Τι όμορφο που είναι να βλέπουμε ανθρώπους ηλικιωμένους να παίρνουν τους διορισμούς τους και να ανεβαίνουν στο βήμα. Ο πατέρας της Σούλας, ο Διονύσης Αργυρόπουλος στα 97 του χρόνια, γεμάτα, διάβασε από την Αγία Γραφή.


Διάβασε από 2 Χρονικών 16: 1-9. Του είχα τυπώσει τα συγκεκριμένα εδάφια με 26ρια γράμματα κι εκείνος, παρά τα προβλήματα όρασης που έχει τα κατάφερε μια χαρά. Συγκινηθήκαμε όλοι την περασμένη Τρίτη το βράδυ στη συνάθροιση.


Συμπτωματικά ήταν παρών και ο επίσκοπος περιοχής μας, Ιορδάνης Σκερλετίδης, που ξεκινούσε την εβδομάδα του εξαμηνιαίου ραντεβού του μαζί μας. Στην πρώτη υπηρεσιακή ομιλία του που είχε τον τίτλο «Να πιστεύετε την εμπνευσμένη αλήθεια, όχι την εμπνευσμένη πλάνη» έκανε ειδική αναφορά στον παππού Διονύση.


Μετά το τέλος της συνάθροισης όλοι οι αδελφοί τον πλησίασαν να σφίξουν το χέρι του παππού Διονύση για την ενθάρρυνση που πήραν από την ομιλία του. Και ήρθαν κοντά και πολλοί νέοι για να του πουν έναν καλό λόγο… Ας τον έχει καλά ο Ιεχωβά…


Ιδού και ένα ντοκουμέντο από την ομιλία του. Δεν είναι ολόκληρη. Δεν πρόλαβα. Έπρεπε να τον βοηθήσω να ανέβει στο βήμα… Ωστόσο, έστω και στα 1.53’ θα μας κάνει να θυμούμαστε πάντα, πόσο σπουδαίο είναι να υπηρετείς με σεβασμό τον αληθινό Θεό, ώς το τέλος της ζωής σου…

Από την Τρίτη 15/12/2015 και όλη την εβδομάδα είναι στην εκκλησία μας, Αθήνα Αττική ως επισκέπτης ο επίσκοπος της 16^ης περιοχής ο Ιορδάνης Σκερλετίδης. Και όλη η εκκλησία έχει την ευκαιρία να δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα με το κάνει με τα καθημερινά ξεκινήματα.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός, ο αδελφός Κωνσταντίνος Γεμενετζής από τις Συκιές Θεσσαλονίκης, μου έστειλε την παρακάτω εμπειρία και μου έδωσε την άδεια για τη δημοσίευση της. Τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη του και την τιμή που μου περιποιεί να μιλάμε σε καθημερινή βάση μέσω του Google +

Πρόκειται για έναν πρεσβύτερο με πάρα πολλά χρόνια στην υπηρεσία του Ιεχωβά και κάθε εμπειρία του είναι σεβαστή και πολύ χρήσιμη:

«Είχα συνεργασία την περασμένη Πέμπτη με τον επίσκοπο περιοχής τον αδελφό και καρδιακό μου φίλο Πασχάλη Σιάκκα... Πήγαμε τομέα κάπου εδώ, στις Συκιές... Καθώς πηγαίναμε, προτού καν κτυπήσουμε ένα σπίτι, στο δρόμο, από κάποιο ισόγειο ακούστηκε ένας φοβερός ήχος, παραπονιάρικος, από κλαρίνο.

Κάποιος έπαιζε κλαρίνο... Μου λέγει, εδώ θα κτυπήσουμε... Υπ’ όψιν ο αδελφός Πασχάλης Σιάκκας έχει σχέση με την μουσική, γιατί παίζει μπουζούκι. Και γνωρίζει πολύ κόσμο από το καλλιτεχνικό στερέωμα...

Κτυπάμε την πόρτα και μας ανοίγει ο οικοδεσπότης. Ένας άνδρας γύρω στα 60... Του λέει ότι μας άρεσε η μουσική του και τον επαινεί… Ο άνθρωπος μας βάζει μέσα. Μας κάνει καφέ. Και ο Πασχάλης άρχισε να τον ρωτά για την μουσική του και τη ζωή του...

Ξέρεις Νίκο, ποιος ήταν; Γιώργος Ζάχος ονομάζεται… Από την Αγ. Βαρβάρα Χαλκιδικής… Πρώτο κλαρίνο στην ορχήστρα του Τάκη Σούκα… Μεγάλο όνομα… Αφού καμιάμιση ώρα συζήτησαν για τη ζωή του και την μουσική του, ο Πασχάλης τον έβαλε να μας παίξει κλαρίνο…

Και τον βιντεοσκόπησε με το κινητό… Και άρχισε να παίζει ένα κομμάτι που άρεσε στη μάνα μου, όταν ζούσε… Έχει φύγει εδώ και πολλά χρόνια... Πατέρα που μας μεγάλωσες… Με χείλη ματωμένα... Τι τα θες… Με πήραν τα σιρόπια… Και άρχισα να κλαίω… Εντυπωσιάστηκε αυτός… Αφού πέρασε κανένα τέταρτο, ο Πασχάλης του είπε: Είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά… Κέρωσε, αυτός… Εσείς, του λέγει… Ο Θεός κτύπησε την πόρτα μου…

Του πρότεινε να έρθει στην δημόσια ομιλία… Δεν ήρθε τελικά… Πήρε τα περιοδικά του Δεκεμβρίου και τώρα, το Σάββατο θα πάω να τον δω με τη Βίκυ… Έπεται συνέχεια… Όταν έχω νέα θα σου πω… Οι επίσκοποι περιοχής είναι ευλογία… Δώσε τα όλα αυτήν την εβδομάδα… Θα χαρώ αν μου γράψεις...

Φιλώ με απέραντη αδελφική αγάπη…

Κωνσταντίνος...

Ο άνθρωπος του Θεού, με αποκαλούν εδώ στη Σαλονίκη… Υπερβολή...