Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Καλυτερεύει ο καιρός ή μου φαίνεται;

Μια φωτογραφία προ τεσσάρων ετών με όλα τα αδέρφια μου. Αφορμή γι' αυτήν την φωτογραφία ήταν ο γάμος της μεγάλης κόρης του Κωστή, Πόπης. Η Γιωργία μας είναι όρθια από αριστερά που την κρατώ αγκαλιά. Καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά η Στασούλα, η Μαλάμω και ο Κωστής μας. Λιγοστεύουμε...

Ξύπνησα μ' ένα δυνατό ανεμοτσάπουρο και βροχή που συνεχίζει από χθες να πέφτει με αμείωτη ένταση. Αλλά καθώς η μέρα “ανοίγει” έχω την αίσθηση ότι καλυτερεύει λίγο ο καιρός. Συνεχίζει βέβαια και να φυσά και να ψιλοβρέχει αλλά η αίσθησή μου είναι μάλλον θα μπορέσουμε να φύγουμε σήμερα.

Θα φανεί στη διάρκεια της μέρας, αν δεν με γελά η αίσθησή μου. Φυσικά είμαστε σε επιφυλακή περιμένοντας την άρση του απαγορευτικού για να ταξιδέψουμε με τα πλοία.

Στο μεταξύ έχω ακόμα στο μυαλό μου το χθεσινοβραδινό ξενύχτι με τον Κανάκλη τον Νίκο και τον Λάμπρο της Αργυρώς που ήρθαν κατά τις 10 χθες το βράδυ, την ώρα που ετοιμαζόμασταν να πάμε για ύπνο, να πιουν ένα κρασί. Υπήρχε ακόμα λουκάνικο, στο λεφτό έβαλε κι άλλο ένα η Στασούλα στο φουρνάκι της σόμπας να γίνει, μόνο που τα 10 λεπτά που θα κάθονταν... διευρύνθηκαν στις δυο και μισή ώρες...

Τα κάνουν αυτά στο χωριό... Οι παρέες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Θα' ρθουν, θα πιούν, θα κουβεντιάσουν. Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι ώριμος για ύπνο και να μην μπορείς να πας να κοιμηθείς. Δεν 'ήταν οι άνθρωποι κουραστικοί. Το αντίθετο. Και τα καλαμπούρια τους τα είχαν και τα γέλια μας τα κάναμε. Μόνο που δεν άντεχα άλλο.

Στο χωριό, θες η ατμόσφαιρα, η ηρεμία του τοπίου, οι άνθρωποι, περνάει μέσα σου. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να έρθω να μείνει εδώ. Η “αποσυμπίεση” είναι ότι καλύτερο μπορείς να πετύχεις εδώ.

Λέω τώρα εγώ, γιατί έξω από την πόρτα μου τον αέρα χωρίς μεγάλη ένταση, αλλά ο Νίκος που κοιμήθηκαν με τη Μαλάμω στο βορινό δωμάτιο, στον πρώτο όροφο, λέει ότι ακόμα και τώρα λυσομανά ο αέρας. Όπως, άλλωστε και όλη τη νύχτα.

8.30 σηκώθηκα. Η δύναμη της συνήθειας βλέπεις. Πλύθηκα, ντύθηκα, το σπίτι της Στασούλας που μένουμε δεν έχει κεντρική θέρμανση. Η σόμπα πετρελαίου που καίει κάτω, δίδει πολύ ζέστη. Μα πάνω που κοιμόμαστε δεν φτάνει. Μια μικρή ηλεκτρική σόμπα βολεύει κάπως τα πράγματα. Θύμησες παλιές από άλλα πιο δύσκολα χρόνια...

Η Στασούλα και ο Αγησίλαος έχουν σηκωθεί ξημερώματα. Έχουν τα ζώα που πρέπει να φροντίσουν. Και το φαγητό της ημέρας πρέπει να γίνει,αν και το μεσημέρι μας έχει καλέσει η Ελένη να φάμε στο σπίτι της . Ξημερώνει όμορφα στο χωριό...

Η επόμενη μέρα είναι πιο δύσκολη

Τελευταίες εικόνες από την κηδεία της Γιωργίας μας. Τα στεφάνια των παιδιών της έξω από το σπίτι... Αργότερα θα πάνε μαζί με τη σορό στο νεκροταφείο...

Όλα τέλειωσαν Σάββατο απόγευμα. Η τελετή, ο κόσμος, εξαιρετικά πολύς κόσμος στην εξόδιο ακολουθία, ακόμα κι ο καιρός ήταν θλιμμένος. Από στιγμή σε στιγμή θα έβαζε λες μπροστά να βρέχει...

Ένα τελευταίο αντίο στους αδερφούς μου, μια επίσκεψη στα σπίτια τους. Μια τελευταία ματιά και στο πατρικό, να δούμε τι άλλο χρειάζεται.

Τις προτεραιότητες που πρέπει να ακολουθήσουν... Μίλησα και με τον Μηνά. Με πήρε τηλέφωνο για να μου πει τα συλλυπητήρια του και εξέφρασε το παράπονο που δεν τον ειδοποίησα να έρθει στην κηδεία.

Ύστερα, λίγο πριν μπούμε στο καράβι για την επιστροφή στην Αθήνα, στη Στασούλα για το μεσημεριανό. Πλούσιο το τραπέζι. Με πολύ αγάπη και μπόλικα φαγητά, όπως πάντα άλλωστε.

Άρχισε να βρέχει δυνατά. Μου έλεγαν από νωρίς για την Αθήνα, αλλά το ίδιο κάνει κι εδώ. Δυσκολευτήκαμε να πάμε στου Γαλατά, στο εργαστήριο με τα κρητικά λουκάνικα. Αλλά τα καταφέραμε. Η Στασούλα ήταν υπέροχη οδηγός.

Οι δρόμοι είναι “φουσκωμένοι” από τη βροχή και ο καιρός “δεμένος”. Ελπίζω το βράδυ να' ναι καλύτερα τα πράγματα την ώρα που θα φύγουμε για την επιστροφή στην Αθήνα...

ΑΚ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ: Τακτοποίηση ή Ανάπλαση;

Οι δημόσιοι χώροι στην Ελλάδα είναι διαχρονικά ένα κοινωνικό αγαθό σε κρίση. Στη σημερινή συγκυρία αυτή η κρίση βαθαίνει και αποκτά νέα χαρακτηριστικά που την καθιστούν επικίνδυνη για το μέγεθος, την ποιότητα και, εν τέλει, την ίδια τους την ύπαρξη.

Η περίπτωση της Ακαδημίας Πλάτωνος επαληθεύει τόσο την διαχρονικότητα του ζητήματος όσο και τον τρόπο με τον οποίον αυτό εξακολουθεί να τακτοποιείται παρά τις δραματικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής στο λεκανοπέδιο της Αθήνας από τον τρόπο που αναπτύχθηκε οικονομικά, κοινωνικά και πολεοδομικά η Αττική.

Η Συνοικία ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, με τις δύο γειτονιές της - τον Άγιο Γεώργιο και την Ακαδημία Πλάτωνος – περικλείεται από τη Λ. Αθηνών συνορεύοντας με τον Βοτανικό, τις σιδηροδρομικές γραμμές συνορεύοντας με το Μεταξουργείο, τη Λεωφόρο Κηφισού και το Σταθμό των ΚΤΕΛ, ενώ στα βόρειά της ξεκινά η Συνοικία του Κολωνού. Αναπτύσσεται γύρω από τον ιστορικό και αρχαιολογικό τόπο της Ακαδημίας του Πλάτωνος. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και σε επαφή με το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα, δέχτηκε και δέχεται την άμεση επιρροή ενός άλλου, πολύ σημαντικού χώρου, του Ελαιώνα.

Στη συνοικία έχει σωρευτεί διαχρονικά μεγάλος όγκος προβλημάτων, που την έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση. Υποβάθμιση του περιβάλλοντος κατοικίας και της ποιότητα ζωής, του Αρχαιολογικού χώρου, των κοινωνικών συνθηκών και των χώρων που συγκεντρώνονται διάφορες οικονομικές δραστηριότητες. Επίσημα, αυτή η υποβάθμιση αναγνωρίζεται από το 1988 στο κείμενο και τις προτάσεις του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Αθηναίων.

Χρειάστηκαν 22 χρόνια και διαρκείς κινητοποιήσεις των κατοίκων για να φτάσουμε στην πρώτη ουσιαστική ενέργεια από πλευράς πολιτείας, στα τέλη του Δεκέμβρη του 2010, για τη σωτηρία του Αρχαιολογικού Χώρου. Κατά τα λοιπά, καμία ουσιαστική ενέργεια ανάλογη της σοβαρότητας των προβλημάτων δεν έχει προωθηθεί, κυρίως από το Δήμο Αθηναίων. Αντίθετα, ο τελευταίος επέμενε μέχρι και τις δημοτικές εκλογές στην “τακτοποίηση” των θεμάτων που πρόκυψαν λόγω της διαχρονικής απραξίας των δημοτικών αρχών για την εξασφάλιση μεγάλης έκτασης ενιαίων χώρων, χαρακτηρισμένων ως κοινόχρηστων από το 1968, μέσω της σαλαμοποίησης και, πρακτικά, της μείωσής τους.

Η μικρή μας ιστορία ξεκινά την περίοδο της ευφορίας του real estate και του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, για το οποίο κατηγορείται σήμερα ο απλός εργαζόμενος. Η εγκατάσταση του Χρηματιστηρίου στη Λ. Αθηνών και οι γνωστές εξελίξεις στον Ελαιώνα, στρέφουν το ενδιαφέρον των αξιοποιητών γης στην εγκαταλειμένη και υποβαθμισμένη περιοχή.

Πράξη 1η. Η Ν. Α. Αθηνών επιχειρεί να ανεγείρει κτίριο διοίκησης σε οικόπεδο μέσα σε περιοχή κατοικίας, σε δρόμους μικρού πλάτους από τους οποίους έχουν πρόσβαση ένα δημόσιο και δύο ιδιωτικά δημοτικά σχολεία. Χρειάστηκε πάνω από ένας χρόνος κινητοποιήσεων, εκδηλώσεων, παραστάσεων διαμαρτυρίας και δημοσιεύσεων στον τύπο για να επιτευχθεί το αυτονόητο: - Να ισχύσουν οι χρήσεις γης του Γ.Π.Σ. που δεν επιτρέπουν “κεντρική διοίκηση” σε περιοχή “γενικής κατοικίας” και να παραχωρηθεί το οικόπεδο από την Νομαρχία για ανέγερση νηπιαγωγείου. Τώρα, οι κάτοικοι κυνηγούν άλλους αρμόδιους και τον χρόνο, αφού η παραχώρηση τελεί υπό τον περιορισμό της τριετίας για έναρξη εργασιών.

Πράξη 2η. Φθινόπωρο του 2008 κάτοικοι της περιοχής αντιλαμβάνονται τις εκσκαφές σε ιδιωτικό οικόπεδο που δεν βρίσκεται απλά στα όρια του Αρχαιολογικού Χώρου (Α.Χ.) αλλά μπαίνει σαν σφήνα στο κυρίως σώμα του και σε ορισμένα σημεία του τέμνεται από το όριο του Α.Χ.

Η Επιτροπή Κατοίκων αποφασίζοντας να αντιδράσει και να διερευνήσει το “πως” και το “γιατί” των εκσκαφών, βρίσκεται μπροστά:

  1. - Σε μια οικοδομική άδεια που εκδόθηκε από την Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων για ένα κτίριο γραφείων 20.000 τ.μ. με τέσσερις υπόγειους χώρους στάθμευσης. Είχαν προηγηθεί αλεπάλληλες αποφάσεις του πρώην Υπουργείου Πολιτισμού επί Βουλγαράκη για την έγκριση της ανέγερσης του κτιρίου, χωρίς όμως να έχουν εγκριθεί οι Περιβαλλοντικοί Όροι από το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ, απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση της άδειας.

  2. - Στην προσπάθεια της ιδιοκτήτριας της έκτασης να αποσπάσει από τη Νομαρχία Αθηνών θετική γνωμοδότηση για τους Περιβαλλοντικούς Όρους, με το επιχείρημα ότι έχει εκδοθεί η άδεια!

  3. - Στην διαπίστωση ότι τον Σεπτέμβριο του 2004 καθορίζεται Ζώνη Προστασίας του Αρχαιολογικού Χώρου με χρήσεις “Βιομηχανικού Πάρκου” (παγκόσμια πρωτοτυπία επεξεργασμένη από το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ από το 2003), δεν τηρείται το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου (1988) που στη συγκεκριμένη έκταση ορίζει χρήση “Πρασίνου” και το όριο απαλλοτρίωσης του Αρχαιολογικού Χώρου επικαλύπτει το σχέδιο πόλης του 1968 στο συγκεκριμένο σημείο με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σαφή οικοδομικά τετράγωνα και δρόμοι!

Επιστολή ΣΕΣ προς 'Ολι Ρεν

Ο Γραμματέας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) κ.Τζον Μόνκς, έστειλε επιστολή στον Επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρ. Επιτροπής κ. Όλι Ρεν. Την επιστολή κοινοποιεί η ΓΣΕΕ και αναφέρει:

Βρυξέλλες, 11 Ιανουαρίου 2011

Προς κ. Όλι Ρεν

Επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αγαπητέ Επίτροπε,

Η ενημέρωση που λαμβάνω από τα συνδικάτα της Ελλάδας και της Ιρλανδίας αναφέρεται στο ρόλο που διαδραματίζουν τα στελέχη σας κατά την εφαρμογή των πακέτων διάσωσης ΕΕ/ΔΝΤ.

Συγκεκριμένα η καταγγελία αφορά το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι της Επιτροπής αγνοούν τις διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου και συλλογικών διαπραγματεύσεων και παρεμβαίνουν άμεσα στην αγορά εργασίας των χωρών αυτών. Εκδίδονται «φιρμάνια» με στόχο την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Συνεπώς, οι προτάσεις που διατυπώνονται από την Επιτροπή με στόχο την περικοπή των ελάχιστων μισθών, τη μείωση της μισθολογικής «δυσκαμψίας» και την περικοπή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, καθιστούν πιο ευέλικτη την αγορά εργασίας και, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, προβλέπουν μισθούς που θα αντανακλούν τις «συνθήκες της αγοράς» (Οι λέξεις στα εισαγωγικά είναι απόσπασμα από την αλληλογραφία του κ. Szekely, της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υποθέσεων).

Είναι προφανές πλέον πως η επίθεση αυτή αποτελεί βασικά μια περίπτωση άσκησης πίεσης για υποβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών στην Ευρώπη και προωθείται από την Επιτροπή. Οι προτάσεις για οικονομική διακυβέρνηση πιθανόν να γενικεύσουν αυτές τις πιέσεις εντός και εκτός Ευρω-ζώνης και δεν θα εφαρμοστούν απλά σε χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις παγκόσμιες αγορές ομολόγων.

Σε αυτό το πλαίσιο, ζητώ μια επείγουσα συνάντηση μαζί σας προκειμένου να διευκρινιστούν κάποια θέματα και να προειδοποιήσω πως η ΣΕΣ δεν θα στηρίξει τις δράσεις της ΕΕ που θα κινηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση, ή τις προτάσεις για οικονομική διακυβέρνηση, ούτε οποιαδήποτε νέα συνθήκη που τις εμπεριέχει και η οποία μοιάζει, σε κάποιες πτυχές της, με τις διατάξεις για αποζημιώσεις (τιμωρία) της Συνθήκης των Βερσαλλιών περιορίζοντας τα κράτη μέλη σε ημι-αποικιακό στάτους.

Περιμένοντας άμεση απάντηση στο αίτημά μου.

Με τιμή

Τζον Μόνκς Γενικός Γραμματέας ΣΕΣ

Αντίγραφο σε:

  • κ. Μπαρόζο, Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

  • κ. Άντορ, Επίτροπο Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων

  • κ. Βαν Ρομπόϊ, Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

  • κ. Στρος Καν, Διευθυντή ΔΝΤ

  • κ. Τρισέ, Πρόεδρο ΕΚΤ

  • κ. Ορμπάν, Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας – Προεδρία ΕΕ

  • κ. Ντε Μπάκ, Γενικό Διευθυντή Business Europe

Μου γράφει η Μαριέττα: Δεκτή η μήνυση για Έσχατη Προδοσία. Είχαμε όλοι (;) ακούσει ότι κάποιος έκανε μήνυση στην κυβέρνηση για έσχατη προδοσία, αλλά δεν δώσαμε σημασία. Λίγο αργότερα ακούσαμε ότι ο εισαγγελέας την έκανε δεκτή. Τότε είναι που κανείς μας δεν πίστευε στ' αυτιά του - και στα μάτια του. Έτσι κι εγώ. Kαι, φύσει περίεργος άνθρωπος, έψαξα και βρήκα τον ίδιο τον μηνυτή, και παραβρέθηκα στην αρχή της διαδικασίας, στον ανακριτή στην Χαλκίδα. Κι απ' ότι είδα, δεν ήμουν η μόνη... Διαβάστε τις λεπτομέρειες! Είναι κάτι που δεν το περιμέναμε ίσως... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε την ελληνική ιστοσελίδα της wikileaks, άκρως ενδιαφέρουσα!

Δύσκολη η κίνηση στους δρόμους

Ενθαρρυντικό μήνυμα περνά ένας μικρός... μαέστρος που διευθύνει έργα Μπετόβεν. Και όμως μπορεί να συμβεί...

Η 24ωρη απεργία σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μετά την αλλαγή σοκ στις συγκοινωνίες. Οι φοβερές αλλαγές Ρέππα: Συγχωνεύονται σε δύο εταιρίες, αυξάνουν τα εισιτήρια σχεδόν 50% και σαρώνουν τις αποδοχές των εργαζομένων. Καλά το πάτε παλικάρια!... Σαρώστε τα πάντα γύρω σας. ΟΛΕΣ τις εργασιακές σχέσεις. ΠΑΝΤΟΥ! Ξαναφέρτε τη ζούγκλα του μεσαίωνα...

Μα, δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο; Πάντα, φαίνεται ότι υπάρχει και πιο κάτω για να πάει κανείς. Δυστυχώς...

24ωρη λοιπόν κι ας την έκριναν τα δικαστήρια παράνομη και καταχρηστική. Μάλλον ξαναπάμε σούμπιτοι στο “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”.

Στους δρόμους τώρα το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Ο κόσμος προσπαθεί να προσεγγίσει όπως – όπως στη δουλειά του. Αποτέλεσμα; Το απόλυτο χάος! Ακόμα και με τη μηχανή δεν μπορείς να κινηθείς...

Δεινοπάθησα σήμερα για να φτάσω στη δουλειά μου. Κι έχω ακόμα δρομολόγια να κάνω καθώς “βγάζουμε” ως έκτακτη έκδοση το τ. 243 φύλλο της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ . Πρέπει λοιπόν να πάω από το τυπογραφείο.

Κι είναι Πέμπτη σήμερα... Μια γενικώς δύσκολη μέρα. Πού θα πάει όμως, θα τη βγάλουμε πέρα...

Δείτε εδώ μια εντελώς διαφορετική μουσική. Διότι οι άνθρωποι όταν θέλουν να δημιουργήσουν μπορούν να το κάνουν από το τίποτα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA