Δεν μας έφτανε η αθηναϊκή ρύπανση, έχουμε (και θα έχουμε...) και την αφρικανική σκόνη, που σαν κύματα «εισβάλλει» όλο και πιο συχνά στον ουρανό και τη ζωή μας, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο μείγμα «μαζί» με τους δικούς μας ρύπους. Η τελευταία επέλαση της σκόνης από τις ερήμους της Αφρικής έγινε στη Ρόδο, από όπου και οι φωτογραφίες.


Ο ουρανός σκοτείνιασε, η ορατότητα μειώθηκε, ενώ τα αιωρούμενα μικροσωματίδια πολλαπλασιάστηκαν φτάνοντας σε πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις, μία αίσθηση δυσφορίας εξαπλώθηκε σε όλη την πόλη, πλήττοντας ιδιαίτερα τους πιο ηλικιωμένους και όσους αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα. Μόνο τα συναρμόδια υπουργεία δεν αντιλήφθηκαν τίποτα...


«Η μεταφορά σκόνης της ερήμου προς τη Μεσόγειο είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και οφείλεται σε συγκεκριμένες μετεωρολογικές συνθήκες», λέει ο δρ Χάρης Δ. Καμπεζίδης, διευθυντής Ερευνών, του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος & Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και επικεφαλής της Ομάδας Ατμοσφαιρικής Έρευνας. Είναι πάντως εντυπωσιακό να το ζεις αυτό…


«Τα σωματίδια της αφρικανικής σκόνης, που φθάνουν στην Ελλάδα, είναι τα μικρότερα και ελαφρύτερα, διότι τα μεγαλύτερα, ως βαρύτερα, καθιζάνουν καθ' οδόν. Το μέγεθος των μικρότερων σωματιδίων είναι της τάξης του ενός μικρόμετρου ή λιγότερο. Αυτό τα καθιστά απόλυτα εισπνεύσιμα και, ως εκ τούτου, «επικίνδυνα» για τα άτομα με αναπνευστικά κυρίως προβλήματα, τα οποία πρέπει να αποφεύγουν την παραμονή τους στην ύπαιθρο ειδικά στις περιπτώσεις έντονων επεισοδίων».


Όπως εξηγεί ο κ. Καμπεζίδης, τα σωματίδια της αφρικανικής σκόνης «εμπλουτίζονται» από χημικές ρυπαντικές ενώσεις, όπως διάφορα οξείδια, με αποτέλεσμα όταν φτάνουν στον οργανισμό μας να μην είναι καθόλου αθώα... «Αλλά και τα «καθαρά» φυσικά σωματίδια της σκόνης δεν είναι αθώα, καθώς εισχωρώντας στον πνεύμονα προκαλούν φλεγμονές. Οι φωτογραφίες είναι από τον τοίχο στο Facebook του φίλου μου Χαράλαμπου Άγριου.


Οπως έδειξε πρόσφατα έρευνα στη Βαρκελώνη, η εισβολή της αφρικανικής σκόνης αυξάνει τις εισαγωγές στα νοσοκομεία, ενώ αυξάνει και τη θνησιμότητα του πληθυσμού. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι ηλικιωμένοι και όσοι αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα και άσθμα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο». Πλην των αναπνευστικών προβλημάτων, τα μικροσωματίδια μπορεί να προκαλέσουν και καρδιακά προβλήματα, διότι εισερχόμενα βαθιά στους πνεύμονες μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος και, ανάλογα με τη χημική τους σύσταση, προσβάλλουν την καρδιά.


