Μια βόλτα στο Λαύριο, όχι και τόσο τυχαία, που μας άρεσε πάρα πολύ… Εκδρομή ξεχωριστή!
Πήγαμε την Πέμπτη το μεσημεράκι, ώρα 12 στο Λαύριο, στα Έβερεστ, κοντά στο λιμάνι, μια μέρα που είχε πάρα πολύ κόσμο, ίσως και λόγω της λαϊκής αγοράς που λειτουργούσε εκεί κοντά. Αλλά όπως λέμε και στον τίτλο, δεν πήγαμε τόσο τυχαία. Θέλαμε να βρεθούμε με τη φίλη μας, Μαρία – Θεοδοσία…
Και τα καταφέραμε να συναντηθούμε… Εμείς ήμασταν πιο νωρίς εκεί και η Μαρία – Θεοδοσία ήρθε στην ώρα του ραντεβού… Χαρήκαμε πολύ που τη γνωρίσαμε… Είναι, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία (δεύτερη από αριστερά) ένα νέος άνθρωπος γεμάτος δράση και ενεργητικότητα. Καθίσαμε κοντά μια και μισή ώρα, συζητώντας…
Μας άνοιξε την καρδιά της, ανταλλάξαμε ενθαρρυντικά λόγια για τον Ιεχωβά και στο τέλος, με την άδεια της, ζητήσαμε από κάποιον θαμώνα των Έβερεστ να μας φωτογραφήσει… Θέλαμε να κρατήσουμε αυτή την όμορφη εικόνα… Ύστερα χαιρετιχτήκαμε και φύγαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις…
Η μέρα ήταν καλή, ηλιόλουστη και το είδαμε σαν μια καλή ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στο λιμάνι του Λαυρίου και να γνωρίσουμε λίγο την πόλη. Είναι πολύ όμορφη με έντονα τα σημάδια της βιομηχανικής εποχής. Στα κτίρια της κρατά μια ομορφιά ξεχωριστή… Μερικά «κλικ» ήταν αρκετά για να πάρουμε μαζί μας υπέροχα πράγματα…
Οι φίλοι που είδαν τις φωτογραφίες που ανεβάσαμε από εκεί στο Facebook δεν ήξεραν το πώς και το γιατί βρεθήκαμε εκεί. Έτσι απομόνωσαν και σχολίασαν το εκδρομικό της υπόθεσης. Αλλά εμείς που γνωρίζουμε, ήμασταν βέβαιοι πως επρόκειτο για κάτι πολύ σοβαρό… Και έτσι το αντιμετωπίσαμε. Με χαμόγελο…
Όμως αυτό που κάνουμε πάντα, το κάνουμε κι εδώ: Μετατρέπουμε την κάθε στιγμή σε όμορφη. Βοηθούσε και το Λαύριο. Μακάρι να είχαμε χρόνο και για κάτι περισσότερο... Μάλλον θα πρέπει να το επιχειρήσουμε ξανά. Κι αυτή τη φορά, χωρίς το άγχος του χρόνου. Αν και πρέπει να πω ότι τον διαχειριστήκαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε.
Θα το δείτε και στην αυριανή ανάρτηση… Μετά το Λαύριο επιχειρήσαμε τον κύκλο της Αττικής. Μέσω Σουνίου, βρεθήκαμε στην Ανάβυσσο, όπου ψάξαμε και βρήκαμε παλιούς καλούς φίλους του παππού Διονύση και της γυναίκας του, Ανδρομάχης, όσο ζούσε. Ύστερα καθίσαμε για φαί στην ταβέρνα «Τα καλάμια» του μπάρμπα Μιλτιάδη… Αλλά για όλα αυτά, αύριο…
Έτσι όμορφα να δίνει κανείς μέσα από τα web siteτου ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε μικρές δόσεις, όμορφες στιγμές από τη ζωή… Όπως μας αρέσουν και τα ταξίδια… Το βλέπετε άλλωστε σε πολλές σημειώσεις μου. Δεν χρειάζεται να το υπερασπιστώ. Το να γνωρίζεις νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτισμούς, σε κάνει πιο σοφό και πιο ώριμο.
Σχόλια (0)