Ο νεαρός Γιώργος με τον πατέρα του, Δήμο Λεβιθόπουλο, δημιουργό του «Αρχείου Ελληνικών Γραμμάτων Γεώργιος Λεβιθόπουλος», διαβάζουν το «Εθνος» της εποχής του 1940. Αυτές τις εφημερίδες και άλες παρόμοιες από την ιδια εποχή, εκθέτουν στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα Μερκούρη, στο Ίλιον με με τίτλο: «Ας μην ξεχνάμε και εκείνον τον Νοέμβρη – 1940».


Εμείς και λόγω δουλειάς, έχουμε πάντα μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ζητήματα Τύπου. Έτσι μια και δυο, ροβολήσαμε κατά Ίλιον μεριά την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα… Η πρόσβαση στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» Αγ. Φανουρίου 99, στο Ίλιον, 2^ος όροφος, δεν είναι δύσκολη. Ακόμα και με τη δημόσια συγκοινωνία μπορείτε να πάτε.. Προσέξτε όμως, η έκθεση λειτουργεί από τις 8:30 π.μ. – 3:00 μ.μ. και από 6:00 μ.μ. – 9:00 μ.μ.


Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε αυθεντικές εφημερίδες του 1940, αλλά και σπάνια ντοκουμέντα που αναφέρονται στη νίκη, αλλά και τη μεγάλη περιπέτεια από το 1940 έως και το 1944 που ακολούθησε και ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή μέσα από τη σιωπηρή «αφήγηση». Μόνο μια συμβουλή. Μην πάτε βιαστικά, αφιερώστε λίγο παραπάνω χρόνο να διαβάστε αρκετά από το περιεχόμενο των εφημερίδων.


Σίγουρα εκεί θα βρίσκεται ο συνεχιστής του έργου του πατέρα του, Δήμος Λεβιθόπουλος, με το Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων «Γεώργιος Λεβιθόπουλος». Άνετος, ευγενής, θα σας ξεναγήσει στην έκθεση προσωπικά και θα μυήσει στα μυστικά της έρευνας και του ρεπορτάζ. Ο Δήμος υπηρέτησε τον Τύπο ημερήσιο και περιοδικό, από θέσεις ευθύνης, αν και έχει χρόνια τώρα που με τη θέληση του αποχώρησε από την ενεργό δράση, όχι για να συνταξιοδοτηθεί γιατί είναι νέος ακόμα, αλλά για να μπορέσει να προσφέρει περισσότερα από άλλη, καλύτερη θέση.


Ο Δήμος είναι πολύ υπεύθυνος, σοβαρός, ευαίσθητος. Την μέρα που πήγαμε ασχολήθηκε πολύ με τον παππού Διονύση… Βρήκαν και κοινά σημεία παρά τη μεγάλη διαφορά της ηλικίας. Τους συνέδεε η… Πάτρα. Εκεί γεννήθηκε ο Δήμος και εκεί έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στη δημοσιογραφία καθώς εργάστηκε στις τοπικές ημερήσιες εφημερίδες… Εκεί πήγε και ο παππούς Διονύσης, ως πιτσιρικάς, για να μάθει και να γίνει ράφτης. Ήξεραν λοιπόν τόπους και περιοχές…


Ναι, τόλμησε να πει το δικό του μεγάλο όχι, σε έναν Τύπο που το βλέπουμε πολύ καθαρά, όσοι εργαστήκαμε στο παρελθόν γι’ αυτόν, έχει υπερβολικές απαιτήσεις, βάζοντας στο περιθώριο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και μόνο γι’ αυτό του αξίζει μεγάλος έπαινος. Εξάλλου η δουλειά που κάνει στο Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων, δουλειά μυρμηγκιού, θέλει να δει συνεχιστή το γιό του, Γιώργο… Όπως δείχνει και η ζωή, διαθέτει τα προσόντα και με το παραπάνω…


Και καθώς σε όλους μας αρέσει η κουβέντα που έχει βάση για να στηριχτεί και να είναι εποικοδομητική μπόρεσαν να βρουν πολλά πράγματα σε σχέση με την ιστορία και πώς αυτή καταγράφεται από τον Τύπο κάθε εποχή… Επισήμανση: Όταν αποφασίσετε να επισκεφθείτε την έκθεση στο Ίλιον (η είσοδος είναι ελεύθερη…) θα διαπιστώσετε και μόνοι σας πως ότι καταγράφεται εδώ, δεν έχει κανένα στοιχείο υπερβολής…


Είμαι βέβαιος πως θα σας αρέσει… Αρκεί, όπως είπα και στην αρχή αυτού του σημειώματος, να έχετε μια κάποια αγάπη στον Τύπο και την προσφορά του σε κάθε εποχή. Μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες μας, εκείνη την εποχή το μέγεθος των εφημερίδων ήταν τεράστιο, ήταν ασπρόμαυρες και διαφήμιζαν ως πολυσέλιδες τις εκδόσεις τους που ήταν 4σέλιδες ή 6σέλιδες… Αν δείτε πάνω του κι ένα δεύτερο χρώμα ή τετραχρωμία, αυτό ήταν εκδοτικός άθλος στον καιρό τους…