«Εγώ, ο Ιεχωβά, είμαι ο Θεός σου, Εκείνος που σε διδάσκει για την ωφέλειά σου, Εκείνος που σε κάνει να βαδίζεις στην οδό στην οποία πρέπει να περπατάς».—ΗΣΑΪΑΣ 48:17.

Σήμερα, σε πολλά μέρη της γης, η ηθική διαγωγή έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται προσωπικό ζήτημα. Οι άνθρωποι βλέπουν τις σεξουαλικές σχέσεις ως φυσιολογική έκφραση στοργής στην οποία μπορούν να εντρυφούν όποτε θέλουν, και όχι ως κάτι που πρέπει να περιορίζεται εντός του γάμου. Πιστεύουν ότι, αν δεν βλάπτεται κανένας, δεν υπάρχει τίποτε το εσφαλμένο στο να αποφασίζει κάποιος αυτόνομα πώς θα συμπεριφέρεται. Κατά την άποψή τους, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνονται σε ζητήματα ηθικής, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το σεξ.

Όσοι έχουν γνωρίσει τον Ιεχωβά έχουν διαφορετική άποψη. Ακολουθούν με χαρά τις Γραφικές οδηγίες επειδή αγαπούν τον Ιεχωβά και θέλουν να τον ευαρεστούν. Αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά τούς αγαπάει και ότι παρέχει κατεύθυνση που είναι για το καλό τους, κατεύθυνση η οποία θα τους ωφελήσει αληθινά και θα τους κάνει ευτυχισμένους. (Ησαΐας 48:17) Εφόσον ο Θεός είναι η Πηγή της ζωής, είναι λογικό ότι πρέπει να αποβλέπουν σε αυτόν για καθοδήγηση όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούν τα σώματά τους, ιδιαίτερα σε αυτό το ζήτημα που συνδέεται τόσο στενά με τη μεταβίβαση της ζωής.

Δώρο από έναν Στοργικό Δημιουργό

Σε αντίθεση με τους ανθρώπους του σημερινού κόσμου, μερικοί κατ’ όνομα Χριστιανοί διδάσκουν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις είναι επαίσχυντες, αμαρτωλές, καθώς και ότι το «προπατορικό αμάρτημα» στον κήπο της Εδέμ ήταν η σεξουαλική αποπλάνηση του Αδάμ από την Εύα. Αυτή η άποψη αντιβαίνει στα όσα λένε οι θεόπνευστες Γραφές. Το Βιβλικό υπόμνημα αναφέρεται στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ως “τον άνθρωπο και τη σύζυγό του”. (Γένεση 2:25) Ο Θεός τούς είπε να κάνουν παιδιά, λέγοντας: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη». (Γένεση 1:28) Δεν θα είχε νόημα να προστάξει ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα να αποκτήσουν παιδιά και κατόπιν να τους τιμωρήσει για το ότι εκτέλεσαν αυτές τις οδηγίες.—Ψαλμός 19:8.

Σε εκείνη την εντολή που δόθηκε στους πρώτους μας γονείς και η οποία επαναλήφθηκε στον Νώε και στους γιους του, διακρίνουμε ποιος ήταν ο κύριος σκοπός των σεξουαλικών σχέσεων: η απόκτηση παιδιών. (Γένεση 9:1) Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι οι παντρεμένοι υπηρέτες του δεν είναι υποχρεωμένοι να περιορίζουν τις σεξουαλικές σχέσεις αποκλειστικά στις προσπάθειες για απόκτηση παιδιών. Αυτές οι σχέσεις μπορούν κατάλληλα να καλύπτουν συναισθηματικές και σωματικές ανάγκες και να αποτελούν πηγή ευχαρίστησης για το αντρόγυνο. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούν να εκφράζουν βαθιά στοργή ο ένας για τον άλλον.—Γένεση 26:8, 9· Παροιμίες 5:18, 19· 1 Κορινθίους 7:3-5.

Περιορισμοί που Τέθηκαν από τον Θεό

Μολονότι η σεξουαλικότητα είναι δώρο από τον Θεό, δεν πρέπει να εκφράζεται ανεξέλεγκτα. Αυτή η αρχή εφαρμόζεται ακόμη και εντός της γαμήλιας διευθέτησης. (Εφεσίους 5:28-30· 1 Πέτρου 3:1, 7) Έξω από το γάμο, οι σεξουαλικές σχέσεις είναι απαγορευμένες. Η Γραφή είναι εντελώς κατηγορηματική ως προς αυτό. Στο Νόμο που έδωσε ο Θεός στο έθνος του Ισραήλ, αναφέρθηκε: «Δεν πρέπει να μοιχεύσεις». (Έξοδος 20:14) Αργότερα, ο Ιησούς συγκατέλεξε τις «πορνείες» και τις «μοιχείες» μαζί με τους “βλαβερούς διαλογισμούς” που προέρχονται από την καρδιά και μολύνουν ένα άτομο. (Μάρκος 7:21, 22) Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε υπό θεϊκή έμπνευση τους Χριστιανούς στην Κόρινθο: «Να φεύγετε από την πορνεία». (1 Κορινθίους 6:18) Επίσης, στην επιστολή του προς τους Εβραίους, ο Παύλος έγραψε: «Ο γάμος ας είναι άξιος τιμής μεταξύ όλων, και το συζυγικό κρεβάτι ας είναι αμόλυντο, γιατί ο Θεός θα κρίνει τους πόρνους και τους μοιχούς».—Εβραίους 13:4.

Τι σημαίνει η λέξη «πορνεία»; Μερικές φορές χρησιμοποιείται αναφορικά με τις σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε ανύπαντρα άτομα. (1 Κορινθίους 6:9) Σε άλλα σημεία, όπως στα εδάφια Ματθαίος 5:32 και Ματθαίος 19:9, ο όρος έχει ευρύτερο νόημα και αναφέρεται επίσης στη μοιχεία, στην αιμομιξία και στην κτηνοβασία. Άλλες σεξουαλικές πράξεις ανάμεσα σε ανύπαντρα άτομα, όπως είναι το στοματικό και το πρωκτικό σεξ, καθώς και η σεξουαλική χρήση των γεννητικών οργάνων ενός άλλου ατόμου, μπορούν επίσης να περιγραφούν ως «πορνεία». Όλες αυτές οι πράξεις καταδικάζονται—είτε άμεσα είτε έμμεσα—στο Λόγο του Θεού.—Λευιτικό 20:10, 13, 15, 16· Ρωμαίους 1:24, 26, 27, 32.

Ωφέλεια από τους Ηθικούς Νόμους του Θεού

Για τους ατελείς ανθρώπους, το να υπακούν στην κατεύθυνση του Ιεχωβά αναφορικά με τη σεξουαλική διαγωγή μπορεί να αποτελεί πρόκληση. Ο φημισμένος Ιουδαίος φιλόσοφος του 12^ου αιώνα Μαϊμονίδης έγραψε: «Καμία απαγόρευση σε ολόκληρη την Τορά [το Μωσαϊκό Νόμο] δεν είναι τόσο δύσκολο να τηρηθεί όσο αυτή που αφορά τις απαγορευμένες σχέσεις και τις αθέμιτες σεξουαλικές επαφές». Εντούτοις, αν υπακούμε στην κατεύθυνση του Θεού, ωφελούμαστε πάρα πολύ. (Ησαΐας 48:18) Παραδείγματος χάρη, η υπακοή σε αυτό το ζήτημα συντελεί στο να προστατευόμαστε από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, μερικές από τις οποίες είναι ανίατες και μπορούν να επιφέρουν το θάνατο. Προστατευόμαστε από εξώγαμες εγκυμοσύνες. Η εφαρμογή της θεϊκής σοφίας συμβάλλει επίσης σε μια καθαρή συνείδηση. Το να ενεργούμε έτσι προάγει τον αυτοσεβασμό και κερδίζει το σεβασμό των άλλων, περιλαμβανομένων των συγγενών μας, των συντρόφων μας, των παιδιών μας και των Χριστιανών αδελφών μας. Παρόμοια, προάγει μέσα μας μια υγιή, θετική στάση απέναντι στο σεξ η οποία θα συμβάλει σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Μια Χριστιανή έγραψε: «Η αλήθεια του Λόγου του Θεού είναι η καλύτερη προστασία που υπάρχει. Περιμένω τον καιρό του γάμου μου, και τότε θα μπορώ με καμάρι να πω στο Χριστιανό που θα παντρευτώ ότι έχω παραμείνει αγνή».

Διατηρώντας αγνή διαγωγή, μπορούμε επίσης να συμβάλουμε πολύ στο να διορθωθούν παρανοήσεις σχετικά με την αληθινή λατρεία και να ελκυστούν άνθρωποι στον Θεό τον οποίο λατρεύουμε. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Να διατηρείτε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε, σε ό,τι μιλούν εναντίον σας σαν να είστε κακοποιοί, να δοξάσουν τον Θεό, ως αποτέλεσμα των καλών σας έργων των οποίων είναι αυτόπτες μάρτυρες, την ημέρα που αυτός θα κάνει την επιθεώρησή του». (1 Πέτρου 2:12) Ακόμη και αν εκείνοι που δεν υπηρετούν τον Ιεχωβά δεν αναγνωρίζουν ή δεν επιδοκιμάζουν την αγνή μας διαγωγή, εμείς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο ουράνιος Πατέρας μας βλέπει, επιδοκιμάζει και μάλιστα χαίρεται με τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να ακολουθούμε την κατεύθυνσή του.—Παροιμίες 27:11· Εβραίους 4:13.

Η πίστη στον Θεό περιλαμβάνει το να έχουμε πεποίθηση ότι εκείνος γνωρίζει ποιο είναι το καλύτερο για εμάς, ακόμη και αν δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως όλους τους λόγους για τους οποίους μας κατευθύνει με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Εξετάστε ένα παράδειγμα από το Μωσαϊκό Νόμο. Μια διάταξη σχετικά με τη στρατοπέδευση απαιτούσε να θάβονται τα περιττώματα έξω από το στρατόπεδο. (Δευτερονόμιο 23:13, 14) Οι Ισραηλίτες ίσως αναρωτιούνταν σχετικά με το λόγο για τον οποίο είχε δοθεί αυτή η οδηγία. Μερικοί μπορεί να τη θεωρούσαν άσκοπη. Στο μεταξύ, όμως, η ιατρική επιστήμη έφτασε στο σημείο να αναγνωρίσει ότι αυτός ο νόμος βοηθούσε να διατηρούνται οι πηγές νερού καθαρές από μόλυνση και παρείχε προστασία από πολλές αρρώστιες που μεταδίδονταν με έντομα. Παρόμοια, υπάρχουν πνευματικοί, κοινωνικοί, συναισθηματικοί, σωματικοί και ψυχολογικοί λόγοι για τους οποίους ο Θεός έχει περιορίσει τις σεξουαλικές σχέσεις στο συζυγικό κρεβάτι. Ας εξετάσουμε τώρα μερικά Γραφικά παραδείγματα ατόμων που διατήρησαν την ηθική τους καθαρότητα.

Ιωσήφ—Ευλογήθηκε για την Ηθική Διαγωγή Του

Πιθανώς είστε εξοικειωμένοι με το Γραφικό παράδειγμα του Ιωσήφ, του γιου του Ιακώβ. Σε ηλικία 17 ετών, ο Ιωσήφ έγινε δούλος του Πετεφρή, ο οποίος ήταν αρχηγός της σωματοφυλακής του Φαραώ της Αιγύπτου. Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Ιωσήφ, και με τον καιρό αυτός διορίστηκε υπεύθυνος για ολόκληρο το σπιτικό του Πετεφρή. Όταν είχε περάσει τα 20 του χρόνια, ο Ιωσήφ είχε ήδη αποκτήσει «ωραία διάπλαση και ωραία εμφάνιση». Τράβηξε την προσοχή της συζύγου του Πετεφρή, η οποία προσπάθησε να τον αποπλανήσει. Ο Ιωσήφ ξεκαθάρισε τη θέση του, εξηγώντας ότι το να συναινέσει θα ήταν όχι μόνο προδοσία κατά του κυρίου του αλλά και “αμαρτία εναντίον του Θεού”. Γιατί σκέφτηκε ο Ιωσήφ με αυτόν τον τρόπο;—Γένεση 39:1-9.

Προφανώς, η απόφαση του Ιωσήφ δεν βασιζόταν στο φόβο μήπως τον ανακαλύψουν οι άνθρωποι. Η οικογένεια του Ιωσήφ ζούσε πολύ μακριά, και ο πατέρας του τον θεωρούσε νεκρό. Αν ο Ιωσήφ αναμειγνυόταν σε σεξουαλική ανηθικότητα, η οικογένειά του δεν θα το μάθαινε ποτέ. Αυτή η αμαρτία πιθανώς θα μπορούσε επίσης να μείνει κρυφή από τον Πετεφρή και τους υπηρέτες του, εφόσον υπήρχαν περιπτώσεις στις οποίες εκείνοι δεν βρίσκονταν στο σπίτι. (Γένεση 39:11) Εντούτοις, ο Ιωσήφ γνώριζε ότι αυτή η διαγωγή δεν μπορούσε να μείνει κρυφή από τον Θεό.

Ο Ιωσήφ πρέπει να είχε συλλογιστεί τα όσα γνώριζε για τον Ιεχωβά. Αναμφίβολα γνώριζε τι είχε διακηρύξει ο Ιεχωβά στον κήπο της Εδέμ: «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα». (Γένεση 2:24) Επιπλέον, ο Ιωσήφ πιθανώς ήξερε τι είχε πει ο Ιεχωβά σε έναν Φιλισταίο βασιλιά που ήθελε να αποκτήσει την προγιαγιά του Ιωσήφ, τη Σάρρα. Ο Ιεχωβά είπε σε εκείνον το βασιλιά: «Δεν γλιτώνεις το θάνατο εξαιτίας της γυναίκας που πήρες, εφόσον αυτή αποτελεί ιδιοκτησία άλλου ιδιοκτήτη ως σύζυγός του. Και επίσης σε συγκρατούσα από το να αμαρτήσεις εναντίον μου. Γι’ αυτό δεν σε άφησα να την αγγίξεις». (Γένεση 20:3, 6) Επομένως, μολονότι ο Ιεχωβά δεν είχε ακόμη δώσει κάποιον γραπτό νόμο, τα αισθήματά του για το γάμο ήταν ξεκάθαρα. Η αίσθηση του Ιωσήφ περί ηθικής, σε συνδυασμό με την επιθυμία του να ευαρεστεί τον Ιεχωβά, τον έκανε να απορρίψει την ανηθικότητα.

Η σύζυγος του Πετεφρή, όμως, ήταν επίμονη, παρακαλώντας τον «καθημερινά» να πλαγιάσει μαζί της. Γιατί δεν φρόντισε ο Ιωσήφ απλώς να την αποφεύγει; Ως δούλος, έπρεπε να εκτελεί κάποια καθήκοντα και δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα για να αλλάξει την κατάστασή του. Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι το σχέδιο των αιγυπτιακών σπιτιών ήταν τέτοιο ώστε, για να πάει κανείς στις αποθήκες, έπρεπε να διασχίσει το κύριο τμήμα του σπιτιού. Επομένως, ίσως ήταν αδύνατον για τον Ιωσήφ να αποφεύγει τη σύζυγο του Πετεφρή.—Γένεση 39:10.

Κάποια ημέρα βρέθηκαν μόνοι στο σπίτι. Η σύζυγος του Πετεφρή άπλωσε τα χέρια της στον Ιωσήφ φωνάζοντας: «Πλάγιασε μαζί μου!» Εκείνος τράπηκε σε φυγή. Προσβεβλημένη από την απόρριψή του, τον κατηγόρησε για απόπειρα βιασμού. Ποιες ήταν οι συνέπειες; Μήπως ο Ιεχωβά τον αντάμειψε άμεσα για την πορεία ακεραιότητας που είχε ακολουθήσει; Όχι. Ο Ιωσήφ ρίχτηκε στη φυλακή και δέθηκε με ποδόδεσμα. (Γένεση 39:12-20· Ψαλμός 105:18) Ο Ιεχωβά είδε την αδικία και τελικά εξύψωσε τον Ιωσήφ οδηγώντας τον από τη φυλακή στο παλάτι. Έγινε το δεύτερο σε ισχύ άτομο στην Αίγυπτο και ευλογήθηκε με σύζυγο και παιδιά. (Γένεση 41:14, 15, 39-45, 50-52) Επιπλέον, η αφήγηση για την ακεραιότητα του Ιωσήφ καταγράφηκε πριν από 3.500 χρόνια για να την εξετάζουν οι μεταγενέστεροι υπηρέτες του Θεού. Τι υπέροχες ευλογίες έφερε η προσκόλληση στους δίκαιους νόμους του Θεού! Παρόμοια, εμείς σήμερα ίσως να μη βλέπουμε πάντοτε τα άμεσα οφέλη της διατήρησης ηθικής ακεραιότητας, αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά βλέπει και θα μας ευλογήσει στον κατάλληλο καιρό.—2 Χρονικών 16:9.

Ο Ιώβ “Είχε Συνάψει Διαθήκη με τα Μάτια Του”

Ένας άλλος τηρητής ακεραιότητας ήταν ο Ιώβ. Ενώ εξελίσσονταν οι δοκιμασίες που του είχε επιφέρει ο Διάβολος, ο Ιώβ ανασκόπησε τη ζωή του και δήλωσε ότι ήταν διατεθειμένος να υποστεί βαριά τιμωρία αν είχε παραβιάσει, μεταξύ άλλων, και την αρχή του Ιεχωβά σχετικά με τη σεξουαλική ηθική. Ο Ιώβ είπε: «Διαθήκη σύναψα με τα μάτια μου. Πώς, λοιπόν, να δώσω προσοχή σε παρθένα;» (Ιώβ 31:1) Με αυτά τα λόγια, ο Ιώβ εννοούσε ότι, εφόσον ήταν αποφασισμένος να διακρατεί ακεραιότητα στον Θεό, είχε λάβει την απόφαση να αποφύγει ακόμη και να κοιτάξει με λάγνο τρόπο μια γυναίκα. Ασφαλώς, θα έβλεπε γυναίκες στην καθημερινή του ζωή και πιθανώς θα τις βοηθούσε αν χρειάζονταν βοήθεια. Αλλά το να δώσει προσοχή σε αυτές έχοντας ερωτικές βλέψεις το θεωρούσε απαράδεκτο. Προτού αρχίσουν οι δοκιμασίες του, ο Ιώβ ήταν πολύ πλούσιος άνθρωπος, «ο μεγαλύτερος από όλους τους κατοίκους της Ανατολής». (Ιώβ 1:3) Ωστόσο, δεν χρησιμοποίησε τη δύναμη του πλούτου για να ελκύσει πολλές γυναίκες. Είναι ξεκάθαρο ότι ποτέ δεν «έπαιξε» με την προοπτική της εντρύφησης σε αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις με νεότερες γυναίκες.

Έτσι λοιπόν, και σε καλούς και σε δύσκολους καιρούς, ο Ιώβ έδειξε ηθική ακεραιότητα. Ο Ιεχωβά το παρατήρησε αυτό και τον ευλόγησε πλούσια. (Ιώβ 1:10· 42:12) Τι θαυμάσιο παράδειγμα αποτελεί ο Ιώβ για τους παντρεμένους Χριστιανούς, άντρες και γυναίκες! Δεν είναι καθόλου παράξενο που τον αγαπούσε τόσο πολύ ο Ιεχωβά! Απεναντίας, η συμπεριφορά πολλών σήμερα μοιάζει περισσότερο με αυτό που συνέβαινε στις ημέρες του Μαλαχία. Εκείνος ο προφήτης καταδίκασε τον τρόπο με τον οποίο εγκατέλειπαν πολλοί σύζυγοι τις συντρόφους τους, συχνά για να παντρευτούν νεότερες γυναίκες. Το θυσιαστήριο του Ιεχωβά είχε καλυφτεί με τα δάκρυα των εγκαταλειμμένων συζύγων, και ο Θεός κατέκρινε εκείνους που “φέρονταν δόλια” στις συντρόφους τους.—Μαλαχίας 2:13-16.

Μια Αγνή Κοπέλα

Ένα τρίτο άτομο που διακράτησε ακεραιότητα ήταν μια νεαρή Σουλαμίτισσα. Καθώς ήταν νέα και όμορφη, γοήτευσε, όχι μόνο έναν νεαρό βοσκό, αλλά και τον πλούσιο βασιλιά του Ισραήλ, τον Σολομώντα. Σε ολόκληρη την όμορφη ιστορία την οποία αφηγείται το Άσμα Ασμάτων, η Σουλαμίτισσα παρέμεινε αγνή, κερδίζοντας έτσι το σεβασμό εκείνων που την περιέβαλλαν. Ο Σολομών, αν και απορρίφθηκε από αυτήν, έλαβε θεϊκή έμπνευση για να καταγράψει την ιστορία της. Ο αγαπημένος της βοσκός επίσης σεβόταν την αγνή διαγωγή της. Σε κάποια περίπτωση είπε καθώς τη σκεφτόταν ότι εκείνη ήταν σαν «κήπος φραγμένος». (Άσμα Ασμάτων 4:12) Στον αρχαίο Ισραήλ, οι όμορφοι κήποι περιείχαν μια απολαυστική ποικιλία λαχανικών, ευωδιαστών λουλουδιών και εντυπωσιακών δέντρων. Τέτοιοι κήποι συνήθως περικλείονταν από φράχτη ή τοίχο και η είσοδος σε αυτούς ήταν εφικτή μόνο μέσω μιας αυλόπορτας που κλείδωνε. (Ησαΐας 5:5) Για το βοσκό, η ηθική αγνότητα και η ωραιότητα της Σουλαμίτισσας έμοιαζαν με έναν τέτοιον κήπο σπάνιας ομορφιάς. Ήταν εντελώς αγνή. Την τρυφερή της στοργή την προόριζε μόνο για το μελλοντικό της σύζυγο.

Ως προς την ηθική ακεραιότητα, η Σουλαμίτισσα έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα για τις Χριστιανές γυναίκες σήμερα. Ο Ιεχωβά είδε και εκτίμησε την αρετή της νεαρής Σουλαμίτισσας και την ευλόγησε όπως είχε ευλογήσει τον Ιωσήφ και τον Ιώβ. Για τη δική μας καθοδήγηση, οι πράξεις ακεραιότητας αυτών των ατόμων είναι καταγραμμένες στο Λόγο του Θεού. Μολονότι οι προσπάθειες που καταβάλλουμε εμείς για να διακρατούμε ακεραιότητα σήμερα δεν καταγράφονται στην Αγία Γραφή, ο Ιεχωβά έχει ένα «βιβλίο ενθύμησης» για εκείνους που επιδιώκουν να κάνουν το θέλημά του. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Ιεχωβά “προσέχει” και χαίρεται καθώς εμείς προσπαθούμε όσια να παραμένουμε ηθικά καθαροί.—Μαλαχίας 3:16.

Αν και εκείνοι που δεν έχουν πίστη μπορεί να χλευάζουν, εμείς χαιρόμαστε δείχνοντας υπακοή στον στοργικό Δημιουργό μας. Έχουμε υψηλότερη ηθική, θεοσεβή ηθική. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτήν, να τη θεωρούμε πολύτιμη. Διατηρώντας καθαρή ηθική υπόσταση, μπορούμε να χαιρόμαστε με την ευλογία του Θεού και να διατηρούμε λαμπρή ελπίδα για ατέλειωτες μελλοντικές ευλογίες.

• Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ της 1/11/2000