Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ανοιχτό στις βροχές το πατρικό μου

Το εργαστήρι του Μανόλη Αγγελή με το... αγγελικό πρόσωπο στο Αρκαλοχώρι, κλειστό πια... Τον πέταξαν έξω, αφού είχε να πληρώσει πολλά ενοίκια. Ούτε τα πράγματα του δεν πάει να πάρει να αδειάσει το μαγαζί για να το εκμεταλλευθεί ο ιδιοκτήτης του. Κάτω η κάρτα του επαγγελματία της πλάκας που μου έδωσε με τη γνωριμία μας. Τίποτα απ' όσα γράφει δεν ισχύει. Ούτε τα τηλέφωνα... Και είναι μόλις περσινή...

Μ' αυτό το βροχερό καιρό, μου έρχεται αυθόρμητα στο νου το πατρικό μου που από υπαιτιότητα ενός «ψεύτη» επαγγελματία αλουμινά, του Μανόλη Αγγελή, παραμένει ανοιχτό χωρίς κουφώματα.

Η κοροϊδία του το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν απίστευτη. Ο άνθρωπος είναι άρρωστος, δε χωρεί αμφιβολία. Εισέπραξε τα χρήματα και... εξαφανίστηκε.

Το καλοκαίρι βέβαια ακολούθησε άλλη τακτική. Όταν έμαθε ότι τον έψαξα, κάνοντας τον... ντετέκτιβ στα 52 μου, εμφανίστηκε στο σπίτι της αδερφής μου Στασούλας διαβεβαιώνοντάς με, παρουσία δύο ανθρώπων, ότι θα έφευγα, τελειώνοντας την άδεια μου στις 20/7 με τα κλειδιά στο χέρι... Έγραψα τότε σ' αυτό το Site ένα σημείωμα (δες ΕΔΩ) και για να τον προστατέψω δεν έβαλα το όνομά του. Κακώς. Ο άνθρωπος δεν έχει το Θεό του...

Σκαρφίζονταν φανταστικές ιστορίες με δήθεν δουλειές σε περίοδο ύφεσης για την οικοδομή, ψέματα και ξανά ψέματα για να περάσει ο καιρός. Μια μέρα μάλιστα που έλειπα στο Ηράκλειο τα... έφερε στο Θραψανό να το δω. Και το κακό είναι ότι άνθρωποι που εκτιμώ για την ειλικρίνεια και την αλήθεια τους μου είπαν ότι τα... είδαν. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου να μπουν.

Οκτώβρης πια, τρεις μήνες μετά και ο απατεώνας ξανα-άλλαξε το κινητό του τηλέφωνο. Μαγαζί δεν έχει, αφού δεν έχει πληρώσει μήνες τα ενοίκια, ούτε τίποτα. Μια οικογένεια τετραμελή, ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για να του κάνω μήνυση και να τον κλείσω φυλακή, όπως θα του άξιζε. Τα κουφώματα μέχρι αυτή την ώρα ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΝ. Κι έρχεται χειμώνας... Ο δεύτερος που θα είναι ανοιχτό το σπίτι...

Αρκετά το άφησα το πράγμα έχοντας Ιώβεια υπομονή. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να προχωρήσω και να βρω έναν αληθινό επαγγελματία αλουμινά που θα φτιάξει τα κουφώματα και θα το κλείσω το σπίτι προστατεύοντας το από τις βροχές. Ναι, αυτό θα κάνω σύντομα...

Το κείμενο αυτό γράφεται απλά για να προστατευτούν άλλα υποψήφια θύματα απ' αυτόν τον απατεώνα... Ανθρώπους χρειαζόμαστε, αληθινούς, με λόγο και τιμή. Που δεν θα χρειάζεται να είσαι από πάνω τους για να δουλέψουν, αλλά θα σέβονται το όνομά τους και την τέχνη τους.

Ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία η εμπλοκή μου με την ανακαίνιση του πατρικού μου σπιτιού. Αν μη τι άλλο μέτρησα το μπόι και την αντρειά μερικών ανθρώπων... Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα...


Μια από τις αποδείξεις πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας που εισέπραξε ο Αγγελής. Ακολούθησαν άλλες δύο. Παραλήπτης σε όλες η σύζυγός του. Έπρεπε να με παραξενέψει από την πρώτη στιγμή το γεγονός ότι δεν ήταν ο ίδιος... Αλλά τον εμπιστεύτηκα, αφού μου τον πρότεινε ο μάστορας που έφτιαξε το σπίτι.

Πρώτη επέτειος: Ένα χρόνο παντρεμένοι...


Σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο, παντρεύτηκαν η Ειρήνη με τον Χριστόφορο. Θυμάμαι είχα πάρει δεκαπέντε μέρες άδεια από την εφημερίδα για να βοηθήσω, όσο μπορούσα, τα παιδιά. Εδώ ένα τρυφερό στιγμιότυπο του ζευγαριού...


Στην εκκλησία η φωτογραφία παρμένη με το κινητό μου, όχι και τόσο καλής ποιότητας, την ώρα που τους πετούν ρίζι οι συγγενείς και οι φίλοι καλεσμένοι. Ήταν όμορφη και μοναδική αυτή η στιγμή... Εδώ φαίνεται η κουμπάρα που τους στεφάνωσε...


Η Ειρήνη με την οικογένεια της. Κι ο παππούς της μαζί, ευτύχησε να τη δει νύφη. Τέτοιες όμορφες ώρες αξίζει να τις θυμάσαι... Εδώ αμέσως μετά το στρώσιμο του κρεβατιού στο σπίτι των παιδιών...


Ο Χριστόφορος με την οικογένεια του σε μια αναμνηστική φωτογραφία. Την ίδια ημέρα, στο ίδιο σημείο της κρεβατοκάμαρας με τον ίδιο φωτογράφο...

Με τους κουμπάρους τους. Όχι εκείνους που τους πάντρεψαν, αλλά αυτούς που θα πάντρευαν εκείνοι, λίγο μετά το δικό τους γάμο... 'Αλλη μια αναμνηστική φωτογραφία. Και στη «χρυσή» επέτειο παιδιά! Με το μωράκι που περιμένουμε...

Μούσκεμα έγινα στην πρώτη βροχή

Μια ομπρέλα τη χρειαζόσουνα σήμερα στην Αθήνα, Το ωραίο είναι που, όπως άκουσα στο ραδιόφωνο, αλλού χιόνισε κιόλας. Πάλι «μέσα» έπεσε η ΕΜΥ.

Άμα είσαι με μηχανή μέσα στη βροχή δεν έχεις και πολλά περιθώρια να μη γίνεις μούσκεμα. Κάπως έτσι την πάτησα κι εγώ σήμερα το μεσημέρι, την ώρα που πήρα το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Να αφήσω τη μηχανή και να πάρω το αυτοκίνητο για την εφημερίδα.

Δέκα λεπτά είναι η διαδρομή από τη Βερανζέρου ώς την Κλειούς. Αλλά με το σημερινό ασύλληπτο μποτιλιάρισμα λόγω της απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς σε συνάρτηση με τη βροχή τα πράγματα ήταν τραγικά. Έγινα κυριολεκτικά μούσκεμα. Χρειάστηκε να αλλάξω πουκάμισο και μπουφάν για να μπορέσω να συνεχίσω. Αν έμενα έτσι και με το προσάφορμο της καταρροής που ακόμα έχω, μάλλον θα χρειαζόμουν κρεβάτι αύριο. Και δεν είμαστε για τέτοια τώρα...

Χρειάστηκε να πεταχτώ με το αυτοκίνητο μέχρι τα Σεπόλια. Ο Λάμπρος «παγιδεύτηκε» από τη βροχή στο σπίτι της Ειρήνης και του Χριστόφορου που σήμερα κλείνουν ένα χρόνο παντρεμένοι. Έβρεχε και πέρσι τέτοια μέρα την ώρα που την πηγαίναμε νύφη στην εκκλησία.

Στον Κηφισό έχει κίνηση... Συνεχίζει να ψιλοβρέχει. Όχι πως υπάρχει καμιά ανάγκη στο αυτοκίνητο μέσα, αλλά όπως και να το κάνουμε έχει τις καθυστερήσεις του.

Το άφησα έξω από το ΣΕΦ να βρέχεται... Ο καιρός «κρατάει». Σταματάει για λίγο και συνεχίζει. Να φύγει από πάνω του η καλοκαιρινή σκόνη, να καθαρίσει λίγο... Να και τα καλά του...

Ο χειμώνας μας ήρθε. Δεν ξέρω αν «κρατήσει» κι αύριο, αλλά από την Κυριακή το απόγευμα έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Άσε που έχει πέσει αρκετά και η θερμοκρασία... Το παπλωματάκι το χρειάζεσαι...



Σαν σήμερα παντρεύτηκαν η Ειρήνη με τον Χριστόφορο. Ίδια μέρα, βροχερή... Ένα χρόνο γιορτάζουν παντρεμένοι. Μακάρι να μπορούσαν να το γιορτάσουν καλύτερα. Τις ευχές μας για μακροημέρευση...

Η αυτού... μεγαλειώτης, ο Ρήγας

Φωτογραφικό αφιέρωμα στο Ρήγα. Το γάτο που μεγαλώνει μαζί μας στο σπίτι. Κάθε μέρα που περνάει μου φαίνεται κι αλλιώτικος. Πιο γλυκός, πιο παιχνιδιάρης...

Στήνεται μπροστά στο φωτογραφικό φακό, ήρεμος χωρίς να τον ενοχλεί το φλας της μηχανής. Έχει ένα εντελώς δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει τα πράγματα.

Αλλάζει πόζες πάνω στο κρεβάτι που αράξει, βέβαιος ότι κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον όλων μας. Είναι μόλις έξι μηνών και μοιάζει κι όλας με θηριάκι.

Τα πάντα είναι παιχνίδι για τον Ρήγα. Προσέχει να μη βγάζει νύχια την ώρα που “αγκαλιάζει” τα χέρια μας. Εκεί με τα δοντάκια του τα... χαλάει λίγο. Προφανώς δεν ξέρει τι ζημιά μπορούν να κάνουν.

Φυσικά μετά από κάθε παιχνίδι ξαναγυρνά τα μάτια του στο φακό. Ο Λάμπρος δε χορταίνει να τον φωτογραφίζει. Κι αυτός δείχνει να το απολαμβάνει.

Σε όλα τα παιδιά αρέσει το παιχνίδι. Αλλά, νομίζω, στο Ρήγα ένα παραπάνω...

Κάποια στιγμή χαλαρώνει κι αρχίζει να γλύφεται. Α, η καθαριότητα πάνω απ' όλα...

Περίεργες στάσεις... Όταν δεν κοιμάται γίνεται λάστιχο προς κάθε πλευρά που μπορεί να φανταστεί κανείς...

Γέμισαν οι κάδοι της Αθήνας σκουπίδια...

Θλιβερές εικόνες όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου στην Αθήνα. Και ο καιρός το πάει για βροχή. Φανταστείτε μια τέτοια πόλη για να ζεις...

Όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου στην Αθήνα βλέπεις κάδους τίγκα στο σκουπίδι. Είναι κι αυτή η... υπέροχη ευωδία που αναδύουν... Ήταν που ήταν πόλη τέρας η πρωτεύουσα, τώρα το κακό παράγινε...

Και ποιος θα κάνει τώρα λόγο για υγεία; Πού φτάσαμε... Να θεωρούμε σημαντικό που ζούμε και όχι για την όποια ποιότητα της ζωής μας. Αυτό κι αν είναι κατάντια.

Να μην πετάτε λέει τα σκουπίδια σας στους ξεχειλισμένους κάδους... Και πού να πάμε ωρέ παλικάρια; Γι' αυτό δεν πληρώνουμε δημοτικά τέλη; Για να ΄ναι τουλάχιστον καθαρή η πόλη, αλλά πού...

Και οι ειδήσεις από το... μέτωπο των σκουπιδιών δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές:

Κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους μέχρι και τις 19 Οκτωβρίου, ημέρα της 24ωρης απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Χθες Σάββατο 8 και σήμερα Κυριακή 9 Οκτωβρίου, οι εργαζόμενοι στους δήμους απέχουν από κάθε υπερωριακή εργασία.

Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, με τη συνέχιση της αποχής για τρίτο Σαββατοκύριακο εκφράζουν: "την αντίδραση τους στα δυσβάσταχτα μέτρα της κυβέρνησης και ειδικότερα των περικοπών που προωθούνται στην εργασία κατά τις Κυριακές και τις επίσημες αργίες."

Μέχρι τις 11 Οκτωβρίου οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ. θα συνεχίσουν τις καταλήψεις δημοτικών κτιρίων, των γκαράζ και των Χ.Υ.Τ.Α. της χώρας, αφού την ίδια ημερομηνία, έχει αποφασιστεί στάση εργασίας σε όλους τους ΟΤΑ, από τις 11.30 το πρωί μέχρι το τέλος του ωραρίου, συγκέντρωση στα γραφεία της Ομοσπονδίας, στις 12.00 το μεσημέρι και από εκεί πορεία διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εσωτερικών και τη Βουλή.

  • ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΠΡΕΖΑ TV

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις... Έτσι, για να αλλάξουμε λίγο διάθεση...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA