Το σημείωμα που έγραψε ο νεαρός Βασίλης Καραφάτσας, όταν βαφτίστηκε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Υπάρχει και μπορείτε να το δείτε στο Μπέθελ, στο Μαρούσι προστατευμένο σε βιτρίνα. Αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας στη χώρα μας…


Με τις θυσίες τέτοιων ανθρώπων μπορούμε σήμερα να κάνουμε έργο στη χώρα μας αινώντας τον Ιεχωβά Θεό για τις ευλογίες του σήμερα και για τον νέο, όμορφο κόσμο που μας υπόσχεται και είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα το κάνει…


Ένα λιμάνι της βορειοανατολικής Ελλάδας ήταν η πύλη από όπου εισήλθε στην Ευρώπη κάποιος Χριστιανός κήρυκας του πρώτου αιώνα. Στη διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού του ταξιδιού, ο απόστολος Παύλος αποβιβάστηκε στη Νεάπολη (σημερινή Καβάλα) και άρχισε το κήρυγμά του στην Ελλάδα από τη γειτονική πόλη των Φιλίππων. Το έργο του ήταν καρποφόρο, αν και μερικές φορές η συγκομιδή των νέων πιστών γινόταν εν μέσω σφοδρής εναντίωσης.

Τον πρώτο αιώνα, η Ελλάδα παρέμεινε εστία έντονης Χριστιανικής δράσης, αλλά μετά το θάνατο των αποστόλων, το ευαγγελιστικό έργο που άρχισε εκεί ο Παύλος σταμάτησε. Ωστόσο, 18 αιώνες αργότερα, αυτό το έργο αναβίωσε. Κήρυκες σαν τον Παύλο μεταδίδουν σήμερα τα καλά νέα της Γραφής στα ίδια μέρη όπου κήρυξε εκείνος στους κατοίκους της Ελλάδας τον πρώτο αιώνα.

Το 1905, όταν ο Γεώργιος Κόσσυφας, που είχε γνωρίσει τη Γραφική αλήθεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, γύρισε στην Ελλάδα, σπάρθηκαν ξανά οι σπόροι της αλήθειας, και το 1922 ιδρύθηκε γραφείο τμήματος στην Αθήνα, στην οδό Λομβάρδου. Το έργο κηρύγματος απέφερε καρπούς—μια σοδειά μαθητών οι οποίοι, όπως οι μαθητές του πρώτου αιώνα, είναι μάρτυρες υπέρ του Ιεχωβά. Το φθινόπωρο του 2005, οι Μάρτυρες συμμετείχαν σε μια εκστρατεία για τον εορτασμό της 100 ετούς δράσης τους, διανέμοντας ένα ειδικό φυλλάδιο με τίτλο 100 Χρόνια Σύγχρονης Ιστορίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Ποια ήταν μερικά κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ιστορίας;

Ζηλωτές Παρά τις Δυσκολίες

Πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και μετά, εξαιτίας της παραπληροφόρησης και της προκατάληψης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα αντιμετώπισαν περιόδους έντονου διωγμού. Πολλοί συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, άλλοι έχασαν την εργασία τους, παιδιά αποβλήθηκαν από σχολεία, αρκετοί έπεσαν θύματα οχλοκρατικής βίας και βασανιστηρίων, μερικοί θανατώθηκαν. Εκείνους τους δύσκολους καιρούς, οι Μάρτυρες πήγαιναν «εκδρομές» στην εξοχή για να διεξάγουν τις συνελεύσεις τους. Η εναντίωση εντάθηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο που ακολούθησε, καθώς και υπό δικτατορικά καθεστώτα. Προϊόν ενός τέτοιου καθεστώτος ήταν ο νόμος περί προσηλυτισμού του 1938, ο οποίος οδήγησε σε χιλιάδες συλλήψεις, δίκες και καταδίκες. Από το 1938 ως το 1992, έγιναν 19.147 συλλήψεις νομοταγών ανθρώπων, που το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι κήρυτταν το Γραφικό άγγελμα, και επιβλήθηκαν συνολικά ποινές κάθειρξης 753 ετών.

Το 1993 υπήρξε μια εξέλιξη αποφασιστικής σημασίας. Έπειτα από 60 και πλέον συλλήψεις, 18 δίκες και έξι και πλέον χρόνια φυλάκισης και εξορίας, ο Μίνως Κοκκινάκης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο στις 25 Μαΐου 1993 υποστήριξε το δικαίωμά του για ελεύθερη διακήρυξη των πεποιθήσεών του. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός για να αγωνιστούν οι Μάρτυρες υπέρ της θρησκευτικής τους ελευθερίας ενώπιον αυτού του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Το Δικαστήριο έλαβε ευνοϊκές αποφάσεις και σε άλλες υποθέσεις, προστατεύοντας τα ανθρώπινα και τα θρησκευτικά τους δικαιώματα. Έπειτα από αυτές τις νομικές νίκες, το έργο των Μαρτύρων είναι πιο ελεύθερο, γεγονός που έχει συμβάλει σε πολύ καλό θερισμό στον ελληνικό αγρό. Ας εξετάσουμε, όμως, μερικές εμπειρίες από τα παλιότερα χρόνια.

Ένα παράδειγμα είναι το χωριό Ελευθεροχώρι Τρικάλων. Η αλήθεια ρίζωσε εκεί τη δεκαετία του 1920. Σύντομα ξέσπασε σφοδρή εναντίωση. Οι ιερείς έλεγαν στους ανθρώπους ότι τα έντυπα των Μαρτύρων ήταν φθοροποιά και ότι έπρεπε να τα αποφεύγουν σαν την πανούκλα. Οι συλλήψεις, ο εκφοβισμός και οι ξυλοδαρμοί έγιναν καθημερινά φαινόμενα. Ο διωγμός κλιμακώθηκε κατά τον εμφύλιο πόλεμο, στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Ένας αξιωματικός ορκίστηκε μάλιστα να εξαφανίσει τους Μάρτυρες από την περιοχή. Η απειλή του έπεσε στο κενό, καθώς τον σκότωσαν οι ίδιοι του οι άντρες. Σύντομα, οι Μάρτυρες έγιναν γνωστοί ως εντελώς ουδέτεροι και, παρά τις δυσκολίες, οι σπόροι της αλήθειας παρήγαγαν καλό καρπό στο Ελευθεροχώρι. Επί χρόνια, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά!

«Θα Υπηρετώ τον Θεό μου Κάτω από Δύσκολες Συνθήκες»

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1970, μετά το βάφτισμά του, ο Βασίλης Καραφάτσας έγραψε ένα πρόχειρο σημείωμα με τα παραπάνω λόγια, εκφράζοντας την απόφασή του να υπηρετεί τον Θεό ακόμη και σε αντίξοους καιρούς. Μόλις 10 μήνες αργότερα, βασανίστηκε μέχρι θανάτου εξαιτίας της απόφασής του να μη “μάθει τον πόλεμο”. (Ησαΐας 2:4) Ήταν μόνο 20 χρονών.

Ο Βασίλης ήταν ένας ταπεινός αγρότης με διόλου εντυπωσιακό ανάστημα. Το πνευματικό του ανάστημα, όμως, ήταν πολύ υψηλό. Ενόσω επικρατούσε δικτατορία, ενέμεινε γενναία στην απόφασή του ακόμη και όταν αντιμετώπισε απειλές, σωματικές επιθέσεις και κτηνώδη βασανιστήρια. Τελικά, νεκρός ή μισοπεθαμένος, ο Βασίλης ρίχτηκε στις γραμμές του τρένου έτσι ώστε ο θάνατός του να φανεί σαν τυχαία πτώση από τρένο ή αυτοκτονία. Ο δικηγόρος της οικογένειάς του είπε χρόνια αργότερα: «Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες τώρα, θυμάμαι πάντα τον Βασίλη που, αν και ήταν μόλις 1,5 μέτρο, είχε το σθένος να παραμείνει πιστός μέχρι θανάτου, και αναλογίζομαι τα λόγια του Ιησού: “Πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο”».—Ιωάννης 16:33.

Ένας 37χρονος πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Χρήστος Μουλώτας, συνελήφθη στις 5 Μαρτίου 1948 από μια ομάδα ενόπλων. Για να τον εκφοβίσουν, βασάνισαν μέχρι θανάτου έναν από τους κρατουμένους τους και κατόπιν διέταξαν τον Χρήστο να ενταχθεί στις τάξεις τους. Είπαν ότι, αν αρνιόταν τον Ιεχωβά, έκανε το σταυρό του και έπαιρνε όπλο, θα τον άφηναν ελεύθερο. Ο Χρήστος απάντησε ότι όσο ήταν ζωντανός θα υπηρετούσε μόνο τον Ιεχωβά και, αν πέθαινε, ο Ιεχωβά θα τον ανάσταινε. Μη μπορώντας να διαρρήξουν την ακεραιότητά του, τον σκότωσαν.

Τον ίδιο περίπου καιρό, αντάρτες συνέλαβαν τον Γιάννη Τσούκαρη και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια για να τον εξαναγκάσουν να γίνει μέλος τους. Κατόπιν, κυβερνητικά στρατεύματα επιτέθηκαν στους αντάρτες και συνέλαβαν τον Γιάννη. Με τη σειρά τους, οι αρχές τον διέταξαν να πάρει όπλο. Ο Γιάννης υπέστη και πάλι βασανιστήρια, πέρασε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Καθώς περίμενε να εκτελεστεί έδινε μαρτυρία στους συγκρατουμένους του, κερδίζοντας το σεβασμό των φρουρών του για την καλή διαγωγή του και τη σταθερή στάση του. Οδηγήθηκε πάνω από μία φορά στον τόπο της εκτέλεσης, μόνο και μόνο για να δει την εκτέλεση άλλων καταδίκων. Ήθελαν να τον εκφοβίσουν αναγκάζοντάς τον να τους βλέπει να πεθαίνουν, αλλά ο Γιάννης παρέμεινε αταλάντευτος μέχρι τη δική του εκτέλεση, στις 9 Φεβρουαρίου 1949. Ο καλύτερος επίλογος στη θαρραλέα πορεία του γράφτηκε από έναν συγκρατούμενό του, πρώην πολιτικό κρατούμενο: «Η πιστότητά του έγινε καλό παράδειγμα σε πολλούς και ιδιαιτέρως σε εμένα που γνώρισα την αλήθεια από τότε και υπηρετώ τον Ιεχωβά».

Στις 2 Μαρτίου 1949 εκτελέστηκε και ο Γιώργος Ορφανίδης ως αντιρρησίας συνείδησης. Ένας μητροπολίτης προσπάθησε, μάταια, να του αλλάξει γνώμη. Ο Γιώργος παρέμεινε ακλόνητος, και η στάση του εντυπωσίασε το μητροπολίτη που τον περιέγραψε ως “από πολλών πλευρών αξιοθαύμαστον νέον, [ο οποίος] προτίμησε τον μαρτυρικόν θάνατον” παρά το συμβιβασμό, προσθέτοντας: «Η ψυχή μου θα χρειασθή πάρα πολλά έτη διά να παρηγορηθή εκ του τραγικού τέλους του Γιώργου τον οποίον τρεις ώρες μόνον είδον εις το κελλί του, αλλά τον ηγάπησα σαν να ήτο παιδί μου και τον εγνώριζα χρόνια».

Η στάση αυτών των τηρητών ακεραιότητας, τους οποίους κάποιος Έλληνας συγγραφέας περιέγραψε ως «όρθιες ψυχές», ώθησε μέλη της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων να γράψουν μια επιστολή διαμαρτυρίας με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1949, στην οποία ανέφεραν ότι «δεν δυνάμεθα ειμή να σεβασθώμεν και να θαυμάσωμεν την ειλικρίνειαν και την πιστότητά των». Ωστόσο, έως το 1997, 3.173 αντιρρησίες είχαν καταδικαστεί σε 12.773 χρόνια φυλάκισης, από τα οποία τα 7.256 εκτίθηκαν πραγματικά. Άλλοι 26 καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και 68 σε εξορία, ενώ 42 καταδικάστηκαν σε θάνατο, εκ των οποίων 2 εκτελέστηκαν. Πέντε ακόμη βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Εντούτοις, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Ελληνικό Κράτος έλαβε πρόνοια ώστε οι αντιρρησίες συνείδησης να προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία αντί της στρατιωτικής υπηρεσίας. Έκτοτε, τέτοια άτομα, περιλαμβανομένων και των Μαρτύρων, μπορούν να επιλέξουν την εργασία σε δημόσιους φορείς προσφέροντας κοινωνική υπηρεσία.

Το ευχάριστο είναι ότι η σύγχρονη ιστορία των Μαρτύρων στην Ελλάδα περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από παθήματα και διωγμό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ιστορία που φέρνει μεγάλη χαρά.

Άλλα Χαρακτηριστικά ενός Συναρπαστικού Αιώνα

Το 1940 υπήρχαν μόνο 178 Μάρτυρες στην Ελλάδα. Αλλά παρ’ όλα όσα υπέμειναν, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο αριθμός τους είχε εκτοξευτεί στους 1.770! Όταν η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία το 1967, οι Μάρτυρες αριθμούσαν 10.940. Όταν έπεσε εκείνο το καθεστώς, το 1974, παρά τις δυσκολίες που υπέμειναν, είχαν αυξηθεί σε 17.073.

Ακολούθησαν πνευματικά ορόσημα. Ένα από αυτά ήταν η κυκλοφορία της Μετάφρασης Νέου Κόσμου στην ελληνική—των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών το 1993 και ολόκληρης της Γραφής το 1997. Αυτή η σύγχρονη Αγία Γραφή έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό και δάκρυα χαράς. Και πόσο χάρηκαν οι Μάρτυρες όταν έμαθαν το 2001 ότι το Κράτος είχε δηλώσει επίσημα πως τα κεντρικά τους γραφεία (τώρα στεγάζονται στο Μαρούσι) «είναι χώρος ιερός και καθαγιασμένος, αφιερωμένος στη λατρεία του Θεού»!

Ένα άλλο εξέχον χαρακτηριστικό είναι η οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας, όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται για να λατρέψουν τον Θεό. Ως τη δεκαετία του 1990, οι Μάρτυρες σπανίως διέθεταν κατάλληλους χώρους συναθροίσεων. Συγκεντρώνονταν σε χώρους αναδιαμορφωμένους γι’ αυτόν το σκοπό—καταστήματα, σπίτια και ούτω καθεξής. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1990, άρχισε ένα οικοδομικό πρόγραμμα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Μέχρι στιγμής έχουν οικοδομηθεί 107 Αίθουσες Βασιλείας που εξυπηρετούν 241 εκκλησίες, και συνεχίζονται οι προσπάθειες για την οικοδόμηση των περίπου 60 Αιθουσών Βασιλείας που είναι ακόμη απαραίτητες.

«Μια Όμορφη Ανθοδέσμη σε Κάθε Τοπική Κοινωνία»

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποσπούν πολλές φορές το σεβασμό και το θαυμασμό των συνανθρώπων τους για την καλή διαγωγή και τη στάση τους. Χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα σχόλια από τέτοια άτομα.

«Μια όμορφη ανθοδέσμη σε κάθε τοπική κοινωνία»—έτσι περιέγραψε κάποιος τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένας άλλος είπε: «Η κοινωνία μας έχει πάθει αμνησία. Ξέχασε τι σημαίνει ανθρωπιά, σεβασμός, ευγένεια, ήθος. Καλά κάνετε λοιπόν και μας υπενθυμίζετε με τα λόγια και τις πράξεις σας ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που εκδηλώνουν αυτές τις δυσεύρετες ιδιότητες». Ένας αστυνομικός διοικητής ανέφερε: «Ειλικρινά χαιρόμαστε που έχουμε τόσο πολλούς Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή μας, γιατί εσείς είστε οι μόνοι που δεν μας απασχολείτε». Και κάποιος εισαγγελέας δήλωσε: «Είστε έντιμοι άνθρωποι, καλοί οικογενειάρχες, καλοί πολίτες, και ουδέποτε έχω ασχοληθεί ποινικά μαζί σας».

Όταν μια εφημερίδα σε κάποιο νησί του Αιγαίου έγραψε ευνοϊκά σχόλια για τους Μάρτυρες, ο διευθυντής της έλαβε ένα απειλητικό τηλεφώνημα από το μητροπολίτη. Ο διευθυντής απάντησε: «Εμείς δεν δεχόμαστε από κανέναν μητροπολίτη ούτε από κάποια θρησκεία όπως την επικρατούσα να μας κατευθύνει». Έπειτα συνεχάρη τους Μάρτυρες, λέγοντας: «Μπράβο σας για το θάρρος που έχετε και το έργο που επιτελείτε στη χώρα μας, κάτω από τέτοιου είδους αντίξοες συνθήκες».

Ένας περιφερειάρχης παρότρυνε τους Μάρτυρες να εμμείνουν στο έργο τους. Ο προϊστάμενος προσωπικού στην ίδια υπηρεσία δέχτηκε το φυλλάδιο 100 Χρόνια Σύγχρονης Ιστορίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και ζήτησε να βοηθήσει τους Μάρτυρες να διανείμουν τα υπόλοιπα αντίτυπα στους υπαλλήλους. Σε ένα νησί, ο αντιδήμαρχος μίλησε επαινετικά για κάποιον νεαρό Μάρτυρα που πρόσφερε κοινωνική υπηρεσία εκεί. Του ζήτησαν να παραμείνει μόνιμος επειδή, όπως είπε ο αντιδήμαρχος, «τέτοια εμπιστοσύνη δεν είχαμε ούτε στους υπαλλήλους μας. Ακόμη και τώρα υπάρχουν υπεύθυνες θέσεις στις οποίες δεν έχουμε ποιον να βάλουμε». Σε ένα επίσημο έγγραφο, ο δήμαρχος ανέφερε ότι ο νεαρός επιτελούσε την εργασία του «με εξαιρετική συνέπεια, υπευθυνότητα, εργατικότητα, πάντα με καλή διάθεση και ξεχωριστό ήθος. Ήταν για μας ένας πολυτιμότατος συνεργάτης που δυστυχώς τον αποχωριστήκαμε».

Στο ίδιο νησί, μια πυρκαγιά προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο σπίτι κάποιας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Δεκάδες ομόπιστοί της έσπευσαν να βοηθήσουν. Μερικοί, μάλιστα, πήραν άδεια από την εργασία τους. Άλλοι δώρισαν υλικά, πράγμα που υποκίνησε ακόμη και μη ομοπίστους να συνεισφέρουν, περιλαμβανομένου και κάποιου ιερέα που πρόσφερε ένα σεβαστό ποσό. Ο μητροπολίτης επαίνεσε τους Μάρτυρες για το σκληρό τους έργο και τη βοήθειά τους, και είπε στο ποίμνιό του να παραδειγματιστεί από αυτούς. Σύντομα, το σπίτι είχε επισκευαστεί πλήρως. Το όλο περιστατικό εντυπωσίασε τους γείτονες και βοήθησε να απαλειφθεί η προκατάληψη. Μια κυρία συμπέρανε: «Εσείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αγαπάτε μόνο με λόγια αλλά και με έργα».

Ναι, τα περασμένα 100 χρόνια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα λαμπρό υπόμνημα ανάμεσα στους συμπατριώτες τους, αν και ενίοτε κάτω από θύελλες εναντίωσης. Μια νεαρή έγραψε τα εξής όταν δύο κοπέλες από τους Μάρτυρες της μετέδωσαν τα καλά νέα: “Όλα αυτά τα χρόνια πίστευα ότι δεν υπάρχει Θεός ή, και αν υπήρχε, σίγουρα εμένα δεν με γνώριζε. [Έπειτα από τη συζήτηση μαζί σας], πρώτη φορά διέκρινα με αποδείξεις από τη Γραφή ότι υπάρχει Θεός που ενδιαφέρεται για τον καθένα προσωπικά”.

Έτσι λοιπόν, καθώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα έχουν ήδη εισέλθει στο δεύτερο αιώνα της σύγχρονης ιστορίας τους, είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά που έχει ευλογήσει τόσο άφθονα τη σθεναρή δράση τους. Συμμερίζονται τα αισθήματα του ψαλμωδού καθώς λένε στον Θεό: «Στεφάνωσες [αυτά τα 100 χρόνια] με την αγαθότητά σου».—Ψαλμός 65:11.

• Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ Δεκεμβρίου 2006
• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ άλλα δύο δημοσιεύματα για τον Βασίλη Καραφάτσα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που γράφτηκαν για να ενισχύσουν την πίστη μας…

Μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα αποφύγεις, ακόμα κι αν δεν συμφωνείς… Τα ήθη και έθιμα έχουν ισχυρό έρεισμα στην κοινωνία. Ακόμα και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς των μνημονίων κάποιοι επιμένουν να τα κρατούν ζωντανά. Κι ας κοστίζουν. Κι ας μην έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια…


Χρειάζεται προφανώς μεγάλη δύναμη πίστης για να ξεφύγεις από αυτές τις παγίδες των ανθρώπων. Μερικοί από ανάμεσα μας τα καταφέρνουν… Όχι γιατί έχουν μεγάλη δύναμη οι ίδιοι, αλλά επειδή παίρνουν δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό, μέσα από τον Λόγο του αληθινού Θεού, την Αγία Γραφή… Από εκεί μπορείς να αντλήσεις τη μεγαλύτερη ενθάρρυνση…

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει την ημερομηνία της γέννησης του Ιησού Χριστού, όπως δείχνουν και οι παρακάτω πηγές:

«Η ημερομηνία Γεννήσεως του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια δεν αναφέρουν ούτε την ημέρα ούτε το μήνα Γεννήσεως».—Ν. Ιωαννίδη, «Η Εορτή των Χριστουγέννων – Θεοφανείων», σ. 170, στο Χριστιανικόν Εορτολόγιον, Πρακτικά Η΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, εκδ. «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος», Σειρά Ποιμαντική Βιβλιοθήκη – 15, Αθήνα 2007.

«Η ακριβής ημερομηνία της γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή».—Εγκυκλοπαίδεια της Πρώτης Χριστιανοσύνης (Encyclopedia of Early Christianity).

Παρότι η Αγία Γραφή δεν δίνει άμεση απάντηση στο ερώτημα “Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;”, αναφέρει δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα τον καιρό της γέννησής του. Αυτά οδηγούν πολλούς στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου.

Δεν ήταν χειμώνας

Η απογραφή. Λίγο πριν γεννηθεί ο Ιησούς, ο Καίσαρας Αύγουστος διέταξε να «απογραφεί όλη η κατοικημένη γη». Ο καθένας έπρεπε να απογραφεί «στη δική του πόλη», κάτι που μπορεί να απαιτούσε ταξίδι μιας εβδομάδας ή περισσότερο. (Λουκάς 2:1-3) Ένα τέτοιο διάταγμα —το οποίο πιθανότατα αποσκοπούσε στην ενίσχυση του φορολογικού συστήματος και στη διευκόλυνση της στρατολόγησης— θα προκαλούσε δυσαρέσκεια οποιαδήποτε εποχή του έτους. Προφανώς, λοιπόν, ο Αύγουστος θα απέφευγε να επιτείνει τη δυσαρέσκεια των υπηκόων του αναγκάζοντάς τους να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι μέσα στην παγωνιά του χειμώνα.

Τα ποίμνια. Οι ποιμένες «έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν με βάρδιες τα ποίμνιά τους τη νύχτα». (Λουκάς 2:8) Το βιβλίο Καθημερινή Ζωή στην Εποχή του Ιησού (Daily Life in the Time of Jesus) αναφέρει ότι τα ποίμνια έμεναν στο ύπαιθρο από «την εβδομάδα πριν το Πάσχα [τέλη Μαρτίου]» μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου. Έπειτα προσθέτει: «Από αυτό και μόνο μπορεί να φανεί ότι η παραδοσιακή ημερομηνία για τα Χριστούγεννα, στο καταχείμωνο, είναι απίθανο να είναι σωστή, αφού το Ευαγγέλιο λέει ότι οι ποιμένες βρίσκονταν στους αγρούς».

Ήταν αρχές φθινοπώρου

Μπορούμε να υπολογίσουμε πότε γεννήθηκε ο Ιησούς μετρώντας αντίστροφα από το θάνατό του, ο οποίος έλαβε χώρα την άνοιξη του έτους 33 Κ.Χ., και συγκεκριμένα το Πάσχα, στις 14 Νισάν. (Ιωάννης 19:14-16) Εφόσον ο Ιησούς ήταν περίπου 30 χρονών όταν άρχισε τη διακονία του, η οποία διήρκεσε τριάμισι χρόνια, λογικά γεννήθηκε στις αρχές φθινοπώρου του 2 Π.Κ.Χ.—Λουκάς 3:23.

Γιατί γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου;

Αφού δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, γιατί γιορτάζονται τα Χριστούγεννα αυτή την ημερομηνία; Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica) αναφέρει ότι οι εκκλησιαστικοί ηγέτες προφανώς την επέλεξαν για “να συμπίπτουν [τα Χριστούγεννα] με την ειδωλολατρική ρωμαϊκή γιορτή που γινόταν για τα «γενέθλια του ανίκητου ήλιου»”, στη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου. Σύμφωνα με το Συνοπτικό Λεξικό Θρησκευτικών και Λαϊκών Γιορτών (Petit lexique des fêtes religieuses et laïques), «σκοπός ήταν η θέσπιση μιας γιορτής που θα περιείχε ειδωλολατρικά στοιχεία, τα οποία θα “εκχριστιάνιζε”, προκειμένου να προσελκυστούν εύκολα μεγάλα πλήθη» στη Χριστιανοσύνη.

• Από τις Βιβλικές Διδασκαλίες.
• Βρείτε κι άλλες πληροφορίες για τα Χριστούγεννα ΕΔΩ.

Θέλω για άλλη μια φορά να γράφω για τα Χριστούγεννα, λίγα εισιτετράωρα πριν… Όχι, δεν είναι δικά μου λόγια… Της Αγίας Γραφής είναι που θα έπρεπε να έχουμε για οδηγό μας στη ζωή…

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει την ημερομηνία γέννησης του Χριστού ούτε λέει ότι πρέπει να γιορτάζουμε τα γενέθλιά του. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια (Cyclopedia) των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, «η τήρηση των Χριστουγέννων δεν είναι αποτέλεσμα θεϊκής εντολής ούτε προέρχεται από την Καινή Διαθήκη».

Αντίθετα, εξετάζοντας την ιστορία των Χριστουγέννων, διαπιστώνουμε ότι οι ρίζες τους βρίσκονται σε ειδωλολατρικές τελετουργίες. Η Αγία Γραφή δείχνει πως, αν λατρεύουμε τον Θεό με τρόπο που αυτός αποδοκιμάζει, τον προσβάλλουμε. —Έξοδος 32:5-7.

Ιστορία των χριστουγεννιάτικων εθίμων

Εορτασμός της γέννησης του Χριστού: «Οι Απόστολοι και τα μέλη της αρχαίας Εκκλησίας για ένα χρονικό διάστημα δεν εόρταζαν τη Γέννηση του Κυρίου... Είναι σημαντικό όμως να σημειωθεί ότι κατά τους δύο πρώτους αιώνες μετά το θάνατο του Χριστού κανείς δεν γνώριζε, και λίγοι ενδιαφέρονταν, για τον ακριβή προσδιορισμό της άγνωστης ημερομηνίας της Γεννήσεώς του... [Οι πρώτοι Χριστιανοί] απέφευγαν να εορτάζουν γενικώς τις ημέρες των γενεθλίων πιθανότατα λόγω της σχέσης τους [των γενεθλίων] με την αστρολογία και τη μαντεία, των παγανιστικών συνηθειών της εποχής και ίσως για λόγους αποστασιοποίησης από τις γενέθλιες εορτές των ρωμαίων αυτοκρατόρων».—Ν. Ιωαννίδη, «Η Εορτή των Χριστουγέννων – Θεοφανείων», σ. 131, 132, στο Χριστιανικόν Εορτολόγιον, Πρακτικά Η΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, εκδ. «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος», Σειρά Ποιμαντική Βιβλιοθήκη – 15, Αθήνα 2007.

25 Δεκεμβρίου: Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι ο Χριστός γεννήθηκε αυτή την ημερομηνία. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες πιθανότατα την επέλεξαν για να συμπίπτει με ειδωλολατρικές γιορτές του χειμερινού ηλιοστασίου.

Ανταλλαγή δώρων, φαγοπότι, γλέντια: Στην αρχαία Ρώμη γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια τα οποία κορυφώνονταν στις 24 και 25 Δεκεμβρίου με τη γιορτή γενεθλίων του αήττητου θεού ήλιου. Στη γιορτή αυτή «γίνονταν συμπόσια μακράς διάρκειας, ανταλλάσσονταν δώρα, γίνονταν διάφορες διασκεδάσεις». (Υδρία, Τόμ. 47, σ. 47) Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica), στη διάρκεια των Σατουρναλίων «έπαυε κάθε εργασία και κάθε εμπορική δραστηριότητα». «Οι χριστιανοί... άρχισαν να εορτάζουν κατά την ημέρα που ήταν αφιερωμένη από τους ειδωλολάτρες στον αήττητο θεό Ήλιο (Natalis Solis invincti), τη Γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού».—«Η Εορτή των Χριστουγέννων – Θεοφανείων», σ.136, 137 στο Χριστιανικόν Εορτολόγιον.

Τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων: Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion), οι Ευρωπαίοι στόλιζαν τα σπίτια τους «με φώτα και κάθε είδους αειθαλή φυτά» για να γιορτάσουν το χειμερινό ηλιοστάσιο και να διώξουν τα κακά πνεύματα.

Γκι και Λιόπρινο: «Οι Δρυΐδες απέδιδαν συγκεκριμένα στο γκι μαγικές ιδιότητες. Το αειθαλές λιόπρινο λατρευόταν ως σύμβολο της επιστροφής του ήλιου».—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana).

Χριστουγεννιάτικο δέντρο: «Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έθιμο της τοποθέτησης «χριστουγεννιάτικου δέντρου στην είσοδο ή στο εσωτερικό του σπιτιού κατά την διάρκεια των εορτών του χειμερινού ηλιοστασίου».—Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμ. 61, σ. 341.

• Από τα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
• Βρείτε κι άλλες πληροφορίες για τα Χριστούγεννα ΕΔΩ.

Το εξώφυλλο του ΞΥΠΝΑ του Δεκεμβρίου 2010 από το οποίο έχουμε πάρει το σημερινό σημείωμα. Πώς έχουν γίνει έτσι τα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων; Πώς την έχουν δυσκολέψει; Πώς έχουν βάλει τους μύθους και τα έθιμα να τους καταδυναστεύουν νομίζοντας ότι όλα όσα κάνουν αυτές τις μέρες έχουν σχέση με τα Χριστούγεννα. Ε, κάπου φταίμε κι εμείς που το αφήνουμε να συμβαίνει…

Σας ενδιαφέρει η θρησκευτική αλήθεια; Αν ναι, τότε ίσως σας έχουν απασχολήσει τα εξής ερωτήματα: (1) Γεννήθηκε πράγματι ο Ιησούς στις 25 Δεκεμβρίου; (2) Ποιοι ήταν οι «μάγοι», και ήταν όντως τρεις; (3) Τι είδους «άστρο» τούς οδήγησε στον Ιησού; (4) Τι σχέση έχει ο Αϊ-Βασίλης με τον Ιησού και τη γέννησή του; (5) Πώς βλέπει ο Θεός το χριστουγεννιάτικο έθιμο της προσφοράς δώρων ή, για την ακρίβεια, της ανταλλαγής δώρων;

Ας εξετάσουμε τώρα αυτά τα ερωτήματα υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής και των ιστορικών στοιχείων.

(1) Γεννήθηκε ο Ιησούς στις 25 Δεκεμβρίου;

Το έθιμο: Σύμφωνα με την παράδοση, η γέννηση του Ιησού έλαβε χώρα στις 25 Δεκεμβρίου, οπότε και εορτάζεται.

Οι ρίζες του: «Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου δεν στηρίχτηκε σε κάποιο βιβλικό πρότυπο», λέει Η Εγκυκλοπαίδεια των Χριστουγέννων (The Christmas Encyclopedia), «αλλά σε ειδωλολατρικές ρωμαϊκές γιορτές που τηρούνταν στο τέλος του έτους», περίπου τον καιρό του χειμερινού ηλιοστασίου στο Βόρειο Ημισφαίριο. Μεταξύ αυτών των γιορτών ήταν τα Σατουρνάλια, προς τιμήν του Σατούρνου, θεού της γεωργίας, «καθώς και οι συνδυασμένες γιορτές δύο θεών-ήλιων, του Σολ των Ρωμαίων και του Μίθρα των Περσών», σύμφωνα με την ίδια εγκυκλοπαίδεια. Τα γενέθλια και των δύο αυτών θεών γιορτάζονταν στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Αυτές οι ειδωλολατρικές γιορτές άρχισαν να «εκχριστιανίζονται» το 350 Κ.Χ., όταν ο Πάπας Ιούλιος Α΄ ανακήρυξε την 25η Δεκεμβρίου ημερομηνία γέννησης του Χριστού. «Σταδιακά, η Γέννηση είτε αφομοίωσε είτε παραγκώνισε όλες τις άλλες τελετουργίες του ηλιοστασίου», λέει η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (Encyclopedia of Religion). «Τα ηλιακά σύμβολα χρησιμοποιούνταν ολοένα και συχνότερα για να απεικονίσουν τον αναστημένο Χριστό (που αποκλήθηκε επίσης Sol Invictus [Ακατανίκητος Ήλιος]), ενώ ο παλιός ηλιακός δίσκος . . . έγινε το φωτοστέφανο των Χριστιανών αγίων».

Τι λέει η Αγία Γραφή: Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Αλλά μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Γιατί το λέμε αυτό; Η Γραφή μάς λέει πως, όταν γεννήθηκε ο Ιησούς, κάποιοι ποιμένες «έμεναν στο ύπαιθρο» φροντίζοντας τα ποίμνιά τους τη νύχτα στην περιοχή της Βηθλεέμ. (Λουκάς 2:8) Η κρύα εποχή των βροχών άρχιζε συνήθως τον Οκτώβριο, και οι ποιμένες—ιδίως στα ψυχρότερα ορεινά, όπως στην περιοχή της Βηθλεέμ—οδηγούσαν τη νύχτα τα ποίμνιά τους σε προστατευμένους χώρους. Οι χαμηλότερες θερμοκρασίες, ενίοτε συνοδευόμενες από χιονοπτώσεις, σημειώνονταν το Δεκέμβριο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι πρώτοι Χριστιανοί, πολλοί εκ των οποίων είχαν συνοδεύσει τον Ιησού στη διακονία του, δεν γιόρταζαν ποτέ τα γενέθλιά του σε οποιαδήποτε ημερομηνία. Απεναντίας, σε αρμονία με την εντολή του, τηρούσαν μόνο την ανάμνηση του θανάτου του. (Λουκάς 22:17-20· 1 Κορινθίους 11:23-26) Εντούτοις, ορισμένοι ίσως λένε: “Έχει όντως σημασία η ειδωλολατρική προέλευση;” Ναι, για τον Θεό έχει σημασία. «Οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια», είπε ο Ιησούς Χριστός.—Ιωάννης 4:23.

(2) Πόσοι και Ποιοι Ήταν οι «Μάγοι»;

Το έθιμο: Τρεις «μάγοι», ή «σοφοί» όπως αποκαλούνται σε μερικές μεταφράσεις, οδηγούμενοι από ένα «άστρο» από την ανατολή, απεικονίζονται να προσφέρουν δώρα στον Ιησού ο οποίος βρίσκεται μέσα στη φάτνη ενός στάβλου. Μερικές φορές στη σκηνή συμπεριλαμβάνονται ποιμένες.

Οι ρίζες του: Η Εγκυκλοπαίδεια των Χριστουγέννων λέει ότι, πέρα από τη σύντομη Γραφική αφήγηση, «όλα όσα έχουν γραφτεί για τους Σοφούς προέρχονται κυρίως από θρύλους».

Τι λέει η Αγία Γραφή: Η Αγία Γραφή δεν λέει πόσοι «μάγοι» επισκέφτηκαν τον Ιησού. Μπορεί να ήταν δύο, τρεις, τέσσερις ή και περισσότεροι. Παρότι μερικές μεταφράσεις της Γραφής τούς αποκαλούν «σοφούς», η λέξη μάγοι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται σε αστρολόγους ή πνευματιστές—επαγγέλματα που, σύμφωνα με τη Γραφή, είναι “απεχθή στον Ιεχωβά”. (Δευτερονόμιο 18:10-12) Επειδή το ταξίδι τους από την Ανατολή ήταν μακρύ, οι αστρολόγοι δεν έφτασαν εγκαίρως για να επισκεφτούν τον Ιησού στο στάβλο. Αντ’ αυτού, ίσως έπειτα από μήνες ταξιδιού, «μπήκαν στο σπίτι» όπου έμενε ο Ιησούς. Εκεί είδαν «το παιδάκι με τη Μαρία τη μητέρα του».—Ματθαίος 2:11.

(3) Τι Είδους Άστρο Οδήγησε τους Αστρολόγους;

Παίρνουμε κάποια ιδέα για το άστρο από τις ίδιες τις κινήσεις του. Κατ’ αρχάς, δεν οδήγησε τους άντρες κατευθείαν στη Βηθλεέμ, αλλά τους πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου οι ερωτήσεις τους για τον Ιησού έφτασαν στα αφτιά του Βασιλιά Ηρώδη. Τότε ο Ηρώδης «κάλεσε κρυφά τους αστρολόγους», και εκείνοι του είπαν για τον νεογέννητο “βασιλιά των Ιουδαίων”. Έπειτα ο Ηρώδης είπε: «Κάντε προσεκτική έρευνα για το παιδάκι και, όταν το βρείτε, ελάτε να μου πείτε και εμένα». Το ενδιαφέρον του για τον Ιησού, όμως, ήταν κάθε άλλο παρά καλοπροαίρετο. Στην πραγματικότητα, αυτός ο υπερήφανος και αδίστακτος κυβερνήτης ήταν αποφασισμένος να θανατώσει τον Ιησού!—Ματθαίος 2:1-8, 16.

Είναι ενδιαφέρον ότι το «άστρο» οδήγησε στη συνέχεια τους αστρολόγους νότια προς τη Βηθλεέμ. Εκεί «στάθηκε» πάνω από το σπίτι όπου βρισκόταν ο Ιησούς.—Ματθαίος 2:9, 10.

Σαφώς, δεν επρόκειτο για συνηθισμένο άστρο! Άλλωστε, για ποιο λόγο ο Θεός, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει αγγέλους για να αναγγείλει σε ταπεινούς ποιμένες τη γέννηση του Ιησού, θα χρησιμοποιούσε τώρα ένα άστρο για να οδηγήσει ειδωλολάτρες αστρολόγους—πρώτα στον εχθρό του Ιησού και μετά στο ίδιο το παιδί; Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι το άστρο αποτελούσε καταχθόνιο τέχνασμα του Σατανά, ο οποίος είναι ικανός να παράγει τέτοια φαινόμενα. (2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10) Η ειρωνεία είναι ότι ένα στολίδι που αποκαλείται «άστρο της Βηθλεέμ» τοποθετείται συνήθως στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου.

(4) Τι Σχέση Έχει ο Αϊ-Βασίλης με τον Ιησού και τη Γέννησή Του;

Το έθιμο: Σε πολλές χώρες, θεωρείται ότι τα Χριστούγεννα ο Αϊ-Βασίλης φέρνει στα παιδιά δώρα. Τα παιδιά πολλές φορές του γράφουν γράμματα ζητώντας δώρα, τα οποία, σύμφωνα με την παράδοση, φτιάχνει με τη βοήθεια ξωτικών στην έδρα του στο Βόρειο Πόλο.

Οι ρίζες του: Στη Δύση, ο χαρακτήρας του Αϊ-Βασίλη αποκαλείται Σάντα Κλοζ και, σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, έχει ως βάση του τον Άγιο Νικόλαο, Επίσκοπο των Μύρων της Μικράς Ασίας. Η Εγκυκλοπαίδεια των Χριστουγέννων λέει: «Σχεδόν όλα όσα έχουν γραφτεί για τον Άγιο Νικόλαο βασίζονται σε θρύλους». Στην ελληνική Ορθόδοξη παράδοση, η μορφή του Αϊ-Βασίλη ανάγεται στον Μέγα Βασίλειο, Επίσκοπο της Καισάρειας στη Μικρά Ασία τον 4ο αιώνα Κ.Χ. Ο καθηγητής λαογραφίας Δ. Λουκάτος, στο βιβλίο του Χριστουγεννιάτικα και των Γιορτών, γράφει ότι ο Άγιος Νικόλαος, που στη Δύση έχει γίνει «κλασικός φορέας των δώρων», σταδιακά άλλαξε μορφή και «έδωσε τον τύπο του και στον δικό μας λεγόμενο “Άγιο Βασίλη”». Επομένως, τόσο με βάση την ιστορία όσο και με βάση την Αγία Γραφή, η μορφή του Αϊ-Βασίλη δεν έχει καμία σχέση με τη γέννηση του Ιησού Χριστού.

Τι λέει η Αγία Γραφή: «Τώρα που έχετε αποβάλει το ψεύδος, να λέτε την αλήθεια ο καθένας με τον πλησίον του». Οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι είναι τα μέλη της οικογένειάς μας. (Εφεσίους 4:25) Η Γραφή λέει επίσης ότι πρέπει να “αγαπάμε την αλήθεια” και να “λέμε την αλήθεια μέσα στην καρδιά μας”. (Ζαχαρίας 8:19· Ψαλμός 15:2) Το να λέμε στα παιδιά ότι ο Αϊ-Βασίλης είναι εκείνος που φέρνει δώρα τα Χριστούγεννα ίσως φαίνεται αθώο και χαριτωμένο, αλλά είναι σωστό ή συνετό να εξαπατούμε τα παιδιά, έστω και χωρίς κακή πρόθεση; Δεν είναι ειρωνεία ότι μια γιορτή που υποτίθεται ότι έχει σκοπό να τιμήσει τον Ιησού γίνεται περίοδος εξαπάτησης των παιδιών;

(5) Πώς Βλέπει ο Θεός την Προσφορά Δώρων και τα Γλέντια των Χριστουγέννων;

Το έθιμο: Μια ιδιαιτερότητα των Χριστουγέννων είναι ότι περιλαμβάνουν, όχι απλώς προσφορά, αλλά κυρίως ανταλλαγή δώρων. Επίσης, η περίοδος των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται από γλέντια, ξεφάντωμα και ποτό.

Οι ρίζες του: Τα Σατουρνάλια, αρχαία ρωμαϊκή γιορτή, άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνονταν στις 24 με ανταλλαγή δώρων. Ο ορυμαγδός από τους ανθρώπους που συμποσίαζαν, μεθούσαν και φέρονταν αχαλίνωτα κατέκλυζε σπίτια και δρόμους. Μετά τα Σατουρνάλια, ακολουθούσε μια γιορτή για την πρώτη ημέρα του Ιανουαρίου. Περιλάμβανε και αυτή εορταστικές εκδηλώσεις που διαρκούσαν συνήθως τρεις ημέρες. Τα Σατουρνάλια και η πρώτη ημέρα του Ιανουαρίου πιθανώς αποτελούσαν ενιαία εορταστική περίοδο.

6 Η χαρά και η γενναιοδωρία αποτελούν χαρακτηριστικά της αληθινής λατρείας. «Να ευφραίνεστε, δίκαιοι· και να κραυγάζετε με ευφροσύνη», λέει η Γραφή. (Ψαλμός 32:11) Αυτή η χαρά συνδέεται πολλές φορές με τη γενναιοδωρία. (Παροιμίες 11:25) «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει», είπε ο Ιησούς Χριστός. (Πράξεις 20:35) Είπε επίσης: «Να δίνετε», δείχνοντας ότι αυτό πρέπει να αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό της ζωής μας.—Λουκάς 6:38.

Το να δίνουμε με αυτόν τον τρόπο δεν έχει σχέση με την τυποποιημένη προσφορά δώρων η οποία επιβάλλεται ίσως από τα κοινωνικά έθιμα. Περιγράφοντας το αληθινό πνεύμα της γενναιοδωρίας, η Γραφή δηλώνει: «Ο καθένας ας προσφέρει όπως του υπαγορεύει η καρδιά του και όχι με δυσφορία ή από ανάγκη, γιατί “ο Θεός αγαπάει όποιον προσφέρει με χαρά”». (2 Κορινθίους 9:7, Η Καινή Διαθήκη—Εγχειρίδιο Μελέτης και Ζωής) Όσοι εφαρμόζουν αυτές τις έξοχες Γραφικές αρχές δίνουν επειδή τους ωθεί η γενναιόδωρη καρδιά τους, πράγμα που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή μέσα στο χρόνο. Αναμφίβολα, η προσφορά δώρων με τέτοιο πνεύμα έχει την ευλογία του Θεού, και δεν αποτελεί ποτέ φορτίο.

Πλαστογράφημα!

Υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής, ουσιαστικά κάθε πτυχή των Χριστουγέννων είτε έχει ειδωλολατρική προέλευση είτε αποτελεί διαστρέβλωση των Βιβλικών αφηγήσεων. Επομένως, τα χριστουγεννιάτικα έθιμα είναι Χριστιανικά μόνο κατ’ όνομα. Πώς, λοιπόν, καθιερώθηκαν τα Χριστούγεννα ως Χριστιανική γιορτή; Αιώνες μετά το θάνατο του Χριστού εμφανίστηκαν πολλοί ψευδοδιδάσκαλοι, όπως ακριβώς είχε προείπει η Γραφή. (2 Τιμόθεο 4:3, 4) Επρόκειτο για ανθρώπους χωρίς αρχές, που τους ενδιέφερε περισσότερο το να κάνουν τη Χριστιανοσύνη ελκυστική στις μάζες των ειδωλολατρών παρά το να διδάσκουν την αλήθεια. Ως εκ τούτου, υιοθέτησαν σταδιακά τις δημοφιλείς θρησκευτικές γιορτές των ειδωλολατρών και τις ονόμασαν «Χριστιανικές».

Τέτοιοι «ψευδοδιδάσκαλοι», προειδοποίησε η Γραφή, «θα σας εκμεταλλευτούν με πλαστά λόγια. Όσο για αυτούς όμως, η από παλιούς καιρούς κρίση δεν αργοπορεί, και η καταστροφή τους δεν κοιμάται». (2 Πέτρου 2:1-3) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παίρνουν στα σοβαρά αυτά τα λόγια—όπως άλλωστε και ολόκληρη την Αγία Γραφή, την οποία θεωρούν γραπτό Λόγο του Θεού. (2 Τιμόθεο 3:16) Γι’ αυτό, απορρίπτουν τα έθιμα και τις γιορτές που βασίζονται σε θρησκευτικά ψεύδη. Τους στερεί τη χαρά αυτή η στάση; Κάθε άλλο! Όπως θα δούμε τώρα, γνωρίζουν εκ πείρας ότι η Γραφική αλήθεια απελευθερώνει!

[Υποσημείωση]

Φαίνεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το μήνα Εθανίμ (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος) του αρχαίου Ιουδαϊκού ημερολογίου. —Βλέπε την εγκυκλοπαίδεια Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 1, σελίδα 1298, που είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΖΙΖΑΝΙΑ, ΘΕΡΙΖΟΥΝ ΖΙΖΑΝΙΑ

Κάποτε, οι εκκλησιαστικές αρχές πολεμούσαν «τα κατάλοιπα της ειδωλολατρίας με νύχια και με δόντια», λέει το βιβλίο Έθιμα και Παραδόσεις των Χριστουγέννων —Η Ιστορία και η Σημασία Τους (Christmas Customs and Traditions— Their History and Significance). Με τον καιρό, όμως, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες ενδιαφέρονταν περισσότερο να αυξήσουν το εκκλησίασμά τους παρά να διδάξουν την αλήθεια. Γι’ αυτό, άρχισαν να κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτές τις ειδωλολατρικές συνήθειες. Αργότερα τις υιοθέτησαν.

Η Αγία Γραφή λέει: “Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις”. (Γαλάτες 6:7) Εφόσον έσπειραν τους σπόρους της ειδωλολατρίας στους αγρούς τους, οι εκκλησίες δεν πρέπει να εκπλήσσονται που πληθαίνουν τα «ζιζάνια». Μια γιορτή που υποτίθεται ότι τιμάει τη γέννηση του Ιησού γίνεται πρόσχημα για μέθη και γλεντοκόπημα, το εμπορικό κέντρο μαζεύει περισσότερο κόσμο από την εκκλησία, οικογένειες χρεώνονται ως το λαιμό για να αγοράσουν δώρα, ενώ τα παιδιά συγχέουν το μύθο με την πραγματικότητα, τον Αϊ-Βασίλη με τον Ιησού Χριστό. Δικαιολογημένα, λοιπόν, είπε ο Θεός: «Πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο».—2 Κορινθίους 6:17.

• Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ της 12/10/2010