Σας είχαμε υποσχεθεί ότι συχνά – πυκνά θα παρακολουθούμε από τους ανταποκριτές μας, δραστηριότητες σε όλη την Ελλάδα… Σήμερα θα πάμε βόρεια, να δούμε εκείνην που «έγινε την Κυριακή 27/09/2015 και παρακολούθησε η Περιοχή μας», την Συνέλευση Περιοχής [του φθινοπώρου].με θέμα: «Να Μιμείστε τον  Ιεχωβά».


Ο άνθρωπός μας ήταν στο 2ο Τμήμα της 1ης Περιοχής του Νομού Καβάλας. (Όλη η Περιοχή περιλαμβάνει τους Νομούς: Έβρου, Κομοτηνής, Ξάνθης, και Καβάλας, όπως βλέπετε και το χάρτη πιο πάνω) Να ληφθεί υπόψη ότι η Αίθουσα στην περιοχή της Σταυρούπολης, Θεσσαλονίκης έχει χωρητικότητα 2000 περίπου θέσεων. Γι’ αυτό και στη φωτογραφία δίνει την αίσθηση ότι είναι «άδεια».


Στο πρωινό πρόγραμμα αναφέρει «ήμασταν 521 παρόντες»…(το απόγευμα ο ανταποκριτής μας είχε υπηρεσία και δεν συγκράτησε τον αριθμό, αλλά θα πρέπει ήταν κοντά στους 507! — Βαφτίστηκε ένας αδελφός! Όπως βλέπετε από τις κάμερες οι ίδιοι άνθρωποι φαίνονται πολλοί περισσότεροι… Τελικά μάλλον έχει αξία από πού τραβάς τη φωτογραφία…


Εδώ γίνεται η περίληψη της Μελέτης «Σκοπιάς»… Είναι ασφαλώς μια όμορφη στιγμή που κάθε Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά την περιμένει πώς και πώς, έχοντας προετοιμαστεί γι’ αυτό. Όμως στις Συνελεύσεις και αυτή η στιγμή είναι κάπως διαφορετική, ακόμα καλύτερη. Και η παρακολούθηση της γίνεται με πολύ ενδιαφέρον…


Κάθε εβδομάδα σχεδόν σε κάποιο μέρος της Ελλάδας γίνεται αυτές τις μέρες αυτή η Συνέλευση Περιοχής. Σε μας προγραμματίζεται για την Κυριακή 15 Νοέμβρη, στην Αίθουσα Συνελεύσεων της Μαλακάσας. Δειγματοληπτικά όπως μας είπε ο επίσκοπός «στην Κομοτηνή την προηγούμενη Κυριακή ήταν 667 παρόντες και 7 βαφτίστηκαν!»


Αυτό εδώ είναι το πρόγραμμα των εργασιών της Συνέλευσης Περιοχής της Βόρειας Ελλάδας. Φυσικά δεν αλλάζει από τόπο σε τόπο. Παντού είναι το ίδιο. Είτε την έκαναν ήδη κάποιοι αυτή τη Συνέλευση, είτε είναι προγραμματισμένη στο άμεσο μέλλον. Δείτε ΕΔΩ. Η πνευματική τροφή είναι ίδια… Όλοι τρέφονται το ίδιο από το τραπέζι του Ιεχωβά…

Έφτασαν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο τις ημέρες που ήμασταν στην Κρήτη για λίγες μέρες… Ήταν από τη φίλη μας Δήμητρα Τριανταφυλλάκη που μένει στην Άνδρο. Κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να τα δω με πολύ προσοχή. Τα είδα σήμερα που έψαχνα κάτι για να διακοσμήσω το εντελώς ξεχωριστό αυτό θέμα.


Είναι αποξηραμένα άνθη από ένα λουλούδι που παραμένει έτσι. Δεν ξέρω πώς λέγεται, αλλά είναι υπέροχο. Αν κανείς ξέρει θα χαρώ να κάνω εδώ τη διόρθωση και να αναφέρω το όνομά του. Δήμητρα σε ευχαριστούμε από καρδιάς που μοιράστηκες μαζί μας μια τόσο όμορφη εικόνα που σου άρεσε… Πραγματικά είναι εξαίσια. Να είσαι καλά αδελφή μας…

Αφήγηση από τον Άλεξ Κελλάρη,

από το Λουτρό, της επαρχίας Κορινθίας

Μια ημέρα, όταν ήμουν μόλις οκτώ ετών ηλικίας, ενώ είχα γονατίσει για να προσευχηθώ, τα λόγια «Ελθέτω η βασιλεία σου» είχαν σφηνωθεί βαθιά στη διάνοιά μου. Τινάχθηκα επάνω και πήγα να ρωτήσω τη μητέρα μου: «Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια;» Εκείνη, αντί ν’ απαντήσει στην ερώτηση μου, όπως έκανε συνήθως, μου είπε ότι θα έκανα καλύτερα να ρωτήσω τον ιερέα. Επειδή πάντοτε πηγαίναμε στην Εκκλησία στο χωριό μας, Λουτρό, της επαρχίας Κορινθίας, αποφάσισα να κάνω αυτό που υπέδειξε η μητέρα μου.

Ήμαστε πάντοτε τακτικοί εκκλησιαζόμενοι. Πράγματι, ο πατέρας μου ήταν ένας από τους επιτρόπους του τοπικού ναού. Και λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντός του για τη θρησκεία, εγώ ελάμβανα σημαντική θρησκευτική εκπαίδευση, αργότερα μάλιστα υπηρετούσα στην εκκλησία ως «παπαδάκι.» Ώστε είχα κάθε λόγο να πάγω στον ιερέα για την ερώτηση μου, με την πεποίθηση ότι θα λάμβανα καλή απάντηση. Εν τούτοις, αυτός όχι μόνο δεν μπόρεσε ν’ απαντήσει στην ερώτηση μου, αλλά με επέπληξε, λέγοντας: «Δεν έχεις δικαίωμα να υποβάλλεις ερωτήσεις σ’ ένα ιερέα. Ένας ιερέας δεν δέχεται ούτε διαταγές ούτε ερωτήσεις από άλλους.» Περιττό να πω ότι έμεινα κατάπληκτος. Και σκεφθείτε ότι η πιο προσφιλής ελπίδα της μητέρας μου ήταν να γίνω μια μέρα ιερέας!

Καθώς μεγάλωνα, δεν λησμόνησα ποτέ εκείνη την ερώτηση μου, κι εξακολουθούσα να ρωτώ ανθρώπους γι’ αυτήν, ειδικά εκείνους που φαίνονταν να έχουν θρησκευτικές τάσεις. Αλλά κανένας δεν μπορούσε να μου δώσει πραγματική ικανοποίηση. Μου φαίνονταν περίεργο ότι θα έπρεπε να επαναλαμβάνομε αυτά τα λόγια σε προσευχή χωρίς να γνωρίζουμε τι σημαίνουν πραγματικά.

Το 1912, όταν ήμουν ηλικίας δεκαέξι ετών, οι γονείς μου μού επέτρεψαν να μεταναστεύσω στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου μπορούσα να είμαι με τον αδελφό μου στο Τολήντο, Οχάιο. Έτσι άρχισε μια νέα ζωή για μένα, με περισσοτέρους από ένα τρόπους. Μια μέρα, καθώς παρατηρούσα έξω από το παράθυρο του εστιατορίου ενός συγγενούς μου όπου εργαζόμουν, είδα μια ιπποκίνητη άμαξα με πινακίδες σε κάθε πλευρά της. Ο αμαξηλάτης κινούσε ένα κουδούνι για να επισύρει την προσοχή. Επρόκειτο για την αναγγελία της προβολής του «Φωτοδράματος της Δημιουργίας»—μιας ταινίας που υπόσχονταν να δείξει όλα τα σχετικά με την αληθινή ιστορία της ζωής από τη Βίβλο.

Επειδή δεν γνώριζα καλά την πόλη, έπεισα τον θείο μου να με οδηγήσει στον τόπο όπου θα γινόταν η παρουσίαση αυτής της ταινίας. Ύστερα από την προβολή, που ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για μένα, ερώτησα τον υπεύθυνο της συνάθροισης, τον Α. Χ. Μακμίλλαν: «Τι σημαίνει ‘Ελθέτω η βασιλεία σου’;» Η νεανική μου ειλικρίνεια τον διεσκέδασε, και μου είπε να διαβάσω το εδάφιο Δανιήλ 2:44, όχι μια φορά, αλλά δύο. Όταν είδε ότι πάλι δεν είχα συλλάβει το νόημα, μου εξήγησε: «Η βασιλεία του Θεού είναι η σφύρα του με την οποία θα καταστρέψει όλες τις βασιλείες του κόσμου και θα φέρει ευλογίες σ’ όλους εκείνους που θα επιζήσουν.»

Συμμετοχή και άλλων στην ελπίδα της βασιλείας

Αυτή η απάντηση μου έδωσε ακριβώς εκείνο που ζητούσα. Την επομένη ημέρα μιλούσα στους φίλους και συγγενείς μου μ’ ενθουσιασμό γι’ αυτά που είχα ιδεί και μάθει. Και τα επόμενα τρία βράδια πήγα πάλι για τις υπόλοιπες προβολές του Δράματος.

Με την ανυπομονησία να μάθω περισσότερα γι’ αυτή τη νέα ελπίδα, επισκέφθηκα πολλά βιβλιοπωλεία αναζητώντας βιβλία γι’ αυτό το θέμα. Σ’ ένα απ’ αυτά ήμουν ενθουσιασμένος που βρήκα τον Πρώτο Τόμο των Γραφικών Μελετών με το θέμα «Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων.» Ήταν στην Ελληνική και μου στοίχισε μόνο δέκα σεντς! Αλλά τι πολύτιμη πηγή γνώσεως αποδείχθηκε ότι ήταν, και τι χαρά μου έφερε!

Όταν παρουσιάσθηκε η ευκαιρία, μπόρεσα να προμηθευτώ και τους άλλους έξη τόμους αυτής της σειράς των «Μελετών» από πλανοδίους βιβλιοπωλητές. Όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερο αισθανόμουν υποχρεωμένος να μοιράζομαι αυτή τη θαυμαστή ελπίδα της Βασιλείας και με άλλους.

Σε λίγο εξερράγει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, και με έκπληξη είδα ότι ο έβδομος τόμος των Γραφικών Μελετών είχε απαγορευθεί από την κυβέρνηση. Αστυνομικοί, οι οποίοι ζητούσαν ν’ ανεύρουν αντίτυπα του απαγορευμένου βιβλίου, άρχισαν να με παρενοχλούν, κι έτσι απεφάσισα να μετοικήσω στο Σπρίνγκφηλντ, Οχάιο, που είχα μερικούς συγγενείς. Απεδείχθη ότι αυτή η μετακίνηση μου ήταν ορθή, διότι εκεί ήλθα γρήγορα σ’ επαφή με τους Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήσαν τότε γνωστοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και μπορούσα να συνέρχομαι τακτικά μαζί των για Γραφική μελέτη. Την εποχή εκείνη είχαμε ήσυχες συναντήσεις στο υπερώον ενός επταωρόφου κτιρίου γραφείων, όπου ένας από τους Σπουδαστάς της Γραφής ήταν χειριστής του ανελκυστήρος. Ανάμεσα σ’ εκείνους που είχα συναντήσει εκεί ήταν ο Τσέστερ Γκόινγκς, με τον οποίο επρόκειτο αργότερα να υπηρετήσω στα κεντρικά γραφεία της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.

Εξακολουθούσα να δίνω μαρτυρία σε ανθρώπους για την ελπίδα της Βασιλείας, ειδικά μεταξύ των Ελληνοφώνων. Θυμάμαι τουλάχιστον δύο οικογένειες που είχαν λάβει στάση υπέρ της βασιλείας του Θεού.

Ομιλητές από το Κολόμπους, Οχάιο, ερχόταν για να δίνουν δημόσιες ομιλίες, προσθέτοντας έτσι σ’ εμάς πολλή γνώση σχετικά με το θέλημα του Θεού. Στην αρχή δεν εννοούσα την ανάγκη να βαπτισθώ και πάλι. Αλλά καθώς προχωρούσα σε ωριμότητα, ανεγνώρισα ότι το προηγούμενο βύθισμα στο νερό σε βρεφική ηλικία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Έτσι βαπτίσθηκα στις 31 Δεκεμβρίου 1923, στο Ουήλινγκ, της Δυτικής Βιργινίας.

Χαρά της βασιλείας ή κοσμική επιτυχία

Είχα πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον στην επέκταση της υπηρεσίας μου για τα συμφέροντα της Βασιλείας, εφόσον είχα αρχίσει τον αγώνα «δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.» (Φιλιππησ. 3:14) Συχνά είχα επιθυμήσει να μπορούσα να προσφέρω κάποια βοήθεια στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης. Αλλά κάποιος μου είπε ότι χρησιμοποιούσαν μόνο τη βοήθεια πεπειραμένων ανθρώπων, κι έτσι έθεσα κατά μέρος αυτή την ιδέα προς το παρόν.

Κατόπιν, σε μια περίπτωση, ένας «Περιοδεύων» εκπρόσωπος της Εταιρίας, ο αδελφός Ο. Ι. Θορν, επεσκέφθηκε την εκκλησία μας. Όταν βγήκα στο από σπίτι σε σπίτι κήρυγμα μαζί του, μου είπε: «Αδελφέ, γιατί δεν υπηρετείς τη Βασιλεία με όλο το χρόνο σου στο Μπέθελ;» «Διότι δεν γνωρίζω πώς να κάνω βιβλία,» απήντησα. «Μην ανησυχείς,» μου είπε, «θα σου δείξουν εκείνοι τον τρόπο,» και μ’ αυτά τα λόγια μου έδωσε μια αίτηση. Με χαρούμενη διάθεση συμπλήρωσα το έντυπο και το απέστειλα στο γραφείο της Εταιρίας.

Φυσικά ήμουν ελεύθερος να πάω, γιατί μόλις είχα πωλήσει το μερίδιό μου σε κάποια επιχείρηση. Αλλά τότε, αιφνιδίως, ήλθαν οι δοκιμασίες, η μία μετά την άλλη. Πρώτα, έλαβα μια πολύ δελεαστική και επικερδή προσφορά εργασίας. Αλλά είχα απαλλαγεί από τον υλισμό, κι έτσι την αρνήθηκα. Κατόπιν, ένας φίλος όλης μου της ζωής και Χριστιανός αδελφός είχε αποφασίσει να επισκεφθεί τους γονείς του στην Ελλάδα και μου ζήτησε να φροντίσω για την εργασία του στη διάρκεια της απουσίας του. Ανέμενα μερικούς μήνες κάποια απάντηση στην αίτηση μου προς το Μπέθελ. Και του είπα: «Αν σε δύο εβδομάδες δεν λάβω απάντηση από την Εταιρία, θα φροντίσω για την επιχείρηση σου.» Αλλά σε λίγες ημέρες ήλθε μια επιστολή σε ειδικό ταχυδρομείο. Μου ζητούσαν να παρουσιασθώ για υπηρεσία στο Μπέθελ.

Αυτό τακτοποίησε το ζήτημα! Στις 17 Μαρτίου 1930, μπήκα στον Οίκο Μπέθελ για ν’ αρχίσω μια περίοδο, η οποία μου προσέφερε άφθονα χαρωπά προνόμια—μια περίοδο η οποία έως τώρα περιέλαβε σχεδόν σαράντα ευτυχισμένα χρόνια.

Υπηρεσία της βασιλείας στο Μπέθελ

Παρά την έλλειψη πείρας που είχα, μου υπέδειξαν πώς να εργάζομαι στο τμήμα βιβλιοδεσίας, στο μηχάνημα τοποθετήσεως καλυμμάτων. Μου άρεσε πραγματικά αυτή η εργασία. Πράγματι, χωρίς να το αντιληφθώ καλά, παρέμεινα είκοσι τρία χρόνια στην ίδια εργασία. Είχα το προνόμιο να εκπαιδεύσω πολλούς νέους, ενθαρρύνοντάς τους να παραμείνουν στην υπηρεσία της Βασιλείας, που τους είχε ανατεθεί.

Στις ικανοποιήσεις της υπηρεσίας Μπέθελ προστίθονταν και οι πολλές ευκαιρίες συμμετοχής σ’ όλες τις μορφές του έργου κηρύγματος της Βασιλείας. Ως αυτή την ημέρα μπορώ να συμβαδίζω στο προνόμιο του κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι, να κάνω επανεπισκέψεις σ’ ενδιαφερόμενα άτομα και να διεξάγω μαζί τους Γραφικές μελέτες. Η προσφορά στους δρόμους περιοδικών για Γραφική μελέτη υπήρξε, επίσης, μια άλλη χαρά. Στην εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά του Ρίβερσαϊντ, στο Δυτικό Μανχάτταν, υπάρχει ένας όμιλος μελέτης βιβλίου που διεξάγεται στο σπίτι μιας Ελληνικής οικογενείας. Από τότε που συνεστήθη για πρώτη φορά το 1937 έχω την μεγάλη χαρά να υπηρετώ ως υπηρέτης μελέτης.

Φαντασθείτε την ικανοποίηση μου να βλέπω στη διάρκεια των ετών «παιδιά» ακόμη και «εγγονούς» απ’ αυτό τον όμιλο να γίνονται διαγγελείς του αγγέλματος της βασιλείας του Θεού!

Για μένα ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην ιστορία του Μπέθελ ήταν η έναρξη της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας για το προσωπικό του Μπέθελ. Αυτό συνέβη το 1942. Ενεγράφην αμέσως, κι εξακολουθώ να συμμετέχω και να εκφωνώ ομιλίες σπουδαστή. Η θαυμαστή εκπαίδευση που προμηθεύει αυτή η Σχολή έχει εξαρτίσει πολλούς, καθώς κι εμένα, για να μπορούμε να εκφωνούμε δημόσιες ομιλίες.

Μια ευρύτερη άποψη του μεγάλου έργου του Θεού

Η υπηρεσία στα κεντρικά γραφεία του Μπέθελ όλα αυτά τα χρόνια συνετέλεσε ασφαλώς πολύ στο να ευρύνει την άποψη μου για τα συμφέροντα της Βασιλείας και για το θαυμαστό έργο που διεξάγει ο Ιεχωβά σ’ όλη τη γη. Μάρτυρες απ’ όλα τα σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών και απ’ όλα τα μέρη του κόσμου έχουν έλθει για επίσκεψη εδώ ή για να παρακολουθήσουν τη Σχολή Γαλαάδ για ιεραποστολική εκπαίδευση. Υπήρξε με θαυμαστό τρόπο ενισχυτικό να βλέπω άτομα απ’ όλες τις εθνικότητες με τον ίδιο ζήλο για την υπηρεσία του Θεού.

Ειδικά έχει παρατηρηθεί αυτό στις μεγάλες συνελεύσεις του λαού του Θεού· παραδείγματος χάριν, τις συνελεύσεις που είχα το προνόμιο να παρευρεθώ στην Ευρώπη το 1955. Πρώτα ήταν το ευχάριστο ταξίδι διασχίσεως του ωκεανού με το ναυλωμένο από την Εταιρία πλοίο Αρόζα Σταρ. Κατόπιν ήλθαν οι αλησμόνητες συνελεύσεις, και κατόπιν το ταξίδι στην Ελλάδα, όπου το έργο της Βασιλείας διεξάγονταν με μεγάλες δυσκολίες. Στη μικρή γενέτειρά μου πόλη μίλησα σε πολλούς για το άγγελμα της ελπίδος της Βίβλου—έδωσα ακόμη και δύο ομιλίες στην πλατεία της πόλεως και μία στο σπίτι ενός πρεσβυτέρου της Εκκλησίας. Κάθε βράδυ μπορούσα να συνομιλώ με τους Χριστιανούς αδελφούς μου ως τις δύο ή τρεις το πρωί.

Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ μερικούς ανάπηρους Μάρτυρας στη Σπάρτη. Ένας απ’ αυτούς, όταν πληροφορήθηκε την έλευση μου, σηκώθηκε και ντύθηκε και, καθώς έμπαινα στο σπίτι, μ’ αγκάλιασε και είπε, «Τώρα μπορώ να πεθάνω ευτυχής, διότι συνάντησα ένα από τους κεχρισμένους του Κυρίου από τα κεντρικά Γραφεία του Μπρούκλυν.» Οι γιατροί δεν του είχαν δώσει πολλές ελπίδες, αλλά έζησε πέντε ακόμη χρόνια ύστερα από αυτό.

Τα γράμματα, που έγραφα στον πατέρα μου, έμαθα τώρα ότι είχαν φέρει περισσότερο καρπό απ’ ότι νόμιζα. Μια μέρα ένας Μάρτυρας, που διώκονταν από ένα βίαιο όχλο, διέφυγε στο σπίτι του. Ο πατέρας μου αντιμετώπισε τον όχλο μ’ ένα όπλο και τους απείλησε ότι θα σκοτώσει οποιονδήποτε θα πλησίαζε περισσότερο. Μολονότι δεν είχε λάβει ποτέ στάση υπέρ της βασιλείας του Θεού, είχε μάθει ότι η μισαλλοδοξία απέναντι σ’ εκείνους που κηρύττουν το άγγελμα της Γραφής δεν είναι η οδός του αληθινού Χριστιανού.

Κατόπιν ήλθε το συνταρακτικό έτος 1969, οπότε είχα άλλη μια φορά τη μεγάλη χαρά να ταξιδεύσω στην Ευρώπη, αυτή τη φορά αεροπορικώς. Η ενθουσιώδης συνέλευση στη Νυρεμβέργη, Γερμανίας, ήταν το κορύφωμα. Εδώ είχα τη χαρά να συναντήσω και να παρακολουθήσω προγράμματα συνελεύσεως μαζί με Μάρτυρας απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος, από την Αυστραλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, και πολλές άλλες χώρες. Η αγάπη μεταξύ των αδελφών ήταν έκδηλη σε κάθε ευκαιρία. Μπορώ πραγματικά να πω ότι ποτέ δεν είχα μια πείρα τόσο εποικοδομητική.

Επισκέφθηκα και πάλι την Ελλάδα και αντήλλαξα χαιρετισμούς με ομοίους μου Χριστιανούς, στην Αθήνα, στην Κόρινθο και στη Σπάρτη. Ήταν πράγματι απόλαυση ν’ ακούει κανείς τις πολλές πείρες των. Παραδείγματος χάριν, ένας ηλικιωμένος διάκονος σκαπανέας αφηγήθηκε ότι συνέπεσε να συναντηθεί μ’ ένα όμιλο εργατών που έτρωγαν το μεσημβρινό των γεύμα. Τον κάλεσαν να συμμετάσχει στο φαγητό, και ταυτοχρόνως όλοι άκουαν κάποιον Κομμουνιστή ο οποίος τους μιλούσε για τον «Ερυθρό Παράδεισο.» Όταν αυτός ο άνθρωπος τελείωσε την ομιλία του, ο σκαπανέας του είπε με διακριτικότητα: «Εγώ είμαι ηλικίας 87 ετών, και αν σεις μπορείτε να σταματήσετε αυτή τη λειτουργία των γηρατειών και να εμποδίσετε τον θάνατό μου, είμαι πρόθυμος να έλθω μαζί σας.» Φυσικά, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δώσει καμιά τέτοια εγγύηση. Έτσι ο σκαπανέας διάκονος προχώρησε για να εξηγήσει την προμήθεια του Ιεχωβά για όλο το ανθρώπινο γένος. Ο άνθρωπος αυτός άκουε με πολύ ενδιαφέρον, δέχθηκε το άγγελμα της Βασιλείας, και τώρα είναι ένας ζηλωτής Μάρτυρας.

Σ’ ένα μικρό χωριό, ένας επισκέπτης ερώτησε τον τοπικό λειτουργό: «Τι συμβαίνει σ’ αυτό το χωριό; Όλοι φαίνεται να είναι Μάρτυρες!» Ο λειτουργός απήντησε: «Ίσως πολύ σύντομα θα γίνω κι εγώ ένας απ’ αυτούς.»

Ένας Μάρτυρας οδηγήθηκε στο δικαστήριο από έναν ιερέα με την κατηγορία ότι περιεφέρετο ως «λύκος με ένδυμα προβάτου.» Ο κατηγορούμενος είπε στον δικαστή: «Κύριε Πρόεδρε, εγώ φορώ τα ίδια ενδύματα που φορούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Ο ιερεύς φορεί διαφορετικά φορέματα.» Μ’ αυτά τα λόγια ο ιερεύς εγκατέλειψε την αίθουσα, ενώ ο δικαστής αθώωσε τον κατηγορούμενο.

Οπωσδήποτε, ήταν μεγαλειώδες να βλέπω τον ζήλο των Μαρτύρων στην Ελλάδα. Οι υπεύθυνοι στις εκκλησίες και σ’ όλη τη χώρα δαπανούν πολλές ώρες στην ποίμανση του ποιμνίου του Θεού, και το έργο των καθίσταται δυο φορές πιο δύσκολο όταν ληφθούν υπ’ όψιν όλες οι δυσχέρειες. Είναι όμως γεμάτοι χαρά, κι έχουν ασφαλώς πολλή αγάπη για τους αδελφούς στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας, οι οποίοι εργάζονται σκληρά για να τους εφοδιάζουν τακτικά με πνευματική τροφή. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για το ότι η Εταιρία κατέστησε δυνατόν να ταξιδεύσω και να επισκεφθώ τόσο πολλούς από τους Ευρωπαίους ομοίους με μας υπηρέτες της Βασιλείας.

Περισσότερο παρά ποτέ, ακόμη και στην ηλικία των εβδομήντα δύο ετών, εκτιμώ το ότι η Βασιλεία για την οποία προσευχόμουν μικρό παιδί αποτελεί πράγματι τη μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Είμαι ευγνώμων για το μέτρο υγείας και δυνάμεως που μου επιτρέπει να μεταβαίνω καθημερινά να υπηρετώ στον Οίκο Μπέθελ και, επί πλέον, να δαπανώ δεκαπέντε ως είκοσι ώρες κάθε μήνα σε δραστηριότητα που έχει σχέση με την Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Ρίβερσαϊντ, Νέας Υόρκης—ένα γεμάτο ζήλο όμιλο διαγγελέων της Βασιλείας. Στα νεαρά άτομα ιδιαιτέρως λέγω: Καθ’ όσον έχετε νεανικές δυνάμεις, δαπανάτε τις στα συμφέροντα της Βασιλείας! Καμιά άλλη δράσις δεν μπορεί να φέρει τόση ικανοποίηση και ειρήνη διανοίας.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/7/1970

Το κομμάτι αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω, δημοσιεύτηκε στη ΣΚΟΠΙΑ πριν από 34 χρόνια... Γι’ αυτό και η γλώσσα ίσως σας ξενίσει λίγο, αλλά ήταν τότε ακριβώς που δίνονταν η μεγάλη μάχη για να καθιερωθεί η δημοτική γλώσσα. Είναι λοιπόν μια μορφή απλής καθαρεύουσας, αλλά νομίζω ότι δεν θα δυσκολευτείτε να την κατανοήσετε.


Χρησιμοποίησα το θέμα αυτό, διότι αν και ζούμε στην Αθήνα, προφανώς δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για αυτήν. Αν και πολλές φορές έχουμε περπατήσει στην αρχαία Αγορά, στην Πνύκα ή στην Ακρόπολη δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τι ακριβώς συνέβη τότε στον Παύλο.


Πάντα το ήθελα αυτό και νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει κι εσάς… Όταν κάποια στιγμή θα γίνει ξενάγηση στην Αθήνα, από τον αδελφό Κέρι, θα ήθελα να είμαι εκεί,,. Αν λάβω υπόψη μου την ξενάγηση που μας έκανε στην αρχαία Κόρινθο όταν πήγαμε εκδρομή με την εκκλησία μας, θα πρέπει να είναι συναρπαστική.

ΖΕΥΣ, Ήρα, Άρτεμις, Απόλλων, Άρης—πιθανόν να έχετε ακούσει τουλάχιστον έναν απ’ αυτούς τους θεούς και θεές. Λείψανα των αγαλμάτων τους μπορούν να βρεθούν στην Αθήνα, την «πόλη των πολλών θεών.» Εν τούτοις, η πιο εξέχουσα απ’ όλες τις αρχαίες Ελληνικές θεότητες ήταν η Αθηνά, η λεγόμενη θεά της σοφίας. Έδωσε στην Αθήνα τ’ όνομά της, και ο ναός της, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία της πόλεως.

Κοιτάζοντας τα πολυάριθμα υπολείμματα των θεών που είναι σκαλισμένα σε μάρμαρο σ’ ολόκληρη την Αθήνα, ο επισκέπτης σ’ αυτή τη γεμάτη κίνηση μητρόπολη των 2,5 σχεδόν εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί να σκεφτεί τα λόγια που είπε εδώ ο Χριστιανός απόστολος Παύλος. Αφού περπάτησε μέσα από τους δρόμους της πόλεως, είπε: «Κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας.»—Πράξ. 17:22.

Μια γενική άποψη

Ας αρχίσουμε με μια γενική άποψη της Αθήνας. Περνούμε με ταξί μέσα από έναν πολύ στενό δρόμο που ανηφορίζει απότομα προς την αφετηρία του τελεφερίκ. Ύστερ’ από λίγα λεπτά, φθάνουμε στην κορφή του Λυκαβηττού, που είναι ένας απότομος, κωνοειδής λόφος από τον οποίο μπορεί να έχει κανείς μια έξοχη θέα της πόλεως. Σύμφωνα με την παράδοση, το Εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, στο χείλος του λόφου, είναι χτισμένο στο σημείο που κάποτε βρισκόταν ένας βωμός στον Δία. Καθώς παίρνουμε κάποιο αναψυκτικό έξω από ένα εστιατόριο, απολαμβάνουμε τη θέα.

Βραδυάζει. Η πνιγηρή ζέστη που κρεμόταν πάνω στην πόλη στη διάρκεια της μέρας βαθμιαία ελαττώνεται. Στα νοτιοδυτικά και ενωμένος με την Αθήνα με χιλιόμετρα προαστίων βλέπουμε τον Πειραιά. Μέσω αυτού του κύριου λιμανιού και βιομηχανικού κέντρου της Ελλάδας εξάγονται σε πολλά μέρη του κόσμου τα πλούτη της χώρας όπως είναι οι ελιές, τα σταφύλια και άλλα φρούτα. Από την ψηλή στρατηγική θέση μας, παρατηρούμε επίσης ότι η Αθήνα περιβάλλεται από βουνά και είναι γεμάτη από μνημεία, μουσεία και ναούς.

Καθώς σκοτεινιάζει περισσότερο, η προσοχή μας αιχμαλωτίζεται αιφνίδια. Στην άλλη μεριά της κοιλάδας μέσα στην οποία βρίσκεται η Αθήνα, 1.500 προβολείς ανάβουν, και λούζουν την Ακρόπολη στο φως. Είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό θέαμα!

Από την Αγορά στον Άρειο Πάγο

Μια επίσκεψη στην Ακρόπολη την άλλη μέρα είναι κάτι που πρέπει να γίνει οπωσδήποτε. Σταθμεύουμε το αυτοκίνητό μας σ’ έναν από τους κατάμεστους δρόμους κοντά στην Ακρόπολη και ξεκινάμε με τα πόδια. Κάτω στ’ αριστερά βλέπουμε ό,τι έχει απομείνει από την αρχαία Αγορά. Δεν ήταν μόνο το μέρος που γίνονταν οι επαγγελματικές συναλλαγές αλλά ήταν επίσης το μέρος για συζήτηση και για διαχείριση των υποθέσεων της πολιτείας. Πραγματικά, η Αγορά ήταν το κέντρο της δημόσιας ζωής. Αυτός ήταν ο λόγος που ο απόστολος Παύλος δαπάνησε χρόνο εκεί γύρω στο 50 μ.Χ., όταν επισκέφθηκε την Αθήνα στη δεύτερη ιεραποστολική του περιοδεία. «Εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν» συζητούσε «μετά των τυχόντων.» Η ερευνητική τους διάθεση φαίνεται από τα λόγια: «Πάντες δε οι Αθηναίοι και οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν άλλο ηυκαίρουν παρά εις το να λέγωσι και να ακούωσί τι νεώτερον.»—Πράξ. 17:17, 21.

Ο ίδιος ο Παύλος γρήγορα άρχισε συζήτηση με ορισμένους Επικούριους και Στωικούς φιλόσοφους, και σύντομα «πιάσαντες αυτόν έφεραν εις τον Άρειον Πάγον, λέγοντες· Δυνάμεθα να μάθωμεν τις αύτη η νέα διδαχή, ήτις κηρύττεται υπό σου;» (Πράξ. 17:18, 19) Σήμερα η Αγορά είναι ένα ενδιαφέρον μέρος στο κέντρο της Αθήνας, μια περιοχή όπου εκδρομείς και ζωγράφοι φεύγουν από τη φασαρία της Ακροπόλεως που είναι γεμάτη από τουρίστες με τις φωτογραφικές τους μηχανές.

Ενώ αφήνουμε την προσοχή μας ν’ απορροφηθεί από τη σύγχρονη σκηνή, δεν θα ξεχάσουμε πως η κατάσταση του Παύλου ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη. Τον υποπτεύονταν σαν ‘κήρυκα ξένων θεών,’ και ο νόμος πρόβλεπε ότι ‘κανένα άτομο δεν μπορούσε να έχει χωριστούς θεούς, ή νέους θεούς· ούτε θα μπορούσε ιδιαίτερα να λατρεύει οποιονδήποτε ξένο θεό εκτός αν επιτρεπόταν δημόσια.’ Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο απόστολος πιάστηκε και φέρθηκε στον Άρειο Πάγο για ν’ ανακριθεί. Εν πάσει περιπτώσει, η Βιβλική αφήγηση για τον Άρειο Πάγο μας ώθησε να πάμε ν’ αναζητήσουμε το λόφο με τ’ όνομα αυτό.

Κατορθώσαμε να βρούμε τον δρόμο μας, κι ύστερα από λίγο περπάτημα βρισκόμαστε στα πόδια του Αρείου Πάγου, βορειοδυτικά της Ακροπόλεως. Είναι μια συγκινητική σκηνή. Ίσως στεκόμαστε ακριβώς στο σημείο που κάποτε στάθηκε ο Παύλος κι έδωσε τη φημισμένη μαρτυρία που αναγράφεται στις Πράξεις 17:22-31. Στη μια πλευρά του μικρού λόφου βρίσκουμε την περίφημη ομιλία του Παύλου χαραγμένη επάνω σε μια μπρούντζινη πλάκα. Ήρθε ο καιρός για ν’ ανοίξουμε τις Γραφές μας και να ξαναζήσουμε αυτά που συνέβησαν εδώ πριν από 19 αιώνες.

Αυτό η μπρούτζινη πινακίδα υπάρχει στην Πνύκα και υποδηλώνει το χώρο που δίδαξε ο απόστολος Πάυλος. Φυσικά έχει γραφεί εκ των υστέρων και όπως κάνει η ιστορία με άνεση, τα περιγράφει όλα πιο ιδανικά…

Το πρώτο κήρυγμα στην Αθήνα καρποφορεί

Η λαμπρή μαρτυρία του Παύλου μπροστά στους μορφωμένους Αθηναίους είναι ένα έξοχο μάθημα λεπτότητας και συνέσεως. Συγχρόνως, χρησιμοποίησε και ένα ωραίο νομικό σημείο, ένα κατάλληλο επιχείρημα για ν’ απαντήσει στις κατηγορίες ότι εισάγει μια ξένη θεότητα. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι κήρυττε γι’ αυτόν τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, για Εκείνον που δεν κατοικεί σε ναούς ανθρώπινης κατασκευής. Ο Παύλος με διακριτικότητα είπε στους ακροατές του ότι τους κήρυττε τον «Άγνωστον Θεόν,» στον οποίο και οι ίδιοι είχαν κάνει ένα βωμό και τον λάτρευαν χωρίς να το ξέρουν. Ο απόστολος έφερε αυτόν τον «Άγνωστο Θεό» πιο κοντά σ’ αυτούς με το να παραθέσει από τα συγγράμματα του Αράτου, ενός ποιητή της Κιλικίας, και από τον Ύμνο στο Δία του Κλεάνθη. Έτσι ο Παύλος μπορούσε να πει στους Αθηναίους ότι μερικοί από τους δικούς τους ποιητές είχαν πει «Διότι και γένος είμεθα τούτου» και, επομένως όλοι οι άνθρωποι οφείλουν την ύπαρξή τους σ’ Αυτόν.

Ο Παύλος συνέχισε για να τους δείξει ότι αυτός ο Θεός θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη μέσω ενός ανδρός που ο ίδιος διόρισε. Και σαν εγγύηση γι’ αυτό ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς. Στο σημείο αυτό η ομιλία του Παύλου διακόπηκε, γιατί «ακούσαντες ανάστασιν νεκρών, οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον· Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν.» Και τι συνέβει τότε;

Ο Παύλος έφυγε από ανάμεσά τους, αλλά το αριστοτεχνικό επιχείρημά του είχε φέρει περισσότερες αντιδράσεις απ’ αυτές τις δυο που είδαμε πάρα πάνω. Υπήρξε και μια τρίτη ομάδα, γιατί «τινές δε άνδρες προσεκολλήθησαν εις αυτόν και επίστευσαν, μεταξύ των οποίων ήτο και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και γυνή τις ονόματι Δάμαρις και άλλοι μετ’ αυτών.» (Πράξ. 17:32-34) Επομένως, η πρώτη Χριστιανοσύνη άρχισε ν’ αυξάνει στην «πόλη των πολλών θεών.»

Αναπόληση της ιστορίας της πόλεως

Η Ακρόπολη υψώνεται μόνο σε μια μικρή απόσταση από τον Άρειο Πάγο. Ανεβαίνουμε τα επιβλητικά μαρμάρινα σκαλοπάτια των Προπυλαίων, τη θαυμάσια άνοδο προς τον Παρθενώνα, που στεφανώνει την Ακρόπολη. Στα δεξιά μας είναι ο ναός της Απτέρου Νίκης, αλλά η θεά έχει εξαφανισθεί από κει. Μπαίνουμε μέσα από τις επιβλητικές κιονοστοιχίες των Προπυλαίων, οι οποίες μολονότι εν μέρει είναι φθαρμένες, δίνουν ακόμη μια επιβλητική εντύπωση για το τι ήταν κάποτε αυτές οι ογκώδεις κατασκευές. Φθάνοντας στην κορυφή των σκαλοπατιών, βλέπουμε τα τεράστια υπόλοιπα του Παρθενώνα. Πότε χτίστηκε, και τι ήταν αυτό που οδήγησε στην κατασκευή του;

Η αρχή της Αθήνας χάνεται μέσα στο παρελθόν, μολονότι η αρχαιολογία ρίχνει κάποιο φως σ’ αυτή την πρώτη ιστορία της Αθήνας. Τον έβδομο αιώνα π.Χ., η πόλη κυβερνιόταν από τους Ευπατρίδες, μια αριστοκρατία που χειριζόταν την πολιτική εξουσία και έλεγχε τον Άρειο Πάγο, το κύριο κακουργοδικείο του καιρού εκείνου. Τον επόμενο αιώνα ένας νομοθέτης ονόματι Σόλωνας έθεσε τα θεμέλια για τη δημοκρατία. Έτσι η Αθήνα έγινε το κέντρο του πρώτου κράτους με δημοκρατική μορφή κυβερνήσεως.

Η έγερση της Μηδο-Περσικής Αυτοκρατορίας αποτελούσε σοβαρή απειλή για την Ελλάδα και, όπως είχε προείπει ο προφήτης Δανιήλ, ο τέταρτος βασιλιάς της Περσίας «θέλει διεγείρει το παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος.» (Δαν. 11:2) Η παλίρροια του πολέμου πηγαινοερχόταν ωσότου τελικά ο ‘τέταρτος βασιλιάς,’ ο Ξέρξης της Περσίας, ξεσήκωσε ολόκληρη την αυτοκρατορία του και εισέβαλε στην Ελλάδα το 480 π.Χ. Έφθασε ως την Αθήνα και κατάκαψε το φρούριο της Ακροπόλεως. Οι Αθηναίοι, όμως, κατάστρεψαν τον Περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, αναγκάζοντας τους Πέρσες ν’ αποσυρθούν. Η Αθήνα απόχτησε την ηγεσία στην Ελλάδα εξ αιτίας του δυνατού ναυτικού της.

Ο χρυσός αιώνας της Αθήνας άρχισε. Στη διάρκεια αυτού του καιρού της μεγάλης ευημερίας κάτω από την ικανή ηγεσία του Περικλή, η πόλη έγινε ο μορφωτικός ηγέτης του αρχαίου κόσμου. Η Αθήνα άνθισε σαν μορφωτικό κέντρο γεμάτο από καθηγητές, ομιλητές και φιλοσόφους σαν τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ιδρύθηκαν εκεί τέσσερις σχολές φιλοσοφίας: η Πλατωνική, η Περιπατητική, η Επικούρια και η Στωική. (Πράξ. 17:18, 19) Τον καιρό εκείνο επίσης αναγέρθηκαν πολλά ωραία οικοδομήματα και ναοί, και ανάμεσά τους ο Παρθενώνας, το κύριο μνημείο της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας.

Οι γραφές ενάντια στη φιλοσοφία

Τον καιρό που ο Ιησούς και οι απόστολοί του ήταν πάνω στη γη η Αθήνα ήταν ακόμη σπουδαία λόγω των σχολών της φιλοσοφίας. Από το λίκνο της στην Ελλάδα, η φιλοσοφία ξαπλώθηκε και σ’ άλλα μέρη του κόσμου. Ο απόστολος Παύλος ήταν αναγκασμένος να προειδοποιήσει ακόμη και τη Χριστιανική εκκλησία στις Κολοσσές, στη Μικρά Ασία: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, και ουχί κατά Χριστόν.» Ο Παύλος κήρυττε τον Χριστό, και όπως είπε ο απόστολος: «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.»—Κολ. 2:3, 8.

Όταν έγραψε στους Έλληνες της Κορίνθου, ο Παύλος εκφράσθηκε πολύ δυνατά ενάντια στην ανθρώπινη σοφία. Υπερασπίζοντας την αληθινή Χριστιανοσύνη, έβαλε την ανθρώπινη φιλοσοφία στην κατάλληλη θέση της, λέγοντας: «Εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γείνη μωρός διά να γείνη σοφός. Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι είναι μάταιοι.» (1 Κορ. 3:18-20) Όχι μόνο οι συλλογισμοί τους αποδεικνύονται μάταιοι αλλά και τα έργα των χεριών τους χάνονται. Κοιτάξτε απλώς την Ακρόπολη. Έχει χαθεί το χρυσοσκέπαστο άγαλμα της Αθηνάς. Μόνο ένα μέρος από τον Παρθενώνα στέκεται ακόμη. Και τι θα πούμε για το Ερεχθείο, τον κοινό ναό της Αθηνάς και του Ποσειδώνα; Λίγα πράγματα έχουν απομείνει από την προηγούμενη περήφανη ομορφιά του.

Καθώς αφήνουμε την Ακρόπολη και κατεβαίνουμε τα σκαλιά των επιβλητικών Προπυλαίων, θυμόμαστε τα λόγια του αποστόλου Παύλου στο δικαστήριο της Αθήνας: «Δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα διά τέχνης και επινοίας ανθρώπου.»—Πράξ. 17:29.

Η γνήσια χριστιανοσύνη είναι ακόμη ζωντανή

Μπορέσατε σ’ αυτή την περιοδεία να συλλάβετε κάτι από το πνεύμα της αρχαίας και σύγχρονης Αθήνας; Για να νοιώσετε βέβαια τέλεια αυτό το πνεύμα, είναι ανάγκη να συναναστραφείτε με τους ανθρώπους. Πολλοί επισκέπτες διαπίστωσαν ότι οι Αθηναίοι είναι αληθινά φιλόξενοι. Ασφαλώς δεν είναι απλή σύμπτωση που η Ελληνική λέξη για τον ξένο σημαίνει επίσης επισκέπτη φιλοξενούμενο, αφού οι Έλληνες είναι πολύ φιλόξενοι στους ξένους.

Δεν είναι λοιπόν εκπληκτικό που η αληθινή Χριστιανοσύνη, η οποία χαρακτηρίζεται από ένα τέτοιο πνεύμα, ρίζωσε και πάλι στην Αθήνα και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Γιατί μόνο στην Αθήνα περισσότεροι από 7.000 μάρτυρες του Ιεχωβά είναι συνταυτισμένοι με 110 εκκλησίες! Σ’ όλη την Ελλάδα, υπάρχουν 20.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μολονότι κι αυτοί, σαν τον Παύλο, θεωρούνται σαν ‘κήρυκες ξένων θεών,’ εξακολουθούν να κηρύττουν τον «Άγνωστον Θεόν,» τον Ιεχωβά, στους κατοίκους της Αθήνας και όλης της Ελλάδας.

Η επίσκεψή μας τελείωσε και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Κοιτάζοντας πίσω από κάποια απόσταση, ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στην Ακρόπολη. Ο ήλιος που δύει μεταβάλλει το μαρμάρινο στεφάνι της πόλεως σε ακτινοβόλο χρυσάφι. Τι θαυμάσιο θέαμα! Αλλά ιδιαίτερα ευφραινόμαστε που τόσο πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν τώρα την αληθινή πνευματική διαφώτιση στην Αθήνα, την πανάρχαια «πόλη των πολλών θεών.»

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/11/1981

Το ΕΘΝΟΣ της 29/9/2015 το κάνει πρώτο θέμα… Το ανεβάζει μάλιστα τόσο ψηλά που βάζει και τον τίτλο του μέσα στη φωτογραφία, κάτι που δεν κάνει και τόσο συχνά ο Τύπος, εκτός κι αν πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό.


Το ίδιο κάνει και η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ίδιας ημέρας, αν και η ειδησεογραφία, σε ότι αφορά τον μικρόκοσμο της χώρας μας δεν είναι φτωχή… Το ίδιο ακούγαμε και στα ραδιόφωνα και την T.V. την ίδια ώρα…


Στα ΝΕΑ μπορεί να βάζουν το θέμα λίγο πιο χαμηλά, αλλά δεν το υποβιβάζουν καθόλου αφού πρόκειται για κάτι σοβαρό… Ναι, παρά τα δικά του, μεγάλα και σοβαρά προβλήματα, τον άνθρωπο συνεχίζει να τον απασχολεί αν υπάρχει ζωή αλλού…

Και ξαφνικά οι άνθρωποι άκουγαν έκπληκτοι τη Δευτέρα 28/9 τις ανακοινώσεις της NASA, ότι στον πλανήτη Άρη ανακαλύφθηκε νερό, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως κάποτε υπήρξε ζωή. Στο σημείωμα αυτό αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από το περιοδικό ΞΥΠΝΑ, Φεβρουάριος 2009. Πόσο μπροστά είναι η Οργάνωση! Έξι ολόκληρα χρόνια πριν και μιλάει για τα ίδια πράγματα…

Βάλαμε ακομα στο δημοσίευμα τι έγραψαν οι ελληνικές εφημερίδες και ενδεικτικά τρία δημοσιεύματα από ιστοσελίδες που παρουσίασαν το θέμα μετά τις σχετικές ανακοινώσεις… Έτσι, για να έχετε μια πιο σφαιρική εικόνα...

Ο Άρης σε Κοντινό Πλάνο

Τον Αύγουστο του 2003, ο Άρης βρέθηκε σε απόσταση 56 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας—πιο κοντά από κάθε άλλη φορά μέσα σε 60.000 χρόνια περίπου. Στην αστρονομική κλίμακα, αυτό σημαίνει ότι ο κόκκινος πλανήτης έφτασε ουσιαστικά στο κατώφλι μας, προς μεγάλη χαρά των παρατηρητών του ουρανού.

Στις αρχές του 2004, αρκετά διαστημόπλοια είχαν φτάσει στον Άρη. Μερικά μελέτησαν τον πλανήτη από το έδαφός του και άλλα ενώ βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από αυτόν. Τι έχουμε μάθει από αυτές τις αποστολές σχετικά με το γειτονικό μας πλανήτη;

Τοπογράφηση του Κόκκινου Πλανήτη

Ο δορυφόρος Πλανητικός Τοπογράφος του Άρη (Mars Global Surveyor) έφτασε στον Άρη το 1997. Διαπίστωσε ότι κάποτε υπήρχε εκεί ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Ο δορυφόρος χαρτογράφησε επίσης με ακρίβεια τη μορφολογία του εδάφους του Άρη, αποκαλύπτοντας μεταξύ άλλων ότι η απόσταση από το χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του πλανήτη ως το ψηλότερο υπερβαίνει τα 29 χιλιόμετρα, ενώ η αντίστοιχη απόσταση στη γη είναι 19 χιλιόμετρα.

Το χαμηλότερο σημείο στον Άρη βρίσκεται στην αχανή λεκάνη Ελλάς, η οποία σχηματίστηκε προφανώς από την πρόσκρουση γιγάντιου αστεροειδούς. Το ψηλότερο σημείο είναι η κορυφή του τεράστιου ηφαιστειακού όρους Όλυμπος, με υψόμετρο 21 χιλιόμετρα. Μια κάμερα του Τοπογράφου κατέγραψε επίσης ογκόλιθους που φαίνονταν να έχουν διάμετρο πάνω από 18 μέτρα, μεγάλα μετακινούμενα πεδία με αμμόλοφους, καθώς και πρόσφατα σχηματισμένες αυλακώσεις. Ένα άλλο όργανο έδειξε ότι οι περισσότεροι επιφανειακοί βράχοι είναι ηφαιστειακής προέλευσης.

Μολονότι το Νοέμβριο του 2006 χάθηκε η επικοινωνία με τον Πλανητικό Τοπογράφο του Άρη, τρεις δορυφόροι—η Αρειανή Οδύσσεια 2001 (Mars Odyssey 2001), ο Άρης Εξπρές (Mars Express) και ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη (Mars Reconnaissance Orbiter)—συνέχισαν την παρατήρηση του κόκκινου πλανήτη. Χρησιμοποιώντας πιο ευαίσθητες κάμερες και ανιχνευτές, εξέτασαν την ατμόσφαιρα του Άρη και το διάστημα που τον περιβάλλει και μάλιστα ανακάλυψαν και χαρτογράφησαν άφθονο πάγο στο βόρειο πόλο του πλανήτη.

Με αυτόν τον πάγο ασχολείται το Αρειανό Διαστημικό Όχημα Φοίνιξ (Phoenix Mars Lander), το οποίο προσεδαφίστηκε χωρίς προβλήματα στον κόκκινο πλανήτη στις 25 Μαΐου 2008. Είναι εξοπλισμένο με πολύ προηγμένα όργανα για την ανάλυση τόσο της ατμόσφαιρας όσο και του μόνιμα παγωμένου εδάφους της πολικής περιοχής. Οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν αν στο παγωμένο έδαφος υπήρξε ποτέ ζωή σε μικροβιακό επίπεδο. Ωστόσο, η έρευνα για ζωή—ή τουλάχιστον για συνθήκες ευνοϊκές προς αυτήν—είχε αρχίσει νωρίτερα.

Τα Εξερευνητικά Οχήματα Σπίριτ και Οπορτιούνιτι

Δύο Οχήματα Εξερεύνησης του Άρη, το Σπίριτ (Spirit) και το Οπορτιούνιτι (Opportunity), έφτασαν στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, όπου προσεδαφίστηκαν σε περιοχές επιλεγμένες βάσει στοιχείων που συλλέχθηκαν σε προηγούμενες αποστολές. Τα εξερευνητικά οχήματα—καθένα με μέγεθος σχεδόν όσο ένα αυτοκινητάκι αγώνων καρτ—επιβράδυναν την κάθοδό τους στην ατμόσφαιρα του Άρη με θερμικές ασπίδες, αλεξίπτωτα και πυραύλους. Κατά την προσεδάφιση, αναπήδησαν στην επιφάνεια, κλεισμένα μέσα σε ένα προστατευτικό περίβλημα από αερόσακους, όπως περίπου είχε συμβεί και με το μικρότερο προκάτοχό τους, τον Ιχνηλάτη του Άρη (Mars Pathfinder), το 1997.

Η έκταση της επιφάνειας του Άρη είναι σχεδόν ίση με την ξηρά της γης, παρέχοντας έτσι στα ρομπότ ένα ευρύ πεδίο για εξερεύνηση. Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για το εξερευνητικό όχημα Οπορτιούνιτι ήταν η Μεσημβρινή Πεδιάδα (Meridiani Planum), ένα οροπέδιο με αρχαία στρώματα βράχων που περιέχουν ένα πλούσιο σε σίδηρο ορυκτό, τον αιματίτη. Το Σπίριτ προσεδαφίστηκε στην άλλη πλευρά του Άρη για να εξερευνήσει τον πυθμένα του τεράστιου κρατήρα Γκούσεφ, όπου, κατά την άποψη μερικών ερευνητών, πιθανόν να υπήρχε μια αρχαία λίμνη. Σκοπός της διπλής αποστολής, σύμφωνα με ένα ενημερωτικό δελτίο της NASA, ήταν «η αξιολόγηση της ιστορίας των περιβαλλοντικών συνθηκών σε τοποθεσίες οι οποίες κάποτε μπορεί να ήταν υγρές και ευνοϊκές για τη ζωή».

«Γεωλόγοι» στον Άρη

Όταν το Σπίριτ έφτασε στον προορισμό του στις 4 Ιανουαρίου 2004, γύρω του υπήρχε ένα έρημο τοπίο με θραύσματα βράχων και ρηχά κυκλικά βυθίσματα. Το όχημα μελέτησε το τοπίο όπως ακριβώς θα έκανε ένας γεωλόγος, παρατηρώντας τα διάφορα είδη εδάφους, βράχων και γεωλογικών σχηματισμών. Οι επιστήμονες που κατηύθυναν το Σπίριτ διαπίστωσαν ότι η περιοχή όπου προσεδαφίστηκε ήταν γεμάτη ηφαιστειακούς βράχους καθώς και κοιλώματα που προκλήθηκαν από μετεωρίτες. Στη συνέχεια, το Σπίριτ διένυσε 2,6 χιλιόμετρα για να εξερευνήσει μια ομάδα λοφίσκων. Εκεί ανακάλυψε ασυνήθιστους σχηματισμούς βράχων και επίπεδες περιοχές με ομαλές βραχώδεις επιφάνειες πιθανώς ηφαιστειακής προέλευσης.

Στο μεταξύ, στις 25 Ιανουαρίου 2004, έπειτα από ένα ταξίδι 456 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, το Οπορτιούνιτι προσεδαφίστηκε με απόκλιση μόλις 25 χιλιομέτρων από το κέντρο του στόχου του. Το προστατευμένο με αερόσακους εξερευνητικό όχημα αναπήδησε στην επίπεδη επιφάνεια της Μεσημβρινής Πεδιάδας και κύλησε κατευθείαν σε έναν μικρό κρατήρα. Κάποιος επιστήμονας παρομοίασε την προσεδάφιση με μια διαπλανητική βολή του γκολφ, όπου το μπαλάκι κατέληξε με την πρώτη στην τρύπα!

Το Οπορτιούνιτι εξερεύνησε διάφορους κρατήρες που περιέχουν στρώματα βράχων μέσα στα οποία υπάρχουν μικρά σφαιρίδια πλούσια σε αιματίτη. Το γκρίζο χρώμα τους δημιουργεί αντίθεση με το κοκκινωπό έδαφος και τους βράχους στο γύρω τοπίο. Σε ορισμένα στρώματα βράχων υπάρχουν ραβδώσεις και σχηματισμοί που μοιάζουν με αποθέσεις άμμου σε τρεχούμενο νερό. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτοί οι σχηματισμοί, σε συνδυασμό με το χλώριο και το βρώμιο που βρέθηκαν στους βράχους, δείχνουν ότι κάποτε υπήρχε εκεί αλμυρό νερό.

Η αποστολή του Φοίνικα έχει φέρει στο φως περισσότερα στοιχεία για την επιφάνεια του Άρη, ιδιαίτερα για την παγωμένη περιοχή του. Ένας βραχίονας έχει ανασκάψει τον πάγο κάτω από την επιφάνεια, τροφοδοτώντας τα δύο «εργαστήρια» του Φοίνικα με δείγματα εδάφους και πάγου για ανάλυση. Ωστόσο, η αποστολή σχεδιάστηκε έτσι ώστε να είναι σχετικά βραχύβια επειδή, όπως εξήγησε το περιοδικό Επιστήμη (Science), λίγους μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση του έργου του διαστημικού οχήματος, ο αρειανός χειμώνας θα «τύλιγε το Φοίνικα σε ένα παχύ στρώμα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα».

Το γεγονός και μόνο ότι οι επιστήμονες μπορούν να εξερευνήσουν άλλους πλανήτες εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν οι άνθρωποι εργάζονται μαζί για έναν κοινό σκοπό. Επίσης, τέτοια επιτεύγματα τιμούν την ανθρώπινη επινοητικότητα. Ασφαλώς, η εξερεύνηση του διαστήματος—στην πραγματικότητα, η επιστήμη ως σύνολο—είναι εφικτή μόνο χάρη στους συνεπείς και απόλυτα αξιόπιστους φυσικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν. Αυτοί οι νόμοι δεν δημιουργήθηκαν μόνοι τους αλλά θεσπίστηκαν από τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό.

[Υποσημειώσεις]

Δεκαεννιά χιλιόμετρα είναι η απόσταση από τον πυθμένα της Τάφρου των Μαριάνων Νήσων στον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι την κορυφή του όρους Έβερεστ.

Η Αρειανή Οδύσσεια 2001 και ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη εκτοξεύτηκαν από την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) των ΗΠΑ, ενώ ο Άρης Εξπρές από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος.

Υπάρχει ζωή στον Άρη;

Ο Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ και ο Πέρσιβαλ Λόουελ, αστρονόμοι του 18ου και του 19ου αιώνα, ισχυρίστηκαν ότι ο κόκκινος πλανήτης έβριθε από νοήμονα ζωή, και η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης φαινόταν να υποστηρίζει αυτή την ιδέα. Αλλά όλες εκείνες οι απόψεις έχουν καταρριφθεί. Οι δορυφορικές παρατηρήσεις έχουν αποκαλύψει γυμνό τοπίο και αραιή ατμόσφαιρα αποτελούμενη κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα. Το 1976, πειράματα που έκανε το όχημα Βίκινγκ 1 (Viking 1) δεν ανακάλυψαν ζωή στην επιφάνεια του Άρη.

Ωστόσο, οι επιστήμονες εξακολουθούν να αναζητούν ίχνη ζωής, με πιο πρόσφατη προσπάθεια την αποστολή του Φοίνικα. Με βάση το γεγονός ότι μερικά μικρόβια μπορούν να επιβιώνουν σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες στη γη, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι παρόμοιοι οργανισμοί μπορεί να υπάρχουν και σε ορισμένα μέρη στον Άρη. Το σκάφος Μπιγκλ 2 (Beagle 2), το οποίο μετέφερε ο Άρης Εξπρές, ήταν εξοπλισμένο για να αναζητήσει οργανικές ουσίες στο αρειανό έδαφος, αλλά η προσεδάφιση απέτυχε στα τέλη του 2003. Το επόμενο έτος, οι επιστήμονες ανίχνευσαν ίχνη μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη, πυροδοτώντας συζητήσεις για το αν το αέριο ήταν βιολογικής ή ηφαιστειακής προέλευσης.

Μπορεί άραγε να εμφανιστεί ζωή από μόνη της οπουδήποτε στο σύμπαν; Η Γραφή απαντάει: «[Στον Θεό] είναι η πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9) Ναι, η ζωή μπορεί να προέλθει μόνο από ζωή, και ο αρχικός Ζωοδότης είναι ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός.—Πράξεις 17:25.

• Βλέπε και το άρθρο «Ένα Ρομπότ Εξερευνάει τον Άρη», στο Ξύπνα! 22 Ιουνίου 1998.
• Δείτε επίσης πώς παρουσίασαν το θέμα στο διαδίκτυο ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.