"Κλείνουμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και σήμερα το μεσημέρα κατά τη μία θα οάμε να την "κλείσουμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και οπερότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και σήμερα το μεσιμέρι, ώρα 13:00 θα είμαστε εκεί για να την "κλείσουμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο,,,

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

The News

Σύντομα ξημερώνει μπροστά μας ένας κόσμος χωρίς απόγνωση. Τον περιμένουμε...

omixli1.131115
Τοπίο στην ομίχλη… Ο χειμώνας έρχεται… Χθες ας πούμε, ακόμα και στην Αθήνα είδαμε δυνατές, καταρρακτώδεις βροχές και τη θερμοκρασία να πέφτει… Μόνο που οι φωτογραφίες δεν είναι από την Ελλάδα… Είναι από τη Βόρεια Ευρώπη, όπου εκεί η ομίχλη είναι συνηθισμένο φαινόμενο αυτή την εποχή…

omixli2.131115
Είδα τις φωτογραφίες στον τοίχο διαδικτυακού φίλου μου στο Facebook και μου άρεσαν πολύ... Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό στην καθημερινότητα μου. Επικοινώνησα μαζί του και του ζήτησα να τις δημοσιεύσω στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τον ευχαρίστησα για την άδεια του. Υπέροχο, να μοιράζεσαι πράγματα…

omixli3.131115
Δίνουν την αίσθηση της εποχής του χειμώνα που έχουμε μπροστά μας… Ο Νοέμβρης ετοιμάζεται να παραδώσει στον Δεκέμβρη με άσχημες καιρικές συνθήκες… Μακάρι να μην είναι βαρύς ο φετινός χειμώνας. Να μπορούν να τον αντέξουν οι άνθρωπο,ι που δυσκολεύονται να επιβιώσουν…

agia.grafi.xromaΗ ζωή γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική, και υπάρχουν πολλοί λόγοι για απόγνωση. Όταν είμαστε απογοητευμένοι, ίσως είναι δύσκολο να ελέγξουμε τα αισθήματά μας. Ακόμη και εκείνοι που αγαπούν τη ζωή μπορεί να νιώσουν φοβερά δυστυχισμένοι! Προσέξτε μερικά παραδείγματα.

Στους αρχαίους χρόνους, ο προφήτης Μωυσής αποθαρρύνθηκε τόσο πολύ ώστε είπε στον Θεό: «Παρακαλώ, θανάτωσέ με τελείως, αν βρήκα εύνοια στα μάτια σου, ώστε να μη βλέπω τη συμφορά μου». (Αριθμοί 11:15) Κατατρεγμένος από τους εχθρούς του, ο προφήτης Ηλίας αναφώνησε: «Αρκεί! Τώρα, Ιεχωβά, αφαίρεσε την ψυχή [ζωή] μου». (1 Βασιλέων 19:4) Και ο προφήτης Ιωνάς είπε: «Ιεχωβά, αφαίρεσε, σε παρακαλώ, την ψυχή μου από εμένα, γιατί είναι καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω». (Ιωνάς 4:3) Αλλά ούτε ο Μωυσής ούτε ο Ηλίας ούτε ο Ιωνάς αυτοκτόνησαν. Όλοι τους γνώριζαν την εντολή του Θεού: «Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο». (Έξοδος 20:13) Έχοντας ισχυρή πίστη στον Θεό, αντιλαμβάνονταν ότι καμία κατάσταση δεν είναι απελπιστική και ότι η ζωή είναι δώρο από τον Θεό.

