Από χθες το απόγευμα άρχισε η ταλαιπωρία και για πολλούς οδηγούς Ι.Χ. αυτοκινήτων που έτρεχαν στα βενζινάδικα να προμηθευτούν βενζίνη, αφού η απεργία των οδηγών φορτηγών και βυτιοφόρων που άρχισε τα μεσάνυχτα αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα στην τροφοδοσία των καυσίμων.

Στα βενζινάδικα άρχισαν να σχηματίζονται ουρές και ήδη σε αρκετά από αυτά οι οδηγοί μπορούσαν να γεμίσουν μόνο με σούπερ αμόλυβδη βενζίνη, αφού η απλή είχε εξαντληθεί.

Το ζήσαμε κι εμείς χθες που επιστρέφαμε από το Ελληνικό και κόντευε να τελειώσει το ρεζερβουάρ.

Προβλήματα στην τροφοδοσία καυσίμων, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου, αναμένεται να προκαλέσει η απεργία διαρκείας που ξεκινούν οι οδηγοί φορτηγών και βυτιοφόρων.

Οι οδηγοί αντιδρούν στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο «άνοιγμα» του κλειστού επαγγέλματος των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και στη δημιουργία εταιρειών οδικού μεταφορέα.

Αν και αρχικά η απεργία διαρκείας είχε προγραμματιστεί να αρχίσει στις 27 Αυγούστου, οι οδηγοί αποφάσισαν να την ξεκινήσουν άμεσα.

Οι οδηγοί κατηγορούν την κυβέρνηση για αιφνιδιασμό και επικεντρώνουν κυρίως τις επικρίσεις τους στο θέμα της αξίας της άδειας, σημειώνοντας ότι «το κράτος τους πούλησε τις άδειες σε τριπλάσια αξία από τη σημερινή».

Το σχετικό νομοσχέδιο, που προωθεί το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών συζητήθηκε και εγκρίθηκε την Παρασκευή από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Με το νομοσχέδιο «ανοίγει» το κλειστό επάγγελμα των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και προωθούνται εταιρείες οδικού μεταφορέα.

Οι άδειες ήταν κλειστές από το 1971 και αφορούν περίπου 30.000 φορτηγά οχήματα.

Οι εταιρείες οδικού μεταφορέα θα έχουν τη μορφή ΑΕ, ή ΕΠΕ και μεταξύ των κριτηρίων λειτουργίας του θα είναι οι οικονομικές τους δυνατότητες, η επαγγελματική τους επάρκεια και η φήμη τους. Για τις παλιές άδειες, εξάλλου, ισχύει μια τριετία προσαρμογής έως το 2013.

• Οι επιτήδειοι βρήκαν το... κόλπο για να τα οικονομήσουν, ανενόχλητοι φυσικά από το επίσημο κράτος (υπάρχει;). Δείτε ΕΔΩ το... ρεπορτάζ του Κώστα Κίτσιου όπως το αποτύπωσε με το φακό του. Οι ξεδιάντροποι!...
  

Η ώρα του ξεκαθαρίσματος της ρίγανης. Το καλό πράγμα θέλει το χρόνο του και την... τέχνη του...

Το τηλέφωνο στο χωριό κομμένο. Με τόσα κινητά γύρω, η αντίληψη είναι ότι δεν χρειάζεται. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά μου κόβει κι εμένα τα χέρια στο internet. Σαββατοκύριακο, ούτε αυτή τη χαμηλή σύνδεση των 44 kib/δευτ. δεν θα έχω...

Ωστόσο δεν περνάει από το χέρι μου να κάνω κάτι. Τουλάχιστον άμεσα. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι αυτή η πρώτη οικονομία που πρέπει να κάνεις. Ο Γιώργος όμως που είναι άνεργος και ζει με το επίδομα του ΟΑΕΔ, έχει άλλες προτεραιότητες. Σεβαστές.

Και τι μ' αυτό; Δεν αλλάζει τίποτα. Απλά δεν θα έχουμε internet. Που να πάρει, θα ζήσουμε και μερικές μέρες χωρίς αυτό...

Εξάλλου χωριό είναι εδώ... Έχει τόσα πράγματα να ασχοληθείς. Από το να καθίσω λίγο ρέμπελα και χαλαρά στον ίσκιο της βεράντας μέχρι να πάω μια βόλτα στη Μεγαλόπολη για δουλειές και ψώνια.

Το μπουκέτο η ρίγανη αφημένη στο τραπέζι της αυλής. Στις 8 η ώρα το πρωί, άρτι αφιχθήσα από το χωράφι...

Ξημέρωμα στο χωριό. Ο πιο μικρός θόρυβος ακούγεται. Οκτώ ώρες ύπνος είναι αρκετός να πάρει από πάνω μου την κούραση όλης της εβδομάδας.

Φτάσαμε στο Ελληνικό αργά χθες το βράδυ. Μια κούπα κρασί, λίγη κουβέντα στη βεράντα και ύπνος βαθύς. Δροσερό βράδυ. Δε χρειάζονταν ρούχο να σκεπαστείς, ακόμα κι ένα σεντόνι μοιάζει υπερβολή.

Εννιά η ώρα το πρωί. Κι ο Λάμπρος κοιμάται ακόμα... Εδώ θα ηρεμήσει. Έχει μαζί του τις αποσκευές για να κάτσει αρκετό καιρό. Να βγάλει το ζεστό Ιούλη, αλλά και τον Αύγουστο. Κι από Σεπτέμβρη βλέπουμε...

Τους παρακολουθώ που την καθαρίζουν τη ρίγανη και την ετοιμάζουν ματσάκια να λιαστεί. Ο Γιώργος σκέπτεται να το εξελίξει επαγγελματικά. Είναι που είναι οι καιροί δύσκολοι, δουλειές δεν υπάρχουν, οπότε η ρίγανη είναι μια καλή υπόθεση.

Και άγρια καθώς είναι, δεν χρειάζεται και σπουδαία πράγματα για την παραγωγή της. Η φύση φροντίζει για όλα μόνη της. Εσύ πρέπει απλά να τη βρεις και να τη μαζέψεις την κατάλληλη εποχή.

Ήδη πούλησε μια “φουρνιά” στην ταβέρνα του χωριού, του “Ταλούμη” στο Σούλη, έναντι εκατό ευρώ.

Ο ήλιος χτυπά κατακέφαλα. Ζέστη θα 'χει σήμερα, λένε αυτοί που ξέρουν. Και πράγματι, στις 9.20 η ζέστη είναι ήδη πάρα πολύ.

Το διαβάσαμε στη σημερινή «Ελευθεροτυπία», είναι της Ελιζαμπέτας Καζαλόττι και εκφράζει τους προβληματισμούς ενός κινήματος που το ζούμε από μέσα κι εμείς στα Σεπόλια και την Ακαδημία του Πλάτωνα:

Αποφάσισαν να μην παραμείνουν με τα χέρια σταυρωμένα απέναντι στην πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα και την κοινωνική εξαθλίωση, στην οποία οδηγούν τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.

Δηλώνουν έτοιμοι να αγωνιστούν, ξεκινώντας την κοινωνική τους αντίσταση από τις ίδιες της γειτονιές τους. Ο λόγος για κατοίκους της Αθήνας και της επαρχίας που τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά οργανώνονται σε αυθόρμητες Πρωτοβουλίες Πολιτών.

Με αφορμή την κρίση οι Ελληνες ανακαλύπτουν ξανά τη γειτονιά τους και τα αισθήματα απέναντι στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που έμοιαζαν τα τελευταία χρόνια ξεχασμένα. Οι κάτοικοι των γειτονιών της Αθήνας αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να υπερασπιστούν τις κοινωνικές τους κατακτήσεις με όπλο την κοινωνική αλληλεγγύη.

Πρωτοπόρος υπήρξε η γειτονιά του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, ακολούθησαν Θησείο και Πετράλωνα, ενώ σήμερα είναι δεκάδες οι Πρωτοβουλίες Πολιτών ενάντια στην κρίση και καλύπτουν γεωγραφικά τις περισσότερες περιοχές της Αττικής. Ετσι από τον Κορυδαλλό ώς το Χαλάνδρι, από τον Αλιμο ώς τον Καρέα, από τα Εξάρχεια ώς του Παπάγου, κάτοικοι όλων των ηλικιών και πολιτικών πεποιθήσεων συναντιούνται, συζητάνε μαζί, εκφράζουν απόψεις και προβληματισμούς και προτείνουν κοινές δράσεις στις γειτονιές τους. Οι συνελεύσεις, συνήθως, ολοκληρώνονται με στιγμές χαλάρωσης, αφού αυτοσχέδια τσιμπούσια οργανώνονται από τους κατοίκους με ρεφενέ.

«Κάποιους μήνες πριν αρχίσαμε να συναντιόμαστε άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, από Νεοδημοκράτες ώς αντιεξουσιαστές, που τους ενώνει όμως η γειτονιά», λέει στην «Ε» ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, που διατηρεί χαρτοπωλείο σε κεντρικό σημείο του Θησείου και προσθέτει: «Αισθανθήκαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Συναντηθήκαμε στην αρχή μια εικοσαριά άτομα, φτιάξαμε ένα συντονιστικό όπου καθένας μπορεί να συμμετάσχει, αφού δεν υπάρχουν ούτε πλειοψηφίες ούτε περιορισμοί. Θέσαμε το θέμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, των σκληρών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά και το θέμα της αλληλεγγύης στη γειτονιά».

Συνδετικός κρίκος αυτής της άτυπης πρωτοβουλίας είναι η κοινή διαπίστωση ότι σε καθημερινή βάση οι άνεργοι αυξάνονται, μαγαζιά κλείνουν, πληθαίνουν οι κατασχέσεις. «Είμαστε τις άποψης» υπογραμμίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος «ότι την κρίση δεν την περνάει κανείς μόνος του και λίγο-πολύ όλους θα μας αγγίξουν οι δυσκολίες που μας περιμένουν».

Την πρώτη συνάντηση των κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων ακολούθησαν άλλες τρεις. Ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις, όπως η δημιουργία ενός παρατηρητηρίου τιμών, μιας ομάδας δράσης, δηλαδή, που θα ενημερώνει σχετικά με αυξομειώσεις τιμών, κυρίως στα είδη πρώτης ανάγκης στην τοπική αγορά. Κινητοποιήθηκαν επιπλέον καθηγητές, ώστε να οργανωθούν δωρεάν μαθήματα για ανέργους, γιατροί όλων των ειδικοτήτων, από παθολόγοι μέχρι ψυχίατροι που προσφέρθηκαν να κάνουν δωρεάν εξετάσεις και να αντιμετωπίσουν νοσήματα που σχετίζονται με την κρίση, όπως άγχος, καταθλίψεις κ.λπ.

«Δεν παραβλέπουμε βέβαια το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι τοπικό φαινόμενο», τονίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος, «αλλά πανελλαδικό και παγκόσμιο και γι' αυτό υπάρχουν και πολιτικές προτάσεις, όπως αποχή π.χ. στις επόμενες εκλογές».

Η οικολογική συνείδηση των κατοίκων, επίσης, αποτέλεσε αφορμή για να έρθουν οι κάτοικοι των αθηναϊκών γειτονιών πιο κοντά. Ετσι, σε Θησείο και Πετράλωνα οργανώνουν τοπική παραγωγή τροφίμων, προτρέποντας τη γειτονιά να καλλιεργεί λαχανικά σε ταράτσες, ζαρντινιέρες, γλάστρες και σε όποιον ελεύθερο χώρο υπάρχει. «Οι εποχές είναι επικίνδυνες», υπογραμμίζει ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος «και φοβόμαστε για ολική κατάρρευση του συστήματος». «Βλέπετε», λέει, «ο άνεργος δεν νοιάζεται για το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ή για τα μέτρα στήριξης της οικονομίας, νοιάζεται για το πώς θα φάει. Εφόσον λύσουμε αυτό το πρόβλημα, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα».