Στους δρόμους μιας πόλης «πνιγμένης» στο πράσινο… Έτσι είναι το Βανκούβερ…
Κάθισα στη θέση του συνοδηγού και «περπατήσαμε» αρκετά χιλιόμετρα στην πόλη του Βανκούβερ… Κοντά στη συνοικία που μένουμε… Όπου το πράσινο περισσεύει και όπου η αγάπη για το περιβάλλον, είναι εμφανής… Οι άνθρωποι το σέβονται κι αυτό φαίνεται παντού…
Η οδηγία είναι απλή και σαφής: Για κάθε δέντρο που κόβεται, ένα άλλο πρέπει να μπαίνει στη θέση του… Έτσι η ομορφιά διατηρείται παρά την ανάπτυξη και ο καθένας ξέρει το ρόλο του και τα όρια του που αντιμετωπίζει με σεβασμό…
Το αυτοκίνητο μας κινείται για τον προορισμό που έχουμε σχεδιάσει. Η παρέα είναι πολύ ευχάριστη… Έχω οδηγό τον φίλο μου Γιάννη με καταγωγή από την Ελλάδα. Έχει περισσότερο από μισό αιώνα εδώ, στο Βανκούβερ και ξέρει καλά τα πράγματα… Όταν έφυγε, δεν ήξερε αν μπορούσε να ξαναγυρίσει ποτέ πίσω…
Δύσκολες εποχές τότε… Για την Ελλάδα, όχι για τον Καναδά… Το κυνήγι για τα πιστεύω από φανατισμένους στο απέναντι στρατόπεδο κι ένα κράτος ανήμπορο να αρθρώσει υπεύθυνη πολιτική ήταν απίστευτο… Αναγκαία η φυγή, αν ήθελες να διακρατήσεις την ακεραιότητα σου… Κι εδώ, στον Καναδά βρήκε μια ζεστή αγκαλιά… Ακόμα και τώρα οι άνθρωποι είναι έτσι ζεστοί, χαμογελαστοί…
Το διαπίστωσα στο Cafe που καθίσαμε μετά το έργο… Ο espresso είναι το ίδιο πικρός, όπως και στην Ελλάδα, χωρίς ζάχαρη… Έτσι απάντησα όταν με ρώτησαν οι φίλοι μου από την παρέα. Και γέλασαν… Πώς να αλλάξει η χώρα, τη γεύση ενός καφέ; Γίνεται; Προφανώς όχι, δε γίνεται… Κι εδώ οι άνθρωποι περνούν το χρόνο τους συζητώντας και πίνοντας τον καφέ τους…
Η κουβέντα συνεχίζεται όμορφη και στο αυτοκίνητο καθώς παίρνουμε το δρόμο για τον προορισμό μας… Κι εγώ τους ακούω. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι λένε, δεν είμαι καλά εξοικειωμένος με τα αγγλικά τη γλώσσα του Καναδά σ’ αυτή την περιοχή, αλλά νιώθω ότι λένε αστεία και ανέκδοτα και γελάνε. Κι εγώ, κάθε τόσο φωτογραφίζω τους δρόμους από τους οποίου περνάμε…
Μέσα στο δρόμο διακρίνω μια συμπεριφορά πολύ σωστή από τους οδηγούς. Παίρνουν μια λωρίδα και κινούνται σ’ αυτήν με σταθερότητα. Δεν οδηγούν νευρικά, βιαστικά. Δίνουν την εντύπωση ότι είναι πολύ ψύχραιμοι και υπεύθυνοι οδηγοί. Υποδειγματικοί στις κινήσεις τους. Κι αυτό είναι ωραίο. Αισθάνεσαι, μια κάποια ασφάλεια…
Μια τελευταία ματιά στους δρόμους μιας πόλης που, όπως είπα, έχει πολύ πράσινο… Δεν χορταίνει το μάτι σου να το βλέπει ένα γύρω… Απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Η καλή παρέα βοηθάει πολύ στο να περνάει ευχάριστα η ώρα… Το ίδιο και ο σκοπός για τον οποίο πηγαίνουμε. Κι αυτό με κάνει να απολαμβάνω ακόμα περισσότερο τα ταξίδι μου, στα όρια της πόλης…
