στην Πάτμο—ένα ακόμη κύμα κατέκλυσε ολόκληρη την Ελλάδα. Ένα σκοτεινό κύμα αποστασίας σάρωσε τη Χριστιανική εκκλησία και μόλυνε την πίστη των περισσοτέρων. Οι εκκλησίες υιοθέτησαν αντιγραφικές διδασκαλίες, όπως είναι η αθανασία της ψυχής, τα βάσανα στην πύρινη κόλαση, η Τριάδα και ο διαχωρισμός κληρικών και λαϊκών.

Επακολούθησαν αιώνες πνευματικού σκοταδιού. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, εδραιώθηκε στο Χριστιανικό κόσμο το πρωτείο του πάπα της Ρώμης. Εντούτοις, ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης ήταν επικεφαλής της εκκλησίας της Ελλάδας και των χωρών της ανατολής. Το 1054, ύστερα από χρόνια έντασης μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μια διένεξη γύρω από ένα συγκεχυμένο θεολογικό σημείο κατέληξε στο Μεγάλο Σχίσμα και στο διαχωρισμό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η Ελλάδα παρέμεινε πιστή στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μέχρι τις μέρες μας, μάλιστα, το 98 τοις εκατό του πληθυσμού των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων της Ελλάδας ανήκει στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία που είναι αυτοκέφαλο μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία διακρίνεται από μακρά ιστορία ανάμειξης στην πολιτική. Στο διάστημα που η Μωαμεθανική Οθωμανική Αυτοκρατορία εξουσίαζε όλες τις Ορθόδοξες χώρες της Ευρώπης εκτός από τη Ρωσία, από το 15ο αιώνα μέχρι και το 19ο αιώνα, οι κατακτητές είχαν καταστήσει τον πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης κοσμικό ηγέτη όλων των Ορθόδοξων «Χριστιανών» της αυτοκρατορίας.

Στη δεκαετία του 1820, όταν η Ελλάδα επαναστάτησε κατά της Οθωμανικής εξουσίας, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προώθηση του ελληνικού πατριωτισμού και της ανεξαρτησίας. Ο κλήρος υπήρξε έκτοτε κυρίαρχη δύναμη στην ελληνική πολιτική, και μάλιστα οι μισθοί του πληρώνονται από το κράτος. Εξαιτίας της τεράστιας επιρροής που ασκεί ο κλήρος σε αυτή τη χώρα, η σύγχρονη ιστορία του λαού του Ιεχωβά υπήρξε ως επί το πλείστον ιστορία διωγμού.

Η Χώρα και ο Λαός της Σήμερα

Λίγο μετά τις αρχές αυτού του αιώνα, ένα κύμα αληθινής Χριστιανοσύνης άρχισε πάλι να διαδίδεται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αυτοί που ήταν κήρυκες στις αρχές του 20ού αιώνα διαπίστωσαν ότι, από πολλές απόψεις, η χώρα και ο λαός της είχαν παραμείνει βασικά έτσι όπως ήταν την εποχή που τους επισκέφτηκε ο Παύλος, πριν από περίπου 19 αιώνες.

Χάρη στις ανάγλυφες, δαντελωτές ακτές και στα πολυάριθμα νησιά της—τα οποία απαρτίζουν το 20 τοις εκατό της χώρας—κανένα μέρος της Ελλάδας δεν απέχει πολύ από τη θάλασσα. Γι’ αυτό και το ψάρεμα και η ναυτιλία εξακολουθούν να είναι δημοφιλή επαγγέλματα. Η χώρα είναι βραχώδης και ορεινή, με λίγες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης, μολονότι υπάρχουν εύφορες κοιλάδες και πεδιάδες σε μερικές παραλιακές και κεντρικές περιοχές. Το κλίμα, με τα ζεστά και άνυδρα καλοκαίρια του, είναι ιδεώδες για την καλλιέργεια ελαιόδεντρων και αμπελιών.

Τι μπορεί να ειπωθεί για το λαό; Οι Έλληνες είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο ως λαός ζωηρός με γραφικό χαρακτήρα και έντονα συναισθήματα, γεμάτος κέφι για τη ζωή και γενναιόδωρος. Έχουν συνήθως ισχυρές απόψεις και δεν διστάζουν να τις κάνουν γνωστές. Όταν ο Παύλος πρωτοπήγε στην Αθήνα, διαπίστωσε ότι «όλοι οι Αθηναίοι και οι ξένοι που ήταν παρεπίδημοι εκεί περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους αποκλειστικά και μόνο λέγοντας κάτι ή ακούγοντας κάτι καινούριο». (Πράξ. 17:21) Ακόμη και σήμερα, αγαπημένη απασχόληση των Ελλήνων είναι να κάθονται στην αγορά ή στα παζάρια και να συζητούν επί ώρες για την πολιτική, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία. Είναι επίσης άτομα με τρομερή αφοσίωση—μια ιδιότητα την οποία εκμεταλλεύτηκε κατά καιρούς ο Ορθόδοξος κλήρος.

Αρχές του 20ού Αιώνα

Τα νερά της αλήθειας επέστρεψαν στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης. Πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήρθαν σε επαφή με τους Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και άρχισαν να αναπτύσσουν αγάπη για την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Σύντομα, ένιωσαν μεγάλη λαχτάρα να μεταδώσουν τα πράγματα που μάθαιναν στους συγγενείς που άφησαν πίσω στην πατρίδα. Οι επιστολές και τα φυλλάδια που έστελναν ήταν σαν σπόρος που έπεφτε συχνά σε καλό έδαφος. Εντούτοις, πολλοί αντιλήφτηκαν ότι το να στέλνουν απλώς φυλλάδια στο σπίτι τους δεν ήταν αρκετό· μερικοί ταξίδεψαν στην Ελλάδα για να επισκεφτούν τους δικούς τους, ενώ άλλοι επέστρεψαν πάλι στην πατρίδα τους για να εγκατασταθούν εκεί.

Ο Γεώργιος Κόσσυφας, ένας Έλληνας που γνώρισε την αλήθεια στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1900, στάλθηκε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Τέηζ Ρώσσελ, τον πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, το 1905. Πήρε μαζί του τους τόμους των Γραφικών Μελετών. Ο Ιωάννης Μποσδογιάννης, κήρυκας και καθηγητής της αγγλικής στο νησί της Κρήτης, μετέφρασε τους τόμους στην ελληνική. Αυτοί τυπώθηκαν και διανεμήθηκαν σε διάφορα βιβλιοπωλεία στην Αθήνα και στον Πειραιά—ακόμη και στην Εστία, το γνωστό αθηναϊκό βιβλιοπωλείο στην οδό Σταδίου. Ο αδελφός Κόσσυφας έκανε επίσης «έργο δρόμου», τοποθετώντας τους τόμους πάνω στο χαμηλό τοίχο γύρω από το μέγαρο της ελληνικής Βουλής και απαντώντας στις ερωτήσεις των πεζών.

Στην Κρήτη, ο Ιωάννης Μποσδογιάννης βρήκε έναν πρόθυμο μαθητή—ένα φωτογράφο που ονομαζόταν Αθανάσιος Καρανάσιος, ο οποίος ασπάστηκε την αλήθεια το 1910. Αυτός μάλιστα μελετούσε την αρχαία εβραϊκή και την κοινή ελληνική, καθώς και την αγγλική γλώσσα.

Στην Αθήνα, ένας από τους πρώτους που έδειξαν ενδιαφέρον ήταν κάποιος παράλυτος ονόματι Οικονόμου που ζούσε στα Εξάρχεια. Γύρω στο 1910, δέχτηκε και αυτός πρόθυμα την αλήθεια και τη μετέδιδε σε άλλους με ζήλο. Ήταν ωστόσο κατάκοιτος. Έτσι, έγραφε διάφορα Γραφικά εδάφια σε κομμάτια χαρτί και τα πετούσε έξω από το παράθυρό του, ελπίζοντας ότι κάποιος περαστικός θα τα έβρισκε. Επίσης, έστελνε φυλλάδια και έγραφε επιστολές σε ενδιαφερόμενα άτομα. Την εποχή εκείνη, ο Μιχάλης Τριανταφυλλόπουλος, ένας νεαρός που μόλις είχε γνωρίσει την αλήθεια, ταξίδευε σε πόλεις και σε χωριά, διανέμοντας περισσότερα φυλλάδια και βοηθώντας τα ενδιαφερόμενα άτομα να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους.

Οι πρώτες συναθροίσεις διεξάγονταν στο σπίτι του αδελφού Οικονόμου. Σύντομα οργανώθηκε ένας άλλος όμιλος στον Πειραιά, στο σπίτι του αδελφού Κόσσυφα. Τα άτομα αυτά χρησιμοποιούσαν για τις συζητήσεις τους τις Γραφικές Μελέτες και άλλα έντυπα που προμήθευε η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου. (Ματθ. 24:45-47) Αναμφίβολα θα κατενθουσιάστηκαν όταν έμαθαν ότι ο αδελφός Ρώσσελ σχεδίαζε να επισκεφτεί την Ελλάδα.

(Συνεχίζεται)

Έγραφα χθες ότι θα απέφευγα αυτή την εβδομάδα να ασχοληθώ με την πολιτική, αφού δεν κυκλοφορεί το ΡΕΘΕΜΝΟΣ και δεν έχω να γράψω «επισημάνσεις». Δυστυχώς, μετά την ξαφνική παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και τις διερευνητικές εντολές, πάμε, όπως λέι και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ολοταχώς σε εκλογές.


Με εικονογράφηση μερικά πρωτοσέλιδα πολιτικών εφημερίδων, όπως της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην κεντρική πολιτική σκηνή… Χωρίς τίποτα να είναι εύκολο, έτσι ό[πως έχουν κάνει τα πράγματα…


Η ΑΥΓΗ, η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την επομένη της παραίτησης της κυβέρνησης Τσίπρα, το νέο κλίμα που διαμορφώνεται… Ειλικρινά, δεν μπορούμε να την παρακολουθήσουμε… Δεν είχε η κυβέρνηση του την απόλυτη πλειοψηφία; Ή μήπως, άλλα έλεγε τον Γενάρη και άλλα έκανε στη συνέχεια;


Στο ΕΘΝΟΣ σεναριογραφούν, προτάσσοντας τα διλήμματα στο δρόμο για τις κάλπες… Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα και το ξέρουν. Στην πραγματικότητα, απαξιώνουν τις εκλογές με αποτέλεσμα να οδηγήσουν τα πράγματα, ώστε να κυβερνούν υπάλληλοι των «φίλων» - δανειστών μας που δεν θα δημιουργούν κανένα απολύτως πρόβλημα…


Νιώθουμε πραγματικά ευγνώμονες που γνωρίζουμε ότι ο δικός μας κυβερνήτης δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με πολιτικάντηδες που άλλα υπόσχονται, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν… ΤΑ ΝΕΑ στο πρωτοσέλιδο τους, βλέπουν μια υπέρβαση του Τσίπρα… Τι χαμηλή πολιτική εκτίμηση…


Τελευταία εφημερίδα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ… Ίσως και να μην άξιζε και να μην προσφέρει απολύτως τίποτα στον αναγνώστη, ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο… Μας δίνει, ωστόσο, μια καλή ευκαιρία να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά πως αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι εντελώς αποτυχημένο και να εστιάσουμε τους στόχους μας, εκεί που πραγματικά αξίζει, στα πνευματικά πράγματα.

Κάπως έτσι περνά ο Αύγουστος στην Αθήνα… Με μικρές απογευματινές βόλτες στο ιστορικό κέντρο, κάθε φορά που αυτό είναι εφικτό… Εδώ, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, στην Πλάκα, στο καφέ «Κλεψύδρα»


Τις φωτογραφίες έχει τραβήξει ένα γκαρσόνι του μαγαζιού, όταν του το ζητήσαμε… Ήθελε να τις δει, διότι στην Αγία γραφή είπε, ότι γράφει πως ο Θεός θα μας κρίνει και για τα ταλέντα που μας έδωσε. Ήταν Θεολόγος…


Ύστερα, από το σημείο που καθόμασταν εμείς, «τράβηξα» ότι ακριβώς έβλεπα μπροστά μου. Η Πλάκα είναι πάντα όμορφη… Και δίπλα μας. Αναρωτιέμαι ώρες – ώρες, τέτοια προνομιακά μέρη γιατί να τα βλέπουν μόνο οι τουρίστες; Συχνά, όποτε μπορούμε, είμαστε εκεί…

Αύγουστος 2015, στην Αθήνα… Λίγο πριν κάνουμε το δικό μας δεκαήμερο ταξίδι εκτός Αθηνών… Μια κίνηση που επιβάλλεται, καθώς η ζέστη δε λέει να κοπάσει… Συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί. Κάπως έτσι, σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση πλησιάζουμε και κλείνουμε τις 980.000 επισκέψεις στο web site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Κι αυτό μας οπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία ότι πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στον Σεπτέμβρη, θα «πιάσουμε» το 1.000.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. Που σημαίνει καθαρούς αναγνώστες… Δηλαδή, όσες φορές κι αν μπει κανείς στη διάρκεια της ημέρας από τον υπολογιστή του, το τάμπλετ ή το κινητό του, μέσω της ίδιας Ι.Ρ, μετράει και καταγράφεται ως μια και μόνο επίσκεψη.

Ακόμα και τον Αύγουστο που είναι δύσκολος μήνας, φυσιολογικά (εκτός από τον φετινό που λόγω της προκήρυξης των εκλογών πήραν «φωτιά τα κομματικά γραφεία…), δεδομένου ότι πολλοί λείπουν σε διακοπές, όπου μπορούν, γιατί η ζωή στη μεγάλη πόλη, δεν «βγαίνει»… Και βέβαια στις διακοπές δεν κάθεται κανείς και πολύ στο διαδίκτυο… Διότι η ζωή, όπως έχουμε πει πολλές φορές, είναι αλλού, όχι στο κόσμο του internet.

Παρ’ όλα αυτά μας συγκινεί ο τρόπος που επικοινωνείτε μαζί μας… Είτε με τα σχόλια σας, είτε με τα e-mail ή τα μηνύματα μέσω Messenger ή Hangouts των κοινωνικών δικτύων, σας νιώθουμε κοντά μας… Βλέπουμε να μας στέλνετε υλικό για δημοσίευση και λαβαίνουμε προσωπικές προσκλήσεις για γνωριμία και φιλοξενία…

Όποτε μπορούμε, ανταποκρινόμαστε άμεσα… Κι όταν συμβαίνει, οι αδελφοί να είναι κοντά μας σχετικά, δεν το έχουμε σε τίποτα να πάμε να γνωριστούμε από κοντά και να μοιραστούμε τη χαρά της κοινωνικής συναναστροφής… Το κάναμε πρόσφατα… Πήγαμε στην Ανθούπολη και γνωρίσαμε τη Μαρία με τον σύζυγο της, Σταμάτη… Περάσαμε, πραγματικά πολύ όμορφα…

Αυτά συμβαίνουν καθημερινά εδώ… Και έχετε παρατηρήσει πως άλλες εβδομάδες, τέτοια μέρα, Παρασκευή, εδώ, προδημοσιεύονταν το άρθρο μας στη στήλη «Επισημάνσεις» που καταχωρείται κάθε εβδομάδα στην κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Αλλά, κάπου πρέπει και αυτοί να πάνε για λίγο το καλοκαίρι, να ξεκουραστούν για να συνεχίσουν τη μάχη το χειμώνα που θα έρθει…

Έτσι, αφού η εφημερίδα δεν θα κυκλοφορήσει αυτή την εβδομάδα (κακό τάιμιγκ για τον Τύπο καθώς προκηρύσσονται εκλογές..), ούτε εμείς έχουμε υποχρέωση να γράψουμε… Καλύτερα. Να αποτοξινωθούμε λιγάκι από την πολιτική… Διότι αν και πρέπει, λόγω δουλειάς να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, κινδυνεύουμε, όπως και τόσος κόσμος, να μας πιάσει κατάθλιψη, αφού δεν βλέπει κανείς μπροστά του ουδεμία προοπτική…

Αποφασίσαμε λοιπόν, να περάσουμε πιο παραγωγικά και όμορφα τον καιρό που έχουμε μπροστά μας, δίνοντας βάση στην ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα… Βεβαίως τα στοιχεία που θα χρησιμοποιήσουμε δεν είναι σημερινά, παραπέμπουν μια εικοσαετία πίσω, αλλά έστω κι έτσι, έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καθώς είναι καταγραμμένα στο Βιβλίο Έτους 1994.

Και φυσικά, συχνά – πυκνά, θα δίνουμε βήμα σε βιογραφίες αδελφών που μας χαλυβδώνουν στην πίστη για τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Σας ευχαριστούμε που μας παρακολουθείτε προσεκτικά…

Το μέλι είναι ένα αρωματικό, ιξώδες, γλυκό υλικό που προέρχεται από το νέκταρ των φυτών, το οποίο μαζεύουν οι μέλισσες και το μεταβάλλουν για την τροφή τους σε ένα πυκνότερο υγρό και τελικά το αποθηκεύουν στις κηρήθρες τους. Οι μέλισσες συλλέγουν νέκταρ από τα λουλούδια ή φυσικούς χυμούς και το αποθέτουν στην κυψέλη τους. Εκεί χάνει υγρασία και φτάνει στη συνηθισμένη υγρασία του μελιού, από 14-18%. Το μέλι περιέχει κατά 77-78% σάκχαρα (κυρίως φρουκτόζη και γλυκόζη) και λόγω της σχετικά χαμηλής του υγρασίας, δεν ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών.


Είναι όξινης αντίδρασης, ρευστό στην αρχική μορφή του, αλλά μεταβάλλεται σε κρυσταλλικό όταν μείνει πολύ καιρό. Αποτελείται κυρίως από δύο απλά σάκχαρα, την δεξτρόζη και την λεβουλόζη, με παρουσία κατά περιπτώσεις πιο σύνθετων υδατανθράκων, με επικρατέστερη συνήθως την λεβουλόζη και περιέχει πάντοτε μεταλλικές ουσίες, φυτικά χρωστικά υλικά, μερικά ένζυμα και κόκκους γύρεως. Στην κατανάλωση μελιού αποδίδεται η μακροβιότητα διάσημων μελισσοκόμων, που κυμαίνεται μεταξύ 80 και 90 ετών[εκκρεμεί παραπομπή]. Τα μέλια με σκούρο χρώμα έχουν τις περισσότερες τονωτικές ιδιότητες, όπως λ.χ. το πευκόμελο, που είναι πλούσιο σε μεταλλικά ιχνοστοιχεία.


Το μέλι σαν τροφή του ανθρώπου είναι ένα από τα πολυτιμότερα, θρεπτικότερα και υγιεινότερα τρόφιμα. Δίνει ενέργεια στους μυς, διαύγεια στο μυαλό, απολυμαίνει και ρυθμίζει το πεπτικό σύστημα. Η τακτική χρήση του δίνει σφρίγος στον οργανισμό και συντελεί στην παράταση της ζωής. Ο Ιπποκράτης και όλοι οι γιατροί της αρχαιότητας το συνιστούσαν σαν φάρμακο σε πολλές περιπτώσεις. Και σήμερα αναγνωρίζεται η θεραπευτική του αξία στην καθ' έξιν δυσκοιλιότητα, στις καρδιοπάθειες, αναιμία, αδενοπάθεια και στις περιπτώσεις κατάπτωσης και αδυναμίας του οργανισμού.


Η άποψη αυτή είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο και το σπουδαιότερο είναι τεκμηριωμένη και από επιστήμονες. Έτσι σε μια προσπάθεια να προσδιοριστεί η δράση του μελιού ως τροφή και φάρμακο σε διάφορες κλινικές περιπτώσεις ο Duisberg (1967) διέκρινε τις παρακάτω περιπτώσεις. Το μέλι δρα κατά της κοπώσεως και αυτό πετυχαίνεται με αποθήκευση της φρουκτόζης που περιέχει στο συκώτι ως γλυκογόνο. Εκεί μετατρέπεται σε γλυκόζη, αυξάνοντας έτσι την περιεκτικότητα της στο αίμα. Ευκολύνει την αφομοίωση του ασβεστίου, δραστηριοποιεί την οστεοποίηση.


Γιατρεύει ή ανακουφίζει τις εσωτερικές διαταραχές, τα έλκη του στομάχου, την αϋπνία, τους πονόλαιμους, μερικές καρδιακές παθήσεις και γενικά έχει ευεργετική επίδραση και στην καρδιά, αυξάνει τις αιμογλοβίνες του αίματος και τη μυϊκή δύναμη, κ.α Σε εξωτερική χρήση θεραπεύει τα εγκαύματα, τις πληγές και τις ρινοφαρυγγικές παθήσεις χάρη στην ινχιδίνη (inhidine) που του προσδίδει βακτηριοστατικές ιδιότητες.[εκκρεμεί παραπομπή] Το μέλι, λοιπόν, είναι το βασικό προϊόν στην μελισσοκομία αλλά και ένας πολύτιμος σύμμαχος του ανθρώπινου οργανισμού.


Το μέλι έχει την τάση να κρυσταλλώνει. Στην αρχή σχηματίζονται κρύσταλλοι στον πυθμένα και τα τοιχώματα του δοχείου. Διαρκώς προστίθενται νέοι κρύσταλλοι οι οποίοι δίνουν γενικά μια όχι ευχάριστη εικόνα στο μέλι. Η κρυστάλλωση επίσης το κάνει δύσχρηστο. Το κρυσταλλωμένο μέλι δεν χάνει τις ιδιότητές του. Με την κρυστάλλωση όμως δημιουργείται μια άνιση κατανομή της υγρασίας με αποτέλεσμα το μη κρυσταλλωμένο μέλι να έχει περισσότερη υγρασία (πάνω από 20-21%) και να οδηγεί σε έναρξη των ζυμώσεων.


Σε περίπτωση που το μέλι κρυσταλλώσει/ζαχαρώσει, μπορεί κανείς να το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση βάζοντας το σε μπεν-μαρί. Εναλλακτικά μπορείτε να το τοποθετήθεί σε πηγές ήπιας θερμότητας έως ότου επανέλθει στην αρχική του ρευστότητα. Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες για την πρόβλεψη του χρόνου έναρξης της κρυστάλλωσης. Πιο ικανοποιητική θεωρείται ο λόγος γλυκόζης/νερού. Συνήθως τα ανθόμελα κρυσταλλώνουν σε μερικές εβδομάδες, το πευκόμελο σε μερικούς μήνες ενώ υπάρχουν και αρκετά είδη, όπως το μέλι της ακακίας, που χρειάζεται χρόνια για να κρυσταλλώσει.


Για την προσωρινή αποφυγή κρυσταλλοποίησης χρησιμοποιούνται διάφοροι μέθοδοι όπως η λεπτοκρυσταλλοποίηση. Οι περισσότερες μέθοδοι ενδείκνυνται για πολύ μεγάλες ποσότητες καθώς χρειάζονται ακριβά μηχανήματα και χρησιμοποιούνται μόνο από εταιρείες. Άλλη μέθοδος είναι η ανάμιξη διαφόρων ειδών μελιού που κρυσταλλώνει γρήγορα με είδη που αργούν να κρυσταλλώσουν. Παρότι ηχεί σαν οξύμωρο σχήμα υπάρχουν ποικιλίες μελιού που πικρίζουν. Χαρακτηριστικές τέτοιες ποικιλίες είναι το μέλι από ρείκι και το μέλι από κουμαριά.


Το μοναδικό ελληνικό μέλι με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.) από το 1992 είναι το Μέλι Ελάτης Μαινάλου Βανίλια που παράγεται σε οριοθετημένη περιοχή του Μαινάλου Αρκαδίας, κυρίως στην περιοχή γύρω από την Αλωνίσταινα και τη Βυτίνα. Το σύμπλεγμα του όρους Μαίναλο κυριαρχείται από το δάσος της Κεφαλληνιακής ελάτης, ενώ υπάρχουν και διάφορα άλλα είδη τοπικής χλωρίδας. Εδώ βέβαια μπορείτε να δείτε και το θραψανιώτικο μέλι. Επειδή και αυτό γίνεται στο χωριό και μάλιστα με πολύ ωραίο τρόπο…

Συμβαίνει εδώ στο διαδίκτυο, συχνά να γνωριζόμαστε όμορφα… Έτσι «γνώρισα» τη Βασιλική Κουβαρντά από τη Μυτιλήνη που έγινε αφορμή για τη σημερινή βιογραφία, καθώς την αδελφή Μακρή την είχε γνωρίσει προσωπικά, έτσι γνώρισα και την αδελφή Μαρία Δελή και το σύζυγό της, Σταμάτη. Εδώ τους βλέπουμε να κάνουν έργο σταντ στο ΜΕΤΡΟ της Ανθούπολης στο Περιστέρι… Υπέροχοι άνθρωποι…


Απλή και αυθόρμητη η Μαρία, είδε το χθεσινό δημοσίευμα μου εδώ, κατάλαβε την αγάπη μου για τα σύκα και μου τα πρόσφερε… Ένα εσωτερικό μήνυμα ήταν αρκετό: «Σύκα έχουμε μπόλικα». Πήγαμε το ίδιο απόγευμα. Μένουμε κοντά, άλλωστε… Και απολαύσαμε δυο ώρες όμορφης κοινωνικής συναναστροφής… Εδώ, στην τελευταία Συνέλευση Περιφερείας 2015 στη Μαλακάσα, με την κόρη τους…

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΜΑΚΡΗ

Η μητέρα μου με εκλιπαρούσε: «Άφησε τον άντρα σου· τα αδέλφια σου θα σου βρουν καλύτερο». Γιατί ήθελε η αγαπημένη μου μητέρα να διαλύσω το γάμο μου; Τι την είχε αναστατώσει τόσο πολύ;

Γεννήθηκα το 1897 στο μικρό χωριό Άμπελος της Σάμου. Τα μέλη της οικογένειάς μου ήταν αφοσιωμένα στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο πατέρας μου πέθανε λίγο προτού γεννηθώ, και η μητέρα μου, τα τρία αδέλφια μου και εγώ έπρεπε να εργαζόμαστε σκληρά για να επιβιώσουμε μέσα στην εξαθλιωτική φτώχεια εκείνης της εποχής.

Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε το 1914, και λίγο αργότερα τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια μου κλήθηκαν να καταταγούν στο στρατό. Ωστόσο, για να αποφύγουν τη στράτευση, μετανάστευσαν στην Αμερική, αφήνοντας εμένα και τον άλλο μου αδελφό στο σπίτι με τη μητέρα. Έπειτα από μερικά χρόνια, το 1920, παντρεύτηκα τον Δημήτρη, ένα νεαρό δάσκαλο στο χωριό μας.

