Θέλω για άλλη μια φορά να γράφω για τα Χριστούγεννα, λίγα εισιτετράωρα πριν… Όχι, δεν είναι δικά μου λόγια… Της Αγίας Γραφής είναι που θα έπρεπε να έχουμε για οδηγό μας στη ζωή…

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει την ημερομηνία γέννησης του Χριστού ούτε λέει ότι πρέπει να γιορτάζουμε τα γενέθλιά του. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια (Cyclopedia) των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, «η τήρηση των Χριστουγέννων δεν είναι αποτέλεσμα θεϊκής εντολής ούτε προέρχεται από την Καινή Διαθήκη».

Αντίθετα, εξετάζοντας την ιστορία των Χριστουγέννων, διαπιστώνουμε ότι οι ρίζες τους βρίσκονται σε ειδωλολατρικές τελετουργίες. Η Αγία Γραφή δείχνει πως, αν λατρεύουμε τον Θεό με τρόπο που αυτός αποδοκιμάζει, τον προσβάλλουμε. —Έξοδος 32:5-7.

Ιστορία των χριστουγεννιάτικων εθίμων

Εορτασμός της γέννησης του Χριστού: «Οι Απόστολοι και τα μέλη της αρχαίας Εκκλησίας για ένα χρονικό διάστημα δεν εόρταζαν τη Γέννηση του Κυρίου... Είναι σημαντικό όμως να σημειωθεί ότι κατά τους δύο πρώτους αιώνες μετά το θάνατο του Χριστού κανείς δεν γνώριζε, και λίγοι ενδιαφέρονταν, για τον ακριβή προσδιορισμό της άγνωστης ημερομηνίας της Γεννήσεώς του... [Οι πρώτοι Χριστιανοί] απέφευγαν να εορτάζουν γενικώς τις ημέρες των γενεθλίων πιθανότατα λόγω της σχέσης τους [των γενεθλίων] με την αστρολογία και τη μαντεία, των παγανιστικών συνηθειών της εποχής και ίσως για λόγους αποστασιοποίησης από τις γενέθλιες εορτές των ρωμαίων αυτοκρατόρων».—Ν. Ιωαννίδη, «Η Εορτή των Χριστουγέννων – Θεοφανείων», σ. 131, 132, στο Χριστιανικόν Εορτολόγιον, Πρακτικά Η΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, εκδ. «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος», Σειρά Ποιμαντική Βιβλιοθήκη – 15, Αθήνα 2007.

25 Δεκεμβρίου: Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι ο Χριστός γεννήθηκε αυτή την ημερομηνία. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες πιθανότατα την επέλεξαν για να συμπίπτει με ειδωλολατρικές γιορτές του χειμερινού ηλιοστασίου.

Ανταλλαγή δώρων, φαγοπότι, γλέντια: Στην αρχαία Ρώμη γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια τα οποία κορυφώνονταν στις 24 και 25 Δεκεμβρίου με τη γιορτή γενεθλίων του αήττητου θεού ήλιου. Στη γιορτή αυτή «γίνονταν συμπόσια μακράς διάρκειας, ανταλλάσσονταν δώρα, γίνονταν διάφορες διασκεδάσεις». (Υδρία, Τόμ. 47, σ. 47) Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica), στη διάρκεια των Σατουρναλίων «έπαυε κάθε εργασία και κάθε εμπορική δραστηριότητα». «Οι χριστιανοί... άρχισαν να εορτάζουν κατά την ημέρα που ήταν αφιερωμένη από τους ειδωλολάτρες στον αήττητο θεό Ήλιο (Natalis Solis invincti), τη Γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού».—«Η Εορτή των Χριστουγέννων – Θεοφανείων», σ.136, 137 στο Χριστιανικόν Εορτολόγιον.

Τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων: Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion), οι Ευρωπαίοι στόλιζαν τα σπίτια τους «με φώτα και κάθε είδους αειθαλή φυτά» για να γιορτάσουν το χειμερινό ηλιοστάσιο και να διώξουν τα κακά πνεύματα.

Γκι και Λιόπρινο: «Οι Δρυΐδες απέδιδαν συγκεκριμένα στο γκι μαγικές ιδιότητες. Το αειθαλές λιόπρινο λατρευόταν ως σύμβολο της επιστροφής του ήλιου».—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana).

Χριστουγεννιάτικο δέντρο: «Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έθιμο της τοποθέτησης «χριστουγεννιάτικου δέντρου στην είσοδο ή στο εσωτερικό του σπιτιού κατά την διάρκεια των εορτών του χειμερινού ηλιοστασίου».—Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμ. 61, σ. 341.

• Από τα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
• Βρείτε κι άλλες πληροφορίες για τα Χριστούγεννα ΕΔΩ.