Δυο φωτογραφίες και δυο ποιήματα με αγάπη από τη φίλη μας στην Άνδρο, Δήμητρα…
Τέτοιες εικόνες, δυστυχώς είδαμε πολλές φέτος και την προηγούμενη χρονιά… Πρόσφυγες – μετανάστες από την Περσία. Αυτή η γυναίκα με το παιδία της σώθηκε. Αλλά δεν ήταν όλοι τόσο τυχεροί…
Με αφορμή το δημοσίευμα στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ (δες ΕΔΩ) για το έργο στην Μυτιλήνη η Δήμητρα Τριανταφυλλάκη - Μπόνη από την Άνδρο, μας έστειλε ένα e-mailγεμάτο ενθουσιασμό γιατί, όπως τονίζει, βλέπει την εκπλήρωση του ευαγγελίου στο Ματθαίο 24:14 που λέει ότι πριν έρθει το τέλος θα ακούσουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και εθνικότητα. Μαζί μας έστειλε τις δύο φωτογραφίες που δημοσιεύουμε και δύο ποιήματα δικά της.
Τα ποιήματα τα έχει γράψει, όπως τονίζει η ίδια, αρκετά χρόνια πριν. Και σήμερα όμως διαβάζονται το ίδιο όμορφα… Ευχαριστούμε πολύ καλή μας φίλη Δήμητρα
Το παιδί της προσφυγιάς
Γερμένο στάχυ η μορφή σου
μελαγχολικό αγόρι
ντυμένο με τα ρούχα της προσφυγιάς
της πίκρας του μαρασμού
μαύρα μάτια πεινασμένα
για αγάπη, νερό ψωμί,
κοιτάς τον ουρανό να βρέξει
ελπίδα ειρήνη, χορτασμό.
Τα χέρια αδύνατον να αδράξουν
τον πόνο, να τον τσακίσουν
το περιστέρι της ειρήνης
πετά μακριά σου. Ο πόνος σου
παράκληση στους δυνατούς.
Δεν βλέπουν πέρα από τον
δικό τους ορίζοντα .
Πήρες μαζί σου καημούς
μνήμες καταστροφής
πολέμου, γύμνιας, ρατσισμού
Γυρίζει η ταινία στον νου
καρτερώντας κάποια αόρατη δύναμη
να αλλάξει το σκηνικό.
Παιδί της προσφυγιάς
κατοικείς στο μηδέν
σε χρόνο ατελείωτο βασάνων
Δώσε το χέρι σου, κρατήσου.
από τα λόγια του Θεού της αγάπης.
Θα έρθει, σύντομα δυνατά.
Έχε ελπίδα!
Η Χαραυγή που γράφει παρακάτω, είναι κατά γράμμα αλλά και πνευματική. Στο βιβλίο Γένεση 8:22 αναφέρεται ότι η γη και οι ομορφιές της θα παραμένουν για πάντα. Ας δώσουμε την δόξα στον ΙΕΧΩΒΑ .
Χαραυγή
Η χρυσορόδινη. Πώς το θαύμα της αυγής
με ένα θάμβος άσπιλο στέλνει το φως στην γη,
αντιφεγγίζει ο ουρανός με ιριδίζον φως
και στραγγαλίζει η θάλασσα γλυκά σαν την φιλεί
Η ροδοστόλιστη. Πως ζωγράφισε ένα στέμμα
ο ήλιος την στεφάνωσε με ρόδινα φτερά
βασιλικό το στέμμα του με σπάνια διαμάντια
φωτίσθη το στερέωμα, λαμπρά αστραφτερά.
Μέσα σε φως ανέσπερο ο ήλιος ξεπροβάλλει
μακριά μες του ορίζοντα την νοητή γραμμή,
κόκκινος ολοπόρφυρος λαμπιόνι λαμπυρίζον
με ένα καλωσόρισμα μιλάει στην αυγή.
Καλωσορίσματα γλυκά γεμάτα ροδανθούς,
έριξα μες τα πέπλα σου μετάξι κεντημένο
σαν τους τινάζεις πέφτουνε στη γη ρομαντικά,
πηδάνε μες τα πέλαγα στον ήλιο ναι λουσμένα
Ακτίνες χρυσοκόκκινες ξεφεύγουν στο στερέωμα
με αστραπής φεγγοβολιά, ταχύτητα φωτός
μαρμαρυγή απαστράπτουσα τινάζει στο στερέωμα
διώχνει το βράδυ το μουντό ,το φάσμα της νυκτός.
Όλοι λοιπόν ας στρέψουμε βλέμμα στον ουρανό,
ένα μεγάλο ευχαριστώ ανήκει στον Θεό,
τον άρχοντα του σύμπαντος, που όλους μας αγαπά
το λαμπερό του όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ
Μια χαραυγή ειν' η ζωή ποτέ ας μην τελειώσει,
ο ΓΙΑΧ το έχει υποσχεθεί αιώνια ζωή θα δώσει.
Από αδελφή στη Μυτιλήνη πήρα και δημοσιεύουμε το ακόλουθο ρεπορτάζ: Αφορά εμπειρίες από το έργο που συνεχίζουν να κάνουν με τους πρόσφυγες. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το ρεπορτάζ το αποδεικνύουν. Και συνεχίζουν να το κάνουν, όσο το πρόβλημα υπάρχει… 