Μια Σημαντική Επίσκεψη

Λίγο καιρό μετά το γάμο μας, ήρθε ο αδελφός της μητέρας μου από την Αμερική για να μας επισκεφτεί. Είχε φέρει μαζί του έναν από τους τόμους των Γραφικών Μελετών, που τον είχε γράψει ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ. Ήταν ένα έντυπο των Σπουδαστών της Γραφής, οι οποίοι είναι τώρα γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Όταν ο Δημήτρης άνοιξε το βιβλίο, πρόσεξε ένα θέμα για το οποίο διερωτιόταν από μικρό παιδί: «Τι συμβαίνει στον άνθρωπο όταν πεθαίνει;» Στο γυμνάσιο είχε ρωτήσει κάποιον θεολόγο για αυτό ακριβώς το θέμα αλλά δεν είχε λάβει ικανοποιητική απάντηση. Οι ξεκάθαρες και λογικές απαντήσεις που υπήρχαν σε αυτό το έντυπο ευχαρίστησαν τόσο πολύ τον Δημήτρη ώστε πήγε κατευθείαν στο καφενείο του χωριού. Εκεί τους μίλησε για τα πράγματα που είχε μάθει από την Αγία Γραφή.

Τασσόμαστε Υπέρ της Αλήθειας της Αγίας Γραφής

Εκείνη περίπου την εποχή—στις αρχές της δεκαετίας του 1920—η Ελλάδα βρισκόταν στο μέσο ενός ακόμα πολέμου. Ο Δημήτρης στρατολογήθηκε και στάλθηκε στην ηπειρωτική Τουρκία, στη Μικρά Ασία. Τραυματίστηκε και τον έστειλαν πίσω. Μετά την ανάρρωσή του, πήγα και εγώ μαζί του στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Όταν ο πόλεμος τελείωσε ξαφνικά το 1922, έπρεπε να φύγουμε επειγόντως. Μάλιστα, διαφύγαμε με δυσκολία μέσα σε ένα σαπιοκάραβο που πήγαινε στη Σάμο. Μόλις φτάσαμε σπίτι, γονατίσαμε και ευχαριστήσαμε τον Θεό—έναν Θεό τον οποίο ακόμα γνωρίζαμε ελάχιστα.

Σύντομα ο Δημήτρης διορίστηκε δάσκαλος σε ένα σχολείο στο Βαθύ, την πρωτεύουσα του νησιού. Συνέχισε να διαβάζει τα έντυπα των Σπουδαστών της Γραφής και, μια βροχερή νύχτα, μας επισκέφτηκαν δύο από αυτούς οι οποίοι είχαν έρθει από τη Χίο. Είχαν επιστρέψει από την Αμερική για να υπηρετήσουν ως βιβλιοπώλες διάκονοι, όπως αποκαλούνταν οι ολοχρόνιοι ευαγγελιστές. Τους φιλοξενήσαμε τη νύχτα, και μας είπαν πολλά γύρω από τους σκοπούς του Θεού.

Αργότερα ο Δημήτρης μού είπε: «Πηνελόπη, καταλαβαίνω ότι αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να την ακολουθήσω. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάψω να ψέλνω στην εκκλησία και ότι δεν μπορώ να εκκλησιάζομαι με τα παιδιά του σχολείου». Μολονότι η γνώση μας για τον Ιεχωβά ήταν περιορισμένη, είχαμε ισχυρή επιθυμία να τον υπηρετήσουμε. Έτσι, απάντησα: «Εγώ δεν θα σου γίνω εμπόδιο. Προχώρα».

Στη συνέχεια μου είπε κάπως διστακτικά: «Ναι, αλλά αν εκδηλωθούμε, θα χάσω την εργασία μου».

«Δεν πειράζει», είπα, «μήπως όλοι οι άνθρωποι ζουν με το διδασκαλικό επάγγελμα; Είμαστε νέοι και δυνατοί και, με τη βοήθεια του Θεού, θα καταφέρουμε να βρούμε άλλη εργασία».

Εκείνον περίπου τον καιρό, μάθαμε ότι ένας άλλος Σπουδαστής της Γραφής—βιβλιοπώλης διάκονος και αυτός—είχε έρθει στη Σάμο. Όταν ακούσαμε ότι η αστυνομία δεν του έδωσε άδεια να εκφωνήσει μια δημόσια Γραφική ομιλία, πήγαμε να τον βρούμε. Τον είδαμε σε ένα κατάστημα να συζητάει με δυο θεολόγους. Ντροπιασμένοι εξαιτίας τού ότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τις πεποιθήσεις τους από την Αγία Γραφή, οι θεολόγοι σε λίγο έφυγαν. Ο σύζυγός μου, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από τις γνώσεις του βιβλιοπώλη διακόνου, ρώτησε: «Πώς μπορείτε να χειρίζεστε την Αγία Γραφή με τόση ευχέρεια;»

«Εμείς μελετάμε την Αγία Γραφή με σύστημα», απάντησε εκείνος. Άνοιξε την τσάντα του, έβγαλε το βιβλίο μελέτης Η Κιθάρα του Θεού και μας έδειξε πώς να χρησιμοποιούμε αυτό το βιβλίο για να κάνουμε τέτοιου είδους μελέτη. Θέλαμε τόσο πολύ να μάθουμε, ώστε ο σύζυγός μου, εγώ, ο βιβλιοπώλης διάκονος και δυο άλλοι άντρες πήγαμε αμέσως μαζί με τον καταστηματάρχη στο σπίτι του. Ο βιβλιοπώλης έδωσε στον καθένα μας ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Κιθάρα του Θεού και ευθύς αρχίσαμε να μελετάμε. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και εμείς ακόμα μελετούσαμε, και κατόπιν, ενώ κόντευε να χαράξει, αρχίσαμε να μαθαίνουμε τους ύμνους που έψελναν οι Σπουδαστές της Γραφής.

Έκτοτε, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή πολλές ώρες την ημέρα. Σπουδαστές της Γραφής από το εξωτερικό μάς έστελναν βοηθήματα μελέτης της Αγίας Γραφής. Τον Ιανουάριο του 1926, αφιερώθηκα στον Θεό με προσευχή, κάνοντας ευχή να εκτελώ το θέλημά του ανεπιφύλακτα. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι, ο σύζυγός μου και εγώ συμβολίσαμε την αφιέρωσή μας με το βάφτισμα. Είχαμε την ισχυρή επιθυμία να μιλάμε σε άλλους για τα πράγματα που μαθαίναμε, και έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε στο έργο από πόρτα σε πόρτα, προσφέροντας το φυλλάδιο Άγγελμα Ελπίδος.

Υπομένουμε Σφοδρή Εναντίωση

Μια ημέρα, κάποια νεαρή κυρία με προσκάλεσε να πάμε σε ένα εκκλησάκι για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. «Εγώ έπαψα να λατρεύω τον Θεό με αυτόν τον τρόπο», της εξήγησα. «Τώρα τον λατρεύω με πνεύμα και αλήθεια, όπως διδάσκει η Γραφή». (Ιωάννης 4:23, 24) Έμεινε κατάπληκτη και διέδωσε παντού τα νέα, αναμειγνύοντας και το σύζυγό μου.

Σχεδόν όλοι άρχισαν να εναντιώνονται. Πουθενά δεν μπορούσαμε να βρούμε ησυχία—ούτε στο σπίτι μας ούτε στις συναθροίσεις που διεξήγαμε με τα λίγα ενδιαφερόμενα άτομα που υπήρχαν στο νησί. Με την υποκίνηση των Ορθόδοξων ιερέων, συγκεντρώνονταν όχλοι έξω από το μέρος όπου συναθροιζόμασταν, οι οποίοι πετούσαν πέτρες και εκστόμιζαν προσβλητικά λόγια.

Όταν διανέμαμε το φυλλάδιο Άγγελμα Ελπίδος, μαζεύονταν γύρω μας παιδιά και φώναζαν «Χιλιαστές» και άλλα δυσφημιστικά ονόματα. Οι συνάδελφοι του συζύγου μου άρχισαν και αυτοί να του δημιουργούν προβλήματα. Στα τέλη του 1926, παραπέμφθηκε σε δίκη, κατηγορήθηκε ως ακατάλληλος να υπηρετεί ως δάσκαλος σε δημόσιο σχολείο και καταδικάστηκε σε 15 ημέρες φυλάκιση.

Όταν το έμαθε αυτό η μητέρα μου, με συμβούλεψε να εγκαταλείψω το σύζυγό μου. «Άκουσε, αγαπημένη μου μητέρα», απάντησα, «εσύ ξέρεις, όπως και εγώ, πόσο σε αγαπώ και σε εκτιμώ. Αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω να κλείσεις το δρόμο ώστε να μη λατρεύουμε τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά». Έφυγε πικραμένη για το χωριό της.

Το 1927 έγινε στην Αθήνα μια συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής, και ο Ιεχωβά μάς άνοιξε το δρόμο για να παρευρεθούμε. Νιώσαμε συγκίνηση και ενισχυθήκαμε πνευματικά καθώς συγκεντρωθήκαμε με τόσο πολλούς ομοπίστους. Επιστρέφοντας στη Σάμο, διανείμαμε 5.000 αντίτυπα του φυλλαδίου Μια Μαρτυρία στους Κυβερνήτες του Κόσμου σε πόλεις και χωριά του νησιού μας.

Εκείνη περίπου την εποχή, έπαυσαν τον Δημήτρη από τη θέση του ως δασκάλου και, εξαιτίας της προκατάληψης που υπήρχε εναντίον μας, ήταν σχεδόν αδύνατον να βρει εργασία. Αλλά εφόσον ήξερα ράψιμο και ο Δημήτρης ήταν καλός ζωγράφος, καταφέρναμε να εξοικονομούμε τα απαραίτητα της ζωής. Το 1928, ο σύζυγός μου και οι τέσσερις άλλοι Χριστιανοί αδελφοί στη Σάμο καταδικάστηκαν σε δίμηνη φυλάκιση επειδή κήρυτταν τα καλά νέα. Εγώ ήμουν η μόνη από τους Σπουδαστές της Γραφής που απέμεινα ελεύθερη και έτσι μπορούσα να τους πηγαίνω φαγητό στη φυλακή.

Παλεύω με Σοβαρές Αρρώστιες

Κάποια εποχή αρρώστησα από φυματώδη σπονδυλίτιδα, μια χρόνια ασθένεια που τότε ήταν άγνωστη. Είχα ανορεξία και συνεχή, υψηλό πυρετό. Για να γίνω καλά, με έβαλαν σε γύψο από το λαιμό ως τους μηρούς. Προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα, ο σύζυγός μου πούλησε ένα κτήμα ώστε να συνεχίσω τη θεραπεία. Καταθλιμμένη, προσευχόμουν καθημερινά στον Θεό να μου δίνει δύναμη.

Οι συγγενείς που με επισκέπτονταν έριχναν συνεχώς λάδι στη φωτιά της εναντίωσης. Η μητέρα μου έλεγε ότι όλες αυτές τις στενοχώριες τις περνούσαμε επειδή είχαμε αλλάξει τη θρησκεία μας. Μη μπορώντας να κινηθώ, μούσκευα το μαξιλάρι μου από τα δάκρυα καθώς ικέτευα τον ουράνιο Πατέρα μας να μου δίνει υπομονή και θάρρος για να αντέξω.

Στο κομοδίνο, είχα την Αγία Γραφή μου και μια ποσότητα βιβλιαρίων και φυλλαδίων για τους επισκέπτες. Οι συναθροίσεις της μικρής εκκλησίας μας διεξάγονταν στο σπίτι μας, και αυτό ήταν μια ευλογία· μπορούσα να λαβαίνω τακτικά πνευματική ενθάρρυνση. Αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε άλλο ένα κτήμα ώστε να πληρώσουμε για τη θεραπεία που μας συνέστησε κάποιος γιατρός στην Αθήνα.

Λίγο αργότερα, μας επισκέφτηκε ο περιοδεύων επίσκοπος. Λυπήθηκε πολύ που είδε εμένα σε αυτή την κατάσταση και τον Δημήτρη άνεργο. Με καλοσύνη, μας βοήθησε να κάνουμε διευθετήσεις ώστε να εγκατασταθούμε στη Μυτιλήνη. Μετακομίσαμε εκεί το 1934, και ο Δημήτρης κατάφερε να βρει εργασία. Εκεί βρήκαμε επίσης θαυμάσιους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές που με περιποιήθηκαν στην αρρώστια μου. Με τον καιρό, έπειτα από πέντε χρόνια θεραπείας, έγινα τελείως καλά.

Εντούτοις, το 1946, λίγο μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αρρώστησα ξανά σοβαρά, αυτή τη φορά από φυματώδη περιτονίτιδα. Ήμουν κατάκοιτη πέντε μήνες με υψηλό πυρετό και πολλούς πόνους. Αλλά, όπως και την πρώτη φορά, δεν έπαψα ποτέ να μιλώ για τον Ιεχωβά στους επισκέπτες μου. Σιγά σιγά, έγινα και πάλι καλά.

Σκαπανικό Παρά την Εναντίωση

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα δέχτηκαν σκληρή εναντίωση τα μεταπολεμικά χρόνια. Μας συνέλαβαν πολλές φορές ενώ βρισκόμασταν στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Ο σύζυγός μου πέρασε συνολικά στη φυλακή σχεδόν ένα χρόνο. Όταν ξεκινούσαμε για τη διακονία, συνήθως είχαμε υπόψη ότι θα μας συνελάμβαναν και ότι θα περνούσαμε τη νύχτα στο αστυνομικό τμήμα. Ωστόσο, ο Ιεχωβά ποτέ δεν μας εγκατέλειψε. Πάντοτε παρείχε το απαιτούμενο θάρρος και τη δύναμη για να υπομένουμε.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, διάβασα στον Πληροφορητή (τώρα Η Διακονία Μας της Βασιλείας) σχετικά με τη διευθέτηση για σκαπανικό διακοπών. Αποφάσισα να προσπαθήσω να συμμετάσχω σε αυτή τη μορφή υπηρεσίας, για την οποία απαιτούνταν να αφιερώσει κάποιος 75 ώρες το μήνα στη διακονία. Ως αποτέλεσμα, οι επανεπισκέψεις και οι Γραφικές μελέτες μου αυξήθηκαν—κάποια περίοδο, διεξήγα 17 μελέτες κάθε εβδομάδα. Επίσης, δημιούργησα ένα δρομολόγιο επίδοσης περιοδικών στον εμπορικό τομέα της Μυτιλήνης, όπου έδινα τακτικά περίπου 300 αντίτυπα της Σκοπιάς και του Ξύπνα! σε καταστήματα, γραφεία και τράπεζες.

Κάποιος περιοδεύων επίσκοπος, όταν υπηρετούσε την εκκλησία μας το 1964, είπε: «Αδελφή Πηνελόπη, είδα τα θαυμάσια αποτελέσματα του έργου σου στο αρχείο σου. Γιατί δεν υποβάλλεις αίτηση να κάνεις τακτικό σκαπανικό;» Θα είμαι πάντοτε ευγνώμων για την προτροπή του· η ολοχρόνια διακονία έχει αποτελέσει αιτία χαράς για εμένα επί τρεις και πλέον δεκαετίες.

Μια Ανταμειφτική Εμπειρία

Στη Μυτιλήνη, υπάρχει μια πυκνοκατοικημένη συνοικία που ονομάζεται Λαγκάδα, όπου έμεναν πρόσφυγες. Αποφεύγαμε να πηγαίνουμε από πόρτα σε πόρτα εκεί εξαιτίας του φανατισμού και της εναντίωσης που είχαμε αντιμετωπίσει. Ωστόσο, όταν ο σύζυγός μου ήταν στη φυλακή, έπρεπε να περνάω από εκείνη την περιοχή για να τον επισκέπτομαι. Μια βροχερή ημέρα, κάποια γυναίκα με προσκάλεσε στο σπίτι της για να ρωτήσει για ποιο λόγο ήταν ο σύζυγός μου στη φυλακή. Εξήγησα ότι είχε φυλακιστεί επειδή κήρυττε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και ότι υπέφερε όπως ακριβώς είχε υποφέρει ο Χριστός.

Αργότερα, μια άλλη γυναίκα με φώναξε στο σπίτι της. Όταν πήγα, είδα ότι είχε προσκαλέσει 12 γυναίκες συνολικά. Πίστευα ότι θα συναντούσα εναντίωση, και γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό να μου δώσει σοφία και θάρρος να αντιμετωπίσω οτιδήποτε συμβεί. Οι γυναίκες έκαναν πολλές ερωτήσεις και μερικές είχαν αντιρρήσεις, αλλά μπόρεσα να δώσω Γραφικές απαντήσεις. Όταν σηκώθηκα να φύγω, η οικοδέσποινα μου ζήτησε να ξαναπάω την επομένη. Δέχτηκα ευχαρίστως την πρόσκληση. Όταν πήγα μαζί με κάποια άλλη αδελφή την επόμενη ημέρα, βρήκαμε τις γυναίκες να μας περιμένουν.

Έκτοτε, οι Γραφικές μας συζητήσεις συνεχίστηκαν σε τακτική βάση, και άρχισαν πολλές Γραφικές μελέτες. Ορισμένες από αυτές τις γυναίκες, καθώς και οι οικογένειές τους, προόδευσαν σε ακριβή γνώση. Αυτή η ομάδα αποτέλεσε αργότερα τον πυρήνα μιας νέας εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μυτιλήνη.

Ο Ιεχωβά Είναι Καλός Απέναντί Μου

Στο διάβα των ετών, ο Ιεχωβά αντάμειψε τις προσπάθειες που καταβάλλαμε ο σύζυγός μου και εγώ για να Τον υπηρετούμε. Οι ελάχιστοι Μάρτυρες που υπήρχαν στη Σάμο στη δεκαετία του 1920 αυξήθηκαν και έγιναν δύο εκκλησίες και ένας όμιλος, με σχεδόν 130 ευαγγελιζομένους. Στο νησί της Λέσβου, υπάρχουν τέσσερις εκκλησίες και πέντε όμιλοι που περιλαμβάνουν περίπου 430 διαγγελείς της Βασιλείας. Ο σύζυγός μου κήρυττε ενεργά για τη Βασιλεία του Θεού μέχρι το θάνατό του το 1977. Τι προνόμιο είναι να βλέπω εκείνους που βοηθήσαμε να συνεχίζουν να είναι ζηλωτές στη διακονία! Πράγματι, μαζί με τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τα δισέγγονά τους, αποτελούν ένα μεγάλο πλήθος που λατρεύει ενωμένα τον Ιεχωβά!

Η πορεία της Χριστιανικής μου υπηρεσίας, η οποία εκτείνεται σε πάνω από 70 χρόνια τώρα, δεν ήταν εύκολη. Ωστόσο, ο Ιεχωβά υπήρξε ένα ασύγκριτο φρούριο. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας και της υγείας μου που χειροτερεύει, είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι και μπορώ να κάνω πολύ λίγα στο κήρυγμα. Αλλά όπως και ο ψαλμωδός, μπορώ να λέω στον Ιεχωβά: «Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει».—Ψαλμός 91:2.

(Η αδελφή Μακρή πέθανε ενώ προετοιμαζόταν αυτό το άρθρο. Είχε ουράνια ελπίδα.)

• Από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/12/1996

Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού. Το αμπέλι αλλιώς ονομάζεται και κλήμα (VitisVinifera), είναι αναρριχητικό φυτό και προϊόντα του ο μούστος, το κρασί, το ξύδι και οι σταφίδες, ενώ μπορεί να γίνει και γλυκό του κουταλιού. Είναι γνωστό ως καρπός από την αρχαιότητα και αναφέρεται και στη Βίβλο. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες στην Ελλάδα, όπως η σουλτανίνα Κορινθίας.


Γενικότερα διαχωρίζονται με βάση το χρώμα του, λευκό, κόκκινο και μαύρο. Το σταφύλι ιατρικά καταπολεμά την κατακράτηση των υγρών. Είναι πλούσιο σε κάλιο και βιταμίνες, έχει και αντιοξειδωτική αλλά και αντικαρκινική δράση, λόγω της ρεσβερατρόλης, που βρίσκεται στη φλούδα του.


Τα σύκα είναι γνωστά από την αρχαιότητα και φαίνεται ότι πρωτο- καλλιεργήθηκαν στην Αίγυπτο από όπου μεταφέρθηκαν στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα, γύρω στο 1500 π.Χ. H θρεπτική τους αξία είχε αναγνωριστεί από τους αρχαίους Έλληνες, αιώνες πριν από την επιστημονική κοινότητα, καθώς οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων κατανάλωναν πριν τα αγωνίσματα φρέσκα, αλλά και ξηρά σύκα.


Τα σύκα αποτελούν την καλύτερη φυτική πηγή ασβεστίου και φυτικών ινών. O Αμερικανικός Σύλλογος Διατροφής έχει καθορίσει ότι το αποξηραμένο σύκο είναι πλουσιότερο σε φυτικές ίνες, βιταμίνη Κ, χαλκό, μαγγάνιο, κάλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο σε σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες.

Το καρπούζι είναι ένα φρούτο το οποίο προέρχεται από τη νότια Αφρική. Οι ποικιλίες που καταναλώνονται σήμερα μπορούν να φτάσουν σε βάρος αρκετά κιλά.

Το καρπούζι είναι λείο εξωτερικά με χρώμα αποχρώσεις του πράσινου και ενίοτε με εναλλασσόμενες σκούρες και ανοικτές πράσινες ρίγες.

Ο φλοιός του είναι αρκετά σκληρός, με πάχος περίπου ένα εκατοστό και άσπρο χρώμα στο εσωτερικό. Το κύριο μέρος του καρπουζιού στο εσωτερικό είναι μαλακό, κόκκινο, περιέχει μεγάλο αριθμό μαύρων σπόρων (ή και άσπρων) και περιέχει μεγάλες ποσότητες νερού.

Καλοκαίρι, δύσκολο το φαγητό. Μερικοί προτιμούν τα φρούτα ιδιαίτερα το βράδυ θέλουν να τσιμπήσουν κάτι ελαφρό. Στα πλαίσια ενός σωστού διαιτολογίου που ακολουθεί τις αρχές της Μεσογειακής διατροφής τα φρούτα αναμφίβολα πρέπει να εντάσσονται καθημερινά στη διατροφή μας, με μοναδική εξαίρεση άτομα με συγκεκριμένα προβλήματα υγείας που δεν τα επιτρέπουν καθόλου ή σε μεγάλες ποσότητες.

Πολλά είναι τα φρούτα που περιλαμβάνονται στο καλοκαιρινό μας διαιτολόγιο. Κύριο και κοινό χαρακτηριστικό τους η έντονη παρουσία ζάχαρης και νερού αλλά και η απίθανη γεύση που τα κάνει πραγματικά πειρασμό για όλους μας.

Στα πλαίσια ενός σωστού διαιτολογίου που ακολουθεί τις αρχές της Μεσογειακής διατροφής τα φρούτα πρέπει να εντάσσονται καθημερινά στη διατροφή μας, με μοναδική εξαίρεση άτομα με συγκεκριμένα προβλήματα υγείας που δεν τα επιτρέπουν καθόλου ή σε μεγάλες ποσότητες (π.χ.προβλήματα χολής, διαβήτης κ.ά.).

Τα φρούτα του καλοκαιριού είναι:

ΚΑΡΠΟΥΖΙ: Το χαρακτηριστικότερο φρούτο του καλοκαιριού. Δίνει 21 θερμίδες / 100 γρ, 5.3 υδατάνθρακες και 94 γρ νερό, αλλά ελάχιστες φυτικές ίνες. Δροσερό και πλούσιο σε νερό είναι ένα ευχάριστο φρούτο που δροσίζει και αποτελεί ένα ευχάριστο ενδιάμεσο σνακ αλλά και ένα ελαφρύ βραδινό, συνοδευόμενο με ένα τυρί χαμηλό σε λιπαρά. Δεν έχει ιδιαίτερη διατροφική αξία, αλλά αποτελεί μια καλή επιλογή για το καλοκαίρι. Δε θα πρέπει να ξεγελάει η ελαφριά του γεύση αφού έχει αρκετή φυσική ζάχαρη και έτσι η υπερκατανάλωση του μπορεί να είναι επιβαρυντική για το βάρος μας.

ΠΕΠΟΝΙ: 21 θερμίδες / 100 γρ, 5 γρ υδατάνθρακες και 94.2 γρ νερό, 0.9 γρ φυτικές ίνες, Φρούτο γλυκό και σαρκώδες που επίσης χαρακτηρίζει το καλοκαίρι με τη γεύση του. Συνδυάζεται με αλλαντικό τύπου προσούτο ή με τυρί και δίνει μέτρια ποσότητα φυτικών ινών. Για πολλά άτομα είναι ιδιαίτερα δύσπεπτο και για αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση του.

ΡΟΔΑΚΙΝΑ: Φρούτο σαρκώδες με μέτρια περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες που δίνει 37 θερμίδες / 100 γρ, 9.1 γρ υδατάνθρακες και 86.2  γρ νερό, 1.4 γρ φυτικές ίνες. Πλούσιο σε βιταμίνες (κυρίως C) αλλά και ιχνοστοιχεία. Δίνει ωραία μαρμελάδα αλλά και κομπόστα, ενώ είναι γευστικός και ο χυμός του. 

ΣΥΚΑ: Δίνουν 41 θερμίδες / 100 γρ, 9.5 γρ υδατάνθρακες και 84.6  γρ νερό, 2.5 γρ φυτικές ίνες. Είναι φρούτο πολύ πλούσιο σε φυτικές ίνες και για αυτό και συστήνονται σε άτομα με κακή λειτουργία εντέρου. Καταναλώνονται ωμά αλλά και αποξηραμένα και έχουν ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Τα μικρά σποράκια που έχουν προκαλούν πρόβλημα σε άτομα με κολίτιδες ή άλλες γαστρεντερικές παθήσεις και έτσι πρέπει να αποφεύγονται, όπως και σε άτομα με διαβήτη.

ΝΕΚΤΑΡΙΝΙΑ: δίνει 50 θερμίδες / 100 γρ, 12.4 γρ υδατάνθρακες και 80.2  γρ νερό, 2.5 γρ φυτικές ίνες. Το κύριο διατροφικό στοιχείο που δίνει είναι οι φυτικές ίνες οπότε είναι ένα φρούτο ιδιαίτερα καλό για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.

ΣΤΑΦΥΛΙΑ: Δίνουν 63 θερμίδες / 100 γρ, 16.1 γρ υδατάνθρακες και 79.3  γρ νερό, 0.9 γρ φυτικές ίνες. Φρούτο που έχει ωραία γεύση και φανατικούς οπαδούς. Θέλει προσοχή η ποσότητα αφού ισοδύναμο φρούτου είναι 10-12 ρόγες! Δίνει γευστικότατο γλυκό του κουταλιού αλλά χρησιμοποιείται πολύ και στην μαγειρική π.χ. με χοιρινό δίνονται ωραία γλυκόξινη γεύση.

Λοιπόν; Τώρα ξέρετε. Είμαστε στην καλύτερη εποχή από πλευρά διατροφής…