Δυστυχώς, η άμμος στη Σαχάρα δεν φαίνεται να... τελειώνει και άρα οι επισκέψεις της αφρικανικής σκόνης θα συνεχιστούν και στο μέλλον, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομάδας Ατμοσφαιρικής Ερευνας του Αστεροσκοπείου, η οποία ασχολείται την τελευταία δεκαπενταετία με τα ατμοσφαιρικά αερολύματα, από τις 79 ημέρες εισβολής αφρικανικής σκόνης μεταξύ 2000 - 2006, άνοιξη συνέβησαν οι 27, καλοκαίρι οι 30, φθινόπωρο οι 15 και χειμώνα οι 7. Τα στοιχεία γι’ αυτό το ρεπορτάζ είναι παρμένα από πρόσφατο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Χθες Κυριακή 20 Μαρτίου 2016, ήταν η πρώτη μέρα της άνοιξης, μιας και η εαρινή ισημερία πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα της ίδιας μέρας θα σήμαινεκαι επίσημα τον ερχομό της Άνοιξης! Φέτος η εαρινή ισημερία πραγματοποιήθηκε στις 6:30 τα ξημερώματα της Κυριακής και έτσι άρχισε και επίσημα η Άνοιξη στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας.


Η ισημερία, όπως είναι γνωστό, συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου με αποτέλεσμα η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι ίση σε οποιοδήποτε σημείο της Γης. Κι εμείς την απολαύσαμε χθες στη βόλτα μας. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες κάπου ανάμεσα στον Διόνυσο.


Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 20 Μαρτίου και 22 Σεπτεμβρίου. Σε αυτό το σημείο η παρέκκλιση του άξονα της γης είναι μηδενική προς τον ήλιο. Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα), καθώς κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.


Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν στην εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου, καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν εποχές είναι αντίθετες, ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών. Αυτά για τη γνώση περί εποχών και τόπων, για να ξέρουμε…


Η άνοιξη μικραίνει, το καλοκαίρι μεγαλώνει! Εδώ και χιλιάδες χρόνια η Άνοιξη μικραίνει στο βόρειο ημισφαίριο και ότι αυτή «χάνει» το κερδίζει σε διάρκεια το καλοκαίρι! Σήμερα, ο χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο διαρκεί περίπου 89 ημέρες, η άνοιξη 93, το καλοκαίρι 94 και το φθινόπωρο σχεδόν 90 μέρες. Στο σύνολό τους, η θερμότερη περίοδος του έτους είναι περίπου μία εβδομάδα μεγαλύτερη σε διάρκεια από την ψυχρότερη.


Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται περίπου ένα λεπτό της ώρας κάθε χρόνο, ενώ ο χειμώνας μειώνεται σχεδόν κατά μισό λεπτό ετησίως. Αντίστροφα, η διάρκεια του καλοκαιριού μεγαλώνει με ετήσιο ρυθμό ενός λεπτού (που χάνει η άνοιξη), ενώ του φθινοπώρου αυξάνει κατά μισό λεπτό (που χάνει ο χειμώνας). Έτσι, όσο περνάνε τα χρόνια, το καλοκαίρι μεγαλώνει σε βάρος της άνοιξης και το φθινόπωρο σε βάρος του χειμώνα.


Υπολογίζεται ότι το έτος 3000 το καλοκαίρι θα διαρκεί 93,92 μέρες στο βόρειο ημισφαίριο, η άνοιξη 91,97 μέρες, το φθινόπωρο 90,61 μέρες και ο χειμώνας 88,74. Οι εποχές του έτους οφείλονται στην κλίση του άξονα περιστροφής της Γης κατά περίπου 23,5 μοίρες, με συνέπεια κάθε ημισφαίριο επί έξι μήνες να κλίνει περισσότερο προς τον Ήλιο ή αντίστροφα να απομακρύνεται από αυτόν.


Ο βασικός λόγος που η άνοιξη γίνεται μικρότερη διαχρονικά, είναι ότι ο ίδιος ο άξονας περιστροφής της Γης μετακινείται (το φαινόμενο της «μετάπτωσης» στην αστρονομία). Η άνοιξη ολοκληρώνεται με το θερινό ηλιοστάσιο, αλλά λόγω της μετάπτωσης το σημείο στην τροχιά της Γης όπου ο πλανήτης μας φθάνει σε αυτό το ηλιοστάσιο, μετακινείται οριακά κάθε χρονιά. Έτσι, κάθε φορά η άνοιξη τελειώνει (και το καλοκαίρι αρχίζει) λίγο νωρίτερα.


Σε βάθος χρόνου, η διαφορά θα είναι αισθητή. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, κατά το έτος 8680 η άνοιξη θα διαρκέσει μόνο 88,5 ημέρες ή περίπου τέσσερις ημέρες λιγότερες σε σχέση με το 2015. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι αλλαγές στη διάρκεια των εποχών είναι κάθε χρόνο τόσο μικρές, που ένας άνθρωπος δεν τις προσέχει. Υπερβολές!

Αυτό συνέβη ξαφνικά χθες κατά τις 11 και κάτι το βράδυ στον τοίχο μου στο Facebookκαι μέχρι να τιθασεύσω τον ιό, με τη βοήθεια φίλου μου, πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη…


Στεναχωριόμουν καθώς έβλεπα να εξαπλώνονταν το πρόβλημα χωρίς να είμαι σε θέση να κάνω κάτι για να το σταματήσω… Το χειρότερο ήταν ο φόβος μου μην κολλήσω ιό στον κομπιούτερ…

Πόσες φορές άραγε δεν έχουμε πει πως όταν είμαστε στο διαδίκτυο χρειάζεται πολύ προσοχή; Ιδιαίτερα στο Facebook τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Γι’ αυτό παρακαλώ εντείνετε την προσοχή σας.

Την έπαθα κι εγώ, που μέχρι χθες το άκουγα για τους άλλους και νόμιζα πως δεν θα με ακουμπήσει. Αλλά γίνεται απλά και ανεπαίσθητα. Φτάνει ως μήνυμα από κάποιον φίλο σου. Είναι, όπως βλέπεται και στην πρώτη φωτογραφία που δημοσιεύω, πριν λάβω μέτρα για να μην ξανασυμβεί ένα παράξενο αρχείο βίντεο…

Το γεγονός ότι έχει σταλεί από φίλο σου σε κάνει, ιδιαίτερα άμα είσαι κουρασμένος, να μην υποψιαστείς την παγίδα. Και σπεύδεις να το ανοίξεις. Αυτόματα ενεργοποιείται ο ιός και αρχίζει από μόνος του να διασπείρει σε όλους τους φίλους σου το ίδιο μήνυμα, το λιγκ του βίντεο του οποίου μπορεί να είναι και άσεμνο.

Λειτουργώντας έτσι, με τον ίδιο τρόπο οι φίλοι που θα το πάρουν γίνονται και οι ίδιοι φορείς του ιού… Δεν υπάρχει χειρότερη εμπειρία από το να βλέπεις τον τοίχο σου να γεμίζει με το ίδιο άθλιο μήνυμα και οι φίλοι σου να ρωτούν απεγνωσμένα, τι είναι αυτό που τους έστειλες και μάλιστα τόσες φορές…

Σε πιάνει απόγνωση… Κι ευτυχώς κάτι τέτοιες ώρες έρχεται σαν από μηχανής Θεός, ένας καλό φίλος, ψύχραιμος που σου λέει τι να κάνεις για να αντιμετωπίσεις το κακό που εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα… Και ενώ οι φίλοι συνεχίζουν να αναρωτιούνται περί τίνος πρόκειται και να προσπαθούν να με προστατεύσουν, στην περίπτωση που ακόμα δεν το είχα πάρει είδηση ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΟΡΤΗΣ μου έγραψε:

ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

Πρόκειται για ιό. Οι φίλοι σου δεν έχουν ιδέα ότι έχει προστεθεί και το δικό τους όνομα στις κοινοποιήσεις. Μην τους διαγράψεις. Δεν λύνεται το πρόβλημα. Θα εμφανιστούν άλλοι και έπειτα άλλοι οι οποίοι θα φαίνεται ότι έχουν προστεθεί στο άσεμνο περιεχόμενο, δίχως καν να το γνωρίζουν. Το fb είναι γεμάτο κενά ασφαλείας.

Φυσικά μην πατάτε πάνω στο λινκ που βλέπετε στο μήνυμα που παίρνετε γιατί έτσι πολλαπλασιάζετε το πρόβλημα εξαπλώνοντας κι εσείς με την σειρά σας τον ιο. Απλά διαγράφετε το μήνυμα.

Υπάρχει ρύθμιση για τις ετικέτες ώστε να προστίθενται στο χρονολόγιο μας μόνο κατόπιν της εγκρίσεώς μας μετά από ειδοποίηση που παίρνουμε. Πάμε ρυθμίσεις, λογαριασμοί και επιλέγουμε χρονολόγιο και ετικέτες. Εκεί στην πρώτη ρύθμιση δεν επιτρέπουμε να γράφουν άλλοι στο χρονολόγιο μας και αυτό για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μπορέσει κάποιος κακόβουλος να γράψει μια βρισιά αντί μια ευχή στην γιορτή μας ή να κοινοποιήσει ένα πορνό βίντεο για παράδειγμα. Αποτρέπουμε έτσι και ανάρτηση στο χρονολόγιο κάτι που έχει να κάνει με κάποιον ιό. Και στην δεύτερη ρύθμιση βάζουμε ναι στην αναθεώρηση ετικετών από εμάς και έτσι οι ετικέτες δεν μπαίνουν στο χρονολόγιο αν δεν τις εγκρίνουμε. Είναι πολύ απλό και εύκολο. Βάλτε αυτήν την ρύθμιση και θα είστε ήσυχοι....

ΠΙΟ ΛΗΤΑ ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ  1) Πάμε ρυθμίσεις λογαριασμού 2) Αριστερά στην στήλη πατάμε χρονολόγιο και ετικέτες 3) Στην πρώτη ερώτηση: Ποιοι μπορούν να προσθέσουν περιεχόμενο στο Χρονολόγιό μου; πατάμε επεξεργασία και βάζουμε μόνο εγώ...4) στην τρίτη ερώτηση στην ίδια καρτέλα που ρωτάει: Πώς μπορώ να διαχειριστώ τις ετικέτες που προσθέτουν οι άλλοι και τις προτεινόμενες ετικέτες; στο πρώτο σκέλος πατάμε ναι και στο δεύτερο σκέλος μόνο εγώ...

Κρατείστε αυτό το κείμενο στο αρχείο σας ώστε να το βάλετε κι εσείς ως σχόλιο όταν βρεθεί ξανά μπροστά σας το πρόβλημα του ιού το οποίο έρχεται και ξανάρχεται...

Ακολούθησα τις οδηγίες του και το ίδιο ζήτησα να κάνουν σε όσους επικοινώνησαν μαζί μου, με εσωτερικό μήνυμα όπως η Ρούλα, ο Στέλιος, η Γεωργέτα, η Αρχοντούλα, η Σοφία, η Πόπη, ο Αντώνης, ο Ηλίας, ο Λεωνίδας, ο Άγγελος, η Ελένη, ο Τάκης, ο Βαγγέλης, ο Σταύρος κ.α

Ύστερα ο Στέλιος Χειμωνιάδης ανέβασε στην ομάδα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ένα κείμενο προειδοποίηση – διευκρίνιση που είχα γράψει εγώ αλλά το σύστημα δεν μου επέτρεπε να το ανεβάσω για να μην ανοίξουν ένα τέτοιο αρχείο που ενδεχομένως θα έπαιρναν από εμένα και γίνουν και οι ίδιοι εν αγνοία τους, φορείς…

Το μήνυμα έλεγε περίπου:

Εγώ με το διαδίκτυο δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Ιδιαίτερα το Facebook δεν το έχω και περί πολλού. Είχα ακούσει μάλιστα για τους ιούς. Δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ μέχρι που μου προέκυψε σήμερα. Παρακαλώ πολύ τους φίλους μου που θα γίνουν αποδέκτες του παρακάτω μηνύματος να το διαγράψουν. Χωρίς να το ανοίξουν για να δουν το περιεχόμενο του υποτιθέμενου βίντεο…

Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την εξυπηρέτηση…

Ευτυχώς, γιατί το ίδιο το Fecebook εξέλαβε όλες αυτές τις ενέργειες του ιού ως δική μου ανεξέλεγκτη χρήση και με απέκλεισε προσωρινά, μπλοκάροντας με… Ειλικρινά δεν με νοιάζει και να μην ξεπλοκαριστεί ποτέ, εξάλλου εγώ χρησιμοποιούσα το συγκεκριμένο κοινωνικό μέσο μόνο για επικοινωνία και όχι για διασκέδαση. Με ενδιέφερε μόνο να μην εξαπλωθεί το κακό και σε άλλους ανθρώπους που από άγνοια, όπως εγώ, θα προσπαθούσαν να ανοίξουν αυτό το αρχείο.

Λίγο πιο ήρεμος σήμερα, ζητώ συγνώμη από όσους, χωρίς να το θέλω δημιούργησα πρόβλημα στο Facebook και σας καλώ να παραμείνετε κάτω από αυτό το Site, τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που είναι ιδιαίτερα ασφαλής και δεν έχει κανένα απολύτως κίνδυνο.

Από αυτή την όμορφη γωνιά θα συνεχίσουμε να τα λέμε όμορφα και να μοιραζόμαστε όμορφες εμπειρίες, αλλά και λάθη που δεν πρέπει να επαναλάβουμε στο μέλλον.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον Διονύση που ξενύχτησε χθες μαζί μου, για να λύσουμε το πρόβλημα και τον Μπάμπη για τα ενθαρρυντικά λόγια του: ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ... δεν θα ήσουν στόχος.... γιατί έτσι θέλουν να βρουν τρόπο για άσχημη διαφήμιση... ΣΙΓΟΥΡΑ !!! Θα τα θυμάμαι πάντα τα λόγια σου φίλε και θα προσέχω περισσότερο. Στο υπόσχομαι…

Στον επίσημο ιστότοπο της η Άλκιστις Πρωτοψάλτη περιγράφει κάπως έτσι το βιογραφικό της: Γεννήθηκα στην Αλεξάνδεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο.

Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα... Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.

Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου «μη» μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν... Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την... σκευωρία.

Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.

Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ΄ ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.

Αλλά επειδή είναι μεγάλο, η ίδια το συμπληρώνει συνέχεια, διαβάστε το ΕΔΩ.

Κι εδώ δείτε ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και της αποδίδεται:

«Ναι, θα έφευγα! Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν, τελικά. Μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές και τα πάσης φύσεως λαμόγια.

Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη απειλή. Φοβάμαι την μάζα, που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς —και, βέβαια, δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο —συνήθως αυτός λέγεται κράτος, όταν δεν λέγεται μα……— να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: Από το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ και ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο, γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στο σούπερ μάρκετ, στα τυριά. Και αν του το υπενθυμίσει κάποιος, ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο του βόλτα —αν τον βγάλει— και δεν διανοείται να μαζέψει τα περιττώματά του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του, και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα την σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και τις δύο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριώροφο, και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα —λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει ότι έγινε κάτι καλό, και αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκκο στην φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου αυτόν τον συνάνθρωπο. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος, και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ ή τριάντα οκτώ ετών, θα ήμουν κολλημένη σε έναν υπολογιστή, και θα έψαχνα τα jobopportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα, όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου.

Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου —της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Την χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στον δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω, και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Και ας ήταν γκρίζος ο ουρανός, και ας μην είχε θάλασσα. Το τίμημα που πληρώνουμε για αυτόν τον γαλανό ουρανό, ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

Δυστυχώς, δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριάντα οκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω».