Συννεφιασμένος ουρανός, κρύος ο καιρός το πρωί. Αλλά δεν θέλει και πολύ να αλλάξει. Μια χαραμάδα ανάμεσα στα σύννεφα είναι αρκετή για να ζεστάνει πάλι...

Ο καιρός κάνει νάζια... Ξαφνικά χάλασε, κρύωσε. Χθες βράδυ χρειάστηκε χρειάστηκε να κλείσουμε και τα παράθυρα στην κρεβατοκάμαρα για να μη ρίξουμε κάτι πάνω μας, πιο πολύ από σεντόνι.

Και το πρωί κάνει το ίδιο κρύο... Το κοντοπαντέλωνο που φορώ μοιάζει λίγο. Τα σύννεφα “κρύβουν” τον ήλιο. Ωστόσο αρκεί ένα κενό ανάμεσα τους για να προβάλει ο ήλιος και να απλωθεί η ζέστη του γύρω.

Γράφω στο Cafe – Club ¨Σείστρα” στο Μειντάνι. Δεν ξέρω τι σημαίνει “Σείστρα” Δίπλα της είναι η Πολεοδομία Καστελλίου. Ήρθα να καταθέσω τα χαρτιά μου προκειμένου, οι εργασίες που θα κάνω στο πατρικό μου σπίτι να είναι νόμιμες. Μια κυρία στο πρωτόκολλο ήλεγξε τα χαρτιά μου και τα κράτησε. Θα τα “χρεώσει”, λέει, από Δευτέρα και μπορώ να τηλεφωνήσω για να μου πει σχετικά με την πορεία της υπόθεσης.

Ραχατλίδικα κινείται η υπηρεσία. Σε ρυθμό Δημοσίου... Πονάει και η μέση της... Εξυπηρετική, παρόλα αυτά. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.

Η πλατεία στις 9 το πρωί είναι άδεια. Ακούγονται από μακριά αυτοκίνητα με τα μεγάφωνα των γυρολόγων. Η τηλεόραση παίζει στη διαπασών. Στα πρωινάδικα “μιλάνε” για το Ασφαλιστικό. Ακούω χωρίς να το θέλω. Τρεις πελάτες που κάθονται κοντά σχολιάζουν το θέμα μεγαλόφωνα. Όλοι έχουν παράπονα με το νέο σύστημα πραγμάτων.

Πίνω ένα σκέτο ελληνικό καφέ. Πιο πολύ για να “κάτσω” λίγο. Πέφτω με τα μούτρα στις σημειώσεις μου.

Παράξενο το φετινό καλοκαίρι...