Στα 10 χρόνια πια και είμαστε καλά! Τι άλλο να θέλουμε σ' αυτόν τον παράξενο κόσμο;

gamos6Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!

Και επειδή εκτιμούμε ότι ο γάμος, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο γεγονός που άλλαξε τις ζωές μας, θέλουμε να το θυμόμαστε, αφού εκτιμούμε ότι άξιζε το βήμα που κάναμε...

Όπως και τις όμορφες στιγμές στη ζωή μας...

Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στον κοινό δρόμο που χαράσσουμε στη ζωή μας...

Στο μεταξύ, κάθε μέρα για μέρα, είναι για μας ξεχωριστή και την τιμούμε όπως της πρέπει, επειδή ξέρουμε καλά πως είναι Θείο Δώρο...

Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, σε εποχές πολύ δύσκολες και έχουμε καταφέρει να είμαστε καλά, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα...

Ακόμα και τώρα που περνάμε μια ιδιόμορφη περίοδο, στον απόηχο της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 που μας κράτησε δυο χρόνια σε καραντίνα σπίτι μας, ή σε μια ιδιότυπη κοινωνική αποστασιωποίηση, εμείς προσπαθήσαμε να είμαστε καλά και να κάνουμε πράγματα, μαζί...

Τα σχέδια, έτσι κι αλλιώς τα αφήνουμε για αργότερα, όταν φτιάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε μπορούμε να ζούμε με ευχάριστες αναμνήσεις από ταξίδια που προλάβαμε να κάνουμε...

Και αν το θέλει ο Ιεχωβά, τώρα που περασε το κακό, σχεδιάζουμε κι άλλα. Όσο αντέχουμε και μπορούμε!

Θέλουμε να το γιορτάσουμε λίγο διαφορετικά και... λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έζω ζήσει την Πόλη, πολλά χρίνια πριν, είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτσμούς.

Επειδή αυτό είναι κάτι που μας αρέσει και το θέλουμε, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν, μαζί!

Σ' αυτό το πλαίσο εντάξαμε και το ταξίδι μας στο Πήλιοβπριν μερικά χρόνια... Μια όμορφη ανάσα σε ένα μέρος που αγαπούμε πολύ και θέλαμε να το γνωρίσουμε καλύτερα... 

Είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη τον Ιούνιο του 2023, όταν περάσαμε μαζί στην Πάρο ένα δεκαήμερο φανταστικών διακοπών... Και συνεχίζουμε!

kanoni1.060416

Ας γυρίσουμε λιγάκι πίσω το χρόνο... Το 2016 πήγαμε για έξι μέρες στην Κέρκυρα. Και περάσαμε υπέροχα, όπως μπορείτε να δείτε και στις δημοσιεύσεις που κάναμε γι' αυτό το ταξίδι μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό ως άνθρωποι. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα σοβαρό, μεγάλο γεγονός, να γιορτάσουμε στη ζωή μας...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ταξιδεύει, γνωρίζει νέους τόπους, ανθρώπους, συνήθειες, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς και τα ζει. Από εδώ τα λέγαμε καθημερινά, κι εκείνες τις μέρες των ταξιδιών μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, με τα μέρη που επισκεπτόμαστε… 

Και το 2017 πήγαμε στο Αβινιόν της Γαλλίας κοντά στους πνευματικούς και σαρκικούς αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την αρχή, στα λίγκ που ακολουθούν μπορείτε επίσης να δείτε μαζεμένες όλες τις αναρτήσεις που έκανα από το Βανκούβερ του Καναδά, τότε που μείναμε κοντά στον Στήβ και την Έστερ, την κόρη και τον γαμπρό της Σούλας, για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες..

Εκεί, το 2015, στις 4 Απρίλη, έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα... Αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά, γιατί άλλαξαν τον ρου της δικής μας ιστορίας...

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

psarakia

Ο γάμος όπως είπαμε, είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ, φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. 

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28)

Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής μας. Τα σεβόμαστε και τα τιμούμε, όπως τους πρέπει...

akrovatis

Τι κάναμε και πώς το γιορτάσαμε το 2020; Δείτε ΕΔΩ. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας... Όπως το ταξίδι μας στο Πήλιο... Δείτε ΕΔΩ το 2021, Το 2022 το ψάχνουμε. Ήταν δύσκολα χρόνια λόγω της πανδημίας. Αλλά μετά το 2023, όλα έδειχναν να παίρνουν ένα άλλο ρυθμό... Πιο φυσιολογικό! Κάτι έχουμε στο νου μας και για φέτος...

avgo.tukokora

Κρήτη

Εκτύπωση

Μπάνιο στον Τσούτσουρο

Στην παραλία του Τσούτσουρου. Πέμπτη μεσημέρι...

Ξαναπήγαμε για μπάνιο στου Τσουτσουρο. Είναι εύκολα προσβάσιμος ο τόπος και σε τρία τέταρτα είσαι εκεί. Αυτή τη φορά με το αυτοκίνητο της Στασούλας.

Ξεκινήσαμε γύρω στις 10 και μια ώρα μετά, είχαμε βουτήξει στα δροσερά νερά του Λιβυκού Πελάγους. Λίγο πριν, καθώς σταματήσαμε για να πάρουμε μια μάσκα για υποβρύχιο κολύμπι δοκίμασα μια έκπληξη. Ένας τύπος μπαίνει φουριόζος με το μαγιό του στο μαγαζί που ψωνίζουμε για να με χαιρετίσει. Τον γνώρισα. Ήταν ο Γιώργος Βαρτζάκης, γείτονας στην Αθήνα, γνωστός από τους Συλλόγους Γονέων, γεννημένος όμως στα Κάτω Καστελλιανά. Στο χωριό του έκανε βεντέμες ο πατέρας μου...

Πόσο μικρός είναι ο κόσμος... Στην Αθήνα είμαστε χαμένοι και στην Κρήτη βρεθήκαμε στις διακοπές μας. Παιχνίδια της ζωής...

Ο καιρός είναι ιδανικός για μπάνιο. Φυσά ένα ελαφρό αεράκι ίσα να μας δροσίσει χωρίς ωστόσο να δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Σου κάνει όρεξη να καθίσεις κι άλλο, μέσα στη θάλασσα, μέχρι που να νιώσεις τα δάκτυλά σου να μουλιάζουν.

Οι ομπρέλες θαλάσσης δεν ενδείκνυνται να είναι ανοιχτές. Ο αέρας τις ταλαιπωρεί και τις σκίζει. Διαλέγουμε τον παχύ ίσκιο κάτω από ένα αρμυρίκι για να καθίσουμε. Η Στασούλα έχει φροντίσει να έχει μαζί της ξηλάγγουρα και αχλάδια και κέικ που έφτιαξε το πρωί και παγωμένο νερό.

Χαλαρώνουμε για μια ωρίτσα στις ξαπλώστρες. Η παραλία έχει κίνηση σήμερα. Ίσως και κάποιοι απεργοί το είδαν σαν μια ευκαιρία να κάνουν μια βουτιά στα γαλανά νερά του Λιβυκού.

Μια και τέταρτο φεύγουμε... Πρέπει να περάσουμε από τον παιδικό σταθμό στη Βόνη, να πάρουμε τον μικρό Αγησίλαο. Όμορφο διάλειμμα ήταν,απ' αυτά που χρειαζόμαστε και που στις διακοπές είναι υπέροχο με την καλή παρέα.

Ένα ξέβγαλμα στην επιστροφή, φαΐ και ένα μεσημεριανό υπνάκο. Το απόγευμα είχαμε σχεδιάσει να πηγαίναμε για πίτσα στην DEL MONTO στο Αρκαλοχώρι. Λέω είχαμε, γιατί “έπεσε” τηλέφωνο ότι η Κατινιώ του Αιμίλιου μας έχει τραπέζι το βράδυ οπότε τα σχέδια αναβάλλονται για αύριο. Δεν το είδαν με τόσο καλό μάτι τα παιδιά που τρελαίνονται για πίτσα, αλλά δεν είχαν κι άλλη επιλογή...

Εκτύπωση

Άνθρωποι, έξω καρδιά...

Στο Αστρίτσι είναι αυτές οι όμορφες πέτρεςς στη λιμνούλα. Από την πρόσφατη βόλτα η φωτογραφία..

Τους γνώρισα χθες στο χωριό. Ένα ζευγάρι ανοιχτόκαρδο, φιλόξενο. Η αλήθεια είναι πως ήξερα το σπίτι τους ή μάλλον νόμιζα ότι το ήξερα. Χθες ανακάλυψα ότι δεν γνώριζα τίποτα.

Όσα υπέθετα ήταν μόνο υποθέσεις. Στην πραγματικότητα έχουν ένα υπέροχο σπίτι, αλλά δεν είναι εύκολο να το δεις από πουθενά, μόνο αν εκείνοι θέλουν.

Με ξανάγησε ο ίδιος ο Μιχάλης στα δωμάτια του σπιτιού και παράλληλα μου έλεγε την ιστορία για το πώς το' φτιαξε. Του είπα κι εγώ για τα σχέδια μου. “Αλλά εσένα τα χέρια σου πιάνουν” του είπα. “Λάθος” μου απάντησε. “Η ανάγκη με έμαθε”.

Αυτό που μου άρεσε και του το είπα, είναι ότι έφτιαξε ένα χώρο αποκλειστικά δικό του, αόρατο για τους πολλούς και πάρα πολύ φιλόξενο για τους φίλους.

Το είδα και στη γυναίκα του Μαρία. Για πότε έβαλε κάτω το κουνέλι, το τηγάνισε, έφτιαξε πατάτες, σαλάτα, βραστά βλίτα και σέρβιρε κρασί, είναι να θαυμάζει κανείς....

Καθίσαμε στο γραφείο του και του έδειξα αυτό το Site. Δεν το ήξερε. Αλλά το έβαλε στα “αγαπημένα” για το βρίσκει πιο εύκολα. Του ζήτησα να το δει και να μου πει τη γνώμη του. Ελπίζω να μην τον “πειράξει” που θα δει το σημείωμα αυτό.

Προσπάθησα να σεβαστώ την ανωνυμία, χωρίς να κρύψω τα πολύ όμορφα συναισθήματα και την ανθρώπινη ζεστασιά που ένιωσα σ' αυτό το σπίτι. Άλλωστε σε τούτο δω τον ιστότοπο αυτό κάνω χρόνια τώρα. Μοιράζομαι με φίλους καλές ή κακές στιγμές, εμπειρίες, θύμισες.

Και οι ώρες που πέρασα εδώ ήταν μοναδικές. Τη άλλη φορά θέλω να τον ακούσω να παίζει μαντολίνο, να ταξιδέψω με τη μουσική του σε δρόμους ήρεμους.

Ευχαριστώ από καρδιάς για την παρέα, για τη φιλοξενία, για το ότι τους γνώρισα από κοντά. Τιμή μου...

Εκτύπωση

Ιδιόμορφες διακοπές στο χωριό μου

Μια βόλτα με τη Μαλάμω μας να δούμε τα χωράφια μας, κατέληξε στο θερμοκήπιοτου ξαδέρφου μας Αντώνη Στρουμπάκη στον Αϊ Νικόλα. Δείτε μια ομοφιά τα λουλούδια...

Δεν ξέρω τι μπορεί να λένε όσοι διαβάζουν καθημερινά αυτές εδώ τις σημειώσεις στο Site, αλλά εμένα μου αρέσουν πολύ οι φετινές διακοπές.

Καταρχήν ηρέμησα. Χαλάρωσα. Μου 'φυγε όλο το άγχος, το στρες από το καθημερινό τρέξιμο της δουλειάς. Κοιμάμαι και ξυπνώ χωρίς πρόγραμμα. Δεν κανονίζω τι θα κάνω την επομένη. Ένα τηλέφωνο αρκεί για να χαραχτεί νέο πρόγραμμα.

Αφουγκράζομαι καθετί γύρω μου και καθετί γίνεται θέμα για γράψιμο. Γράφω με τις ώρες, αλλά μ' αρέσει. Σπάνια κρατάω σημειώσεις. Τις πιο πολλές φορές αρκεί ένα “κλικ” για να γίνει θέμα.

Εξάλλου τα θέματα μου είναι απλά, καθημερινά πράγματα. Πιο πολύ ασχολούμαι μ' αυτά παρά με τα “σπουδαία” και τα διαχρονικά. Γι' αυτά υπάρχουν άλλοι πιο σημαντικοί από μένα για να ασχοληθούν. Δεν τα παραγνωρίζω, ούτε τα παραμελώ. Τους δίνω το χώρο που τους πρέπει.

Κοιτάζω ώρες ώρες πίσω και μου φαίνεται παράξενο: Πότε πρόλαβα κι έκανα 800 αναρτήσεις σε τούτο το Site κι άλλες τόσες περίπου στο Blog που για δυο χρόνια πάλευα; Και τι είναι αυτό που με “γεμίζει” και με κρατάει καθηλωμένο μπροστά στον υπολογιστή μου, είτε καλή και γρήγορη είναι η σύνδεση, είτε απλή τηλεφωνική των 44 Kbit μόλις, αργά τα βόδια μάστορα και της υπομονής;

Θαρρώ πως είναι η έννοια της δημιουργίας, το γεγονός ότι “γεννοβολώ” καινούρια πράγματα που μπορώ να τα μοιράζομαι με φίλους. Κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Και με γεμίζει, τόσο που δεν μου δημιουργήθηκε ούτε στιγμή η ανάγκη να πάω στο καφενείο.

Να κάνω τι; Ρακές μπορεί να πιω και στο σπίτι αν μου κάνει κέφι. Στις βραδινές βεγγέρες απολαμβάνω να ακούω πρωτότυπες ιστορίες.

Μαθαίνεις από τις ζωές των άλλων. Ιδιαίτερα όταν έρχονται όμορφα να ανοίξουν μόνες τους την πόρτα και να σε εμπιστευτούν. Ξέρουν πως το μυστικό θα το σεβαστείς κι αυτό τις κάνει να είναι ακόμα πιο οικείες.

Αυτό όμως που δεν χορταίνω να θαυμάζω είναι τα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων που δεν έχουν να σου κρύψουν τίποτα και οι ψυχές τους είναι έτοιμες να σου δώσουν τα πάντα. Ακόμα κι είναι ιδέα σου, είναι ωραίο...

Εκτύπωση

Η πίεση της Μαριγώς

Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη του Θραψανού, τη λειβάδα. Με το κινητό του Λάμπρου που είχε πάει βόλτα με την παρέα του, του άρεσε και την απαθανάτησε. Μοναδική ομορφιάς εικόνα που ξακουράζει την ψυχή...

Θα ναι γύρω στα 94 η Μαριγώ, μπορεί και παραπάνω. Θα τη δεις πολύ συχνά να χτυπά την πόρτα της Στασούλας, που λειτουργεί και ως... γιατρός για να της πάρει την πίεση.

“Ντρέπομαι” λέει, αλλά στρογγυλοκάθεται αγκομαχώντας, ένεκα η ανάγκη να τη μετρήσει. Ζει μόνη της και έχω την αίσθηση ότι σκαρφίζεται τέτοιες ιστορίες, ότι δήθεν ήπιε μια πορτοκαλάδα, αυτή με το συμπυκνωμένο χυμό κι αυτό της ανέβασε την πίεση.

“Κι αφού ντρέπεσαι γιατί έρχεσαι;” της λέει η Στασούλα. Και συμπληρώνει “να μην ντρέπεσαι, να έρχεσαι όποτε αισθάνεσαι ότι υπάρχει πρόβλημα, φτάνει να είμαι εδώ”.

Ύστερα βάζει στο αριστερό μπράτσο της Μαριγώς το πιεσόμετρο, στ' αυτιά της τα ακουστικά κι αρχίζει να πιέζει με το δεξί χέρι για να μπει ο αέρας και να ολκληρωθεί η μέτρηση. Συνήθως η Μαριγούλα είναι καλά. Το πιεσόμετρο αποκαλύπτει ότι έχει την υγεία μικρού παιδιού. Ευχαριστεί και σηκώνεται να φύγει ικανοποιημένη.

“Να μην πίνεις πορτοκαλάδα Μαριγώ, μόνο νερό” τη συμβουλεύει η Στασούλα. “Έχεις δίκιο μωρή, μα το ξεχνώ...” λέει η Μαριγώ και κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι.

Αλλά την επομενη, εκεί γύρω στο απόγευμα θα ξανάρθει η Μαριγώ να της πάρει την πίεση η Στασούλα. Άτιμη μοναξιά. Δημιουργεί προβλήματα από το τίποτα. Θα' ρθει, θα μετρηθεί και θα φύγει ευχαριστημένη, λες και της έδωσαν “χάπια” για να περάσει η “αρρώστια”. Ποια αρρώστια; Της Μαριγώς της αρέσει να την προσέχουν ως... ασθενή.

Εκτύπωση

“Θρύλος” ο πιτσιρικάς...

Χαλαρός στο κρεβάτι, μεσημέρι, υποτίθεται ώρα να κοιμηθεί. Αμ δεν είναι εύκολη υπόθεση να τον πάρει, ο ύπνος, τον μικρό Αγησίλαο...

Μια μικρή ίωση έχει αυτές τις μέρες ο μικρός Αγησίλαος. Χθες έφτασε στα 39 ο πυρετός του. Τον πήγαν στο γιατρό. Να περιμένουν ακόμα δυο μέρες για να δουν περί τίνος πρόκειται τους σύστησε αυτός.

Αλλά ο μικρός, είπαμε, είναι περίπτωση. Λίγο να νιώσει καλύτερα και γίνεται με μιας ο πρωταγωνιστής. Λες και καταλαβαίνει ότι τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του και κάνει τα πάντα για να μείνει στο κέντρο του ενδιαφέροντος.

Τρέχει σαν τρελό, χτυπιέται, κάνει ζουζουνιές, ότι μπορεί να κάνει ένα υπερκινητικό παιδί Έχει 38 πυρετό καθώς τον θερμομετρά ο πατέρας του που μόλις ήρθε να “τσιμπίσει” μαζί μας. Αλλά τελικά είναι μια γλύκα αυτό το παιδί και μας έχει κερδίσει όλους.

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA