Μεσημεράκι το Κυριακής το τολμήσαμε να πάμε μια βόλτα στη χιονισμένη Πάρνηθα. Είχα να πάω πολύ πριν τη μεγάλη πυρκαγιά που τη διέλυσε στην κορυφή. Τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Έρημο τοπίο μοιάζει λες και είναι βομβαρδισμένο. Κι ήταν κάποτε τόσο όμορφη αυτή η πλευρά της Αθήνας από ψηλά.

Το χιόνι υπάρχει εδώ να μας θυμίζει το χειμώνα που έχουμε μπροστά μας. Σκληρό, παγωμένο, δεν είναι για να παίξεις. Άσε που το κρύο δεν υποφέρεται. Τα μαζέψαμε και φύγαμε νωρίς να μην αρπάξουμε κανένα κρυολόγημα.

Δείτε ένα κομμάτι που απέμεινε από την Πάρνηθα που ξέραμε. Ένα κομμάτι γιατί κατά τ' άλλα, όπως είπα και πριν, τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, ξενοδοχεία γεμάτα ζωή, κάποτε έμοιαζαν σαν τις εικόνες που είχαμε από το βομβαρδισμένο Σαράγιεβο.

Μια ακόμα φωτογραφία πριν φύγουμε. Θες το χιόνι, το υψόμετρο, το κρύο, η παγωνιά κρατάνε κάτι από την παλιά ομορφιά του. Μπορεί όποιος το ΄χει δει αυτό να μην θέλει να ξανάρθει, όμως μια τέτοια μέρα, την πρώτη του 2012 μας άρεσε. Ο ήλιος σκάει μάτι μέσα από τα σύννεφα. Αμέσως το βουνό περνάει μια άλλη όψη, όμορφη, ελκυστική. Στο βάθος σαν σε παραμύθι η Αθήνα, όπως φαίνεται από ψηλα.

Ένα τελευταίο παιχνίδισμα του ήλιου μέσα από τα σύννεφα που έχω την αίσθηση ότι “τρέχουν” πολύ γρήγορα. Δεν τα έχω ματαδεί έτσι. Μόνο μέσα από αεροπλάνο. Γύρω το τοπίο με τα καμένα δέντρα...