Μια φωτογραφία προ τεσσάρων ετών με όλα τα αδέρφια μου. Αφορμή γι' αυτήν την φωτογραφία ήταν ο γάμος της μεγάλης κόρης του Κωστή, Πόπης. Η Γιωργία μας είναι όρθια από αριστερά που την κρατώ αγκαλιά. Καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά η Στασούλα, η Μαλάμω και ο Κωστής μας. Λιγοστεύουμε...

Ξύπνησα μ' ένα δυνατό ανεμοτσάπουρο και βροχή που συνεχίζει από χθες να πέφτει με αμείωτη ένταση. Αλλά καθώς η μέρα “ανοίγει” έχω την αίσθηση ότι καλυτερεύει λίγο ο καιρός. Συνεχίζει βέβαια και να φυσά και να ψιλοβρέχει αλλά η αίσθησή μου είναι μάλλον θα μπορέσουμε να φύγουμε σήμερα.

Θα φανεί στη διάρκεια της μέρας, αν δεν με γελά η αίσθησή μου. Φυσικά είμαστε σε επιφυλακή περιμένοντας την άρση του απαγορευτικού για να ταξιδέψουμε με τα πλοία.

Στο μεταξύ έχω ακόμα στο μυαλό μου το χθεσινοβραδινό ξενύχτι με τον Κανάκλη τον Νίκο και τον Λάμπρο της Αργυρώς που ήρθαν κατά τις 10 χθες το βράδυ, την ώρα που ετοιμαζόμασταν να πάμε για ύπνο, να πιουν ένα κρασί. Υπήρχε ακόμα λουκάνικο, στο λεφτό έβαλε κι άλλο ένα η Στασούλα στο φουρνάκι της σόμπας να γίνει, μόνο που τα 10 λεπτά που θα κάθονταν... διευρύνθηκαν στις δυο και μισή ώρες...

Τα κάνουν αυτά στο χωριό... Οι παρέες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Θα' ρθουν, θα πιούν, θα κουβεντιάσουν. Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι ώριμος για ύπνο και να μην μπορείς να πας να κοιμηθείς. Δεν 'ήταν οι άνθρωποι κουραστικοί. Το αντίθετο. Και τα καλαμπούρια τους τα είχαν και τα γέλια μας τα κάναμε. Μόνο που δεν άντεχα άλλο.

Στο χωριό, θες η ατμόσφαιρα, η ηρεμία του τοπίου, οι άνθρωποι, περνάει μέσα σου. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να έρθω να μείνει εδώ. Η “αποσυμπίεση” είναι ότι καλύτερο μπορείς να πετύχεις εδώ.

Λέω τώρα εγώ, γιατί έξω από την πόρτα μου τον αέρα χωρίς μεγάλη ένταση, αλλά ο Νίκος που κοιμήθηκαν με τη Μαλάμω στο βορινό δωμάτιο, στον πρώτο όροφο, λέει ότι ακόμα και τώρα λυσομανά ο αέρας. Όπως, άλλωστε και όλη τη νύχτα.

8.30 σηκώθηκα. Η δύναμη της συνήθειας βλέπεις. Πλύθηκα, ντύθηκα, το σπίτι της Στασούλας που μένουμε δεν έχει κεντρική θέρμανση. Η σόμπα πετρελαίου που καίει κάτω, δίδει πολύ ζέστη. Μα πάνω που κοιμόμαστε δεν φτάνει. Μια μικρή ηλεκτρική σόμπα βολεύει κάπως τα πράγματα. Θύμησες παλιές από άλλα πιο δύσκολα χρόνια...

Η Στασούλα και ο Αγησίλαος έχουν σηκωθεί ξημερώματα. Έχουν τα ζώα που πρέπει να φροντίσουν. Και το φαγητό της ημέρας πρέπει να γίνει,αν και το μεσημέρι μας έχει καλέσει η Ελένη να φάμε στο σπίτι της . Ξημερώνει όμορφα στο χωριό...