Όμορφες στιγμές από τη Λευκάδα που ζήσαμε πέντε ολόκληρες μέρες τον Αύγουστο
Η Λευκάδα ήταν επιλογή της Άννυς. Και περάσαμε πολύ όμορφα μαζί τους τον Αύγουστο του 2024. Εδώ, ένα απόγευμα που βγήκαμε με τη Σούλα για ένα ποτό, κοντά στο σπίτι που μέναμε και που μας άρεσε πολύ. Απογευματάκι, πάνω στη θάλασσα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Η θάλασσα μπροστά σπίτι, τη Βίλλα "Βανδώρος", μια εικόνα πέρα από τα αρμυρίκια όπου μπορούσες να καθίσεις στην ξαπλώστρα στο ίσκιο τους και να διαβάσεις ή να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο ηθελες. Ο ελάχιστος κόσμος, πρόσθετε στην παρέα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το φημισμένο και όχι άδικα Πόρτο Κατσίκι. Πήγαν η Άννυ με τον Κώστα και μας μετέφεραν τα καλύτερα. Εμείς επιθυμούσαμε να είναι πιο ήπιοι οι ρυθμοί μας. Ήταν και μεγάλες οι ζέστες... Με το αικοντίσον να δουλεύει στο φουλ, ήμασταν όλες τις μέρες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Η Άννυ κι ο Κώστας φωτογραφημένοι από μένα με τη μηχανή του, στην πόλη της Λευκάδας. Κατεβήκαμε δυο - τρεις φορές. Μια από αυτές, η τελευταία, που θα δείτε πιο κάτω, είναι παρμένη από εκεί, όταν πέσαμε πάνω σε μια παρέλαση. Από τις γιορτές "Λόγου και Τέχνης". Δειτε ΕΔΩ.
Η Άννυ κατεβαίνει τις σκάλες για το Πόρτο Κατσίκι και ο Κώστας τη φωτογραφίζει. Τράβηξε επίσης από όπου πήγαμε και πολλά βίντεο. Αρκετά τα ανεβάσαμε στο Facebook, από από όπου οι φίλοι μας μπορούσαν να τα δουν άμεσα. Το έκανε αυτό με έξυπνο τρόπο και προσπαθούμε να είναι μικρά για να μπορεί, εύκολα, ο άλλος να τα δει. Δειτε ΕΔΩ.
Να και η φωτογραφία με τοπικές ενδυμασίες στην πόλη της Λευκάδας καθώς συμμετείχαν και φίλοι με τις τοπικές τους ενδυμασίες από πολλές χώρες της Ευρώπης και φυσικά της Ιταλίας. Ήταν ένα ωραίο βραδάκι και τους απολαύσαμε από το τραπέζι της ταβέρνας που καθόμασταν. Δείτε ΕΔΩ.
Μια μικρού μήκους ταινία από το ΠΡΕΖΑ TV. Γιατί η τέχνη πρέπει να είναι πάντα κομμάτι της ζωής μας...
Ας το πάρουμε απόφαση. Οι γιορτές τέλειωσαν, τα Χριστούγεννα πέρασαν, υποδεχτήκαμε τον καινούριο χρόνο, “φωτιστήκαμε” και τώρα τα... κεφάλια μέσα. Έχει δουλειά όλη η διαδικασία ξεστολίσματος. Ιδιαίτερα σε όσα σπίτια οι νοικοκυρές είχαν αφήσει τη φαντασία τους να οργιάσει.
Ώρα να επιστρατευτούν τα κουτιά που ήταν και να ξανατοποθετηθούν στο πατάρι ή την αποθήκη μέχρι τον Δεκέμβρη που όλα αυτά, θα έχουν πάλι την τιμητική τους.
