Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Μέσα σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο ξεπροβοδίζουμε το 2015 περιμένοντας τα χιόνια…
Μια μεγάλη στιγμή του 2015 ήταν ο γάμος μου με τη Σούλα Αργυροπούλου… Έτσι άλλαξε ριζικά η ζωή μας… Στο δρόμο της δεν πορεύομαι πια μόνος μου. Έχω την καλύτερη συντροφιά…
Άλλη μια χρονιά ολοκληρώνει απόψε τον κύκλο της. Το 2015 από αυτό το βράδυ θα αποτελεί παρελθόν. Κι από αύριο μια νέα χρονιά θα μπει στη ζωή μας: Το 2016Παλιότερα, πριν γνωρίσω την αλήθεια, μια τέτοια μέρα σαν κι αυτή συνήθιζα να κάνω απολογισμούς και όνειρα για τη νέα χρονιά, ελπίζοντας πως οι ευχές από φίλους και συγγενείς θα βοηθούσαν στο να γίνει η νέα χρονιά καλύτερη και να καταφέρουμε να υλοποιήσουμε μερικά σχέδια και όνειρα από αυτά που, συνήθως βάζαμε στην άκρη για μια ώρα καλύτερη.
Τώρα έχουν λιγοστέψει πολύ οι προσδοκίες μου, επειδή, μελετώντας τη Γραφή γνωρίζω πολύ καλά πως ότι περιμένουμε θα έρθει έτσι ακριβώς όπως προβλέπει ο σκοπός του Θεού.
Μας έμειναν μόνο οι απολογισμοί κι αυτοί επειδή εκτιμούμε ότι λειτουργούν θετικά, αφού μπορούμε να πάρουμε μαθήματα για να διορθώσουμε τα λάθη μας και μην τα επαναλάβουμε. Δείτε ΕΔΩ, ας πούμε τι έγραφα μια τέτοια μέρα σαν σήμερα. Το 2014 ήταν μια χρονιά πολύ σημαντικών αποφάσεων.
Και το 2015; Αυτό κι αν είχε επίσης μεγάλες αποφάσεις για την προσωπική μου ζωή. Τον Απρίλη που μας πέρασε πήρα μια πολύ σημαντική απόφαση. Ύστερα από δέκα χρόνια διαζυγίου, παντρεύτηκα. Συνετέλεσε πολύ αυτό στο γεγονός ότι, καθώς μελετούσα την Αγία Γραφή, είδα ξανά το γάμο κάτω από το πρίσμα της και αυτό με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα σε σχέση μ’ αυτόν τον θεσμό.
Ο γάμος μας με την Σούλα Αργυροπούλου έγινε στον Καναδά, στο Βανκούβερ, όπου είχαμε πάει ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι για να γνωρίσω και να με γνωρίσουν τα παιδιά της… Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ έχω κάνει πολλές αναρτήσεις, μια κάθε μέρα και μάλιστα μπορείτε να τις δείτε μαζεμένες στην κορυφής αυτής της ιστοσελίδας.
Γενικότερα, η ζωή μου άλλαξε… Πολλά πράγματα μπήκαν σε μια τάξη . Άρχισα να ξανανιώθω ζεστό το σπίτι μου και να αναζητώ τη θαλπωρή του. Τίποτα πια απ’ ότι κάνω δεν περιέχει μόνο εμένα, αλλά και τη σύζυγο μου.
Ξανάρχισα να βγαίνω βόλτες, να οργανώνουμε εκδρομές, μόνοι μας ή ε φίλους, να ξαναζώ. Και η ζωή μου μπήκε σε μια καλύτερη ρότα. Άλλαξα πολλά πράγματα γύρω μου κι έκανα νέες επιλογές με περισσότερη σωφροσύνη.
Τώρα πια δεν δικαιολογούνταν κινήσεις βιαστικές και χωρίς περιεχόμενο. Όλα έχουν μια κοινή βάση και οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού.
Δεν άλλαξε βεβαίως τίποτα στα οικονομικά. Τα μνημόνια έφεραν για όλους μας τα χειρότερα. Όμως μπορώ πια να δω τα πράγματα με μεγαλύτερη αισιοδοξία και να δίνω μάχες αξιοπρέπειας για την αντιμετώπιση τους. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Είναι πάρα πολύ μεγάλο…
Τον Οκτώβρη του 2013 είχα έρθει στα 
