Γιατί Πρέπει να Γιορτάζουμε το Δείπνο του Κυρίου; Ας δούμε την άποψη της Αγίας Γραφής
Θα την έχετε δει σίγουρα αυτή την πρόσκληση όλο και κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά θα την έφερε στην πόρτα σας τις προηγούμενες μέρες… Αξιοποιήστε της κι ελάτε στην Ανάμνηση.
Ετούτη εδώ είναι η πρόσκληση της δικής μας εκκλησίας Αθήνα Αττική. Και λέει ξεκάθαρα ότι εμείς θα γιορτάσουμε και φέτος στον ημιώροφο του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ στο κέντρο της Αθήνας…
Και αυτή η γιορτή είναι παγκόσμια. Θα πραγματοποιηθεί σε όλο τον πλανήτη, όπου υπάρχουν πιστοί του Ιεχωβά Θεού… Γι’ αυτό και κρίνουμε σκόπιμο να γράψουμε μερικά πράγματα εδώ για να θυμηθούμε την περίσταση…
Σ’ αυτή την παγκόσμια εκστρατεία της πρόσκλησης συμμετείχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών… Έτσι μια τέτοια εικόνα, είμαστε σίγουροι ότι θα την είδατε στους δρόμους τις προηγούμενες μέρες…
Η ενέργεια που έκανε ο Ιησούς Χριστός τη νύχτα της 14ηςΝισάν του 33Κ.Χ. δεν ήταν απλώς ένα τυχαίο περιστατικό στη ζωή του. Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε αυτήν όταν έγραψε στους χρισμένους Χριστιανούς στην Κόρινθο, όπου εκείνο το υπόδειγμα εξακολουθούσε να τηρείται 20 και πλέον χρόνια αργότερα. Αν και ο Παύλος δεν ήταν με τον Ιησού και τους 11 αποστόλους το 33Κ.Χ., είναι βέβαιο ότι έμαθε από μερικούς αποστόλους τι συνέβη σε εκείνη την περίπτωση. Επιπλέον, ο Παύλος προφανώς έλαβε επιβεβαίωση διαφόρων πτυχών εκείνου του γεγονότος μέσω θεόπνευστης αποκάλυψης. Ο Παύλος είπε: «Εγώ έλαβα από τον Κύριο αυτό το οποίο και σας παρέδωσα, ότι ο Κύριος Ιησούς τη νύχτα κατά την οποία επρόκειτο να παραδοθεί πήρε ένα ψωμί και, αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και είπε: “Αυτό σημαίνει το σώμα μου που είναι για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου”. Και με το ποτήρι έκανε το ίδιο, αφού δείπνησε, λέγοντας: “Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό, όποτε το πίνετε, σε ανάμνησή μου”».—1Κορινθίους 11:23-25.Ο Ευαγγελιστής Λουκάς επιβεβαιώνει ότι ο Ιησούς πρόσταξε: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». (Λουκάς 22:19) Αυτά τα λόγια έχουν επίσης αποδοθεί: «Κάνετέ το για να με θυμάστε» (Η Νέα Διαθήκη Κατά το Βατικανό Χειρόγραφο [τα Τέσσερα Ευαγγέλια]) και «Κάντε το αυτό ως ενθύμημα για εμένα». (Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ [TheJerusalemBible]) Μάλιστα, αυτός ο εορτασμός συχνά αναφέρεται ως η Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Ο Παύλος τον αποκαλεί επίσης το Δείπνο του Κυρίου—ένας κατάλληλος προσδιορισμός, εφόσον ήταν βράδυ όταν εγκαινιάστηκε. (1Κορινθίους 11:20) Οι Χριστιανοί έχουν την εντολή να γιορτάζουν το Δείπνο του Κυρίου. Αλλά γιατί εγκαινιάστηκε αυτή η γιορτή;
Γιατί Εγκαινιάστηκε
Ένας λόγος για τον οποίο εγκαινιάστηκε η Ανάμνηση αφορούσε έναν σκοπό που εξυπηρετούσε ο θάνατος του Ιησού. Εκείνος πέθανε ως υποστηρικτής της κυριαρχίας του ουράνιου Πατέρα του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Χριστός απέδειξε ψεύτη τον Σατανά τον Διάβολο, ο οποίος είχε κατηγορήσει ψευδώς τους ανθρώπους ότι υπηρετούν τον Θεό μόνο με ιδιοτελή κίνητρα. (Ιώβ 2:1-5) Το γεγονός ότι ο Ιησούς πέθανε πιστός απέδειξε ψευδή αυτόν τον ισχυρισμό και έκανε την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται.—Παροιμίες 27:11.
Άλλος ένας λόγος για τον οποίο εγκαινιάστηκε το Δείπνο του Κυρίου ήταν για να μας υπενθυμίσει ότι, μέσω του θανάτου του ως τέλειου, αναμάρτητου ανθρώπου, ο Ιησούς “έδωσε την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς”. (Ματθαίος 20:28) Όταν ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε εναντίον του Θεού, έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή και όλες τις προοπτικές της. Ωστόσο, ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Πράγματι, «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». (Ρωμαίους 6:23) Ο εορτασμός του Δείπνου του Κυρίου μάς υπενθυμίζει τη μεγάλη αγάπη που έδειξε τόσο ο Ιεχωβά όσο και ο Γιος του σε σχέση με το θυσιαστικό θάνατο του Ιησού. Πόσο πρέπει να εκτιμούμε αυτή την αγάπη!
Πότε Πρέπει να Γιορτάζεται;
Αναφορικά με το Δείπνο του Κυρίου, ο Παύλος είπε: «Όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι, εξακολουθείτε να εξαγγέλλετε το θάνατο του Κυρίου, ωσότου αυτός έρθει». (1Κορινθίους 11:26) Οι χρισμένοι Χριστιανοί ως άτομα θα λάβαιναν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης μέχρι το θάνατό τους. Με αυτόν τον τρόπο, επρόκειτο να εξαγγέλλουν επανειλημμένα την πίστη τους σε αυτή την προμήθεια του Θεού—τη λυτρωτική θυσία του Ιησού—ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και του κόσμου.
Μέχρι πότε θα γιόρταζε το σώμα των χρισμένων Χριστιανών την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού; «Ωσότου αυτός έρθει», είπε ο Παύλος, εννοώντας προφανώς ότι αυτοί οι εορτασμοί θα συνεχίζονταν μέχρις ότου θα ερχόταν ο Ιησούς για να πάρει τους χρισμένους ακολούθους του στον ουρανό μέσω ανάστασης στη διάρκεια της “παρουσίας” του. (1Θεσσαλονικείς 4:14-17) Αυτό εναρμονίζεται με τα λόγια του Ιησού προς τους 11 όσιους αποστόλους: «Αν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι ξανά και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε και εσείς».—Ιωάννης 14:3.
Όταν ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνηση, αναφέρθηκε στο ποτήρι με το κρασί και είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Δεν πρόκειται πλέον να πιω από το γέννημα του κλήματος μέχρι εκείνη την ημέρα που θα το πίνω καινούριο στη βασιλεία του Θεού». (Μάρκος 14:25) Εφόσον ο Ιησούς δεν επρόκειτο να πίνει κατά γράμμα κρασί στον ουρανό, προφανώς είχε υπόψη του τη χαρά που συμβολίζει μερικές φορές το κρασί. (Ψαλμός 104:15· Εκκλησιαστής 10:19) Το να είναι μαζί στη Βασιλεία θα ήταν μια χαρωπή εμπειρία την οποία ο ίδιος και εκείνοι που ακολουθούσαν τα ίχνη του λαχταρούσαν με μεγάλη προσμονή.—Ρωμαίους 8:23· 2Κορινθίους 5:2.
