Από τις 4 έως και τις 24 Αυγούστου, το 2ο Φεστιβάλ «Ο Κύκλος του Πολιτισμού»

1psfylladiofestibalokyklostoypolitismoy

Ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου, την Περιφέρεια Κρήτης και τοπικούς φορείς, ανακοινώνει την έναρξη του  2ου θεματικού Φεστιβάλ «Ο Κύκλος του Πολιτισμού», το οποίο θα διεξαχθεί από τη Δευτέρα 4 έως την Κυριακή 24 Αυγούστου 2025. Το φετινό φεστιβάλ, έχει τίτλο "Από το Βυζάντιο στην Ενετοκρατία στον Δήμο Μινώα Πεδιάδας". Μέσα από ξεναγήσεις σε σημαντικά μνημεία, ομιλίες επιστημόνων, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, δράσεις γαστρονομίας και παραδοσιακής τέχνης, θα δοθεί η ευκαιρία στους δημότες και στους επισκέπτες να γνωρίσουν τον πλούτο της ιστορίας του τόπου,

«Για άλλη μια χρονιά, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου και τους τοπικούς Πολιτιστικούς Συλλόγους, αναδεικνύουμε τον ανεκτίμητο ιστορικό και πολιτιστικό πλούτο του τόπου μας. Η δυνατότητα συμμετοχής σε αυτό το θεματικό διάλογο θα μας κάνει πλουσιότερους σε γνώσεις για τον τόπο μας, μέσα από ένα ακόμη συναρπαστικό «ταξίδι» στο χρόνο που επιβεβαιώνει τη μακραίωνη ιστορία και τις τεράστιες προοπτικές του Δήμου μας», δήλωσε ο Δήμαρχος Μινώα Πεδιάδας, Βασίλης Κεγκέρογλου.

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Βιώσιμης Τουριστικής Ανάπτυξης, Καλλιόπη Αποστολογιωργάκη-Χαιρετή, υπογράμμισε: «Ο πολιτισμός είναι η μνήμη ενός τόπου – και ο τόπος μας έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί. Με αυτό το πνεύμα, διοργανώνουμε, ένα πολιτιστικό οδοιπορικό που σκοπό έχει να αναδείξει τη διαχρονική ταυτότητα του τόπου μας».

Δείτε όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ΕΔΩ

Οι μανταρινιές του φίλους μας Λούη από τα Αποίκια της Άνδρου, που μας άρεσαν πολύ...

Posted in Επικαιρότητα

mantarinia.lui1
Η όλη ιστορία αρχίζει κάπως έτσι: "Μανταρινιά την έχω φυτέψει το 1980 και ως τώρα δεν έκανε καρπούς. Πριν από τρία χρόνια έκανε πολύ λίγα. Φέτος φορτώθηκε." Και συμπλήρωνε: "Ο παππούς μας έλεγε ότι το δέντρο πού αργεί να καρπίσει, ζει πολλά χρόνια." Και όπως δείχνουν, κάνουν και καρπό...

mantarinia.lui2
Φορτωμένες είναι φέτος! Δε χόρταινα να τις κοιτώ. Και τρέχανε τα σάλια μου καθώς μου αρέσουν πολύ οι καρποί του συγκεκριμένου δέντρου... Αν θυμάστε, φύτεψα μια και γω στην αυλή μου, πριν μερικά χρόνια (δείτε ΕΔΩ) αλλά δεν ξέρω αν και πότε θα καρπίσουν.

mantarinia.lui3
Τα συγκεκριμένα δέντρα είναι στην αυλή του σπιτιού του Λούη και της Δήμητρας, στα Αποίκια. Πριν δυο χρόνια περάσαμε μαζί τους 10 υπέροχες μέρες, εκεί, μαζί τους. Μας γνώρισαν το νησί τους, την Άνδρο και μας έκαναν να το αγαπήσουμε πολύ. Οι άνθρωποι του, είναι τόσο όμορφοι!

mantarinia.lui4
Λένε πως αυτός ο κόσμος είναι άδικος. Και είναι. Μια από τις αδικίες είναι ότι εμένα που μου αρέσουν τόσο τα φρούτα, ώστε θα μπορούσα να ζήσω και μόνο μ' αυτά δεν μπορώ να φάω πολλά, επειδή ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Β μου "λέει" ότι πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός.

mantarinia.lui5
Όταν όμως βλέπω εικόνες σαν αυτές, όπου ο Λούης χρειάστηκε να τη στηρίξει τη μανταρινιά, γιατί θα έσπαγε από το βάρος του καρπούς της, τότε πραγματικά λυπάμαι που δεν μπορώ να φάω... Στο χωριό, παιδί, θυμάμαι ότι έτσι μου άρεσε να κόβω πάνω από το δέντρο και να τρώω, όλα τα φρούτα.

mantarinia.lui6
Αλλά οι καιροί αλλάζουν. Τότε μπορούσα, τώρα δεν μπορώ. Τώρα παίρνουμε από τη λαϊκή αγορά ένα κιλό και με φτάνει να περάσω όλη την εβδομάδα. Και μετά αυτό το λες ζωή; Αλλά είναι δυνατόν τόσοι περιορισμοί να είναι ο ορισμός της ζωής; Όχι βέβαια. Εμείς αλλιώς την ονειρευόμαστε!

Μαύρος, συννεφιασμένος ουρανός, βαρύς, λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα στην Εύβοια...

Posted in Επικαιρότητα

prin.tin.kategida1.301120
Από τις υπέροχες, αυθεντικές φωτογραφίες του Πέτρου Πατσαλαρίδη. Χθεσινή σοδειά, καθώς είναι κάπου στο δάσος, στη δουλειά του και βλέπει την καταιγίδα να πλησιάζει... Ο ουρανός είναι μαύρος και βαρυφορτωμένος από σύννεφα... Έχει και η αγριάδα, την όμορφη πλευρά της. Αρκεί να προσπαθούμε να τη δούμε...

prin.tin.kategida2.301120
Παρακολουθούμε μαζί του, με κομμένη την ανάσα, όλη αυτή τη διαδικασία... Ελπίζω να μην την έχετε ζήσει στην πραγματικότητα. Ξέρεις ότι από στιγμή σε στιγμή, θα ξεσπάσει και λες να προλάβεις να κάνεις τη δουλειά σου, να γυρίσεις σπίτι και να προστατευτείς, εκεί. Ακριβώς έτσι είναι…

prin.tin.kategida3.301120
Και μερικές φορές τα καταφέρνεις, αλλά όχι πάντα... Τις περισσότερες φορές, αν δεν προλάβεις να βρεις μέρος ασφαλές για να προστατευτείς, θα γίνεις μούσκεμα. Μου έχει συμβεί, εδώ που μένω. Σε όλους μπορεί να συμβεί. Μερικές φορές, ανοίγουν οι ουρανοί. Και σταματημό δεν έχουν.

prin.tin.kategida4.301120
Χθες ήταν ένας καιρός βροχερός... Εδώ έβρεχε όλη νύχτα... Όμορφη βροχή, ποτιστική. Μετά, καθώς σηκώθηκε η μέρα ησύχασε. Είχε τη συννεφιά του και το κρύο, αλλά μπορούσες να βγεις, αν ήταν μεγάλη ανάγκη, για να κάνεις τις δουλειές σου. Κι εγώ το έκανα με ασφάλεια ως το μεσημέρι.

prin.tin.kategida5.301120
Μετά έπεσαν στην αντίληψη μου αυτές οι φωτογραφίες του Πέτρο, οπότε και αποφάσισα ότι άξιζε να τις κάνω θέμα και να τις μοιραστώ μαζί σας. Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ οι "ειδήσεις" του, αντλούνται μέσα από την καθημερινότητα και τη ζωή και είναι πέρα για πέρα αληθινές, αυθεντικές.

Ύστερα από τη χθεσινή υπέροχη μέρα με τη Συνέλευση Περιοχής, ας χαλαρώσουμε λίγο...

Posted in Επικαιρότητα

olibos1.171120
Με φθινοπωρινά τοπία από το δάσος του Ολύμπου, το περπάτημα στο μονοπάτι με το φαράγγι του Ενιπέα και τις φωτογραφίες που μας έδωσε η φίλη μας Ελισάβετ Πολυχρόνη, θα καταφέρουμε να πιάσουμε επαφή με την πραγματικότητα, ύστερα από μια υπέροχη Κυριακή, αφιερωμένη στη Συνέλευση Περιοχής μας...

olibos2.171120
Γέμισε η καρδιά μας, με όμορφες γραφικές σκέψεις και τώρα πρέπει να τις βάλουμε σε μια σειρά, για να μπορέσουμε να τις συλλογιστούμε και να τις εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα μας. Ας θυμηθούμε ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν λίγες μέρες και την υπόσχεση που σας δώσαμε.

olibos3.171120
Είχαμε πει τότε ότι θα επανέλθουμε. Και το εννοούσαμε. Το υλικό, πανέμορφο, που έχουμε στα χερια μας είναι πολύ, επομένως λογικό είναι να θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας, μέχρι την τελευταία εικόνα. Και δείτε τώρα μια συνάφεια που έχει με τη... χθεσινή μας ανάρτηση για τις εικόνες της πόλης.

olibos4.171120
Διαφορετικοί κόσμοι... Τόσο διαφορετικοί, όσο η ημέρα με τη νύχτα. Χθες μάλιστα μετά τη Συνέλευση που βγήκα για λίγο έξω, ο καιρός ήταν κατάμαυρος και έριχνε θαρρείς χιονόνερο. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα. Αλλά δεν χρειάζεται... Τα αυτονόητα είναι τα απλά.

olibos5.171120
Κάπου στο δρόμο μπορεί κανείς να συναντήσει και τέτοια κτίσματα. Εγκαταλειμμένα στο χρόνο. Ερείπια. Φαντάζομαι κάποτε θα πρέπει να είχαν ζωή. Αλλά όχι πια. Αξίζει όμως να σταματήσει κανείς λίγα λεπτά να τα δει να τα φωτογραφήσει και, ίσως, να προβληματιστεί για το τι είναι ο άνθρωπος και τα έργα του.

Σ' αυτή την πόλη ζω, την Αθήνα. Γεμάτη τσιμέντο και πολυκατοικίες αν τη δεις από ψηλά

Posted in Επικαιρότητα

thermosifonas1.281120
Χρειάστηκε χθες να κάνω ένα προγραμματισμένο σέρβις στον ηλιακό θερμοσίφωνα του σπιτιού μας κι έτσι ανέβηκα με τον μάστορα στην ταράτσα της πολυκατοικίας μας... Δεν ανεβαίνω συχνά, δεν έχει και τίποτα το ιδιαίτερο. Μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις. Άρα υπολογίζω πως το ξαναέκανα πριν δυο ή τρία χρόνια.

thermosifonas2.281120
Ενώ ο μάστορας δούλευε και του κρατούσα παρέα, μιλώντας μαζί του, κάτι που ήθελε, επειδή προφανώς η δουλειά του είναι πολύ μοναχική, εγώ φωτογράφιζα γύρω μου ότι έπιανε το μάτι μου από την ταράτσα... Όχι και τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή, απλά τους άλλους ηλιακούς των πολυκατοικιών γύρω μου.