Τι θα λεχθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα; Εκτός από το συναισθηματικό πόνο ή τα σωματικά προβλήματα, μερικές φορές ίσως χρειάζεται να υπομένουμε άσχημη μεταχείριση από την οικογένεια, τους γείτονες ή τους συνεργάτες μας. Η Αγία Γραφή μιλάει για ανθρώπους που είναι πλήρεις «από κάθε αδικία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, γεμάτοι φθόνο, φόνο, έριδες, δόλο, μοχθηρή διάθεση, όντας ψιθυριστές, κακολόγοι, άτομα που μισούν τον Θεό, θρασείς, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών πραγμάτων, ανυπάκουοι στους γονείς, χωρίς κατανόηση, ασυνεπείς στις συμφωνίες, άστοργοι, ανελεήμονες». (Ρωμαίους 1:28-31) Εφόσον περιβαλλόμαστε από τέτοιους ανθρώπους κάθε μέρα, η ζωή μπορεί να μοιάζει με βάρος. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όσους χρειάζονται παρηγοριά και ανακούφιση;

Πρόθυμοι να Ακούμε

Οι δυσχέρειες και τα παθήματα μπορεί να κάνουν κάποιον να χάσει τη διανοητική του ισορροπία. Ο σοφός άνθρωπος είπε: «Η καταδυνάστευση μπορεί να κάνει τον σοφό να ενεργεί παράλογα». (Εκκλησιαστής 7:7) Επομένως, θα πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά το άτομο που μιλάει για αυτοκτονία. Τα προβλήματα που έχει, συναισθηματικά, σωματικά, διανοητικά ή πνευματικά, ίσως απαιτούν άμεση φροντίδα. Ασφαλώς οι ιατρικές αγωγές και μέθοδοι θεραπείας ποικίλλουν, και θα πρέπει να ληφθεί μια προσωπική απόφαση σε σχέση με αυτές.—Γαλάτες 6:5.

Άσχετα με το λόγο για τον οποίο μπορεί να θέλει ένα άτομο να αυτοκτονήσει, είναι πολύ σημαντικό να μπορεί να εκμυστηρευτεί τον πόνο του σε κάποιον που έχει διάκριση, συμπόνια και υπομονή. Η οικογένεια και οι φίλοι που είναι πρόθυμοι να ακούν ίσως είναι σε θέση να βοηθήσουν. Μαζί με την κατανόηση και την καλοσύνη, οι εποικοδομητικές σκέψεις από το Λόγο του Θεού μπορούν να βοηθήσουν πολύ εκείνους που έχουν χάσει την ελπίδα τους.

Πνευματική Βοήθεια για τους Καταθλιμμένους

Ίσως εκπλαγείτε μαθαίνοντας πόσο ενθαρρυντική μπορεί να είναι η ανάγνωση της Γραφής. Μολονότι δεν είναι εγχειρίδιο με οδηγίες για θέματα ψυχικής υγείας, η Γραφή μπορεί να μας βοηθήσει να θεωρούμε τη ζωή πολύτιμη. Ο Βασιλιάς Σολομών είπε: «Έχω κατανοήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για αυτούς από το να χαίρονται και να κάνουν καλό όσο ζουν· και επίσης ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να τρώει και να πίνει και να απολαμβάνει το καλό για όλη τη σκληρή εργασία του. Αυτό είναι δώρο Θεού». (Εκκλησιαστής 3:12, 13) Εκτός από την ικανοποιητική εργασία που δίνει νόημα στη ζωή, υπάρχουν απλά πράγματα — όπως ο καθαρός αέρας, το φως του ήλιου, τα λουλούδια, τα δέντρα και τα πουλιά — που είναι θεόδοτα δώρα και μπορούμε να τα απολαμβάνουμε.

Ακόμη πιο ενθαρρυντική είναι η διαβεβαίωση της Γραφής ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ενδιαφέρονται για εμάς. (Ιωάννης 3:16· 1 Πέτρου 5:6, 7) Κατάλληλα, ο ψαλμωδός είπε: «Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, που βαστάζει καθημερινά το φορτίο για εμάς, ο αληθινός Θεός της σωτηρίας μας». (Ψαλμός 68:19) Αν και μπορεί να νιώθουμε ασήμαντοι και ανάξιοι, ο Θεός μάς καλεί να προσευχόμαστε σε αυτόν. Να είστε βέβαιοι ότι κανένας ο οποίος ζητάει ταπεινά και ειλικρινά τη βοήθειά του δεν θα καταφρονηθεί.

Κανείς δεν μπορεί λογικά να αναμένει σήμερα ότι θα έχει μια ζωή χωρίς προβλήματα. (Ιώβ 14:1) Ωστόσο, η αλήθεια του Λόγου του Θεού έχει δείξει σε πολλούς ανθρώπους ότι η αυτοκτονία δεν είναι ο σωστός τρόπος επίλυσης των προβλημάτων τους. Προσέξτε πώς βοήθησε ο απόστολος Παύλος έναν απελπισμένο δεσμοφύλακα ο οποίος, «ξυπνώντας από τον ύπνο και βλέποντας ότι οι πόρτες της φυλακής ήταν ανοιχτές, τράβηξε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει, επειδή νόμιζε ότι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει». Μέσα σε μια στιγμή, εκείνος ο δεσμοφύλακας συμπέρανε ότι η αυτοκτονία ήταν προτιμότερη από τον ταπεινωτικό και ίσως αργό θάνατο που θα υφίστατο εξαιτίας της αποτυχίας του. Ο απόστολος φώναξε: «Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, γιατί είμαστε όλοι εδώ!» Ο Παύλος δεν αρκέστηκε σε αυτό. Εκείνος και ο Σίλας στην πραγματικότητα παρηγόρησαν το δεσμοφύλακα και απάντησαν στην ερώτησή του: «Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» Αποκρίθηκαν: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού και θα σωθείς, εσύ και το σπιτικό σου». Κατόπιν ανήγγειλαν στον ίδιο και στο σπιτικό του το λόγο του Ιεχωβά, με αποτέλεσμα να “βαφτιστούν αυτός και οι δικοί του χωρίς καθυστέρηση”. Εκείνος ο δεσμοφύλακας και όλο το σπιτικό του ευφράνθηκαν και βρήκαν καινούριο νόημα στη ζωή. — Πράξεις 16:27-35.

Σήμερα, πόση ανακούφιση φέρνει το να γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για την πονηρία! Ο Λόγος του λέει ότι ένα πονηρό πνεύμα, «εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς», είναι αυτός ο οποίος «παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη». Αλλά ο χρόνος που του απομένει τελειώνει. (Αποκάλυψη 12:9, 12) Σύντομα, όλες οι στενοχώριες που έχει επιφέρει ο Σατανάς και οι δαίμονές του στους κατοίκους της γης θα τερματιστούν με θεϊκή παρέμβαση. Τότε ο υποσχεμένος νέος κόσμος δικαιοσύνης του Θεού θα φέρει οριστικό τέλος στις αιτίες που κρύβονται πίσω από την απελπισία και την αυτοκτονία.—2 Πέτρου 3:13.

Παρηγοριά σε Εκείνους που Κραυγάζουν για Βοήθεια

Ακόμη και τώρα, όσοι είναι απελπισμένοι μπορούν να αντλήσουν παρηγοριά από τις Γραφές. (Ρωμαίους 15:4) Ο ψαλμωδός Δαβίδ έψαλε: «Καρδιά συντετριμμένη και καταθλιμμένη, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις». (Ψαλμός 51:17) Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζουμε μερικές δοκιμασίες αναπόφευκτα και νιώθουμε τις συνέπειες της ατέλειας. Αλλά καθώς αποκτούμε ακριβή γνώση για τον καλοσυνάτο, στοργικό και λογικό ουράνιο Πατέρα μας, λαβαίνουμε τη διαβεβαίωση ότι είμαστε πολύτιμοι στα μάτια του. Ο Θεός μπορεί να γίνει ο καλύτερος Φίλος και Εκπαιδευτής μας. Αν καλλιεργούμε προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό, εκείνος ποτέ δεν θα μας απογοητεύσει. «Εγώ, ο Ιεχωβά, είμαι ο Θεός σου», λέει ο Δημιουργός μας, «Εκείνος που σε διδάσκει για την ωφέλειά σου, Εκείνος που σε κάνει να βαδίζεις στην οδό στην οποία πρέπει να περπατάς».—Ησαΐας 48:17.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους. Για παράδειγμα: Η Μάρα ήταν ήδη εξασθενημένη από μακροχρόνια κατάθλιψη όταν έχασε το μοναχογιό της σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Κυριεύτηκε από πανικό και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Εντούτοις, τώρα ξυπνάει νωρίς κάθε πρωί και φροντίζει για τις δουλειές του σπιτιού. Της αρέσει να ακούει μουσική και να βοηθάει άλλους. Η ελπίδα ότι «πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων» έχει αφαιρέσει ένα μέρος από τον πόνο που της έφερε ο τραγικός θάνατος του αγαπημένου της γιου και έχει ενισχύσει την πίστη της στον Θεό. (Πράξεις 24:15) Εφόσον η Μάρα ποτέ δεν ήθελε να γίνει όπως οι άγγελοι στον ουρανό, τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 37:11 άγγιξαν την καρδιά της: «Οι πράοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».

Μια άλλη Βραζιλιάνα, η Σάντρα, προσπαθούσε πολύ σκληρά να είναι η τέλεια μητέρα για τα τρία παιδιά της. Όπως ομολογεί η ίδια: «Ήμουν τόσο απασχολημένη ώστε, όταν ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά και ταυτόχρονα ανακάλυψα ότι ο σύζυγός μου διατηρούσε μια εξωσυζυγική σχέση, ούτε που σκέφτηκα να προσευχηθώ στον Θεό για βοήθεια». Πάνω στην απόγνωσή της, η Σάντρα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Τι τη βοήθησε να συνέλθει; Η εκτίμησή της για τα πνευματικά πράγματα. «Κάθε βράδυ, προτού κοιμηθώ, διαβάζω τη Γραφή και προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση εκείνων για τους οποίους μιλάει. Διαβάζω επίσης τα περιοδικά ΣΚΟΠΙΑ και ΞΥΠΝΑ!, και μου αρέσουν ιδιαίτερα οι βιογραφίες, επειδή με βοηθούν να νιώθω ικανοποιημένη με ό,τι έχω στη ζωή». Γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά είναι ο καλύτερός της φίλος, έχει μάθει να είναι συγκεκριμένη στις προσευχές της.

Ένα Μέλλον Χωρίς Απόγνωση

Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι τα ανθρώπινα παθήματα είναι προσωρινά! Υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, τα παιδιά και οι ενήλικοι που είναι τώρα θύματα του εγκλήματος, της αδικίας ή της προκατάληψης θα είναι χαρούμενοι. Όπως προειπώθηκε σε έναν προφητικό ψαλμό, ο διορισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, «θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια, καθώς και τον ταλαιπωρημένο και τον αβοήθητο». Επίσης, «θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό, και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει». Πράγματι, «από την καταδυνάστευση και τη βία θα απολυτρώσει τις ψυχές τους, και το αίμα τους θα είναι πολύτιμο στα μάτια του».—Ψαλμός 72:12-14.

Ο καιρός της εκπλήρωσης αυτών των προφητικών λόγων είναι κοντά. Βρίσκετε ελκυστική τη σκέψη να ζείτε για πάντα πάνω στη γη υπό τέτοιες συνθήκες; Αν ναι, έχετε λόγους να είστε χαρούμενοι και να θεωρείτε πολύτιμη τη ζωή ως δώρο που προέρχεται από τον Θεό. Επιπλέον, αν μεταδίδετε αυτές τις παρηγορητικές Γραφικές υποσχέσεις σε άλλους, μπορείτε να φέρετε μεγάλη ευτυχία στη ζωή εκείνων που κραυγάζουν για βοήθεια σε αυτόν το σκληρό, άστοργο κόσμο.

  • Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15/9/2000

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA