Σας το είχα υποσχεθεί ότι έχω ακόμα κάτι από το διήμερο ταξίδι μου, για επαγγελματικούς λόγους, στην Τέμενη Αιγίου. Την Κυριακή 6/3/2016 σηκώθηκα, όπως κάθε πρωί, νωρίς. Μόνο που αυτή τη φορά κινήθηκα προς τη θάλασσα. Ο καιρός μπορεί να είχε ηλιοφάνεια, αλλά δεν ήταν και για μπάνιο...


Δεν ήταν κανένας άλλος μαζί μου… Ολομόναχος, είχα τον χρόνο να περπατήσω δίπλα της, στην παραλία και να αποτυπώσω στον φωτογραφικό μου φακό όλη αυτή την ομορφιά, την εκπληκτική που έκανε τις αισθήσεις μου να ξυπνήσουν από το λήθαργο του χειμώνα…


Με τον όρο θάλασσα εννοείται μια μεγάλη έκταση αλμυρού ύδατος και η έννοια συνδέεται με κάποιον ωκεανό ή μια μεγάλη λίμνη, συνήθως με αλμυρό νερό που δεν έχει φυσική έξοδο. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του Ωκεανός, αν και η χρήση της στη Γεωγραφία είναι αυστηρά καθορισμένη.


Από την άποψη της ναυτικής γεωγραφίας θάλασσα καλείται η υγρή μάζα που καλύπτει τα 3/4 της επιφάνειας της Γης. Η τεράστια αυτή υγρή έκταση διακρίνεται σε επί μέρους εκτάσεις ανάλογα με τους χώρους που καταλαμβάνουν αυτές. Οι πολύ μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις ονομάζονται Ωκεανοί οι οποίοι και καταλαμβάνουν συνολική επιφάνεια 354 εκατομ. τετρ. χιλιόμετρα.


Θαλάσσιες εκτάσεις μικρότερες των Ωκεανών που σχηματίζονται ανάμεσα σε νησιά ή σε μεγάλες εκτάσεις ξηράς ονομάζονται Θάλασσες (Μεσόγειος, Βόρειος, Αντιλλών). Όταν η έκτασή τους είναι ακόμη μικρότερη ονομάζονται πελάγη, όπως το Αιγαίο, το Ιόνιο κλπ. Όταν δε μια θαλάσσια έκταση περιορίζεται έντονα από τη ξηρά τότε ονομάζεται κόλπος.


Η Αγία Γραφή ορίζει επανειλημμένα τον Ιεχωβά ως τον Δημιουργό των θαλασσών, που σχηματίστηκαν ως κάτι ξεχωριστό από την ξηρά την τρίτη δημιουργική ημέρα. (Γε 1:9, 10, 13· Νε 9:6· Πρ 4:24· 14:15· Απ 14:7) Επίσης, σχολιάζει την ικανότητα που έχει εκείνος να ασκεί τη δύναμή του πάνω στη θάλασσα και να την ελέγχει. (Ιωβ 26:12· Ψλ 65:7· 89:9· Ιερ 31:35)


Όταν ο Γιος του ήταν στη γη, του είχε δοθεί από τον Πατέρα του η εξουσία να διατάζει τη θάλασσα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. (Ματ 8:23-27· Μαρ 4:36-41· Ιωα 6:17-20) Ο έλεγχος που ασκεί ο Θεός στις θάλασσες καταδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο οι ακτές και οι παλίρροιες κρατούν τη θάλασσα μέσα στα καθορισμένα της όρια, φραγμένη, σαν να λέγαμε, με πόρτες. (Ιωβ 38:8-11· Ψλ 33:7· Παρ 8:29· Ιερ 5:22· βλέπε ΑΜΜΟΣ.)


Αυτό το επίτευγμα σε σχέση με τη θάλασσα, καθώς επίσης ο ρόλος της στον κύκλο του νερού της γης (Εκ 1:7· Αμ 5:8), την καθιστά παράδειγμα των θαυμαστών έργων του Ιεχωβά. (Ψλ 104:24, 25) Σε ποιητική γλώσσα, ακόμη και οι θάλασσες συμμετέχουν στην απόδοση αίνου προς τον Δημιουργό τους.—Ψλ 96:11· 98:7.