Το φθινόπωρο ήρθε. Και ακόμα δεν ήρθε και διανύουμε ήδη το δεύτερο μήνα του. Ήρθε και φέρνει μαζί του και ένα σωρό αλλαγές. Τα παιδιά επιστρέφουν στα σχολεία. Εντάξει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αλλά επιστρέφουν. Οι υπάλληλοι επιστρέφουν στις εργασίες τους. Οι ηλικιωμένοι στην αθηναϊκή καθημερινότητα τους, καθόσον αρκετοί άνω των 60 ετών ζουν μισό χρόνο στο πατρικό τους στο χωριό και μισό στην πόλη για να είναι κοντά στους γιατρούς το χειμώνα. Σαν αυστηρός αλλά υπομονετικός δάσκαλος, το φθινόπωρο οργανώνει μια ολόκληρη κοινωνία σαν τάξη.


Το φθινόπωρο έρχεται πάντα μετά το καλοκαίρι, σαν ψυχαναγκασμός μετά την ιδεοληψία. Δεν σου αρέσει ο χειμώνας με τις υποχρεώσεις του, αλλά πρέπει να μπεις και σε μια σειρά. Έρχεται για να σκοτώσει την ανεμελιά του καλοκαιριού και να βάλει τέλος στα όνειρα των ερωτευμένων. Σε ξεγελάει. Έρχεται με μια γλυκάδα, υπέροχο δροσερό αεράκι, απολαυστικό ήλιο και διαυγή ατμόσφαιρα, για να σου φέρει τον χειμώνα χωρίς να το καταλάβεις.


Βέβαια αυτό το φθινόπωρο μας βρήκε, τους περισσότερους, λίγο υποψιασμένους. Ξέρουμε πως ο χειμώνας θα είναι δύσκολος από υγειονομική άποψη. Βλέπουμε ήδη το στρίμωγμα. Λόγω της πανδημίας COVID-19, τα πορτοφόλια στενεύουν. Τα καλοκαίρια κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει για φθινόπωρο πριν τις 15 Σεπτεμβρίου. Πάντα το φθινόπωρο προλάβαινε να κάνει αισθητή την παρουσία του με τη δειλή ψυχρούλα τα απογεύματα, προτού καν το καταλάβουμε.


Φέτος, το προλάβαμε εμείς το φθινόπωρο. Μιλάγαμε για αυτό ήδη από το καλοκαίρι. Το φοβόμασταν, το περιμέναμε με ένα στυλ του τύπου "ξέρω τι με περιμένει" ή και "ποιος ξέρει τί μας περιμένει". Στην ιδεοληψία, σε αυτή την έντονη φοβία που κατακλύζει τους ανθρώπους με ψυχικό άγχος, δεν πρέπει να ενδώσεις στον ψυχαναγκασμό που ακολουθεί. Μόνο έτσι μπορείς να απελευθερωθείς από τη φοβία σταδιακά.


Υπάρχει φόβος και αβεβαιότητα, αλλά δεν πρέπει να ενδώσουμε στην απόγνωση. Υπάρχει οικονομική αστάθεια, αλλά δεν πρέπει να ενδώσουμε στην αυτολύπηση. Υπάρχει κοινωνική απομόνωση, αλλά δεν πρέπει να ενδώσουμε στο μαρασμό. Γιατί; Κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην ημέρα του Θεού. Μια ακόμα μέρα στο σκοτάδι, μας φέρνει πιο κοντά στην ημέρα που θα λάμψει το φως. Μια μέρα ακόμα στη δίνη του χειμώνα μας φέρνει πιο κοντά στην ανατολή της άνοιξης.


Οι περισσότερες φθινοπωρινές εικόνες είναι από την Εύβοια και την Κατερίνα Παπανικολάου. Και το κείμενο είναι του καλού μας φίλου Λεωνίδα από την Άνδρο… Έτσι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ εξελίσσεται σε μια συλλογική προσπάθεια, καθώς προστίθενται κι άλλες γραφίδες, ανοίγει ο ορίζοντας της σκέψης και υποδέχεται θετικούς προβληματισμούς. Ευχαριστούμε γι’ αυτή την αποδοχή… Είναι ότι καλύτερο συμβαίνει, αυτή την ώρα…

Λουλούδια εποχής που μας έστειλαν φίλοι μας, σας έχουμε σήμερα. Αυτό όπως και τα τελευταίο στη σειρά των έξι είναι από την Άνδρο, σταλμένα από τη φίλη μας Ευαγγελία. Τα ενδιάμεσα τέσσερα, είναι από τη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα από τον κήπο του Ηλία και της Κατερίνας, στην Αναστασιά Σερρών.


Τις λένε και ντάλιες, αν θυμάμαι καλά. Έτσι τις έλεγε η μάνα μου και είχε πάντα στην αυλή του σπιτιού μας. Δείτε τι όμορφες που είναι στον κήπο του Ηλία και της Κατερίνας. Χρειάζονται τη φροντίδα τους, αλλά σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω με το αποτέλεσμα.


Κι αυτά, δεν ξέρω πως τα λένε, αλλά η ομορφιά τους είναι κάτι το εκπληκτικό. Μέρος της δημιουργίας που θα μας συναρπάζει πάντα και θα μας υπενθυμίζει πάντα πως τίποτα γύρω μας δεν έχει γίνει τυχαία. Όλα έχουν κάποιο σκοπό. Και κάποιος μας τα πρόσφερε γιατί θέλει να νιώθουμε καλά!


Να τα βλέπεις, να τα ζεις και να τα χαίρεσαι! Υπέροχα λουλούδια εποχής. Γεμάτα πράσινο την ώρα που κάποια άλλα δέντρα αρχίζουν να κιτρινίζουν τα φύλλα τους και να ετοιμάζονται να πέσουν, αφού το φθινόπωρο τις έχει αυτές τις δυσκολίες. Κι όμως ότι ωραίο είναι εδώ, μας υπενθυμίζει ότι, η ζωή έχει και τα πάνω της.


Κίτρινα κρινάκια που βγαίνουν, θαρρείς από μόνα τους, για να προσθέσουν μια πινελιά ομορφιά στην όλη δημιουργία. Παρατηρήστε πως ξεπροβάλλουν από το χώμα "από μόνα τους". Και κάτω μια βουκαμβίλια από αυτές που μας αρέσουν γεμάτη από τα λουλούδια της. Ευχαριστούμε Ευαγγελία, ευχαριστούμε Ηλία!

Για το Καστέλι έχω γράψει κι άλλες φορές στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αποτελεί ένα κομμάτι της καρδιάς μου, καθώς εκεί πέρασα τρία από τα πιο τρυφερά παιδικά μου χρόνια, στο Γυμνάσιο του. Κι εδώ, στην πλατεία στο Μεϊντάνι όπως το λένε οι ντόπιοι, ήταν ένα καλός τόπος συνάντησης.


Όχι τόσο για τα βιβλία της βιβλιοθήκης, αν και θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν, όσο για τα καφέ στα πέριξ και τη δροσιά που αυτά είχαν κάτω από τον ίσκιο τα καλοκαίρια που βρισκόμουνα εκεί, μεγάλος, πια. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τελευταία για το χωριό.


Δείτε ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα που έκανα στις 6/5/2019. Μπορεί να μην αφορά αυτό καθεαυτό το χωριό Καστέλι, αλλά έχει μνήμες από τη διαδρομή που έκανα με το ποδήλατο, ως μαθητής, από το χωριό μου ως εκεί, εννιά χιλιόμετρα με επιστροφή, καθημερινά...


Το Καστέλι βέβαια έχει αλλάξει πολύ, από τότε...  Επειδή τότε΄, όλα μας φαίνονταν τεράστια για τα μικρά μου μάτια. Δεν είχα γνωρίσει τον κόσμο και όλα αυτά μου φαίνονταν πολύ διαφορετικά. Δείτε το, πώς είναι τώρα το χωριό, σε πρόσφατες καλοκαιρινές φωτογραφίες.


Περπατώντας θα τα δείτε κι αυτά. Είναι οι κονταρίδες. Κόβεις δηλαδή δρόμο από εκεί. Τις καθημερινές όμως και ιδιαίτερα την Τετάρτη που έχει λαϊκή το χωριό και έρχονται άνθρωποι από τα γύρω χωριά με τα αυτοκίνητά τους, εδώ μπορείς να τα αφήσεις έχοντας δωρεάν παρκινγκ από το δήμο.


Απογευματάκι με τα χρώματα του δειλινού, που μας αρέσει. Άμα έχεις καλή διάθεση, όλα φαντάζουν ωραία. Όλα. Ακόμα κι αυτά που δεν είναι τόσο σημαντικά αν τα αξιολογήσεις ψύχραιμα... Ευχαριστούμε καλή μας Πόπη, για τις φωτογραφίες... Μας ταξίδεψες...

Ιούλιος με ένα αέρα δυνατό. Κι αν αυτό συμβαίνει εδώ στην Αθήνα, φανταστείτε τι αντιμετώπισε ο φίλος μας ο Λούης που είπε να πάει για ψάρεμα! Κάποια στιγμή του άρεσε τόσο πολύ αυτό που ζούσε που άφησε κάτω τα σύνεργά του κι έπιασε το κινητό του, για να μας δώσει αιχμαλωτισμένη τη στιγμή.


Ας είναι καλά! Όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε αυτές τις εικόνες, από τη σελίδα του στο Facebook, νιώσαμε για μια στιγμή πως είμαστε εκεί, μαζί του. Και αγωνιούσαμε κι εμείς, για το ψάρεμα του, μέσα σε τέτοιες άσχημες καιρικές συνθήκες. Αλλά, ο Λούης, δεν το βάζει εύκολα κάτω.


Ούτε το απέραντο γαλάζιο, ούτε τα αφρισμένα κύματα που γεμίζουν τον τόπο, καθώς σκάνε με δύναμη πάνω στα άγρια βράχια, δεν τον σταματάνε. Και για μας είναι πολύ σπουδαίο και σημαντικό να βλέπουμε μέσα από το "καμίνι" του σπιτιού μας, τέτοιες μοναδικές εικόνες δροσιάς.


Αυτή είναι η Άνδρος, το πανέμορφο νησί των Κυκλάδων. Κι εδώ βλέπετε την άγρια πλευρά της... Γιατί υπάρχει σαφώς και η όμορφη, η γλυκιά, η γοητευτική, με τους εξαιρετικούς ανθρώπους της, που σε σκλαβώνουν με τον τρόπο τους και τη φιλοξενία τους. Όσοι το έχουν βιώσει, θα σας το βεβαιώσουν με χαρά!


Ακόμα μια φωτογραφία από τα κύματα της θάλασσας που κάνουν τα νερά να γίνονται λευκά σαν το γάλα και να τονίζουν την ύπαρξη τους ανάμεσα στο μπλε του ουρανό και τα άγρια βράχια. Μοιάζει άγριο με την πρώτη ματιά, έτσι δεν είναι; Κι όμως ο Λούης τα κατάφερε και έβγαλε την ψαριά του!


Δείτε το μεσημεριανό του το έβγαλε. Θα καλύψει και με το παραπάνω τις ανάγκες στο σπιτικό του με τη Δήμητρα. Ίσως μάλιστα να περισσέψουν και να δώσει και στην κόρη του. Δεν είναι και μικρά, όπως μπορούμε να διακρίνουμε. Του ευχόμαστε, όπως κι αν τα μαγειρέψει να τα απολαύσει ως καρπό σκληρής εργασίας.

Το χαρακτηριστικό τραγούδι, "Παράξενη Πρωτομαγιά", στην πρώτη εκτέλεση του, με τους Μανώλη Μητσιά και Δήμητρα Γαλάνη... Και με μια υπέροχη εικονογράφηση που βρήκα στο διαδίκτυο προκειμένου να το μοιραστώ μαζί σας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Αν το χρησιμοποιείς σωστά το διαδίκτυο θα βρεις θησαυρούς...


Αυτό το βίντεο για την Πρωτομαγιά το έχετε δει; Είναι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και ο Διονύσης Σαββόπουλος από μια συναυλία στο Μοσχοπόδι της Θήβας. Αν και έχει τις αδυναμίες του λάιβ δεν του λείπει η γοητεία του... Τι όμορφο που ακούγεται στα αυτιά μας...


Δείτε κι αυτό το ωραίο τραγουδάκι για το μυρμήγκι, μάλλον παραδοσιακό αλλά πολύ μας άρεσε... Πέσαμε πάνω του, καθώς κάναμε την έρευνα μας για να βρούμε κάτι για την εικονογράφηση του θέματος. Είναι μικρό σε διάρκεια αλλά εξαιρετικά πρωτότυπο...


Να κι ένα παιδικό τραγουδάκι για τον Μάη... Έχει, μια ευαισθησία. Προσωπικά δεν το είχα ξανακούσει, αλλά θα συμφωνήσετε κι εσείς μαζί μου, πως είναι σίγουρα πολύ όμορφο... Και όπως και το πιο πάνω είναι μικρό σε διάρκεια, ούτε δύο λεπτά...

 

• ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/5/2020
  
  Για άλλους φυσικά λόγους, γράφτηκε το τραγούδι των Μανώλη Μητσιά - Δήμητρας Γαλάνη σε μουσική Μάνου Χατσιδάκη και στίχους του Νίκου Γκάτσου που φέρει ακριβώς τον ίδιο τίτλο με το θέμα του τίτλου μας, παράξενη Πρωτομαγιά. Και για εντελώς άλλους λόγους, το κάνουμε σήμερα θέμα στα στενά όρια αυτής της δημοσιογραφικής στήλης…
  
  Λογικό, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί έτσι τη φετινή Πρωτομαγιά; Όχι, πως, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια οι εργατικές συγκεντρώσει είχαν και καμιά μαζική συμμετοχή. Και πώς να είχαν; Αλλού έκανε συγκέντρωση το ΕΚΑ με τη ΓΣΕΕ, αλλού το ΠΑΜΕ που ελέγχεται από το ΚΚΕ κι αλλού κάποιες πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που ελέγχονται από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
  
  Κι αυτά δεν γίνονται μόνο στην Αθήνα, αλλά παντού σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας… Επιπλέον με όσα έχουν προκύψει στις εργασιακές σχέσεις την εποχή των μνημονίων, τα συνδικάτα, έχουν χάσει την αίγλη τους και την παρέμβαση τους στην κοινωνία και έχει απαξιωθεί ο ρόλος τους.
  
  Ακόμα και το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων… Απαξιώθηκαν πολλά και τους υπεύθυνους γι’ αυτήν την κατάντια είναι εύκολο να τους βρει κανείς, αρκεί να έχει όρεξη να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα σε διαθέσιμα στοιχεία…
  
  Ιδού λοιπόν, άλλος ένας φραγμός στον καιρό της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 και η απαγόρευση των συναθροίσεων που αν προστεθεί στην έλλειψη ενδιαφέροντος από τους εργαζόμενους, δημιουργεί έναν μοναδικό αρνητικό συνδυασμό. Βέβαια ανακοίνωσαν ότι συγκεντρώσεις με όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα θα γίνουν το πρώτο Σάββατο μετά την άρση των μέτρων…
  
  Αλλά ούτε το αντίπαλο δέος των εργατικών συγκεντρώσεων, η εξόρμηση στους άγριους λουλουδότοπους της εξοχής, μπορεί φέτος να πραγματοποιηθεί για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Η προειδοποίηση του κ. Χαρδαλιά, ως υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας ήταν απόλυτα σαφής και το δάκτυλό του στην κάμερα της ΕΡΤ, ιδιαίτερα απειλητικό, καθώς τα πρόστιμα είναι μεγάλα και δεν είναι καθόλου φρόνιμο να «παίζεις» μ’ αυτά τα πράγματα.
  
  Κάποιοι θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν. Πώς θα πλέξουν τα λουλουδένια στεφάνια τους που θα ήθελαν και φέτος να βάλουν στην εξώπορτα τους; Τους καταλαβαίνουμε, αλλά ας το συνειδητοποιήσουν, ότι καλύτερο θα ήταν να μην επιλέξουν την… παρανομία για ένα τέτοιο ζήτημα. Μάλλον σε ανοησία παραπέμπει η διατήρηση ενός τέτοιου εθίμου.
  
  Παράξενη, λοιπόν, η φετινή Πρωτομαγιά. Για κάποιους από μας που αξιολογούμε το δώρο της ζωής ως πολύ σπουδαίο, οφείλουμε να μην εκτεθούμε σε κίνδυνο, τόσο σε ότι αφορά τη διασπορά του κορονοϊού σε ευπαθείς ομάδες, όσο και στον εαυτό μας.
  
  Ας συνειδητοποιήσουμε ότι, υπακούοντας στις οδηγίες για την καραντίνα, έχουμε κι εμείς συμβάλει στο να είναι μικρή η διασπορά αυτού του ύπουλου, αόρατοι ιού… Ναι, μπορεί να το ακούμε από τον καθηγητή κ. Τσιόδρα στις απογευματινές ενημερώσεις του, αλλά μπορούμε πια να δούμε πώς λειτουργεί αυτό στην πράξη.
  
  Ας συνειδητοποιήσουμε επίσης πόσο σημαντικό και σπουδαίο είναι που την ερχόμενης εβδομάδα, θα μπορούμε, τηρώντας μια κάποια σειρά προτεραιότητας να πάμε στον κουρέα μας και να γίνουμε λίγο πιο… άνθρωποι, από πλευρά εμφάνισης.
  
  Δεν ωφελεί κανέναν, η ανυπακοή… Ούτε προσφέρει κάτι καλό, το να επικαλούμαστε ότι θα χάσουμε και τη φετινή Πρωτομαγιά… Ας το δούμε λίγο πιο ρεαλιστικά. Η άνοιξη θα είναι εδώ και την επομένη μέρα και αν συνεχίσουμε να είμαστε προσεκτικοί, οπωσδήποτε θα μας δοθεί η ευκαιρία για κάποιες μικρές εξορμήσεις στην εξοχή.
  
  Ίσως, μάλιστα, ανάμεσα στα άλλα να δούμε και τα κλειστά με λουκέτο πάρκα της γειτονιάς μας να ανοίγουν, οπότε θα ξανανιώσουμε όμορφα και θα ξέρουμε ότι έχουμε συμβάλει κι εμείς με τις μικρές μας δυνάμεις σε όλο αυτό το καλό που θα προκύψει.
  
  Αν συνειδητοποιήσουμε μέσα μας πως και γιατί, η φετινή Πρωτομαγιά, για εντελώς διαφορετικούς λόγους από όσους γνωρίζαμε ως τώρα, είναι παράξενη, τότε σίγουρα θα χαλαρώσουμε και θα το ξεπεράσουμε κι αυτό…
  
  Διότι, δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά η ζωή έξω συνεχίζει να κινείται κανονικά… Η μέρα έχει μεγαλώσει αρκετά και παρά τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, κανείς δεν είναι σε θέση να σταματήσει το καλοκαίρι που έρχεται… Ας προσέξουμε λίγο ακόμα. Αξίζει τον κόπο!
  
  Το κομμάτι αυτό μπορεί και να έχει δημοσιευτεί ήδη στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ ή θα είναι αύριο. Λόγω Πρωτομαγιάς ή έκδοση της έγινε λίγο νωρίτερα…

Άλλη μια παράπλευρη απώλεια των ημερών είναι τα πάρκα, στις μικρές ή τις μεγάλες πόλεις... Συνήθως, ήταν για μας μια λύση, καθώς είχαμε τη δυνατότητα ανάμεσα στις επιλογές μας, να βγούμε από τα σπίτια μας και να περπατήσουμε λίγο εκεί ή να κάτσουμε στα παγκάκια τους. Τώρα τα περισσότερα είναι κλειστά...


Έτσι κλειστό για το κόσμο είναι το πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, εδώ στη γειτονιά μας... Κάποια άλλα όμως, είναι ακόμα ανοιχτά. Αλλά φυσικά είναι έρημα, όπως η πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου που κατέγραψα ΕΔΩ... Παρ' όλα αυτά αξίζει μια μικρή βόλτα, παίρνοντας τα αναγκαία μέτρα και τις αποστάσεις, που λένε οι ειδικοί.


Είναι βέβαιο ότι θα συναντήσετε όμορφα μέρη, εκεί έξω... Θα αλλάξετε παραστάσεις και κυρίως θα ξεφύγετε για λίγο από την κλεισούρα των τεσσάρων τοίχων, του σπιτιού σας. Άσε που, παρά την ψυχρούλα ο φωτεινός και κάπως ζεστός ήλιος, είναι σκέτη πρόκληση για μια μικρή απόδραση, τηρώντας φυσικά τους όρους εξόδου.


Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ακόμα η καραντίνα... Άλλοι λένε πώς από την επόμενη εβδομάδα, ίσως αρχίσουμε να έχουμε μια σχετική χαλάρωση. Και ίσως δούμε κάποια μαγαζιά να ανοίγουν. Αλλά, όλα αυτά είναι σενάρια. Στην πραγματικότητα, κανείς μας δεν ξέρει τι του ξημερώνει η επόμενη μέρα...


Μέχρι τότε, τα άδεια πάρκα θα είναι μια κάποια λύση... Ας το δοκιμάσουμε, προσεκτικά. Στο SMS που θα στείλετε στο 13033., για να πάρετε την άδεια για την έξοδο σας, μπορείτε να βάλετε τον αριθμό 6 που παραπέμπει στη σωματική άσκηση. Και ας μη ζητάτε παρέα. Μόνοι ή με τον ή την σύντροφό σας, μια χαρά είναι.