Περάσαμε και τις 25.056 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

25000

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  25.056 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

24006
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει ως ιστορία, σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

23001

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

22000
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

21.000
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 21.000 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ, Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Επικαιρότητα

Ξημερώματα στην Τέμενη Αιγίου. Ανατολή μέσα στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ

temeni1.050316
Ώρα επτά και μισή… Μια νέα μέρα αρχίζει. Ηλιόλουστη, όμορφη. Δεν έχει καμιά σχέση με χθες… Σε πολλά μέρη της διαδρομής από την Αθήνα ως την Τέμενη Αγίου, έβρεχε πολύ δυνατά… Αλλά σήμερα είναι χαρά Θεού…

temeni2.050316
Βέβαια κάνει ψύχρα… Τα χιόνια στα κοντινά βουνά έχουν κατέβει χαμηλά… Φαίνονται από εδώ που είμαστε. Αλλά το πρωϊνό ξύπνημα πάντα μου αρεσε να το απολαμβάνω σε ένα περίπατο στο Παραθεριστικό Κέντρο που ακόμα «κοιμάται».

temeni3.050316
Βρίσκομαι από χθες το απόγευμα στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, όπου από τις 9, όπως λέει το πρόγραμμα, έχουμε την ετήσια Συνέλευση των Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ. Πρόκειται για μια δουλειά σε επαγγελματικά πλαίσια.

temeni4.050316
Έχουμε έρθει με το Ι.Χ. μου μαζί με τους συναδέλφους Δήμο και Γωγώ. Φέραμε μαζί το υλικό που θα μπει στους φακέλους για τους συνέδρους. Τον Απολογισμό, Το Πρόγραμμα Δράσης και τα Οικονομικά. Έτσι γίνεται πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

temeni5.050316
Έχει απόλυτη ησυχία… Οι φιλοξενούμενοι στις εγκαταστάσεις του, κάπου 150, που θα πάρουν μέρος σ’ αυτές τις συνδικαλιστικές διαδικασίες, κοιμούνται ακόμα Μπορεί και να ξενύχτησαν χθες παρέα με ανθρώπους από τις παρατάξεις τους. Εγώ, πάντως δεν άλλαξα τις συνήθειες μου. Στις 11 ήμουν στο κρεβάτι μου.

temeni6.050316
Έτσι τα πρωινό μου ξύπνημα ήταν άνετο και πολύ όμορφο. Από τις λίγες φορές που έχω το πλεονέκτημα να ξυπνώ σχεδόν μέσα στη φύση και να το απολαμβάνω… Τράβηξα και τις πρώτες φωτογραφίες μου για σήμερα. Προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες στη διάρκεια της μέρας.

temeni7.050316
Εδώ θα μείνουμε ως την Κυριακή το βράδυ, οπότε και σχεδιάζουμε την επιστροφή μας στην Αθήνα. Παρ’ ότι αρχές Μαρτίου οι οικίσκοι που μένουμε θερμαίνονται με ειδικά σώματα και είναι πολύ ζεστά και όμορφα, παρά την παγωνιά που υπάρχει γύρω.

temeni9.050316
Αυτό το σπίτι είναι ξενώνας… Ήταν το μοναδικό κτίσμα  μέσα στο κτήμα που αγοράστηκε από τον ΟΤΕ τη δεκαετία του ’80 για να γίνει Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΤΕ. Ένα κέντρο που θα χρησιμοποιούσαν οι υπάλληλοι του γα τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Πραγματικά πολύ καλή επιλογή.

temeni8.050316
Τώρα, επειδή ίσως δεν είστε εξοικειωμένοι με τα συνδικαλιστικά, πρέπει να σας εξηγήσω τι θα κάνουμε εδώ, δυο μέρες… Τεχνικοί του ΟΤΕ, μέλη του Σωματείου της ΠΕΤ ΟΤΕ από όλη την Ελλάδα, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι και ήρθα εδώ για μια συγκεκριμένη δουλειά.

temeni10.050316
Θα ακούσουν του εισηγητές που θα τοποθετηθούν, θα μιλήσουν, θα ψηφίσουν υπέρ ή κατά και στο κλείσιμο των εργασιών θα βγάλουν ένα ψήφισμα, το οποίο κατά κάποιο τρόπο θα αποτελέσει και τον μπούσουλα για τη συνδικαλιστική δράση τους το επόμενο χρονικό διάστημα… Μια κοινωνική δράση που σε καιρούς μνημονίων, κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Η ζωή στην πλ. Βικτωρίας είναι πολύ δύσκολη για κατοίκους, δραματική για πρόσφυγες...

prosfyges-viktoria1
Εικόνες ανθρώπων σε απόγνωση… Ήρθαν στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας την ως πέρασμα για την βόρεια Ευρώπη, μακριά από τις χώρες τους που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση…

prosfyges-viktoria2
Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες στην πλατεία Βικτωρίας. Αλλά εκεί ξέρουν. Αυτό τους έχουν πει όσοι έχουν προηγηθεί σ’ αυτό το ταξίδι της απόγνωσης. Από αυτή την πλατεία ελπίζουν να φτάσουν στον προορισμό τους.

prosfyges-viktoria3
Αυτή η εικόνα είναι ένα καρέ, από τηλεοπτικό ρεπορτάζ στην πλατεία Βικτωρίας. Θα μπορούσατε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ. Το ρεπορτάζ είναι του Μένιου Σακελλαρόπουλου για τη ζωή των μεταναστών όταν πέσουν τα φώτα.

matiaΟι εικόνες που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση είναι πολύ δύσκολες… Έχουν τους λόγους τους τα κανάλια να υπερπροβάλλουν την είδηση με τους πρόσφυγες, δίνοντας ατέλειωτο τηλεοπτικό χρόνο και προσπαθώντας να πείσουν ότι η χώρα είναι στο απόλυτο χάος και βεβαίως την ευθύνη τη ρίχνουν σ’ αυτούς που κυβερνούν την Ελλάδα.

Ωστόσο, εμάς δεν μας ενδιαφέρουν όλα αυτά… Στην προσπάθεια μου να σας δώσω το πραγματικό κλίμα των όσων εξελίσσονται εκεί, έχω ένα καλό κείμενο που δημοσιεύτηκε χθες στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

«Υπάρχουν λιοντάρια στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα υπάρχουν τα πάντα». Δεν μπορώ να θυμηθώ από ποιο θεατρικό του Τσέχοφ ξεπήδησε η φράση που παίζει στο μυαλό μου Τρίτη μεσημέρι, στην πλατεία Βικτωρίας.

Η φράση παίζει και ξαναπαίζει, καθώς όσα βλέπω γύρω μου έρχονται να συναντήσουν τα ρεπορτάζ των ξένων εφημερίδων και των ντόπιων καναλιών.

Από τη μια οι απελπισμένοι κι από την άλλη οι λυσσασμένοι: οι πρόσφυγες που ψάχνουν δρόμο κι οι δημοσιογράφοι που ψάχνουν θέαμα.

«Έρχονται οι που….., οι αδερφ…. και ψωνίζουν μετανάστες για 10 ευρώ, αίσχος!». Ο Έλλην ρεπόρτερ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του.

Το θέμα... ανακάλυψε ο ΟΜΠΖΕΡΒΕΡ κι έτσι κάθε ρεπόρτερ που σέβεται τον εαυτό του τρέχει να το διασταυρώσει.

«Πρέπει να το αναδείξουμε όλοι, συναδέλφισσα» λέει, ενώ πάνω στην πλατεία τηλεοπτικές και φωτογραφικές μηχανές σκουντουφλάνε η μία πάνω στην άλλη ψάχνοντας εναγώνια τη σωστή γωνία απ' όπου θα ζουμάρουν στη φρίκη, θα κάνουν κλικ στην απελπισία.

«Να το διασταυρώσουμε», λέει, «άλλη μια ευκαιρία να τους σταυρώσουμε», σκέφτομαι.

Έξοχο το σετάκι, πακετάρει κάμποσες από τις φοβίες μας μαζεμένες: ομοφοβία και ξενοφοβία σετ.

Λίγο πιο δίπλα, σαν ξεπεσμένοι αγιοβασίληδες εκτός σεζόν, υπάλληλοι γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας μοιράζουν δωρεάν κάρτες sim στους πρόσφυγες και τους πουλάνε μεγαμπάιτ και μονάδες χρόνου για τα κινητά που θα αγοράσουν από το ολοκαίνουργιο μαγαζί που άνοιξε στην πλατεία.

Τα μαγαζιά με τα κινητά εμφανίζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή εδώ - συναγωνίζονται σε ρυθμό ανάπτυξης μόνο τα μπαρμπέρικα και τα μίνι παντοπωλεία.

Είναι σαφές πως διακινείται πολύ χρήμα στην περιοχή: οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων μπορούν να είναι ευχαριστημένοι με το προσφυγικό κύμα, όπως κι άλλοι που ανοίγουν τα σπίτια τους χρεώνοντας κατά το δοκούν ένα μπάνιο και μια τουαλέτα στους πρόσφυγες.

Και γιατί να μην τη χρεώσουν άλλωστε; Αφού, όπως ισχυρίζονται οι κάτοικοι, ο δήμος αρνείται πεισματικά να φέρει χημικές τουαλέτες με το σκεπτικό ότι έτσι θα γίνει μόνιμο σημείο προορισμού των προσφύγων η πλατεία.

Κι έτσι οι πρόσφυγες πρέπει κάτι να χάσουν: μερικά ευρώ ή την αξιοπρέπειά τους, ψάχνοντας μια γωνιά στα γύρω στενά.

Η άλλη τους εναλλακτική είναι να καταφύγουν σ' έναν μικρό χώρο φιλοξενίας δίπλα στην πλατεία, όπου μπορούν να κάνουν μπάνιο κι οι μητέρες να φροντίσουν τα μωρά τους.

Εκεί βρίσκονται Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κι εθελοντές γιατροί - αυτές τις μέρες εδώ δουλεύει μια κινητή μονάδα με οδοντιάτρους.

Σήμερα ο Ερυθρός Σταυρός μοιράζει σάντουιτς και νερά, ενώ το δίκτυο μεταναστριών «Μέλισσα» ετοιμάζει επίσης σνακ.

Στη Φυλής και τα στενοσόκακα επίσης οι δουλειές πάνε καλά: οι άντρες, ντόπιοι και πρόσφυγες, συνυπάρχουν μια χαρά - τουλάχιστον στα μπορντέλα που δέχονται και μετανάστες. Μπαινοβγαίνουν γελώντας, χαζεύουν τα κορίτσια, αγοράζουν τις υπηρεσίες τους.

Επάνω στην πλατεία είναι οι μανάδες με τα παιδιά τους και γύρω γύρω ένας αντρικός κόσμος όπου όλοι ψάχνουν μια ευκαιρία: ντόπιοι και μετανάστες να βγάλουν χρήματα με πιθανούς κι απίθανους τρόπους και πρόσφυγες να φύγουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Κι έτσι ένα εισιτήριο για Ειδομένη μπορεί να φτάσει και τα 150 ευρώ - ανάλογα με το πόσο εξαντλημένος είναι ο πρόσφυγας και πόσο καλός ο παραμυθατζής που θα του το πουλήσει. Άλλο να σου λένε ότι θα σε πάνε στην άλλη άκρη της χώρας σε δέκα ώρες κι άλλο σε δύο.

Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και οι κάτοικοι. Άλλοι φωνάζουν και βρίζουν, άλλοι βάζουν μεγαλύτερο τσουκάλι για να κατεβάσουν ένα πιάτο φαγητό στους πρόσφυγες.

Άλλοι εξοργίζονται κι άλλοι συμπονάνε. Άλλοι (οι ίδιοι πάντα κι ευτυχώς καθόλου αυξανόμενοι) κλείνουν το μάτι στους ναζί κι άλλοι στο πρόσωπο των ξεριζωμένων βλέπουν το δικό τους πρόσωπο.

Κι από δίπλα οι αλληλέγγυοι από άλλες γειτονιές, κάθε πολιτικής απόχρωσης και κάθε εθνικότητας, αλλά μονάχα μιας κοινωνικής τάξης: είναι οι φτωχοί που στέκονται δίπλα στους φτωχούς, είναι οι τσακισμένοι που στηρίζουν τους τσακισμένους.

Κι έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι -είτε στέκονται αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες είτε αν μπορούσαν θα τους έδιωχναν ευχαρίστως με τις κλοτσιές- λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα: γιατί πάντα οι πρόσφυγες να καταφεύγουν στα ίδια σημεία της πόλης;

Και γιατί πάντα αυτά να βρίσκονται στο έτσι κι αλλιώς υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας;

Οι άλλοι δήμοι -τα αστραφτερά μας προάστια- δεν θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες, να παραχωρήσουν χώρους;

Η μάνα του μικρούλη Χαμίντ μού κάνει χώρο για να μοιραστούμε το χαρτόκουτό της σε μια γωνιά της πλατείας κι εκείνος ντροπαλά προσγειώνεται στην αγκαλιά μου.

Για άλλη μια φορά τα ξένα δημοσιεύματα έρχονται στο μυαλό μου, καθώς οι δημοσιογράφοι γυρνάνε γύρω μας σαν αρπακτικά. Κατανοώ το σοκ, από την ΤΡΑΦΑΛΓΚΑΡ ΣΚΟΥΕΑΡ ή τη ΣΤΕΦΑΝΠΛΑΤΣ να προσγειώνεσαι στην πλατεία Βικτωρίας.

Αυτό που δεν κατανοώ (ή, μάλλον, κατανοώ απολύτως) είναι τη βαθιά υποκρισία, τα υψωμένα δάχτυλα, τη σουφρωμένη μυτούλα απέναντι σε μια εξαθλιωμένη από τη λιτότητα χώρα, που αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση και παλεύει να ανταποκριθεί όπως μπορεί.

Επίσης δεν κατανοώ (ή, μάλλον, κατανοώ απολύτως) τη... φρίκη εκείνων των ντόπιων δημοσιογράφων που σχεδόν θέλουν αίμα και ψάχνουν για σπέρμα, που σπέρνουν τον φόβο. Η κατάσταση στη Βικτώρια είναι ζόρικη: δύσκολη για τους κατοίκους και δραματική για τους πρόσφυγες, αλλά εκείνοι που θα έπρεπε να κοκκινίζουν από ντροπή βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Πίσω από τείχη και φράχτες καμώνονται πως είναι Ευρώπη.

  • Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου
  • Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
  • Οι φωτογραφίες είναι του Μάριου Βαλασόπουλου.

Μια κινηματογραφική ταινία που αξίζει να δούμε. Έχει να κάνει με τη θρησκευτική αυθαιρεσία…


Ιδού το τρέιλερ της ταινίας Spotlight: Όλα στο φως Spotlight Κοινωνική 2015, (ΕΓΧΡ.) Σκηνοθεσία: Τομ Μακάρθι Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Ράφαλο, Ρέιτσελ Μακάνταμς, Μάικλ Κίτον, Λιβ Σράιμπερ, Στάνλεϊ Τούτσι. Μια κινηματογραφική ταινία που σας συστήνουμε να δείτε, οπωσδήποτε…

spotlife1
Εικόνες από την ταινία Spotlight… Εικόνες μέσα από τα γραφεία μιας ημερήσιας εφημερίδας σε όποιο σημείο του πλανήτη που σέβεται τον εαυτό της και τους αναγνώστες της. Κάπως έτσι γίνεται ο συντονισμός μιας δημοσιογραφικής έρευνας. Εδώ ο διευθυντής από το γραφείο του (όλο τάξη…) δίνει οδηγίες στον νεαρό συνάδελφο..

spotlife2
Δημοσιογράφοι συζητούν κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους στην εφημερίδα, προβληματίζονται, ανταλλάσσουν σκέψεις. Ιδιαίτερα όταν λειτουργούν στο πλαίσιο μιας δημοσιογραφικής έρευνας και αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες από μια κοινωνία που βρίσκεται εν υπνώσει…

spotlife3
Σχεδόν πάντα συστήνεται η διασταύρωση των στοιχείων… Δεν υιοθετούν άκριτα ότι πέφτει στην αντίληψη τους. Για να κρατήσουν τη σοβαρότητα της έρευνας τους σε ένα αξιόλογο επίπεδο οφείλουν να διπλοφιλτράρουν τις πληροφορίες που έχουν. Ένα λάθος μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή.

spotlife4
Οι συσκέψεις της ομάδας είναι συνήθως μακρόσυρτες και πολύ συχνές στη διάρκειας της δουλειάς των δημοσιογράφων… Εκεί καταθέτουν ότι έχουν και αξιολογούνται, για να προωθηθούν στη συνέχεια για δημοσίευση. Όπως θα δείτε και στην ταινία με καθαρό τρόπο, έτσι λειτουργούν ακόμα και σήμερα οι ομάδες που συμμετέχουν στην ερευνητική δημοσιογραφία…

spotlifeΚέρδισε το όσκαρ καλύτερης ταινίας, και ήταν υποψήφιο ακόμα στις κατηγορίες, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ, δεύτερου ανδρικού και γυναικείου ρόλου, για τον Ράφαλο και την Μακάνταμς αντίστοιχα, το «Spotlight: Όλα στο φως» εξιστορεί τη σοκαριστική υπόθεση παιδεραστίας στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας της Βοστώνης το 2002, με 70 εμπλεκόμενους ιερείς.

Η αποκάλυψη της τεράστιας αμαρτίας, που σκεπαζόταν έντεχνα από τους υψηλά ιστάμενους της Εκκλησίας, από τους δημοσιογράφους του «Spotlight», της ερευνητικής ομάδας της εφημερίδας «Boston Globe», κράτησε χρόνια, απέδωσε ωστόσο καρπούς και χάρισε το περίοπτο Pulitzer στα μέλη και το έντυπο.

Η ταινία ασχολείται με τη σταδιακή συνειδητοποίηση των δημοσιογράφων όσον αφορά το μέγεθος και το βάθος, καθώς και τις τρικλοποδιές που συστηματικά έβαζαν στους ρεπόρτερ όχι μόνο η αρχιεπισκοπή, που λογικά φοβόταν από την αρνητική δημοσιότητα, αλλά και οι προύχοντες της πόλης της Βοστώνης, μιας κλειστής και συντηρητικής κοινωνίας που υπερηφανεύεται για την άμεμπτη διαχείριση της δημόσιας εικόνας της.

Έχουμε διαπιστώσει και σε άλλες ταινίες, με πρόσφατη την «Ανίερη Συμμαχία», αλλά και τον «Πληροφοριοδότη» και τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ», την ομερτά που χαρακτηρίζει τα παιδιά που παίζουν στην ίδια γειτονιά και μεγαλώνουν ως οικογενειακοί φίλοι, ασχέτως των αξιωμάτων που θα καταλάβουν αλλά και του πραγματικού βαθμού γνωριμίας τους, και εδώ, για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται αυτή η διαστρέβλωση της ντομπροσύνης και της ηθικής στάσης.

Σε μία από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας, ο Μάικλ Κίτον προσεγγίζεται με τρόπο σε ένα μπαρ και ένας από τους σπουδαίους της πόλης τού υπενθυμίζει πού βρίσκεται και τι πρέπει να κάνει, για να λάβει μια ωραία απάντηση, από έναν ηθοποιό που, μετά τον Birdman, δείχνει να βρίσκει ένα ώριμο κανάλι έκφρασης, πέρα από τις υπερβολές των ρόλων που έπαιξε νεότερος.

Είναι μια στιγμή ατμοσφαιρικής απειλής, σε μια ταινία που η έλλειψη ατμόσφαιρας και η απουσία απειλής περιορίζουν το εύρος, συνεπώς και τον αντίκτυπό της. Συγκρινόμενη ευθέως με το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου», το στοιχείο του θρίλερ και της υπόκωφης έντασης σε μια ιστορία με εξίσου γνωστή έκβαση (και μάλιστα πιο νωπή, αφού γυρίστηκε λίγο μετά τα αληθινά γεγονότα) είναι κάτι που διαφεύγει από τον Τομ Μακάρθι, ενώ περίσσευε στον Άλαν Πάκουλα.

Ίσως αυτό συμβαίνει διότι ο τρόπος που ο Μακάρθι χτίζει το ξεσκέπασμα είναι μαθηματικά ακριβής, αλλά χωλαίνει στην άρθρωση: αρκετές φορές οι δημοσιογράφοι, από τα παλιά μέλη της ομάδας μέχρι τον Λίεβ Σράιμπερ, που έρχεται να διευθύνει και αντιμετωπίζει καχυποψία από τους ψημένους στο ρεπορτάζ, δεν ακούγεται αληθινός, αφού τα νέα ενός ακόμη ιερέα βρίσκουν τους έμπειρους, υποτίθεται, στη φρίκη και στην κακότητα του κόσμου αυθεντικά ενεούς, υπερτονίζοντας το κομμάτι της συνειδητοποίησης με το να το εξισώνει με την είδηση, σαν το κοινό που καλείται να μείνει εμβρόντητο με κάτι που δεν έχει ξαναδεί ή ξανακούσει.

Δηλαδή, η ταινία υιοθετεί μια εκλαϊκευμένη άποψη για τη σοφιστικέ δημοσιογραφία, την ίδια στιγμή που ένα βραβευμένο τμήμα, που μάλιστα απολαμβάνει την ειδική μεταχείριση (τουλάχιστον εκείνη την εποχή ακόμη) από τη διεύθυνση, προκαλώντας τον φθόνο των υπόλοιπων γραφιάδων, κυρίως για το αργό τέμπο που αναγκαστικά έχει για τις δύσκολες αποστολές, κάνει τη δουλειά του, φέρνοντας στο φως μια υπόθεση που οι υπόλοιποι δεν πρόλαβαν να αναπτύξουν.

Με δεδομένο πως οι χρυσές εποχές του Τύπου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς και το «κοινωνικό» θέμα της ταινίας, το Spotlight άρεσε ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, εξού και οι τιμές για το όσκαρ της καλύτερης ταινίας που πήρε.

Ως παιάνας στη μαχητικότητα και το πείσμα των κομάντο για την αλήθεια, το φιλμ του Μακάρθι, με την εξαιρετική οργάνωση του υλικού και το δυνατό θέμα, πετυχαίνει κι αυτό την αποστολή του. Ως πρωτότυπος τρόπος αφήγησης, με πιθανή αφαίρεση στην εικόνα, το περσινό «El Club» του Πάμπλο Λαραΐν συγκρούστηκε πιο αποτελεσματικά με το σκάνδαλο, από την πλευρά των ανθρώπων που πραγματικά πόνεσαν.

  • Οι πληροφορίες για την ταινία είναι από το www.lifo.gr

Ξεπεράσαμε και τους 1.130.000 επισκέπτες σ’ αυτό το Site από διαφορετικές Ι.Ρ.

ilias.gitonas1
Ο αδερφός, γείτονας, ονομάζεται Γουμαγιάς Θεόδωρος του Γιαννακούση ή Ιωάννη 97 ετών που απεβίωσε πριν δυο χρόνια. Από το '48 στην αλήθεια, 65 χρόνια στην υπηρεσία του Θεού. Κολλητά ήταν τα σπίτια τους με του Ηλία Θεολόγου στην Αναστασιά των Σερρών. 65 χρόνια ειρήνης με τον πατέρα του... Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η ταπεινότητα, η ειρήνη, η πραότητα...

ilias.gitonas2
Ο Ηλίας έχει ένα πολύ καλό βίντεο του που ο Γουμαγιάς μιλάει για την ζωή του στην υπηρεσία και τα θαύματα του Ιεχωβά, την δημιουργία. Αυθόρμητα, χωρίς να γνωρίζει όταν του είπε ότι θα τον πάρει βίντεο ρώτησε "τι είναι αυτό;" Όταν του έδειξα μέσω ίντερνετ τα κεντρικά γραφεία της Οργάνωσης, κοιτούσε μέσα στον υπολογιστή και νόμιζε ότι είναι στην Βασιλεία.

ilias.ralf
Αυτό είναι το διαδίκτυο... Έχει τη δυνατότητα να σε μεταφέρει αλλού κάθε στιγμή. Όπως εδώ, ας πούμε: Ο Ηλίας είναι με τον φίλο του, Γερμανό Ralf και την οικογένεια του στον πύργο για τον ποίο έχουμε γράψει ήδη στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, το 2014. Δείτε ΕΔΩ πιο αναλυτικά για μα θυμηθείτε και προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας σ’ αυτή ιστορία, αν βέβαια δεν έχετε υψοφοβία…

ilias.pirgos
Από την ίδια εκείνη μέρα είναι κι αυτή η φωτογραφία του φίλου Ηλία με τη σύζυγο του Κατερίνα. Αν προσέξετε λίγο θα αντιληφθείτε το ύψος που είναι κοντά 200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και χρειάζεται ασανσέρ για να ανέβεις. Προφανώς από εδώ μπορείς να θαυμάσεις όλη τη γύρω περιοχή, πίνοντας τον καφέ σου με φίλους και συζητώντας μαζί τους…

diamantiΗ… επέκταση του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε ότι αφορά την αναγνωσιμότητα του συνεχίζεται με πιο δυνατούς ρυθμούς. Αποφύγαμε ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα να κρατάμε σταθερή γι’ αυτό το θέμα κάθε φορά που καταγράφουμε 10.000 νέες επισκέψεις.

Κι αυτό γιατί καθημερινά καταγράφονται πάνω από 1.000 νέες επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ., οπότε έπρεπε να βάλουμε κι άλλα θέματα, συνεπείς στη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε να είμαστε ένα Site που θα ενθαρρύνει και θα εποικοδομεί, όλους όσους το χρειάζονται.

Ένα «ευχαριστώ» όμως τεράστιο οφείλω να το πω δημοσίως, διότι αυτή η επικοινωνία και επαφή εποικοδομεί κι εμένα που το επιμελούμαι καθημερινά. Χρησιμοποιείτε όλες τις μορφές επικοινωνίας για να μιλήσουμε, να μου εμπιστευτείτε κάτι ή και να μου ζητήσετε. Κι αυτό μ’ αρέσει…

Διότι ποτέ, ακόμα και πριν γνωρίσω την αλήθεια, δεν με διακατείχε το σύνδρομο του «ξερόλα». Αντιθέτως, αντιλαμβάνομαι τα όρια μου και καταβάλω καθημερινά προσπάθειες σε όλα τα επίπεδα ώστε να συνεχίζω να απολαμβάνω την εμπιστοσύνη σας.

Χαίρομαι ειλικρινά όταν σας ακούω στο τηλέφωνο να μου λέτε και να μου επισημαίνετε πράγματα. Ακόμα κι όταν μου ζητάτε να σας στείλω ένα δημοσίευμα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που ακούσατε ότι δημοσίευσα, αλλά για κάποιον λόγο δεν μπορέσατε να το δείτε και να το τυπώσετε για να το δώσετε και σε άλλους να το διαβάσουν.

Να ξέρετε ότι τίποτα δεν χάνεται εδώ… Αν διαθέτετε χρόνο και υπομονή μπορείτε να δείτε περισσότερα από 4.000 δημοσιεύματα, όλα αυτά τα εννιά χρόνια περίπου χρόνια που είναι σε λειτουργία, στο διαδίκτυο ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Όμως, επειδή ακολουθεί σκόπιμα το σχεδιασμό ενός Blog όπου κάθε καινούριο δημοσίευμα καταλαμβάνει την πρώτη θέση ψηλά στην πρώτη σελίδα, τα άλλα «σπρώχνονται» κατά κάποιο τρόπο, σα να λέγαμε προς τα πίσω…

Τα παλιά δημοσιεύματα μπορείτε να τα δείτε, είτε πηγαίνοντας προς τα πίσω με τον κένσορα, είτε αναζητώντας στο ειδικό πλαίσιο επάνω δεξιά στην «αναζήτηση» με λέξεις - κλειδιά… Ενδιαφέροντα δημοσιεύματα μπορείτε να βρείτε και στη μπάρα δεξιά, όπως βλέπετε την ιστοσελίδα από σταθερό υπολογιστή, είτε από ταμπλέτες, αλλά κρατώντας τες πλάγια…

Διότι ο σχεδιασμός του, δίνει τη δυνατότητα σε συσκευές όπως στα κινητά τηλέφωνα να μπαίνουν αυτόματα σε μια στήλη, ώστε να διαβάζονται καλύτερα για κάποιον που βρίσκεται στο δρόμο.

Όπως επίσης διατηρούμε τις αυτόνομες δημοσιεύσεις στην κορυφή του Site, πάνω από την κεντρική σελίδα, που θα έχετε παρατηρήσει ότι αλλάζουν πολύ συχνά και ακολουθούν την επικαιρότητα… Καμιά φορά μάλιστα γίνονται και… διπλά! Στόχος να υπενθυμίζει πολύ σοβαρά πράγματα που έχουμε όλοι ανάγκη προκειμένου να συμβαδίζουμε με την εποχή.

Από τον αριθμό των επισκέψεων που συνεχώς αυξάνει συνάγω το συμπέρασμα ότι όλα αυτά σας αρέσουν… Αλλιώς μάλλον θα βρίσκατε κάτι καλύτερο να κάνετε από το να είσαστε εδώ, στην παρέα μας και να συστήνατε ανεπιφύλακτα τον ιστότοπο, δίνοντας του τη δυνατότητα να κάνει το ρόλο του πιο παρεμβατικό.

Σας βεβαιώνω ότι έτσι και θα συνεχίσουμε να κινούμαστε. Το να δίνετε η δυνατότητα σε ένα ευρύτερο κοινό να γνωρίζει πράγματα ή να τους υπενθυμίζει βασικές αλήθειες, είναι κάτι που θα συνεχίσουμε να κάνουμε, ώστε αυτό το καθημερινό ραντεβού μας μέσα από την ιστοσελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να προσφέρει κάτι ουσιαστικό…

Δεκατρία χρόνια γάμου για τον Άρη και τη Χάρις μια όμορφη στιγμή που μοιραστήκαμε μαζί

gamos.ari-xaris1.210216
Προχθές το βράδυ περάσαμε πολύ όμορφα στη ΜΕΤΑΞΟΥ, ένα πολύ ωραίο μαγαζί – ταβέρνα στον Κολωνό. Γιόρταζαν δεκατρία γάμου οι φίλοι μας Άρης και Χάρις. Και ήμασταν μαζί τους. Η βραδιά ήταν υπέροχη από όλες τις απόψεις. Οι φωτογραφίες είναι αψευδής μάρτυρας…

gamos.ari-xaris2.210216
Σε μερικές χώρες είναι συνηθισμένο για το σύζυγο και τη σύζυγο να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην επέτειο της ημέρας κατά την οποία εισήλθαν στην έγγαμη κατάσταση, μια διευθέτηση που εγκαινίασε ο Θεός. (Γένεση 2:18-24· Ματθαίος 19:4-6) Έτσι και στη χώρα μας….

gamos.ari-xaris3.210216
Σαφώς, η Αγία Γραφή μιλά πολύ θετικά για το γάμο. Ο Ιησούς παραβρέθηκε σε μια γαμήλια γιορτή και μάλιστα συνέβαλε στη χαρά που περιέβαλλε την περίσταση. —Ιωάννης 2:1-11. Είναι λοιπόν φανερό ότι φίλοι μας διάλεξαν τον καλύτερο τρόπο να τιμήσουν μια ξεχωριστή μέρα, γι’ αυτούς.

gamos.ari-xaris4.210216
Δεν είναι παράδοξο αν ένα αντρόγυνο, στην επέτειο του γάμου του, αφιερώσει χρόνο για να αναπολήσει τη χαρά εκείνης της περίστασης και την απόφαση που πήραν να εργάζονται για την επιτυχία του γάμου τους. Ο Άρης και η Χάρις εργάζονται γι’ αυτό. Κι εμείς είμαστε δίπλα τους.

gamos.ari-xaris5.210216
Είτε θυμηθούν αυτή τη χαρούμενη περίσταση ιδιωτικά, μόνο το αντρόγυνο, είτε μαζί με λίγους συγγενείς ή στενούς φίλους, αυτό είναι κάτι που θα το αποφασίσουν οι ίδιοι. Η περίσταση δεν θα πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία για τη διεξαγωγή μιας μεγάλης κοινωνικής συγκέντρωσης. Αυτό έκαναν και οι φίλοι μας.

gamos.ari-xaris6.210216
Σε αυτή την περίσταση οι Χριστιανοί πρέπει να καθοδηγούνται από τις αρχές που εφαρμόζονται καθημερινά στη ζωή τους. Συνεπώς, είτε τηρεί κάποιος την επέτειο του γάμου του είτε όχι, αυτό είναι προσωπικό ζήτημα. —Ρωμαίους 13:13, 14.

gamos.ari-xaris7.210216
Λαϊκό μαγαζί, οικογενειακό, με ελληνική κουζίνα,είναι η ΜΕΤΑΞΟΥ. Το φαγητό κλασικό ελληνικό, πολύ καλό και σε τίμιες μερίδες. Απάκι, χοιρινό τηγανιά και ρεβυθοκεφτέδες, ωραία χόρτα, φέτα, ικαριώτικο κρασί και ζωντανή μουσική, ότι καλύτερο… 

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA