"Θα εισηγηθώ στη Γ.Σ. της πολυκατοικίας μία προσθήκη" γράφει η Γιωργία Ξάνθη στο e-mail που συνοδεύει αυτή τη φωτογραφία. Κι αν γίνει αποδεκτή η πρότασή της, λέτε να δούμε τέτοιες πολυκατοικίες να... ξεφυτρώνουν δίπλα μας;

Αυτός ο λαός έχει χιούμορ... Φαίνεται αυτό τις δύσκολες ώρες που καταφέρνει να διακωμωδεί τις πιο σκληρές αποφάσεις που τον αφορούν. Ο λόγος για τον φόρο ακίνητης περιουσίας που κάποιοι στην κυβέρνηση αποφάσισαν να εισπράξουν άμεσα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Δείτε τι σκαρφίστηκε το μυαλουδάκι του Έλληνα για να γελάσει και να... διασκεδάσει την πίκρα του. Η συγκεκριμένη φωτογραφία έφτασε σε μένα με e-mail από την Γιωργία Ξάνθη και αποτυπώνει όλο το θυμό για την εξαίρεση της Εκκλησίας που ενώ ευργετείται από το κράτος αρνείται να συνδράμει έστω και στο ελάχιστο σε μια τέτοια δύσκολη ώρα που περνάει η Ελλάδα.

Φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό το εξάμβλωμα είναι να συναινέσει η Γενική Συνέλευση της πολυκατοικίας. Λέτε να το δούμε κι αυτό;

• Αν τώρα δεν πεισθήκατε και θέλετε οπωσδήποτε να πληρώσετε αυτό το φόρο μην περιμένετε να σας έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Πατήστε ΕΔΩ, πάρτε μολύβι και χαρτί και υπολογίστε μόνοι σας τι θα πληρώσετε...
  

Έχουμε δικαίωμα να περπατάμε σαν άνθρωποι. Σήμερα Σάββατο συμμετέχουμε στη βόλτα διαμαρτυρία της κίνησης ΠΕΖΗ. Δείτε ΕΔΩ περισσότερα πράγματα για το θέμα...

Μ' αρέσει να ξυπνάω πρωί. Να απολαμβάνω το καφεδάκι μου στη βεράντα του σπιτιού μου, παρέα με τον υπολογιστή μου. Το μικρό φορητό που έχει γίνει ο καλός μου σύντροφος. Έξω η πόλη κοιμάται ακόμα κι ας έχει καβατζάρει τις 9. Για πολλούς υπάρχει αυτή η μικρή πολυτέλεια για λίγο περισσότερο ύπνο σήμερα που δεν είναι εργάσιμη μέρα.

Σε ιδιαίτερα χαλαρούς ρυθμούς στο ήσυχο από κίνηση στενό που είναι το σπίτι μου “χαζεύω” τις ιστοσελίδες και ρίχνω μια ματιά στα e-mail μου. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Ιδιόμορφος, αλλά είναι...

Το Twitter μου δίνει τα τελευταία σχόλια και τις ειδήσεις από τα Site των φίλων και τα πορτάλ των εφημερίδων. Έχουν σίγουρα το ενδιαφέρον τους. Αργότερα θα πάρω και τις εφημερίδες για να ολοκληρώσω την ενημέρωση μου.

Μερικοί θεωρούν υπερβολική όλη αυτή την ενασχόληση μου με την ειδησεογραφία. Δεν έχουν δίκιο. Πέρα από το ότι μαθαίνεις πράγματα σε σχέση με την επικαιρότητα, έχεις τη δυνατότητα να εντρυφήσεις πάνω σ' αυτήν, να ερμηνεύσεις γεγονότα και καταστάσεις, να καταλάβεις καλύτερα τι συμβαίνει στον περίγυρό σου, στο μικρόκοσμό σου και όχι μόνο...

Ο καιρός συνεχίζει να είναι ζεστός... Το καλοκαίρι, τουλάχιστον στην Αθήνα, συνεχίζει να είναι παρών. Και όποιοι έχουν τη δυνατότητα και τη διάθεση το... εκμεταλλεύονται κανονικά. Μικρές εκδρομές στις παραλίες, μπάνιο, δεν είναι πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν.

Υπάρχουν βέβαια και πράγματα που πρέπει να μπουν σε μια σειρά και προηγούνται, όπως η διευθέτηση των ζητημάτων γύρω από το σχολείο του Λάμπρου και τα φροντιστήρια. Ζητήματα που πρέπει να κλείσουν μέσα στην εβδομάδα που έρχεται...

Όμως αυτό το Σαββατιάτικο πρωινό το θέλω χωρίς περίπλοκες σκέψεις. Ύστερα από ένα καλό ύπνο, πρέπει να βρω τον τρόπο να ξαναπιάσω, σιγά – σιγά, το νήμα της ζωής χωρίς αυτό να δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα. Μπορεί αυτό να γίνει; Και βέβαια μπορεί...

• Πιο χαμηλοί οι ρυθμοί γιατί υπάρχουν και... δύσκολα πράγματα. Δείτε ΕΔΩ, από τη χθεσινή ειδησεογραφία.

Μια όμορφη πανσέληνος είναι απόλαυση στα μάτια των ανθρώπων που είναι διαθέσιμα να τη δουν και να την απολαύσουν...

Άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα φτάνει στο τέλος της. Και ήταν ιδιόμορφη ετούτη εδώ. Έμαθα σημαντικά πράγματα που αφορούν τον εργασιακό μου βίο. Και είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις που περνάνε από το χέρι μου. Φυσικά, τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο. Χρειάζεται επιμονή, υπομονή, προσήλωση στο στόχο και όλα μπορούν να γίνουν. Ακόμα κι αυτά που με την πρώτη ματιά φαντάζουν δύσκολα προσπελάσιμα.

Όμως τελικά ότι μπορούμε κάνουμε. Η ζωή έχει βάλει τα όρια κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα προσπερνάμε. Με κόπο, με ιδρώτα, με ψυχολογική πίεση θα τα καταφέρουμε...

Ώρα να ξανασκύψουμε πάνω στην καθημερινότητα μας, έτσι όπως την έχουμε διαμορφώσει. Άσε που άκουσα στις ειδήσεις ότι... χαλάει και ο καιρός. Δηλαδή τι, υπάρχει πιθανότητα να έρθει χειμώνας; Απίστευτο μου φαίνεται...

Ήταν όμως μια μικρή ανάσα. Όμορφη, γλυκιά... Απόλαυσα αυτή τη φορά την πανσέληνο, χωρίς πίεση και δίχως άγχος και το χάρηκα αληθινά.

Χρειαζόμαστε τέτοιες ανάσες. Να πάμε δυο βήματα πιο πέρα τη ζωή, να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα του Σεπτέμβρη. Κι εγώ έχω μάθει να μην αφήνω τίποτα να πηγαίνει χαμένο. Απολαμβάνω ότι μου δίνεται απλόχερα από τη ζωή και θεωρώ ότι είμαι σε θέση να αγγίξω την αληθινή αξία σε κάθε τι που είναι δίπλα μου, γύρω μου.

Το έχω ξαναπεί, αν και δεν είναι τελικά δική μου σοφία αυτή. Έχουν προλάβει άλλοι και το πρωτοείπανε, αλλά τι σημασία έχει ποιος διεκδικεί την πρωτιά; Η ουσία είναι που μετράει. Ε, λοιπόν, δεν χρειάζεται πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να νιώσει καλά.

Ένα αληθινό χαμόγελο, ένα χάδι, μια ιστορία από τη ζωή κι ας έχει μέσα της όλη τη σκληράδα που κάνει τους ανθρώπους να μοιάζουν με ζώα... Μικρά πράγματα μα αληθινά... Ε, ναι... Κοιτάζοντας πίσω νοιώθω ότι ήταν πραγματικά μια όμορφη εβδομάδα...

Αυτή κι αν είναι σταθερότητα! Θυμηθείτε: Είναι ο ίδιος άνθρωπος που προχθές από τη ΔΕΘ έλεγε άλλα πράγματα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/09/2011

Έλεγα στο κομμάτι μου της προηγούμενης εβδομάδας, ότι αυτή η κυβέρνηση έχει τάσεις αυτοκτονίας κι ότι σ' αυτό το απονενοημένο διάβημα, απειλεί να παρασύρει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Μερικοί θα είπαν: “Υπερβολικός είσαι στους χαρακτηρισμούς”.

Κι όμως δεν πέρασαν ούτε δύο 24ωρα για να φανεί ότι λίγα είπα. Τα χειρότερα νέα μας τα κρατούσαν σαν άσο στο μανίκι για να τα βγάλουν μέσα στη ΔΕΘ. Με έκτακτα υπουργικά συμβούλια, ζωντανές συνδέσεις, με τον Βενιζέλο και λίγο αργότερα με εκείνη την περιβόητη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού που έμοιαζε με... τηλεοπτικό πάνελ και πάντως δεν είχε τίποτα κοινό με όσα ξέραμε ώς τώρα για τη ΔΕΘ.

Το νέο “φρούτο” για άμεση αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων ή “η μεγάλη αρπαχτή” όπως τη χαρακτηρίζουν οι εφημερίδες, είναι ο φόρος πάνω στην ακίνητη περιουσία. Από την Κυριακή και μέχρι σήμερα, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για να υπερασπιστούν τα μέτρα αυτά κι έχουν καταναλωθείς εκατοντάδες ώρες από ειδικούς αναλυτές που θέλουν να μας ενημερώσουν ως προς το τι θα πρόκειται να πληρώσουμε. Διότι οι εγκέφαλοι που το εφηύραν θέλουν να εμπεριέχει και το αίσθημα της Δικαιοσύνης λες και έχουν σχέση αυτοί οι άνθρωποι με ότι αυτό σημαίνει...

Έτσι, κάθισαν κάτω με τα τεφτέρια και υπολόγισαν την επιφάνεια του ακινήτου, του τέλους 0,50 έως 16 ευρώ, ανάλογα με την τιμή ζώνης και τον συντελεστή παλαιότητας ανάλογα με τα χρόνια ηλεκτροδότησης. Εξαίρεσαν βέβαια τους κοινόχρηστους χώρους, αλλά αν και ο φόρος επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, ο ενοικιαστής θα τον πληρώσει μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.

Φυσικά κάνουν και σκόντο. Φέτος το ποσό που αναλογεί στον καθένα μας θα εξοφληθεί σε δύο δόσεις, ενώ του χρόνου σε τέσσερις. Εξυπακούεται ότι η μη πληρωμή του λογαριασμού της ΔΕΗ θα συνεπάγεται αυτόματα τη διακοπή της ηλεκτροδότησης του ακινήτου. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος...

Οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν την Πέμπτη με ειδικά αφιερώματα, τουλάχιστον 4 σελίδων, όπου ειδικοί εξηγούν με αναλυτικά παραδείγματα, τι θα πληρώσουμε, ανάλογα με την περιοχή που μένουμε, για το τέλος των ακινήτων.

Λοιπόν ποιος είπε ότι το βαρέλι έχει πάτο; Κάθε μέρα ανακαλύπτουμε πως τίποτα δεν σταματά αυτούς τους ανθρώπους. Το χειρότερο είναι ότι παρά το γεγονός ότι οι “εταίροι” που υποτίθεται ότι θα μας... βοηθήσουν να βγούμε από την κρίση συνεχώς βάζουν και νέα τελεσίγραφα. Συνεχώς ζητούν κι άλλα μέτρα. Απαιτώντας να διαλυθεί κάθε ίχνος κοινωνικού ιστού.

Το χειρότερο είναι ότι με τις στοχευμένες κάθε φορά ενέργειες, όλο και κάποια τάξη θα στραφεί εναντίον μιας άλλης με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ενιαία αντίδραση. Να δίνουμε την αίσθηση ενός αποχαζεμένου λαού που προσπαθεί σε ατομικό επίπεδο να διασώσει ότι μπορεί απ' αυτή την καταστροφική λαίλαπα.

Το ότι κάτι πρέπει να κάνουμε είναι περισσότερο από βέβαιο. Το τι και το πώς θα το βρούμε αν αρχίσουμε να ξανασκεφτόμαστε συλλογικά, αν αποφασίσουμε να ξανακάνουμε πιο ανθρώπινη την κοινωνία μας, ξεκινώντας από μας τους ίδιους...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην στήλη μου, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

• Δείτε ΕΔΩ το σφυγμό της ημέρας...

Υπάρχουν και δημοσιογράφοι που "παίζουν" τη ζωή τους κορώνα - γράμματα υπηρετώντας την αλήθεια...

Πάει κι αυτό το καλοκαίρι... Να το συνηθίσουμε σιγά -σιγά κι ας αντιστέκεται με κάθε τρόπο...

Τετάρτη πρωί. Οι ήχοι από το θόρυβο των ανθρώπων που ετοιμάζονται να “στήσουν” τους πάγκους τους στη λαϊκή ακούγονται ώς το σπίτι από νωρίς. Πρωινό ξύπνημα, να πάμε με τον Λάμπρο στο σχολείο. Φέτος έγινε έγιναν πιο αυστηρά τα πράγμα. 8,15 πρέπει να είναι εκεί. Κι έχει ένα θεματάκι μ' αυτό, αλλά ίσως με τον καιρό τα καταφέρει και το ξεπεράσει...

Επιστρέφουμε στις εφημερίδες από τον Γιάννη Μπιτούνη. Εμφανίστηκε χθες, ύστερα από δύο σχεδόν μήνες και ρώτησε αν μπορούμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας. Βρήκε μάλλον κάποιον τρόπο. Στουρνάρη 64 θα μας τις αφήνει. Έτσι κι αλλιώς και τα δύο περίπτερα στην πλατεία Βάθη με τα οποία συνεργαζόμασταν, έκλεισαν.

Σε λίγο θα πάω από εκεί... Στον ΟΤΕ ζουν το δικό τους δράμα. Κάτι σαν ντους. Ένα ζεστό κι ένα κρύο... Κάποια στιγμή η διοίκηση ανακοινώνει το 4ήμερο και τη μείωση 10% επί του μισθού αναγγέλλοντας συγκεκριμένα την 1η Νοέμβρη ως ημέρα εφαρμογής και μετά διαβάζω από την ΟΜΕ ΟΤΕ ότι ξανακάθονται στο τραπέζι για διαπραγματεύσεις σχετικά με την υπογραφή Σ.Σ.Ε. Φαντάζεστε τους εργαζόμενους σε τι ψυχολογική κατάσταση πρέπει να είναι για να μπορέσουν να κατανοήσουν όλους αυτούς τους ελιγμούς...

Στο μεταξύ στους δρόμους της Αθήνας η απειλή των σκουπιδιών είναι πλέον πιο ορατά από ποτέ. Οι κάδοι ξεχειλίζουν. Το πρόβλημα με τους συμβασιούχους και το γεγονός ότι όλες οι πλευρές τραβάνε τα άκρα δεν δίνει τη δυνατότητα στα απορριμματοφόρα να βγουν στους δρόμους για την αποκομιδή.

Κι ενώ οι μέρες είναι ζεστές ακόμα... Το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη κρατάει κάτι από το από το καλοκαίρι, μ' έναν ήλιο που καίει τα μεσημέρια, με υψηλές θερμοκρασίες. Κι αυτό κάνει την κατάσταση ακόμα πιο ανυπόφορη...

Είναι και τα διαδικαστικά του Λάμπρου σε σχέση με το σχολείο, τα φροντιστήρια, το μπάσκετ που θέλει να επιστρέψει.

Δύσκολος, αλλά με γλυκά διαλείμματα αυτός ο καιρός...

Τυχαία το βρήκα από το βίντεο στο YouTube. Δεν γνωρίζω τον δημιουργό του, αν και απ' ότι είδα και θα αντιληφθείτε κι εσείς, έχει πολύ καλή διάθεση, άσε που έχει και πολύ ωραίες εικόνες από την Χίο...

Μας στέλνει συχνά e-mail, μέσω της γραμματέας του ο Κώστας και πάντα είναι εύστοχα. Όπως ετούτο δω που πήραμε προχθες με το άνοιγμα των σχολείων. Πόσο αισιοδοξία έχει αυτός ο άνθρωπος; Πόση δύναμη για να αντιμετωπίσει τη ζωή και τις δυσκολίες της; Τον θαυμάζω, είναι αλήθεια...

Από το Γυμνάσιο Θραψανού... Παλιό, αλλά καλό. Το είδα στο Facebook και το “ξεσήκωσα” να το μοιραστώ μαζί σας...