Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Επικαιρότητα

Τίτλοι τέλους για το VETO

Δεν έχουν τέλος τα χτυπήματα στον Τύπο. Όση χαρά πήρα όταν εκδόθηκε, πριν από ένα και κάτι χρόνο η κυριακάτικη εφημερίδα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, VETO, τόση λύπη ένοιωσα πριν από λίγο, όταν διάβασα στο Site της «Ζούγκλας» ότι κλείνει.

Την Παρασκευή θα βγει στα περίπτερα το τελευταίο φύλλο. Εβδομήντα άνθρωποι δούλευαν εκεί. Τι θα κάνουν τώρα; Ωραίες γιορτές θα περάσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Πολύ αισιόδοξα θα ξεκινήσουν τη νέα χρονιά...

Ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να κλείνει μια εφημερίδα. Το έζησα από τα μέσα στην ΚΑΛΗΜΕΡΑ και στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Νοιώθεις τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια σου... Φοβερό συναίσθημα.

Η είδηση έκανε το γύρο των Blog, ανέβηκε ψηλά στις ιστοσελίδες των media, κουβεντιάστηκε στα δημοσιογραφικά στέκια και τις επόμενες μέρες θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Το άρθρο του Μ. Τριανταφυλλόπουλου στο Site της «Ζούγκλας», ανυπόγραφο, μελοδραματικό, αναφέρει:

Αυτή η φάση του ταξιδιού τελείωσε. Η εφημερίδα «VETO» διακόπτει την έκδοση της. Η συνέχιση μιας εκδοτικής και δημοσιογραφικής προσπάθειας με τους δικούς μας όρους κατέστη πλέον οικονομικά ανέφικτη. Σε καιρούς δομικής και συνάμα βαθειάς οικονομικής κρίσης του Τύπου και των ΜΜΕ, δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την έκδοση της εφημερίδας χωρίς να παραβούμε τους κανόνες που εμείς θεσπίσαμε. Πλήρης οικονομική και δημοσιογραφική ανεξαρτησία, καμία εξάρτηση από οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα. Κανόνες που ηχούν ως αυτονόητοι αλλά που στο εκδοτικό περιβάλλον αυτού του τόπου δεν είναι.

Μιλάμε για δομική και όχι μόνον οικονομική κρίση που περνά ο Τύπος και τα ΜΜΕ. Δεν θα μπορούσαμε και λόγω οικονομικών δυνατοτήτων αλλά και λόγω δημοσιογραφικής άποψης να συμμετέχουμε σε μία δραστηριότητα η οποία τα τελευταία χρόνια βασίστηκε κυρίως στις προσφορές προϊόντων που καμία σχέση δεν έχουν με την δημοσιογραφία. Το πάρτι αυτό, άλλωστε, και η οικονομική κρίση συμβάλλουν στην δραματική αλλαγή του εκδοτικού τοπίου. Η πτώση των κυκλοφοριών των εφημερίδων κατέστησε την προσφορά δώρων εντελώς ασύμφορη. Πολύ γρήγορα οι εκδότες θα εγκαταλείψουν και αυτό το τέχνασμα. Μία εποχή τελειώνει και μία παρένθεση ολοκληρώνεται. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το εκδοτικό περιβάλλον δεν θα θυμίζει σε τίποτε την υφιστάμενη κατάσταση.

Με αυτές τις σκέψεις και με πλήρη συνείδηση των συνθηκών που επικρατούν στην αγορά αποφασίσαμε την διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας «VETO». Δεν θα διακινδυνεύαμε να φθάσουμε στο σημείο του μη γυρισμού. Έως και την τελευταία στιγμή αυτής της εκδοτικής περιπέτειας διασφαλίσαμε στο ακέραιο την ικανοποίηση των οικονομικών υποχρεώσεων μας απέναντι στους εργαζόμενους αλλά και σε τρίτους.

Η διακοπή της έκδοσης δεν σημαίνει και κατάθεση των όπλων. Μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, μόλις αντικρύσουμε ένα μικρό, έστω, φως στο βάθος του τούνελ της κρίσης, θα μας ξαναβρείτε μπροστά σας. Διότι η δημοσιογραφία είναι η δουλειά μας και η σωστή ενημέρωση σας το στοίχημα μας. Αυτή η φάση του ταξιδιού έληξε. Η επόμενη αρχίζει. Και τελικά, όπως επισημαίνει και ο ποιητής, αυτό που μετρά είναι το ίδιο το ταξίδι και όχι το τελικός προορισμός.

VETO

Γιορτές και... στα ύψη τα καύσιμα

Το γράφημα αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Λένε ότι για τις τιμές της βενζίνης υπεύθυνα είναι τα διυλιστήρια που πωλούν στην αγορά ανεξέλεγκτα και βέβαια η αγορά στη χονδρική του αργού πετρελαίου μπρεντ. Μπορεί να είναι κι έτσι. Σε μια σοβαρή αγορά έτσι έπρεπε να είναι. Εδώ όμως, όπου όλα λειτουργούν από καθαρή τύχη με εκνευρίζει να ακούω κάτι τέτοιο.

Αυτό που εγώ έχω καταλάβει, είναι ότι ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, τα διάφορα λόμπι της αγοράς λειτουργούν ανενόχλητα και ο καθένας κάνει τη δουλειά του σε βάρος του έρμου του καταναλωτή.

Ιδού λοιπόν που εφημερίδες σήμερα έκαναν πρώτο θέμα την αγορά στα καύσιμα... Διότι, μέρες γιορτών είναι, όλο και κάποιος θα θέλει να πάει μια βόλτα στην επαρχία και πρέπει να γεμίσει το ρεζερβουάρ του. Ευκαιρία για... κλέψιμο.

Από την άλλη δεν αντέχω όλη αυτή την κλάψα από τους πρατηριούχους. “Δεν φταίνε αυτοί, τα διυλιστήρια φταίνε που διαμορφώνουν τις τιμές” και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα.

Ωστόσο έχω διαπιστώσει ότι συγκεκριμένα πρατήρια προσπαθούν να συγκρατούν πιο χαμηλά τις τιμές. Σε αντίθεση με άλλους που είναι μονίμως πιο ακριβοί. Από... άλλα διυλιστήρια ψωνίζουν αυτοί καύσιμα; Αναρωτιέμαι ο αφελής...

Ακούω ότι πολλά θα κλείσουν, αν δεν έχουν κλείσει ήδη. Δεν μου αρέσει αυτό. Άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά, διευρύνοντας έτσι το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας αν και απ' ότι έχω διαβάσει οι μισθοί που παίρνουν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι στις αντλίες είναι για... κλάματα. Εξάλλου θα το 'χετε δει κι εσείς, ή αλλοδαποί θα είναι (ανασφάλιστοι υποθέτω...) ή... κοριτσάκια.

Να περιμένω καμιά σοβαρή κίνηση αντίδραση της κυβέρνησης; Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Οι άνθρωποι έχουν ανασκουμπωθεί σαν τους άβουλους εισπράκτορες να βρουν απελπισμένα λεφτά για να καλύψουν την “μαύρη” τρύπα. Το κακό είναι ότι, ακολουθώντας τις οδηγίες της τρόικας προσπαθούν να τα πάρουν από αυτούς που δεν έχουν, όχι από αυτούς που έχουν...

  • Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο δημοσιεύματα που προσπαθούν να μας πουν πώς μας κλέβουν στη βενζίνη.

Δείτε πώς παρουσίασε το θέμα στον ΑΝΤΕΝΑ ο Γιώργος Παπαδάκης...

Τραγελαφικά στο Δήμο Αθηναίων

Το χθεσινό δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Σήμερα συνεχίζει να "παίζει" η είδηση σε άλλα μέσα.

Απίστευτο κι όμως αληθινό... Βεβαίως το να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, τη χώρα του αλαλούμ, δεν είναι και πρωτόγνωρο πράγμα. Αλλά οι γραφειοκράτες μας το κατάφεραν κι αυτό...

Δείτε την είδηση που... αλίευσα χθες από τις εφημερίδες. Η έκπληξη των τελευταίων δημοτικών εκλογών στην Αθήνα, ο Γ. Αμυράς με το συνδυασμό του «Επιμένουμε Αθήνα» πήρε 7.4%, αλλά εκλέγει μόνον έναν στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ η «Ανοιχτή Πόλη» με 5.8% εκλέγει... δύο.

Παράνοια; Πες το κι έτσι, αλλά ο Γ. Αμυράς ετοιμάζει ένσταση κατά της παράλογης απόφασης...

  • Μας αρέσει να κάνουμε απολογισμούς και να προβλέπουμε τα... μελλούμενα. Δείτε ΕΔΩ έναν τέτοιο απολογισμό και έναν μικρό καζαμία για την επιστήμη.

Μια είδηση... πυραυλοκίνητη

Στο στόχαστρο για άλλη μια φορά τα περίφημε ρετιρέ...

Από χθες τριβελίζει το μυαλό όλων των εργαζομένων του ΟΤΕ. Μια δήλωση του μέλος του Δ. Σ. Της Ντόιτσε Τελεκομ, Φκίντο Κέρχοφ, στους γερμανικούς “Φαινάνσιαλ Τάιμς” περί μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων στο ΟΤΕ “παίζει” σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Ούτε πληρωμένη καταχώρηση του Γ. Παπακωνσταντίνου να ήταν.

Και ξαφνικά άρχισαν όλα τα ΜΜΕ, με πρωτοπόρο τον ΣΚΑΙ, να στήνουν εκπομπές για το θέμα. Δείτε το απόσπασμα αυτής εδώ που έχουμε στην κορυφή του κομματιού.

Βρε τι είναι τούτο... Η “είδηση” σαν πύραυλος πέρασε από Blog, ειδησεογραφικά πρακτορεία και από στόμα σε στόμα σχεδόν, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι από... αύριο ο μισθός των εργαζομένων του ΟΤΕ που κατά τα σαΐνια της στατιστικής φτάνει κατά μέσο όρο τα 70.000 ευρώ πρέπει να μειωθεί άμεσα.

Αν είναι δυνατόν και... τώρα, πριν κρυώσει η είδηση που βολεύει. Ήθελα να ήξερα όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες που μιλάνε για 70.000 ευρώ είδαν το εκκαθαριστικό πληρωμής ενός τεχνικού του ΟΤΕ. Ξέρουν κάτω από τι αντίξοες συνθήκες εργάζονται για να επισκευάσουν μια καλωδιακή βλάβη και πόσο δούλεψαν στην ηπειρωτική Ελλάδα για να έχει τηλέφωνο και το τελευταίο χωριό; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εδώ “θάβουμε” ανθρώπους, για τέτοια θα λέμε τώρα;

Δείτε ΕΔΩ τι γράφει σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για το ίδιο θέμα. Κι ΕΔΩ το ρεπορτάζ στο MEGA

Ένας ξεχωριστός άνθρωπος της γειτονιάς

Το δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ για το Περικλή. Διαβάστε το. Είναι όμορφο.

Ψωνίζω χρόνια από το μανάβικο του. Είναι σε σημείο της Λένορμαν, δίπλα από το Καπνεργοστάσιο. Χαμογελαστός πάντα. Αλλά το όνομά του δεν το ήξερα.

Το έμαθα σήμερα διαβάζοντας στη σελίδα 54 της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ... Ονομάζεται Περικλής και έχει τη δική του ιστορία... Πατήστε πάνω στη φωτογραφία για να διαβάστε τι έχει γράψει γι' αυτόν ο συνάδελφος Γ. Κιούσης.

Δες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δίνουν τη δική τους αξιοπρεπή μάχη για τη ζωή...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA