To Blog της ΕΚΑΠ μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Στους ανθρώπους αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή. Και συχνά το επιδιώκουν. Κατά μια περίεργη αντίληψη και οι μόνιμες σχέσεις θεωρούν κάποιοι ότι τελματώνουν και κάνουν προσπάθεια να μην πέσουν σ' αυτήν την παγίδα. Η δικιά μου η άποψη είναι διαφορετική. Θεωρώ ότι υπάρχουν άλλοι πιο δυνατοί τρόποι για να αντιμετωπίσει κανείς αυτόν τον κίνδυνο.

Κι αυτό το βλέπω και στα Blog. Ξαφνικά, καλοκαιριάτικα, πέντε διαφορετικά Blog φίλων άλλαξαν ντιζάιν. Λες κι ήταν συνεννοημένοι. Έβαλαν τα καλά τους και βγήκαν στην αγορά!

Το Blog του Βασίλη Κουφόπουλου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Τα είδα χθες που είχα την ευκαιρία να κάνω μια... τσάρκα στο internet και τα “μάζεψα” εδώ με τη μορφή jpg. Φυσικά υπάρχουν και τα λίγκ τους πάνω στις φωτογραφίες για να τα δείτε από κοντά. Όπως και να 'χει το χαίρομαι. Γιατί αυτή η αλλαγή δείχνει ανθρώπους που τα επιμελούνται, έχουν διάθεση να βγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους.

Εγώ, βέβαια, έχω μια διαφορετική αντίληψη και την εκφράζω καθημερινά εδώ. Νομίζω ότι αυτό που περιμένει να δει ένας αναγνώστης που φτάνει μέχρι εδώ, είναι να βρει “θέμα” να διαβάσει. Κάτι ξεχωριστό, μοναδικό. Να μην πέφτει πάνω σε αναδημοσιεύσεις που μερικές φορές “ξεχνάνε” να αναφέρουν και την πηγή.

Το Blog της Γλυκερίας Παυλίδη μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Τα πρωτογενή κείμενα είναι που αξίζουν να διαβαστούν. Οι σκέψεις, οι ερμηνείες, οι απόψεις, οι θέσεις του γράφοντος...

Προσωπικά θεωρώ ότι η όψη, τα χρώματα και η αισθητική τους πλευρά είναι σε δεύτερη μοίρα. Αλλά είπαμε, αυτή είναι μια προσωπική μου άποψη.

Το Blog της Αναστασίας Παπαγεωργίου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Σε όλους όμως τους συναδέλφους στο διαδίκτυο που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιμένουν να δημιουργούν, τους εύχομαι τα καλύτερα. Εξάλλου και τα πέντε Blog που παρουσιάζω εδώ, τα έχω και στη μπάρα δεξιά, μόνιμα λίγκ για όποιον δικό μου αναγνώστη θα ήθελε να τα επισκεφθεί. Καλή δύναμη τους εύχομαι και καλό κουράγιο για να επιχειρούν συχνά αλλαγές...

Το Blog του Κώστα Κίτσιου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Βασιλικός αθάνατος, ευωδιαστός, στη γλάστρα της Στασούλας. Αυτός ο τύπος βασιλικού δεν είναι εποχιακός. Κρατάει και το χειμώνα. Υπέροχος, είπα να τον κρατήσω και στην καρδιά μου...

Όταν ήμουν παιδί το Καστέλλι μου φάνταζε το μεγάλο χωριό που είχε όλες τις υπηρεσίες, τα εμπορικά, τις τράπεζες, το γυμνάσιο, την αστυνομία... Και τις Τετάρτες γίνονταν και γίνεται ακόμα παζάρι. Κατεβαίνουν από τα γύρω χωριά και ψωνίζουν πράγματα (κάτι σαν μεγάλη λαϊκή αγορά). Είναι και μια αφορμή να βρεθούν, να τα πουν να πιουν τις ρακές τους.

Κάποτε το Καστέλλι Πεδιάδας είχε τα σκήπτρα. Εδώ ήρθα κι εγώ γυμνάσιο τις πρώτες τρεις τάξεις. Ύστερα άρχισε σιγά σιγά να χάνει την αίγλη του.

Το Αρκαλοχώρι είχε ήδη αρχίσει να παίρνει τ' απάνω του. Με μια ανάπτυξη πολύ γρήγορη, με νοοτροπίες πιο ανοιχτές, έφτιαξαν και το δρόμο άσφαλτο και άρχισαν να το προτιμούν πιο πολλοί για το παζάρι του Σαββάτου και όχι μόνο.

Το Καστέλλι παρέμεινε σ' αυτό που ήξερα. Το διαπίστωσα και σήμερα που ήρθα στην Πολεοδομία. Ένα μικρό κεφαλοχώρι που ταλανίζεται τώρα με τον “Καλλικράτη” για το πού θα πάει.

Την αρχή τους είπαν να διαλέξουν. Κι αυτοί προτίμησαν να πάνε βόρεια, στα Μάλλια. Ωστόσο μεταγενέστερη υπουργική απόφαση τους υποχρέωσε να πάνε στο Αρκαλοχώρι. Κι αυτό δεν τους άρεσε καθόλου. Μα, στο βασικό ανταγωνιστή να πάνε;

Βγήκαν στους δρόμους. Διαμαρτυρήθηκαν. Άδικος κόπος. Η απόφαση είναι οριστική. Και τώρα μέσα σ' ένα βουβό κλίμα προετοιμάζονται για τις εκλογές διεκδικώντας κομμάτι από την πίτα της τοπικής αυτοδιοίκησης...

Παρασκευή πρωί, το Μειντάνι είναι ήρεμο, ήσυχο στις 9 του Ιούλη. Ψυχή δεν κυκλοφορεί. Είναι και κρύος ο καιρός... Η σημερινή μέρα δε θυμίζει σε τίποτα καλοκαίρι. Κι όμως αρκεί να βγει λίγος ήλιος ανάμεσα στα σύννεφα για να ζεστάνει πάλι...

Ανθρώπινες στιγμές σ' ένα τραγούδι δυνατό. Ροκ μουσική, όμορφες εικόνες, μια ζεστασιά ανθρώπινη σ' ένα όχι και τόσο γνωστό ήχο για το τους πολλούς. Αλλά αξίζει τον κόπο να το απολαύσετε...

Είναι δυνατόν να εργάζεται κάποιος σε μια δημόσια υπηρεσία περισσότερα από 20 χρόνια και να τον καλούν τώρα να... πάει να απογραφεί;

Μα τόσο μπάχαλο είμαστε ως κράτος; Και δεν γνωρίζουν καν ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που μισθοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά;

Αδύνατον μου φαίνεται... Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει κι αυτό θα το μάθουμε οπωσδήποτε κάποια στιγμή. Άσε που... βάζουν χέρι και στα προσωπικά δεδομένα των δημοσίων υπαλλήλων. Κι αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη, ιστορία...

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι και νέες

Για μια ακόμα φορά είμαστε όλοι εδώ οι άνθρωποι του μόχθου, οι νέοι και οι νέες, οι απόμαχοι της δουλειάς.

Είμαστε εδώ για να δώσουμε τη δική μας δυναμική απάντηση στην ασκούμενη πολιτική που πλήττει βάναυσα τα δικαιώματα μας.

Καταδικάζουμε αυτές τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν στο όνομα του χρέους και του δανεισμού. Ενός δανεισμού που για εμάς δεν είναι σωτηρία αλλά ο πιο άθλιος εκβιασμός της Τρόικας και των δανειστών μας.

Είμαστε ξανά στους δρόμους του αγώνα και της αντίστασης.

Όλοι μαζί ενωμένοι να βροντοφωνάξουμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος.

Ένα ηχηρό ΟΧΙ στην απαξίωση των κατακτήσεων μας.

Ένα ηχηρό ΟΧΙ στο απάνθρωπο μέλλον που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς.

Σήμερα ψηφίζεται ένα απαράδεκτο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κινείται στην ίδια απαράδεκτη και χρεοκοπημένη συνταγή του προηγούμενου νόμου Πετραλιά.

Σήμερα ψηφίζεται ένα νομοσχέδιο που βάζει ταφόπλακα στις κατακτήσεις μας και μας γυρνά έναν αιώνα πίσω!

Σήμερα οι εργαζόμενοι απαιτούν για μια ακόμη φορά η Κυβέρνηση ν’ αντισταθεί, να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στις εκβιαστικές απαιτήσεις της Τρόικας και να ακούσει τη φωνή της κοινωνίας.

Δεν είμαστε εμείς που δημιουργήσαμε τα ελλείμματα και την κρίση. Και όμως, εμείς καλούμαστε να θυσιάσουμε δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων λες και οι μισθοί ή οι συντάξεις μας κάνουν τον πληθωρισμό να τρέχει, τα ελλείμματα να αυξάνουν και τα αδιέξοδα της οικονομίας να μας πνίγουν όλους μαζί.

Φτάνει πια!

Να πληρώσουν τον λογαριασμό αυτοί που ευθύνονται, αυτοί που προκάλεσαν την κρίση!

Είμαστε εδώ, οι εργαζόμενοι που πρέπει να δουλέψουμε περισσότερα χρόνια για λιγότερα χρήματα και μικρότερες συντάξεις, χωρίς δικαιώματα παρά μόνο με υποχρεώσεις.

Είμαστε εδώ οι γυναίκες, πρωταθλήτριες Ευρώπης στην ανεργία, να μας εκβιάζουν με τελεσίγραφα: μητρότητα ή εργασία

Είμαστε εδώ οι συνταξιούχοι, που βλέπουμε τους κόπους μας στον Καιάδα των περικοπών.

Είμαστε εδώ οι άνεργοι και οι νέοι, που δεν βλέπουμε φως στο τούνελ της αβεβαιότητάς μας.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η κοινωνική ασφάλιση και οι συντάξεις είναι αδιαπραγμάτευτες κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι ανατροπές στα εργασιακά δεν είναι μόνο άδικες αλλά παραβιάζουν το σύνταγμα της χώρας και τις διεθνείς συμβάσεις.

Σκόπιμα καλλιεργήθηκε ο μύθος ότι η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων εξαρτάται από τις παροχές και τις υψηλές συντάξεις. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα. Πόροι και έσοδα λείπουν!

Αποδεδειγμένα όμως, οι πόροι και τα έσοδα των ταμείων δεν θα αυξηθούν με τις περικοπές.

Φτάνει πια λοιπόν αυτή η υποκρισία και η αναλγησία απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου! Να μας λείπουν τέτοια νοικοκυρέματα!

Τι έχει να πει η Τρόικα και η κυβέρνηση στις γυναίκες – τα μεγαλύτερα θύματα του νέου ασφαλιστικού; Δεν γνωρίζουν ότι η ανεργία τους ξεπερνά το 20%;

Πώς θα ανταποκριθούν οι γυναίκες στους πολλαπλούς ρόλους που η πραγματικότητα τους επιβάλλει όταν αναγκάζονται να εργαστούν μέχρι και 15 χρόνια περισσότερο χωρίς να τους προσφέρονται οι αυτονόητες προνομιακές δομές;

Δεν θα γίνουμε Ευρωπαίες μόνο στις υποχρεώσεις αλλά και στα δικαιώματα!

Στέρεψαν πια τα επιχειρήματα απέναντι στους νέους και στις νέες που ζουν τον καθημερινό εφιάλτη της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας. Κανείς δεν δικαιούται να τους στερεί το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στην οικογένεια και σε μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή!

Πώς είναι δυνατόν να αντέξει ο εργαζόμενος στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα να δουλεύει μέχρι τα 60 και 65 του χρόνια; Πού πήγε η κοινωνική αλληλεγγύη και η στήριξη των αδύναμων και ευπαθών ομάδων όπως οι συνταξιούχοι;

Δεν είναι δυνατόν να περικόπτονται η 13^η και η 14^η σύνταξη και κατά τα αλλά οι εισφοροκλέφτες και μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ να μένουν στο απυρόβλητο! Πού βρίσκουν το θράσος όσοι οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής να παριστάνουν σήμερα τους προστάτες των εργαζομένων;

Πώς κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι αυτοί που λεηλάτησαν τα ταμεία μας με τα δομημένα κρατικά ομόλογα την ώρα που ξεζουμίζονται οι συνταξιούχοι;Αν όλα αυτά είναι κοινωνική δικαιοσύνη, τότε χάρισμά τους!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ο δοκιμασμένος μας λαός συνηθίζει σοφά να λέει:

αν δεν αστράψει δεν βροντά κι αν δεν βροντά δεν βρέχει!

Ο αγώνας μας τώρα είναι μονόδρομος στον μονόδρομο που μας επέβαλαν γι’ αυτό και θα συνεχιστεί!

Καταθέσαμε ολοκληρωμένες προτάσεις για τη βιωσιμότητα και τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης. Έχουμε προτάσεις που δίνουν λύσεις. Όμως τις αγνόησαν!

Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να υιοθετηθούν τα αιτήματά μας. Θα αμφισβητήσουμε με κάθε τρόπο κινηματικό, νομικό, μέσω και των διεθνών οργανισμών, τη νομιμότητα των αντεργατικών ρυθμίσεων.

Για εμάς δεν υπάρχουν διλήμματα!

Δεν σιωπούμε Δεν εκβιαζόμαστε Δεν κάνουμε χατίρια

Όλοι οι εργαζόμενοι μαζί ,ενώνουμε τη φωνή και τις δυνάμεις μας.

Θα δώσουμε τη μάχη για να υπογραφεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Έχουμε δίπλα μας ολόκληρη την κοινωνία γιατι ΕΜΕΙΣ είμαστε η κοινωνία.

Κυβέρνηση και μεγαλοεργοδότες, οχυρωμένοι πίσω από το μνημόνιο, επικροτούν τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα. Κλείνουν τα μάτια στην αγανάκτησή μας. Κλείνουν τα αυτιά στις δίκαιες φωνές μας.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να συμβασιοποιήσουμε το μνημόνιο!

Η συλλογική σύμβαση θα υπογραφεί για να εξασφαλίσουμε:

• την κατοχύρωση του 13^ου και 14^ου μισθού

• ικανοποιητικές αυξήσεις που θα υπερβαίνουν τη λογική του μνημονίου

• την λειτουργία της Διαιτησίας και του ΟΜΕΔ

Επιτέλους ας αναλάβουν οι εργοδότες τις ευθύνες τους!

Παλέψαμε και παλεύουμε για να κρατήσουμε ισχυρό τον θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας προκειμένου να προστατεύσουμε όσα κατακτήσαμε και μας ανήκουν.

Στέλνουμε μήνυμα στην Κυβέρνηση να επιλέξει:

Ή με τον λαό και τους εργαζόμενους ή με την Τρόικα και τους μεγαλοεργοδότες!

Όλοι μαζί μπορούμε να αποτρέψουμε τις αντεργατικές Νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποθηκεύουν το μέλλον μας, που μας οδηγούν στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Λέμε ΟΧΙ στις συντάξεις ελεημοσύνης!

Λέμε ΟΧΙ στην αύξηση του ορίου των απολύσεων και στη μείωση των αποζημιώσεων!

Λέμε ΟΧΙ στην κατάργηση των Σ.Σ.Ε..

Απαιτούμε κοινωνία των πολιτών και όχι των κερδοσκόπων και των αγορών!

Απεργούμε και διεκδικούμε όσα μας ανήκουν!

Όλοι μαζί μπορούμε και θα νικήσουμε!

Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί!

Ο αγώνας συνεχίζεται!