Έτσι βλέπει η Σούλα Καψάλη πολλές μέρες τώρα, το χιονισμένο Βανκούβερ στην περιοχή που μένει... Στο προφίλ της ανεβάζει συνεχώς τέτοιες φωτογραφίες.


Με τον γιό της Στάθη που έφυγε νωρίς από αυτή τη ζωή. Άλλο ένα χτύπημα στη ζωή της... Κι όμως η Σούλα δεν το έβαλε κάτω. Συνεχίζει να υμνεί τον Ιεχωβά Θεό και να τον υπηρετεί.


Λίγο μετά το γάμο της με τον πρώτο σύζυγό της, Μίλτο. Η φωτογραφία πρέπει να τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Χάθηκε πολύ γρήγορα, άδικα, ενώ δούλευε μετανάστης σε μαγαζί.


Με τα παιδιά της Λίο και Αβραάμ... Η Σούλα ευτυχισμένη. Απλές όμορφες οικογενειακές στιγμές. Από αυτέ που δικαιούνται όλοι… Ιδιαίτερα η Σούλα που πέρασε πολλά…


Η ζωή θέλει και τα αστεία της. Οδηγός πάνω σε μια μεγάλη μηχανή, έστω και... σταματημένη. Τα ανοιχτά μυαλά δεν έχουν προβλήματα τέτοιου είδους…


Στον τάφο του Κάρολου Τέιζ Ρώσσελ... Πολλοί πάνε εκεί για να του αποτίσουν φόρο τιμής... Η Σούλα θεώρησε καλό να βάλει αυτή τη φωτογραφία στη σελίδα της…


Εδώ είναι το 1991, μια από τις φορές που η ίδια ήρθα στην Ελλάδα. Είναι η περιοχή της πειραϊκής. Ένα πανέμορφο μέρος όπου μπορείς να περπατήσεις και να απολαύσεις τη θάλασσα.


Οικογενειακές φωτογραφίες… Η γιαγιά Αγγελική, η μητέρα της Σούλας, πίσω ο παππούς Λεωνίδας, ο Σταθης της, ο Γρηγοράκος τους...

Σήμερα λέω να πάμε στον Καναδά. Στο πανέμορφο Βανκούβερ που το έζησα για δεκαπέντε ημέρες το 2015, οπότε και έκανα εδώ το γάμο μου με τη Σούλα στο σπίτι του Στήβ και της Εσθήρ… Και το κάνουμε αυτό το ταξίδι για να δούμε μια πολύ όμορφη εμπειρία μιας Ελληνίδας αδελφής μας που πήγε εκεί ως μετανάστρια με τον άνδρα της και τα παιδιά της και έχει, παρά τα χτυπήματα της μοίρα, μισώ αιώνα ζωής.

Η εμπειρία της Σούλας, έχει καταγραφεί από την ίδια… Με τον απλό δικό της τρόπο κι αυτό την κάνει ακόμα πιο σημαντική και σπουδαία, άξια μίμησης για άλους εμάς που υπηρετούμε τον ίδιο Θεό, τον ιεχωβά. Διαβάστε τη. Αξίζει:

Έχουν περάσει πολλές μέρες με χιόνια και τώρα δυο μέρες βρέχει. Πριν λίγες μέρες πήγα στην τράπεζα και εκεί έγινε το κάτι άλλο με ποια έννοια που δόθηκε η ευκαιρία να δώσω μαρτυρία σε κάποιο νεαρό μπροστά μου.

Με το χαμόγελο όπως πάντα είμαι το καλημέρισα και απορούσα πως του μίλησα. Του λέω «μιλάω σε όλο τον κόσμο λόγω της δουλειάς που κάνω». Και με ρώτησε τι κάνω του λέω «διδάσκω την Αγία γραφή», μου λέει τι είπες λέω «είμαι δασκάλα και διδάσκω την Αγία γραφή».

Με ρώτησε αν διδάσκω σε εκκλησία ή στο σχολείο του είπα όχι φυσικά του είπα Είμαι Μάρτης του Ιεχωβά και μιλάω στους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι στο δρόμο στο τηλέφωνο ή γράφοντας γράμματα.

Την ίδια στιγμή σκέφτηκα να του δώσω την κάρτα μας για περισσότερες πληροφορίες. Την πήρε την κράταγε με το κομπιούτερ και αμέσως με ρώτησε αν νομίζω ότι υπάρχει θεός, γιατί εγώ πιστεύω σε μία δύναμη.

Βέβαια του λέω η Αγία γραφή αναφέρει το όνομα του τον λένε Ιεχωβά ψαλμός 82:18. Και μου λέει ο θεός συγχωρεί, του λέω αν κάποιος κάνει κάτι χωρίς να το ξέρει ο θεός μας έδωσε μυαλό και μας είπε να το χρησιμοποιούμε, έχουμε και έναν βοηθό, την συνείδηση.

Μου λέει μιλάς σαν την γιαγιά μου. Με ξαναρωτάει ο Θεός συγχωρεί; Και απαντάω ναι γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε με την γνώση και κάνοντας μελέτη της Αγίας γραφής έχουμε ακριβή γνώση. Βέβαια κανένας δεν είναι τέλειος αλλά όλοι μπορούμε να διορθωθούμε.

Του ανέφερα την ελπίδα Αποκάλυψη21:3,4 Και γυρίζει και μου λέει: «Δηλαδή, ο Θεός συγχωρεί και μας δίνει ελπίδα για ένα σύντομο καλύτερο αύριο. Τον ρώτησα αν έχει γονείς, μου είπε η μαμά του είναι Κινέζα και ο μπαμπάς του Κορεάτης.

Ανοίγω την τσάντα μου και του δίνω ένα κινέζικο και ένα κορεάτικο φυλλάδιο, μου λέει μπορώ να έχω ένα ακόμα κορεάτικο και ένα κινέζικο μπορώ να έχω και κάτι στα εγγλέζικα και φυσικά του το δίνω. Στα μάτια μου φαινότανε 25 χρονών, πολύ ψηλό παλικάρι, καλοντυμένος.

Και πολύ ευγενικός… Ήρθε η ώρα να πάει να κάνει τη δουλειά του και εγώ περιμένω στη γραμμή. Τελείωσε γυρίζει κοντά μου και μου λέει μπορώ να σ' αγκαλιάσω του λέω «Ευχαρίστως». Τον αγκάλιασα και μου είπε «είσαστε αυτοί που πουλάτε τις ΣΚΟΠΙΕΣ;».

Όχι του λέω, δεν πουλάνε, δίνουμε στους ανθρώπους για να καταλάβουμε την Αγία γραφή με απλά λόγια. Μου λέει, κάποτε μου έδωσε κάποιος μια ΣΚΟΠΙΑ, αλλά δεν έδωσα σημασία. Υπόσχομαι ότι θα διαθέσω χρόνο να κοιτάξω τι λέει το site.

Έφυγε και πήγα στο ίδιο παράθυρο να με εξυπηρετήσει άνθρωπος το πρώτο πράγμα που μου είπε «τι ήτανε αυτό που του έδωσες;». Ανοίγω την τσάντα και του δίνω την κάρτα. Μου λέει είσαι Μάρτη στου Ιεχωβα, «ναι του λέω». Βάζει την κάρτα στο πλάι. Τελειώνει την δουλειά μου και μου λέει: Ξέρεις ποιος ήτανε αυτός που σε αγκάλιασε; Του λέω όχι. Μου λέει είναι καθηγητής πανεπιστημίου στο Βανκούβερ.

Και αρχίζει τις ερωτήσεις! Τι χαρτιά του έδωσες, βγάζω ένα φυλλάδιο και του το δίνω, συγχρόνως όλοι οι υπάλληλοι μου λέγανε «γεια σου κυρία Καψάλη». Μου λέει αυτός: «Όλοι σε ξέρουνε;» Λέω, θα δεις όταν τελειώσουμε, γιατί με ξέρουν όλοι,

Πήρε το φυλλάδιο, του έδωσα μερικές καραμέλες και μου λέει, τώρα κατάλαβα είσαι η κυρία με τις καραμέλες. Του λέω: Η καλοσύνη δεν κάνει κακό, κάνεις ένα καλό όνομα και όλος ο κόσμος σου μιλάει. Τον χαιρέτησα και έφυγα.

Πριν να βγω έξω απ' την τράπεζα με έπιασαν τα κλάματα κάτι πολύ δύσκολο για μένα και αισθάνομαι δύο χέρια να μ’ αγκαλιάζουν. Ήταν ο νεαρός που με βοήθησε στο παράθυρο. «Τι πάθατε κυρία Καψάλη;» Του λέω «τίποτα συγκινήθηκα γιατί μιλούσα για το Θεό». Μου πρότεινε νερό, καφέ, πορτοκαλάδα.

Του λέω όχι και γυρίζει και μου λέει «πρώτη φορά είδα άνθρωπο να κλαίει από χαρά γιατί μίλησε για το Θεό». Θα μείνει στην ιστορία, έτσι μου είπε. Του έκανε τρομερή εντύπωση. Όλα ξεκίνησαν από ένα χαμόγελο και μία καλημέρα και επειδή προθυμοποιήθηκα να βοηθήσω το παλικάρι μπροστά μου, να βάλει ένα τσιρότο στο χέρι, που το είχε ανάγκη.

Ο Ιεχωβά πάντα κάνει θαύματα και με αυτό τον τρόπο με ενθάρρυνε μία ακόμη φορά στις τόσες. Ευχαριστώ το Θεό Ιεχωβά που πάντα είναι δίπλα μας για να μας ενθαρρύνει.

• Γράφει η Σούλα Καψάλη από το Βανκούβερ του Καναδά