Είναι ωραίο να κάνεις έρευνα στο διαδίκτυο για τον τόπο που βρίσκεσαι και να πέφτεις πάνω σε ένα πολύ καλά δημοσίευμα του ΑΘΗΝΟΡΑΜΑΤΟΣ για το Αβινιόν. Διαβάζουμε: Στην αριστερή όχθη του Ροδανού ποταμού, η Αβινιόν στέκεται σαν περήφανη νύμφη, οχυρωμένη μέσα στα επιβλητικά τείχη των παλαιών παπικών ανακτόρων, που κάθε καλοκαίρι μετατρέπονται σε φυσικό σκηνικό για το διασημότερο Φεστιβάλ θεάτρου, χορού και μουσικής της Γηραιάς Ηπείρου.


Στην καρδιά του γαλλικού Νότου, στο σταυροδρόμι μεταξύ Προβάνς και Λανγκεντόκ, με εύκολη πρόσβαση στην κοσμική Κυανή Ακτή, τις Κάννες, το Μόντε Κάρλο, τη Νίκαια και τη Μασσαλία, η Αβινιόν αποτελεί ιδανικό πέρασμα-σταθμό για τους ταξιδιώτες της μαγευτικής νότιας γαλλικής ζώνης, που εκτείνεται μεταξύ Ισπανίας και Ιταλίας. Το εκτυφλωτικό φως του ήλιου, το μεσογειακό της κλίμα, με τις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και τους ισχυρούς ανέμους, κυρίως όμως το θερινό φεστιβάλ της, προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.


Ανθηρό πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, έφτασε στο απόγειό της τον 14ο αιώνα -κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης "παπικής αιχμαλωσίας" της, όταν δηλαδή οι εθνικοθρησκευτικές συγκρούσεις οδήγησαν στη μετοικεσία της Αγίας Έδρας από τη Ρώμη στην Αβινιόν υπό την πιεστική "προστασία" του αυτοκράτορα της Γαλλίας. Επτά κατά σειρά διαδοχικοί Γάλλοι πάπες κατέστησαν την Αβινιόν έδρα τους και παπική κτήση μέχρι την απελευθέρωσή της επί Γαλλικής Επανάστασης.


Οι θρησκευτικοί κατακτητές όμως της χάρισαν το μεγαλείο μιας "δεύτερης Ρώμης". Για το περίφημο γοτθικό Παπικό Ανάκτορο, που πολλοί θεωρούν το πιο μεγάλο κι όμορφο σπίτι του κόσμου, ο συγγραφέας Προσπέρ Μεριμέ έγραφε χαρακτηριστικά: "Περισσότερο φρούριο τυράννου παρά κατοικία του απεσταλμένου του Θεού". Ναι, είναι πράγματι εντυπωσιακό…


Σήμερα η Αβινιόν διατηρεί ακέραια την αίγλη του αλλοτινού μεγαλείου της. Ένας περίπατος στα στενά δρομάκια της αρκεί για να σας πείσει. Χαρακτηριστικά αξιοθέατα: Η ερειπωμένη γέφυρα Πον Σεν Μπενεζέ ( πιο γνωστή ως Πον ντ' Αβινιόν ) είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Δυστυχώς, η πανέμορφη γέφυρα καταστράφηκε τον 17ο αιώνα, όταν τα ορμητικά νερά του Ροδανού γκρέμισαν το μεγαλύτερο μέρος της.


Το μεγαλύτερο γοτθικό παλάτι της Ευρώπης, το Παπικό Ανάκτορο ( άρχισε να χτίζεται το 1334 ) δεσπόζει περίοπτα στην κορυφή της ιστορικής πόλης, με μια καταπληκτική θέα στον ποταμό. Εμφανή παραμένουν τα σημάδια από τις λεηλασίες που υπέστη επί Γαλλικής Επανάστασης, αλλά η πολύτιμη ταπισερί Γκομπλέν είναι από τα ομορφότερα σωζόμενα δείγματα υφαντικής του 1500.


Απέναντι ακριβώς, μπορείτε να θαυμάσετε το Πτι Παλέ, με τους εξαιρετικούς πίνακες μεσαιωνικής ζωγραφικής και τα υπέροχα γλυπτά. Ανάμεσά τους, ο περίφημος πίνακας του Μποτιτσέλι "Η Παναγία και το Βρέφος". Προτείνουμε επίσης μιαν επίσκεψη στο Μουσείο Ανγκλαντόν, όπου θα δείτε έργα των Πικάσο, Σεζάν, Μανέ, καθώς επίσης και τα "Βαγόνια του τρένου" του Βαν Γκογκ ( κάτοικος για μια περίοδο της γειτονικής Αρλ ), τον μοναδικό πίνακα του ζωγράφου που έχει παραμείνει στην περιοχή.

Της Ιλειάνας Δημάδη από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Δεν έχω υλικό για να εικονογραφήσω τη σημερινή ανάρτηση. Προτιμώ κάτι από τις βόλτες μας στο Αβινιόν της Γαλλίας, μέρες όμορφες που ζούμε εδώ μια γεμάτη εβδομάδα. Αύριο το απόγευμα επιστρέφουμε στη βάση μας, παίρνοντας μαζί μας πολλές όμορφες αναμνήσεις.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/04/2017

Κοντεύαμε να το ξεχάσουμε. Έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους στον καιρό της κρίσης. Κι όμως «To δώρο Πάσχα είναι κατοχυρωμένο για όλους τους εργαζόμενους ιδιωτικού τομέα στην ελληνική επικράτεια, από την Εθνική Γενική ΣΣΕ». Αυτό ισχύει όπως αναφέρει η ΓΣΕΕ και το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων της Συνομοσπονδίας (ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ), στην ενημέρωση τους προς τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα για το δώρο Πάσχα.

Ειδικότερα, δώρο Πάσχα δικαιούνται να λάβουν, από τον εργοδότη τους, όλοι οι μισθωτοί που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου, ενώ για τον υπολογισμό του ποσού λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος αμοιβής των μισθωτών, δηλαδή αν αμείβονται με ημερομίσθιο ή με μισθό και το χρονικό διάστημα που υπολογίζεται αρχίζει από την 1 Ιανουαρίου μέχρι 30 Απριλίου κάθε έτους.

Κι αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε τι ισχύει σχετικά με αυτό: Έτσι εάν διήρκεσε ολόκληρο το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δικαιούται να λάβει μισό μηνιαίο μισθό αν αμείβεται με μισθό και 15 ημερομίσθια αν αμείβεται με ημερομίσθιο.

Το δώρο Πάσχα καταβάλλεται την Μεγάλη Τετάρτη ή και νωρίτερα, ενώ παρακρατούνται εισφορές υπέρ του ΙΚΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών. Επίσης, δεν επιτρέπεται να καταβληθεί σε είδος, αλλά μόνο σε χρήμα.

Πώς υπολογίζεται αυτό; Λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό του δώρου Πάσχα: Ο χρόνος υποχρεωτικής αποχής από την εργασία των γυναικών πριν και μετά τον τοκετό.

Tο χρονικό διάστημα κατά το οποίο εργαζόμενος σπουδαστής έλαβε σπουδαστική άδεια προκειμένου να συμμετάσχει σε εξετάσεις. Ο χρόνος άδειας λουτροθεραπείας, εφόσον υπάρχει γνωμάτευση από ασφαλιστικό οργανισμό.

Αν ο μισθωτός ασθένησε κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα θα αφαιρεθούν μόνο οι ημέρες που έλαβε επίδομα ασθενείας από τον ασφαλιστικό φορέα. Παράδειγμα: Αν ένας μισθωτός απουσίασε από την εργασία του λόγω ασθένειας 60 μέρες και πήρε επίδομα ασθενείας από το ασφαλιστικό του ταμείο μόνο για 40 ημέρες, θα αφαιρεθούν από το χρονικό διάστημα της εργασιακής σχέσης μόνο οι 40 ημέρες για τις οποίες επιδοτήθηκε και όχι οι 60.

Δεν υπολογίζονται οι μέρες κατά τις οποίες ο μισθωτός απείχε από την εργασία του αδικαιολόγητα ή λόγω άδειας χωρίς αποδοχές. Βάση του υπολογισμού του Δώρου Πάσχα, αποτελούν οι αποδοχές που πραγματικά καταβάλλονται στους μισθωτούς και γενικότερα οι τακτικές αποδοχές, εφόσον αυτές είναι ίσες ή ανώτερες των νομίμων.

Σε περίπτωση που η εργασιακή σχέση έχει λυθεί πριν από την παραπάνω ημερομηνία το δώρο Πάσχα υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές που καταβάλλονταν την ημέρα που λύθηκε η εργασιακή σχέση.

Στη έννοια των τακτικών αποδοχών περιλαμβάνονται ο μισθός ή το ημερομίσθιο, καθώς και κάθε άλλη παροχή (είτε σε χρήμα είτε σε είδος, όπως υπερεργασία, νόμιμη υπερωρία, επίδομα αδείας, επίδομα ισολογισμού, επιδόματα για τροφή, κατοικία, κτλ) εφόσον καταβάλλεται από τον εργοδότη σαν αντάλλαγμα της παρεχόμενης από τον μισθωτό εργασίας, τακτικά κάθε μήνα, ή κατ' επανάληψη περιοδικά σε ορισμένα διαστήματα του χρόνου.

Στις τακτικές αποδοχές συνυπολογίζεται και το επίδομα αδείας. Συνεπώς ο μισθωτός θα λάβει το Δώρο Πάσχα προσαυξημένο με τον συντελεστή αδείας ο οποίος ανέρχεται σε 0,04166 π.χ. εργαζόμενος με δώρο Πάσχα 900 ευρώ, με την προσαύξηση του συντελεστή αδείας θα πρέπει να πάρει 938 ευρώ.

Η ΓΣΕΕ έχει δημιουργήσει μια νέα online εφαρμογή που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να υπολογίσουν μόνοι τους το Δώρο Πάσχα που δικαιούνται. Τώρα θα μου πείτε: Γιατί να ασχοληθεί η στήλη με ένα τέτοιο θέμα; Μα διότι απλά, με το πέρασμα του χρόνου μερικά πράγματα θεωρούνται σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να τα εξαφανίσουν… Μην τους κάνουμε τη χάρη!

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Διαλέξαμε, ύστερα από ενδελεχή έρευνα ένα πολύ όμορφο εστιατόριο στις όχθες του ποταμού Ρον που διασχίζει το Αβινιόν, το «Le Bercail» για το γεύμα αγάπης σχετικά με τα δυο χρόνια γάμου μας. Μαζί με τον Γιώργο και την Αστρίντ. Τι όμορφη παρέα!


Ναι, ήταν για μας κάτι όμορφο. Κάτι που θέλουμε να το έχουμε κάθε χρόνο αυτή την όμορφη συγκυρία καθώς γιορτάζουμε με τον καλύτερο τρόπο τα δύο χρόνια που είμαστε μαζί μαζί με τη Σούλα. Στιγμές όμορφες, μοναδικές, ευτυχισμένες αν μη τι άλλο…


Ο Γιώργος και η Αστρίντ, όλες αυτές τις ημέρες φροντίζουν να έχουμε πραγματικά το καλύτερο και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τη θυσία. Ξέρουμε πως δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, αλλά εκείνοι έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους, ώστε όλες οι μέρες να κυλούν όμορφα.


Το εστιατόριο που έχει ζωή από το 1965 δεν είχε πολυτέλεια, αλλά ξεχώριζε για την ομορφιά του, από το σημείο που είχε χτιστεί και τη στρατηγική που το δούλευαν εκείνοι που το διαχειρίζονταν. Εδώ δεν είναι ατέλειωτες ώρες ανοιχτό, όπως ίσως στην Ελλάδα.


Τα ωράρια λειτουργίας του ήταν σε εμφανές σημείο: Άνοιγε από τις 12 – 2 μ.μ. και μετά το απόγευμα από τις 7:30 – 9 μ.μ. Και όταν λέμε άνοιγε εννοούμε ότι μπορούσε να καθίσεις και να ζητήσεις να σε σερβίρουν. Οι τιμές του καλές και σε λογικά πλαίσια, ανάλογα με το περιβάλλον.


Φωτογράφισα λίγο τα πιάτα και το τραπέζι. Ήθελα να σας μεταφέρω ένα κάποιο κλίμα από την όλη διαδικασία. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι το προσπάθησα. Μετά το γεύμα ανεβήκαμε μια βόλτα στο πιο ψηλό σημείο του Αβινιόν να θαυμάσουμε την πόλη.


