Γράμμα στη "δύσκολη" καρδιά μου...
Θα μπορούσε να είναι σε ένα μπουκάλι... Θυμάστε το μύθο με τα απεγνωσμένα γράμματα που έψαχναν παραλήπτη;
Μου το έστειλε με e-mail ο Νίκος Γρίφσιας, είναι πολύ όμορφο και περιεκτικό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Κάπου, δεν μπορεί, θα διακρίνετε και στοιχεία που σας αφορούν κι εσάς, έτσι δεν είναι; Διαβάστε το προσεκτικά, παρακαλώ...
Νιώθω την ανάγκη να γράψω ένα γράμμα, γράμμα από την Αγάπη, προς την "δύσκολη", πλέον Καρδιά μου...
Αγαπητή Καρδιά,
Έχουμε καιρό να τα πούμε. Παλιά συνήθιζα να σου κάνω για ώρες παρέα, μα τον τελευταίο καιρό άλλαξαν πολλά. Με αποφεύγεις, δεν μου μιλάς, δείχνεις να μην με χρειάζεσαι, είναι σαν έχεις μια πόρτα ανάμεσα μας και εσύ όχι απλά την κλείδωσες, την έχτισες για να μην έχω καμιά ελπίδα να σε ξαναδώ. Γλυκιά μου Καρδιά καταλαβαίνω πως με όσα έγιναν πληγώθηκες πολύ, θύμωσες αλλά αυτό που εσύ δεν καταλαβαίνεις είναι πως δεν έφταιγα εγώ. Δεν βάζω εγώ τους κανόνες, ούτε μπορώ να ελέγξω τις καταστάσεις.
Το ήξερες πάντα, ότι είμαι σύμμαχος και όχι εχθρός σου. Με το να κρατάς την πόρτα κλειστή κάνεις κακό και στους δύο μας. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, πρέπει να το καταλάβεις, εσύ χωρίς εμένα είσαι σαν ένα δοχείο όμορφο αλλά άδειο. Εγώ χωρίς εσένα είμαι απλά χωρίς σπίτι. Μην συμβιβάζεσαι με τον Πόνο, την Προδοσία, την Πικρία, την Μοναξιά, δεν είναι φίλοι σου αυτοί, θα σε εγκαταλείψουν στην πρώτη ευκαιρία.
Αυτό που με θλίβει είναι πως δεν είσαι η μόνη που αντιδρά έτσι, οι περισσότερες Καρδιές έχετε υποπέσει στην παγίδα του Πόνου, με έχετε διώξει μακριά ,και αν συνεχίσετε, θα χαθώ. Δεν σου ζητώ να ξανασκεφτείς τίποτα για εμένα. Απλά, σκέψου τον Κόσμο χωρίς Αγάπη, σκέψου πόσο μάταια θα είναι όλα, θα είναι όλοι οι άνθρωποι μόνοι, δεν θα νιώθουν παρά ένα ατέλειωτο κενό που με τίποτα δεν θα γεμίζει, τα μάτια θα είναι θλιμμένα, και τα χείλη θα είναι κλειστά γιατί ποιος θα τους δίνει ένα γλυκό χαμόγελο; Κανείς! Και εσύ, μην νομίζεις πως και εσύ δεν θα επηρεαστείς, θα είσαι σαν ένα παλιό σκονισμένο κελάρι.
Με την ελπίδα πως θα σκεφτείς σοβαρά όσα σου γράφω, και θα μου δώσεις την ευκαιρία να ξαναμπώ στην ζωή σου, να την ομορφύνω, κάπου εδώ θα σε αφήσω.
Σε φιλώ γλυκά,
Αγάπη
ΥΓ.: Μην συμβιβαστείς με το "υπάρχεις, ζήσε!" Και προσπάθησε να είσαι σωστή, και όχι δύσκολη καρδιά, γιατί στο τέλος δεν θυμάσαι πόσο πληγώθηκες και ποιοι σε πλήγωσαν, θυμάσαι ποιους αγάπησες και ποιοι σε αγάπησαν.
- Το κομμάτι αυτό πρωτοδημοσίευτηκε στο https://myverysecrethoughts.wordpress.com από την Blogger της Διπλανής Πόρτας... Ζητάμε συγνώμη που δεν το βάλαμε από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν γνωρίζαμε την δημιουργό...
Το "Σ' αγαπώ" από το "Ρεσιτάλ" με τον Χατζή και τη Μαρινέλα... Δεν υπάρχει πιο όμορφο...
Σχόλια (4)