Μερικά θέματα από τη σημερινή επικαιρότητα... Πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Εδώ η ΒΡΑΔΥΝΗ, στηρίζει βεβαίως την κυβέρνηση, αλλά δεν διστάζει να αναφερθεί στο πρόβλημα που την αγγίζει και την ίδια, πιο πολύ όμως τον επαρχιακό τύπο...

Η τρομοκράτηση των πολιτών συνεχίζει να είναι μέρος της καθημερινότητας. Δείτε τον σημερινό τίτλο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Φόβος και τρόμος η υπερφορολόγηση, που δεν έχει μέτρο, πλέον...

Σαν με κιμωλία γραμμένος ο τίτλος στον πίνακα διδασκαλίας ο πρωτοσέλιδος τίτλος της ΑΥΓΗΣ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς παρακολουθεί από κοντά τις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ που επικυρώνουν την απεργία των καθηγητών...

Το γνωστό συμπαγές μπετόν αρμέ, παραλλάσσει στον τίτλο της η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ σε όλη την Ελλάδα που αντιτάσσονται στην επιστράτευση... Και κάτι ακόμα από τον πλάγιο τίτλο της: Επαφές με όλα τα κόμματα κόντρα με την ΑΔΕΔΥ προτάσσει η ΟΛΜΕ.

Με μια... εξίσωση επιχειρεί στον τίτλο της η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ να δώσει το κλίμα που επικρατεί στις γενικές συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ. Εσείς βεβαίως που ενημερώνεστε από την T.V. μην περιμένετε να τις δείτε τέτοιες αποφάσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση...

Η ΕΣΤΙΑ βρίσκει άλλη μια αφορμή να επιτεθεί στους συνδικαλιστές που μέσα σ' αυτό το γενικό κλίμα “σωτηρίας”, όπως το αντιλαμβάνονται οι αρθρογράφοι της, υπάρχουν συνδικάτα που αντιδρούν να προσαρμοστούν και υπερασπίζονται, όπως έχουν υποχρέωση, τα δικαιώματα των εργαζομένων που εκπροσωπούν...

Από την ΠΑΤΡΙΔΑ του Ηρακλείου Κρήτης ο τίτλος... Για φαντάσου στην Κρήτη που αρέσκεται να... παινεύεται για τη δημοκρατικότητα της, το πρώτο όχι των καθηγητών στη Γ.Σ. της τοπικής ΕΛΜΕ. Ώρες – ώρες ντρέπομαι για τον τόπο καταγωγής μου...

Κατά τα άλλα η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ προβληματίζεται αν οι Κρήτες έχουν έρθει από την Αφρική ή της Μέση Ανατολή... Και υιοθετεί την έρευνα αμερικανικού πανεπιστημίου που δείχνει ότι το DNA των σημερινών κατοίκων του Οροπεδίου Λασιθίου είναι πανομοιότυπο με αυτό των Μινωιτών... Τι λες βρε παιδί μου!... Φοβερό, ώστε να αξιολογηθεί και να γίνει πρώτο θέμα...

Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις να καταρρίπτονται μικρά ρεκόρ. Το επισημαίνουμε κάθε 10.000 νέα χτυπήματα – επισκέψεις από μοναδικές – ξεχωριστές Ι.Ρ. σ' αυτό το Site. Τον τελευταίο καιρό λόγω, ίσως και λόγο του εύλογου ενδιαφέροντος για τα θέματα Παιδείας στα οποία έχουμε στρέψει τη ματιά μας οι καθημερινές επισκέψεις αυξάνουν επικίνδυνα...

Μέχρι και... 1.000 είχαμε μέσα σε μια μέρα! Και πρέπει να πω ότι το φαινόμενο χρήζει παραπέρα έρευνας και μελέτης. Διότι το Site αυτό δεν το χαρακτηρίζει η δημοφιλία...

Δεν έχει διαφημιστεί πουθενά και ούτε είναι γνωστό πέρα από τις αναρτήσεις που μεταφέρονται και στο Fecebook δημιουργώντας ένα εν δυνάμει μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό...

Ωστόσο είναι γεγονός και ως τέτοιο τα καταγράφουμε. Ως διαχειριστής αυτό του Site χειρίζομαι με μεγάλη προσοχή τη θεματολογία του. Νομίζω όμως, ότι το γεγονός πως αυτό το κάνουμε καθημερινά είναι μια απόδειξη ότι επιβραβεύεται η σταθερότητα και ο διακριτικός τρόπος που προσεγγίζει τα ζητήματα θέτοντας υπόψη απόλυτα και την προσωπική ματιά.

Ακόμα και τώρα, σε ότι αφορά την εκπαίδευση, που υιοθετούμε άρθρα που φέρουν την υπογραφή άλλων εκείνο που πρυτανεύει είναι η αλήθεια και όχι ο φανατισμός που δημιουργεί προβλήματα στο να κατανοήσει κανείς καλύτερα τα ζητήματα...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ καταθέτει την ψυχή του κάθε φορά που επιχειρεί μια νέα ανάρτηση. Τα βήματα είναι υπολογισμένα. Δεν γίνονται τυχαία και δεν επενδύουμε στο εφήμερο κέρδος μιας αναγνωσιμότητας που δεν έχει κανένα μέλλον.

Οικοδομούμε με συνέπεια, σοβαρότητα και ερευνούμε όσο καλύτερα μπορούμε κάθε πληροφορία που δίνουμε στη δημοσιότητα. Αυτό θεωρούμε ότι είναι στα θετικά αυτού του Site κι αυτό επικροτούν οι αναγνώστες μας με το να έρχονται και να παραμένουν σ' αυτή την ιντερνετική γωνιά. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και στο μέλλον...

Άλλο ένα βίντεο για την άνοιξη. Παρμένο φέτος που κατέβηκα στο Ελληνικό Γορτυνίας. Μια μέρα πριν από την επιστροφή πήρα την κάμερα μου, βγήκα λίγο έξω στην εξοχή και κινηματογράφησα την όμορφη φύση. Την έντυσα και με μουσική και ιδού σας την παραδίδω...

Έξω από τη Βουλή των Ελλήνων χθες το απόγευμα, μετά τις 8, όταν όλα τα μπλοκ είχαν πλησιάσει το κτίριο του Κοινοβουλίου. Από διαφορετικές πλευρές, φυσικά. Μην ξεχάσουμε και... πάμε όλοι μαζί...

Οργανωμένη με δικά της πανό η Ένωση Γονέων της 6ης Δημοτικής Κοινότητας... Εντάξει ήταν λίγο μπερδεμένη η υπόθεση... Αντί για την πλατεία Κοραή, βρεθήκαμε λίγο πιο κάτω στην πλατεία Κλαυθμώνος...

Το πανό της ΑΣΓΜΕ... Ευτυχώς υπήρχαν τόσοι άνθρωποι για να το κρατήσουν. Ισχνή η ανταπόκριση των γονέων στο κάλεσμα της που ενισχύθηκε και από αυτά των Ενώσεων. Φοβερό όμως, αν το καλοσκεφτείς...

Πλατεία Συντάγματος προς Ερμού μεριά, όπου οι συγκεντρωμένοι ήταν πολλοί... Το ΚΚΕ που είχε συγκέντρωση για το ίδιο θέμα στην Ομόνοια φτάνοντας στο Σύνταγμα έστριψε προς το ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”. Μη βρεθούμε όλοι αντάμα...

Παρ' όλα αυτά και με δεδομένο ότι ο καιρός ήταν κακός, ψιλόβρεχε, ο κόσμος έδειξε τη συμπαράσταση του στον αγώνα των εκπαιδευτικών... Τουλάχιστον οι συνειδητοποιημένοι πολίτες. Που συνήθως είναι οι λίγοι, οι ψαγμένοι με τον εαυτό τους...

Με πικέτες οι γονείς της Ένωσης  Γονέων Νίκαιας αν και λίγοι, έκαναν αισθητή την παρουσία τους την πλατεία Κλαυθμώνος... Αναρωτιέμαι πόσο πιο χαμηλά πρέπει να φτάσουμε για να αρχίσουμε να αντιδρούμε;

Ανοιχτή επιστολή των καθηγητών προς τους μαθητές τους. Εξηγούν γιατί και πώς έφτσαν στην απεργία και γιατί δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα να είναι απέναντι τους. Διαβάστε την επιστολή:

Φίλε μαθητή/ φίλη μαθήτρια,

Θα ήθελα να σου εξηγήσω για ποιους λόγους αναγκαστήκαμε εμείς, οι καθηγητές σου, να ξεκινήσουμε αυτό τον δύσκολο απεργιακό αγώνα. Αυτό βέβαια δεν είναι αρκετό. Θα ήθελα να μάθω κι εγώ τη γνώμη σου, ιδίως αν είναι διαφορετική από τη δική μου. Σου ζητώ όμως πρώτα να ξοδέψεις δυο λεπτά για να με ακούσεις.

Σε συναντώ καθημερινά στην τάξη, ανταμώνουμε στους διαδρόμους και στις σκάλες, στη αυλή του σχολείου μας. Με ενώνουν μαζί σου κοινές έγνοιες για το μάθημα της ημέρας, οι χαρές και οι λύπες της σχολικής καθημερινότητας. Ακόμα κι αυτά που κάποιες στιγμές φαίνεται να μας χωρίζουν συχνά γίνονται αφορμή για να συνδεθούμε στενότερα.

Κάποιες φορές στο σχολείο κυριαρχεί η ένταση, οι κραυγές δυναμώνουν, οι παλάμες σφίγγουν, το βλέμμα αγριεύει. Θα έχει περάσει, ασφαλώς, από το νου σου ότι τις περισσότερες φορές αυτές οι συγκρούσεις έχουν τη ρίζα τους έξω από το σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, στην καθημερινή ζωή. Και υπάρχουν λόγοι γιʼ αυτό. Ιδίως στις μέρες μας, η επιβίωση συχνά γίνεται ένας καθημερινός εφιάλτης.

Οι γονείς συζητούν ολοένα στο σπίτι για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, για μεγαλύτερη φτώχεια, για το φόβο της απόλυσης. Οι μεγαλύτεροι φίλοι σου ομολογούν πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια όποια δουλειά, κι ας έχεις ένα σωρό πτυχία. Μόνη διέξοδο βλέπουν στη μετανάστευση. Αλλά και συ ο ίδιος παρατηρείς το χαρτζιλίκι σου να λιγοστεύει, το σπίτι σου μέρα τη μέρα να αδειάζει. Και την ίδια ώρα οι υπουργοί μας κάνουν λόγο για νέες περικοπές και νέα μέτρα, που σχεδιάζει να επιβάλει η τρόικα, ή για δημόσια περιουσία που πρέπει να ξεπουληθεί.

Αυτά, φίλοι μαθητές, είναι προβλήματα που κι εμείς οι καθηγητές σας αντιμετωπίζουμε, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Ο μισθός μας μειώθηκε μέχρι το μισό, το διδακτικό μας ωράριο αυξήθηκε, οι συνθήκες εργασίας χειροτέρεψαν, οι διορισμοί νέων εκπαιδευτικών σταμάτησαν. Ταυτόχρονα, πολλά δημόσια σχολεία καταργούνται και συγχωνεύονται, άλλα δεν έχουν θέρμανση, εξοπλισμό, αίθουσες και εργαστήρια. Με τα τελευταία μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση, μπορούν να μας ξεσπιτώνουν και να μας στέλνουν από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη οποτεδήποτε, χωρίς να νοιάζονται πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τέτοιους μισθούς. Μπορούν ακόμη να μας απολύουν με το παραμικρό.

Μετά από αυτά τα τελευταία μέτρα το ποτήρι ξεχείλισε. Πήραμε την απόφαση πως πια δεν πάει άλλο. Το ξέρουμε πως δεν είναι εύκολο να απεργούμε σε μέρες που κάποιοι από σας δίνουν κρίσιμες εξετάσεις για το μέλλον τους. Όμως δεν διαλέξαμε εμείς αυτή την περίοδο για να συγκρουστούμε, αλλά η κυβέρνηση, που προώθησε αυτά τα μέτρα. Ούτε είναι εύκολο για μας σε τέτοιες συνθήκες να στερηθούμε το μισθό μιας πολυήμερης απεργιακής περιόδου. Όμως, δυστυχώς, δεν έχουμε άλλη διέξοδο.

Στην τηλεόραση συχνά θα ακούς ότι τάχα η απεργία μας έχει στο στόχο της εσένα. Αυτοί που τα λένε αυτά έχουν κάνει ήδη την επιλογή τους. Πήγαν με εκείνους τους λίγους, που συνεχίζουν να κερδίζουν ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Είναι αυτοί που διαπομπεύουν τους γονείς σου και όλους τους εργαζόμενους σαν τους τεμπέληδες της Ευρώπης. Μην επιτρέπεις σʼ αυτούς να μιλούν στο όνομά σου. Μην τους αφήνεις να σε χρησιμοποιούν σαν όπλο ενάντια στο δίκαιο αγώνα όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Σκέψου πως έχουμε ένα κοινό στόχο, που μας φέρνει από την ίδια πλευρά. Θέλουμε να βάλουμε τέρμα σε αυτή την πολιτική, που διαλύει τη χώρα, που καταστρέφει το παρόν και το μέλλον μας.

Έχουμε επιλέξει να σταθούμε από την πλευρά του δίκιου και της αξιοπρέπειας. Και θα το κάνουμε, όσο περνάει από το χέρι μας.

Δεν είναι μια εύκολη επιλογή. Αλλά, πίστεψέ μας, δεν υπάρχει άλλη λύση.

Ο καθηγητής/η καθηγήτριά σου
Μάιος 2013

Ο έλεγχος προόδου του Κωνσταντίνου Μανίκα. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο... Για να μη λέμε ότι οι κακοί μαθητές είναι με τους καθηγητές... Οι συνειδητοποιημένοι, είναι...

Πόσο μακριά και έξω από την πραγματικότητα βρίσκονται μερικές εφημερίδες, όπως τα ΝΕΑ που προσπαθούν να στηρίξουν με νύχια και δόντια την κυβέρνηση. Κόψτε τους! Μην τους διαβάζετε, πια. Ας κλείσουν. Μόνο κακό προσφέρει η παρουσία τους...

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 1o Λύκειο Δραπετσώνας

Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου, μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου, που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε; Τι μέλλον έχω, -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;

Ας δούμε πρώτα ,ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ ,που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό, δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;

Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

Ποιος τον συκοφάντησε,τον απείλησε με επιστράτευση, απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του ,στο Πανεπιστήμιο;

Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

Ποιος οδήγησε 4000  ανθρώπους στην αυτοκτονία;

Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .

Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε, όποια νίκη της κυβέρνησης, θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω, να ονειρεύομαι, να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς,τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι;

Από αύριο κιόλας, καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι, ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»

Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία.

Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας,το γέλιο των παιδιών σας.

ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα», παραθέτω τους βαθμούς μου.

• Κώστας Μανίκας, μαθητής 1ης Λυκείου στη Δραπετσώνα.

Από τα πρωτοσέλιδα των σημερινών εφημερίδων. Εδώ τα ΝΕΑ. Συγνώμη που θα εκφράσω τη διαφωνία μου συνάδελφοι. Δεν υπάρχει απεργία χωρίς νικητή και ηττημένο. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι καθηγητές. Εσείς να δούμε πότε θα πάψετε να είστε “υπηρέτες” αφεντάδων...

Ζωνάρι στο κέντρο της σελίδας του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Δεν κάνει καθόλου εντύπωση ο τρόπος που προβάλει το θέμα της απεργίας των καθηγητών. Δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο... Συμβιβασμένοι ώς το κόκκαλο. Ας τους χαίρονται οι αναγνώστες τους.

“Πονάνε” βρε παιδί μου για τους γονείς και τους μαθητές που θα υποστούν ζημιά από την απεργία των καθηγητών μέσα στις εξετάσεις. Σιγά βρε παλικάρια του ΛΟΓΟΥ... Μην ταράζεστε τόσο. Αφήστε μας να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας το ζήτημα...

Εμφαντικός ο τρόπος παρουσίασης και στη ΒΡΑΔΥΝΗ με ζωνάρι της είδησης στην κορυφή της πρώτης σελίδας. Και τι φοβερό! Όλοι, ακριβώς στην ίδια γραμμή πλεύσης. Τα... σκονάκια δούλεψαν κανονικά. Εύγε υπηρέτες στου δημοσιογραφικού ήθους και ύφους...

Μια ήπια προσέγγιση επιχειρούν στη σημερινή ΑΥΓΗ. Η μόνη που διαφέρει από ολόκληρο τον Τύπο σήμερα. Ακόμα και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ το έχει καταχωνιάσει το θέμα στη βάση της πρώτης σελίδας, ένα μονόστηλο. Ιεραρχούν τα πράγματα, βλέπεις και είναι καλό για μας να του κρίνουμε και από αυτό...

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο τίτλος και η παρουσίαση του θέματος. Σιγά που θα διέφερε από τη γραμμή των ΝΕΩΝ, του ΕΘΝΟΥΣ κ.λπ. Πρωταρχικό στοιχείο που προβάλλει είναι η “αποφασιστικότητα” της κυβέρνησης να προχωρήσει στην επιστράτευση των καθηγητών. Ούτε μια λέξη για τα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Ψιλά γράμματα στη δημοσιογραφική δεοντολογία...

Ιδού και η ναυαρχίδα της παραπληροφόρησης, η ΕΣΤΙΑ. Έδωσε το φτυάρι στην κυβέρνηση καιν αποκαθηλώνει κάθε αξία μιλώντας για... κρατικοδίαιτους. Κανονικά ένας τέτοιος λίβελος δεν έχει θέση εδώ, αλλά είμαστε υπέρ της άποψης πως καλό κάνει να τα γνωρίζουμε όλα...

Δεν είναι το πρώτο και καθώς φαίνεται δεν πρόκειται να είναι και το τελευταίο. Οι κυβερνώντες επιδιώκουν να τσακίσουν κάθε εστία αντίστασης... Μετά τους ναυτικούς και τους εργαζομένους στο μετρό, φαίνεται ότι έρχεται η σειρά των καθηγητών...

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον κομμάτι του Άκη Κατσούλα, με τον τίτλο “Τα ψέματα τελείωσαν” που δημοσίευσε χθες το βράδυ στο διαδίκτυο. Οι προβληματισμοί του θα μας βοηθήσουν να δούμε τις πραγματικές ευθύνες του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Κάτι που πρέπει να δει το ίδιο και να προσαρμοστεί αν θέλει να επιβιώσει γιατί αν συνεχίσει να παρακολουθεί με απάθεια τα όσα συμβαίνουν σε λίγο δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Εκ των πραγμάτων:

Με επιστράτευση θα απαντήσει η Κυβέρνηση στην εξαγγελθείσα απεργία των εκπαιδευτικών. Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας αισθάνεται ότι δεν μπορεί να σταματήσει την απεργία των καθηγητών ούτε μέσω της παραπληροφόρησης και της συκοφαντίας που έχουν εξαπολύσει τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

Είναι φανερό ότι αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ενεργοποιήσει τους γνωστούς κοινωνικούς αυτοματισμούς για να καταστείλει την απεργία των καθηγητών
Είναι φανερό ότι αισθάνεται ότι η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών, καθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο αποφασισμένη στο να δώσει τη μάχη.

Είναι φανερό ότι φοβάται μήπως το πράγμα ξεφύγει και από τη φαινομενική ακινησία «μια σπίθα ανάψει φωτιά στον κάμπο»...

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση προχωρά με μεγάλη ταχύτητα το σχέδιο της για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα, με προμετωπίδα σε αυτή τη φάση, τη βίαιη εξάρθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την αποδόμηση του δημόσιου σχολείου. Το σχολείο της αγοράς δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό του σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Η απεργία της ΟΛΜΕ δεν είναι κλαδική απεργία… Αφορά όλη την κοινωνία…
Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθούσε να μας πείσει ότι το ελληνικό πρόβλημα οφείλεται στην «κρίση χρέους». Στοχοποίησε τους δημοσίους υπαλλήλους και προχώρησε σε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Η απελευθέρωση των απολύσεων, η μερική απασχόληση, η ελαστική εργασία, οι μειώσεις μισθών υπήρξαν ακρογωνιαίοι λίθοι αυτής της επίθεσης.
1.207 απολύσεις καθημερινά είχαμε τον Οκτώβρη του 2012 στον ιδιωτικό τομέα. 1 στις 2 επιχειρήσεις απόλυσαν εργαζόμενους το 2012. 26,8% έφτασε η ανεργία το 2012 (60% στους νέους), δηλαδή 1.345.715 καταγεγραμμένοι άνεργοι.

Κι όλα αυτά ενώ δεν έχουν ακόμη μπει σε πλήρη εφαρμογή τα μέτρα των απολύσεων στο δημόσιο (κατάργηση φορέων, οργανικών θέσεων, υποχρεωτικές μεταθέσεις, «αξιολόγηση» κ.λπ.), που έχουν στόχο να εκδιωχθούν τα επόμενα χρόνια 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή περίπου το 16%! Και χωρίς να υπολογίζουμε την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, που εντατικοποιεί την εργασία τους, υποβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο και δείχνει την πόρτα της απόλυσης σε 13.000 εκπαιδευτικούς.

Τα χειρότερα τα έχουμε μπροστά μας, μιας και η ύφεση παρατείνεται, η «θεραπεία σοκ» αυξάνει την ανεργία και η «ανάπτυξη» που υπόσχονται αφαιρεί αντί να προσθέτει θέσεις εργασίας.

Και όλα αυτά γιατί στόχος της παραγωγής και του κράτους δεν είναι οι ανάγκες του σύγχρονου εργαζόμενου ανθρώπου αλλά η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Όσο η αγορά και το κέρδος καθορίζουν την παραγωγή, όσο τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί, τον καρπώνονται οι λίγοι, η πραγματικότητα αυτή θα επανέρχεται.
Πώς το περίπου 1,5 εκατομμύριο ανέργων θα βρει δουλειά και θα ζούμε όλοι αξιοβίωτα; Είναι εφικτό να μη γίνει καμιά απόλυση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα;

«Απέναντι στην Απεργία της ΟΛΜΕ, θα κριθεί και η στάση της κοινωνίας. Αλλά πάνω από όλα η στάση του Συνδικαλιστικού κινήματος και κυρίως της ΑΔΕΔΥ.
Όταν η μεγαλύτερη ομοσπονδία του Δημοσίου προκηρύσσει απεργία, με τον κίνδυνο της επιστράτευσης δεν μπορεί η ΑΔΕΔΥ να κωφεύει.

Μεχρί σήμερα υπήρχε, η ανοχή απέναντι στην ΑΔΕΔΥ. Αυτή τελείωσε. Εδώ και τώρα πρέπει να πάρει θέση. Να καλέσει σε απεργία διαρκείας αντιγράφοντας το πρόγραμμα της ΟΛΜΕ. Κάθε άλλη στάση θα είναι «προδοσία» των αγώνων των εργαζομένων. Και το μόνο βήμα σε αυτή την περίπτωση θα είναι η αποχώρηση των συνδικαλιστών της αριστεράς, η αποχώρηση της ΟΛΜΕ και η διάλυση της».