Σε σχεδιάγραμμα το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα, όπως το εξήγησε ο προφήτης Δανιήλ που μιλάει για τον καιρό του τέλους και για μια Βασιλεία που δεν θα τελειώσει ποτέ… Και ήδη βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο…

Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους ακολούθους του: «Πρέπει, λοιπόν, να προσεύχεστε με αυτόν τον τρόπο: “Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου. Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη”». (Ματθαίος 6:9, 10) Αυτή η προσευχή, γνωστή σε πολλούς ως το «Πάτερ Ημών», εξηγεί το σκοπό της Βασιλείας του Θεού.

Μέσω της Βασιλείας, το όνομα του Θεού θα αγιαστεί. Θα καθαριστεί από όλη την ατίμωση που έχει συσσωρευτεί πάνω του ως αποτέλεσμα του στασιασμού του Σατανά και του ανθρώπου. Αυτό είναι ζωτικό. Η ευτυχία όλων των νοήμονων πλασμάτων εξαρτάται από το αν θεωρούν το όνομα του Θεού ιερό και αν δέχονται πρόθυμα το δικαίωμα που έχει να κυβερνάει.—Αποκάλυψη 4:11.

Επιπλέον, η Βασιλεία έχει εγκαθιδρυθεί για να «γίνει το θέλημα [του Θεού], όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». Και ποιο είναι αυτό το θέλημα; Είναι το να αποκατασταθεί η σχέση του Θεού με την ανθρωπότητα, την οποία έχασε ο Αδάμ. Η Βασιλεία θα εξυπηρετήσει επίσης το σκοπό του Παγκόσμιου Κυρίαρχου, του Ιεχωβά, να εγκαθιδρύσει έναν παράδεισο στη γη όπου οι καλοί άνθρωποι θα μπορούν να απολαμβάνουν τη ζωή για πάντα. Ναι, η Βασιλεία του Θεού θα αντιστρέψει όλη τη βλάβη που προήλθε από την πρώτη αμαρτία και θα πραγματοποιήσει το στοργικό σκοπό του Θεού για τη γη. (1 Ιωάννη 3:8) Αυτή η Βασιλεία και όσα θα επιτελέσει αποτελούν, στην ουσία, το βασικό άγγελμα της Γραφής.

Από Ποιες Απόψεις Είναι Ανώτερη;

Η Βασιλεία του Θεού είναι μια πραγματική κυβέρνηση που διαθέτει μεγάλη δύναμη. Ο προφήτης Δανιήλ μάς έδωσε μια πρόγευση σχετικά με το πόσο ισχυρή είναι. Πριν από πολύ καιρό, ο ίδιος προείπε: «Ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία η οποία θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες τις [ανθρώπινες] βασιλείες». Επιπλέον, σε αντίθεση με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις, οι οποίες έρχονται και παρέρχονται στο διάβα της ιστορίας, η Βασιλεία του Θεού «ποτέ δεν θα καταστραφεί». (Δανιήλ 2:44) Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Από κάθε άποψη, η εν λόγω Βασιλεία είναι πολύ ανώτερη από οποιαδήποτε ανθρώπινη κυβέρνηση.

Η Βασιλεία του Θεού έχει ανώτερο Βασιλιά

Σκεφτείτε ποιος είναι αυτός ο Βασιλιάς. Σε «όνειρο και οράματα» που του δόθηκαν, ο Δανιήλ είδε τον Άρχοντα της Βασιλείας του Θεού ως “κάποιον που ήταν σαν γιος ανθρώπου” και ο οποίος φέρθηκε μπροστά στον Παντοδύναμο Θεό και έλαβε ακατάλυτη «εξουσία διακυβέρνησης και αξιοπρέπεια και βασιλεία». (Δανιήλ 7:1, 13, 14) Αυτός ο Γιος του ανθρώπου δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό—τον Μεσσία. (Ματθαίος 16:13-17) Ο Ιεχωβά Θεός όρισε τον ίδιο του τον Γιο, τον Ιησού, Βασιλιά της Βασιλείας Του. Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς είπε στους πονηρούς Φαρισαίους: «Η βασιλεία του Θεού είναι ανάμεσά σας», εννοώντας ότι ο ίδιος, ο μελλοντικός Βασιλιάς αυτής της Βασιλείας, βρισκόταν ανάμεσά τους.—Λουκάς 17:21.

Ποιος ανάμεσα από την ανθρωπότητα μπορεί να έχει τα διαπιστευτήρια που διαθέτει ο Ιησούς ως Άρχοντας; Ο Ιησούς έχει ήδη αποδείξει ότι είναι πέρα για πέρα δίκαιος, αξιόπιστος και συμπονετικός Ηγέτης. Τα Ευαγγέλια τον απεικονίζουν ως άνθρωπο δράσης καθώς και ως άτομο με τρυφερή θέρμη και βαθιά αισθήματα. (Ματθαίος 4:23· Μάρκος 1:40, 41· 6:31-34· Λουκάς 7:11-17) Επιπλέον, ο αναστημένος Ιησούς δεν υπόκειται στο θάνατο ή σε άλλους ανθρώπινους περιορισμούς.—Ησαΐας 9:6, 7.

Ο Ιησούς και οι σύντροφοί του κυβερνούν από ανώτερη θέση

Στο όραμα που έλαβε σε όνειρο, ο Δανιήλ είδε επίσης ότι «η βασιλεία και η εξουσία δόθηκαν στο λαό που είναι οι άγιοι». (Δανιήλ 7:27) Ο Ιησούς δεν κυβερνάει μόνος. Έχει και άλλους μαζί του οι οποίοι πρόκειται να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες και να υπηρετήσουν ως ιερείς. (Αποκάλυψη 5:9, 10· 20:6) Σχετικά με αυτούς, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Είδα το Αρνί να στέκεται πάνω στο Όρος Σιών, και μαζί του εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες οι οποίοι έχουν αγοραστεί από τη γη».—Αποκάλυψη 14:1-3.

Το Αρνί είναι ο Ιησούς Χριστός στη Βασιλική του θέση. (Ιωάννης 1:29· Αποκάλυψη 22:3) Αυτό το Όρος Σιών αναφέρεται στον ουρανό.* (Εβραίους 12:22) Ο Ιησούς και οι 144.000 σύντροφοί του κυβερνούν από τον ουρανό. Πόσο εξυψωμένη είναι η θέση από την οποία κυβερνούν! Επειδή βρίσκονται στον ουρανό, έχουν πιο διευρυμένη άποψη. Εφόσον η έδρα της «βασιλείας του Θεού» είναι ο ουρανός, αυτή αποκαλείται επίσης “η βασιλεία των ουρανών”. (Λουκάς 8:10· Ματθαίος 13:11) Ούτε όπλα, ούτε ακόμη και πυρηνικές επιθέσεις, μπορούν να φτάσουν αυτή την ουράνια κυβέρνηση και να την ανατρέψουν. Είναι ακατανίκητη και θα εκπληρώσει το σκοπό που έχει ο Ιεχωβά για αυτήν.—Εβραίους 12:28.

Η Βασιλεία του Θεού έχει αξιόπιστους εκπροσώπους στη γη

Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Το εδάφιο Ψαλμός 45:16 δηλώνει: «Θα διορίσεις άρχοντες σε όλη τη γη». Αυτή η προφητεία απευθύνεται στον Γιο του Θεού. (Ψαλμός 45:6, 7· Εβραίους 1:7, 8) Επομένως, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα διορίσει τους αρχοντικούς εκπροσώπους. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί θα εκτελούν πιστά τις οδηγίες του. Ακόμη και σήμερα, άντρες με τα κατάλληλα προσόντα οι οποίοι υπηρετούν ως πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία διδάσκονται, όχι να «καταδυναστεύουν» τους ομοπίστους τους, αλλά να τους προστατεύουν, να τους αναζωογονούν και να τους παρηγορούν.—Ματθαίος 20:25-28· Ησαΐας 32:2.

Η Βασιλεία έχει δίκαιους υπηκόους

Αυτοί είναι άμεμπτοι και ευθείς στα μάτια του Θεού. (Παροιμίες 2:21, 22) «Οι πράοι θα γίνουν κάτοχοι της γης», λέει η Γραφή, «και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». (Ψαλμός 37:11) Οι υπήκοοι της Βασιλείας είναι πράοι—ευδίδακτοι και ταπεινοί, ήπιοι και καλοσυνάτοι. Το πρωταρχικό τους ενδιαφέρον είναι τα πνευματικά ζητήματα. (Ματθαίος 5:3) Θέλουν να κάνουν το ορθό και ανταποκρίνονται στη θεϊκή κατεύθυνση.

Η Βασιλεία του Θεού διέπεται από ανώτερους νόμους

Οι νόμοι και οι αρχές που διέπουν τη Βασιλεία προέρχονται από τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό. Αντί να μας περιορίζουν άδικα, μας ωφελούν. (Ψαλμός 19:7-11) Πολλοί άνθρωποι ωφελούνται ήδη ζώντας σύμφωνα με τις δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάρη, αν δίνουμε προσοχή στις Γραφικές συμβουλές για τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά βελτιώνεται η οικογενειακή μας ζωή. (Εφεσίους 5:33–6:3) Όταν υπακούμε στην εντολή να “ντυνόμαστε την αγάπη”, η σχέση μας με τους άλλους βελτιώνεται. (Κολοσσαείς 3:13, 14) Καθώς ζούμε σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, καλλιεργούμε επίσης καλές συνήθειες εργασίας και ισορροπημένη άποψη για τα χρήματα. (Παροιμίες 13:4· 1 Τιμόθεο 6:9, 10) Η αποφυγή της μέθης, της σεξουαλικής ανηθικότητας, του καπνού και των ναρκωτικών μάς βοηθάει να προφυλάσσουμε την υγεία μας.—Παροιμίες 7:21-23· 23:29, 30· 2 Κορινθίους 7:1.

Η Βασιλεία του Θεού είναι μια κυβέρνηση την οποία όρισε ο Θεός. Ο Βασιλιάς της—ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός—και όλοι οι συγκυβερνήτες του έχουν ευθύνη απέναντι στον Θεό να υποστηρίζουν τους δίκαιους νόμους Του και τις στοργικές αρχές Του. Οι υπήκοοι της Βασιλείας, περιλαμβανομένων και των επίγειων εκπροσώπων της, βρίσκουν ευχαρίστηση καθώς ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Θεού. Ο Θεός είναι, λοιπόν, το επίκεντρο της ζωής των κυβερνητών και των υπηκόων της Βασιλείας. Συνεπώς, η Βασιλεία είναι αληθινή θεοκρατία—διακυβέρνηση από τον Θεό. Είναι βέβαιο ότι θα επιτύχει στην εκτέλεση του σκοπού για τον οποίο έχει εγκαθιδρυθεί. Αλλά πότε αρχίζει τη διακυβέρνησή της η Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι επίσης γνωστή ως Μεσσιανική Βασιλεία;

Αρχίζει η Διακυβέρνηση της Βασιλείας

Ένας βασικός παράγοντας για να κατανοήσουμε πότε αρχίζει η διακυβέρνηση της Βασιλείας βρίσκεται στα λόγια του Ιησού. «Η Ιερουσαλήμ θα καταπατείται από τα έθνη», είπε, «μέχρι να συμπληρωθούν οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών». (Λουκάς 21:24) Η Ιερουσαλήμ ήταν η μοναδική πόλη σε όλη τη γη που συνδεόταν άμεσα με το όνομα του Θεού. (1 Βασιλέων 11:36· Ματθαίος 5:35) Ήταν η πρωτεύουσα μιας επίγειας βασιλείας που είχε την επιδοκιμασία του Θεού. Αυτή η πόλη επρόκειτο να καταπατηθεί από τα έθνη με την έννοια ότι οι κοσμικές κυβερνήσεις θα διέκοπταν τη διακυβέρνηση του Θεού επί του λαού του. Πότε θα άρχιζε αυτό;

Στον τελευταίο βασιλιά που κάθησε στο θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ειπώθηκε: «Βγάλε το τουρμπάνι και αφαίρεσε το στέμμα. . . . Δεν πρόκειται να ανήκει σε κανέναν, ώσπου να έρθει εκείνος που έχει το νόμιμο δικαίωμα, και θα το δώσω σε αυτόν». (Ιεζεκιήλ 21:25-27) Το στέμμα θα αφαιρούνταν από το κεφάλι εκείνου του βασιλιά, και η διακυβέρνηση του Θεού επί του λαού Του θα διακοπτόταν. Αυτό συνέβη το 607 Π.Κ.Χ. όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ. Κατά τη διάρκεια “των προσδιορισμένων καιρών” που θα ακολουθούσαν, ο Θεός δεν θα είχε κάποια κυβέρνηση στη γη που να εκπροσωπεί τη δική του διακυβέρνηση. Μόνο μετά το τέλος εκείνων των καιρών θα έδινε ο Ιεχωβά την εξουσία για διακυβέρνηση σε αυτόν «που έχει το νόμιμο δικαίωμα»—τον Ιησού Χριστό. Πόσο θα διαρκούσε αυτή η περίοδος;

Μια προφητεία στο Γραφικό βιβλίο του Δανιήλ αναφέρει: «Κόψτε το δέντρο και καταστρέψτε το. Το στέλεχος των ριζών του, όμως, αφήστε το στη γη, αλλά με δεσμά σιδερένια και χάλκινα . . . ώσπου να περάσουν εφτά καιροί από πάνω του». (Δανιήλ 4:23) Όπως θα δούμε, οι «εφτά καιροί» που αναφέρονται εδώ αντιστοιχούν από πλευράς διάρκειας με “τους προσδιορισμένους καιρούς των εθνών”.

Στη Γραφή, άτομα, ηγέτες και βασίλεια συμβολίζονται μερικές φορές από δέντρα. (Ψαλμός 1:3· Ιερεμίας 17:7, 8· Ιεζεκιήλ, κεφάλαιο 31) Το συμβολικό δέντρο «ήταν ορατό ως την άκρη ολόκληρης της γης». (Δανιήλ 4:11) Επομένως, η διακυβέρνηση που αντιπροσωπεύεται από το δέντρο το οποίο θα κοβόταν και θα περιοριζόταν με δεσμά εκτεινόταν «ως την άκρη της γης», περιλαμβάνοντας ολόκληρη τη βασιλεία των ανθρώπων. (Δανιήλ 4:17, 20, 22) Το δέντρο, λοιπόν, αντιπροσωπεύει την υπέρτατη διακυβέρνηση του Θεού, ιδιαίτερα σε σχέση με τη γη. Αυτή η διακυβέρνηση εκφραζόταν για κάποιο διάστημα μέσω της βασιλείας την οποία εγκαθίδρυσε ο Ιεχωβά στο έθνος του Ισραήλ. Το συμβολικό δέντρο κόπηκε ενώ σιδερένια και χάλκινα δεσμά τοποθετήθηκαν στο υπόλειμμα του κορμού ώστε να εμποδίσουν την ανάπτυξή του. Αυτό έδειχνε ότι η λειτουργία της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης του Θεού στη γη επρόκειτο να διακοπεί, όπως και συνέβη το 607 Π.Κ.Χ.—αλλά όχι επ’ αόριστον. Το δέντρο θα παρέμενε με δεσμά ώσπου να περάσουν «εφτά καιροί». Στο τέλος εκείνης της περιόδου, ο Ιεχωβά θα έδινε τη διακυβέρνηση στο νόμιμο κληρονόμο, τον Ιησού Χριστό. Σαφώς, οι «εφτά καιροί» και «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» αναφέρονται στην ίδια χρονική περίοδο.

Η Γραφή μάς βοηθάει να καθορίσουμε τη διάρκεια των “εφτά καιρών”. Εξισώνει 1.260 ημέρες με «καιρό [έναν καιρό] και καιρούς [δύο καιρούς, πληθυντικός] και μισό καιρό»—ένα σύνολο τρεισήμισι “καιρών”. (Αποκάλυψη 12:6, 14) Αυτό σημαίνει ότι το διπλάσιο του συγκεκριμένου αριθμού, δηλαδή εφτά καιροί, είναι 2.520 ημέρες.

Αν υπολογίσουμε 2.520 κατά γράμμα ημέρες από το 607 Π.Κ.Χ. φτάνουμε στο 600 Π.Κ.Χ. Ωστόσο, οι εφτά καιροί διήρκεσαν πολύ περισσότερο από αυτό το διάστημα. Βρίσκονταν ακόμη σε εξέλιξη όταν ο Ιησούς μίλησε για “τους προσδιορισμένους καιρούς των εθνών”. Οι εφτά καιροί, λοιπόν, είναι προφητικοί. Γι’ αυτό, πρέπει να εφαρμόσουμε το Γραφικό κανόνα: «Μία ημέρα για ένα έτος». (Αριθμοί 14:34· Ιεζεκιήλ 4:6) Σε αυτή την περίπτωση, οι εφτά καιροί κατά τους οποίους κυριαρχούσαν στη γη οι κοσμικές εξουσίες χωρίς θεϊκή παρέμβαση ισοδυναμούν με 2.520 χρόνια. Υπολογίζοντας 2.520 χρόνια από το 607 Π.Κ.Χ. φτάνουμε στο 1914 Κ.Χ. Αυτό είναι το έτος κατά το οποίο τελείωσαν «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», δηλαδή οι εφτά καιροί. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός άρχισε να κυβερνάει ως Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού το 1914.

«Ας Έρθει η Βασιλεία Σου»

Εφόσον η Μεσσιανική Βασιλεία έχει ήδη εγκαθιδρυθεί στον ουρανό, πρέπει άραγε να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε να έρθει, όπως δίδαξε ο Ιησούς στην υποδειγματική προσευχή; (Ματθαίος 6:9, 10) Ναι. Αυτό το αίτημα είναι κατάλληλο και εξακολουθεί να έχει ουσιαστικό νόημα. Σε λίγο, η Βασιλεία του Θεού θα επιβάλει πλήρως την εξουσία της στη γη μας.

Τι ευλογίες θα γευτεί η πιστή ανθρωπότητα όταν θα συμβεί αυτό! «Ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους», αναφέρει η Γραφή, «και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Τότε, «κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”». (Ησαΐας 33:24) Όσοι ευαρεστούν τον Θεό θα απολαύσουν αιώνια ζωή. (Ιωάννης 17:3) Καθώς αναμένουμε την εκπλήρωση αυτών και άλλων υπέροχων Γραφικών προφητειών, ας “εξακολουθήσουμε να επιζητούμε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη [του Θεού]”.—Ματθαίος 6:33.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ απέσπασε το οχυρό του επίγειου Όρους Σιών από τους Ιεβουσαίους και το έκανε πρωτεύουσά του. (2 Σαμουήλ 5:6, 7, 9) Μετέφερε επίσης την ιερή Κιβωτό σε εκείνη την τοποθεσία. (2 Σαμουήλ 6:17) Εφόσον η Κιβωτός συνδεόταν με την παρουσία του Ιεχωβά, η Σιών αναφερόταν ως ο τόπος κατοίκησης του Θεού, κάτι που την καθιστά κατάλληλο σύμβολο του ουρανού.—Έξοδος 25:22· Λευιτικό 16:2· Ψαλμός 9:11· Αποκάλυψη 11:19.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15/5/2006

Οι φίλοι μας ενημερώνουν… Και ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό, επειδή μας δίνεται η δυνατότητα να μοιραστούμε ενθάρρυνση καθώς σ’ αυτή της Συνέλευση βαφτίστηκαν τέσσερα άτομα. Τα τρία άτομα από αυτά που βαφτίστηκαν ήταν Ρομά!


Τι όμορφο και ενθαρρυντικό να βλέπεις να μεγαλώνει ο λαός του Ιεχωβά και μάλιστα από ανθρώπους, όπως οι Ρωμά,  που μέχρι χθες ήταν στο περιθώριο, κατατρεγμένοι. Ας θυμηθούμε λίγο άλλη μια παρόμοια Συνέλευση στη Μαλακάσα που παρακολουθήσαμε…


Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι τα περιεκτικά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ σε αρχείο pdf για να αντιληφθείτε το βάρος που έχει ρίξει η οργάνωση στους Ρομά που θέλουν να γνωρίσουν την αλήθεια. Με στοργική καλοσύνη μιλάει στη γλώσσα τους και ακουμπάει στην καρδιά τους δημιουργώντας καλές προϋποθέσεις…


Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη να μου στείλουν e-mail με τις μοναδικές φωτογραφίες από την βάπτιση αυτών των νέων αδελφών που καλωσορίζουμε με αγάπη. Καλό είναι να μοιραζόμαστε μεταξύ μας τέτοιες ενθαρρυντικές ειδήσεις…

Το βάφτισμα του Ιωάννη επρόκειτο να αντικατασταθεί από το βάφτισμα για το οποίο έδωσε εντολή ο Ιησούς: «Κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος». (Ματ 28:19) Αυτό ήταν το μόνο βάφτισμα στο νερό που είχε την επιδοκιμασία του Θεού από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και έπειτα. Μερικά χρόνια μετά το 33 Κ.Χ., ο Απολλώς, ένας άνθρωπος με πολύ ζήλο, δίδασκε με ορθότητα τα σχετικά με τον Ιησού αλλά ήξερε μόνο το βάφτισμα του Ιωάννη. Σε αυτό το ζήτημα έπρεπε να λάβει διόρθωση, όπως και οι μαθητές τους οποίους συνάντησε ο Παύλος στην Έφεσο. Εκείνοι οι άντρες στην Έφεσο είχαν υποβληθεί στο βάφτισμα του Ιωάννη, αλλά προφανώς σε κάποια περίοδο κατά την οποία αυτό δεν ήταν πλέον σε ισχύ, δεδομένου ότι ο Παύλος επισκέφτηκε την Έφεσο περίπου 20 χρόνια μετά τον τερματισμό της διαθήκης του Νόμου. Αυτοί βαφτίστηκαν τότε σωστά στο όνομα του Ιησού και έλαβαν άγιο πνεύμα.—Πρ 18:24-26· 19:1-7.

Το ότι το Χριστιανικό βάφτισμα προϋπέθετε κατανόηση του Λόγου του Θεού και συνειδητή απόφαση από μέρους κάποιου να παρουσιάσει τον εαυτό του για να εκτελεί το αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού έγινε φανερό την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν οι Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι που ήταν συγκεντρωμένοι εκεί και οι οποίοι είχαν ήδη κάποια γνώση των Εβραϊκών Γραφών άκουσαν τον Πέτρο να μιλάει για τον Ιησού τον Μεσσία, και ως αποτέλεσμα 3.000 άτομα «ασπάστηκαν εγκάρδια τα λόγια του» και «βαφτίστηκαν». (Πρ 2:41· 3:19–4:4· 10:34-38) Στη Σαμάρεια, πρώτα πίστεψαν στα καλά νέα που τους κήρυξε ο Φίλιππος και μετά βαφτίστηκαν. (Πρ 8:12) Ο Αιθίοπας ευνούχος, ευλαβής προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό, ο οποίος ως προσήλυτος είχε επίσης γνώση για τον Ιεχωβά και τις Εβραϊκές Γραφές, άκουσε πρώτα την εξήγηση σχετικά με την εκπλήρωση αυτών των γραφών στο πρόσωπο του Χριστού, τη δέχτηκε, και κατόπιν θέλησε να βαφτιστεί. (Πρ 8:34-36) Ο Πέτρος εξήγησε στον Κορνήλιο ότι «όποιος . . . φοβάται [τον Θεό] και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος» (Πρ 10:35) και ότι όποιος θέτει πίστη στον Ιησού Χριστό λαβαίνει συγχώρηση αμαρτιών μέσω του ονόματός του. (Πρ 10:43· 11:18) Όλα αυτά είναι σε αρμονία με την εντολή του Ιησού: «Κάντε μαθητές . . . διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». Εκείνοι που δέχονται τη διδασκαλία και γίνονται μαθητές μπορούν ορθά να βαφτιστούν.—Ματ 28:19, 20· Πρ 1:8.

Την Πεντηκοστή, κάποιοι Ιουδαίοι, οι οποίοι έφεραν κοινοτική ευθύνη για το θάνατο του Ιησού και οι οποίοι χωρίς αμφιβολία γνώριζαν για το βάφτισμα του Ιωάννη, «ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά» με το κήρυγμα του Πέτρου και ρώτησαν: «Αδελφοί, τι πρέπει να κάνουμε;» Ο Πέτρος απάντησε: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος». (Πρ 2:37, 38) Ας σημειωθεί ότι ο Πέτρος τούς υπέδειξε κάτι καινούριο—ότι για τη συγχώρηση των αμαρτιών δεν απαιτούνταν μετάνοια και βάφτισμα με το βάφτισμα του Ιωάννη, αλλά μετάνοια και βάφτισμα στο όνομα του Ιησού Χριστού. Δεν είπε ότι το βάφτισμα από μόνο του καθάριζε αμαρτίες. Ο Πέτρος γνώριζε ότι «το αίμα του Ιησού, του Γιου του [Θεού], μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». (1Ιω 1:7) Αργότερα, αφού αναφέρθηκε στον Ιησού ως «τον Πρώτιστο Παράγοντα της ζωής», ο Πέτρος είπε στους Ιουδαίους στο ναό: «Μετανοήστε, λοιπόν, και μεταστραφείτε για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, ώστε να έρθουν καιροί αναζωογόνησης από το πρόσωπο του Ιεχωβά». (Πρ 3:15, 19) Εν προκειμένω, τους δίδαξε ότι η μετάνοια για τα κακά έργα που είχαν διαπράξει εναντίον του Χριστού και η “μεταστροφή”, το να αναγνωρίσουν τον Χριστό, ήταν αυτό που έφερνε συγχώρηση αμαρτιών. Σε αυτό το σημείο δεν μίλησε για το βάφτισμα.

Όσον αφορά τους Ιουδαίους, η διαθήκη του Νόμου καταργήθηκε με βάση το θάνατο του Χριστού πάνω στο ξύλο του βασανισμού (Κολ 2:14), και η νέα διαθήκη άρχισε να ισχύει την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. (Παράβαλε Πρ 2:4· Εβρ 2:3, 4.) Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός έδειξε ειδική εύνοια στους Ιουδαίους για μια επιπρόσθετη περίοδο τρεισήμισι χρόνων περίπου. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου οι μαθητές του Ιησού περιόρισαν το κήρυγμά τους στους Ιουδαίους, στους προσήλυτους στον Ιουδαϊσμό και στους Σαμαρείτες. Αλλά το 36 Κ.Χ. περίπου, ο Θεός κατηύθυνε τον Πέτρο να πάει στο σπίτι του Εθνικού Κορνήλιου, ενός Ρωμαίου αξιωματικού του στρατού, και εκχέοντας το άγιο πνεύμα Του πάνω στον Κορνήλιο και στο σπιτικό του, έδειξε στον Πέτρο ότι οι Εθνικοί θα μπορούσαν στο εξής να γίνονται δεκτοί για βάφτισμα στο νερό. (Πρ 10:34, 35, 44-48) Εφόσον ο Θεός δεν αναγνώριζε πλέον τη διαθήκη του Νόμου με τους περιτμημένους Ιουδαίους αλλά τώρα πια αναγνώριζε μόνο τη νέα του διαθήκη με μεσίτη τον Ιησού Χριστό, δεν θεωρούσε ότι οι φυσικοί Ιουδαίοι, περιτμημένοι ή απερίτμητοι, είχαν κάποια ειδική σχέση μαζί του. Αυτοί δεν μπορούσαν να αποκτήσουν καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού με το να τηρούν το Νόμο ο οποίος δεν ίσχυε πλέον, ούτε με το βάφτισμα του Ιωάννη το οποίο σχετιζόταν με το Νόμο, αλλά ήταν υποχρεωμένοι να πλησιάσουν τον Θεό μέσω πίστης στον Γιο του και να βαφτιστούν στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού για να έχουν την αναγνώριση και την εύνοια του Ιεχωβά.—Βλέπε ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ (Διαθήκη σε ισχύ «επί μία εβδομάδα»).

Συνεπώς, μετά το 36 Κ.Χ. όλοι, Ιουδαίοι και Εθνικοί, είχαν την ίδια υπόσταση ενώπιον του Θεού. (Ρω 11:30-32· 14:12) Οι άνθρωποι από τα έθνη, με εξαίρεση εκείνους που ήταν περιτμημένοι προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό, δεν περιλαμβάνονταν στη διαθήκη του Νόμου και δεν υπήρξαν ποτέ λαός που είχε ειδική σχέση με τον Θεό τον Πατέρα. Τώρα τους δινόταν ατομικά η ευκαιρία να γίνουν λαός του Θεού. Προτού λοιπόν αυτοί μπορέσουν να βαφτιστούν στο νερό, έπρεπε να πλησιάσουν τον Θεό ασκώντας πίστη στον Γιο του, τον Ιησού Χριστό. Κατόπιν, σε αρμονία με το παράδειγμα και την εντολή του Χριστού, θα μπορούσαν ορθά να υποβληθούν σε βάφτισμα στο νερό.—Ματ 3:13-15· 28:18-20.

Το Χριστιανικό αυτό βάφτισμα θα είχε ζωτική επίδραση στην υπόστασή τους ενώπιον του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος μιλώντας για την κατασκευή της κιβωτού από τον Νώε, μέσω της οποίας αυτός και η οικογένειά του σώθηκαν από τον Κατακλυσμό, έγραψε στη συνέχεια: «Εκείνο που αντιστοιχεί με αυτό σώζει και εσάς τώρα, δηλαδή το βάφτισμα (όχι η αποβολή της ακαθαρσίας της σάρκας, αλλά το αίτημα που υποβάλλεται στον Θεό για αγαθή συνείδηση), μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού». (1Πε 3:20, 21) Η κιβωτός αποτελούσε απτή απόδειξη του ότι ο Νώε είχε αφιερώσει τον εαυτό του στο να κάνει το θέλημα του Θεού και ακολούθως είχε επιτελέσει πιστά το έργο που του είχε αναθέσει ο Θεός. Αυτό οδήγησε στη διάσωσή του. Αντίστοιχα θα σωθούν από τον παρόντα πονηρό κόσμο εκείνοι οι οποίοι αφιερώνουν τον εαυτό τους στον Ιεχωβά με βάση την πίστη στον αναστημένο Χριστό, βαφτίζονται για να συμβολίσουν αυτή τους την αφιέρωση και κάνουν το θέλημα του Θεού για τους υπηρέτες του. (Γα 1:3, 4) Αυτοί δεν οδεύουν πλέον στην καταστροφή μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Θα σωθούν από αυτή την καταστροφή και θα τους δοθεί αγαθή συνείδηση από τον Θεό.

Όχι Νηπιοβαπτισμός. Εφόσον προτού βαφτιστεί κάποιος πρέπει να “ακούσει το λόγο”, να “ασπαστεί εγκάρδια το λόγο” και να “μετανοήσει” (Πρ 2:14, 22, 38, 41), και δεδομένου ότι το βάφτισμα προϋποθέτει μια σοβαρή απόφαση από μέρους του ατόμου, είναι προφανές ότι το άτομο πρέπει τουλάχιστον να είναι σε μια ηλικία που να μπορεί να ακούσει, να πιστέψει και να πάρει τη συγκεκριμένη απόφαση. Μερικοί επικαλούνται ως επιχείρημα υπέρ του νηπιοβαπτισμού τις περιπτώσεις όπου ολόκληρα “σπιτικά” βαφτίστηκαν, όπως το σπιτικό του Κορνήλιου, της Λυδίας, του δεσμοφύλακα στους Φιλίππους, του Κρίσπου και του Στεφανά. (Πρ 10:48· 11:14· 16:15, 32-34· 18:8· 1Κο 1:16) Κατά την άποψή τους, αυτό αφήνει να εννοηθεί πως βαφτίστηκαν και τα βρέφη αυτών των οικογενειών. Αλλά στην περίπτωση του Κορνήλιου, εκείνοι που βαφτίστηκαν ήταν άτομα που είχαν ακούσει το λόγο και είχαν λάβει το άγιο πνεύμα, και μιλούσαν σε γλώσσες και δόξαζαν τον Θεό. Αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ισχύουν για νήπια. (Πρ 10:44-46) Η Λυδία «λάτρευε τον Θεό . . . και ο Ιεχωβά άνοιξε διάπλατα την καρδιά της για να προσέχει τα όσα έλεγε ο Παύλος». (Πρ 16:14) Ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους έπρεπε να “πιστέψει στον Κύριο Ιησού”, πράγμα που υποδηλώνει ότι και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του έπρεπε να πιστέψουν για να βαφτιστούν. (Πρ 16:31-34) «Ο Κρίσπος , ο αρχισυνάγωγος, πίστεψε στον Κύριο, αυτός και όλο το σπιτικό του». (Πρ 18:8) Όλα αυτά δείχνουν ότι με το βάφτισμα συνδέονται πράγματα όπως η ακρόαση, η πίστη και η απόδοση δόξας στον Θεό, πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν τα νήπια. Στη Σαμάρεια, όταν άκουσαν και πίστεψαν «τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού, άρχισαν να βαφτίζονται». Εδώ το Γραφικό υπόμνημα αναφέρει συγκεκριμένα ότι εκείνοι που βαφτίστηκαν ήταν, όχι νήπια, αλλά «άντρες και γυναίκες».—Πρ 8:12.

Η δήλωση που έκανε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους ότι τα παιδιά ήταν «άγια» λόγω του πιστού γονέα τους δεν αποτελεί απόδειξη ότι τα νήπια βαφτίζονταν—απεναντίας, υποδηλώνει το αντίθετο. Τα ανήλικα παιδιά που ήταν πολύ μικρά ώστε να είναι σε θέση να πάρουν μια τέτοια απόφαση θα απολάμβαναν ένα είδος εύνοιας λόγω του πιστού γονέα τους, όχι λόγω κάποιου υποτιθέμενου μυστηριακού βαφτίσματος το οποίο θα τους προσέδιδε εύνοια σε ανεξάρτητη βάση. Αν ήταν κατάλληλο να βαφτίζονται τα νήπια, τότε δεν θα χρειαζόταν να επεκτείνεται και στα παιδιά η εύνοια που απολάμβανε ο πιστός γονέας.—1Κο 7:14.

Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς είπε: «Μην εμποδίζετε [τα παιδάκια] να έρθουν σε εμένα, γιατί σε τέτοιου είδους άτομα ανήκει η βασιλεία των ουρανών». (Ματ 19:13-15· Μαρ 10:13-16) Τα παιδιά αυτά, όμως, δεν βαφτίστηκαν. Ο Ιησούς τα ευλόγησε, και δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι το γεγονός πως έθεσε τα χέρια του πάνω τους αποτελούσε θρησκευτική τελετή. Επιπρόσθετα έδειξε ότι “η βασιλεία του Θεού ανήκει σε τέτοιου είδους άτομα”, όχι επειδή τα παιδιά βαφτίστηκαν, αλλά επειδή ήταν ευδίδακτα και πρόθυμα να εμπιστεύονται τους άλλους. Στους Χριστιανούς δίνεται η εντολή να είναι «νήπια ως προς την κακία», αλλά «πλήρως αναπτυγμένοι όσον αφορά τις δυνάμεις κατανόησης».—Ματ 18:4· Λου 18:16, 17· 1Κο 14:20.

Ο θρησκευτικός ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος έγραψε για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα: «Ο νηπιοβαπτισμός ήταν άγνωστος εκείνη την περίοδο. Το ότι τα πρώτα ίχνη του νηπιοβαπτισμού εμφανίζονται πολύ μεταγενέστερα, στην εποχή του Ειρηναίου [περ. 120/140–περ. 200/203 Κ.Χ.] (οπωσδήποτε δε όχι νωρίτερα από τότε), καθώς και το γεγονός ότι ο νηπιοβαπτισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως αποστολική παράδοση στη διάρκεια του τρίτου αιώνα, είναι περισσότερο απόδειξη εναντίον παρά υπέρ της παραδοχής της αποστολικής προέλευσής του».—Ιστορία της Ίδρυσης και της Καθοδήγησης της Χριστιανικής Εκκλησίας από τους Αποστόλους (Geschichte der Pflanzung und Leitung der christlichen Kirche durch die Apostel), Τόμ. 1, σ. 213.

Πλήρης Βύθιση. Από τον ορισμό του βαφτίσματος που αναφέρεται παραπάνω είναι σαφές ότι το βάφτισμα απαιτεί να βυθιστεί πλήρως το άτομο ή να καταδυθεί στο νερό, όχι απλώς να χυθεί νερό πάνω του ή να ραντιστεί. Τα Βιβλικά παραδείγματα βαφτίσματος επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Ο Ιησούς βαφτίστηκε σε έναν αρκετά μεγάλο ποταμό, τον Ιορδάνη, και αφού βαφτίστηκε “ανέβηκε από το νερό”. (Μαρ 1:10· Ματ 3:13, 16) Ο Ιωάννης επέλεξε μια τοποθεσία στην Κοιλάδα του Ιορδάνη κοντά στο Σαλείμ για να βαφτίζει, «επειδή υπήρχε μεγάλη ποσότητα νερού εκεί». (Ιωα 3:23) Ο Αιθίοπας ευνούχος ζήτησε να βαφτιστεί όταν έφτασαν «σε ένα μέρος με νερό». «Κατέβηκαν και οι δύο στο νερό». Κατόπιν «ανέβηκαν από το νερό». (Πρ 8:36-40) Όλα αυτά τα περιστατικά υποδεικνύουν όχι μια μικρή, ρηχή δεξαμενή, με νερό στο ύψος των αστραγάλων, αλλά μια μεγάλη υδάτινη μάζα στην οποία έπρεπε να μπουν και από την οποία έπρεπε να βγουν. Εκτός αυτού, το γεγονός ότι το βάφτισμα χρησιμοποιήθηκε και ως σύμβολο ταφής υποδηλώνει πλήρη κατάδυση.—Ρω 6:4-6· Κολ 2:12.

Οι ιστορικές πηγές δείχνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί βάφτιζαν με βύθιση στο νερό. Σε σχέση με αυτό η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια ([New Catholic Encyclopedia] 1967, Τόμ. 2, σ. 56) αναφέρει: «Είναι προφανές ότι το Βάφτισμα στην πρώτη Εκκλησία γινόταν με βύθιση». Η εγκυκλοπαίδεια Λαρούς του 20ού Αιώνα (Larousse du XXe Siècle), Παρίσι, 1928, λέει: «Οι πρώτοι Χριστιανοί βαφτίζονταν με βύθιση οπουδήποτε υπήρχε νερό».

• Οι πληροφορίες είναι από την εγκυκλοπαίδεια ΕΝΟΡΑΣΗ

Το διαβάσαμε στις εφημερίδες, το ζήσαμε με εικόνες από την τηλεόραση… Χιλιάδες ήταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που αποβιβάστηκαν σε ακτές της Λέσβου το φετινό καλοκαίρι, κάτι σαν επιδρομή, καθιστώντας την κατάσταση που επικρατεί στον περίκλειστο χώρο του λιμανιού της Μυτιλήνης αλλά και στον εξωτερικό χώρο κυριολεκτικά τραγική. Στο ίδιο σημείο, σύμφωνα με τις περιγραφές που διαβάζουμε στα διάφορα site, αποβιβάζονται εκατοντάδες τουρίστες από τις απέναντι Μικρασιατές ακτές, Τούρκοι και Ευρωπαίοι, αλλά και επισκέπτες του νησιού που φτάνουν με κρουαζιερόπλοια.



Εικόνες από ένα πιάτο φαγητό που μας προσβάλλουν σαν άνθρωποι… Τις είδαμε στη Μυτιλήνη στη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού. Για τη σίτιση τους φρόντιζαν εθελοντές, ενώ οι αρμόδιοι απλά περίμεναν να αδειάσουν θέσεις στο λιμάνι της Μυτιλήνης για να τους μεταφέρουν στη συνέχεια εκεί. Όπως είναι ευνόητο, πολλές δεκάδες άνθρωποι που πλένουν ρούχα και ζουν ανάμεσα σε τραπέζια ταβερνών δεν είναι η καλύτερη εικόνα για την πρωτεύουσα του τουρισμού στο νησί και ήδη άρχισαν να δημοσιεύονται φωτογραφίες σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης από επισκέπτες του Μολύβου.


Κι ωστόσο οι αδελφοί μας εκεί ενεργοποιήθηκαν γρήγορα. Σημειώνει ένας φίλος του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ εκεί: πρόκειται για ένα είδος έργου που κάνουμε τώρα στη Μυτιλήνη σε διαφορετικό τομέα. Παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, σκεφτήκαμε, ότι έπρεπε να κηρύξουμε σε αυτά τα άτομα, όσο καιρό παραμείνουν στο νησί μας. Ίσως τους δίνετε πρώτη φορά η ευκαιρία να ακούσουν για τον Ιεχωβά και τον σκοπό του. Έτσι, οι πρεσβύτεροι, σε συνεργασία με το Μπέθελ και τον επίσκοπο Περιοχής, τύπωσαν χιλιάδες φυλλάδια στις γλώσσες τους και τα διανέμουμε. Στους Σύριους τα Αραβικά και στους Αφγανούς τα Περσικά (Φαρσίν) Αυτό είναι το φυλλάδιο που δίνουμε στα Αραβικά.


Τα δέχονται ευχαρίστως, δεν τα πετούν και μας λένε ευχαριστώ στα αγγλικά και γαλλικά. Τους προτρέπουμε να προστρέξουν στον ιστότοπο μας για περισσότερες πληροφορίες, εφόσον όλοι τους έχουν το δικό τους iphon. Αυτές τις μέρες, είναι εδώ ο επίσκοπος Περιοχής (αδελφός Χ. Μπογιατζής) γιατί θα έχουμε την συνέλευση μας περιοχής στις 20 του μηνός. Έτσι καθώς συμμετέχουμε στο δημόσιο έργο με τα σταντ, ο επίσκοπος κατεβάζει videos στη γλώσσα τους, βάζει μεγάφωνα και μαζεύονται οι πρόσφυγες και ακούν με προσοχή... Και αυτό είναι το φυλλάδιο στα Περσικά, καθώς και χιλιάδες βιβλία και βιβλιάρια που μοιράζονται...


Όταν ήταν οι δύσκολες μέρες, που ήταν πολλοί οι πρόσφυγες και είχαν καταλάβει τα πάντα: λιμάνι, πάρκα, πλατείες, προκυμαία, καθώς περπατούσα ανάμεσα τους, άρχισα να γογγύζω, λέγοντας "τι θα γίνει, πού θα πάει αυτή η κατάσταση;" Στρέφω όμως την ματιά μου, στην άκρη του δρόμου και βλέπω μέσα σε μια μικρή σκηνή, όπου ένας πατέρας είναι με την οικογένεια του, και τους διαβάζει το φυλλάδιο το δικό μας. Αμέσως είπα, "συγχώρεσε με Ιεχωβά, που για μια στιγμή δυσανασχέτησα". Δεν ξέρουμε ποιο είναι το δικό σου θέλημα... Ίσως είναι η δική τους ευκαιρία να ακούσουν και αυτά τα άτομα και να ενθαρρυνθούν.


Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους αδελφούς μας στη Μυτιλήνη… Το νησί τους έχει μπει στο στόχαστρο των ξένοι ανταποκριτών που δεν δίνουν και την καλύτερη εικόνα για το νησί τους. Και όμως αυτοί δραστηριοποιήθηκαν από αγάπη για τον συνάνθρωπο τους και στάθηκαν δίπλα τους μοιράζοντας τους καθημερινά τα φυλλάδια, όπως βλέπετε και στις αποκλειστικές φωτογραφίες. Οι ηλικιωμένοι άνδρες που εμφανίζονται στις δύο τελευταίες φωτογραφίες είναι ο μπαμπάς και ο σύζυγος της Βασιλικής Κουβαρντά, χωρίς να είναι οι μόνοι που συμμετέχουν καθημερινά σ’ αυτό το εξαιρετικό έργο… Η αγάπη προς τον άνθρωπο σε όλο της το μεγαλείο… Δείτε ΕΔΩ μερικές εικόνες γι’ αυτούς τους ανθρώπους…

Με αφορμή το τελευταίο Broadcasting του Σεπτεμβρίου που αναφέρθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό της οργάνωσης, ο οποίος εξέπεμψε για πρώτη φορά το 1922 στις ΗΠΑ, «στήθηκε» αυτό το δημοσίευμα.


Θέλαμε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, λίγο πιο αναλυτική, σχετικά με την πορεία ενός τέτοιους εγχειρήματος που σε μια δύσκολη εποχή έφερε πολλούς ανθρώπους κοντά στην αλήθεια. Ο ήχος του ήταν αλήθεια…


Και πραγματικά, για την εποχή του ήταν κάτι πολύ προχωρημένο… Εμείς στην Ελλάδα το ραδιόφωνο το ακούσαμε πολύ μεταγενέστερα. Αλλά είχε πάντα στην καρδιά μια ξεχωριστή θέση και ασκούσε μια γοητεία μοναδική…


Προάγγελος λοιπόν του σημερινού Broadcasting, πρωτοπορία για την εποχή του, άνοιξε νέους δρόμους… Κι όσοι έχουν βρεθεί πίσω από μικρόφωνα ραδιοφώνου, όπως εγώ, μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ότι πρόκειται για μια μαγεία…

«Το Ραδιόφωνο Λέει στον Κόσμο ότι η Χιλιετία Έρχεται», δήλωνε η εφημερίδα «Ρέκορντ» της Φιλαδέλφειας της 17ης Απριλίου 1922 και συνέχιζε: «Η ομιλία του Δικαστή Ρόδερφορδ Μεταδόθηκε Ραδιοφωνικά από το Μετροπόλιταν Όπερα Χάουζ. Το Άγγελμα Μεταφέρεται σε Μεγάλες Αποστάσεις μέσω Τηλεφωνικής Συνδέσεως στο Σταθμό Χάουλετ.» Έτσι άρχιζε η είδηση μιας εφημερίδας για την πρώτη ραδιοφωνική ομιλία του Ι. Φ. Ρόδερφορδ, που δόθηκε την Κυριακή 16 Απριλίου 1922 στο Μετροπόλιταν Όπερα Χάουζ στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας. Το θέμα; «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσι Αποθάνει». Το ορατό του ακροατήριο ήταν μόνο μια χούφτα συγκρινόμενο με τους περίπου 50.000 κατοίκους της Πενσυλβανίας, της Νέας Ιερσέης και Ντελαγουέαρ που άκουσαν την ομιλία στα πρωτόγονα ραδιόφωνά τους στα σπίτια τους.

Εκείνες ήταν οι πρώτες μέρες της ραδιοφωνικής επικοινωνίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1920 άρχισαν οι τακτικές ραδιοφωνικές εκπομπές από το σταθμό ΚΟΚΑ του Πίτσμπουργκ και τον WWJ του Ντητρόιτ, του Μίτσιγκαν. Μπορούσε κανείς ν’ αγοράσει ένα βιομηχανικό κρυσταλλικό σύστημα με ακουστικά, αλλά μόνο στη δεκαετία του 1930 παράγονταν ραδιόφωνα με ενσωματωμένα μεγάφωνα και κεραίες.

Οι δούλοι του Ιεχωβά στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ήταν σχετικά λίγοι σε αριθμό. Μέχρι το 1924 στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν, κατά μέσο όρο, μόνο 1.064 Σπουδαστές της Γραφής που κήρυτταν κάθε εβδομάδα από σπίτι σε σπίτι. Έτσι, στη διάρκεια εκείνης της περιόδου ο λαός του Θεού αναγνώρισε τα μελλοντικά αποτελέσματα του ραδιοφώνου και το θεώρησε ένα ωραίο μέσο για να φθάσει τις μάζες με το άγγελμα της Βασιλείας.

Το 1922 ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ και λίγοι σύμβουλοι πρώτα αγόρασαν περίπου 100 στρέμματα στο Στάτεν Άιλαντ στο Δήμο Ρίτσμοντ της Νέας Υόρκης. Μεταφέροντάς μας πίσω σ’ εκείνο τον ενδιαφέροντα καιρό, η Λόυντ Μπερτς κάποτε δήλωσε: «Ένα Σάββατο απόγευμα ο πρόεδρος της Εταιρίας αδελφός Ρόδερφορδ πήρε μερικούς από μας μαζί του στο Στάτεν Άιλαντ. Μόλις φτάσαμε στο κτήμα, έδειξε ένα σημείο στην καρδιά του δάσους στην περιοχή και είπε: ‘Εντάξει παιδιά. Από ‘δω πρέπει ν’ αρχίσουμε να σκάβουμε. Πρόκειται να χτίσουμε ένα ραδιοφωνικό σταθμό μέσα στο κτήμα μας.’ Και πράγματι σκάψαμε! Κάθε Σαββατοκύριακο στη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού σκάβαμε εκεί.» Όλο το χειμώνα και το καλοκαίρι του 1923 η κατασκευή συνεχιζόταν γρήγορα και πολλοί νέοι άνδρες από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν βοηθούσαν τα Σαββατοκύριακα.

Το 1923 ο Ραλφ Χ. Λέφλερ έδινε μαθήματα ραδιοφωνίας στο γυμνάσιο του Αλλάιανς στο Οχάιο. Μια μέρα πήρε ένα γράμμα από το γραφείο του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά. Έγραφε: «Επειδή μάθαμε ότι είστε δάσκαλος της ραδιοφωνίας θα σκεπτόσαστε να αφιερώσετε όλο το χρόνο σας στην υπηρεσία του Κυρίου σ’ αυτόν τον τομέα;» Ο αδελφός Λέφλερ καθαρά είδε το χέρι του Ιεχωβά σ’ αυτό και δεν μπορούσε ν’ αρνηθεί να δεχτεί αυτή την ευκαιρία. Στα μέσα του Οκτωβρίου έφτασε στο Μπέθελ και η δουλειά που του δόθηκε ήταν να πλένει πιάτα! «Δεν είχα πλύνει αρκετά πιάτα στο στρατό; σκέφτηκα,» έγραψε αργότερα. «Τότε θυμήθηκα το εδάφιο: Δοκιμάζει εσάς Κύριος ο Θεός σας, διά να γνωρίση εάν αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας, εξ όλης της καρδίας σας, και εξ όλης της ψυχής σας.’ (Δευτ. 13:3) Ναι, αυτή είναι μια άλλη δοκιμασία, συμπέρανα.» Αλλά ένα μήνα αργότερα άρχισε να εργάζεται πάνω στις ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις. «Βρήκαν ότι στην πόλη υπήρχε ένας σύνθετος ραδιοφωνικός πομπός 500 Βατ και τον αγόρασαν για τις ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις», θυμάται ο αδελφός Λέφλερ. Αυτόν τον εγκατέστησε γρήγορα και όλα ήταν έτοιμα για την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή.

«Υπήρχε μεγάλη αγωνία», παραδέχεται ο αδελφός Λέφλερ. «Θα είχε επιτυχία η πρώτη εκπομπή; Θα μπορούσε να μας ακούσει κανείς; Είχαμε πάρει άδεια από την κυβέρνηση για τη ραδιοφωνική εκπομπή και τα κωδικά γράμματα που μας είχαν δώσει ήταν WBBR. Όλα τώρα ήταν έτοιμα για την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή. Αυτή έγινε το βράδυ της Κυριακής, 24 Φεβρουαρίου 1924. Ήταν προνόμιο μου να ανοίξω το διακόπτη για εκείνη την πρώτη εκπομπή και η εκπομπή άρχισε με την ελπίδα ότι όλα θα πήγαιναν καλά.»

Εκείνο το πρώτο πρόγραμμα από το WBBR συνεχίστηκε για δύο ώρες, από τις 8.30΄ μέχρι τις 10.30΄ μ.μ. Υπήρχε μουσική από πιάνο, ύμνοι και ενδιάμεσα το κύριο μέρος του προγράμματος, η ομιλία από τον πρόεδρο της Εταιρίας, τον Ι. Φ. Ρόδερφορδ, πάνω στο θέμα «Το Ραδιόφωνο και η Θεία Προφητεία.» Κάθε βράδυ από τότε και μετά, από τις 8.30΄ ως τις 10.30΄ και τις Κυριακές από τις 3 ως τις 5 το απόγευμα, εκπέμπονταν προγράμματα με καλή μουσική και εκπαιδευτικές ομιλίες.

Παρουσιάστηκαν Βιβλικά δράματα μέσω του WBBR. Ο Μάξγουελ Γ. Φρεντ συμμετείχε σ’ αυτό. Είχε σπουδάσει τη δραματική τέχνη στο φημισμένο Σίτυ Θίατερ στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Χρόνια αργότερα ο Ιεχωβά ευνόησε τον αδελφό Φρεντ με το απροσδόκητο προνόμιο παραγωγής και διευθύνσεως Βιβλικών δραμάτων και πραγματικών αναπαραστάσεων δικαστικών περιπτώσεων Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά από προκατειλημμένους και επηρεασμένους από τον κλήρο δικαστές και διώκτες στην Αμερική. Αυτά τα δράματα τους εξέθεταν σε δημόσια ντροπή και απάλλασσαν τους δούλους του Θεού. Οι εκπαιδευμένοι ηθοποιοί και μουσικοί που εργάζονταν σ’ αυτές τις παραστάσεις αποτελούσαν «Το Θέατρο του Βασιλιά».

Το 1928 στο Σάουθ Αμπόυ της Νέας Ιερσέης συνέλαβαν μερικούς από τους δούλους του Ιεχωβά επειδή κήρυτταν τα αγαθά νέα την Κυριακή. Αυτό σημείωσε την αρχή της δεκάχρονης «Μάχης της Νέας Ιερσέης». «Το Θέατρο του Βασιλιά» έπαιξε κάποιο ρόλο σ’ αυτό. Στη διάρκεια δικών αληθινών Χριστιανών συχνά οι τοπικοί δικαστές ήταν Καθολικοί που έδειχναν προκατάληψη στην αίθουσα του δικαστηρίου χρησιμοποιώντας άξεστη γλώσσα και ακόμη αποκάλυπταν ότι είχαν κληρικούς συνενόχους που ήθελαν να παραμείνουν στην αφάνεια. Οι δικαστικές διαδικασίες καταγράφονταν στενογραφικά. Εκπαιδευμένοι ηθοποιοί παρακολουθούσαν τις δίκες και μελετούσαν τη φωνή και το ύφος του δικαστή, του δημόσιου κατηγόρου και των υπολοίπων. Λίγες μέρες αργότερα «Το Θέατρο του Βασιλιά» αναπαρίστανε τις σκηνές της αίθουσας του δικαστηρίου με εκπληκτικό ρεαλισμό. Έτσι το ραδιόφωνο χρησιμοποιήθηκε για να εκθέσει τον εχθρό και τελικά οι δικαστές φοβήθηκαν τόσο επειδή η προσοχή είχε στραφεί πάνω τους, καθώς και στους παρασυρμένους αστυνομικούς και μηνυτές, που πολλοί έγιναν πιο πανούργοι στο χειρισμό υποθέσεων που αφορούσαν το λαό του Ιεχωβά.

Για τριάντα τρία περίπου χρόνια το WBBR έφερε δόξα στον Ιεχωβά και διέδωσε τη Βιβλική αλήθεια σε μεγάλη έκταση. Άρχισε να εκπέμπει μ’ έναν πομπό 500 Βατ. Τρία χρόνια αργότερα, αγοράστηκε ένας νέος πομπός 1.000 Βατ. Το 1947 η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών έδωσε στο WBBR άδεια ν’ αυξήσει την ισχύ του σε 5.000 Βατ, με την προϋπόθεση να μην παρεμβαίνει στους άλλους σταθμούς που λειτουργούσαν σε πολλά μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εγκατάσταση ενός τριώροφου συστήματος κεραίας έλυσε αυτό το πρόβλημα και αυτή η διάταξη αύξησε την ισχύ των 5.000 Βατ σε περισσότερο από 25.000 Βατ προς τη Βορειοανατολική κατεύθυνση όπου υπήρχε ο περισσότερος πληθυσμός. Το WBBR ακουγόταν στη μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης και στις γειτονικές πολιτείες της Νέας Ιερσέης και του Κοννέκτικατ. Όμως, πάρθηκαν γράμματα σχετικά με το πρόγραμμά του από την Αγγλία, την Αλάσκα, την Καλιφόρνια και άλλα μακρινά μέρη.

Η Εταιρία πούλησε το σταθμό στις 15 Απριλίου 1957. Γιατί; Διότι όταν άρχισε να λειτουργεί το 1924, υπήρχε μόνο μία εκκλησία από 200 περίπου Σπουδαστές της Γραφής που κάλυπτε και τους πέντε δήμους της πόλεως της Νέας Υόρκης, καθώς επίσης και τον Λονγκ Άιλαντ και ακόμη μέρη της Νέας Ιερσέης. Αλλά το 1957 υπήρχαν 62 εκκλησίες μέσα στην πόλη της Νέας Υόρκης και ένα ανώτατο όριο από 7.256 διαγγελείς της Βασιλείας εκτός από τους 322 ολοχρόνιους κήρυκες των καλών νέων. Έτσι δινόταν καλή μαρτυρία. Επίσης, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να μιλάς σε ανθρώπους στα σπίτια τους, όπου μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να πάρουν περισσότερη εκπαίδευση από το Λόγο του Θεού. Τα χρήματα που ξοδεύονταν για τη λειτουργία του ραδιοφώνου μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με κάποιον άλλο τρόπο για την προώθηση των συμφερόντων της βασιλείας του Θεού.

Αλλά σχετικά με το έργο ραδιοφώνου συνδέονταν κι άλλα περιστατικά. Μία μέρα ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ μπήκε στο δωμάτιο του Ραλφ Λέφλερ, άπλωσε ένα χάρτη των Ηνωμένων Πολιτειών στο τραπέζι και δείχνοντας με το δάκτυλό του, είπε: «Έχω υπ’ όψη μου να εγκαταστήσουμε σταθμούς ραδιοφωνικών εκπομπών εδώ και εδώ και εδώ. Θα ήθελες να οργανώσεις την κατασκευή αυτών των σταθμών;» «Με χαρά θα το έκανα αυτό,» ήταν η απάντηση. Έτσι, όταν έφτασε ο Νοέμβριος του 1924, ο αδελφός Λέφλερ ξεκινούσε για το Σικάγο για να εργαστεί πάνω στην κατασκευή ενός άλλου ιδιόκτητου ραδιοφωνικού σταθμού της Εταιρίας, που θα είχε κωδικά γράμματα WORD. Ο αδελφός Λέφλερ εγκατέστησε επίσης πομπούς για άλλους σταθμούς, που δεν ήταν ιδιοκτησίες της Εταιρίας αλλά διευθύνονταν από τους αντιπροσώπους της.

Δημιουργώντας ιστορία στη ραδιοφωνία

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 ο λαός του Ιεχωβά όχι μόνο είχε την πρωτοπορία στην ίδρυση ενός από τους πρώτους ραδιοφωνικούς σταθμούς WBBR, αλλά όπως ήδη αναφέρθηκε, οι δούλοι του Ιεχωβά άφησαν ιστορία στη ραδιοφωνία την Κυριακή, 24 Ιουλίου 1927, όταν ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ μίλησε από ένα δίκτυο πενήντα τριών σταθμών από το Τορόντο του Οντάριο στον Καναδά, τη μεγαλύτερη ραδιοφωνική αλυσίδα τότε.

Τι οδήγησε σ’ αυτό το πρωτοφανές δίκτυο ραδιοφωνικών εκπομπών; Μια σειρά γεγονότων. Είχε γίνει μια συμφωνία μεταξύ του WBBR και του ιδιοκτήτη του σταθμού WJZ της πόλεως της Νέας Υόρκης να μοιραστούν το χρόνο, αλλά η συμφωνία δεν τηρήθηκε. Αργότερα, ορίστηκε το WBBR να εκπέμπει σ’ ένα άλλο μήκος κύματος και ακόμη αργότερα ξαναορίστηκε σ’ ένα λιγότερο ευνοϊκό κύμα. Κάτω από το Νόμο περί Ραδιοφώνου του 1927, ο σταθμός της Εταιρίας άρχισε να κάνει ενέργειες για ένα πιο καλό μήκος κύματος. Στην ακρόαση (14, 15 Ιουνίου 1927) ο Πρόεδρος Μέρλιν Χωλ Έηλσγουερθ της Εθνικής Ραδιοφωνίας υποστήριξε ότι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί WBBR και WJZ της Νέας Υόρκης προσέφεραν τόσο μεγάλες υπηρεσίες, ώστε δεν θα ήταν δίκαιο να εκπέμπει την ίδια ώρα και ο σταθμός WBBR, μολονότι και οι δυο σταθμοί WJZ και WEAF είχαν ξεχωριστά μήκη κύματος. Στη διάρκεια της εξετάσεως σε αντιπαράσταση, από τον Ι. Φ. Ρόδερφορδ τέθηκε η εξής ερώτηση στον κύριο Έηλσγουερθ: «Μήπως σκοπός σας είναι να δίνετε στους ανθρώπους μέσω του ραδιοφώνου το άγγελμα των ισχυρότερων οικονομικών κύκλων, των μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων και των πιο φημισμένων κληρικών στον κόσμο;» Η απάντηση ήταν καταφατική.

«Αν ήσαστε πεπεισμένος ότι ο μέγας Θεός του σύμπαντος σύντομα θα θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του για την ευλογία όλων των φυλών και των εθνών της γης με ειρήνη, ευημερία, ζωή, ελευθερία και ευτυχία, θα συμφωνούσατε να το εκπέμπατε;» Θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να πει όχι και έτσι η απάντηση ήταν Ναι. Τότε ο κύριος Έηλσγουερθ με τη θέληση του είπε ότι θα χαιρόταν να μεταδώσει από το ραδιόφωνο μία ομιλία του προέδρου του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής. Φυσικά, ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ δέχτηκε την προσφορά.

Και έτσι, όταν ο αδελφός Ρόδερφορδ μίλησε σ’ ένα ακροατήριο συνελεύσεως από 15.000 περίπου στο Τορόντο του Οντάριο στον Καναδά την Κυριακή 24 Ιουλίου 1927, εκατομμύρια περισσότεροι τον άκουσαν μέσω ενός απαράμιλλου μέχρι τότε ραδιοφωνικού δικτύου. Σ’ ένα γράμμα που πήρε η Εταιρία από την Εθνική Ραδιοφωνία, έγραφε: «Φαντάζομαι ότι ο Δικαστής Ρόδερφορδ είχε ένα τόσο μεγάλο ραδιοφωνικό ακροατήριο χθες το απόγευμα, όσο κανείς άλλος στη ζωή του».

Οι Σπουδαστές της Γραφής είχαν πάρει μέρος σ’ ένα άλλο αξιοσημείωτο ραδιοφωνικό γεγονός το 1928. Στο Ντητρόιτ του Μίτσιγκαν, την Κυριακή 5 Αυγούστου, η δημόσια ομιλία που έδωσε ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ «Κυβερνήτης για τους Ανθρώπους», σ’ ένα ακροατήριο 12.000, μεταδόθηκε από ένα ραδιοφωνικό δίκτυο που συνέδεε 107 σταθμούς, χρειάστηκε 53.000 χιλιόμετρα τηλεφωνικών γραμμών και 150.000 χιλιόμετρα τηλεγραφικών γραμμών και αναμεταδόθηκε στα βραχέα κύματα στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία.

Το δίκτυο της Σκοπιάς ή «Λευκό» δίκτυο οργανώθηκε το 1928, ειδικά για να εξυπηρετήσει εκείνη τη συνέλευση του Ντητρόιτ. Ήταν τόσο πετυχημένο που η Εταιρία Σκοπιά αποφάσισε να λειτουργεί ένα εβδομαδιαίο δίκτυο ραδιοφωνικών σταθμών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Διευθετήθηκε ένα πρόγραμμα μίας ώρας που ξεκινούσε από το WBBR. Αυτές ήταν ζωντανές εκπομπές που σαν κύριο μέρος παρουσίαζαν μια ομιλία από τον αδελφό Ρόδερφορδ, με εισαγωγική και τελική μουσική που έπαιζε μία ορχήστρα της Εταιρίας. Κάθε Κυριακή από τις 18 Νοεμβρίου 1928 μέχρι και το έτος 1930, οι ακροατές του ραδιοφώνου μπορούσαν ν’ ακούν την «Ώρα της Σκοπιάς».

Τα ραδιοφωνικά προγράμματα έπαιρναν πολύ από το χρόνο του αδελφού Ρόδερφορδ. Δινόταν καλή μαρτυρία, αλλά ήταν αδύνατο να ταξιδεύει ή να οργανώνει συνελεύσεις σε διάφορα μέρη της γης. Έτσι, το 1931 η Εταιρία αποφάσισε να παρουσιάζει ηχογραφημένα προγράμματα. Οργανώθηκαν διακόσιοι πενήντα σταθμοί για να παρουσιάζουν αυτές τις δεκαπεντάλεπτες ηχογραφήσεις που γίνονταν από τον Ρόδερφορδ σε χρόνο που τον εξυπηρετούσε και παίζονταν από το ραδιόφωνο ώρες που αυτοί διάλεγαν. Το 1932 αυτή η ραδιοφωνική υπηρεσία (Γουώξ Τσαίην) επεκτάθηκε σε 340 σταθμούς. Μέχρι το 1933, το έτος αιχμής, χρησιμοποιούνταν 408 σταθμοί για να μεταφέρουν το άγγελμα σε έξι ηπείρους και μεταδόθηκαν 23.783 χωριστές Βιβλικές ομιλίες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν οι δεκαπεντάλεπτες ηλεκτρικές ηχογραφήσεις. Εκείνες τις μέρες, μπορούσε κανείς να γυρίσει το κουμπί του ραδιοφώνου και να πιάσει τις εκπομπές της Σκοπιάς που μεταδίδονταν από πολλούς σταθμούς συγχρόνως. Συχνά τα ραδιοφωνικά κύματα ήταν γεμάτα με τα λόγια της αλήθειας που δόξαζαν τον Θεό.