Ας τον αποχαιρετήσουμε τον Αύγουστο που σήμερα ετοιμάζει τις... βαλίτσες του συγκινημένος που θα παραδώσει τα... σκήπτρα στο Σεπτέμβρη...

Αυτό ήταν... Κάπου εδώ μπαίνουν οι τίτλοι τέλους και του Αυγούστου. Ήρθε φορτσάτος, έφερε τις ζέστες του, τους αέρηδές του, τις φωτιές και τώρα μας αποχαιρετά φτάνοντας το 31... Ναι, ο Αύγουστος παραδίδει την... εξουσία του στον Σεπτέμβρη.

Σαν χθες μου φαίνεται που κάναμε σχέδια. Τουλάχιστον για τα Σαββατοκύριακα, αφού την άδεια την είχα... ροκανίσει το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου και τα δύο πρώτα του Ιουλίου... Και φυσικά κύλησε γρήγορα... Όσο γρήγορα φεύγουν τα ωραία και δη τα... καλοκαιρινά.

Ο Αύγουστος είχε το όμορφο φεγγάρι του αν κι εγώ δεν το απόλαυσα μιας κι εκείνο το βράδυ ήμουν κουρασμένος χωρίς αυτό να μειώνει τη σημασία του.

Στη δουλειά βέβαια υπήρχε πίεση. Τέτοια πίεση υπάρχει πάντα όταν λειτουργούν οι άδειες των συναδέλφων.

Αλλά το χειρότερο του φετινού Αυγούστου ήταν η άμεση εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου σε ότι αφορά τα ταχυδρομικά έξοδα στις εφημερίδες. Σταματά η κρατική επιδότηση - στήριξη και τα έντυπα θα πρέπει να πληρώνουν το κανονικό τιμολόγιο των... ανοικτών επιστολών. Πόσοι θα αντέξουν από αυτό το οικονομικό πρεσάρισμα; Πολλοί φοβούνται ότι δεν θα αντέξουν και θα κλείσουν. Μήπως αυτό θέλει και η καλή μας κυβέρνηση; Φυσικά καθόλου δεν δείχνει να την ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις στα τυπογραφεία και οι απολύσεις προσωπικού...

Μ' αυτά και μ' αυτά ο Αύγουστος είχε κινητικότητα... Παράξενο για έναν τέτοιο καλοκαιρινό μήνα, Να 'ταν όμως αυτό και το μόνο παράξενο. Εδώ ο ίδιος ο κόσμος περνάει δύσκολα.

Φυσικά τίποτα δεν θα βγάλει από τη μνήμη μας το φετινό Ιούλη και τις βόλτες μας στα... ορεινά της επαρχίας πεδιάδας. Γιατί έχει και τέτοια, όπως η φωτογραφία που βλέπετε...

Προσβλητική θεώρησαν την αφίσα με τον πρωθυπουργό να καταζητείται, άνδρες της ΕΛΑΣ που χθες (29/08/2011) συνέλαβαν δύο νεαρούς, ηλικίας 22 και 21 ετών, οι οποίοι κατηγορούνται για τις αφίσες με προσβλητικό περιεχόμενο σε βάρος του πρωθυπουργού.

Οι νεαροί συνελήφθησαν την ώρα της αφισοκόλλησης στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας με Εγνατία, από αστυνομικούς της ομάδας «Ζ». Εις βάρος τους σχηματίσθηκε δικογραφία. Έχει γούστο να αρχίσουν τις συλλήψεις και σε όσους την αναρτούν στο διαδίκτυο!

Για να μην ξεχνάμε αυτά που πρέπει να θυμόμαστε… οι αγανακτισμένοι δίνουν ραντεβού το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στο Σύνταγμα! (Μέρα σημαδιακή για τους μιας κάποιας ηλικίας και μια κάποιας μνήμης που πίστεψαν κάποτε το ΠΑΣΟΚ).

Και το ενδιαφέρον θα είναι πόσοι θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα. Πόσοι θα έχουν την αντοχή. Πόσοι διαθέτουν ακόμα θυμό και οργή. Και πόσοι θέλουν ακόμα να εκφράσουν και τον θυμό και την οργή τους με αυτό τον τρόπο. Πόσοι, όχι μόνο, έχουν ακόμα πράγματα να πουν αλλά θέλουν και να τα πουν.

Πόσοι πιστεύουν ακόμα ότι η «πλατεία» μπορεί να έχει συνέχεια και αποτέλεσμα. Πόσοι δεν πίστεψαν ότι το «κίνημα των αγανακτισμένων» ήταν μόδα, η εναλλακτική κολεξιόν της Άνοιξης του 2011. Πόσοι δεν θέλουν να γίνουν απλώς περιστασιακά «θύματα», στην καλύτερη περίπτωση, των πολιτικών αναλυτών και στη χειρότερη των «μεσημεριανάδικων».

Θα έχει ενδιαφέρον…

• Το σχόλιο από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Πρώτο θέμα στις εφημερίδες σήμερα οι βάσεις. Όλες οι εφημερίδες έχουν αφιερώματα πολυσέλιδα για τους γονείς των παιδιών που ξέρουν πως θα τα... κατασπαράξουν. Ιδού το σημερινό ΕΘΝΟΣ.

Ακόμα δεν έχει κατακάτσει ο... κουρνιαχτός των συναισθημάτων από τις χθεσινές ανακοινώσεις των βάσεων. Αλλού γέλια χαράς κι αλλού κλάματα απογοήτευσης... Καταλαβαίνω... Ήταν μια μέρα δύσκολη...

Θεωρώ όμως ότι είναι υπερβολή να δίνεις τόση σημασία στην κατάκτηση ενός στόχου. Στην πραγματικότητα για όσους πέτυχαν το στόχο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα καθώς θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να πάρουν το πτυχίο τους και να βρουν μ' αυτό το εφόδιο μια δουλειά να κάνουν που θα τους δίνει τα προς το ζειν.

Όσο για τους άλλους, τα παιδιά που δεν κατάφεραν να πιάσουν τα μόρια που χρειάζονταν για την είσοδο σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν είναι για να τα «βάψουν» μαύρα. Τίποτα δεν τελειώνει εδώ. Η ζωή συνεχίζεται κι αν χρειαστεί θα πρέπει να ξαναδώσουν με επιτυχία αυτή τη φορά.
Όμως και η χαρά και η λύπη και το κλάμα και τα χαμόγελα είναι μέρος της ζωής. Και η ζωή συνεχίζεται...

Έχουν τα νιάτα τη δύναμη να φτιάξουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Φτάνει να το θέλουν και να το παλέψουν. Μπορούν.

Φυσικά οι σημερινές εφημερίδες έχουν δώσει μεγάλο βάρος προβάλλοντας τους πρώτους των πρώτων και όχι μόνο... Ρίξτε μια ματιά στα περίπτερα και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω...

Η ESPRESSO στον κόσμο τη, όπως πάντα άλλωστε... Ο χαμός μιας 14χρονης γίνεται μεγάλο θέμα, επειδή απλά είναι αδελφή ενός μπασκετμπολίστα. Έλεος παιδιά. Ασφαλώς και είναι σημαντικό το θέμα, αλλά μην το ευτελίζεται έτσι...

Χαλαρά το πέρασα το πρώτο καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, αν εξαιρέσεις λίγο το Σάββατο που κάναμε τρεις εκδόσεις στην “Κ”της Κυριακής. Πού αυτή η ηρεμία στη Ζαχλορού... Η φωτογραφία της Ηλιάνας Καλκατζίκου...

Κι όμως κάπου εδώ, στην παραλία του Αιγίου, ας πούμε, θα' ταν σίγουρα καλύτερα... Αλλά οι μικρές διακοπές τέλειωσαν. Κάτι μικρά υπόλοιπα την ερχόμενη Παρασκευή που θα πάμε να πάρουμε τον Λάμπρο από το Ελληνικό... Κι αυτή η φωτογραφία είναι της Ηλιάνας Καλκατζίκου.

Το πανηγύρι και τα ξενύχτια στο χωριό θα πάρουν ένα τέλος. Το σχολείο θα ανοίξει στις 12 Σεπτέμβρη και πρέπει να προλάβει να εγκλιματιστεί στην Αθήνα ο μικρός... Ωραίες ήταν οι καλοκαιρινές βόλτες, εδώ στο Αίγιο, αλλά το φθινόπωρο είναι στην πόρτα μας...

Ναι, μου αρέσει και το ξέρετε να περνάω τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα εκτός Αθηνών. Έχω την αίσθηση ότι... διευρύνω έτσι το καλοκαίρι μου τεχνητά. Δεν αντέχεται και πολύ μ' αυτές τις ζέστες... Και σκέφτομαι τον καημένο τον Ρήγα που πέρασε το πρώτο του καλοκαίρι στη βεράντα του σπιτιού.

Αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο έμεινα εντός... Tην Παρασκευή το μεσημέρι πήγα ένα ταξίδι στην Τέμενη κι έφερα πίσω τους τελευταίους παραθεριστές.

Και το Σάββατο το μεσημέρι ήμουν στην εφημερίδα βάρδια για το κυριακάτικο φύλλο. Έτσι ούτε πανηγύρι στο Ελληνικό φέτος, ούτε τίποτα.

Δεν με πειράζει όμως... Είναι μια ευκαιρία να ξεκουραστώ λίγο από ταξίδια, να μαζέψω λίγο τις σκέψεις μου, να κοιμηθώ περισσότερο και γενικώς να κάνω ότι συνήθως το... χειμώνα.

Και, πιστέψτε με, αρχίζει και μου λείπει αυτό το πράγμα. Κουράζει το συνεχές τρέξιμο κι ας είναι για... καλό, για ένα καλοκαιρινό μπάνιο ή μια εναλλαγή εικόνων σε λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Δεν ξέρω αν είναι μόνο που μεγαλώνω, αλλά θέλω και λίγο το χουχούλιασμα...

Δεν καταφέραμε να δούμε χθες βράδυ την ταινία “Έχουμε Πάπα” στο θερινό σινεμά της Αθήνας, “Δεξαμενή”. Είχε πολύ κόσμο...

Ξέρω πολλούς γονείς που αγωνιούν σήμερα να ακούσουν τις ανακοινώσεις των βάσεων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, να δούνε αν και πού πέρασαν τα βλαστάρια τους. Και άκουσα και παιδιά που ζουν τη φάση της αναμονής με περισσή ωριμότητα να λένε: “Μην τρελαίνεσαι, ρε μαμά, πουθενά δεν θα περάσω...” Κι άλλωστε ποιος σ' αυτή την ηλικία των 18 χρόνων είναι σε θέση να γνωρίζει με σαφήνεια τι θέλει να κάνει αργότερα, επαγγελματικά στη ζωή του;

Το Site πάντως, για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν τα αποτελέσματα, νωρίτερα από το απόγευμα που θα τοιχοκολληθούν στα σχολεία μπορούν, δίνει τη δυνατότητα να πατήσουν ΕΔΩ και το λιγκ θα τους δείξει το δρόμο.

Εγώ, πέρα από το ότι συμπάσχω μαζί τους, από αλληλεγγύη και τους εύχομαι τα καλύτερα κουβαλώ μαζί μου μια εμπειρία μοναδική από θερινό σινεμά στην Αθήνα.

Είπαμε να πάμε να δούμε το “Έχουμε Πάπα”, μια κωμωδία και διαλέξαμε ένα παλιό, παραδοσιακό σινεμά του Κολωνακίου, τη “Δεξαμενή”. Πήραμε μάλιστα και ταξί δεδομένου ότι η πρόσβαση με Ι.Χ. δεν είναι και η καλύτερη από πλευράς πάρκινγκ στο σημείο που βρίσκεται...

Με το που φτάσαμε, μισή ώρα πριν από την έναρξη, είδαμε μια ουρά πολύ μεγάλη. Υποστήκαμε υπομονετικά τη δοκιμασία να φτάσουμε ώς το ταμείο. Και κει διαπιστώσαμε ότι είχε μόνο για τις πρώτες θέσεις, εισιτήρια.

Τώρα πώς η Έλλη Στάη, ναι η γνωστή τηλεπαρουσιάστρια με το σύζυγό της που ήταν πίσω μας βρήκε, δεν μπορώ να ξέρω ή μάλλον υποψιάζομαι, αλλά δεν έχω αποδείξεις.

Εμείς πάντως, φύγαμε... Δεν είδαμε το έργο. Είναι ενθαρρυντικό σε τέτοιους καιρούς να βλέπεις ουρά για το σινεμά, αλλά από το να “πιαστεί” το κεφάλι μας, προτιμήσαμε να πάμε στο ζαχαροπλαστείο της “Αίγλης” για παγωτό...

• Δείτε ΕΔΩ τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο Λεωνίδας Κύρκος μιλάει για τον Μίκη Θεοδωράκη... Όταν οι μεγάλοι συναντιούνται...

Η γενιά η δικιά μου “μεγάλωσε” πολιτικά με ανθρώπους σαν τον Λεωνίδα Κύρκο. Κι ας μη σταθήκαμε πλάι του και στις επιλογές που έκανε.

Πάντα όμως μου άρεσε αυτό το διαφορετικό, το “αιρετικό”, που είχε και τον έκανε να ξεχωρίζει από την παραδοσιακή αριστερά. Τα τελευταία χρόνια ήμασταν “φίλοι” στο facebook. Του είχα στείλει αίτηση κι εκείνος την αποδέχθηκε. Όχι πως είχαμε καμιά φοβερή επικοινωνία, αλλά θεώρησα ότι ήταν τιμή για μένα η αποδοχή.

Και κοίτα τώρα, Κυριακάτικα που έμαθα πάλι μέσα από το Facebook το τέλος του... Δεν είναι φοβερό; Ανοίγεις το κομπιούτερ σου να δεις τις ειδήσεις και πέφτεις πάνω σε μια τέτοια άσχημη. Σκληρό, αν μάλιστα σκεφτείς ότι πριν από λίγο “ανέβασα” το “φευγιό” του Λυκούργου Καλλέργη.

Αλλά έτσι είναι η ζωή... Με τα πάνω της και τα κάτω της. Δείτε την είδηση του θανάτου του Λεωνίδα Κύρκου:

Πέθανε το πρωί της Κυριακής ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος. Το στέλεχος της Αριστεράς αντιμετώπιζε προβλήματα με την καρδιά του. Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με πληροφορίες το απόγευμα της Τετάρτης από το Α' Νεκροταφείο.

Ο Λεωνίδας Κύρκος γεννήθηκε το 1924 στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν γιος του Μιχαήλ Κύρκου που μαζί με τον Ι. Πασαλίδη και άλλες προσωπικότητες της Αριστεράς ίδρυσαν την ΕΔΑ. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή την οποία δεν τελείωσε ποτέ λόγω των πολιτικών διώξεων που υφίστατο.

Φυλακίστηκε κατ' επανάληψη την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Το 1946 έμεινε στη φυλακή για οκτώ μήνες ενώ δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε ξανά στη φυλακή και καταδικάστηκε σε θάνατο το 1949.

Λόγω της διεθνούς αντίδρασης η απόφαση του Στρατοδικείου δεν εκτελέστηκε, καθώς μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο γνωστός για τον αγώνα του κατά των Γερμανών, Μανώλης Γλέζος. Αποφυλακίστηκε το 1953.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην “Αυγή” αρχικά ως ρεπόρτερ και αργότερα (1958-1961) ως διευθυντής.

Εκλέχτηκε βουλευτής της ΕΔΑ στις εκλογές του 1961, του 1963 και του 1964.

Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ πήρε το μέρος των ανανεωτικών δυνάμεων και τάχθηκε με το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Με τη δικτατορία συνελήφθη και φυλακίστηκε για πέντε χρόνια.

Με τη Μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής το 1974 και το 1977. Εκλέχτηκε ευρωβουλευτής το 1981 και το 1985. Υπήρξε πρόεδρος του ΚΚΕ Εσωτερικού μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην ΕΑΡ, στην οποία εκλέχτηκε πρόεδρος.

Ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου με τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Από το 1989 ως το 1993 υπήρξε βουλευτής του Συνασπισμού. Επικρίθηκε για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ.

Το 2000 προτάθηκε από τον Συνασπισμό για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ωστόσο εξελέγη ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος.

Το 2010, με επιστολή του δήλωσε στήριξή στο νέο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από την ενεργή πολιτική εξέφραζε όμως πάντα με διορατικότητα και παρρησία τις θέσεις του. Ήταν χήρος και είχε δύο γιους.

• Δείτε ΕΔΩ ένα ντοκιμαντέρ από την ΕΡΤ για τη ζωή του Λεωνίδα Κύρκου.