Υπέροχη θάλασσα στον Τσούτσουρο, πεντακάθαρη και... πιο ψηλά η επιφάνεια της σε σχέση με πέρσι. Μια μικρή παραλία πίσω από τα βράχια στον Πέρα Τσούτσουρο έγινε άφαντη φέτος...

Είπα να πάω στο μετόχι του Μανόλη, χθες το μεσημέρι. “Πιάνει” WiFi από το σπίτι του και με τις καλές ταχύτητες που διαθέτει μπορώ να ανοίξω κάποια αρχεία PDF, από αυτά που λαμβάνω καθημερινά για την ενημέρωσή μου. Με την τηλεφωνική σύνδεση πρέπει να περιμένω αρκετή ώρα για κάθε αρχείο.

Δεν έχει και το καλύτερο σήμα, αλλά βολεύομαι για τη δουλειά που το θέλω. Έχει και μια δροσιά με το αεράκι που φυσάει, πολύ ωραία. Μόνο που δεν υπολόγισα έναν ουσιαστικό παράγοντα, εξαιρετικής, ωστόσο, σημασίας.

Το μετόχι είναι το ησυχαστήριο του Μανόλη. Εντάξει, ησυχαστήριο δεν το λες, αλλά δικό τόπο μπορείς να τον πεις άνετα.

Εκεί έχει τον κήπο του, τα ζώα του, τον ραδιοφωνικό του σταθμό. Εκεί βρίσκεται με φίλους να πιει μια ρακή, ένα κρασί που θα τους πάει ώς αργά το βράδυ.

Και χθες είχε κανονίσει να φτιάξει ένα πατητήρι. Και είχε προετοιμαστεί. Κάλεσε τους φίλους που θα βοηθούσαν και ξεκίνησε τις ρακές από το απογευματάκι κατά τις 4. Δυο ώρες μετά με μεζέ ελιές, φρεσκοκομμένες ντομάτες κι αυγά βραστά σταμάτησαν τις ρακές. Για το βράδυ είχαν προβατίνα βραστή και κρασί από το βαρέλι μπόλικο.

Ήταν δύσκολο να κάτσω μέχρι αργά. Ένοιωθα τον εαυτό μου ότι ήταν αδύνατον να ακολουθήσει στον ξέφρενο ρυθμό που έπιναν. Αλλά είχαν πλάκα. Και παράτησα τη δουλειά μου για να τους χαζεύω.

Έκλεισα και τον υπολογιστή μου και παρακολουθούσα τον τρόπο με τον οποίο σχεδίαζαν πού θα χτίσουν το πατητήρι. Το μάτι είναι το καλύτερο εργαλείο. Και τα αστεία δίνουν και παίρνουν. Πώς να μη ζήσουν πολύ, αυτοί οι άνθρωποι;

Έχουν παραμερίσει τα όποια προβλήματα κι έχουν ανοίξει ένα παράθυρο στο δικό τους μοναδικό κόσμο...

• Δείτε ΕΔΩ ανθρώπινες φιγούρες σε σκίτσα που δημιουργούν με τις κινήσεις τους μουσική.