«Ποιος είμαι εγώ, Ιεχωβά Θεέ;» Ξέρετε αλήθεια ποιος στη Γραφή έθεσε αυτό το ερώτημα;
Ας δώσουμε την προσοχή μας στον αδελφό Πάτρικ Λαφράνκα, βοηθό στην Επιτροπή Προσωπικού του Κυβερνώντος Σώματος και μέλος της Επιτροπής του Τμήματος. Είμαστε πάντα στο Broadcasting Δεκεμβρίου που είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στην τελετή αποφοίτησης της 143ης τάξης της Σχολής Γαλαάδ... Τον ομιλητή, όπως και ολόκληρο Broadcasting του Δεκεμβρίου, μπορείτε να το δείτε ακολουθώντας ΑΥΤΟΝ τον σύνδεσμο.
Εσείς, σπουδαστές της Γαλαάδ, αναρωτηθήκατε ποτέ “Ποιος είμαι εγώ που προσκλήθηκα στη σχολή Γαλαάδ;” Καλό ερώτημα, δεν συμφωνείτε; Επειδή το προνόμιο αυτό το έχουν σχετικά λίγοι από τον λαό του Θεού. Γιατί λοιπόν εσείς;
Μήπως ήσασταν πιο έξυπνοι ή πιο όμορφοι από τον μέσο υπηρέτη του Ιεχωβά; Όχι, αλλά λόγω των πνευματικών σας ιδιοτήτων. Και κυρίως, λόγω της ταπεινοφροσύνης σας. Είστε ταπεινοί. Αλλά το να παραμείνουμε ταπεινοί αποτελεί σίγουρα πνευματική πρόκληση, όχι μόνο για εσάς, αλλά για όλους μας.
Όλοι κληρονομήσαμε την τάση για αυτοεξύψωση. Σκεφτείτε τον Αδάμ και την Εύα. Ενεργώντας με απίστευτη αλαζονεία, θέλησαν να πάρουν τη θέση του Θεού. Φαίνεται πως ξέχασαν ποιοι ήταν —πλάσματα φτιαγμένα από χώμα. Άρα πρέπει όλοι να καταπολεμούμε την τάση που έχουμε για υπερηφάνεια.
Η ταπεινοφροσύνη χάνεται εύκολα. Αν πιστέψουμε πως είμαστε ταπεινοί έχουμε χάσει ήδη την ταπεινοφροσύνη. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μάς βοηθάει. Η Γραφή αναφέρει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που παρέμειναν ταπεινοί. Ένας ήταν ο Δαβίδ. Ας ρίξουμε μια ματιά στη ζωή του Δαβίδ σε διάφορες φάσεις της ζωής του για να δούμε αν παρέμεινε ταπεινός.
Ήταν, άραγε, ταπεινός στα νιάτα του; Θυμάστε ότι ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη Σαμουήλ στο σπίτι του Ιεσσαί για να χρίσει έναν από τους γιους του ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ. Αν και ήταν εφτά γιοι στο σπίτι, κανένας τους δεν είχε επιλεχθεί. Και τελικά ο Σαμουήλ είπε: «Αυτοί είναι όλοι οι γιοι σου;» «Όχι. Έχω και τον Δαβίδ, που βόσκει τα πρόβατα στα χωράφια».
Φώναξαν λοιπόν τον νεαρό Δαβίδ και ο Σαμουήλ τον έχρισε ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ. Ο Δαβίδ πρέπει να ένιωσε έκπληξη που του δόθηκε αυτό το μοναδικό προνόμιο. Αλλά μήπως πήραν τα μυαλά του αέρα;
Πώς θα φερόταν στους αδελφούς του —που ήταν μεγαλύτεροι αν είχε γίνει υπερήφανος; Θα μπορούσε να πει στον Ελιάβ «Μην έχεις και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Πρέπει να αρχίσεις να με σέβεσαι». Και στον Αβιναδάβ: «Καιρός να αρχίσεις να πηγαίνεις εσύ τα πρόβατα για βοσκή. Εγώ έχω τώρα σημαντικότερο διορισμό. Πρέπει να μάθω πώς θα γίνω βασιλιάς. Πώς θα μπορέσω να μπω στη βασιλική αυλή;» Όχι.
Τίποτα δεν δείχνει ότι ο Δαβίδ ένιωθε έτσι για τον εαυτό του. Του αρκούσε να περιμένει τον Ιεχωβά να του δώσει μελλοντικά προνόμια. Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Μπορεί όντως να σας δοθούν προνόμια στο μέλλον αλλά ίσως χρειαστεί να περιμένετε. Επιστρέψτε στα βοσκοτόπια σας βοσκήστε τα πρόβατα.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Δαβίδ είναι ακόμη στα βοσκοτόπια και τι συμβαίνει; Ένας υπηρέτης του βασιλιά Σαούλ συστήνει τον Δαβίδ για υπηρέτη στη βασιλική αυλή. Προσέξτε τη σύστασή του στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 16:18. «Κάποιος από τους υπηρέτες είπε “Είδα ότι ένας γιος του Ιεσσαί του Βηθλεεμίτη παίζει με δεξιοτεχνία και είναι θαρραλέος, ισχυρός πολεμιστής. Μιλάει όμορφα και είναι ωραίος, και ο Ιεχωβά είναι μαζί του”». Τι εντυπωσιακή σύσταση!
Και έτσι, ο ταπεινός Δαβίδ πάει από τα πρόβατα στη βασιλική αυλή ως μουσικός του βασιλιά. Αλλά ήρθαν και άλλα προνόμια. Το εδάφιο 21β μας λέει ότι έγινε οπλοφόρος του Σαούλ. Αργότερα, ο Δαβίδ πέτυχε πολλά κατορθώματα στον πόλεμο. Έγινε ξακουστός. Οι γυναίκες τραγουδούσαν για τις νίκες του.
Φήμη, ομορφιά, νιάτα, ευφράδεια μουσικό ταλέντο, στρατιωτική ισχύς, θεϊκή εύνοια ο Δαβίδ τα είχε όλα, δεν συμφωνείτε; Έστω και ένα από αυτά τα προσόντα θα μπορούσε να τον έχει κάνει αλαζόνα και υπερήφανο, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Δείτε την αντίδραση του Δαβίδ όταν ο βασιλιάς Σαούλ τού πρότεινε να παντρευτεί την κόρη του. Αναφέρεται στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 18:18. «Τότε ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ “Ποιος είμαι εγώ και ποιοι είναι οι συγγενείς μου η οικογένεια του πατέρα μου στον Ισραήλ για να γίνω γαμπρός του βασιλιά;”»
Η συγγένεια με τον βασιλιά θα μπορούσε να κάνει τον Δαβίδ να κομπάζει αλλά εκείνος είπε: «Ποιος είμαι εγώ;» Ένιωθε ανάξιος να συγγενέψει με τον βασιλιά.
Μπορούμε να μάθουμε κάτι από αυτό; Ίσως συνεργαζόμαστε και ερχόμαστε σε επαφή με αδελφούς που έχουν κάποια θέση στην οργάνωση του Θεού. Μήπως στις συζητήσεις μας με άλλους, αναφέρουμε τα ονόματά τους για να παραστήσουμε τους σπουδαίους;
Ας περάσουμε τώρα σε μια άλλη περίοδο της ζωής του Δαβίδ. Έχει γίνει βασιλιάς του Ισραήλ με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και κατοικεί σε παλάτι. Στενοχωριέται όμως πολύ που εκείνος ζει σε παλάτι, ενώ η κιβωτός του Ιεχωβά του πραγματικού βασιλιά του Ισραήλ βρίσκεται σε σκηνή. Λέει λοιπόν στον προφήτη Νάθαν «Θέλω να οικοδομήσω αξιοπρεπή οίκο για τον Ιεχωβά — έναν ναό».
Αλλά ο Ιεχωβά τού λέει «Όχι, δεν θα οικοδομήσεις εσύ, αλλά ένας από τους γιους σου». Βέβαια τότε ο Ιεχωβά έκανε κάτι που εξέπληξε πάρα πολύ τον Δαβίδ. Του είπε: «Αντί να οικοδομήσεις εσύ οίκο για εμένα, θα οικοδομήσω εγώ οίκο για εσένα». Και έκανε διαθήκη με τον Δαβίδ προκειμένου η βασιλεία να παραμείνει στην οικογενειακή του γραμμή για πάντα.
Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ; Σας παρακαλώ, ανοίξτε στα εδάφια 1 Χρονικών 17:16-18. «Τότε ο βασιλιάς Δαβίδ μπήκε και κάθισε ενώπιον του Ιεχωβά και είπε: “Ποιος είμαι εγώ, Ιεχωβά Θεέ; Και ποιος είναι ο οίκος μου ώστε να με έχεις φέρει ως εδώ; Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, Θεέ εσύ μιλάς επίσης για τον οίκο του υπηρέτη σου σχετικά με το μακρινό μέλλον και θεώρησες ότι είμαι άνθρωπος που πρέπει να εξυψωθεί ακόμη περισσότερο, Ιεχωβά Θεέ. Τι άλλο να σου πει ο υπηρέτης σου ο Δαβίδ σχετικά με την τιμή που μου έγινε εφόσον εσύ γνωρίζεις τον υπηρέτη σου τόσο καλά;”»
Άρα αυτή η θαυμάσια υπόσχεση του Ιεχωβά συγκίνησε την καρδιά του Δαβίδ και τον έκανε να νιώσει ταπεινός, ανάξιος και ασήμαντος, ενώπιον του Ιεχωβά. Και αργότερα, ο Δαβίδ έκανε μια τεράστια συνεισφορά για την οικοδόμηση του ναού που ξεπερνούσε το 1 δις ευρώ σε σημερινές τιμές.
Αλλά στην προσευχή του, είπε στον Ιεχωβά τα λόγια του εδαφίου 1 Χρονικών 29:14. «Εντούτοις, ποιος είμαι εγώ Τα πάντα είναι από εσένα και ό,τι σου δώσαμε προέρχεται από το δικό σου χέρι».
Τι ταπεινό πνεύμα! Και έτσι είναι στ’ αλήθεια. Ό,τι και αν δίνουμε στον Ιεχωβά μας το έχει ήδη δώσει εκείνος. Καθόλου παράξενο που ο Ιεχωβά Θεός αγαπούσε τον Δαβίδ. Ήταν όντως άντρας σε αρμονία με την καρδιά του Θεού.
Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε και να διατηρούμε τέτοια ταπεινή καρδιά; Όχι απλώς λέγοντας «Είμαι αποφασισμένος να είμαι ταπεινός». Όχι, αλλά κάνοντας ό,τι έκανε ο Δαβίδ. Πρέπει κάπου - κάπου να καθόμαστε και να αναλογιζόμαστε τη ζωή μας για να διακρίνουμε τις ευλογίες και την παρ’ αξίαν καλοσύνη που μας έχει δείξει ο Ιεχωβά. Να στοχαζόμαστε τη μεγαλοσύνη του.
Και αυτό θα μας υποκινεί να λέμε στον Ιεχωβά “Ποιος είμαι εγώ, Ιεχωβά, που με τίμησες με έκανες συνεργάτη σου παρά τα πολλά μου ελαττώματα; Ποιος είμαι εγώ, Ιεχωβά, που μου έδωσες υγεία και δύναμη για να υπηρετώ στον διορισμό μου; Ποιος είμαι εγώ, Ιεχωβά για να έχω αυτό το ειδικό προνόμιο υπηρεσίας ενώ ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που το αξίζουν πολύ περισσότερο από εμένα;”
Φυσικά, υπάρχει η κατάλληλη περηφάνια για το προνόμιο που έχουμε να υπηρετούμε τον Θεό, αλλά και η ακατάλληλη υπερηφάνεια που μας κάνει να νιώθουμε ανώτεροι. Και αν θεωρούμε τους άλλους κατώτερους, τότε δεν θεωρούμε τον Ιεχωβά ανώτερο.
Αυτό είναι το μυστικό για να παραμείνουμε ταπεινοί, να ξέρουμε τι είμαστε πραγματικά. Να έχουμε τον Ιεχωβά, πάντα μπροστά μας, όπως και ο Δαβίδ. Είμαστε βέβαιοι ότι εσείς, σπουδαστές, θα κρατάτε τα μάτια σας στραμμένα στον μεγαλειώδη Θεό σας και ότι Εκείνος θα σας χρησιμοποιήσει και θα σας ευλογήσει ακόμη περισσότερο από όσο σήμερα τη μέρα της αποφοίτησής σας.
- Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017
- Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!
Σχόλια (0)