Με την Δήμητρα Τριανταφυλλάκη – Μπόνη γνωριστήκαμε από το διαδίκτυο. Ήταν αναγνώστρια του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ κι έτσι επικοινώνησε μαζί μου, όπως κάνουν πολλοί αναγνώστες κατά καιρούς. Την αρχή με μήνυμα στο Facebook και μετά τηλεφωνικά. Μίλησα και με τον σύζυγο της Λεωνίδα. Γνωριστήκαμε κι από κοντά τον Ιούλιο του 2015 στην τριήμερη Συνέλευση Περιφερείας στη Μαλακάσα. Χαρήκαμε πολύ με τη Σούλα για τη γνωριμία.


Ετούτη τη φορά μας τηλεφώνησαν οι ίδιοι. Ήρθαν στην Αθήνα με αφορμή έναν γάμο φίλων τους και κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι τους στην Καλλιθέα… Βρήκαμε εύκολα τη διεύθυνση. Και περάσαμε μαζί τους δυο – τρεις ώρες πολύ όμορφα. Συζητώντας για ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που έκαναν την ώρα να περάσει σαν αέρας… Έτσι δεν συμβαίνει, συνήθως, όταν περνάμε καλά; Είμαι βέβαιος ότι σας έχει συμβεί κι αν όχι, εύχομαι να σας προκύψει…


Η Δήμητρα, αδελφή μας, είχε την ευκαιρία να μιλήσει πολύ με τον παππού Διονύση. Και σε κείνον άρεσε και η βόλτα μας εκεί και η κουβέντα μαζί της. Φαίνεται, άλλωστε, με πόσο ενδιαφέρον το κάνει... Ήπιαμε και τις ρακές μας με τη συνοδεία ξηρών καρπών. Ήταν παραγωγή του Λεωνίδα και φυσικά το «παινεύονταν». Λογικό. Ο καθένας θα έκανε το ίδιο στη θέση του. Το αλκοόλ που περιείχε ήταν πάνω από 40%. Με ρέγουλα, όπως το πίναμε, ήταν πολύ ωραίο…


Ο Λεωνίδας είναι φίλος της αλήθειας. Υπέροχος άνθρωπος! Έκανε τη βραδιά μας πολύ όμορφη με τις ιστορίες του, ως ναυτικός αλλά κι αργότερα από το νησί του. Και είχε ετοιμάσει φεύγοντας και μας έδωσε να πάρουμε μαζί μας δύο μπουκάλια 750 ml ένα με κρασί κι ένα με ρακί. Με ετικέτα έστω και χειρόγραφη του ίδιου ως παραγωγού. Και με τα παραδοσιακά Ανδριώτικα καλτσούνια. Ας είναι καλά. Μας σκλάβωσαν με την συμπεριφορά τους, απέναντι μας…


Για μας ήταν μια βραδιά μοναδική που τη μοιραστήκαμε με αληθινούς φίλους... Με τις ρακές μας, με τις όμορφες ιστορίες από το νησί τους, την όμορφη Άνδρο. Την είχαμε κιόλας βάλει στην καρδιά μας από την κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Μικρά Αγγλία» που γυρίστηκε εκεί, μια άλλη εποχή φυσικά. Προσωπικά έχω ξαναπάει στην Άνδρο, σε άλλη εποχή. Τώρα, μετά την κουβέντα μας την έβλεπα αλλιώς…


Ο Λεωνίδας παίζει με το βιολί του παραδοσιακά τραγούδια. Φτιάχνει και ο ίδιος μουσικά όργανα. Τώρα έχει γίνει μια πολύ καλή προσπάθεια να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ για την ανάδειξη της παραδοσιακής μουσικής στην Άνδρο. Κι αυτό έκανε τον Λεωνίδα, όπως μας είπε ο ίδιος, να ξαναδεί με άλλο μάτι την αγάπη του. Στη φωτογραφία Τσαμπούνα παίζει ο Μανδαράκας Νίκος, σαντούρι ο Βαγγέλης Τριανταφυλλάκης και τουμπί και βιολί ο Λεωνίδας Τριανταφυλλάκης. Στο πλαίσιο της καταγραφής παλαιών σκοπών της Άνδρου, στις 19-8-15.


Το πιο σπουδαίο είναι ότι γνωρίσαμε καλύτερα σ' αυτή τη συνάντηση μας, την περασμένη εβδομάδα, δυο υπέροχους ανθρώπους... Τη Δήμητρα που μόλις λίγες μέρες πριν μας έστειλε με την αδελφή Εριφύλη, σπόρους για ένα πολύ όμορφο φυτό. Και τον Λεωνίδα που κάνει πολύ καλή παρέα. Λογαριάζουμε από τώρα την ώρα που θα τον δούμε να παίζει στην παρέα του με το βιολί του… Στη φωτογραφία που πήραμε από τον τοίχο στο Facebook στις 1-8-2015 παίζει βιολί στην πλατεία Σάριζας στην Άνδρο.

Την περασμένη Πέμπτη η Σούλα έδωσε ραντεβού με τη φίλη της Εσθήρ και κατέβηκαν να περπατήσουν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Την πήγα εγώ επειδή δεν γνωρίζει ακόμα καλά να κινείται μόνη της στην πρωτεύουσα… Πέρασαν πολύ όμορφα και βρήκαν ότι έψαχναν. Επωφελήθηκαν ακόμα από την ευκαιρία να φωτογραφηθούν μπροστά σε μια λατέρνα… Κι αν έχει τέτοιες το ιστορικό κέντρο…


Η λατέρνα είναι ένα μουσικό όργανο που παράγει μουσική με ένα περιστρεφόμενο κύλινδρο με καρφιά, όπου το κάθε ένα από αυτά είναι και μία νότα. Χρειάζεται 800 περίπου ώρες για να δημιουργηθεί και 7000 καρφιά για τα 9 τραγούδια που παίζει. Η ιστορία της Λατέρνας είναι πολύ μεγάλη, διότι είναι απόγονος των αυτόματων οργάνων τα οποία συναντούμε ακόμη και στην Αρχαιότητα. Μέχρι τον Μεσαίωνα τα εν λόγω όργανα προορίζονταν κυρίως για τη διασκέδαση της άρχουσας τάξης. Στην Αναγέννηση άρχισαν να κατασκευάζονται σε γοργούς ρυθμούς ενώ στα χρόνια των Ναπολεόντειων Πολέμων άρχισαν να παίρνουν την τελική μορφή τους.


Ύστερα κάθισαν σε ένα ζαχαροπλαστείο να ξαποστάσουν. Και να πάρουν κάτι να πιουν. Κι από αυτά τα στέκια έχει πολλά εκεί στην Ερμού και την Αιόλου ή στους μικρούς παράδρομους οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πεζόδρομοι, μπορείς να βρεις πολλά τέτοια. Πρόκειται για μικρά σημεία που μπορείς να πάρεις τον καφέ σου ‘η ένα ποτό και να κουβεντιάσει ήσυχα με την παρέα σου.


Δείτε αυτό που διάλεξαν, είναι πανέμορφο… Και ήσυχο για μια καθημερινή μέρα… Δεν έχει πολύ κίνηση και το γκαρσόν είναι αρκετά εξυπηρετικό, και πρόθυμο, ακόμα κι όταν του ζήτησαν να τις φωτογραφήσει. Υπάρχουν παντού τέτοιοι άνθρωποι. Καμιά φορά είναι αρκετό, απλώς να τους το ζητήσετε…. Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα να το κάνω, παντού. Ακόμα και σε μέρη που πήγαινα για πρώτη φορά και ήμουν άγνωστος, ανάμεσα σε αγνώστους.


Το συγκεκριμένο μαγαζί ήταν, όπως βλέπετε, το MELIARTOS με τον δικό του ξεχωριστό λογότυπο… Στα τραπεζάκια του ή στα ιδιόρρυθμα καρεκλάκια του ήταν ήδη αρκετοί νέοι άνθρωποι, αλλά και κάθε ηλικίας. Στον πεζόδρομο της Ερμού μπορείς να βρεις, όπως ανέφερα και παραπάνω, πολλά τέτοια μικρά μαγαζάκια, οάσεις όπου έχεις τη δυνατότητα να καθίσει χαλαρά και να ξεκουραστείς από τα ψώνια σου ή τη βόλτα σου. Επιβάλλεται…


Το λες και «καφενείο» για τους εγχώριους ή «coffehouse» για τους ξένους επισκέπτες της πρωτεύουσας που δεν είναι και λίγοι καθώς η Αθήνα με την ιστορία της έχει να προσφέρει τόσα πράγματα… Πολύ κοντά, από κει είναι το Μοναστηράκι, η Πλάκα, η Ακρόπολη, το Θησείο. Και όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις πεζή… Έτσι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή… Άσε που δεν χρειάζεσαι κάποια συγκεκριμένη αιτία… Απλά για μια βόλτα, είναι αρκετό… Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, σας παροτρύνω να το κάνετε…


Οι βιτρίνες τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικές… Προκλητικές ίσως για όσους κάνουν δίαιτα και επιθυμούν μιαν ισορροπημένη διατροφή ή για όσους αδυνατούν να μπουν στο κόστος μια τέτοιας μικρής απόλαυσης. Αλλά, πραγματικά, οι λιχουδιές τους είναι μοναδικές στην απόλαυση. Πρόκειται για έναν πειρασμό που όσο εκπαιδευμένη συνείδηση κι αν έχει μάλλον είναι δύσκολο να αντισταθείς… Κάποιοι, βέβαια, καταφέρνουν να δώσουν τη μάχη τους. Τους βγάζω το καπέλο!


Μια τελευταία ματιά του μαγαζιού που επέλεξαν τα κορίτσια μας, η Σούλα με την Εσθήρ να καθίσουν στην ξεχωριστή βόλτα τους στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας για την οποία, τουλάχιστον η Σούλα μου μίλαγε με πολύ καλή διάθεση, όταν αργά το μεσημέρι προς το απόγευμα, πήγα να την πάρω, να γυρίσουμε σπίτι. Είχε χρόνια, μου είπε να κάνει τέτοια όμορφη βόλτα στα μαγαζιά. Κι αυτό, ξέρετε και αρέσει και το χρειάζονται πότε – πότε οι γυναίκες…

Όταν οι δημοσιογράφοι έχουν κέφια και… παίζουν με το κρασί το οποίο κατά πως φαίνεται μπήκε στο στόχαστρο των κυβερνώντων μαζί με τη ρακή. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ της 19/11/2015


Στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ της 18/11/2015 εστιάζουν στα σπίτια τονίζοντας ότι νομίζουν ότι «πουλάει». Ότι αυτοί που θα κάνουν τους πρώτους πλειστηριασμούς, θα είναι αριστεροί. Λες κι έχει καμιά σημασία αυτό.


Τα επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος στη συγκέντρωση των αγροτών «αναμειγνύουν» με τα χημικά το κρασί και το χαράτσι… Κάπως έτσι φτιάχνουν του τίτλους τους οι λεγόμενες μεγάλες εφημερίδες για να μη λένε… τίποτα.

4

Επάνω ΤΑ ΝΕΑ είναι της 19/11/2015 κι εδώ η ίδια εφημερίδα μια μέρα πριν. Κάτι συμβαίνει στη ναυαρχίδα του ΔΟΛ. Η αλήθεια είναι ότι η εφημερίδα δεν έχει τίποτα που να θυμίζει ένα έντυπο που να έχει κάτι να πει…


Το πρόβλημα με τα σπίτια όσων δανειοληπτών είναι στο «κόκκινο». Και μετά τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται ότι ούτε ο νόμος Κατσέλη καλύπτει πολλούς πια. Η δικαιοσύνη τους όπως την αποτυπώνει η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ της 18/11/2015.


Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 19/11/2015 επικεντρώνουν στο φόρο για τα κρασί κάνοντας και… χιούμορ. Εκπληκτικό για τη συγκεκριμένη εφημερίδα που αρέσκεται να προβάλει στα πρωτοσέλιδα της κυρίως διεθνή θέματα…


Πάντα στα σοβαρά θέματα θα υπάρχουν και ψιλά γράμματα… Δυστυχώς. Έτσι και στα σπίτια με δόσεις. Ότι δηλαδή αφορά τους πλειστηριασμός που σε λίγο θα μπουν στη ζωή μας. Και θα ολοκληρώσει τη δυστυχία των ανθρώπων.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/11/2015

Και να που φτάσαμε στο παρά ένα (ή μήπως και ένα;). Ο χρόνος τελειώνει κάποτε... Και τότε πρέπει να σταθείς μπροστά στις ευθύνες σου και να αναλογιστείς τι έκανες… Πέτυχες και πόσο; Κι αν έχεις κότσια επιβάλλεται να κάνεις και καμιά αυτοκριτική αναθεωρώντας τους στόχους σου…

Όλα αυτά είναι δύσκολα για τις ανθρώπινες κυβερνήσεις, εν προκειμένω πρόκειται για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ποιος δεν θυμάται ότι διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους τον ελληνικό λαό πως τάχα μου θα σταθούν σταθεροί και αμετακίνητοι χωρίς να κάνουν πίσω στις συζητήσει με τους δανειστές φίλους μας υπερασπιζόμενοι την πρώτη κατοικία από τους πλειστηριασμούς που απειλούν όσους δανειολήπτες βρίσκονται στο «κόκκινο». Παραμύθια… Τυλιγμένα σε φανταχτερό αμπαλάζ για τους ιθαγενείς που ίσως δεν προσέξουν το περιεχόμενο.

Στη Βουλή κουβεντιάζεται το 3^ο πακέτο προαπαιτουμένων του 3^ου Μνημονίου που υπέγραψε αυτή η κυβέρνηση μήπως και ευαρεστηθούν οι δανειστές μας και καταβάλουν τα δύο δισ. ευρώ που μας έχουν υποσχεθεί και στη συνέχεια τα 10 δισ. ευρώ για την αναδιάρθρωση των τραπεζών.

Μαρτύριο της σταγόνας κατάντησε αυτή η ιστορία… Ας δούμε λοιπόν τι καινούριο σκαρφίστηκαν οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι που αυτή τη φορά έβαλαν στο στόχαστρο το κρασί… Να δούμε πότε θα φορολογήσουν και τον… αέρα που αναπνέουμε, γιατί θα το κάνουν κι αυτό, αφού αντιλαμβάνονται πως με τίποτα δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους και το χρέος δεν είναι εξυπηρετήσιμο…

Ιδού: Ειδικό τέλος 5 λεπτών σε κάθε στήλη παιγνίων του ΟΠΑΠ και ειδικό φόρο 30 λεπτών σε κάθε φιάλη κρασιού, με στόχο την είσπραξη 450 και 111 εκ ευρώ αντίστοιχα, περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε αργά το βράδυ της περασμένης Τρίτης η κυβέρνηση στη Βουλή, με στόχο την εκταμίευση των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ στο Eurogroup της Δευτέρας.

Επιπλέον, το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει ρύθμιση για αποφυγή πληρωμής φόρου από ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν ανείσπρακτα ενοίκια, εφόσον έχει προηγηθεί σχετική δικαστική απόφαση σε βάρος του ενοικιαστή. Κοιτάξτε που έπρεπε να πάνε στα δικαστήρια οι ιδιοκτήτες για να πετύχουν το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να τους χρωστάνε ενοίκια κι αυτοί να πληρώνουν φόρους γι’ αυτά τα ανείσπρακτα ενοίκια;

Επίσης, περιλαμβάνει αλλαγές στην ρύθμιση των 100 και των 12 δόσεων. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πιο ανειλικρινή κυβέρνηση δεν έχουμε δει. Άλλες συμφωνίες κάνουν με τους ενδιαφερόμενους πολίτες και άλλα καλούνται να πληρώσουν στο ταμείο. Για τις 100 δόσεις, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει σταδιακή εξάλειψη του χρονικού περιθωρίου των 30 ημερών, το οποίο ισχύει σήμερα, για εξόφληση νέας φορολογικής υποχρέωσης προκείμενου να μην βρεθεί ένας οφειλέτης εκτός ρύθμισης.

Σε ότι αφορά την πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων προβλέπεται ότι φορολογούμενος για όφειλες άνω των 50.000 ευρώ θα πρέπει να επιδεικνύει στην εφορία την αδυναμία πληρωμής βάσει εισοδηματικών κριτηρίων.

Εντύπωση προκαλεί όμως η απουσία διάταξης με την οποία να καταργείται η επιβολή ΦΠΑ 23% την ιδιωτική εκπαίδευση, από την στιγμή που το νομοσχέδιο περιλαμβάνει μέτρα φορολογικά για την αντικατάσταση του. Ειλικρινά αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στο κάτω – κάτω της γραφής όσοι επιλέγουν για τα παιδιά τους την ιδιωτική εκπαίδευση, ίσως έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το 23% ΦΠΑ.

Αλλού όφειλαν να ρίξουν το βάρος τους: Στη δημόσια εκπαίδευση που την αφήνουν σκόπιμα να αργοπεθαίνει χωρίς εκπαιδευτικούς και με εκατοντάδες ώρες κενά. Σχολικές μονάδες κλείνουν από αδυναμία να εκπληρώσουν το στόχο τους και στα κανάλια ακούς την… αγωνία για το 23% και τους ιδιοκτήτες εκπαιδευτηρίων με ιστορία ή όχι… Αλλά ποιος θα μιλήσει γι’ αυτά. Όλοι σφυρίζουν αδιάφορα…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί, αύριο Σάββατο 21/11/2015, στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα από τον Πειραιά. Τραβηγμένο από το φακό της Μαρβής Πασσαρά. Είμαι μαγευτικό σίγουρα. Συνέβη τις προηγούμενες μέρες και τις κράτησα στην επιφάνεια γραφείου για μια τέτοια ώρα.


Η Μάρβη ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού της και δεν ικανοποιήθηκε με το να θαυμάσει αυτή την υπέροχη στιγμή του δειλινού, αλλά την κατέγραψε, από διαφορετικά σημεία. Και το αποτέλεσμα είναι εδώ αποτυπωμένο.


Απορώ που μια τέτοια όμορφη ώρα υπάρχουν άνθρωποι που τους δημιουργεί πρόβλημα… Αυτή την ώρα, διαβάζουμε στη Γραφή ήταν που επικοινωνούσε ο Θεός με τους πρωτόπλαστους στον κήπο που είχε δημιουργήσει γι’ αυτούς.


Και κάτι τέτοια χρυσωμένα σύννεφα είναι που διεγείρουν την καρδιά μας οδηγώντας την στα καλύτερα μονοπάτια που μπορούμε να φανταστούμε. Μάρβη σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς για τις υπέροχες εικόνες που μας πρόσφερες.

Πόσες φορές δεν σκεφτήκατε λυπημένοι: «Μακάρι να μην το είχα πει αυτό»; Ωστόσο, ίσως θυμάστε και άλλες περιπτώσεις στις οποίες δεν μιλήσατε. Εκ των υστέρων, μπορεί να σκεφτήκατε: «Μακάρι να είχα πει κάτι».

Η Αγία Γραφή λέει ότι υπάρχει «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». (Εκκλησιαστής 3:7) Εδώ λοιπόν έγκειται το πρόβλημα—στο να προσδιορίσετε πότε είναι καιρός να μιλήσετε και πότε να σιωπήσετε. Η ατελής μας ανθρώπινη φύση συχνά μας υποκινεί να κάνουμε και να λέμε πράγματα σε ακατάλληλη στιγμή. (Ρωμαίους 7:19) Πώς μπορούμε να ελέγχουμε την ανυπότακτη γλώσσα μας;—Ιακώβου 3:2.

Τρόποι για να Δαμάζουμε τη Γλώσσα

Για να προσδιορίζουμε πότε είναι καιρός να μιλήσουμε και πότε να παραμείνουμε σιωπηλοί, δεν χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός μεγάλου καταλόγου που να περιλαμβάνει όλες τις πιθανές καταστάσεις. Αντίθετα, χρειάζεται να μας κατευθύνουν ιδιότητες που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της Χριστιανικής προσωπικότητας. Ποιες είναι αυτές οι ιδιότητες;

Ο Ιησούς Χριστός εξήγησε ότι η αγάπη είναι η βασική ιδιότητα που πρέπει να υποκινεί τους μαθητές του. «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας», είπε. (Ιωάννης 13:35) Όσο περισσότερο δείχνουμε τέτοια αδελφική αγάπη τόσο καλύτερα θα ελέγχουμε τη γλώσσα μας.

Επίσης, θα μας βοηθήσουν πάρα πολύ δύο άλλες συναφείς ιδιότητες. Η μία από αυτές είναι η ταπεινοφροσύνη. Αυτή μας βοηθάει να ‘θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς’. (Φιλιππησίους 2:3) Η άλλη είναι η πραότητα, η οποία μας ‘συγκρατεί όταν συμβαίνει κάτι κακό’. (2 Τιμόθεο 2:24, 25) Το τέλειο παράδειγμα του Ιησού Χριστού μάς δείχνει πώς να ασκούμε αυτές τις ιδιότητες.

Εφόσον είναι δυσκολότερο να ελέγχουμε τη γλώσσα μας όταν νιώθουμε πίεση, ας αναλογιστούμε την τελευταία νύχτα πριν από το θάνατο του Ιησού—ένα διάστημα κατά το οποίο ένιωθε «έντονη ταραχή». (Ματθαίος 26:37, 38) Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Ιησούς αισθανόταν έτσι, εφόσον το αιώνιο μέλλον όλης της ανθρωπότητας κρινόταν από το αν θα παρέμενε πιστός στον Θεό.—Ρωμαίους 5:19-21.

Ασφαλώς, αυτός ήταν καιρός για να μιλήσει ο Ιησούς στον ουράνιο Πατέρα του. Γι’ αυτό πήγε να προσευχηθεί, ζητώντας παράλληλα από τρεις μαθητές του να είναι σε εγρήγορση. Έπειτα από λίγη ώρα ήρθε και τους βρήκε να κοιμούνται. Τότε είπε στον Πέτρο: «Δεν μπορούσατε ούτε μία ώρα να είστε σε εγρήγορση μαζί μου;» Τα λόγια με τα οποία συνόδευσε αυτόν το στοργικό έλεγχο φανέρωναν ότι κατανοούσε τις αδυναμίες τους. Είπε τα εξής: «Το πνεύμα, φυσικά, είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη». Αργότερα, ο Ιησούς ήρθε πάλι και βρήκε τους μαθητές να κοιμούνται. Τους μίλησε με καλοσύνη και «πήγε και προσευχήθηκε τρίτη φορά».—Ματθαίος 26:36-44.

Όταν ο Ιησούς βρήκε τρίτη φορά τους μαθητές να κοιμούνται, δεν φέρθηκε απότομα αλλά είπε: «Στιγμές σαν και αυτές εσείς κοιμάστε και αναπαύεστε! Να! Έχει πλησιάσει η ώρα να παραδοθεί με προδοσία ο Γιος του ανθρώπου στα χέρια αμαρτωλών». (Ματθαίος 26:45) Μόνο κάποιος που είχε καρδιά γεμάτη αγάπη, που είχε αληθινά πράα και ταπεινή διάθεση, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα με τέτοιον τρόπο σε μια τόσο δύσκολη στιγμή.—Ματθαίος 11:29· Ιωάννης 13:1.

Λίγο αργότερα, ο Ιησούς συνελήφθη και πέρασε από δίκη. Από αυτό το περιστατικό μαθαίνουμε ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να σιωπούμε, ακόμη και όταν ενασχολούμαστε στη Χριστιανική διακονία μας. Οι πρωθιερείς, οι οποίοι επιδίωκαν να ενοχοποιήσουν τον Ιησού, δεν ενδιαφέρονταν καθόλου να μάθουν την αλήθεια. Έτσι, σε εκείνη την εκρηκτική ατμόσφαιρα, ο Ιησούς παρέμεινε σιωπηλός.—Παράβαλε Ματθαίος 7:6.

Ο Ιησούς, όμως, δεν παρέμεινε σιωπηλός όταν ο αρχιερέας ρώτησε: «Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού!» (Ματθαίος 26:63) Εφόσον ο Ιησούς βρισκόταν υπό όρκο, ήταν για αυτόν «καιρός του λαλείν». Έτσι, απάντησε: «Εσύ ο ίδιος το είπες. Εντούτοις σας λέω: Στο εξής θα δείτε τον Γιο του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δύναμης και να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού».—Ματθαίος 26:64.

Στη διάρκεια της αξέχαστης εκείνης μέρας, ο Ιησούς άσκησε τέλειο έλεγχο στη γλώσσα του. Στην περίπτωσή του, η αγάπη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του. Πώς μπορούμε εμείς να χρησιμοποιούμε αυτές τις ιδιότητες ώστε να ελέγχουμε τη γλώσσα μας όταν νιώθουμε πίεση;

Πώς να Ελέγχουμε τη Γλώσσα Όταν Νιώθουμε Θυμό

Όταν θυμώνουμε, συνήθως χάνουμε τον έλεγχο της γλώσσας μας. Για παράδειγμα, κάποτε ο Παύλος και ο Βαρνάβας είχαν κάποια διαφωνία. «Ο Βαρνάβας ήταν αποφασισμένος να πάρει μαζί και τον Ιωάννη, ο οποίος αποκαλούνταν Μάρκος. Αλλά ο Παύλος δεν το θεωρούσε κατάλληλο να τον παίρνουν αυτόν μαζί τους, επειδή είχε φύγει από αυτούς από την Παμφυλία και δεν είχε πάει μαζί τους στο έργο. Τότε συνέβη ένα έντονο ξέσπασμα θυμού, ώστε χώρισαν ο ένας από τον άλλον».—Πράξεις 15:37-39.

Ο Μάικλ, ο οποίος εργάζεται σε προγράμματα οικοδόμησης εδώ και μερικά χρόνια, αναφέρει: «Στο εργοτάξιο υπήρχε κάποιο άτομο που το ήξερα καλά και το σεβόμουν. Αλλά φαινόταν ότι έβρισκε συνεχώς λάθη στην εργασία μου. Πληγωνόμουν και εκνευριζόμουν, αλλά δεν εκδήλωνα τα αισθήματά μου. Κάποια μέρα το ποτήρι ξεχείλισε όταν έκανε αρνητικά σχόλια για μια εργασία που είχα μόλις τελειώσει.

»Όλα τα απωθημένα μου αισθήματα ξέσπασαν. Στην έξαψη της στιγμής, ξέχασα πόσο κακή εντύπωση θα πρέπει να έκανε αυτό σε όλους τους παρόντες. Όλη την υπόλοιπη μέρα, δεν ήθελα να του μιλήσω ούτε και να τον δω. Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν χειρίστηκα το πρόβλημα κατάλληλα. Θα ήταν πολύ καλύτερα να είχα σιωπήσει και να μιλούσα όταν θα ξανάβρισκα την ψυχραιμία μου».

Ευτυχώς, η Χριστιανική αγάπη υποκίνησε εκείνα τα δυο άτομα να επιλύσουν τις διαφορές τους. Ο Μάικλ εξηγεί: «Έπειτα από ειλικρινή επικοινωνία, καταλάβαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, και τώρα έχουμε μια ισχυρή φιλία».

Όπως έμαθε ο Μάικλ, αν αισθανόμαστε θυμό, μερικές φορές είναι σοφό να σιωπούμε. ‘Αυτός που έχει διάκριση έχει ήρεμο πνεύμα’, λέει το εδάφιο Παροιμίαι 17:27, ΜΝΚ. Η διάκριση και η αδελφική αγάπη θα μας βοηθήσουν να ελέγχουμε την παρόρμηση που νιώθουμε να ξεστομίζουμε λόγια τα οποία πληγώνουν. Αν μας έχουν προσβάλει, ας μιλήσουμε στο άλλο άτομο κατ’ ιδίαν με πράο και ταπεινό πνεύμα, έχοντας ως στόχο την αποκατάσταση της ειρήνης. Τι θα γίνει αν υπήρξε ήδη κάποιο ξέσπασμα θυμού; Τότε η αγάπη θα μας υποκινήσει να καταπνίξουμε την υπερηφάνειά μας και να επιδιώξουμε ταπεινά να επανορθώσουμε. Αυτός είναι «καιρός του λαλείν», καιρός να εκφράσουμε μεταμέλεια και να γιατρέψουμε τα πληγωμένα αισθήματα μέσω ειλικρινούς επικοινωνίας.—Ματθαίος 5:23, 24.

Όταν η Σιωπή Δεν Είναι Λύση

Ο θυμός ή ο εκνευρισμός θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο να αντιμετωπίσουμε με περιφρονητική σιωπή το άτομο που μας ενοχλεί. Αυτό μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές. «Τον πρώτο χρόνο του γάμου μας, υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν μιλούσα στο σύζυγό μου επί ολόκληρες μέρες», ομολογεί η Μαρία. «Συνήθως, η αιτία δεν ήταν κάποια μεγάλα προβλήματα αλλά, αντίθετα, η συσσώρευση μικροεκνευρισμών. Σκεφτόμουν συνέχεια όλες αυτές τις ενοχλήσεις μέχρις ότου γίνονταν ένα εμπόδιο όμοιο με βουνό. Έτσι, έφτανα στο σημείο να μην μπορώ πια να αντέξω, και απλούστατα έπαυα να μιλάω στο σύζυγό μου μέχρι να περάσει η απογοήτευσή μου».

Η Μαρία προσθέτει: «Ένα συγκεκριμένο Γραφικό εδάφιο—‘ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού’—με βοήθησε να διορθώσω τον τρόπο σκέψης μου. Ο σύζυγός μου και εγώ κάναμε μεγάλες προσπάθειες για να βελτιώσουμε την επικοινωνία ώστε να μη συσσωρεύονται τα προβλήματα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά, έπειτα από δέκα χρόνια έγγαμης ζωής, χαίρομαι διότι αυτές οι περίοδοι της παγερής σιωπής έχουν ελαττωθεί πολύ. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ ότι ακόμη προσπαθώ να έχω υπό έλεγχο αυτή την τάση».—Εφεσίους 4:26.

Όπως διαπίστωσε η Μαρία, όταν υπάρχει ένταση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, η διακοπή της επικοινωνίας δεν είναι λύση. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι εύκολο να αναπτυχτεί δυσαρέσκεια, και η σχέση μπορεί να τραυματιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι θα πρέπει να ‘τακτοποιούμε γρήγορα τα ζητήματα’. (Ματθαίος 5:25) Ο ‘λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή’ μπορεί να μας βοηθήσει να ‘επιδιώκουμε ειρήνη’.—Παροιμίαι 25:11, ΜΝΚ· 1 Πέτρου 3:11.

Χρειάζεται επίσης να μιλάμε ανοιχτά όταν χρειαζόμαστε βοήθεια. Αν υποφέρουμε εξαιτίας κάποιου πνευματικού προβλήματος, μπορεί να διστάζουμε να επιβαρύνουμε άλλους. Αν όμως σιωπήσουμε, το πρόβλημα μπορεί κάλλιστα να γίνει χειρότερο. Οι διορισμένοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι ενδιαφέρονται για εμάς και, αν τους αφήσουμε, εκείνοι αναμφισβήτητα είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Αυτός θα πρέπει να είναι για εμάς «καιρός του λαλείν».—Ιακώβου 5:13-16.

Πάνω από όλα, θα πρέπει να μιλάμε στον Ιεχωβά τακτικά μέσω εγκάρδιας προσευχής, όπως έκανε ο Ιησούς. Πράγματι, ας ‘ανοίξουμε την καρδιά μας’ στον ουράνιο Πατέρα μας.—Ψαλμός 62:8· παράβαλε Εβραίους 5:7.

«Καιρός του Λαλείν» για τη Βασιλεία του Θεού

Η Χριστιανική διακονία είναι μια θεϊκή αποστολή που πρέπει να ολοκληρωθεί προτού έρθει το τέλος. Επομένως, είναι ζωτικό όσο ποτέ προηγουμένως να διακηρύττουν οι υπηρέτες του Ιεχωβά τα καλά νέα της Βασιλείας. (Μάρκος 13:10) Όπως οι απόστολοι, οι αληθινοί Χριστιανοί απλούστατα ‘δεν μπορούν να σταματήσουν να μιλάνε για αυτά που είδαν και άκουσαν’.—Πράξεις 4:20.

Ασφαλώς, δεν θέλουν όλοι να ακούσουν τα καλά νέα. Στην πραγματικότητα, όταν ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητές του να κηρύξουν, τους συμβούλεψε να ‘ψάξουν να βρουν εκείνους που ήταν άξιοι’. Εφόσον ο Ιεχωβά ποτέ δεν εξαναγκάζει κάποιον να τον λατρέψει, δεν θα πρέπει να συνεχίζουμε επίμονα να μιλάμε σε ένα άτομο το οποίο απορρίπτει πεισματικά το άγγελμα της Βασιλείας. (Ματθαίος 10:11-14) Αλλά χαιρόμαστε να μιλάμε για τη Βασιλεία του Ιεχωβά σε όσους ‘έχουν τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή’.—Πράξεις 13:48· Ψαλμός 145:10-13.

Η αγάπη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη είναι ιδιότητες οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να ελέγχουμε την ατελή τάση που έχουμε να μιλάμε βιαστικά ή να βυθιζόμαστε σε μια γεμάτη ένταση σιωπή. Καθώς αναπτύσσουμε αυτές τις ιδιότητες, θα είμαστε καλύτερα εξαρτισμένοι να διακρίνουμε πότε είναι κατάλληλη και πότε ακατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε.

• Αναδημοσίευση από την ΣΚΟΠΙΑ της 15/5/1996

Εκτός από το όμορφο πρόγραμμα μέσα στην Αίθουσα Συνελεύσεων του συγκροτήματος της Μαλακάσας ήταν και οι πιο χαλαρές στιγμές στο μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό. Είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε πιο χαλαρά με φίλους, να κουβεντιάσουμε και φυσικά να πάρουμε δύο αναμνηστικές φωτογραφίες που θα μας θυμίζουν αυτή την υπέροχη μέρα, Κυριακή 15 Νοέμβρη. Εδώ με τη σύζυγο μου, Σούλα.


Κοντά μας, παρέα το ζευγάρι του Άρη και της Χάρις. Χωρίς να το γνωρίζω, αφού δεν με είχε προειδοποιήσει ότι ήμουν μέσα στο πλάνο του, αλλά εχει γούστο του, όπως και τα πεσμένα φύλλα του πλατάνου στη σκιά του οποίου έγινε η ερασιτεχνική φωτογράφηση. Εδώ, σ’ αυτά τα παγκάκια καθίσαμε και φάγαμε ότι είχαμε φέρει μαζί μας. Πίσω μας, βλέπετε αδελφούς και αδελφές που κάνουν το ίδιο…


Και τα δυο ζευγάρια, μαζί… Οι γυναίκες την ήθελαν αυτή τη φωτογραφία… Όχι πως είχαμε καμιά αντίρρηση, εμείς οι άνδρες, αλλά όπως και να το κάνεις εκείνες είναι πιο οργανωτικές… Υπέροχη φθινοπωρινή φωτογραφία. Τα πλατανόφυλλα έχουν κιτρινίσει και πολλά έχουν πέσει ήδη κάτω… Ευτυχώς η μέρα όπως έχετε διαβάσει ήδη στο ρεπορτάζ που έχει δημοσιευθεί στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ο καιρός ήταν σχετικά καλός…


Η Σούλα με την Χάρις στον ίδιο χώρο… Ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία. Η Συνέλευση Περιοχής είναι ένα πολύ μεγάλο γεγονός για όλους μας. Και είμαστε περήφανοι που διευθετήσαμε έτσι τα πράγματα ώστε να την παρακολουθήσουμε να ωφεληθούμε από το πλούσιο πνευματικό τραπέζι που απλώθηκε μπροστά μας… Ναι, τη χαρήκαμε από όλες τις απόψεις εμείς που τη ζήσαμε από μέσα…


Τελευταία φωτογραφία από τον εξωτερικό χώρο της Μαλακάσας. Τρεις φίλοι. Εγώ, ο Θοδωρής και ο Άρης. Ο Θοδωρής, όπως μπορείτε να δείτε δεν έχει προλάβει να ολοκληρώσει το μεσημεριανό φαγητό του, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να χαμογελάσει, όπως και οι υπόλοιποι. Και πιστέψτε με, δεν είναι αυτό για τις ανάγκες του φακού. Το περιβάλλον, η περίσταση και ο ευτυχισμένος Θεός που υπηρετούμε, είναι που μας κάνουν έτσι…

Φωτογραφία, τραβηγμένη την Περασμένη Πέμπτη 12/11/2015 στο καφέ «Μousses» στον πεζόδρομο της Αδριανού, με τα διάφορα μαγαζιά, απέναντι από τη Ρωμαϊκή Αγορά και τις άλλες αρχαιολογίες με τη σύζυγο μου, Σούλα… Ένας καφές φίλτρου και ένας καπουτσίνο, ήταν ότι καλύτερο.


Η μέρα ήταν όμορφη… Η Αθήνα ήρεμη, λόγω της 24ωρης πανελλαδική πανεργατικής απεργίας… Ολοκληρώσαμε τη συγκεκριμένη δουλειά που είχαμε στο κέντρο, στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, φάγαμε ένα φάλαφελ στη Λιοσίων, στο μαγαζί που είχα μάθει από τον Θοδωρή και τα άλλα παιδιά και μετά ήρθαμε εδώ για ένα κεφεδάκι…


Κάναμε την καλύτερη επιλογή… Η Αδριανού είναι, όπως βλέπετε κι εσείς, χωρίς κίνηση… Στο βάθος βλέπετε τη Ρωμαϊκή Αγορά, αλλά οι άνθρωποι περπατάνε στο δρόμο που ενώνει το Μοναστηράκι με το Θησείο, ήταν ελάχιστη. Και φυσικά η εξυπηρέτηση πολύ καλή. Στις «Μousses» ήμασταν εμείς, με άλλο ένα ζευγάρι τουριστών…


Αριστερά είναι η περίφραξη για τον αρχαιολογικό χώρο, αλλά και τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, οι γραμμές του οποίου περνούν από εκεί. Και δεξιά τα διάφορα καφέ και ρεστοράντ, το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς κίνηση όπως και ο πεζόδρομος, από τους περιπατητές. Αν δεν έχετε πάει θα σας συστήναμε να το κάνετε. Είναι υπέροχος ένας περίπατος με ηλιόλουστο καιρό και στη συνέχει μια στάση για καφέ με καλή παρέα…

Το κάνουμε σταθερά κάθε φορά που 10.000 νέοι επισκέπτες από ξεχωριστές, μοναδικές Ι.Ρ. έρχονται κοντά μας να προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες. Και επειδή σταθερά πια, στην παρέα μας είναι καθημερινά πάνω από 700, δεν είναι και πολύς ο χρόνος που χρειάζεται για να μαζευτούν. Ένα δεκαπενθήμερο είναι αρκετό…

Κι έτσι μεγαλώνουμε και αυξάνουμε… Με την αγάπη σας, όπως δείχνει και ο μετρητής που έχει τοποθετηθεί στην ιστοσελίδα στις 1.040.000 επισκέψεις… Χαιρόμαστε γι’ αυτό. Ο λόγος μας, βρίσκει αποδέκτες. Και μου αρέσει πολύ όταν σας διαβάζω στα σχόλια που δημοσιεύονται χωρίς έγκριση από το σύστημα.

Αρκεί εσείς να το κάνετε… Να είστε σίγουροι ότι θα λάβετε απάντηση. Αυτό περιέχει μέρος της ζωντάνιας που θέλουμε να έχει αυτό το website κι επιχειρούμε καθημερινά με τις αναρτήσεις μας.

Μ’ αρέσει που δεν δυσανασχετείτε στην ισορροπία που επιχειρώ να αλλάζω θέματα. Πότε χαλαρά με πολύ φωτογραφικό υλικό και πότε αναδημοσιεύσεις από παλιά τεύχη της ΣΚΟΠΙΑΣ με πολύ ενθαρρυντικές βιογραφίες που έχουν σηματοδοτήσει ζωές. Και βεβαίως κρατώ σε μια εβδομαδιαία βάση την επαφή μου με τη δημοσιογραφία. Η… προδημοσίευση των «Επισημάνσεων» του ΡΕΘΕΜΝΟΣ και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που συνήθως τις υποστηρίζουν θεματολογικά.

Γενικά προσπαθώ να υποστηρίζω όλα τα κουμπιά που έχω βάλει από την αρχή της δημιουργία του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αυτό βοηθάει, πέρα από τη χρονολογική σειρά που έχει… στην κεντρική σελίδα θυμίζοντας Blog να είναι κάτι περισσότερο. Και βλέπω ότι το εκτιμάτε αυτό. Το διακρίνω στις καλές κουβέντες που έχετε γι’ αυτό.

Μέσα στην ευθύνη μου είναι επίσης σε τακτά χρονικά διαστήματα να ελέγχω τα λίγκ με τις διάφορες ιστοσελίδες που έχω τοποθετήσει στην μπάρα κατά καιρούς. Κάποια ίσως να μη λειτουργούν πια και πρέπει να φύγουν, ενώ προστίθενται και νέα…

Όποιοι από εσάς είναι παρατηρητικοί θα το έχετε δει, φαντάζομαι… Άσε που μπορείτε να συμμετέχετε κι εσείς σ’ αυτό, καθώς προτάσεις για αξιόλογα site ή blog μπορούν να αποσταλούν με SMSστο κινητό μου τηλέφωνο ή με  e-mail.

Μέχρι τότε, θα συνεχίσω να το κάνω εγώ, όσο αντέχω και μπορώ, καθώς, λόγω της δουλειάς μου, είμαι καθημερινά πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή μου. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος μου δεν είναι κενός περιεχομένου. Το αντίθετο. Αποτελεί ένα πολύ όμορφο μοίρασμα με φίλους… Εσάς, που εμπιστεύεστε τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ!

Μέλημα μου είναι αυτός ο ιστότοπος να παραμένει μακριά κι έξω από εντυπωσιακά, αποκαλυπτικά δημοσιεύματα. Προτιμώ τα απλά, θετικά, ενθαρρυντικά δημοσιεύματα και τις απλές στιγμές. Εδώ, το έχετε διαπιστώσει, δεν υπάρχουν σελέμπριτις, ούτε και ενδιαφέρει τι κάνουν οι διασημότητες.

Όλα αυτά, θα τα βρείτε σε άλλα ΜΜΕ. Στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ένα στοιχείο που πρυτανεύει είναι η αλήθεια και η ζωή που δεν έχει πάνω της ψευτιές. Τόσο απλά, τόσο όμορφα…

Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς… Κάπως έτσι μ’ αυτή την τόσο γλυκιά και ζεστή αποδοχή προσπαθώ για το καλύτερο… Και ελπίζω να καταφέρω κάτι… Οι σταθεροί επισκέπτες λένε με τον τρόπο τους ότι μάλλον βρίσκομαι στο σωστό δρόμο.