Για πότε περνά ο καιρός δε λέγεται. Πάνε κιόλας δυο χρόνια από τότε που έκανα τεχνικό έλεγχο του SUBARU στο ΚΤΕΟ auteco... Ξανά σήμερα, ραντεβού στις 10.50. Ούτε Εγγλέζοι να ήταν...

Κρατάω τους τύπους όταν πρόκειται για την τήρηση των νόμων. Ιδιαίτερα προσέχω το αυτοκίνητο που και 11 χρονών δεν έχει παρουσιάσει καμιά βλάβη και με εξυπηρετεί αδιαμαρτύρητα, όπου και το πάω.

Και να, που από το ΚΤΕΟ auteco με ειδοποίησαν με SMS στο κινητό μου ότι πέρασαν τα δυο χρόνια που λέει ο νόμος και πρέπει να ξαναπεράσω... Πήρα τηλέφωνο και έκλεισα ραντεβού. Τρίτη 10.50 το πρωί με περιμένουν.

Αυτή κι αν είναι οργάνωση... Στον ιδιωτικό τομέα μερικά πράγματα λειτουργούν με πολύ καλούς ρυθμούς. Δεν θα σε στήσουν. Δεν θα περιμένεις στην ουρά, δεν θα «στριμωχτείς» στην αναμονή.

Μου έδωσαν οδηγίες σχετικά με το τι πρέπει να έχω μαζί μου, μου είπαν πόσο κοστίζει (55 ευρώ) και τώρα ξέρω. Θα αφήσω το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ. Θα μπω στο σαλόνι της auteco στην Αθηνών, κοντά στον Κολωνό, θα δηλώσω την παρουσία μου στη Γραμματεία και σε λιγότερη από τη μισή ώρα θα έχω τελειώσει...

Μ' αυτό τον προγραμματισμό όλο γίνονται πιο εύκολα. Το πρωί μπορώ να πάω στο γραφείο μου, να βάλω σε μια τάξη τις δουλειές μου και να φύγω στο ενδιάμεσο για μια ώρα προκειμένου να τακτοποιήσω το αυτοκίνητο.

Γενικά η σχέση μου με το αυτοκίνητο στηρίζεται στο ότι θεωρώ πως είναι εκεί για να με εξυπηρετεί. Και δεν το λυπάμαι καθόλου αν είναι να βάλω σε δύσκολους δρόμους... Απ' την άλλη όμως φροντίζω πάντα τα προληπτικά σέρβις που ορίζει η εταιρία... Κι έτσι δεν με έχουν αφήσει ποτέ... Αισθάνομαι μια σιγουριά πάνω στο τιμόνι μου...

Ευτυχώς που έχω πάρκινγκ στο σπίτι κι έτσι δεν... φοβάμαι πού θα το αφήσω μετά. Γιατί το έχει αυτό το πρόβλημα η Αθήνα. Αν και τον Αύγουστο μ' ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να λείπει εκτός των τοιχών βρίσκεις εύκολα θέση για παρκάρισμα.

Αυτή πάντως που με εξυπηρετεί περισσότερο στην πόλη είναι η μηχανή. Μικρή, ευέλικτη, κάνει γρήγορα και οικονομικά τις αποστάσεις καθημερινά. Το αυτοκίνητο είναι για τα μεγάλα ταξίδια...

Ο λογισμός... Ένα τραγούδι της Χαρούλας Βερίγου, εδώ με τον Παντελή Θαλασσινό και τον Γιάννη Νικολάου...