Αλλά γι’ αυτά θα δώσουμε φωτογραφίες αύριο. Ας μείνουμε σήμερα στα όρια μιας επετείου, όπως το θέλαμε από την αρχή αυτού του κομματιού. Το βράδυ στο σπίτι είχαν ετοιμάσει για μας, ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη. Γλυκό και σαμπάνια για την επέτειο των δύο χρόνων γάμου μας!


Πίσω από όλα αυτά είναι ο Γιώργος που όλες αυτές τις ημέρες προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να μας δώσει την φιλοξενία που ξεπερνάει τα όρια… Και τον ευχαριστούμε πολύ και εκείνον και την Αστρίντ γιατί πραγματικά κάθε στιγμή το εισπράττουμε αυτό…

Η φωτογραφία είναι χθεσινή, τραβηγμένη στην πόλη Καρπεντράς, που μας είχαν πάει βόλτα ο Γιώργος με την Αστρίντ, προκειμένου να τη γνωρίσουμε. Και ήταν πράγματι πολύ όμορφη. Αυτό εισπράξαμε τις λίγες ώρες που μείναμε εκεί…


Μαζί με τα αδέλφια μας, Γιώργο Αργυρόπουλο και τη σύζυγό του Αστρίντ έξω στην αγορά, όπου πήγαμε για να ψωνίσουμε μερικά πράγματα που χρειαζόμαστε. Η φιλοξενία τους είναι μοναδική… Ξεπερνάει οτιδήποτε μπορούσαμε να περιμένουμε.

Σήμερα κλείνουν δυο χρόνια από τότε που ενώσαμε τις ζωές μας με τη Σούλα. Αξίζει με αφορμή αυτή την επέτειο, να θυμηθούμε μερικά πράγματα από αυτόν τον γάμο. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Στιγμές μοναδικές, που πρέπει να τις ξαναδείς και να τις ξαναφέρεις μπροστά στη μνήμη σου..

Και πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι πολύ όμορφα σ’ αυτή τη σχέση. Έμαθα να μοιράζομαι πράγματα και να ζω την κάθε στιγμή, όχι πια μόνος μου, αλλά όπως ακριβώς της αξίζει μέσα σ’ ένα γάμο που στα μάτια του Ιεχωβά είναι ιερός και έχει την ευλογία του. Μαζί!

Ίσως ακούγεται απλό και εύκολο, αλλά έχοντας ζήσει τόσα χρόνια στον κόσμο και ακολουθώντας τα εγωιστικά πρότυπα του, δεν είναι καθόλου εύκολο στην εφαρμογή του.

Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια, ώστε να αλλάξεις παλιές συνήθειες… Αλλά ευχαριστώ τη Σούλα και την επίγεια οργάνωση του Ιεχωβά που μέσα από τη βοήθεια που μου πρόσφεραν απλόχερα, έμαθα να ακολουθώ αρχές, ουσιαστικές, που οδηγούν αναμφίβολα στην ευτυχία, όποια ευτυχία μπορεί να έχει κανείς σ’ αυτό το δύσκολο σύστημα πραγμάτων που από μόνο του δεν δίνει και πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Δυο χρόνια μετά αισθάνομαι καλά με μια ισορροπημένη αξιοζήλευτη αγάπη η οποία λείπει από πολλούς ανθρώπους γύρω μας.

Έμαθα πόσο σπουδαίο είναι να δίνεις χωρίς να αναμένεις ανταπόδοση και χαίρομαι να ζω με ενδιαφέρον κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει.

Αυτό το απολογιστικό σημείωμα, γράφεται στην πλατεία του ιστορικού κέντρου της πόλης του Αβινιόν που έχουμε έρθει κοντά στον αδελφό της, Γιώργο Αργυρόπουλο και τη σύζυγο του, Αστρίντ για να τους γνωρίσουμε και να περάσουμε μαζί τους μια γεμάτη εβδομάδα και κάτι, φιλοξενούμενοι τους.

Δεν τους ήξερα. Είχα μιλήσει μαζί τους στο τηλέφωνο, είχα ακούσει ιστορίες, αλλά καθώς ζούμε μαζί αυτές τις μέρες, κάθε μέρα, ανακαλύπτω δύο πολύ σπέσιαλ ανθρώπους, που θέλουν να μοιραστούν τα καλύτερα της πόλης τους μαζί μας, ώστε η εμπειρία μας από αυτή την επίσκεψη να είναι πολύ δυνατή.

Και μέχρι τώρα τα καταφέρνουν, καθώς υλοποιούν ένα πολύ δυνατό και γεμάτο πρόγραμμα που είχαν ετοιμάσει για μας. Πραγματικά χαίρομαι που έχω τέτοιους αδελφούς, πνευματικούς και σαρκικούς.

Σήμερα έχουμε σχεδιάσει ένα σπέσιαλ γεύμα που αξίζει στην περίσταση γιορτασμού της επετείου δύο χρόνων γάμου. Έχουμε βρει ήδη, ύστερα από έρευνα και το μαγαζί. Και προχθες στη βόλτα μας την απογευματινή το επισκεφθήκαμε να το δούμε από κοντά. Ναι, αξίζει τον κόπο.

Για μας είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε, μετά τον Ιεχωβά. Μάθαμε στα χρόνια αυτά να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο, αλλά να αγωνιζόμαστε καθημερινά για να κρατούμε ζωντανή αυτή την όμορφη σχέση. Ναι, είναι ένα δώρο από τον Ιεχωβά που αξίζει να διαφυλάξουμε με κάθε θυσία.

Κι αυτό μπορεί να προκύψει δίνοντας σημασία στα μικρά καθημερινά πράγματα που αφορούν εμάς, αλλά και τον καθένα προσωπικά. Με στοχαστικό ενδιαφέρον κάθε καινούρια μέρα, είναι μια όμορφη πρόκληση για να συμπεριλάβουμε στη δράση μας και την καθημερινότητα μας πράγματα που μας αφορούν.

Δυο χρόνια μετά, είμαι γεμάτος ενθουσιασμό, βέβαιος ότι κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ώστε να ποτίζουμε αυτή την όμορφη σχέση και να παραμένει ανθηρή, γεμάτη ενδιαφέρον, ώς την αιωνιότητα.

Το Châteauneuf-du-Pape είναι μια κοινότητα στο Vaucluse τμήμα στην Προβηγκία -Άλπεις-Κυανή Ακτή περιοχή στη νοτιοανατολική Γαλλία . Το χωριό βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα (1,9 μίλια) ανατολικά του Ροδανού και 12 χιλιόμετρα (7,5 μίλια) βόρεια της πόλης της Αβινιόν . Στην απογραφή του 2012 η κοινότητα είχε έναν πληθυσμό 2.179.


Ένα ερειπωμένο μεσαιωνικό κάστρο βρίσκεται πάνω από το χωριό και να κυριαρχεί στο τοπίο στα νότια. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα για τον Πάπα Ιωάννη XXII, τη δεύτερη από τους πάπες που διέμεναν στο Αβινιόν. Κανένας από τους επόμενουςς Πάπες του Αβινιόν έμεινε στο Châteauneuf, αλλά μετά το σχίσμα του 1378 η αντιπάπας Clement VII ζήτησε την ασφάλεια του κάστρου.


Με την αποχώρηση των Παπών το κάστρο πέρασε στον αρχιεπίσκοπο της Αβινιόν, αλλά ήταν πάρα πολύ μεγάλο και πάρα πολύ ακριβό για να διατηρηθεί και χρησιμοποιήθηκε ως πηγή πέτρας για τις οικοδομικές εργασίες στο χωριό. Κατά τη στιγμή της Επανάστασης τα κτίρια πωλήθηκαν και μόνο η ακρόπυργο διατηρήθηκε.


Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε μια προσπάθεια να κατεδαφίσει το ακρόπυργο με δυναμίτη, αλλά μόνο το βόρειο μισό καταστράφηκε, το νότιο μισό παρέμεινε άθικτο. Στοιχεία από την ιστορία του τόπου που ενδιαφέρουν έναν επισκέπτη... Κι εμείς μετά από έρευνα τα βρήκαμε.


Σχεδόν όλη η καλλιεργήσιμη γη έχει φυτευτεί με αμπέλια. Η κοινότητα είναι γνωστή για την παραγωγή του κόκκινου κρασιού που ταξινομούνται ως Châteauneuf-du-Pape ελεγχόμενη ονομασία προέλευσης η οποία παράγεται από σταφύλια που καλλιεργούνται στην κοινότητα Châteauneuf-du-Pape και σε τμήματα των τεσσάρων γειτονικών περιοχών.


Η πρώτη αναφορά του χωριού είναι σε λατινικό κείμενο από το 1094 που χρησιμοποιεί το όνομα Κάστρο Novo. Ο όρος castrum ή Κάστρο στο 11ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει ένα οχυρωμένο χωριό, και όχι ένα κάστρο ( castellum ). Η τρέχουσα γαλλική ονομασία της «Châteauneuf» (αγγλικά: «New Castle») προέρχεται από αυτό το πρώιμο λατινικό όνομα και όχι από το ερειπωμένο κάστρο του 14ου αιώνα που δεσπόζει πάνω από το χωριό.


Ακριβώς πάνω από έναν αιώνα αργότερα, το 1213 το χωριό αναφέρεται ως Castronovum Calcernarium . Άλλες νωρίς έγγραφα χρησιμοποιήσετε Castronovo Caussornerio ή Castrum Novum Casanerii . Η επίσημη γαλλική ονομασία έγινε Châteauneuf Calcernier. Η λέξη «Calcernier» προέρχεται από την παρουσία σημαντικών κλιβάνους ασβέστη στο χωριό.

Σήμερα σας έχουμε μια εντελώς ξεχωριστή ανάρτηση... Δεν θα μιλήσουμε για μας, δεν θα δείτε ανθρώπους, μόνο την ανθισμένη φύση που έχει πάντα μια ξεχωριστή ομορφιά αυτός τον καιρό... Από τη Γαλλία φυσικά, όπου φιλοξενούμαστε αυτόν τον καιρό...


Παρακολουθώντας καθημερινά τις αναρτήσεις θα έχετε δει πως αυτές οι μέρες, οι πρώτες μας εδώ στη Γαλλία, στην πόλη Αβινιόν, ήταν βροχερές. Συμβαίνουν αυτά ετούτη την εποχή. Όμως λίγος ήλιος χρειάζεται να βγει για να φανούν όλα υπέροχα, διαφορετικά.


Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα είναι χθεσινές... Από τη βόλτα που κάναμε στον αδελφό της Αστρίν, τον Βανσάν... Μετά το φαγητό είχε τη διάθεση να πάμε μια βόλτα να μας γνωρίσει την περιοχή. Από εδώ είναι λοιπόν και αφορούν όλες την ανθισμένη φύση.


Μ' αρέσει αυτό, όταν πάω σε έναν τόπο που γνωρίζω πρώτη φορά... Η φύση είναι από τα πράγματα που με συναρπάζουν. Απομόνωσα λοιπόν οκτώ τέτοιες φωτογραφίες για να τις μοιραστώ μαζί σας... Και φυσικά αύριο θα επανέλθουμε και στους ανθρώπους.


Κοντινά πλάνα. Άνθη και μπουμπούκια από φυτά που δεν ξέρω πως τα λένε... Αλλά μου αρέσουν. Και μυρίζουν πολύ όμορφα, είναι η αλήθεια. Τα καταγράφω. Και είναι τόσο πολλά σ' αυτό το πάρκο του δήμου που είναι επισκέψιμο στον πολύ κόσμο.


Υπέροχες εικόνες. Γεμίζει το μάτι σου ομορφιά. Δεν έχεις διάθεση να απομακρυνθείς. Θέλεις να μείνεις εδώ όσο περισσότερο γίνεται... Κι ας ρίχνει ένα ψιλό χιονόνερο (αυτή την αίσθηση έχουμε...) κι ας κάνει κρύο ακόμα. Η άνοιξη είναι εδώ...


Εδώ να δεις αμπέλια! Δεν είναι υπερβολή τελικά αυτό που λένε για τους Γάλλους και τα κρασιά. Οργανωμένοι αμπελώνες αυτή την εποχή μόλις που "σκάνε" τα μπουμπούκια των νέων φύλλων... Πήγα κοντά το κινητό μου για να τα δω, καλύτερα..


Να κι ένα μακρινό πλάνο από ένα πολύ οργανωμένο αμπελώνα... Τέτοιους είδαμε πάρα πολλούς, όπως και οινοποιεία, είτε ιδιωτικά, είτε συνεταιριστικά... Ο Βανσάν μας τα εξηγούσε όλα. Ακόμα και πόσο καλό κάνουν στην ποιότητα του κρασιού οι πέτρες που έχουν μέσα.