Μήπως πρέπει να τηρείται η ανάμνηση του θανάτου του Ιησού σε μηνιαία, εβδομαδιαία ή και καθημερινή βάση; Όχι. Ο Ιησούς εγκαινίασε το Δείπνο του Κυρίου και θανατώθηκε την ημέρα του Πάσχα, το οποίο γιορταζόταν ως «ενθύμημα» της απελευθέρωσης του Ισραήλ από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513Π.Κ.Χ. (Έξοδος 12:14) Το Πάσχα τηρούνταν μόνο μία φορά το χρόνο, τη 14ηημέρα του Ιουδαϊκού μήνα Νισάν. (Έξοδος 12:1-6· Λευιτικό 23:5) Αυτό δείχνει ότι η ανάμνηση του θανάτου του Ιησού πρέπει να τηρείται μόνο τόσο συχνά όσο και το Πάσχα—ετησίως—όχι σε μηνιαία, εβδομαδιαία ή καθημερινή βάση.
Άρα λοιπόν, είναι κατάλληλο να γιορτάζουμε την Ανάμνηση ετησίως στις 14 Νισάν. Κάποιο σύγγραμμα λέει: «Οι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας αποκαλούνταν Τεσσαρεσκαιδεκατίτες [Οπαδοί της δεκάτης τετάρτης] λόγω του εθίμου που είχαν να γιορτάζουν το πάσχα [το Δείπνο του Κυρίου] πάντοτε στις 14 Νισάν. Αυτή η ημερομηνία θα μπορούσε να πέφτει Παρασκευή ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας».—Νέα Εγκυκλοπαίδεια Θρησκευτικής Γνώσης των Σαφ-Χέρζογκ (TheNewSchaff-HerzogEncyclopediaofReligiousKnowledge), Τόμος IV, σελίδα44.
Σχολιάζοντας τη συνήθεια που επικρατούσε το δεύτερο αιώναΚ.Χ., ο ιστορικός Γ.Λ.φονΜόσχαϊμ λέει ότι οι Τεσσαρεσκαιδεκατίτες γιόρταζαν την Ανάμνηση στις 14 Νισάν επειδή «θεωρούσαν ότι το παράδειγμα του Χριστού είχε την ισχύ νόμου». Κάποιος άλλος ιστορικός δηλώνει: «Το πρότυπο το οποίο ακολουθούσαν οι εκκλησίες των Τεσσαρεσκαιδεκατιτών της Μικράς Ασίας αποτελούσε συνέχεια εκείνου το οποίο είχε η εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Το 2οαιώνα, αυτές οι εκκλησίες, στο Πάσχα τους που τηρούσαν τη 14ηΝισάν, γιόρταζαν την απολύτρωση η οποία επιτεύχθηκε με το θάνατο του Χριστού».—Πατρολογική Μελέτη (StudiaPatristica), Τόμος V, 1962, σελίδα8.
Η Σημασία του Ψωμιού
Όταν ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνηση, «πήρε ένα ψωμί, είπε μια ευλογία, το έσπασε και το έδωσε [στους αποστόλους]». (Μάρκος 14:22) Το ψωμί που ήταν διαθέσιμο σε εκείνη την περίσταση ήταν το ίδιο που είχε μόλις χρησιμοποιηθεί για το Πάσχα. (Έξοδος 13:6-10) Εφόσον ψηνόταν χωρίς προζύμι, ήταν επίπεδο και τεμαχιζόταν εύκολα, γι’ αυτό και έπρεπε να το σπάζουν για να το μοιράζουν. Όταν ο Ιησούς πολλαπλασίασε θαυματουργικά κάποια ψωμιά για μερικές χιλιάδες άτομα, είχαν και αυτά τέτοια μορφή, διότι τα έσπασε ώστε να μπορέσουν να τα μοιράσουν. (Ματθαίος 14:19· 15:36) Προφανώς, λοιπόν, το σπάσιμο του ψωμιού της Ανάμνησης δεν είχε κάποια πνευματική σημασία.
Αναφορικά με το ψωμί που χρησιμοποιήθηκε κατά την εγκαινίαση της Ανάμνησης, ο Ιησούς είπε: «Αυτό σημαίνει το σώμα μου που είναι για χάρη σας». (1Κορινθίους 11:24· Μάρκος 14:22) Το ψωμί ήταν κατάλληλο να είναι άζυμο. Γιατί; Επειδή το προζύμι μπορεί να υποδηλώσει κακία, πονηρία ή αμαρτία. (1Κορινθίους 5:6-8) Το ψωμί αντιπροσώπευε το τέλειο, αναμάρτητο ανθρώπινο σώμα του Ιησού, το οποίο προσφερόταν κατάλληλα ως λυτρωτική θυσία. (Εβραίους 7:26· 10:5-10) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το έχουν αυτό υπόψη τους και ακολουθούν το προηγούμενο που έθεσε ο Ιησούς με το να χρησιμοποιούν άζυμο ψωμί στους εορτασμούς της Ανάμνησης. Σε μερικές περιπτώσεις, χρησιμοποιούν Ιουδαϊκά ματσόθ χωρίς καρυκεύματα και πρόσθετα υλικά, όπως είναι τα κρεμμύδια ή τα αβγά. Ειδάλλως, άζυμο ψωμί μπορεί να παρασκευαστεί με μια μικρή ποσότητα αλευριού ολικής άλεσης (σταρένιο, όπου είναι δυνατόν) το οποίο ανακατεύεται με λίγο νερό. Το ζυμάρι πρέπει να πλάθεται για να πάρει λεπτό σχήμα και μπορεί να ψηθεί σε ταψί αλειμμένο με λίγο λάδι μέχρι να γίνει το ψωμί στεγνό και τραγανό.
Η Σημασία του Κρασιού
Αφού τους πρόσφερε το άζυμο ψωμί, ο Ιησούς πήρε ένα ποτήρι, «έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή και το έδωσε [στους αποστόλους] και ήπιαν όλοι από αυτό». Ο Ιησούς εξήγησε: «Αυτό σημαίνει το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί για χάρη πολλών». (Μάρκος 14:23, 24) Τι βρισκόταν στο ποτήρι; Κρασί που είχε υποστεί ζύμωση, όχι απλός χυμός σταφυλιών. Όταν οι Γραφές αναφέρονται στο κρασί, δεν εννοούν το χυμό σταφυλιών ο οποίος δεν έχει υποστεί ζύμωση. Λόγου χάρη, το κρασί που έχει υποστεί ζύμωση, όχι ο χυμός των σταφυλιών, θα έσκιζε τα «παλιά ασκιά», όπως είπε ο Ιησούς. Επίσης, οι εχθροί του Χριστού τον κατηγόρησαν ως “οινοπότη”. Αυτή θα ήταν κατηγορία άνευ ουσίας αν ο “οίνος” ήταν απλός χυμός σταφυλιών. (Ματθαίος 9:17· 11:19) Κρασί έπιναν κατά τον εορτασμό του Πάσχα, και ο Χριστός το χρησιμοποίησε όταν εγκαινίασε την Ανάμνηση του θανάτου του.
Μόνο το κόκκινο κρασί αποτελεί κατάλληλο σύμβολο αυτού που αντιπροσωπεύει το περιεχόμενο του ποτηριού, δηλαδή του χυμένου αίματος του Ιησού. Ο ίδιος είπε: «Αυτό σημαίνει το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί για χάρη πολλών». Επίσης, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «[Εσείς οι χρισμένοι Χριστιανοί] γνωρίζετε ότι δεν ελευθερωθήκατε με φθαρτά πράγματα, με ασήμι ή χρυσάφι, από το άκαρπο είδος της πατροπαράδοτης διαγωγής σας. Αλλά ελευθερωθήκατε με πολύτιμο αίμα, όμοιο με το αίμα ενός αρνιού που δεν έχει ψεγάδια και κηλίδες, ναι, του Χριστού».—1Πέτρου 1:18, 19.
Κρασί από κόκκινα σταφύλια ήταν χωρίς αμφιβολία το είδος του κρασιού που χρησιμοποίησε ο Ιησούς όταν εγκαινίασε την Ανάμνηση. Μερικά σύγχρονα κόκκινα κρασιά, όμως, δεν είναι αποδεκτά επειδή είναι ενισχυμένα με κονιάκ ή άλλα οινοπνευματώδη ποτά ή τους έχουν προστεθεί βότανα και αρωματικά συστατικά. Το αίμα του Ιησού ήταν επαρκές και δεν χρειαζόταν καμία πρόσθετη ουσία. Συνεπώς, κρασιά όπως το πορτό, το σέρι και το βερμούτ δεν θα ήταν κατάλληλα. Το ποτήρι της Ανάμνησης πρέπει να περιέχει κόκκινο, μη ενισχυμένο κρασί χωρίς γλυκαντικά πρόσθετα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σπιτικό, κόκκινο κρασί από σταφύλια χωρίς γλυκαντικά πρόσθετα, καθώς και κρασιάόπως το κόκκινο Βουργουνδίας και το κλαρέ.
Όταν εγκαινίασε αυτό το δείπνο, ο Ιησούς δεν έκανε κάποιο θαύμα, μετατρέποντας τα εμβλήματα στην κατά γράμμα σάρκα και στο κατά γράμμα αίμα του. Η βρώση ανθρώπινης σάρκας και η πόση αίματος θα ήταν κανιβαλισμός, παραβίαση του νόμου του Θεού. (Γένεση 9:3, 4· Λευιτικό 17:10) Ο Ιησούς εξακολουθούσε να έχει ολόκληρο το σάρκινο σώμα του καθώς και όλο το αίμα του. Το σώμα του προσφέρθηκε ως τέλεια θυσία και το αίμα του χύθηκε το επόμενο απόγευμα της ίδιας Ιουδαϊκής ημέρας, της 14ηςΝισάν. Συνεπώς, το ψωμί και το κρασί της Ανάμνησης αποτελούν εμβλήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τη σάρκα και το αίμα του Χριστού.
Η Ανάμνηση—Ένα Γεύμα Συμμετοχής
Όταν ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνηση, κάλεσε τους πιστούς αποστόλους του να πιουν από ένα κοινό ποτήρι. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου λέει: «[Ο Ιησούς] πήρε ένα ποτήρι και, αφού είπε μια ευχαριστήρια προσευχή, τους το έδωσε λέγοντας: “Πιείτε από αυτό, όλοι σας”». (Ματθαίος 26:27) Η χρήση “ενός ποτηριού”, και όχι πολλών, δεν δημιουργούσε πρόβλημα, εφόσον σε εκείνη την περίπτωση μόνο 11 συμμετέχοντες βρίσκονταν προφανώς σε ένα και μόνο τραπέζι και μπορούσαν εύκολα να περιφέρουν το ποτήρι μεταξύ τους. Φέτος, εκατομμύρια άτομα θα συναχθούν για το Δείπνο του Κυρίου σε 94.000 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια. Με τόσο πολλά άτομα συγκεντρωμένα για τον εορτασμό το ίδιο βράδυ, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί μόνο ένα ποτήρι για όλους. Ωστόσο, η αρχή τηρείται σε μεγάλες εκκλησίες με τη χρήση μερικών ποτηριών ώστε να μπορεί να γίνει η περιφορά τους σε όλο το ακροατήριο μέσα σε λογικό χρόνο. Παρόμοια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερα από ένα πιάτα για το ψωμί. Τίποτε στις Γραφές δεν δείχνει ότι αυτό καθαυτό το ποτήρι πρέπει να έχει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο. Ωστόσο, το ποτήρι και το πιάτο πρέπει να αντανακλούν την αξιοπρέπεια της περίστασης. Είναι σοφό να αποφύγουμε να γεμίσουμε το ποτήρι τόσο πολύ ώστε να υπάρχει κίνδυνος να χυθεί το κρασί κατά την περιφορά.
Μολονότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερα από ένα πιάτα με ψωμί και ποτήρια με κρασί, η Ανάμνηση είναι γεύμα συμμετοχής. Στον αρχαίο Ισραήλ, μπορούσε κανείς να προσφέρει γεύμα συμμετοχής φέρνοντας ένα ζώο στο αγιαστήριο του Θεού, όπου το έσφαζαν. Μέρος του ζώου καιγόταν στο θυσιαστήριο, ένα τμήμα δινόταν στον ιερέα που είχε υπηρεσία και άλλο ένα τμήμα στους ιερείς γιους του Ααρών, ενώ ο προσφέρων και το σπιτικό του μετείχαν στο γεύμα. (Λευιτικό 3:1-16· 7:28-36) Και η Ανάμνηση, επίσης, είναι γεύμα συμμετοχής επειδή υπάρχουν διάφοροι συμμετέχοντες.
Ο Ιεχωβά περιλαμβάνεται σε αυτό το γεύμα συμμετοχής ως ο Εμπνευστής της διευθέτησης. Ο Ιησούς είναι η θυσία και οι χρισμένοι Χριστιανοί λαβαίνουν από τα εμβλήματα ως συμμετέχοντες. Το ότι τρώνε στο τραπέζι του Ιεχωβά υποδηλώνει ότι οι συμμετέχοντες έχουν ειρήνη μαζί του. Γι’ αυτό, ο Παύλος έγραψε: «Το ποτήρι της ευλογίας το οποίο ευλογούμε, δεν είναι συμμετοχή στο αίμα του Χριστού; Το ψωμί το οποίο σπάζουμε, δεν είναι συμμετοχή στο σώμα του Χριστού; Επειδή υπάρχει ένα ψωμί, εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα, γιατί όλοι τρώμε από αυτό το ένα ψωμί».—1Κορινθίους 10:16, 17.
Το Δείπνο του Κυρίου αποτελεί τη μόνη ετήσια γιορτή που τηρούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κάτι τέτοιο είναι κατάλληλο επειδή ο Ιησούς πρόσταξε τους ακολούθους του: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». Κατά την Ανάμνηση, θυμόμαστε το θάνατο του Ιησού, έναν θάνατο που υποστήριξε την κυριαρχία του Ιεχωβά. Όπως έχουμε επισημάνει, σε αυτό το γεύμα συμμετοχής το ψωμί συμβολίζει το θυσιασμένο ανθρώπινο σώμα του Χριστού και το κρασί το χυμένο αίμα του. Ωστόσο, πολύ λίγοι λαβαίνουν από τα εμβλήματα—το ψωμί και το κρασί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έχει η Ανάμνηση πραγματικό νόημα για τα εκατομμύρια των ατόμων που δεν είναι συμμέτοχοι σε αυτήν; Πράγματι, τι πρέπει να σημαίνει για εσάς το Δείπνο του Κυρίου;
Φέτος, λοιπόν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ετοιμάζονται να συναθροιστούν με όλους όσους θέλουν να θυμηθούν το θάνατο του Ιησού. Προσκαλείστε θερμά να παρευρεθείτε μαζί τους σε αυτή την περίσταση. Σας παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά της περιοχής σας για να μάθετε την ώρα και την τοποθεσία. Δεν θα τηρήσουν αυτή την επέτειο το πρωί ή το απόγευμα, αλλά το βράδυ μετά τη δύση του ήλιου. Γιατί; Επειδή, σύμφωνα με τη Γραφή, πρόκειται για «δείπνο». (1Κορινθίους 11:20, 25) Το βράδυ της Τετάρτης 23 Μαρτίου 2016 είναι φέτος η επέτειος της βραδιάς κατά την οποία ο Ιησούς ξεκίνησε αυτόν τον ιδιαίτερο εορτασμό πριν από 1.978 χρόνια. Τότε επίσης αρχίζει η ίδια ημέρα, η 14ηΝισάν, κατά την οποία πέθανε ο Ιησούς. Υπάρχει καλύτερη ημέρα για να θυμηθούμε το θάνατό του;
- Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 2003 15/2
Σχόλια (0)