thermosifonas3.281120
Αποκαρδιωτική εικόνα... Πού ζούμε; Τι ποιότητα μπορεί να έχει η ζωή μας, σ' αυτά τα κλουβιά από τσιμέντο; Και πόσο λογικό μου ακούγεται αυτό που άκουσα χθες το πρωί, ότι ένας φίλος μου, ο Χρήστος Σιαμέτης, μόλις βγήκε στη σύνταξη τα παράτησε όλα και πήγε να ζήσει στο χωριό του, την Άρτα, με τη γυναίκα του.

thermosifonas4.281120
Πραγματικά τίποτα το εντυπωσιακό από ψηλά... Ξέρετε κάτι; Ίδια είναι προφανώς η εικόνα και από χαμηλά, αλλά τότε βρίσκεις λόγους πολύ σοβαρούς να θες, με επιλογή σου, να είσαι εδώ. Μ' αυτό εδώ όμως, πόσους λόγους να έχεις; Μάλλον δεν είναι και πολύ μεγάλη η επιτυχία του "ναι"...

thermosifonas5.281120
Κι όμως έχουμε πολύ κοντά μας την Ακρόπολη, είμαστε δυο βήματα από το ιστορικό κέντρο... Μπορείς και με τα πόδια να πας, αν θέλεις να περπατήσεις λίγο, πράγμα που κάνει καλό στην υγεία γενικότερα. Αλλά αρκεί αυτό; Μπορεί η ιστορία να ομορφύνει τη ζωή του σήμερα; Χλωμό το βλέπω...

thermosifonas6.281120
Τελευταία ματιά από ψηλά... Σκέτη απογοήτευση... Ευτυχώς ο μάστορας τέλειωσε σχετικά γρήγορα τη δουλειά του κι έτσι κατεβήκαμε, αφού κλειδώσαμε πίσω μας την πόρτα. Ευτυχώς ήταν μόνο μια υπενθύμιση πως τη ζωή τη φτιάχνουμε ή τη χαλάμε εμείς και όχι το περιβάλλον που ζούμε. Ευτυχώς!

Τα άλογα του Ηλία ξύπνησαν μνήμες μέσα μου. Εμείς, βέβαια, είχαμε μουλάρι και γάιδαρο...

Posted in Τα δικά μου

aloga.ilia1.211120
Μερικές φωτογραφίες του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών, ξύπνησαν αναμνήσεις μέσα μου. Τότε που παιδί, στο σπίτι μας, θυμάμαι τον πατέρα μου να έχει ένα γάιδαρο κι ένα μουλάρι για τις δουλειές του. Ο γάιδαρος έκανε τις ελαφριές δουλειές και το μουλάρι τις δύσκολες.

aloga.ilia2.211120
Τα δικά μας ζώα, δεν ήταν έτσι ελεύθερα να βόσκουν, χωρίς ένα στοιχειώδες δέσιμο... Θυμάμαι μια φορά, καλοκαίρι ήταν, με έστειλε ο πατέρας μου να πάω να φέρω το μουλάρι από εκεί που ήταν δεμένο, για να το ποτίσω και να το ξαναπάω. Και ήταν ήρεμο, σχετικά ζώο, παρά τον όγκο του.

aloga.ilia3.211120
Το καβάλησα ξεσαμάρωτο, χωρίς χαλινάρι, μόνο με το σχοινί που είχε στο λαιμό του, για να πάμε στο καμίνι που έκανε τότε ο πατέρας μου στο Λυγαρά και να πιει νερό, να δροσιστεί. Στο δρόμο είδε ένα χαρτί, να το φυσά ο αέρας και αφήνιασε.  Κάτι που είχε δει να κάνει ο γάιδαρος και τον μιμήθηκε... Με έριξε κάτω και έφυγε τρέχοντας, φοβισμένο...

aloga.ilia4.211120
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως δεν κοίταξα αν χτύπησα από πέσιμο, αλλά η αγωνία ότι έχασα το μουλάρι, με τρέλαινε. Τι θα έλεγα τώρα, στον πατέρα μου; Πώς να τον αντικρύσω; Κωλυσιεργούσα για να περάσει η ώρα, αλλά κάποια στιγμή πήγα με την ουρά στα σκέλια. Φοβισμένος και φορτωμένος ενοχές... Είχα την αίσθηση ότι έφταιγα εγώ και ντρεπόμουν.

aloga.ilia5.211120
Τότε ο πατέρας μου, μου λέει ήρεμος, αλλά ανήσυχος για μένα: "Πού ήσουν, όσο αργούσες ανησυχούσα και περισσότερο... Μην ανησυχείς το μουλάρι έχει έρθει μόνο του". Ήξερε το δρόμο για το νερό! Κάθε μεσημέρι γίνονταν αυτό και ο δρόμος, αν και μακρινός, του ήταν γνωστός πια.

aloga.ilia6.211120
Ανάσανε η καρδούλα μου. Ησύχασα, αφού δεν υπήρχε πρόβλημα... Και τι θυμήθηκα τώρα με αφορμή τα άλογα του Ηλία! Μερικές μνήμες είναι καταγραμμένες όσα χρόνια κι αν περάσουν... Η ιστορία που σας λέω τώρα πάει μισό αιώνα πίσω. Δημοτικό πήγαινα, θυμάμαι... Και σε κάποιους ακριβούς φίλους, την έχω διηγηθεί. Τώρα τη μοιράζομαι και μαζί σας...

Όλο και μεγαλώνει το πρόβλημα... Περιμένει κανένας έστω και μερική άρση των περιορισμών;

Posted in Δημοσιογραφικά

grafima 10
Η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, κάθε μέρα που περνάει... Οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί από τον κορονοϊό Covid-19 καθώς και τα κρούσματα συνεχώς αυξάνουν, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ. Κι εμείς τις κάνουμε. Μερικοί αναρωτιούνται αν θα κάνουν φέτος ρεβεγιόν! Απίστευτη κοινωνική ανευθυνότητα.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/11/2020

Θλιβερές διαπιστώσεις: Μέσα στον Νοέμβριο πάνω από 1.000 ασθενείς έχουν καταλήξει από τις επιπλοκές του κορωνοϊού στην Ελλάδα. Και πραγματικά μέσα στις 22 πρώτες ημέρες, τα θύματα του Νοεμβρίου στην χώρα μας από τον κορωνοϊό ξεπέρασαν τα 1.000. Απίστευτο; Δυστυχώς όμως, αληθινό!

Με τους 103 νεκρούς που ανακοίνωσε μόλις σε μια μέρα ο ΕΟΔΥ, ο αριθμός των θυμάτων από την αρχή της πανδημίας, ανέρχεται πλέον σε 1.630, με την καμπύλη του αριθμού των θυμάτων να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, την ώρα που και οι διασωληνωμένοι συνεχίζουν να αυξάνονται. Έφτασαν σε νέο αρνητικό ρεκόρ (540) και σε μία ημέρα όπου τα δείγματα που ελέγχθηκαν ήταν λιγότερα απ’ ότι συνήθως, όπως και το σύνολο των κρουσμάτων που εντοπίστηκαν (1.498).

Το γράφημα που παρουσίασε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων από την ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ, είναι χαρακτηριστικό, καθώς ενώ χρειάστηκαν συνολικά 6 μήνες για να φτάσει η χώρα τους 300 νεκρούς από κορωνοϊό, μόνο τις τελευταίες 48 ώρες μέτρησε 211.

Δείτε τα στοιχεία: Από τις 12 Μαρτίου έως τις 11 Σεπτεμβρίου, σε διάστημα 183 ημερών έχασαν τη ζωή τους 300 ασθενείς. Από 11 Σεπτεμβρίου έως 26 Οκτωβρίου, σε διάστημα 47 ημερών, τα θύματα έφτασαν τα 600. Από 26 Οκτωβρίου έως 11 Νοεμβρίου, δηλαδή στις επόμενες 14 ημέρες, τα θύματα αυξήθηκαν σε 900. Από 11 Νοεμβρίου έως 17 Νοεμβρίου, μέσα σε έξι μόλις ημέρες, τα θύματα έφτασαν τα 1.200. Από τις 17 έως τις 21 Νοεμβρίου, μέσα σε τέσσερις ημέρες, οι τα θύματα αυξήθηκαν σε 1.500.

Μόνο την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου οι νεκροί φτάνουν τους 524 σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας.

Συγκεκριμένα: Δευτέρα 16 Νοεμβρίου: 59 νεκροί και 400 διασωληνωμένοι. Τρίτη 17 Νοεμβρίου: 63 νεκροί και 443 διασωληνωμένοι. Τετάρτη 18 Νοεμβρίου: 60 νεκροί και 480 διασωληνωμένοι. Πέμπτη 19 Νοεμβρίου: 59 νεκροί και 499 διασωληνωμένοι. Παρασκευή 20 Νοεμβρίου: 72 νεκροί και 519 διασωληνωμένοι. Σάββατο 21 Νοεμβρίου: 108 νεκροί και 522 διασωληνωμένοι. Κυριακή 22 Νοεμβρίου: 103 νεκροί και 540 διασωληνωμένοι. episimansis.neo

Αξίζει να σημειωθεί πως από τα τελευταία 1.498 κρούσματα κορωνοϊού που εντοπίστηκαν, προκύπτει και ένα αυξημένο νούμερο στον δείκτη θετικότητας. Με τα τεστ που διενεργήθηκαν την ίδια ημέρα να ανέρχονται σε μόλις 12.698 -αρκετά λιγότερα από τον μέσο όρο που είναι μεταξύ 20 και 25.000- τα 1.498 θετικά κρούσματα βγάζουν ποσοστό 11.8% στον δείκτη θετικότητας, την ώρα που το όριο συναγερμού είναι στο 4%.

Σύμφωνα με την κατανομή των κρουσμάτων, η Θεσσαλονίκη για άλλη μία φορά είχε τα περισσότερα (305), με την Αττική (218), την Λάρισα (84), τα Τρίκαλα (80) και την Μαγνησία (79) να ακολουθούν.

Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι, από συνήθεια επιθυμούν να κάνουν σχέδια για τις γιορτές. Από συνήθεια. Αγκυλωμένοι στις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, αρνούνται να παραδεχτούν ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που μας αφορά όλους.

Έτσι εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσιολογίας, μύθους και ιστορίες για… αγρίους που πολύ απέχουν από την πραγματικότητα για να πείσουν κυρίως τους εαυτούς τους, κυρίως, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Μέχρι να τους χτυπήσει την πόρτα ή να γίνουν αιτία να χάσουν άλλοι συνάνθρωποι τους τη ζωή τους, από τη δική του ανοησία και αμέλεια.

Αλλά η ζωή δεν είναι παιχνίδι για να κάνουμε πάνω της ότι θέλουμε. Δεν την φέραμε μαζί μας ως δημιούργημα μας. Εδώ καλά – καλά και παρά την αλματώδη πρόοδο της επιστήμης δεν έχουμε κατανόηση την προέλευση της και παρόλα αυτά θέλουμε να έχουμε άποψη για τη διαχείριση της.

Λυπάμαι, ειλικρινά λυπάμαι που λόγω ακριβώς αυτής της ανεύθυνης στάσης ορισμένων ζούμε μια δεύτερη καραντίνα με ότι αυτή συνεπάγεται και όλες τις κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει πάνω μας. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να σταματήσει αυτό τα επικίνδυνο «παιχνιδάκι». Δεν νομίζετε;

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στην εβδομαδιαία στήλη μου, "Επισημάνσεις".

Καταστάσεις δύσκολες… Σε αναμονή για τις ελιές και όχι μόνο. Περίπλοκες, οι εποχές αυτές...

Posted in Τα δικά μου

barka.eleies8.151120
Είναι καιρός τώρα που έχω εκφράσει έναν προβληματισμό σε σχέση με τις ελιές, τις λίγες που υπάρχουν φέτος και πώς θα καταφέρουμε να τις μαζέψουμε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και όλο αυτό έχει να κάνει με όσα βιώνουμε από τις επιπτώσεις της πανδημίας στη ζωή μας. Αλλά φευ… Λύση δεν υπάρχει!

barka.eleies7.151120

blankpenΘα τις δω λοιπόν να χάνονται τις λίγες ελιές που έτυχε φέτος να έχουν καρπό και θα μπορούσαν να μας δώσουν το λάδι της χρονιάς;

Συνεχίζουμε να το ψάχνουμε… Τα εργατικά χέρια είναι λίγο δυσεύρετα. Και η καραντίνα, δεν μας επιτρέπει να κινηθούμε μακριά από το σπίτι μας, για ένα ταξίδι ως εκεί.

Όχι πως είμαστε ικανοί από μόνοι μας να τις μαζέψουμε, αφού ούτε τη δύναμη έχουμε, ούτε και τα κατάλληλα μηχανήματα και εργαλεία. Λέω όμως πως ίσως, αν μπορούσαμε να πάμε, ίσως και να είχαμε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε προσωπικά με το ζήτημα.

Ας είναι… Το θέμα δεν εστιάζεται μόνο στην οικονομική πλευρά του. Έτσι και αλλιώς με τον τρόπο που σχεδιάζουμε να τις μαζέψουμε, βάζοντας δηλαδή εργάτες, δεν θα κερδίσουμε τίποτα από οικονομική άποψη. Μια η άλλη θα μας πάει, με το να αγοράσουμε το λάδι της χρονιάς μας, απευθείας από το ελαιοτριβείο.

Είναι όμως τόσο διαφορετικό το ένα από το άλλο... Έχει να κάνει και με συναισθηματικούς λόγους. Μένω λοιπόν με την πίκρα, πως δεν είναι δυνατόν ή – για την ώρα- πολύ δύσκολο να υλοποιήσω κάτι που το θέλω πολύ.

Αλλά δεν απογοητεύομαι... Αυτή την ώρα, εκείνο που έχει πιο πολύ αξία, είναι η ζωή μας. Με όλα όσα βιώνουμε από την πανδημία, καθημερινά, είναι σα να ισορροπούμε σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή.

Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο… Κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι τις ελιές! Έτσι είναι οι άνθρωποι. Καμιά φορά επικεντρώνουν στα μικρά και ανούσια και αφήνουν να περνάνε από δίπλα τους, τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά.

Τέτοιοι είμαστε, μερικές φορές... Ξέρουμε ότι θα έπρεπε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, αλλά επειδή η φύση μας είναι τόσο περίπλοκη, προτιμούμε να μένουμε σ’ αυτά.

Άδικο! Τουλάχιστον αυτός είναι ένας ήπιος χαρακτηρισμός. Η ενδοσκόπηση θα μπορούσε να οδηγήσει και σε άλλες ατραπούς. Αλλά χρειάζεται ένα μέτρο για να μην ξεφεύγουμε.

Για την ώρα, το να είμαστε ψύχραιμοι θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε δυσκολίες και προβλήματα του τώρα. Το αύριο, αν υπάρχει, μπορεί να περιμένει.

Αν είμαστε υγιείς και καλά μέσα μας, όλα μπορούμε να τα ξαναδούμε να γίνονται, όλα. Το σημαντικό είναι να μη χάσουμε τη χαρά μας και να μην πέσουμε μιζέρια του τίποτα και την αυτολύπηση…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA