Ο Δήμος Αποστολίδης παρακολουθεί τον Λάμπρο στο κομπιούτερ να κάνει ρυθμίσεις στο ρομπότ της LEGO.

Ο Δήμος στον ιδιαίτερα εντυπωσιακό πάγκο του GR ROBOT με τους φίλους και συνεργάτες του.

Άλλο ένα στιγμιότυπο στο εκπαιδευτήριο της LEGO.

Οι πάγκοι με τα εκθέματα και τους ανθρώπους που αγαπούν να κατασκευάζουν τα ρομπότ και να δείχνουν πως λειτουργούν.

Παιδιά από τα ΤΕΙ, το Πολυτεχνείο Κρήτης με τους “Κουρήτες”, αλλά και ιδιώτες δίνουν και φέτος το παρόν στην έκθεση.

Φέτος με το γάμο των παιδιών την Κυριακή η κατάσταση, από πλευράς χρόνου ήταν πιεσμένη. Ωστόσο δεν θέλαμε να περάσει η έκθεση και να μην πάμε με τον Λάμπρο να τη δούμε. Το κάναμε λοιπόν την Παρασκευή το απόγευμα.

Πήγαμε στην “Τεχνόπολι” στο Γκάζι, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα και απολαύσαμε όλα αυτά τα ηλεκτρονικά κατασκευάσματα που μπορεί να κάνει ο νους του ανθρώπου.

Ο Δήμος σταθερά εκεί με τον πάγκο του, μεγαλύτερο από πέρσι, που σημαίνει ότι ο κόσμος τον εμπιστεύεται και μέσα από το Site του τον αγκαλιάζει όλο και περισσότερο. Και πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Μ' αρέσει να βλέπω καλά παιδιά, σαν το Δήμο, να προοδεύουν σ' αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν και αγαπούν.

Καθίσαμε καμιά ωρίτσα. Ο Λάμπρος πήρε μέρος σ' ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της LEGO και πολύ του άρεσε που ένοιωσε ότι είναι σε θέση να προγραμματίσει μόνος του με απλά βήματα από το κομπιούτερ του το ρομποτάκι του. Το φωτογράφισε, γνώρισε κι ένα φίλο από τα Πετράλωνα, ένα χρόνο μεγαλύτερο του, όμορφα ήταν...

Παρακολουθήσαμε κι έναν αγώνα... ποδοσφαίρου με ρομπότ. Η μια ομάδα από το Πολυτεχνείο Κρήτης, τους “Κουρήτες”, η άλλη από γερμανικό πανεπιστήμιο. Μας εξήγησαν πως τα ρομπότ αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικά από τους ανθρώπους το ποδόσφαιρο. Το είδαμε. Και είναι λίγο παράξενο. Γελάσαμε.

Μας έκαναν δώρο και το περιοδικό PCWORLD του περασμένου Αυγούστου με μια προσφορά για ένα πακέτο σύνδεσης Vodafon Mobile Broadband on Denmand με USB modem για 10 ημέρες δωρεάν internet. Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα, αλλά δελεαστική ακούγεται η προσφορά.

Η Athens Digital Week είναι κι εφέτος άκρως ενδιαφέρουσα. Μπορεί να διαθέτει λιγότερα εκθέματα από πέρσι αλλά πάντα είναι όμορφα να την επισκεφθείτε με τα παιδιά σας. Κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας και από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης. Άσε που στο χώρο έχει πολύ ωραία μοντέρνα μουσική και ενίοτε ζωντανά συγκροτήματα έξω και δίπλα από την έκθεση. Το μόνο πρόβλημα είναι η ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία που κάνει απαγορευτικό να καθίσεις έξω αν δεν είσαι για τα καλά ντυμένος.

• Δείτε ζωντανα από την κάμερα του Gr Robot πατώντας ΕΔΩ τι συμβαίνει τώρα στο χώρο της έκθεσης...
  

Ο μικρός δεξιά ποζάρει ευτυχής μπροστά στο κατασκεύασμα του. Δεν έχει πάει ακόμα φαντάρος, σπουδάζει στο τμήμα Πληροφορικής της Παντείου και έχει κατασκευάσει αυτό το ρομπότ – φύλακα για το σπίτι όταν λείπουν τα αφεντικά.

Άκουγα στην τηλεόραση τον καιρό, ότι χαμηλώνει αισθητά η θερμοκρασία και ίσως στα ορεινά της κεντρικής Ελλάδας να χιονίσει και... γέλαγα. “Αν είναι δυνατόν” σχολίασα. “Ακόμη τα καλοκαιρινά φοράμε...”

Ο καιρός από προχθες χάλασε. Η θερμοκρασία όντως έπεσε.  Έβγαλα από το ντουλάπι το δερμάτινο σακάκι. Λίγο πρόωρα μου φαίνεται κι εμένα, αλλά το σώμα ζητάει κάτι ζεστό. Φυσάει κι ένα αεράκι, άσε που είναι πάντα έτοιμος να... βρέξει. Το μαύρο του ουρανού παραμένει μόνιμα πάνω από την Αθήνα. Προχθές μάλιστα τις έφαγα τις πρώτες ψυχάλες πάνω στη μηχανή.

Κάθομαι στην καφετέρια “Κιβωτός” επί της Δυρραχίου, στα Σεπόλια. Τα τυχερά της άδειας από την εφημερίδα... Έχει ησυχία και είναι ιδανικός χώρος για γράψιμο, παρέα μ' ένα ελληνικό καφέ διπλό. Δίπλα μου ένας κύριος έχει... κολλήσει στο κινητό του τηλέφωνο και μιλάει για ώρα μεγαλόφωνα. Πίνει μπύρα με μεζέ πατατάκια τσιπς. Φεύγει. Δυο κυρίες ηλικιωμένες έρχονται. Μιλούν αγγλικά...

“Καλό χειμώνα” εύχεται ο σερβιτόρος. Ανταποκρίνονται στα ελληνικά, άψογα, παραγγέλνουν και... επιστρέφουν στα αγγλικά τους... Είχα καιρό να καθίσω ώρα σε μια καφετερία, αλλά έχει την πλάκα του.

Παρόλο που είμαι απασχολημένος στα γραφτά μου, στη μιάμιση ώρα που κάθισα πρέπει να έγραψα κάπου 1.700 + λέξεις, εντούτοις μ' αρέσει να παρακολουθώ τι συμβαίνει γύρω μου. Είναι το... μικρόβιο της δουλειάς μου που, χωρίς να το θέλω, το κουβαλώ παντού. Ρεπόρτερ και στον ελεύθερο χρόνο μου, αν είναι δυνατόν...

Σηκώθηκα να τραβήξω μια φωτογραφία στον αυλότοιχο της “Κιβωτού” με φόντο τη Δυρραχίου. Είναι αυτή που βλέπεπτε στην κορυφή του δημοσιεύματος. Έχει αρχίσει και σκοτεινιάζει νωρίς, είναι 6.30 και το νιώθεις πως η μέρα φεύγει, αλλά ο δρόμος έχει πάντα κίνηση από τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Ξανακάθομαι στον αναπαυτικό καναπέ μου. Σχεδόν ολοκλήρωσα το γράψιμο μου. Ήδη το χέρι μου αρχίζει και... διαμαρτύρεται, δε γίνεται σου λέει το υπόλοιπο σώμα να περνάει καλά κι αυτό να δουλεύει εντατικά. Τι να κάνουμε, εργαλείο δουλειάς είναι. Ας έχει μια κάποια κατανόηση...

Εγώ τώρα δεν... τρελαίνομαι ιδιαίτερα για τις επερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Όμως θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω την Τετάρτη το βράδυ στις 8 στο σπίτι του Χάρη Κατσιβαρδά που κατεβαίνει ξανά διαμερισματικός σύμβουλος στο 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα της Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του Νικήτα Κακλαμάνη “Αθήνα πόλη να τη ζεις”.

Κι αυτό γιατί ο Χάρης είναι πρώτα απ' όλα καλό παιδί. Νέος δικηγόρος, πολύ καλός στην παρέα με αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Όπως έχετε δει σ' αυτό το Site ο Χάρης έχει γράψει και κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο του με εξαιρετικά κείμενα. Η γλώσσα του έχει μια ιδιομορφία στο γραπτό λόγο μα αυτό είναι που τον κάνει ξεχωριστό. Καμιά φορά, βέβαια, χωρίς να θέλει, αυτή η καθαρεύουσα τον κάνει να τον κατατάσσουν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Λάθος, γιατί ο Χάρης είναι πολύ ανοιχτός στον ορίζοντα των απόψεων του.

Είπα λοιπόν να πάω σπίτι του στη συγκέντρωση που έχει για να γνωρίσει και τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, Σπυράκο Θανάση. Μαζί με άλλους φίλους και πολιτικούς συνυποψήφιους του που διαγκωνίζονται σ' αυτές τις εκλογές.

Ο Χάρης έχει ήδη μια τετραετή θητεία στο 4ο Διαμέρισμα σαν σύμβουλος. Και άλλη μια τετραετία θα του δώσει τη δυνατότητα με την ωριμότητα που έχει πια να είναι ακόμα πιο χρήσιμος στην περιοχή.

Μια ερημιά πια η JOB που κάποτε, όχι πολύ παλιά, έσφυζε από ζωή...

Πάνε κοντά δεκαπέντε χρόνια που την ξέρω την καφετερία JOB στα Σεπόλια. Στην Καλαμά, απέναντι από ένα γυμνάσιο κι ένα λύκειο, τα 53άρια και σε μικρή απόσταση από τα 54 γυμνάσιο και λύκειο. Δίπλα της είναι άλλη μια καφετέρια, η KAYAK.

Περνάω κάθε πρωί στην επιστροφή από το 54 γυμνάσιο που αφήνω τον Λάμπρο για να πάω στο γραφείο μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Και πιάνεται η ψυχή μου από την εγκατάλειψη. Φετινό είναι το κακό. Και χωρίς να ξέρω την ακριβή αιτία, υποθέτω ότι το κλείσιμό της εντάσσετε στο γενικότερο κλίμα της οικονομική κρίσης.

Για σκέψου όμως: Όταν κλείνει μια καφετέρια δίπλα σε σχολικές μονάδες με... εξασφαλισμένη πελατεία, τι να περιμένεις από κει και πέρα;

Κι έχω ένα σωρό αναμνήσεις από την JOB. Πόσα Δ. Σ. Του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων όταν ακόμα πήγαινε η Ειρήνη στο 54 γυμνάσιο που συστεγαζόταν με το 53 ή ο Λάμπρος στο 146 δημοτικό σχολείο Αθηνών. Εκεί βρισκόμασταν και τα λέγαμε, μ' ένα καφεδάκι ή ένα ποτό παρέα. Ήταν τότε, που δυσκολευόμαστε να έχουμε πρόσβαση μέσα στο σχολείο και βόλευε να βρισκόμαστε εκεί.

Τώρα, μια ερημιά. Τα λουλούδια ξεραμένα στις γλάστρες, ευτυχώς κάποιος ευαισθητοποιήθηκε και τα κούρεψε... Δεν άντεξα χθες το πρωί και κατέβηκα από τη μηχανή και φωτογράφησα τη JOB. Μου είναι, ακόμα και τώρα που γράφω, δύσκολο να αντιληφθώ το κακό που έχει συμβεί με τα μαγαζιά στη γειτονιά και κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Πού θα πάει πια αυτή η κατάσταση;