Εμείς όμως εδώ, στο Siteθα αφήσουμε να... πέφτουν τα γιορτινά χιόνια. Όσο κρατάει το κρύο θα μείνουν. Και στις πρώτες λιακάδες της άνοιξης, θα πάρουν το δρόμο τους. Άσε που μ' αρέσει και σαν... σκηνικό καθώς οι νιφάδες χοροπηδάνε και πέφτουν όμορφα πάνω στη σελίδα...
Η μέρα είναι όμορφη έξω. Έχει έναν υπέροχο ήλιο με... δόντια. Ικανό όμως να σε παρασύρει σε μια βόλτα κι ας είναι ώς τη λαϊκή των Κάτω Πατησίων για να πάρουμε τα χρειαζούμενα.
Για πρώτη φορά είδα σε μια λαϊκή που έχει τόση πολύ κίνηση, λόγω Σαββάτου, τρικάκια από Ελληναράδες που επιτίθενται στους λαθρομετανάστες. Ποιοι, σε περιόδους οικονομικής κρίσης, εκτονώνονται σε τέτοια ρατσιστικά συνθήματα; Έχουν λύσει, άραγε, όλα τα άλλα προβλήματά τους και εκτονώνονται μ' αυτά;
Κατά τα άλλα η λαϊκή έχει πολλά πράγματα. Λεφτά να έχεις, όρεξη και διάθεση να κάνεις πράγματα κι όλα υπάρχουν εδώ. Ψωνίζουμε και για την Ειρήνη. Οι παραγγελίες ήταν σαφείς. Και τις κρατήσαμε...
Στο σπίτι της, η Ειρήνη ξεστολίζει κι αυτή τα χριστουγεννιάτικά της. Έχει κατεβάσει τι κούτες της, αλλού τα μπιμπελό, αλλού τα στολίδια του δέντρου, οι μπάλες. Προβλέπεται μπόλικη δουλειά για τις επόμενες ώρες.
Ένας γαλλικός καφές είναι ότι πρέπει, ζεστός καθώς είναι... Τον απολαμβάνω παρέα με τις σημειώσεις μου... Συντροφιά την ώρα που η Ειρήνη με τη μητέρα της συνεχίζει το μάζεμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου με τάξη και προσοχή.
Ανησυχήσατε με όσα ακούσατε στα πρωινάδικα για τις αυξημένες διοξίνες στο γάλα και στα κρέατα. Δείτε ΕΔΩ για να ξέρετε.
Σαν μάνα εξ’ ουρανού έπεσε στο αναγνωστικό κοινό το καταπληκτικό βιβλίο της Ναόμι Κλάιν το «Δόγμα του ΣΟΚ».
Σοκαρισμένη η εργατική τάξη από την πρωτοφανή επίθεση εναντίον της, μαθαίνει ότι τις συνταγές και τα φάρμακα που την υποχρεώνουν να καταπιεί έχουν την αφετηρία τους στην πιο αποκρουστική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.
Προέρχονται από τα πειράματα των ανθρωποειδών του ναζισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ.
Ο «γιατρός» Στρος Καν και οι όμοιοι του αποτελούν γνήσια μετεξέλιξη του δόκτορος Μένγκελε.
Η διαφορά τους όμως είναι σημαντική, ποιοτική και ποσοτική. Τότε τα πειράματα γίνονταν σε κλειστά στρατόπεδα. Σήμερα τα αποτελέσματα και η εξέλιξη των πειραμάτων εφαρμόζονται σε ολόκληρους λαούς.
Αυτά που βιώνουμε αυτή την περίοδο στη χώρα μας τα βίωσαν αρχίζοντας από την αιματοβαμμένη χούντα της Χιλής, δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Στη Βολιβία, στη Ρωσία, στην Αργεντινή, στην Ινδονησία, στην Πολωνία, αλλά και στην καρδιά του κτήνους της ΗΠΑ.
Ο καπιταλισμός της καταστροφής διαλύει κοινωνίες υποδομές και ανθρώπους.
Με πρόσχημα φυσικές καταστροφές όπως το τσουνάμι στα νησιά Πουκέτ και οι πλημμύρες της νέας Ορλεάνης ή «έκτακτες συνθήκες» που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα:
Πολέμους, υπερπληθωρισμό, κρίση χρέους (όπως στη δική μας περίπτωση) επεμβαίνουν και καταστρέφουν τις δομές, τις εργατικές κατακτήσεις, τις ζωές και την κουλτούρα των ανθρώπων.
Εθελόδουλες κυβερνήσεις, δοτοί ηγέτες, γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ, οικονομολόγοι οπαδοί του Φρίντμαν, χρυσοκάνθαροι με σπουδές σε αμερικάνικα πανεπιστήμια, στο Σικάγο, στο Χάρβαρντ κ.λ.π. αποτελούν τη «συμμαχία των προθύμων».
Η συνταγή έχει παραχθεί από την εξέλιξη των πειραμάτων που αναφέραμε όπως τελειοποιήθηκαν στα «εργαστήρια» της ΣΙΑ.
Δεξαμενές σκέψεις που μελετούν την «ψυχολογία του όχλου», τον κρετινισμό των οπαδών, τον φθόνο για τον διπλανό μας, αλλά κυρίως τη διαχείριση του φόβου μπαίνουν στην υπηρεσία τους.
Η μέθοδος είναι απλή αλλά και σατανική ταυτόχρονα «ρίχτε τους απανωτά μέτρα, πυρ ομαδόν, να βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση ΣΟΚ χωρίς να προλαβαίνουν να σκεφτούν και να αντιδράσουν»!
Σε συνάρτηση με διαρκή πλύση εγκεφάλου για την αναγκαιότητα των μέτρων, μια καταιγίδα προπαγάνδας μέχρι τα θύματα να αγαπήσουν τον βασανιστή τους ή όπως το έλεγε ο Όργουελ στο 1984: «Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας».
Σας θυμίζει τίποτα από τις μέρες που ζούμε;
Το βιβλίο δεν αποτελεί συρραφή ή παράθεση συνομωσιολογικών θεωριών για κατανάλωση ηλιθίων αλλά παραθέτει ιστορικά γεγονότα με αποδείξεις και βιώματα πανομοιότυπα με αυτά που ζούμε σήμερα και με όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.
Περιγράφει με σαφήνεια με ποιο τρόπο εξαπάτησαν εκβίασαν τρομοκράτησαν και φόρεσαν τα κουστούμια που είχαν ράψει από πριν σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Πολλά ερωτηματικά που μας βασανίζουν σήμερα λύνονται με το διάβασμα του βιβλίου. Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα ο πρόεδρος δικαστών και εισαγγελέων πρότεινε στον υπουργό δικαιοσύνης να διαβάσει αυτό το βιβλίο για να καταλάβει ποιοι και πως κυβερνάνε τη χώρα!
Γι αυτόν και για πάρα πολλούς άλλους λόγους το προτείνουμε και εμείς.
Καλό διάβασμα.
Θανάσης Φωλιάς.
Το κείμενο γράφτηκε για το περιοδικό ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ- Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Λιβάνη".
Ακολουθούν έξι βίντεο γύρω από αυτό βιβλίο. Αξίζει να τα δείτε και να προβληματιστείτε:
Βίντεο Νο1
Βίντεο Νο2
Βίντεο Νο3
Βίντεο Νο4
Βίντεο Νο5
Βίντεο Νο6
Ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας αναδεικνύεται το ντοκιμαντέρ των Μ. Γουίντερμποτομ και Μ. Γουάιτκρος «Το Δόγμα του Σοκ» (2009) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της καναδής δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν.
Το ντοκιμαντέρ εξηγεί με ιδιαίτερα απλή, κατανοητή αλλά και ελκυστική κινηματογραφική γλώσσα τη θεωρία της Κλάιν με την οποία υποστηρίζει τη σχέση και τις ομοιότητες των πειραμάτων της CIA για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων μεθόδων ανάκρισης υπόπτων με τις μεθόδους επιβολής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών («καπιταλισμός της καταστροφής» τον ονομάζει η Κλάιν) σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Το ντοκιμαντέρ είναι εντυπωσιακά αποκαλυπτικό και ως εκ τούτου αποκλείεται να το δείτε στην ελληνική τηλεόραση-μαριονέτα. Άλλωστε όπως εξηγεί η Κλάιν τα ΜΜΕ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις μεθόδους όπου χρησιμοποιούνται για τους ίδιους σκοπούς οι φυσικές καταστροφές (βλ. Κατρίνα - Νέα Ορλεάνη), οι οικονομικές κρίσεις (Ασία) και οι πόλεμοι (Φώκλαντς, Ιράκ).
Ευτυχώς στην εποχή του ελεύθερου διαδικτύου μπορούμε να παρακάμψουμε τη σιγή ιχθύος και την προπαγάνδα που επιβάλουν οι δυνάστες μας. Λινκ για κατέβασμα η απλό streaming του ντοκιμαντέρ κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο ανάμεσα στους έλληνες χρήστες του διαδικτύου θυμίζοντας τη μεγάλη υπόγεια επιτυχία που είχαν στη χώρα μας με τον ίδιο τρόπο τα ντοκιμαντέρ «Zeitgeist».
Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, στις σκιά της Ακρόπολης, υπέροχος και μοναδικό τόπος...
Μια άποψη της φύσης κάτω από την Ακρόπολη με φόντα το Λυκαβηττό... Υπέροχα να περπατάς στη σκιά του...
Παράξενη μέρα σήμερα... Ανάμεσα σε δύο αργίες και λίγοι προτίμησαν να πάνε στη δουλειά. Όσοι δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να έχουν ακόμα δουλειά.
Στην ΠΕΤ ΟΤΕ ήμουν μόνος μου. Ο Σωτήρης, ο Κώστας και ο Θεόφιλος που έφερε και γλυκά γιατί γιόρταζε χθες, των Θεοφανείων. Έκανα τις αναρτήσεις μου στο Site, είδα τις εφημερίδες και έκοψα τα αποκόμματα για την ενημέρωση των συνδικαλιστών της Εκτελεστική Επιτροπής, έβγαλα εννιά αντίγραφα φωτοτυπιών και τους τα έδωσα, οπότε είπα να... την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.
Έξω έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Κάνει βέβαια το κρύο του ο καιρός αλλά μια βόλτα στην Ακρόπολη μια τέτοια μέρα είναι πραγματική απόλαυση. Καταφέραμε να... ξεσηκώσουμε και τον Λάμπρο από τα παιχνίδια στο PS3και νάτος τώρα εδώ, μαζί μας, να περπατάμε στα Αναφιώτικα, στη Διονύσου Αρεοπαγήτου για να πιούμε ένα ουζάκι με καλό μεζέ στους “Διόσκουρους” στου Αέρηδες.
Η κίνηση δεν είναι μεγάλη. Πιο πολλοί πάντα οι ξένοι που έχουν έρθει από την άλλη άκρη της γης να θαυμάσουν τον αρχαίο πολιτισμό μας. Εμείς, οι νεοέλληνες, τη σνομπάρουμε αυτή την πλευρά μας. Λες και αν μας λείψει αυτή έχουμε από πουθενά να κρατηθούμε...
Ας είναι... Στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ Ακρόπολης, οι ηλεκτρικές σκάλες βγάζουν συνέχεια κόσμο. Λλιγο πιο δίπλα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης αρκετοί κάθονται στο καφέ του, να κουβεντιάσουν, να δουν ο ένας τον άλλον. Σημείο ραντεβού το πιο όμορφο σημείο της Αθήνας.
Στις 2.30 μ.μ. ο ήλιος “καίει”. Όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως, μέσα στο καταχείμωνο να νοιώθω στ' αλήθεια κάτω από το δερμάτινο μπουφάν μου...
Δηλαδή άμα, λέμε τώρα, παρέμβουμε στα... βλαστοκύτταρα οι φαλακροί θα ξαναβγάλουν πυκνά μαλλιά; Μην τρελαθούμε κιόλας παιδιά...
Σχήμα 12x17 εκ. (καλλιτεχνική βιβλιοδεσία) Σελίδες 392 ISBN 978-960-426-593-0 Τιμή 15,00 ευρώ
Για 16η συνεχόμενη χρονιά κυκλοφορεί το Ποιητικό Ημερολόγιο διατηρώντας μία παράδοση που το έχει πλέον μετατρέψει σε εκδοτικό θεσμό. Σε επιμέλεια-ανθολόγηση του Γιάννη Κορίδη. Κοσμείται με τέσσερα έργα του Γιώργου Καρακάσογλου.
Κάθε μέρα (ολοσέλιδη) περιέχει τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες και ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα Έλληνα δημιουργού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δημιουργοί από τον Αντίπατρο το Συδώνιο μέχρι το Διονύσιο Σολωμό, και από τον Κωστή Παλαμά μέχρι το Μίλτο Σαχτούρη, ανθολογούνται στο φετινό Ποιητικό Ημερολόγιο.
Το Ποιητικό Ημερολόγιο είναι μια ανθολογία ποίησης που κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ποιήματα και δεν προβάλλονται μόνο κλασικοί δημιουργοί, αλλά και σύγχρονα ονόματα που επιβεβαιώνουν την εξελικτική πορεία της Ελληνικής Ποίησης.
Μια ενδιαφέρουσα μουσική νότα, επιλογή του "Πιτσιρίκου" στο Twitter που μου άρεσε σαν ρυθμός και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Εδώ και μήνες οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα έργα και εκμεταλλεύονται τα διόδια αναζητούν μια... λύση απέναντι στο κύμα των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν επικαλούμενοι τη διεθνή και την... εγχώρια νομοθεσία αλλά και την κοινή λογική που λέει “δεν πληρώνω για δρόμο που δεν υπάρχει”.
Οι φήμες οργιάζουν, γίνεται λόγος για άδεια από την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων ώστε να μπορούν οι εταιρείες να χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των σταθμών διοδίων ως αποδεικτικό για να υποβάλουν αγωγές κατά όσων δεν πληρώνουν, όμως η Αρχή φαίνεται πως έχει δώσει άδεια μόνο χρήση που αφορά στην ασφάλεια.
Η σύμβαση που έχουν υπογράψει οι εταιρείες με το δημόσιο προβλέπει σαφώς ότι τα έσοδα από τα διόδια δεν αποτελούν Δημόσιο Έσοδο και έτσι το Κράτος δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν.
Ωστόσο την ώρα που το κύμα “δεν πληρώνουμε” τείνει να γίνει ... τσουνάμι φαίνεται ότι κάποιοι... βρήκαν τη λύση ώστε το κράτος να μπορεί να παρέμβει και να κυνηγήσει τους άτακτους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν για τους δρόμους-εργοτάξια!
Στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο αναμένεται να προσδιοριστεί ως φορολογική παράβαση η μη καταβολή διοδίων και αυτό καθώς το Δημόσιο χάνει έσοδα από την μη καταβολή του ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονται τα διόδια!
Έτσι μπαίνει στο παιχνίδι το Κράτος! Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διεκδικεί τον φόρο από τους οδηγούς που δεν πληρώνουν το αντίτιμο.
Πληροφορίες μιλούν μάλιστα ακόμη και για θέσπιση νέων ειδικών προστίμων!
Υ.Γ.: Πώς το έλεγε παλιά ο Ανδρέας; Αναδιανομή του πλούτου;
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!