Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, στις σκιά της Ακρόπολης, υπέροχος και μοναδικό τόπος...

Μια άποψη της φύσης κάτω από την Ακρόπολη με φόντα το Λυκαβηττό... Υπέροχα να περπατάς στη σκιά του...

Παράξενη μέρα σήμερα... Ανάμεσα σε δύο αργίες και λίγοι προτίμησαν να πάνε στη δουλειά. Όσοι δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να έχουν ακόμα δουλειά.

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ ήμουν μόνος μου. Ο Σωτήρης, ο Κώστας και ο Θεόφιλος που έφερε και γλυκά γιατί γιόρταζε χθες, των Θεοφανείων. Έκανα τις αναρτήσεις μου στο Site, είδα τις εφημερίδες και έκοψα τα αποκόμματα για την ενημέρωση των συνδικαλιστών της Εκτελεστική Επιτροπής, έβγαλα εννιά αντίγραφα φωτοτυπιών και τους τα έδωσα, οπότε είπα να... την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.

Έξω έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Κάνει βέβαια το κρύο του ο καιρός αλλά μια βόλτα στην Ακρόπολη μια τέτοια μέρα είναι πραγματική απόλαυση. Καταφέραμε να... ξεσηκώσουμε και τον Λάμπρο από τα παιχνίδια στο PS3 και νάτος τώρα εδώ, μαζί μας, να περπατάμε στα Αναφιώτικα, στη Διονύσου Αρεοπαγήτου για να πιούμε ένα ουζάκι με καλό μεζέ στους “Διόσκουρους” στου Αέρηδες.

Η κίνηση δεν είναι μεγάλη. Πιο πολλοί πάντα οι ξένοι που έχουν έρθει από την άλλη άκρη της γης να θαυμάσουν τον αρχαίο πολιτισμό μας. Εμείς, οι νεοέλληνες, τη σνομπάρουμε αυτή την πλευρά μας. Λες και αν μας λείψει αυτή έχουμε από πουθενά να κρατηθούμε...

Ας είναι... Στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ Ακρόπολης, οι ηλεκτρικές σκάλες βγάζουν συνέχεια κόσμο. Λλιγο πιο δίπλα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης αρκετοί κάθονται στο καφέ του, να κουβεντιάσουν, να δουν ο ένας τον άλλον. Σημείο ραντεβού το πιο όμορφο σημείο της Αθήνας.

Στις 2.30 μ.μ. ο ήλιος “καίει”. Όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως, μέσα στο καταχείμωνο να νοιώθω στ' αλήθεια κάτω από το δερμάτινο μπουφάν μου...

• Δηλαδή άμα, λέμε τώρα, παρέμβουμε στα... βλαστοκύτταρα οι φαλακροί θα ξαναβγάλουν πυκνά μαλλιά; Μην τρελαθούμε κιόλας παιδιά...