Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Επικαιρότητα

Χριστούγεννα, χαρά Θεού!

Ξανά τα κάλαντα. Για όσους δεν πρόλαβαν να τα ακούσουν χθες... Εξάλλου σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη, τα παιδιά σήμερα το πρωί λένε τα κάλαντα...

Ήρεμα σήμερα. Άρχισα να βγάζω την κούραση των προηγούμενων ημερών. Απόδειξη: πρωί σηκώθηκα σήμερα κι ας μην είχα λόγο. Αργία είναι, ημέρα ξεκούρασης. Ήταν αδύνατον όμως να καθίσω άλλο στο κρεβάτι... Πονούσε η πλάτη μου. Μεγαλώνουμε; Μπορεί. Τα 'χω δει αυτά τα συμπτώματα, σε ηλικιωμένους ανθρώπους...

Σήμερα θέλει να μας κάνει το τραπέζι η Ειρήνη και ο Χριστόφορος στα καινούριο τους σπίτι. Θα πάμε κρατώντας φαγητά. Το ζητούμενο είναι να καθίσουμε όλοι μαζί γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Με τους ρυθμούς της δουλειάς μας δεν την έχουμε και πολύ συχνά αυτή την ευκαιρία.

Όμως είναι Χριστούγεννα. Παρέα με τα παιδιά σου στο ίδιο τραπέζι αγάπης, μια κουβέντα, ένα κρασί παραπάνω και γίνεσαι άλλο άνθρωπος.

Κάποιοι θα ξενύχτισαν χθες. Μας “έφαγαν” τα ΜΜΕ με τα ρεβεγιόν... Μα πού ζουν; Ψάχνουν και βρίσκουν κάθε αργόσχολο στα ξενυχτάδικα για να αναρωτιέται δήθεν έκπληκτος “κρίση; ποια κρίση;”. Ε, ρε ξύλο που τους χρειάζεται.

Ποιος έχει κουράγιο σε τέτοιους καιρούς να κάνει ρεβεγιόν; Λίγος ύπνος παραπάνω, μια βόλτα, χαλαρά, θα βοηθήσουν να πιάσουμε το νήμα της δουλειάς ξανά από τη Δευτέρα...

Κάποια άλλα Χριστούγεννα, έτσι για να σκάσει και λίγο γέλιο το χειλάκι μας... Ανατρεπτικό. Χαρούμενο. Γιορταστικό καρτούν να ξεκινήσει όμορφα η μέρα μας...

Κάλαντα στο Κομμωτήριο

Μέσα στο κομμωτήριο τα παιδιά λένε τα κάλαντα...

Εντάξει, δύσκολα χρόνια, αλλά Χριστούγεννα έρχονται που να πάρει... Να νιώσουμε λίγο καλύτερα είπαμε και πήγαμε με τον Λάμπρο στο κομμωτήριο να κουρευτούμε. Να υποδεχτούμε “ωραίοι” τη νέα χρονιά.

Δεν είναι η ουρά άλλων χρόνων στα κομμωτήριο, αλλά όλες οι κοπέλες δουλεύουν. Πήραμε σειρά κι εμείς. Ο Γιώργος έχει πάντα κέφια και διάθεση για συζήτηση. Και η Σίλβια μας δίνει τις ευχές της. Ανταποδίδουμε.

Παραμονή Χριστουγέννων. Μόλις έχουμε γυρίσει από τα intersport όπου ο Λάμπρος πήρε ένα καινούργιο ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Κάναμε μια στάση στο κομμωτήριο.

Η ώρα εδώ περνάει ευχάριστα. Τώρα καταλαβαίνω τις γυναίκες που... πιάνουν στασίδι, δυο – τρεις ώρες. Δεν είναι μόνο η τέχνη στα μαλλιά. Είναι η κοινωνική συναναστροφή, η επαφή, η κουβέντα, το καλαμπούρι...

Οι καιροί αλλάζουν μα τα συναισθήματα μένουν ίδια. Δείτε πώς θα ήταν αν γεννιόταν σήμερα ο Χριστός. Από το χάος του διαδικτύου...

Η εμπειρία στον Αϊ Γιώργη

Οι άνθρωποι σταματάνε να δούνε το παζάρι. Τους κάνει εντύπωση μια τέτοια πρωτοβουλία...

Στήσαμε νωρίς τα πράγματα έξω από την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, στην πλατεία του Κολωνού. Οι επαγγελματίες της περιοχής μας διευκολύνουν δίνοντάς μας ρεύμα για τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες του C.D., γλυκά και δώρα.

Σιγά – σιγά αρχίζουν να έρχονται και άνθρωποι. Μπορούσαν ελεύθερα και δωρεάν να πάρουν δώρα, να κεραστούν. Παρατηρούσα τις αντιδράσεις τους. Δεν ήξεραν ποιοι είμαστε και γιατί το κάνουμε αυτό. Ποιος μοιράζει δωρεά σήμερα; “Είσαστε της εκκλησίας;” ρωτάει ένας. “Της Ντόρας” ρωτάει κάποιος άλλος. Κάπου πρέπει να είμαστε. Κάπου έπρεπε να μας “χρεώσουν”. Η λέξη αλληλεγγύη μάλλον δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο.

Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που πλησίασαν. Τους είπαμε για την πρωτοβουλία της ΕΚΑΠ. Χαλάρωσαν. Πήραν παιδικά παιχνίδια, ρούχα, γλυκά, μας ευχήθηκαν.

Χριστούγεννα αύριο και χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό. Να νιώσουμε γιορτές. Βοήθησε πολύ η κρητική ρακή που μου έδωσε χθες ο Λευτέρης και το κρασί του Δημήτρη.

Στους ανθρώπους φαίνεται παράξενη μια τέτοια πρωτοβουλία. Την αρχή είναι καχύποπτοι. Δεν μπορεί, σου λέει, κάτι θα έχουν στο μυαλό τους. Πού να περάσει από το μυαλό τους πως το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μοιραστούμε λίγη χαρά μαζί τους τις γιορτές.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις χαρούμενους, ευτυχισμένους ανθρώπους. Έξω από την όποια μιζέρια θέλουν να μας βάλουν οι κυβερνώντες.

Κάθισα περίπου μιάμιση ώρα εκεί και το χάρηκα. Ήπια τρία ποτηράκια ρακή, έφαγα τρία μανταρίνια που μας έφερε η Ματίνα, κουβέντιασα με ανθρώπους της γειτονιάς που έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου...

Όμορφη η πρωτοβουλία της ΕΚΑΠ σε δύσκολα χρόνια που ενώνουν την τοπική κοινωνία. Μπράβο σε όλους όσους συνεισέφεραν και βοήθησαν στην υλοποίηση της ιδέας.

Στην έθετη φωτογραφία: Και τα περιστέρια "τσίμπησαν" από τα μελομακάρουνά μας. Οι πάγκοι μας με τα δώρα έκαναν εντύπωση...

Να τα πούμε, να τα πούμε;

Κάλαντα λένε σήμερα τα μικρά παιδιά... Λιγόστεψαν βέβαια, φοβάται ο κόσμος να αφήσει τα παιδιά του να βγουν στους δρόμους και να πάνε σε άγνωστα σπίτια. Αχ, πούναι εκείνα τα παλιά χρόνια... Ας σας τα πούμε κι εμείς με την παιδική χορωδία Τυπάλδου.

Παραμονή Χριστουγέννων στον Αϊ Γιώργη

Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, στον Κολωνό, θα είμαστε αύριο μετά τις 12 το μεσημέρι. Να πούμε τα κάλαντα, να πιούμε ρακές, να κρατήσουμε ανοιχτό το παζάρι, να κάνουμε να νοιώσουν Χριστούγεννα, οι γείτονες κι εμείς.

Η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα πήρε την πρωτοβουλία γι' αυτή τη διοργάνωση. Κάτι ανάλογο, όπως θα δείτε και στην αφίσα πιο πάνω ετοιμάζουμε και την ερχόμενη Παρασκευή, παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Θεωρώ πολύ θετικές τέτοιες πρωτοβουλίες. Σε εποχές δύσκολες οικονομικά, σαν αυτές που βιώνουμε, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Και δεν θα κουραστώ να μιλάω για αλληλεγγύη. Όποιος μπορεί, ότι μπορεί. Χωρίς στόμφο, με χαμηλούς τόνους, χωρίς προβολή.

Οι άνθρωποι που υποφέρουν έχουν μια αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια. Δεν τους αρέσει η φιλανθρωπία, νιώθουν ότι δεν φταίνε αυτοί που υποφέρουν και αισθάνονται καλύτερα να μοιράζονται το πρόβλημα τους με άλλους ανθρώπους που δεν θα τους κρίνουν.

Αυτά τα Χριστούγεννα ας πρυτανεύσει η ανθρωπιά... Το χρειαζόμαστε όλοι...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΣ-ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ-23-12-2010 ΜΕΡΟΣ 1ο by prezatv

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA