Εγώ δεν θα είμαι στο πάρκο της Ακαδημία του Πλάτωνα αυτό το Σαββατοκύριακο, λόγω του γάμου της Ειρήνης και του Χριστόφορου και του τρέξιμου που συνεπάγεται για να πάνε όλα καλά. Όμως το πάρκο από το Σάββατο ώς την Κυριακή θα σφύζει από ζωή, κίνηση, δράση γι' αυτό σας προτείνω, αν το μπορείτε, να πάτε να παρακολουθήσετε τις εκδηλώσεις και να πάρετε μέρος στη συνέλευση που θα γίνει την Κυριακή. Στόχος είναι να ακουστεί η φωνή όλων. Θα γίνει ο απολογισμός δράσης της ΕΚΑΠ, θα είναι έτοιμη και θα μοιραστεί η εφημερίδα μας που τις προηγούμενες μέρες δώσαμε μάχη με το χρόνο να τα καταφέρουμε...

Επιπλέον, έχει μια ξεχωριστή αξία να ακουστεί και η δικιά σας φωνή. Ο πλουραλισμός, η πολυχρωμία θέσεων και απόψεων και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι που κάνουν τη διαφορά και εξακολουθούν φέρνουν την ΕΚΑΠ, ένα άτυπο όργανο λαϊκής έκφρασης και συμμετοχής, να χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού της τοπικής κοινωνίας.

Δεν μας ξέρουν προσωπικά, αλλά αντιλαμβάνονται την πλούσια δράση μας. Τη βλέπουν καθημερινά μέσα από το Blog. Εδώ δεν έχει θέση η αγωνία για μια “θεσούλα” ή ένα “αξίωμα”. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν τέτοια.

Οι αφίσες μας από τη Δευτέρα “παίζουν” στην περιοχή. 700 κομμάτια, 5000 ασπρόμαυρες Α4, 100 χρωματιστές Α4 και 100 Α3 σε κίτρινο χαρτί σαν αυτή που βλέπετε εδώ και 200 Α4 ασπρόμαυρες των παιδιών της.... έχουν ήδη κολληθεί σε σημεία που είναι σίγουρο ότι θα τα δουν οι κάτοικοι της περιοχής.

Επιπλέον τα Blog όλων πήραν “φωτιά” και προβάλλουν το γεγονός. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Παντού “παίζει” η αφίσα υπέροχο δημιούργημα της Γιώτας που ξέρει να μας ξαφνιάζει πάντα θετικά.

Κέντρο επαφής και επικοινωνίας το καφενεδάκι των παιδιών στη γωνία Μοναστηρίου και Τηλεφάνους. Εκεί η κουβέντα και ο σχεδιασμός με μια ρακή έχει άλλη αξία για όσους είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν εθελοντικά στην προβολή και την ανάδειξη του αρχαιολογικού πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Η ζωή στην Αθήνα έχει τα απρόοπτα της. Φεύγοντας από το Α' Νεκροταφείο είδα την Πανεπιστημίου κλειστή. Οι απολυμένοι της Ολυμπιακής είχαν “κλείσει” το δρόμο δημιουργώντας ένα απίστευτο τράφικ καθώς η τροχαία προσπαθούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα, διοχετεύοντας την κυκλοφορία ανάποδα στην Ακαδημίας. Τι να κάνουμε, έχουν κι αυτοί τα δίκια τους...

Πάει κι ο Λευτέρης Χατζηανδρέου. Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο βετεράνος συνδικαλιστής της ΠΕΤ ΟΤΕ, ο άνθρωπος που επέζησε μιας εκτέλεσης των Γερμανών, γραμματέας του συνδικάτου στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, ποζάρει ακόμα απέναντι από το γραφείο μου, πιτσιρικά ακόμα πάνω στο βαρέλι, έξω από την Κωλέτη να μιλά στους συναδέλφους του, τεχνικούς του ΟΤΕ.

Ο μπάρμπα Λευτέρης, έτσι τον λέγαμε και του άρεσε, ένοιωθε σαν το σπίτι του στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Ερχόταν συχνά, τότε που μπορούσε και περπατούσε να μας δει, να κουβεντιάσει μαζί μας, να μας ενθαρρύνει στον καθημερινό αγώνα μας.

Όρθιος, δυνατός, διέσωσε και παρέδωσε το καταστατικό του ΕΚΑ, με τα πρακτικά, το οποίο μάλιστα εξέδωσε σε βιβλίο το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και τον τίμησε για την πράξη του.

Ο μπάρμπα Λευτέρης, έφυγε πλήρης ημερών. Κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από τη ζωή που του φέρθηκε πολύ σκληρά στα τελευταία του. Έχασε το γιο του και τη γυναίκα του. Ζούσε μόνος του κι αυτό ήταν που του κόστισε πιο πολύ απ' όλα. Γιατί ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός. Έπαιρνε τηλέφωνο στην ΠΕΤ ΟΤΕ, κάποια στιγμή που αισθανόταν μόνος του, και με ζητούσε να μιλήσουμε. “Δεν έχω κανέναν” μου έλεγε “έχω μείνει ολομόναχος, δεν μπορώ και να περπατήσω, να βγω λίγο έξω, να δω ανθρώπους”.

Χθες το πρωί το ξαφνικό μαντάτο από την Πόπη με συγκλόνισε. “Να το πείτε στην ΠΕΤ ΟΤΕ” ήταν η τελευταία επιθυμία του. “Θέλω να έρθουν στην κηδεία μου”.

Και βέβαια και θα έρθουμε μπάρμπα Λευτέρη, να σ' αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο ταξίδι. 11,30 π.μ. Στο Α' Νεκροταφείο στην εκκλησία του Αγ. Λάζαρου. Στοιχειώδης υποχρέωση απέναντι σε έναν άνθρωπο σύμβολο.

Στην εκκλησία η ατμόσφαιρα είναι δύσκολη. Μερικοί φίλοι που τον αγάπησαν και τον στήριξαν όσο ζούσε ήταν εκεί. Ξεχώρισα πέρα από τα δυο παιδιά του και τις νύφες του τον Βασίλη Λάμπρου που εκφώνησε και σύντομο επικήδειο, τον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο, τον Αντώνη Μπιρμπιλή, τον Γιάννη Μαριόλη τον Κώστα Ανέστο, τον Θανάση Φωλιά, τον Γιώργο Μανωλόπουλο και τον Παναγιώτη Μπρόφα.

Είναι από τις πρωτοβουλίες που αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο. Η πλατεία Κοτζιά, απέναντι από το παλιό Δημαρχείο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο λουλουδότοπο. Μπορείτε να το φανταστείτε; Η απόλυτη ομορφιά των λουλουδιών δυο βήματα από την Ομόνοια.

Ναι, έτσι ακριβώς είναι. Πήγαμε το απόγευμα της Κυριακής μια βόλτα και ψωνίσαμε. Αρκετά φυτά στο μπαλκόνι θέλουν αλλαγή. Η ζέστη και κι ο καύσωνας του καλοκαιριού τα σκοτώνουν. Και τι θέλουμε δηλαδή; Εδώ δοκιμάζονται οι ανθρώπινες αντοχές κάποιες μέρες του χρόνου από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σ' αυτή την απάνθρωπη πόλη...

Η έκθεση του Συνεταιρισμού Φυτωριούχων Αττικής είναι εξαιρετική. Χάρμα οφθαλμών να κινείσαι ανάμεσα στα περίπτερα με τα φυτά. Το μάτι ξελαμπικάρει, η ψυχή χαίρεται.

Όλα είναι υπέροχα. Λουλούδια εποχιακά, ανθισμένα, έτοιμα να τα υποδεχθούν σε ανοιχτούς χώρους.

Παρατηρώ τους ανθρώπους. Ξεχωριστοί όσοι άφησαν τη ζεστή γωνιά του σπιτιού τους να έρθουν εδώ στην πλατεία Κοτζιά και ψωνίσουν φυτά και άνθη για να ομορφύνουν την αυλή τους. Βλέπουν, ρωτούν τους υπεύθυνους, ψωνίζουν...

Και οι τιμές είναι προσεγγίσιμες για ένα μέσο οικογενειακό βαλάντιο. Τελικά η ομορφιά δεν κοστίζει.

Η επόμενη κίνηση είναι στη βεράντα του σπιτιού. Τα πέντε διαφορετικά φυτά εξωτερικού χώρου που πήραμε παίρνουν το δρόμο τους για τις γλάστρες. Είναι ο τελικός τους προορισμός. Γι' αυτό άλλωστε δεν τα πήραμε;

Αλλάζει η διάθεση με όλα αυτά τα υπέροχα άνθη. Χρειάζεται αυτή η αλλαγή στο μάτι. Έχει “πείξει” στους εσωτερικούς χώρους της δουλειάς μας και στο μπετόν. Η αλλαγή είναι απαραίτητη για τη συνέχεια. Το αύριο έχει πολύ κουπί και χρειάζονται αντοχές...

• Η διάρκεια της έκθεσης είναι μέχρι τις 10 Οκτωβρίου κι ΕΔΩ θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την ανθοκομική έκθεση στην πλ. Κοτζιά.