Επιλογές από τα πρωτοσέλιδα της νέας χρονιάς. Μόνο απογευματινά φύλλα έχουμε στα περίπτερα σήμερα. Ιδού το πόνημα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Κι αν σφίγγει έτσι το ζωνάρι τη νέα χρονιά, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει στους ανθρώπους που είναι από τη φύση τους αδύνατοι...

Αν είναι δυνατόν, πρώτη εργάσιμη μέρα του νέου χρόνου, του νέου μήνα, της νέας εβδομάδας, με τέτοιες αρνητικές ειδήσεις. Ξανά στο στόχαστρο ο μισθός... Μα, αυτοί οι οικονομικοί εγκέφαλοι στέρεψαν από ιδέες; Ή την εύκολη λύση κοιτάζουν πρώτα; Από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ.

Το ΕΘΝΟΣ έχει αναλάβει εργολαβικά τη στήριξη Παπαδήμου. Εδώ βέβαια “βάζει” τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια να το κάνει, αλλά είναι σαν να το κάνει η εφημερίδα η ίδια... Το τι περνάει ο κόσμος ουδόλως την ενδιαφέρει. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν οι επιλογές των θεμάτων της στην πρώτη σελίδα...

Μικρά δωράκια σε φίλους... Από μας ζητάνε να αλλάξουμε, να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, να συνεισφέρουμε για να... σωθεί η εθνική οικονομία... Εκείνοι όμως είναι πεισματικά αγκυλωμένοι στις παλιές τους συνήθειες. Το βόλεμα των “δικών μας” ανθρώπων είναι το κυρίαρχο. Να τα βλέπουμε αυτά και να μην ξεχνάμε...

Το δικό του απολογισμό, πολιτικό τον χαρακτηρίζει, κάνει ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ στην πρώτη του σελίδα. Αυτά κατά την εφημερίδα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε από τη χρονιά που έφυγε...

Από την ΕΣΤΙΑ που μας ζητά να δούμε με θετικό βλέμμμα τη νέα χρονιά, αφού “ο κ. Παπαδήμος εμπνέει σιγουριά”. Γιατί δεν την αισθανόμαστε εμείς αυτή τη σιγουριά, παιδιά; Γιατί, ε;

Ένα πλούσιο φωτογραφικό αφιέρωμα για τα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη χρονιά που πέρασε επιλέγουν τα ΝΕΑ για την πρώτη του σελίδα, Η κυβέρνηση Παπαδήμου, η ζωή με την τρόικα, η Υπατία, οι “Αγανακτισμένοι”, η Αραβική άνοιξη, η Φουκοσίμα, η Ευρωπαϊκή κρίση, το τέλος του Μπιν Λαντεν είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται. Ένα συλλεκτικό 12σέλιδο που αξίζει να κρατήσουμε...

Πρώτη μέρα στο γραφείο τη νέα χρονιά... Ας ευχηθούμε να είναι μια καλή χρονιά για μας και για όλο τον κόσμο. Να μην επαληθευτούν οι Κασσάνδρες που βλέπουν τα χειρότερα να έρχονται... Η αισιοδοξία μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις καταστάσεις.... Μην το ξεχνάτε...

Αυτό ήταν το κουπόνι για τα ψώνια από τον Μαρινόπουλο. Από το Σάββατο που κυκλοφόρησαν οι κυριακάτικες εφημερίδες το ΘΕΜΑ άλλαξε την προσφορά. Τώρα κάνει δώρο 5 ευρώ για αγορές προϊόντων  έως 9,90 ευρώ, από τα καταστήματα SEPHORA. Υποπτεύομαι ότι είναι καταστήματα καλλυντικών. Παιδιά ο κόσμος θέλει πρώτα να ζήσει και μετά να... καλλωπιστεί. Αλλά, πού να το ξέρετε εσείς...

Αυτή η ιστορία με τα δώρα των κυριακάτικων εφημερίδων χρειάζεται συζήτηση. Έχω μια ψιλοαίσθηση ότι εκεί, στο ΘΕΜΑ μας κοροϊδεύουν με τα 6 ευρώ που επιστρέφουν σε αγορές τουλάχιστον αξίας 20 ευρώ από τα σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος.
Και δείτε γιατί: Όταν πρωτοεμφανίστηκε η προσφορά στην εφημερίδα με το κουπόνι ήταν για 5 ευρώ σε αγορά προϊόντων αξίας τουλάχιστον 9 ευρώ. Αφού είδαν ότι η εφημερίδα εκτοξεύτηκε στα 200.000 φύλλα, άλλαξαν την προσφορά. Την έκαναν 6 ευρώ αλλά για αγορές αξίας 16 ευρώ πια. Κι αφού την κράτησαν ένα μήνα εκεί, αύξησαν την υποχρεωτική αξία αγορών στα 20 ευρώ. Γιατί μας υποτιμούν έτσι; Και σαν αναγνώστες και σαν καταναλωτές;
Κι αν ο κόσμος συνεχίσει να κάνει χρήση αυτού του μικρού προνομίου, πόσο άραγε θα αυξήσουν το ποσό της υποχρεωτικής αγοράς προϊόντων από το σούπερ μάρκετ;
Άσε που εμένα, ως δημοσιογράφο, με ενοχλεί αφάνταστα όταν βλέπω ανθρώπους να πηγαίνουν στο περίπτερο, να αγοράζουν την εφημερίδα, να κόβουν το κουπόνι και χωρίς να την ανοίγουν καν για να περιεργαστούν τα θέματα, να την πετάνε στον πιο κοντινό κάδο σκουπιδιών...
Αισθάνομαι τον κόπο κάποιων συναδέλφων να την στήσουν και νοιώθω πως δεν τον σέβονται, ούτε ο εκδότης που συμπεριλαμβάνει προφορές στην εφημερίδα του, ούτε ο αναγνώστης που, υποτίθεται, ότι όλα γι αυτόν γίνονται.
Αυτή η μανία με τις προσφορές και τα πολυσέλιδα στα κυριακάτικα φύλλα κάπου πρέπει να σταματήσει. Έτσι όπως πάει το πράγμα όλο και θα λιγοστεύουν εκείνοι που θα έχουν τη δυνατότητα να δίνουν 4.5 ευρώ (περίπου 1.600 παλιές δραχμές, αν είναι δυνατόν!-κάποιοι από μας την προλάβαμε την εφημερίδα με δύο (2) δραχμές στα περίπτερα....). Ακόμα και η «φτηνή», όπως τη χαρακτηρίζουν, έκδοση των δύο ευρώ (700 δραχμές!) που καθόλου φτηνή δεν είναι για τις δύσκολες εποχές που περνάμε, νομίζω ότι είναι καιρός να ξαναδούν το θέμα οι αρμόδιοι.
Αντί να προχωρούν στις εύκολες περικοπές στους μισθούς των δημοσιογράφων, μάλλον μια άλλη πολιτική για τα έντυπα τους θα έπρεπε να εφαρμόσουν.
Ο κόσμος δεν θέλει σήμερα «κούφια» πολυσέλιδα. Σοβαρές ειδήσεις θέλει, προσέγγιση στα ζητήματα που τον αφορούν και αναλύσεις για να βοηθηθεί ο αναγνώστης να προσεγγίσει καλύτερα την επικαιρότητα.
Ήθελα να 'ξερα, τέτοιες συμβουλές δεν τους τις δίνουν όσοι είναι δίπλα τους και πληρώνονται αδρά για να τους συμβουλεύουν;

Ευχές για την νέα χρονιά από τον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο όπως έφτασε στο e-mail μου. Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω κι όλους τους φίλους που έστειλαν ευχές μ' αυτόν τον τρόπο ή με SMS. Ας είναι καλά....

Ο γλυκούλης μας Αϊ Βασιλης, κατά κόσμον Μιχάλης με την κόρη του Μυρσίνη και το ξωτικό που ήταν όλα τα λεφτά. Εκπληκτικός στο ρόλο του βοηθού του Αϊ Βασίλη έδινε τον τόνο στο όμορφο πρωινό...

Και μια αναμνηστική φωτογραφία έξω από το Στέκι Αλληλεγγύης λίγο πριν ξεκινήσουμε στη γειτονιά για να λέμε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα και να μοιράζουμε δώρα σε όλα τα παιδιά...

Η Μαρία λέει τα κάλαντα στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Μην κοιτάτε που κρατά ανάποδα την εφημερίδα μας. Έχει άλλο χαρτί μπροστά της, φωτοτυπία, με τα λόγια από τα κάλαντα...

Κι επειδή εσείς που δεν τα ακούσατε θα θέλατε φαντάζομαι να δείτε τι έγραψε ο Κώστας, δείτε αυτό το βίντεο που τράβηξαν άλλοι σύντροφοι, λίγο αργότερα, όταν πήγαν στην Ελευσίνα να τα πουν στους απεργούς χαλυβουργούς... Δείτε εκτός από το βίντεο κι άλλες εικόνες ΕΔΩ.

Στην πλατεία του Αϊ Γιώργη. Τα παιδιά μαζί με την ορχήστρα του Στέφανου λένε τα κάλαντα. Ο κόσμος στεκόταν, να ακούσει, να δει, να ρωτήσει, να μάθει για τη δράση της ΕΚΑΠ. Μερικοί μάλιστα έβαζαν και το χέρι στην τσέπη...

Ένα ακόμα όμορφο στιγμιότυπο από την ορχήστρα που έπαιζε μαζί μας μουσική για τα κάλαντα. Υπέροχη εμπειρία, μοναδική για όσους είχαμε την ευκαιρία να τη ζήσουμε. Μακάρι να είμαστε πάντα έτσι...

Δείτε τους μουσικούς μας κι εδώ, στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Ήταν καλός ο καιρός, είχε μια φοβερή ηλιοφάνεια, τόση που αν και έκανε παγωνιά, οι περισσότεροι είχαμε ιδρώσει... Ο πιο ωραίος ιδρώτας...

Δεν ξέρω πόσοι από σας που διαβάζετε αυτές τις γραμμές είχατε ποτέ την ευκαιρία να περπατήσετε μαζί με τον Αϊ Βασίλη στις γειτονιές της Ακαδημίας Πλάτωνα. Εγώ, πάντως και μερικοί ακόμα σύντροφοι και φίλοι την είχαμε αυτή την εμπειρία την φετινή παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Ο δικός μας Αϊ Βασίλης ήταν γλυκούλης, καλοντυμένος, πρόσχαρος... Με το ξωτικό του, οπωσδήποτε... Συνεπής στο ραντεβού του στις 11 το πρωί στο Στέκι Αλληλεγγύης. Ήρθε φουριόζος, επέβλεψε τους σάκους με τα δώρα, τους βοηθούς του, την κλόουν που ήταν εκεί για να εμψυχώνει τα παιδιά και μισή ώρα αργότερα ξεκινήσαμε μέσω της Πλάτωνος να πάμε στην πρώτη πλατεία, του Αγίου Γεωργίου.

Οι βοηθοί του, εκτός από σάκους με δώρα μοίραζαν και την εφημερίδα μας που έκανε, ζεστή – ζεστή, την εμφάνισή της. Ο κόσμος τα 'χασε... Άκουγε όλο αυτό το τσούρμο να λέει τα δικά του κάλαντα που μόνο στο ρυθμό έμοιαζαν με τα άλλα, αυτά που έλεγαν τα παιδιά με τα τριγωνάκια και δεν ήξερε τι ήταν αυτό που έβλεπε. Ο Βασίλης είχε αναλάβει κεραστής της ρακής και άλλα κορίτσια μοίραζαν μελομακάρονα.

Δειλά στην αρχή, πιο εύκολα αργότερα, τα παιδιά έρχονταν κοντά στον Αϊ Βασίλη κι έπαιρναν τα δώρα τους. Όλα. Ανεξαρτήτου χρώματος ή φυλής.

Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου ενσωματώθηκε στην παρέα μας και ο Στέφανος μαζί με την ομάδα του που έπαιζαν μουσική. Εκείνος ακορντεόν κι άλλος κιθάρα, ταμπούρλο, φλάουτο, βιολί... Ω!... ήταν υπέροχο να τους ακούς να παίζουν στο ρυθμό των πρωτοχρονιάτικων καλάντων με τα δικά μας λόγια.

Ο Βασίλης, όπως όλοι μας άλλωστε, είχε πάρει ζεστά το ρόλο του. Κέρναγε ακόμα και ανθρώπους στα καφενεία από τα οποία περνούσαμε, την ώρα που έπιναν ήδη τις δικές τους ρακές... Όλο αυτό το ανθρώπινο κομβόι δημιούργησε μια αναταραχή στη γειτονιά. Γλυκιά αναταραχή. Μοιράζονταν ευχές για καλή χρονιά, μελομακάρουνα, ρακές. Κι ο Αϊ Βασίλης εκεί, αγέρωχος να κάνει μοναδική την παρουσία του.

“Τι είστε εσείς” μου λέει μια κυρία. “Πολιτιστικός Σύλλογος;” Όχι, της είπα. Είμαστε από την Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) Πήρε και την εφημερίδα να μάθει περισσότερα πράγματα για μας και να 'ρθει κι εκείνη να βοηθήσει. Να, αυτά είναι τα ωραία... Τόσα χαμόγελα, τόσα καλαμπούρια, είχα καιρό να δω και να ακούσω...

“Ανέβασα” μια φωτογραφία στο Facebook από το κινητό μου τηλέφωνο. Τα σχόλια δεν άργησαν να έρθουν. Οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλλαγή στη ζωή τους.

Το είδαμε στον Αϊ Γιώργη, στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα και τέλος στην Πλατεία Πλάτωνα όπου και ολοκληρώσαμε όλη αυτή τη δράση. Γύρισα σπίτι, απόγευμα, κουρασμένος με την πιο γλυκιά κούραση που μπορούσε να μου προκύψει. Φαντάζομαι το ίδιο θα ένιωθαν και οι σύντροφοί μου...

Αυτή είναι η νέα εφημερίδα της ΕΚΑΠ που μοιράσαμε σε όλο το δρομολόγιο του Αϊ Βασίλη. Τα κάλαντα που είχαμε στην πρώτη σελίδα βοήθησαν τον κόσμο να μας... καταλάβει τι λέγαμε... Δείτε την ΕΔΩ, ολόκληρη, σε αρχείο PDF.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/12/2011

Ευτυχώς που το 'χουμε, ως άνθρωποι, να διατηρούμε άσβηστη την ελπίδα πως, δεν μπορεί, κάτι θα γίνει και η νέα χρονιά, αυτή που ξημερώνει σε λίγο θα 'ναι καλύτερη από κείνη που μας αποχαιρετάει.

Ελπίζουμε ότι θα βρεθεί ο τρόπος να σταματήσει το κακό, να μη βουλιάξουμε πιο κάτω, να αντέξουμε να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια που μας βάζουν και να σταθούμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια απέναντι σε όσα μας επιφυλάσσει ο αντεργατικός τυφώνας.

Το ότι δεν είναι εδώ ο παράδεισος το ξέρουμε. Ότι η σκληρή δοκιμασία που ζούμε καθημερινά μοιάζει με κόλαση κι αυτό το ξέρουμε. Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη να αλλάξουμε με τη συμμετοχή μας και τη δράση μας σε όλα τα επίπεδα προς το καλύτερο...

Ας δώσουμε ένα τέλος στον εφησυχασμό μας. Πέρασε ο καιρός που ότι συνέβαινε γύρω μας, αφορούσε τους άλλους. Τον καθένα μας αφορά πια. Και μας και όλους.

Κι όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου το σοφό ρητό λέει να έχουμε έτοιμους τους κουβάδες με το νερό για να διασώσουμε ότι μπορούμε.
Ξέρω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα. Ότι όλο και περισσότερος κόσμος γύρω μας υποφέρει. Εμείς που πατάμε τα πόδια μας στη γη μπορούμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Σε αντίθεση με δυο - τρεις κομματικές νομενκλατούρες που νομίζουν πως επειδή αυτοί ασχολούνται με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μπορεί αυτό να αφορά και τους πρώην ψηφοφόρους τους.

Μέγα λάθος... Επειδή τους «παίζουν» κάποια κανάλια και εφημερίδες νομίζουν ότι ασχολούνται με κάτι σοβαρό. Μακριά νυχτωμένοι είναι. Ο λαός ψάχνει να βρει τρόπους να επιβιώσει . Ο εργάτης ζει με την αγωνία του αύριο. Αν θα συνεχίσει να έχει δουλειά από την οποία να πληρώνεται μ' ένα αξιοπρεπή μισθό και όχι με ψίχουλα ή ελεημοσύνες Όμοια και ο συνταξιούχος που βλέπει από μήνα σε μήνα να μειώνονται δραματικά τα έσοδά του, ενώ αυξάνονται γεωμετρικά οι απαιτήσεις της Εφορίας.

Δε λέω καινούργια πράγματα. Την επίθεση την εμπεδώσαμε τη χρονιά που φεύγει. Τώρα, όντας στον πάτο, δεν φοβόμαστε την πτώχευση με την οποία μας απειλούσαν. Αυτή ας τη φοβούνται οι λίγοι που έχουν ακόμα καταθέσεις κι ανάμεσά τους το σύνολο των βουλευτών, όπως αποδείχτηκε από τα δημοσίευση του «πόθεν έσχες» των εισοδημάτων τους το 2009.

Εμείς μόνο στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο μπορεί να προσδοκούμε... Χωρίς ωστόσο να το αφήνουμε στην τύχη του, αυτό το αύριο.

Το 2012 ας είναι η χρονιά της δράσης. Να ξεβολευτούμε από τους καναπέδες μας, όσοι ακόμα ζούμε μέσα στη βολή μας. Αν νοιώθουμε να μας αφορά κι εμάς και τα παιδιά μας, είναι ώρα να βγούμε στους δρόμους. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Αριστερά. Όλοι. Τη νίκη τη φέρνει ο αγώνας. Παλιό, αλλά αληθινό. Περισσότερο από ποτέ...

Αισιόδοξοι, με το κεφάλι ψηλά, απαιτούμε αυτά που μας ανήκουν, διεκδικούμε τα καλύτερα, ένα πιο ανθρώπινο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Δεν το διαπραγματευόμαστε και δεν το χαρίζουμε σε κανέναν αυτό.

Καλή, αγωνιστική χρονιά, να 'χουμε...

• Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ. Δείτε ΕΔΩ πώς υοδέχθηκαν τον ερχομό του νέου χρόνου σε όλο τον κόσμο.
  

Ο πρωτοσέλιδος τίτλος από την ΕΠΟΧΗ. Αλληλεγγύη, ανυπακοή, αξιοπρέπεια, οι ευχές για τον καινούργιο χρόνο που σε λίγο θα κάνει την εμφάνισή του. Σαν να μην έχει και πολύ άδικο...

Το ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ είναι μια οικονομική ημερήσια εφημερίδα. Δεν συνηθίζουμε να επιλέγουμε από εδώ κείμενα. Όμως όσο κι αν η γλώσσα της οικονομίας είναι “ξύλινη” και απευθύνεται στους ειδικούς, τελικά κι εμείς μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολα είναι μερικά πράγματα.

Και στο ΕΘΝΟΣ με αυτό το πολύ ωραίο σκίτσο του Ιωάννου υποδέχονται το 2012. Χρονιά αγχόνη, αν καταλάβαμε καλά...

Στο ΠΑΡΟΝ γιορτάζουν με ένα μονόστηλο σε πλαίσιο τα 1.000 φύλλα τους. Δεν είναι και λίγο για μια εφημερίδα αυτό. Για σκέψου: Να ζήσεις σαν φύλλο έχοντας την αποδοχή των αναγνωστών σου που σε εμπιστεύονται για τα θέματα που δημοσιεύεις. Διαβάστε λίγο προσεκτικά το κομμάτι. Όλοι εμείς που ζούμε καθημερινά από μέσα την αγωνία της έκδοσης μιας εφημερίδας μπορούμε να τους καταλάβουμε. Ας είναι καλά κι ας πολλαπλασιάσουν και άλλο τις εκδόσεις τους, με δημοσιογραφικές επιτυχίες.

Ευχές από

τον Δήμαρχο Μινώα

Δείτε ΕΔΩ τις ευχές του δημάρχου μας, Ζαχαρία Καλογεράκη, για τη νέα χρονιά που ξημερώνει...

Το ζητούμενο είναι μια νέα αρχή. Έχουμε την αίσθηση ότι ξαναρχίζοντας από την αρχή μπορεί να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα...

Στο μηδέν η εμπιστοσύνη των πολιτών στα κόμματα. Χρειάζονταν άραγε μια μεγάλη εφημερίδα σαν το ΒΗΜΑ να δημοσιεύσει τέτοια δημοσκόπηση για να το κατανοήσουμε; Μάλλον στα ίδια τα κόμματα. Οι πολίτες ξέρουν, ζουν, νοιώθουν και βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις. Αυτά είναι απόντα, στον κόσμο τους, με 5-6 επιβήτορες της εξουσίας να παίζουν τα δικά τους, προσωπικά, παιχνιδάκια. Η “αποθέωση” του πολιτικού συστήματος. Εκεί κατάντησαν τους Έλληνες, τις ζωές τους... Ας πληρωθούν με το νόμισμα που τους αξίζει: την αδιαφορία.

Σε λίγο περισσότερα από

τη δράση

του δικού μας Αϊ Βασίλη

Είμασταν κοντά του. Κατά κάποιο τρόπο βοηθοί του δικού μας Αϊ Βασίλη που περιόδευσε τις πλατείες της Ακαδημίας Πλάτωνα και μοίρασε δώρα στα παιδιά... Φωτογραφίες και ρεπορτάζ σε λίγο...

Ευχές από το ΠΑΡΟΝ με το πενάκι του ΣΤΑΘΗ. Ισοπεδώνει λίγο όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα περί της ύπαρξης του Αϊ Βασίλη, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι κοντά στην αλήθεια...

Ναι, τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα για το μέλλον του τόπου. Όμορφη φωτογραφική επιλογή από τη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Ευχές για το νέο έτος που σε λίγες ώρες θα μας κάνει ποδαρικό. Φέτος, πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά. Υγεία και αγάπη, τουλάχιστον...

Ώρες μετράει πια το 2011. Θα έχετε «πήξει» στους απολογισμούς για κάθε τομέα και ιδιότητα αυτές τις μέρες. Από τις εφημερίδες μέχρι τον περίγυρό σας. Μην ανησυχείτε όμως. Δεν έχουμε σκοπό να σας... σερβίρουμε ένα ίδιο πιάτο. Θέλουμε μονο να σταθούμε σε ένα - δυο πράγματα που χαρακτήρισαν τη χρονιά που φεύγει...

Λοιπόν, ήταν δύσκολα τα πράγματα... Όπως μας προϊδέαζαν όσοι ηταν «ψαγμένοι» λιγάκι πέρσι τέτοιον καιρό. Η ανασφάλεια είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό από τη μια κι από την άλλη η αίσθηση πως με τις εντολές του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών μας σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις, πήγαμε τουλάχιστον 20 χρόνια πίσω. Και το χειρότερο, κανείς πια δεν είναι σίγουρος ότι η κατρακύλα θα σταματήσει εδώ. Γιατί πάντα θα υπάρχει κι άλλος πάτος πιο κάτω.

Τα μαγαζιά περνάνε τα δικά τους δράματα... Το ένα μετά το άλλο κλείνουν. Πώς να δουλέψουν, με τι πελάτες, όταν αυτό που ενδιάφερει πια τις οικογένειες είναι, μια όσο γίνεται πιο αξιοπρεπής διαβίωση;

Όπου κι αν κάτσεις να κουβεντιάσεις θα σου μιλήσουν για προβλήματα, για παρατεταμένη ανεργία που σκοτώνει, για φως που δεν φαίνεται από πουθενά.

Μόνο τα τηλεοπτικά κανάλια με τις χαζοεκπομπές τους δείχνουν να είναι σ' έναν άλλον κόσμο μακριά κι έξω από την πραγματικότητα και τη ζωή.

Πόσο διαφορετικά θα είναι τα πράγματα τη νέα χρονιά; Η απάντηση θέλει όλα να είναι ένα κλικ προς το χειρότερο... Μην περιμένουμε από τις υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις να δούμε μια άσπρη μέρα. Στο τούνελ που μας οδήγησαν δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος.

Από μας, από τον καθένα μας θα εξαρτηθεί αν είμαστε σε θέση να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας. Κι αυτό θα συμβεί μόνο αν πάψουμε να είμαστε απαθείς παρατηρητές κι αποφασίσουμε να γίνουμε ενεργοί πολίτες.

Παρ' όλα αυτά, χωρίς καμιά διάθεση πεσιμισμού, το Site εύχεται σε όλους τους φίλους που το ακολουθούν, τουλάχιστον στην προσωπική τους ζωή, το 2012 να φέρει κάθε καλό. Ευτυχώς, δε ζούμε την εποχή του ασπρόμαυρου σινεμά. Μακάρι να 'χει για σας τα πιο φωτεινά χρώματα που μπορεί να δημιουργήσει η φύση. Ας πούμε θετικά το τελευταίο αντίο στο 2011.

Κι ας καλωσορίσουμε το 2012! Εμείς μπορούμε να το κάνουμε να φαίνεται κάπως καλύτερο. Φτάνει να το πιστέψουμε και να το παλέψουμε. Μην αφήνετε τίποτα στη τύχη του. Δεν αρκεί. Χρειάζεται και προσωπική δουλειά...