Έτοιμο και το φύλλο 445 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»!

tipos445

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» που κυκλοφορεί τώρα. Το επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.. 

Ολοκληρώσαμε καλοκαιριάτικα και στείλαμε στο πιεστήριο και το τ. 445 του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"...  Ο τρόπος δουλειά ο ίδιος. Τις προηγούμενες μέρες κατέβηκα στο κέντρο, στην ΠΟΣΣ και συναντήθηκα με τον πρόεδρο της, Θύμιο Κάραλη όπου και συζητήσαμε για το περιεχόμενο της. Πήρα επίσης όση ύλη ήταν διαθέσιμη ώστε να αρχίσω να τη "χτίζω" για να πάρει τη μορφή της εφημερίδας. Τις επόμενες μέρες τα Σωματεία με e-mail μου έστειλαν την ύλη που εκκρεμούσε. Είναι ωραία αυτή η επαφή και η επικοινωνία, διότι αντιλαμβάνομαι καλύτερα τι θέλουν και μπορώ να το αποτυπώσω, τεχνικά. Και μετά ακολουθεί η διαδικασία της έκδοσης... Και να που ένα ακόμα φύλλο της εφημερίδας ολοκληρώθηκε από την Πόπη στη Σαλαμίνα... Σε μια άψογη συνεργασία!

Φυσικά επικοινωνούμε κι αλλιώς μέσω e-mail ή μέσω messnger για τα επείγοντα. Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Αυτό το φύλλο το βγάζουμε από Αθήνα, αλλά με τον ίδιο τρόπο.

Η εφημερίδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί όρθια στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε ένα ακόμα  νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε τρίμηνο στο ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) ο οποίος βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν δεκαπέντε  χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ για να την αναλάβω. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο ραντεβού της, σε όποιο χρόνο χρόνο εκείνη αποφασίστηστηκε να βγαίνει. 

Συνδετικός κρίκος, σ' αυτ΄'η την επαγγελματική δουλειά ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα εκείνος επέλεξε να αποχωρήσει από την ενερτγό δράση. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας, δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά, λίγο πάνω λίγο κάτω στους χρόνους, τα καταφέρνουν.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικές διοικήσεις με εκλογές και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικασία να τα μάθουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περασμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος ιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί ακόμα και τώρα που είναι καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι πάντα εδώ καθώς έχει εξελιχθεί σε μια απλή γρίπη. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες... Το ενθαρρυντικό είναι αν και μεγάλωσε ο χρόνος αναμονής (έγινε τριμηνιαία) εντούτοις το ραντεβού έχει μια κάποια συνέπεια...

Επικαιρότητα

3η πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής

Υποθέτω ότι αφορά συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτούς που είναι ταγμένοι να υπηρετούν την Τέχνη από τη μεριά της εκπαίδευσης. Είναι αυτοί που βάζουν τη σφραγίδα τους πάνω στα παιδιά μας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειλικρινά, θεωρώ ότι επιτελούν σπουδαίο έργο.

Το e-mail που ακολουθεί έφτασε σε μένα, όπως και σε άλλους αποδέκτες κάνοντας γνωστή τη δράση τους. Το γεγονός ότι η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το πλατύ κοινό δημιουργεί το ερέθισμα να το βάλουμε στο πρόγραμμά μας και να το παρακολουθήσουμε.

Η Ένωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, λοιπόν, διοργανώνει την 3η πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής των μελών της από 4-31 Μαΐου στον Πολυχώρο «ΑΠΟΛΛΩΝ», ο οποίος παραχωρείται στην Ένωση από την Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά, για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνθήκες έντασης της κρίσης και όξυνσης των προβλημάτων στην εκπαίδευση και σε όλη την κοινωνία, σε συνθήκες γενικής επιδείνωσης ειδικά των προβλημάτων της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Αποτελεί έκφραση ενεργητικής παρέμβασης των καλλιτεχνών, δυναμώνοντας τη συλλογικότητα σαν ένα ισχυρό «αντίβαρο» στη σκληρή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε.

Οι 86 εικαστικοί (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες) που συμμετέχουν σ’ αυτήν την έκθεση, ασκούν εκπαιδευτικό έργο, διδάσκοντας μαθήματα τέχνης στα Δημόσια Σχολεία διαφόρων βαθμίδων της εκπαίδευσης.

Οι γενικές συνθήκες και προϋποθέσεις άσκησης της καλλιτεχνικής διδασκαλίας στα σχολεία, είναι πασίγνωστο, πως, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, απέχουν παρασάγγες όχι μόνο από τις επιθυμητές, αλλά και από εκείνες που θα διασφάλιζαν το στοιχειώδες.

Στην πραγματικότητα η διδασκαλία Τέχνης επιβιώνει στο Δημόσιο Σχολείο αποκλειστικά χάρη στις ασίγαστες, ατομικές και συλλογικές, πολύμορφες και αφιερωματικές προσπάθειες των εικαστικών.

Προσπάθειες που πηγάζουν και αντλούνται όχι από την ιδιότητα του ύστερου προσδιορισμού τους ως εκπαιδευτικών λειτουργών, αλλά πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα από την πρωτογενή ιδιότητά τους ως εικαστικών καλλιτεχνών. Έξω από (ή χωρίς) την ιδιότητα αυτή, δεν υπάρχει και δεν νοείται εξάλλου διδασκαλία Τέχνης.

Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ, επιλέχτηκαν από τους ίδιους τους εικαστικούς που συμμετέχουν, χωρίς δέσμευση κοινής θεματικής αναφοράς και χωρίς περιορισμό (π.χ. στην επιλογή υλικών, λάδια, ακρυλικά, τέμπερες κλπ) πλην του αυτονόητου για την περίπτωση, σχετικού περιορισμού, στις διαστάσεις των έργων.

Η έκθεση συνοψίζει τις εικαστικές αναζητήσεις πολυάριθμων εργατών τέχνης, αποφοίτων των Ανώτατων Σχολών Καλών Τεχνών, που δουλεύουν όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά και στο εργαστήρι, αθόρυβα και συνήθως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους αγοραίους κανόνες.

Με τίτλο: “ΠΟΛΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΣ”, αποτελεί συνέχεια -όχι στη θεματική αλλά στην ουσία της δράσης- της αντίστοιχης έκθεσης του 2010 με τίτλο “ΠΑΙΔΕΙΑ -ΤΕΧΝΗ - ΠΟΛΙΣ”. Όπου η Πόλις, ως ιδέα, ως οργάνωση και ως οικιστικός ιστός, στέκει στο πλάι στην παράταξη της μάχης του μαθητή, του καλλιτέχνη, του πολίτη ενάντια στη γενικευμένη επίθεση της βαρβαρότητας.

Δυστυχώς επιτρέψαμε και οι βάρβαροι εγκαταστάθηκαν ανάμεσά μας και το “κατονομάζειν” αυτούς και τα βαρβαρικά τους ήθη ως και η οικοδόμηση ισχυρών θεσμών συνιστά στους καιρούς μας ύψιστη υπηρεσία της Τέχνης και των διακονούντων αυτήν...

...“και αν οι αίθουσες του πολυχώρου “Απόλλων” αποδειχθούν μικρές, υπάρχουν μέγαρα, δρόμοι και πλατείες να φωτίσουμε με τα μηνύματά της ...”

Απογραφή πληθυσμού από 10 Μαΐου

Γενικότερα ότι φέτος θα έχουμε απογραφή υποθέτω το γνωρίζατε. Ίσως να σας διέφευγε το πότε θα γινόταν. Ε. λοιπόν πάρτε τα μέτρα σας γιατί η γενική απογραφή πληθυσμού και κατοικιών θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα από τις 10 έως τις 24 Μαΐου.

Στη διαδικασία θα συμμετέχουν 55.000 απογραφείς και 13.000 τομεάρχες, με σκοπό να συγκεντρωθούν στοιχεία για τα δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού της χώρας, τα οποία είναι απαραίτητα για τη λήψη αποφάσεων και τον σχεδιασμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του κράτους.

Τι πρέπει να ξέρουμε εμείς; Τίποτα το σημαντικό, πρόκειται για μία διαδικασία που δεν θα ξεπερνά τα 25 λεπτά και θα πρέπει να απαντήσουμε σε απλές ερωτήσεις για την κατοικία μας, τα άτομα που μένουν σε αυτή, την ηλικία, το επάγγελμα, το επίπεδο της εκπαίδευσής τους και την κατάσταση της απασχόλησής μας. Τα στοιχεία που θα συλλέξει η ΕΛΣΤΑΤ είναι εμπιστευτικά και προφυλάσσονται από το στατιστικό απόρρητο που προβλέπεται από την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία, ενώ κατά την παρουσίασή τους θα δημοσιοποιηθούν ανωνυμοποιημένοι στατιστικοί πίνακες και δείκτες, καθώς «η εμπιστευτικότητα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ», όπως είπε ο κ. Γεωργίου.

Για την κατοικία, οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν το έτος κατασκευής και το εμβαδόν, ενώ ερωτήσεις θα γίνουν σχετικά με την ύδρευση, τη θέρμανση, τη μόνωση, την κύρια πηγή ενέργειας, την διαχείριση των απορριμμάτων, την προσβασιμότητα στο διαδίκτυο, καθώς και τον αριθμό των αυτοκινήτων και τους χώρους στάθμευσης που διαθέτει. Όπως ξεκαθάρισαν οι επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, δεν θα ζητηθεί κανένα πιστοποιητικό νομιμότητας και δεν θα τεθεί κανένα ερώτημα σχετικά με τη νομιμότητα του ακινήτου.

Για πρώτη φορά, δεν θα χρειαστεί να παραβρίσκονται όλα τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι την ημέρα της απογραφής, καθώς πληροφορίες σχετικά με την ημερομηνία γέννησης, την δημοτικότητα, την εκπαίδευση και την εργασία, μπορούν να δοθούν από ένα μέλος.

Σχετικά με τον φόβο και την καχυποψία που επικρατεί σε μία μερίδα του πληθυσμού, όσον αφορά την απογραφή, ο κ. Γεωργίου, πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, δήλωσε: «Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να γίνει σωστά η απογραφή και να λάβουν όλοι μέρος. Τα στοιχεία για την εικόνα της χώρας πρέπει να είναι ακριβή και αξιόπιστα και αυτό εξαρτάται από τον καθένα. Μόνο έτσι μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο μέλλον».

Η γενική απογραφή πληθυσμού έχει θεσπιστεί από τον ΟΗΕ, γίνεται κάθε 10 χρόνια και είναι υποχρεωτική. Εάν οι κάτοικοι δεν είναι παρόντες κατά την πρώτη επίσκεψη του απογραφέα, προβλέπεται νέα επίσκεψη κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης. Τα πρώτα στοιχεία της απογραφής θα παρουσιαστούν τον Ιούνιο του 2011, ενώ τα αναλυτικά σε διάστημα ενάμιση έτους.

  • Στοιχεία από τον Pathfinder News

Το Μνηµόνιο ήρθε για να µείνει

Τελευταίο αντίο στο Θανάση Βέγγο μ' ένα στιγμιότυπο από “Το βλέμμα του Οδυσσέα”.

Χαµηλότεροι µισθοί, χαµηλότερες συντάξεις, υψηλότερη ανεργία, βαθιά ύφεση και βαρύτερη φορολογία είναι ο συνοπτικός µαύρος απολογισµός ενός χρόνου Μνηµονίου.

Θα µπορούσε να ήταν χειρότερα.

Θα µπορούσε να µην υπήρχε Μνηµόνιο, να µην υπήρχε διεθνής βοήθεια και διεθνής έλεγχος και να κήρυσσε το Δηµόσιο στάση πληρωµών, περιλαµβανοµένων των µισθών και των συντάξεων.

Θα µπορούσε να ήταν καικαλύτερα. Θα µπορούσαν να είχαν πετύχει οι στόχοι του Μνηµονίου στο 100% και να βλέπαµε ήδη ξεκάθαρα φως στην άκρη του τούνελ: δηλαδή µια ελπίδα ανάκαµψης προς το τέλος του χρόνου και επιστροφής στις αγορές στις αρχές του επόµενου.

Αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασµός.

Προέβλεπε µεν ότι θα περνούσαµε µια φάση «αποπληθωρισµού»,δηλαδή µείωσης µισθών αλλά και τιµών, δεχότανµια βραχυπρόθεσµη προοπτική ύφεσης και αύξησης της ανεργίας, αλλά τοποθετούσε τη χώρα από το 2012 ξανά σε σταθερά ανοδική τροχιά.

Εναν χρόνο µετά την υιοθέτηση του Μνηµονίου, η προοπτική αυτή δείχνει αµφίβολη –αν και ο κ.Γιώργος Παπακωνσταντίνουεπιµένει.

Κι αυτό γιατί: Οι στόχοι του Μνηµονίου δεν επετεύχθησαν στο σύνολό τους. Το έλλειµµα έπεσε, αλλά τελικά – για διάφορους λόγους – όχι τόσο χαµηλά όσο είχε σχεδιαστεί. Οι διαρθρωτικές αλλαγές ξεκίνησαν, αλλά προχωρούν πολύ αργάκαι µε πολλές αντιδράσεις. Κιαυτά ενώ ηχώρα χρειαζόταν µικρές επαναστάσεις σε κάθε τοµέα.
*Οι αγορές δεν πείστηκαν τελικά ότι η χώρα θα µπορέσεινα εξυπηρετήσει µόνη της τα δάνειά της, είτε γιατί διαπιστώνουν ότι ηύφεση είναι βαθιά και η εφαρµογή του Μνηµονίου δενείναι εφικτήείτε γιατί έχουν παιχθεί µεγάλα στοιχήµατα στην προοπτική τής χρεοκοπίας της είτε – τέλος – γιατί δεν εµπιστεύονται την Ευρώπη.
Ετσι, έναν χρόνοµετά το Μνηµόνιο η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναδιάρθρωση ως προοπτική σωτηρίας ή καταστροφής.

Στην πραγµατικότητα, ακόµη κι αν η αναδιάρθρωση γίνει οργανωµένα, όπως συζητείται (αν και τίποτα δεν µπορεί να εγγυηθεί την «τάξη» σε µια τέτοια απόφαση), η χώρα δεν θα µπορέσει να δει ξανά άσπρη µέρα αν δεν συνεχίσει να εφαρµόζει το Μνηµόνιο, αυτό ή κάποιο άλλο παρόµοιο. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το Μνηµόνιο δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνταγή εξόδου από την κρίση που επέλεξε η ίδια η κυβέρνηση µαζί µε την τρόικα, θέτοντας δύο βασικούς στόχους: τη δηµοσιονοµική εξυγίανση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Αν δεν πετύχει αυτούς τους δύο στόχους, η Ελλάδα θα είναι καταδικασµένη να ζει σε µεγάλη φτώχεια και άρα δεν έχει την πολυτέλεια ούτε καν να συζητά µέτρα κοινωνικής πολιτικής.

Ενα νέο Μνηµόνιο εποµένως, θα συνοδεύει την όποια αναδιάρθρωση προκειµένου οι πιστωτές µας – δηλαδή η τρόικα που θα αυξήσει το µερίδιό της στο δηµόσιο χρέος µας – να εξασφαλίσουν ότι η χώρα θα ορθοποδήσει και οι ίδιοιθα πάρουν τα χρήµατά τους πίσω, έστω και µε καθυστέρηση.

Με άλλα λόγια,το Μνηµόνιο δεν ήταν ένας εφιάλτης που θα περάσει όπου να ‘ναι, αλλά ο οδηγός της οικονοµικής πολιτικής µας για πολλά χρόνια ακόµη.

  • Από ΤΑ ΝΕΑ
  • Τελικά φαίνεται ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα. Δείτε ΕΔΩ ένα άρθρο του Πιτσιρίκου και ένα βίντεο του Λάκη Λαζόπουλου...

Δυο τόσο διαφορετικοί κόσμοι...

 

 

Παρακολουθούσα το πρωί στα περίπτερα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι δεν υπήρχε εφημερίδα, ακόμα και οι αθλητικές, που να μην είχε “χτύπημα” στο πρωτοσέλιδό της το θάνατο του Θανάση Βέγγου. Δείχνει, αν μη τι άλλο, την ευρεία αποδοχή του κόσμου μέσα από τις ταινίες και το γέλιο που σκόρπισε.

Ίχνη φωτός στις σκοτεινές μέρες που βιώνουμε σαν λαός. Να είναι μια αντίδραση απέναντι στην εθνική κατάθλιψη; Ότι κι αν ήταν πάντως το σημειώνω γιατί τέτοια γεγονότα δεν θα τα ξαναζήσουμε εύκολα.

Κι είναι σπουδαίο, ο θάνατος ενός καλλιτέχνη που έζησε σεμνά και με χαμηλούς τόνους, χωρίς να προκαλεί με τη συμπεριφορά του και τον εν γένει βίο του, να ενώνει έτσι τον κόσμο.

Τι κι αν δεν ήταν πρωτότυποι στους τίτλους, ήταν σίγουρα ανθρώπινοι...

Κι όλα αυτά την ώρα που προκαλούν οι τέως βουλευτές μας, οι οποίοι χωρίς να βλέπουν τι ζει ο λαός με τα νομοθετήματα τους, κρίνουν ότι είναι καλός ο καιρός να διεκδικήσουν αναδρομικά.

Δείτε και το πρώτο θέμα του ΕΘΝΟΥΣ. Ε, δε ζητούν και πολλά... Μόλις 250.000 ευρώ. Η προσφυγή έχει γίνει στο Ελεγκτικό Συνέδριο μετά το “δεδικασμένο” των δικαστών.

Να, κάτι τέτοια βλέπει ο κόσμος και απογοητεύεται ακόμα περισσότερο. Σε τι να ελπίσει και από πού να πιαστεί; Όλα είναι διαβρωμένα. Κι αυτοί που εξελέγησαν για να εκπροσωπούν, υποτίθεται, το λαό, κοιτάζουν μόνο τον εαυτό τους...

Ο άνθρωπος, πάνω απ' όλα...

Ο Κώστας Σκηνιώτης είναι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Τον γνωρίζω πολλά χρόνια, από τότε που είχαν την ΚΑΜΠΥΛΗ, το τυπογραφείο που “στήνεται” η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ στην Αριστείδου.

Ο Κώστας διευθύνει ακόμα και σήμερα την επιχείρηση, γράφει βιβλία, ποιήματα, είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κι ας μην έχει πια την όρασή του. Έχει όμως το σεβασμό όλων μας. Και τον έχει κατακτήσει με το σπαθί του.

Δείτε ένα εκπληκτικό κείμενο που γράφτηκε “για τη Λίτσα”, όπως λέει. Το πήρα στο e-mail μου, μου άρεσε πολύ για την ευαισθησία του και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

Γνωριστήκαμε όταν ακόμα ήμασταν νέοι, ίσως καλύτερα όταν ακόμα ήμασταν πιο νέοι. Βρέθηκα ομιλητής στο Μεσολόγγι σε μια κοινωνική εκδήλωση στη πλατεία της πόλης, η οποία είχε οργανωθεί από φοιτητές του ΤΕΙ Μεσολογγίου. Ήμουν περίπου 25 και τα παιδιά τότε (βλέπεις σε αυτές τις ηλικίες οι διαφορές έχουν άλλο νόημα) ήταν 18 έως 20 χρονών. Μια παρέα από προσωπικότητες γεμάτες φλόγα, αισιοδοξία και οράματα για το μέλλον. Ανάμεσά τους και η Λίτσα Σωτηροπούλου, καθώς και ο Δημήτρης Κατσορίδας. Δυο παιδιά που αργότερα ένωσαν τις ζωές τους, δημιούργησαν μια πραγματική εστία αγάπης και έκαναν μαζί δυο θαυμάσια παιδιά.

Η Λίτσα και ο Δημήτρης, αν θέλετε ο Δημήτρης και η Λίτσα σε όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα πορεύτηκαν με γνώμονα τις αρχές και τις αξίες που πίστευαν τότε. Πολλά άλλαξαν, πολλοί από μας άλλαξαν, όμως τα δυο αυτά υπέροχα παιδιά κράτησαν ψηλά τις αρχές και τη στάση ζωής τους.

Την Τρίτη 26 Απριλίου 2011 αποχαιρετήσαμε τη Λίτσα. Έδωσε μια μεγάλη, συγκλονιστική, αξιοπρεπή και άνιση μάχη. Πιστεύω ότι ήξερε εξ’ αρχής ότι η μάχη είναι άνιση. Όμως πορεύτηκε με βάση την αξία ότι καμία μάχη δεν χάνεται πριν δοθεί. Και την έδωσε μέχρι το τέλος, αγόγγυστα με ηρεμία και με δύναμη.

Είχε κοντά της άξιους συμπαραστάτες την οικογένειά της, την ευρύτερη οικογένεια του Δημήτρη και τη δική της, και τους πολλούς, αληθινούς και πολύτιμους φίλους.

Είχε άγρυπνο σωματοφύλακα τον Δημήτρη μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Σε τέτοιες στιγμές οι λέξεις μικραίνουν πολύ, δεν αντέχουν για να χωρέσουν το πραγματικό περιεχόμενο που έχει η σκέψη, μοιάζουν με στάλες βροχής που πέφτουν όπως το δάκρυ από τα μάτια. Σε αυτή τη διαδρομή της πτώσης τα νοήματα είναι πλήρη, αλλά ταυτόχρονα φθάνοντας στο χώμα και τη γη μοιάζουν να είναι ζωογόνο είδος που θα καρπίσει τους σπόρους που άνθρωποι σαν τη Λίτσα έσπειραν.

Η Λίτσα έφυγε το Μεγάλο Σάββατο κατά τη θρησκεία. Είναι οι στιγμές που θέλεις πολύ να ήσουν και να είσαι βαθιά θρησκευόμενος για να πιστεύεις και να πιστέψεις ότι υπάρχει συνέχεια. Μα και εάν δεν είσαι, είναι βέβαιο ότι υπάρχει συνέχεια στη μνήμη και στη σκέψη που κρατάει πάντα μέσα της τέτοιους ανθρώπους, τέτοια κορίτσια, τέτοια παιδιά.

Είναι άδικο αυτό το προσπέρασμα ζωής για ανθρώπους τόσο νέους. Είναι άδικο όπως αυτό που συνέβη στη μόλις 32 ετών μητέρα που άφησε την τελευταία της πνοή σε ένα νοσοκομείο της Κοζάνης γιατί η εφημερία δεν ήταν πλήρης από γιατρούς. Γέννησε το τρίτο παιδάκι της και έφυγε, γιατί η εφημερία δεν ήταν πλήρης για να λειτουργήσει σωστά η Εντατική. Είναι άδικο σαν τη ναυτική φωτοβολίδα που έσκασε μπροστά στο πρόσωπο ενός εφτάχρονου μικρού παιδιού, και το έστειλε στην Εντατική ενός νοσοκομείου να παλεύει για να κρατηθεί στη ζωή. Είναι άδικο όπως τόσα άδικα συμβαίνουν σε αυτή τη ζωή. Αφήνοντας πίσω τη Λίτσα στο τελευταίο προσωπικό της καταφύγιο, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τη συντροφέψουμε και να τη συντροφεύουμε από δω και πέρα με τις σκέψεις αγάπης που της αξίζουν.

Κρατάμε το νήμα που μας ενώνει με τον Δημήτρη τα παιδιά της και την οικογένειά της, και είμαι βέβαιος ότι αυτό το νήμα θα συνεχίσει να μας κρατάει κοντά, να μας δυναμώνει σε δύσκολες στιγμές, να μας συντροφεύει σε χαρές, να γίνεται σκαλοπάτι για να περνάμε τη σκληρή καθημερινότητα.

Στο αγαπημένο μας κορίτσι, στην καλή μας φίλη, στην αγωνίστρια για κοινωνικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στο χώρο δουλειάς της και παντού Λίτσα Κατσορίδα - Σωτηροπούλου δίνουμε την αγάπη μας.

Κώστας Σκηνιώτης

ACT 4PEOPLE

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA