«Η γυναίκα του πάρκου», ένα βιβλίο της καλής μου φίλης Αννίτας Πιτσιδιανάκη…
Η πρώτη σελίδα του βιβλίου της Αννίτας Πιτσιδιανάκη, συγγραφέως και δημοσιογράφου από το Ρέθυμνο «Η γυναίκα του πάρκου», έκδοση 2008. Το ξαναδιάβασα και μου άρεσε… Πρόκειται για μια πολύ ευαίσθητη προσέγγιση της ανθρώπινης ψυχής…
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου που μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία… Η Αννίτα δίνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η ιστορία της… Μια κάποια γεύση για να σας ανοίξει η όρεξη... Αξίζει να το αναζητήσετε για να το βρείτε και να το διαβάσετε…
Αριστερά ένα μικρό βιογραφικό της Αννίτας και δεξιά μια αφιέρωση της σε μένα, δια χειρός… Λεπτή και ευαίσθητη ακόμα και σ’ αυτό… Ξαναδιαβάζω τα λόγια της που βγάζουν μια ξεχωριστή ευωδία… Μια ομορφιά…
Το βιβλίο υπήρχε στη βιβλιοθήκη μου. Το είχα διαβάσει πριν από χρόνια, όταν μου το χάρισε με αγάπη η καλή συναδέλφισσα μου, Αννίτα Πιτσιδιανάκη που έχει εργαστεί στον τοπικό Τύπο του Ρεθύμνου, μαζί μάλιστα για μια χρονική περίοδο δουλέψαμε στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ, όπου εγώ, δεκατρία χρόνια τώρα συνεχίζω να αρθρογραφώ, κάθε βδομάδα, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».Η Αννίτα, λοιπόν, γράφει… Το έχει… Έτσι κι αλλιώς βέβαια κάθε δημοσιογράφος ονειρεύεται να γίνει κάποτε συγγραφέας… Και να, που εκείνη τα κατάφερε…
Το βιβλίο της, μιλάει για την αγάπη και εστιάζει στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Κάτι από το οποίο υποφέρουν και πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας. Δεν είναι εύκολο πράγμα να «φορτώνεις» έναν άνθρωπο με όσα η καρδιά ποθεί και επιθυμεί.
Η Αννίτα, όντας και ή ίδια ευαίσθητη ψυχή, έχει δώσει στους ήρωες της, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που γνωρίζει καλά… Η λεπτότητα των χαρακτήρων, η μικρή κόκκινη γραμμή που ενώνει ή φέρνει κοντά τη φαντασία με την πραγματικότητα, όλα αυτά διαπλέκονται και δημιουργούν καταστάσεις που δύσκολα συλλαμβάνει ο νους του ανθρώπου… Δύσκολα πράγματα να τα ζεις… Τέτοια σκληρά ζητήματα αντιμετωπίζουν και οι ήρωες της στη ζωή τους που εκ πρώτης όψεως μοιάζει «φυσιολογική» σαν τη δική μας…
Ο αναγνώστης οδηγείται μαζί τους στα σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής και ελπίζει ότι κάποια στιγμή, θα αλλάξουν τα πράγματα και οι εξελίξεις θα είναι διαφορετικές, υπέρ του… Δεν συμβαίνει πάντα, δυστυχώς…
Πολύ συχνά το γραφτό της Αννίτας είναι εντελώς ανατρεπτικό και κει που περιμένεις με σιγουριά, ότι κάτι θα συμβαίνει, προκύπτει κάτι άλλο, κάτι εντελώς διαφορετικό. Ξέρει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ώς την τελευταία σελίδα του βιβλίου της κι αυτό της χρεώνεται θετικά.
Η Αννίτα «γράφει» κι εμείς, οι φίλοι της, περιμένουμε να δούμε και νέα έργα της γιατί και νέα είναι και τη δυνατότητα έχει, αλλά και τον τρόπο να ντύνει ιστορίες ξεχωριστές για τη δύναμη τους…
Της το ευχόμαστε να το πετύχει, γρήγορα… Είμαστε σίγουροι ότι κάτι νέο θα έχει στα συρτάρια της και μακάρι να τα καταφέρει να το εκδώσει… Η λογοτεχνία έχει να κερδίσει από αυτήν, ως συγγραφέα. Κι εμείς, ως αναγνώστες των έργων της… Ευχαριστούμε Αννίτα.
Δύο νέες φωτογραφίες από το Warwick κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν το έργο οικοδόμησης του νέου Μπέθελ να προχωρεί κανονικά… Τα κτίρια αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Και η καρδιά μας γεμίζει ευχαριστίες για τον Δημιουργό.
Άλλο ένα μικρό ρεκόρ με 10.000 νέους επισκέπτες από ξεχωριστές Ι.Ρ. «μαζέψαμε» εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τον τελευταίο καιρό λες και έχει κανείς πατήσει ένα γκάζι και πληθαίνουμε, ενώ μεγαλώνει η παρέα μας…
Σήμερα έχω ένα πολύ σοβαρό θέμα να δω, που αφορά το ταμείο Υγείας και Επικούρησης, τον ΕΔΟΕΑΠ, όπου ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι, είμαι μέτοχος και ασφαλισμένος.
